van me af schrijven...

hier zit ik dan, net maar uit totale frustratie en onmacht over wat ik met m'n gevoelens moet doen, ze opgeschreven in een waarschijnlijk voor anderen totaal warrig 'verhaal'.

toch het gevoel dat ik het ergens ECHT kwijt moet en toen dacht ik aan dit plekje. Dus zet het hier maar neer, wat heb ik te verliezen?



---

ik weet waar het door komt

het komt door jou

hoe kan ik zo snel van totale zekerheid naar totale onzekerheid gaan?

zo erg dat ik me af en toe een beetje, misschien wel veel, gek voel.

is het normaal?

ik denk, nee hoop, van wel, maar ik weet, ik weet van niet.

het is zo moeilijk om niks te zeggen, terwijl mijn hart overstroomt

ik lijd liever zelf in stilte dan lief, die zoveel van mij houdt, pijn te doen.

maar hoe lang kan ik dit nog vol houden?

ik trek het nu in ieder geval bijna niet meer...

barst bijna uit

het kan niet

ik wil het niet

ik wil het wel

ik wou dat iemand me kon helpen, dat iemand de beslissing kon maken

als ik het zelf maar niet hoef te doen

ik ben zwak

als ik hier iets mee doe, dan betekent dat het einde van heel veel

en het begin van nog meer onzekerheid

wat schiet ik ermee op? wat levert het me op?

misschien wel wat meer rust in mijn hart?

nee

het maakt meer kapot dan me lief is

besluiteloosheid maakt me onzeker

9 jaar gooi toch niet zomaar weg?

maar wat is zomaar?

hoe lang speelt dit al?

als ik er echt eerlijk over ben misschien al wel altijd?

ik moet jou gewoon niet meer zien

dan gaat het wel over

misschien



fuck wat doe ik mezelf toch aan...

wat doe ik lief toch aan?

dit verdien jij helemaal niet

jij verdient iemand die volledig voor jou gaat

niet iemand die met haar gedachten meer op andere plaatsen is dan waar ze zou moeten zijn.

waarom ik dit schrijf?

geen idee... niks laat me beter voelen

niks, totdat ik iets doe waarschijnlijk

misschien als ik erover praat?

het enige probleem is, dat niemand het antwoord heeft

ik hou teveel van je om je te laten gaan, maar ik hou ook teveel van je om bij je te blijven

ik weet het niet meer, dit is teveel voor mij

ik ga slapen, geen oplossing, maar wie weet,

misschien houdt het dan even op,

m'n kop

---

goeie samenvatting Haley en Dana. Heb al heel lang een vriend waar ik veel van hou maar ben ook al heel lang in het geheim verliefd, wat steeds weer aangewakkerd word. Maar zou ook nooit iets met die verliefdheid kunnen doen omdat het een vriend is uit onze vriendengroep. Met m'n vriend (lief) begint er nu een tijd dat er belangrijke keuzes voor de toekomst gemaakt gaan worden en dat maakt mij nog meer aan 't wankelen. Is het wel goed om door te gaan terwijl ik eigenlijk ook al zolang verliefd op iemand anders ben. (wel met tussenpozen). Zoals gezegd hou ik veel van mijn vriend, we hebben lol samen en we leren nog steeds zoveel van elkaar.



ook logische reactie Laura en schorpioentje.

weet ook niet of het ECHT geholpen heeft. Ik bedoel het is niet zo dat ik het nu ineens weet. En als ik het zo terug lees zie ik nog meer dat het echt een hoop gebla is. Maar zoals, min of meer, gezegd zo speelde het zich gister in m'n hoofd. En ik ben toch blij dat ik het hier neer heb gezet.

Maar evengoed bedankt voor jullie reacties.



Weet niet of er mensen zijn die er nu wel wat meer aan vast kunnen knopen en er wat over te zeggen hebben?

quote:Bianca40 schreef op 06 augustus 2009 @ 09:46:

Vraag jezelf eens af... als het niet om een vriend uit je vriendengroep zou gaan, zou je dan wel aan je verliefdheid toegeven?



lastig te zeggen, heb het me vaak afgevraagd. Ook bijvoorbeeld van wat als hij nu voor me zou staan en zou zeggen dat hij het zelfde voor me voelt, zou ik het dan kunnen weerstaan? Zou ik er dan op in gaan?

In mijn gedachten/fantasieen is het natuurlijk wel vaker verder gegaan en dan voelt het heel fijn. Maar dan denk ik niet aan de consequenties.

Ik denk dat als echt een puntje bij het paaltje zou komen ik het niet zou kunnen, maar zeker weten doe ik dit niet omdat het nog nooit is gebeurd...

quote:return_of_kreng schreef op 06 augustus 2009 @ 10:14:

Weet je vriend van die verliefdheid en je twijfels?

Weet die ander al van je verliefdheid?



ik zou zeggen, hoe eng en gevaarlijk het ook is, als je serieus twaijfelt aan je huidige relatie, is het wel zo eerlijk om je vriend daarvan op de hoogte te stellen. Die verliefdheid hoef je daarbij mss niet direct op tafel te gooien. Ik geloof dat verliefdheid op een ander een teken is dat je iets mist in je relatie. Dat hoeft niet te betekenen dat die relatie slecht is. Denk voor jezelf eens na overwat het is dat je mist bij je huidige vriend en wel ziet bij die ander. Is het iets dat voor jou essentieel is om bij je partner te vinden, of kun je dit ook buiten je relatie hebben zonder dat het je relatie schaadt? als je weet wat je zo verliefd maakt, kun je dat ook zoeken in iemand zonder verliefdheid.



Ga dan ook het gesprekaan met je huidige vriend en vertel hem dat je twijfels hebt. Na 9 jaar heeft ie op zijn minst het recht om te weten dat jij niet meer zo gelukkig bent in de relatie. laat m niet in de waan dat alles koek en ei is, zodat jouw beslissing straks als donderdlas bij heldere hemel komt en hij voor zijn gevoel nooit een kans heeft gehad om de relatie te "redden".



Ja, hij weet er van, van mijn twijfels dan, niet de verliefdheid. Ik kan zoiets groots niet voor me houden al zou ik het willen. Het doet hem pijn om het te horen (hij houdt veel van mij en wil met me oud worden) maar hij wil er wel met me over praten en het proberen op te lossen. Telkens als m'n twijfels weer uitspreek en we praten erover voel ik me daarna een stuk beter, maar uiteindelijk komen mijn twijfelgevoelens altijd weer terug. Soms is het dan een paar maanden weg, soms maar een paar dagen.

Daarom vraag ik me af of het normaal is, dat twijfelen?



Die verliefdheid speelt ook al heel lang, al is het soms bijna niet meer voelbaar, ik heb een zwak voor hem en dat gaat denk ik nooit helemaal weg. Hij weet zo goed mijn gevoelige snaren te raken. Komt met boek-suggesties, film-mustsees en muziek aanraders, waarvan hij vindt dat ik ze moet lezen/zien/horen. En dat vind ik erg bijzonder, want meestal vind ik het ook echt heel mooi. Dan heb ik het gevoel dat hij mij zo goed kent.

Hij weet hier trouwens helemaal niks vanaf, ik heb het met hem in ieder geval nooit hierover gehad. Dus het kan net zo goed een soort van droombeeld zijn wat ik over de jaren heen zelf in mijn hoofd heb opgebouwd. Dat ik alleen maar hoor wat ik wil horen bedoel ik dan.



Met mijn vriend heb ik dit niet zo. Natuurlijk kent hij mij beter als geen ander, elk gebaar, gezichtsuitdrukking, elk boertje, elke scheet . maar dat is toch anders. Misschien heeft het met spanning te maken die ik mis? Of dat we niet exact op dezelfde golflengte zitten over een aantal dingen?



Ik heb het echt hardstikke leuk met m'n vriend, we kunnen met elkaar praten en lachen en we praten ook veel over de toekomst. Over een grote reis die we willen gaan maken en ook over kinderen enzo. Maar die *klote* twijfels komen steeds terug. Is er misschien iets beters? Ben ik gesetteld met de eerste de beste die ik tegen kwam (hij is mijn eerste en enige vriend)?

pfff, nou ik ga het hier weer even bij laten want ik merk dat ik er wel over door kan blijven vertellen.



Heb trouwens daarnet ook de topic van Jolante gelezen en daar lees ik ook veel herkenbaars in. Al heb ik dus wel echt momenten dat ik het zeker weet dat ik bij mijn vriend wil blijven maar soms dus ook dat het zeker weet dat dit niet zo door kan blijven gaan.

quote:Madhe schreef op 06 augustus 2009 @ 10:48:

Ik snap niet waarom jij al negen jaar bij je vriend bent, maar gewoon niet eerlijk tegen hem bent. Wat zal hij zich bedonderd voelen. Bah, gun hem inderdaad maar iemand die wel echt voor hem gaat, in plaats van egoistisch je eigen hachje veilig proberen te stellen.hij weet wel van mijn twijfels, ik ben hier juist altijd eerlijk over geweest. Hij weet alleen niet van die verliefdheid af, omdat ik denk dat dat niet de oorzaak is, maar meer een gevolg en ik hem daarmee niet nog meer pijn mee wil doen voordat ik zelf weet waardoor het komt.

quote:domnaiefmutsje schreef op 06 augustus 2009 @ 10:58:

Ga weg bij je vriend en stap van die roze wolk over iemand 'die jou zo goed kent'.



Hup *schop* stukje realisme in het leven kan je wel gebruiken denk ik.



Dat kan ik idd wel gebruiken (heb mezelf niet voor niks dromertje genoemd)

Maar het is niet zo simpel als ga weg bij je vriend en stap van die roze wolk. Ik denk wel dat dat laatste nu het belangrijkste is, want dat vertroebeld mijn zicht denk ik op mijn relatie. Maar hoe doe ik dat? Contact verbreken is bijna onmogelijk omdat hij deel uit maakt van onze vriendengroep. Ik heb er weleens over gedacht om het tegen hem te zeggen en dan te hopen dat hij mij dan heel hard afwijst zodat ik meteen weet waar ik sta. Maar de kans dat dit dan uitkomt en ik ook andere vrienden en vriendinnen kwijt raak is dan ook aanwezig. Daarom hou ik het toch maar steeds voor mezelf.



Maar juist omdat ik zo'n dromer ben, zal ik dit soort dingen dan niet altijd blijven houden? Ook als ik het uit zou maken en uiteindelijk bij iemand ander terecht zou komen?

quote:domnaiefmutsje schreef op 06 augustus 2009 @ 12:35:

Dromerig zijn heeft zo zijn voordelen. Het is simpelweg heerlijk om lekker weg kunnen dromen, maar een fikse dosis realiteit zal wel voor een balans moeten zorgen. En das simpelweg jezelf met je voetjes op de grond brengen en rationeel proberen te denken. Dat zal wat aanleren vergen.



Allereerst zou je kunnen bedenken wat het was waar je voor viel bij je huidige vriend. Kan je dat gevoel denk je weer terug krijgen? Besteed daar aandacht aan door weer fijne dingen met elkaar te doen. Weer eens te praten zoals je dat met anderen doet of zoals je deed in het begin van je relatie. Kijk in de spiegel voor het stuk waar jij verantwoordelijk voor bent waar het mis is gegaan. En wees realistisch dat verliefdheid maar een hormonaal iets is wat ook weer overgaat. Ook bij die ander.



Jezelf laten kennen bij die vriend is niet zo handig. Ik denk wel dat het goed is om voor zover mogelijk, zoveel mogelijk hem uit de weg te gaan. Niet ontwijken, maar ook niet opzoeken en jezelf richten op je vriend.



Probeer dat eerst eens een tijdje uit Bedankt voor je adviezen, daar heb ik wel wat aan. Ik heb nu helaas geen tijd om uitgebreid te reageren maar wilde wel even weten dat ik het gezien heb en dat ik het zeker meeneem. Hopelijk heb ik morgen weer tijd om wat uitgebreider te reageren!