Relaties
alle pijlers
ik weet het echt niet meer met hem
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:10
Hallo,
Ik heb al 15 jaar een relatie, die altijd redelijk goed was. Maar de laaste 3 jaar gaat het bergafwaarts. Hij was al jaren depressief, maar had dat redelijk onder controle met medicijnen.We doen ook nooit meer leuke dingen, tot we vorige week met vrienden uit gingen. Toen heb ik een andere man ontmoet. Niks gebeurt behalve dan wat flirten, en dat voelde zo goed. Nu voel ik me schuldig, maar ik blijf maar denken dat ik bij mijn man weg moet. Maar je gooit een relatie van 15 jaar niet zomaar weg. mijn gevoel zegt dat er eigenlijk iets niet goed is in onze relatie, waarom heb ik anders oog voor andere mannen?
Wie heeft iets soortegelijks meegemaakt?
Ik heb al 15 jaar een relatie, die altijd redelijk goed was. Maar de laaste 3 jaar gaat het bergafwaarts. Hij was al jaren depressief, maar had dat redelijk onder controle met medicijnen.We doen ook nooit meer leuke dingen, tot we vorige week met vrienden uit gingen. Toen heb ik een andere man ontmoet. Niks gebeurt behalve dan wat flirten, en dat voelde zo goed. Nu voel ik me schuldig, maar ik blijf maar denken dat ik bij mijn man weg moet. Maar je gooit een relatie van 15 jaar niet zomaar weg. mijn gevoel zegt dat er eigenlijk iets niet goed is in onze relatie, waarom heb ik anders oog voor andere mannen?
Wie heeft iets soortegelijks meegemaakt?
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:16
Hey mimama,
Ik vind het niet zo gek hoor, dat je zo'n lekker gevoel krijgt tijdens het flirten.
Je zit niet lekker in je vel, je woont niet naar je zin, je man is in een depressie geraakt dus die postitieve aandacht doet je goed.
Doet IEDER mens goed trouwens (laatst nog een topic over geopend)
Ik denk persoonlijk niet dat je direct bij je man weghoeft.
Ik denk wel dat je eens goed met je man moet praten.
En dan niet even een gesprek tussen eten en afwas maar echt praten.
Vertellen wat je dwars zit, vertellen dat je ziet dat hij doodongelukkig is in het nieuwe huis, dat jij er ook niet op je plek zit maar dat je er graag samen uit wil komen.
Zeg maar gewoon dat er iets niets goed voelt in je relatie.
Al zou het voor het gesprek wel prettig zijn als je wist wat dat iets was.
Met "iets" kan de tegenpartij vaak weinig.
Dus mijn advies, praten en samen zoeken naar een oplossing
Succes
Ik vind het niet zo gek hoor, dat je zo'n lekker gevoel krijgt tijdens het flirten.
Je zit niet lekker in je vel, je woont niet naar je zin, je man is in een depressie geraakt dus die postitieve aandacht doet je goed.
Doet IEDER mens goed trouwens (laatst nog een topic over geopend)
Ik denk persoonlijk niet dat je direct bij je man weghoeft.
Ik denk wel dat je eens goed met je man moet praten.
En dan niet even een gesprek tussen eten en afwas maar echt praten.
Vertellen wat je dwars zit, vertellen dat je ziet dat hij doodongelukkig is in het nieuwe huis, dat jij er ook niet op je plek zit maar dat je er graag samen uit wil komen.
Zeg maar gewoon dat er iets niets goed voelt in je relatie.
Al zou het voor het gesprek wel prettig zijn als je wist wat dat iets was.
Met "iets" kan de tegenpartij vaak weinig.
Dus mijn advies, praten en samen zoeken naar een oplossing
Succes
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:19
Even wat vragen
Wat bedoel je met een relatie die altijd redelijk goed was, klinkt alsof het altijd een beetje zo zo was en er een beetje ingerold bent, kan er helemaal naast zitten maar denk dat het wel goed is om dat even te benoemen.
het is heel moeilijk samenleven met iemand die een depressie heeft, jij kan hem daar niet mee helpen daar moet hij zelf wat aan willen doen. Denk dat het wel goed is om daar eerlijk en open met hem over te praten en dat het voor jou ook moeilijk is op deze manier.
Wat bedoel je met een relatie die altijd redelijk goed was, klinkt alsof het altijd een beetje zo zo was en er een beetje ingerold bent, kan er helemaal naast zitten maar denk dat het wel goed is om dat even te benoemen.
het is heel moeilijk samenleven met iemand die een depressie heeft, jij kan hem daar niet mee helpen daar moet hij zelf wat aan willen doen. Denk dat het wel goed is om daar eerlijk en open met hem over te praten en dat het voor jou ook moeilijk is op deze manier.
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:20
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:27
bedankt voor jullie reacties.
Ik zou inderdaad niet weg bij hem gaan om die ene flirt, maar omdat het leven zo moeilijk is soms met hem.
Ik bedoelde met dat het redelijk ging, dat hij altijd wel depressief was, maar dat het niet zo vaak naar voren kwam.
Probleem is ook dat ik niet echt goed met hem kan praten. Tenminste al helemaal niet op het moment dat hij echt depressief is.
Ik zou inderdaad niet weg bij hem gaan om die ene flirt, maar omdat het leven zo moeilijk is soms met hem.
Ik bedoelde met dat het redelijk ging, dat hij altijd wel depressief was, maar dat het niet zo vaak naar voren kwam.
Probleem is ook dat ik niet echt goed met hem kan praten. Tenminste al helemaal niet op het moment dat hij echt depressief is.
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:31
Heeft jouw man wel psychologische hulp? het lijkt me anders knap moeilijk worden, en een baan, en het huishouden en een depressieve man....
Waardoor is hij zo depressief? Erfelijk? Anders zou het toch eens een keer beter moeten gaan....
Als het vooruitzicht is, dat hij alsmaar depressief blijft, weet ik niet of ik daar wel steeds mee om zou kunnen gaan...
Waardoor is hij zo depressief? Erfelijk? Anders zou het toch eens een keer beter moeten gaan....
Als het vooruitzicht is, dat hij alsmaar depressief blijft, weet ik niet of ik daar wel steeds mee om zou kunnen gaan...
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:31
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:44
Ik zou in deze situatie zeker niet aan kinderen gaan beginnen.
Eerst je relatie weer op de rit krijgen, als je dat nog wilt natuurlijk.
Ik snap dat praten met iemand die depressief is zwaar is, maar ik denk dat je er toch een geschikt moment voor moet uitzoeken.
Als hij bijvoorbeeld een goeie dag heeft
(misschien zwets ik in de ruimte hoor, ik heb geen enkele ervaring met depressieve mensen)
Want als die niet veranderd is het wachten op het moment dat je huwelijk klapt.
Eerst je relatie weer op de rit krijgen, als je dat nog wilt natuurlijk.
Ik snap dat praten met iemand die depressief is zwaar is, maar ik denk dat je er toch een geschikt moment voor moet uitzoeken.
Als hij bijvoorbeeld een goeie dag heeft
(misschien zwets ik in de ruimte hoor, ik heb geen enkele ervaring met depressieve mensen)
Want als die niet veranderd is het wachten op het moment dat je huwelijk klapt.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:50
quote:mimama schreef op 22 augustus 2009 @ 10:27:
bedankt voor jullie reacties.
We hebben geen kinderen, maar zouden ze wel graag willen. Mijn man twijfelt er echter heel erg over. Hij is bang dat hij het niet aan kan.
Zo te lezen zal ie daar wel gelijk in hebben.
Heeft hij helemaal niets waar ie goed in is? Op werkgebied is hij jouw mindere en hij volgt jou waar jij naar toe moet, ondanks dat hij daardoor weg moet uit zijn omgeving. Wat voor werk doet hij? Kan hij niet opklimmen in zijn functie als hij de kans zou krijgen door niet de hele tijd met jou mee te moeten gaan?
bedankt voor jullie reacties.
We hebben geen kinderen, maar zouden ze wel graag willen. Mijn man twijfelt er echter heel erg over. Hij is bang dat hij het niet aan kan.
Zo te lezen zal ie daar wel gelijk in hebben.
Heeft hij helemaal niets waar ie goed in is? Op werkgebied is hij jouw mindere en hij volgt jou waar jij naar toe moet, ondanks dat hij daardoor weg moet uit zijn omgeving. Wat voor werk doet hij? Kan hij niet opklimmen in zijn functie als hij de kans zou krijgen door niet de hele tijd met jou mee te moeten gaan?
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:51
Hee Mimama,
Leven met iemand die depressief is in ontzettend zwaar! Kan me voorstellen dat het allemaal lastig gaat op dit moment, en natuurlijk is het niet zo vreemd dat aandacht van een andere man iets met jou doet.
Maar iets zegt mij dat je helemaal niet weg wil bij je man. Je weet alleen niet hoe jullie uit deze situatie moeten komen.
Krijgt jouw man ergens hulp? Via de GGZ? Gebruikt hij medicatie?
Ik denk dat het heel belangrijk is om ook hulp te zoeken voor jullie beiden, gelukkig zijn met iemand met een depressie is een flinke klus namelijk!
Informeer eens bij de GGZ en kijk op een site voor logenoten. Zij kunnen je wellicht verder adviseren en handvatten geven. Sterkte!
Leven met iemand die depressief is in ontzettend zwaar! Kan me voorstellen dat het allemaal lastig gaat op dit moment, en natuurlijk is het niet zo vreemd dat aandacht van een andere man iets met jou doet.
Maar iets zegt mij dat je helemaal niet weg wil bij je man. Je weet alleen niet hoe jullie uit deze situatie moeten komen.
Krijgt jouw man ergens hulp? Via de GGZ? Gebruikt hij medicatie?
Ik denk dat het heel belangrijk is om ook hulp te zoeken voor jullie beiden, gelukkig zijn met iemand met een depressie is een flinke klus namelijk!
Informeer eens bij de GGZ en kijk op een site voor logenoten. Zij kunnen je wellicht verder adviseren en handvatten geven. Sterkte!
zaterdag 22 augustus 2009 om 16:02
Hoi Mimama,
Ik kan me voorstellen dat je man het idee heeft dat hij weinig grip heeft op zijn eigen leven. Misschien voelt hij zich wel minderwaardig. jij bent de kostwinner en jullie wonen waar het voor jou het handigst is. Is dat wel iets waarover je met hem kunt praten?
Het is denk ik belangrijk om leuke dingen te blijven doen, en dat hij daar een belangrijke rol in speelt. Dus hem laten organiseren, kiezen etc. Dus misschien ga je dan iets doen dat jij niet leuk vindt, maar hij wel.
Professionele hulp lijkt me ook op z'n plaats. Voor hem, maar ook voor jullie samen.
En die man die met je flirtte? Ik ben het geheel eens met de anderen: aandacht krijgen van iemand is altijd lekker. En je bent er nu extra gevoelig voor tenslotte. Jij en je man hebben 15 jaar gemeenschappelijke ervaringen, met een basis die op respect en liefde moet stoelen. Toch? Probeer daar nog het beste uit te halen. Maar als het zover komt dat je besluit om bij hem weg te gaan, laat je dan niet bedreigd voelen door zijn depressiviteit en 'dan maar bij hem blijven'. Er zijn mannen die dat uitbuiten.. Maar ik ken hem verder niet, dat is aan jou.
Ik kan me voorstellen dat je man het idee heeft dat hij weinig grip heeft op zijn eigen leven. Misschien voelt hij zich wel minderwaardig. jij bent de kostwinner en jullie wonen waar het voor jou het handigst is. Is dat wel iets waarover je met hem kunt praten?
Het is denk ik belangrijk om leuke dingen te blijven doen, en dat hij daar een belangrijke rol in speelt. Dus hem laten organiseren, kiezen etc. Dus misschien ga je dan iets doen dat jij niet leuk vindt, maar hij wel.
Professionele hulp lijkt me ook op z'n plaats. Voor hem, maar ook voor jullie samen.
En die man die met je flirtte? Ik ben het geheel eens met de anderen: aandacht krijgen van iemand is altijd lekker. En je bent er nu extra gevoelig voor tenslotte. Jij en je man hebben 15 jaar gemeenschappelijke ervaringen, met een basis die op respect en liefde moet stoelen. Toch? Probeer daar nog het beste uit te halen. Maar als het zover komt dat je besluit om bij hem weg te gaan, laat je dan niet bedreigd voelen door zijn depressiviteit en 'dan maar bij hem blijven'. Er zijn mannen die dat uitbuiten.. Maar ik ken hem verder niet, dat is aan jou.
zondag 23 augustus 2009 om 08:53
@cappi
Waarom ik nog van hem hou: dat is met name een gevoel. Ik hoef, op goede momenten, maar naar hem te kijken om dat te weten. Maar als we samen eten en hij zegt niks, doet in plaats daarvan de TV aan, dan kan ik hem wel schieten. (Dan vind ik het zo frustrerend. Ik haat het om voor de TV te eten, zo ben ik ook gewoon niet opgevoed, en het voelt niet goed. Ik laat het wel altijd toe, meestal is het de TV op de achtergrond die aan staat, maar met een bord op schoot voor de TV heb ik hem wel afgeleerd.) Het gaat veel heen en weer mijn gevoel.
Verder is hij vaak wel een steun voor me, niet altijd emotioneel gezien, maar praktisch gezien enorm; hij doet de meeste dingen in het huishouden, hij haalt en brengt me overal heen als dat moet.
@Maan78
Ik doe inderdaad wel dingen met hem die hij wel leuk vindt, maar ik niet, maar meestal als ik hem vraag, 'wat wil je doen', dan komt er niks uit. Hij heeft meestal nergens zin in (uiteraard een belangrijk symptoom van depressiviteit), maar ik probeer dan wel dingen te verzinnen, want ik heb dan het idee dat het juist goed is om wel iets te gaan doen, juist om hem uit zijn depresiviteit te slepen. Soms lukt dat, om hem mee te slepen, maar uiteindelijk kan alleen hijzelf uit zijn depressie helpen en kan ik hem niet dwingen.
En inderdaad, er speelt soms ook mee dat juist zijn depressiviteit een reden is om bij hem te blijven. Hij zegt ook vaak dat als hij mij niet had gehad, hij er nu niet meer was geweest.
Waarom ik nog van hem hou: dat is met name een gevoel. Ik hoef, op goede momenten, maar naar hem te kijken om dat te weten. Maar als we samen eten en hij zegt niks, doet in plaats daarvan de TV aan, dan kan ik hem wel schieten. (Dan vind ik het zo frustrerend. Ik haat het om voor de TV te eten, zo ben ik ook gewoon niet opgevoed, en het voelt niet goed. Ik laat het wel altijd toe, meestal is het de TV op de achtergrond die aan staat, maar met een bord op schoot voor de TV heb ik hem wel afgeleerd.) Het gaat veel heen en weer mijn gevoel.
Verder is hij vaak wel een steun voor me, niet altijd emotioneel gezien, maar praktisch gezien enorm; hij doet de meeste dingen in het huishouden, hij haalt en brengt me overal heen als dat moet.
@Maan78
Ik doe inderdaad wel dingen met hem die hij wel leuk vindt, maar ik niet, maar meestal als ik hem vraag, 'wat wil je doen', dan komt er niks uit. Hij heeft meestal nergens zin in (uiteraard een belangrijk symptoom van depressiviteit), maar ik probeer dan wel dingen te verzinnen, want ik heb dan het idee dat het juist goed is om wel iets te gaan doen, juist om hem uit zijn depresiviteit te slepen. Soms lukt dat, om hem mee te slepen, maar uiteindelijk kan alleen hijzelf uit zijn depressie helpen en kan ik hem niet dwingen.
En inderdaad, er speelt soms ook mee dat juist zijn depressiviteit een reden is om bij hem te blijven. Hij zegt ook vaak dat als hij mij niet had gehad, hij er nu niet meer was geweest.
zondag 23 augustus 2009 om 15:25
Jakkes,
Dat klinkt wel alsof hij erg afhankelijk van je is. Dat heeft er bij mijn relatie voor gezorgd dat ik er een punt achter zette (ik was de reden dat hij in een mooi huis kon wonen ivm mijn inkomen, ik zorgde dat alles geregeld werd want meneer is niet zo goed met financiele dingen, en ik zorgde ook nog voor hem en zijn gezondheidsproblemen). Dodelijk vermoeiend was dat. Ik zeg niet dat je bij hem weg moet gaan, maar vraag me af of je zelf wel gelukkig bent. En werken die pillen bij hem wel om hem minder depressief te maken? Dat hij nergens zin in heeft, is ook een houding die hij zichzelf aan kan praten. Dan kan-ie lekker tegendraads en zielig doen (trek nu een conclusie, misschien is hij niet zo). Net als wanneer je helemaal niets aan sport doet en elke avond voor de tv hangt, gaat je energieniveau naar 0. Ga je sporten, dan voel je je vanzelf beter!
Oh, en een vraag was hoe jij je opstelt tijdens de uitjes die hij leuk vindt. Steun je hem echt in zijn keuze, of speel je toneel dat je het leuk vindt? Ik zeg maar wat.
En is er met zijn 'gouden handjes' niet iets leuks nieuws te doen? Er zijn genoeg mensen die wat willen verbouwen in huis in deze tijd. Ze blijven juist langer in hun huidige huis wonen en knappen die op...
Dat klinkt wel alsof hij erg afhankelijk van je is. Dat heeft er bij mijn relatie voor gezorgd dat ik er een punt achter zette (ik was de reden dat hij in een mooi huis kon wonen ivm mijn inkomen, ik zorgde dat alles geregeld werd want meneer is niet zo goed met financiele dingen, en ik zorgde ook nog voor hem en zijn gezondheidsproblemen). Dodelijk vermoeiend was dat. Ik zeg niet dat je bij hem weg moet gaan, maar vraag me af of je zelf wel gelukkig bent. En werken die pillen bij hem wel om hem minder depressief te maken? Dat hij nergens zin in heeft, is ook een houding die hij zichzelf aan kan praten. Dan kan-ie lekker tegendraads en zielig doen (trek nu een conclusie, misschien is hij niet zo). Net als wanneer je helemaal niets aan sport doet en elke avond voor de tv hangt, gaat je energieniveau naar 0. Ga je sporten, dan voel je je vanzelf beter!
Oh, en een vraag was hoe jij je opstelt tijdens de uitjes die hij leuk vindt. Steun je hem echt in zijn keuze, of speel je toneel dat je het leuk vindt? Ik zeg maar wat.
En is er met zijn 'gouden handjes' niet iets leuks nieuws te doen? Er zijn genoeg mensen die wat willen verbouwen in huis in deze tijd. Ze blijven juist langer in hun huidige huis wonen en knappen die op...
zondag 23 augustus 2009 om 15:35
Mimama, ga praten met elkaar. Desnoods met een deskundige die jullie kan helpen/ leren om met elkaar te communiceren.
Het lijkt me belangrijk dat je man extra begeleiding krijgt om zijn depressie te boven te komen. Je kunt het niet blijven onderdrukken met medicijnen, dat houdt je relatie niet vol op lange termijn.
Zoek uit wat voor jullie beiden belangrijk is, waar jullie je passie uit halen en hoe je dat samen kunt bereiken. Desnoods door een verhuizing, maar misschien zijn er andere oplossingen. Succes.
Het lijkt me belangrijk dat je man extra begeleiding krijgt om zijn depressie te boven te komen. Je kunt het niet blijven onderdrukken met medicijnen, dat houdt je relatie niet vol op lange termijn.
Zoek uit wat voor jullie beiden belangrijk is, waar jullie je passie uit halen en hoe je dat samen kunt bereiken. Desnoods door een verhuizing, maar misschien zijn er andere oplossingen. Succes.
zondag 23 augustus 2009 om 16:56
hey
Goed vervelend zeg, ik kan niks anders toevoegen dan hier boven
alleen heb ik nog wel een vraag en of eventueel opmerking
is maar hoe je het bekijkt.
Ik ken het van een vriendin, vader was manisch depressief enz.. zij zelf ook, ook zelf verminking..
Naar dokter gegaan ook anti depresiva gekregen, creatieve therapie noem maar op
tijd ging dat goed, maar naar een jaar was ze weer terug bij af
waarm wist niemand..
Jij zegt dat je man al elf jaar aan de zelfde medicijnen zit,
mijn vriendin dus heeft andere medicijnen toen gekregen, andre doseringen enz, en geprobeerd om te kijken wat helpt
is soort immuum wat je dan wordt en of dat niet helemaal goed aanslaat..
Is dat wel eens geprobeerd??
verder heel veel succes
Goed vervelend zeg, ik kan niks anders toevoegen dan hier boven
alleen heb ik nog wel een vraag en of eventueel opmerking
is maar hoe je het bekijkt.
Ik ken het van een vriendin, vader was manisch depressief enz.. zij zelf ook, ook zelf verminking..
Naar dokter gegaan ook anti depresiva gekregen, creatieve therapie noem maar op
tijd ging dat goed, maar naar een jaar was ze weer terug bij af
waarm wist niemand..
Jij zegt dat je man al elf jaar aan de zelfde medicijnen zit,
mijn vriendin dus heeft andere medicijnen toen gekregen, andre doseringen enz, en geprobeerd om te kijken wat helpt
is soort immuum wat je dan wordt en of dat niet helemaal goed aanslaat..
Is dat wel eens geprobeerd??
verder heel veel succes
zondag 23 augustus 2009 om 22:49
Mimama,
Da's een zware kar die jij moet trekken meid! En ik weet er alles van, mijn moeder is altijd depressief geweest.
Het wordt een soort tweede natuur om eerst aan de ander te denken, overal rekening mee te houden behalve jezelf.
Tips? Ik zou proberen uit te zoeken of je nog echt van hem houdt en nog perspectief ziet in de toekomst. Als hij al zolang depressief is zal dat ook niet 1,2,3 opgelost zijn. Is het medelijden? Is het angst omdat je bang bent dat hij het niet redt zonder jou?
Ik denk echt dat JIJ hiermee bezig moet, los van hem. Verder hoop ik dat de depressie gauw wat minder wordt en dat hij gauw weer terecht kan bij zijn hulpverlener. Vind ik wel een groot pluspunt, dat hij hulp heeft waar hij ook baat bij heeft.
Veel sterkte!
Da's een zware kar die jij moet trekken meid! En ik weet er alles van, mijn moeder is altijd depressief geweest.
Het wordt een soort tweede natuur om eerst aan de ander te denken, overal rekening mee te houden behalve jezelf.
Tips? Ik zou proberen uit te zoeken of je nog echt van hem houdt en nog perspectief ziet in de toekomst. Als hij al zolang depressief is zal dat ook niet 1,2,3 opgelost zijn. Is het medelijden? Is het angst omdat je bang bent dat hij het niet redt zonder jou?
Ik denk echt dat JIJ hiermee bezig moet, los van hem. Verder hoop ik dat de depressie gauw wat minder wordt en dat hij gauw weer terecht kan bij zijn hulpverlener. Vind ik wel een groot pluspunt, dat hij hulp heeft waar hij ook baat bij heeft.
Veel sterkte!
maandag 24 augustus 2009 om 10:08
quote:maan78 schreef op 22 augustus 2009 @ 16:02:
Ik kan me voorstellen dat je man het idee heeft dat hij weinig grip heeft op zijn eigen leven. Misschien voelt hij zich wel minderwaardig. jij bent de kostwinner en jullie wonen waar het voor jou het handigst is. Is dat wel iets waarover je met hem kunt praten?
Hoezo? Iemand moet toch het inkomen verdienen? Moet TO dan op een houtje bijten en carrierekansen laten liggen omdat het slecht is voor het ego van haar man?
Ik kan me voorstellen dat je man het idee heeft dat hij weinig grip heeft op zijn eigen leven. Misschien voelt hij zich wel minderwaardig. jij bent de kostwinner en jullie wonen waar het voor jou het handigst is. Is dat wel iets waarover je met hem kunt praten?
Hoezo? Iemand moet toch het inkomen verdienen? Moet TO dan op een houtje bijten en carrierekansen laten liggen omdat het slecht is voor het ego van haar man?
maandag 24 augustus 2009 om 10:58
@wanda_p
Ik denk dat wat Maan78 probeerde te zeggen is dat mijn man zich minderwaardig kan voelen omdat hij economisch niet zelfstandig is. Dat gold 50 jaar geleden voor zowat elke vrouw in Nederland, en ook nu nog zijn er veel vrouwen economisch niet zelfstandig omdat zij de zorg voor kinderen en huishouden dragen; dat is wel werk maar er komt geen inkomen uit voort. En een enkele man, zoals die van mij zit in datzelfde schuitje, voor mannen ligt het echter meestal toch iets gevoeliger als ze economisch niet zelfstandig zijn. En daardoor zou je dus een minderwaardigheidscomplex kunnen krijgen
Ik denk dat wat Maan78 probeerde te zeggen is dat mijn man zich minderwaardig kan voelen omdat hij economisch niet zelfstandig is. Dat gold 50 jaar geleden voor zowat elke vrouw in Nederland, en ook nu nog zijn er veel vrouwen economisch niet zelfstandig omdat zij de zorg voor kinderen en huishouden dragen; dat is wel werk maar er komt geen inkomen uit voort. En een enkele man, zoals die van mij zit in datzelfde schuitje, voor mannen ligt het echter meestal toch iets gevoeliger als ze economisch niet zelfstandig zijn. En daardoor zou je dus een minderwaardigheidscomplex kunnen krijgen
woensdag 26 augustus 2009 om 16:50
Voor mannen geldt dat zeker.. ik had er nl. ook zo 1. Alleen, ik kwam er pas later achter dat hij zich zo voelde. Daar kon hij het niet over hebben. Vervelende was dat hij onbewust met zijn acties zijn denkbeelden ook nog versterkte. Nee, ik ga geen andere baan zoeken, want dat lukt toch niet. Nee, ik heb het huis niet schoongemaakt (en dan ik pissig worden, maar misschien vond hij dat ik hem dat niet op kon dragen). Mannen, lastige wezens
