Relaties
alle pijlers
Nasleep relatie, ex doet zo heen en weer....
maandag 24 augustus 2009 om 13:57
Hallo Forummers,
Ik zit ergens gigantisch mee in mijn maag en weet even niet goed hoe ik eruit moet komen.
Sinds 2 weken is het uit met mijn vriend na een relatie van 2,5 jaar. Er is in die 2,5 jaar veel voorgevallen zoals vreemdgaan(zoenen), geweld, etc. Ik ben veel te lang doorgegaan met deze relatie eigenlijk en had al veel eerder moeten stoppen met hem, zodat áls hij echt voor mij wilde gaan, hij zijn respect niet was verloren doordat ik steeds alles maar accepteerde en over me heen liet lopen. Bang om hem te verliezen ( verlatingsangst)
Nu is het uit en de eerste week voelde ik echt een opluchting. Na 2,5 jaar zorgen voor, en in zoveel stress en spanning leven eindelijk weer wat vrijheid om te doen wat ik wilde. Lekker uitgaan, sporten, met mensen afspreken, prima. Maar vorige week heb ik eigenlijk de hele week niets gedaan. Want had iedereen gezien en gesproken, dus ja, dan kom je in het gewone.
Mijn ex belde me elke dag en sms’te vaak hoeveel hij me miste, dat hij erachter kwam dat vrij zijn ook niet is wat hij er zich van had voorgesteld en dat hij eigenlijk erachter kwam dat hij alleen mij wilde. Mij miste. Geen behoefte had aan andere meiden wat hij wel had verwacht.
Prima, hij nam contact met mij op, belde en sms’te MIJ en hij kreeg het gevoel dat hij moeite voor me moest doen. Leuke lieve eerlijke gesprekken gehad, dat we uiteindelijk, over een lange tijd wellicht opnieuw konden beginnen samen, door leuke dingen te doen, zo nu en dan af te spreken en op een andere manier, met meer vrijheid een relatie weer met elkaar te willen.
Maar sinds afgelopen zaterdag zijn de rollen helemaal omgedraaid. Aan de ene kant omdat HIJ ineens niets meer van zich laat horen, dus ik steeds sms en bel en dan moet wachten op reactie. Ook omdat ik deze week niets heb gedaan en hij alleen maar leuke dingen heeft gedaan en ik daarom thuis zat en mij verveelde eigenlijk en hem daarom ook mis… Maar van die lieve woorden die hij zei met we kunnen wel opnieuw beginnen samen etc. is nu niets meer te merken. Hij verandert weer in die koele oppervlakkige vriend van toen we wat hadden. Als ik er dom naar vraag ( heb duidelijk aangegeven vanaf het begin, ook toen hij zo lief deed, dat ik geen zin in spelletjes had) zegt ie dat hij het nog steeds hetzelfde erover denkt, maar ik VOEL die verwijdering toch?!
Ik snap er gewoon niets van, want ik geloofde zijn woorden dat hij alleen mij wilde en kan me dan niet voorstellen dat hij nu, wat blijkt, met een ander meisje loopt te sms’en, zelfs een afspraakje met haar heeft vanavond en dat hij dus wel degelijk om zich heen aan het kijken is. Allemaal meiden toevoegen op zijn Hyves, ineens heel hip en stoer doen. Prima, maar ik voel me bij de poot genomen en op het reservebankje gezet. Zo van, “ik pak haar helemaal in en als ze dan weer helemaal voor mij wil gaan, dan ga ik kijken of er nog wat andere fijne dames zijn”
En nu hij dus blijkbaar wel aandacht heeft van iemand of meiden die goed genoeg zijn, kan ik de tribune op en toekijken.
Want vrijdagavond belde hij nog dat hij op stap was geweest en juist als meiden naar hem toe kwamen dat hij zich dan klote begon te voelen en me miste. Dat is best raar, want dat betekent dat het in 3 dagen compleet veranderd is, of hij heeft tegen mij gelogen en dan denk ik waarom dan? Wat zou dit gedrag kunnen betekenen? Heb hier antwoord van jullie op nodig, wat denken jullie? Misschien mannen eigen? Eerst iets anders vinden en dan pas het oude helemaal los willen laten? Maar het contact kwam helemaal van zijn kant, ik heb er niet om gevraagd!
We hadden afgesproken er mee te stoppen, klaar. Hij gaat ontzettend zijn best doen 1,5 week om sympathie van mij te winnen en aandacht te krijgen, dan heb ik zoiets van “goh, hij is wel eerlijk, laat hem nog een kans geven” Heeft ie mij ineens niet meer nodig sinds 3 dagen en sms’t, date, geniet ie met volle teugen. Waarom dan niet meteen, maar nadat hij mij weer heeft ingepakt zeg maar, nu doet het dubbel zeer omdat ik me eerst zo sterk voelde. Tuurlijk voel je je in het begin klote en gaat misschien nu na 2 weken de wereld voor hem open. Alleen waarom dan 1,5 week lang zeggen ik voel dat ik alleen jou wil, jij bent het voor mij, heb niet eens oog voor anderen. Dat is toch inpalmen en dan opeens nog een trap nageven?
Als je nu gewoon verdrietig was geweest en troost wilde is dat heel wat anders dan aangeven dat het wel uit is maar wel verder wil uiteindelijk ( zijn woorden waren zelf letterlijk vorige week: Dat we nu van elkaar weten dat het niet over is...)
Wat moet ik nu doen?
Ik zit ergens gigantisch mee in mijn maag en weet even niet goed hoe ik eruit moet komen.
Sinds 2 weken is het uit met mijn vriend na een relatie van 2,5 jaar. Er is in die 2,5 jaar veel voorgevallen zoals vreemdgaan(zoenen), geweld, etc. Ik ben veel te lang doorgegaan met deze relatie eigenlijk en had al veel eerder moeten stoppen met hem, zodat áls hij echt voor mij wilde gaan, hij zijn respect niet was verloren doordat ik steeds alles maar accepteerde en over me heen liet lopen. Bang om hem te verliezen ( verlatingsangst)
Nu is het uit en de eerste week voelde ik echt een opluchting. Na 2,5 jaar zorgen voor, en in zoveel stress en spanning leven eindelijk weer wat vrijheid om te doen wat ik wilde. Lekker uitgaan, sporten, met mensen afspreken, prima. Maar vorige week heb ik eigenlijk de hele week niets gedaan. Want had iedereen gezien en gesproken, dus ja, dan kom je in het gewone.
Mijn ex belde me elke dag en sms’te vaak hoeveel hij me miste, dat hij erachter kwam dat vrij zijn ook niet is wat hij er zich van had voorgesteld en dat hij eigenlijk erachter kwam dat hij alleen mij wilde. Mij miste. Geen behoefte had aan andere meiden wat hij wel had verwacht.
Prima, hij nam contact met mij op, belde en sms’te MIJ en hij kreeg het gevoel dat hij moeite voor me moest doen. Leuke lieve eerlijke gesprekken gehad, dat we uiteindelijk, over een lange tijd wellicht opnieuw konden beginnen samen, door leuke dingen te doen, zo nu en dan af te spreken en op een andere manier, met meer vrijheid een relatie weer met elkaar te willen.
Maar sinds afgelopen zaterdag zijn de rollen helemaal omgedraaid. Aan de ene kant omdat HIJ ineens niets meer van zich laat horen, dus ik steeds sms en bel en dan moet wachten op reactie. Ook omdat ik deze week niets heb gedaan en hij alleen maar leuke dingen heeft gedaan en ik daarom thuis zat en mij verveelde eigenlijk en hem daarom ook mis… Maar van die lieve woorden die hij zei met we kunnen wel opnieuw beginnen samen etc. is nu niets meer te merken. Hij verandert weer in die koele oppervlakkige vriend van toen we wat hadden. Als ik er dom naar vraag ( heb duidelijk aangegeven vanaf het begin, ook toen hij zo lief deed, dat ik geen zin in spelletjes had) zegt ie dat hij het nog steeds hetzelfde erover denkt, maar ik VOEL die verwijdering toch?!
Ik snap er gewoon niets van, want ik geloofde zijn woorden dat hij alleen mij wilde en kan me dan niet voorstellen dat hij nu, wat blijkt, met een ander meisje loopt te sms’en, zelfs een afspraakje met haar heeft vanavond en dat hij dus wel degelijk om zich heen aan het kijken is. Allemaal meiden toevoegen op zijn Hyves, ineens heel hip en stoer doen. Prima, maar ik voel me bij de poot genomen en op het reservebankje gezet. Zo van, “ik pak haar helemaal in en als ze dan weer helemaal voor mij wil gaan, dan ga ik kijken of er nog wat andere fijne dames zijn”
En nu hij dus blijkbaar wel aandacht heeft van iemand of meiden die goed genoeg zijn, kan ik de tribune op en toekijken.
Want vrijdagavond belde hij nog dat hij op stap was geweest en juist als meiden naar hem toe kwamen dat hij zich dan klote begon te voelen en me miste. Dat is best raar, want dat betekent dat het in 3 dagen compleet veranderd is, of hij heeft tegen mij gelogen en dan denk ik waarom dan? Wat zou dit gedrag kunnen betekenen? Heb hier antwoord van jullie op nodig, wat denken jullie? Misschien mannen eigen? Eerst iets anders vinden en dan pas het oude helemaal los willen laten? Maar het contact kwam helemaal van zijn kant, ik heb er niet om gevraagd!
We hadden afgesproken er mee te stoppen, klaar. Hij gaat ontzettend zijn best doen 1,5 week om sympathie van mij te winnen en aandacht te krijgen, dan heb ik zoiets van “goh, hij is wel eerlijk, laat hem nog een kans geven” Heeft ie mij ineens niet meer nodig sinds 3 dagen en sms’t, date, geniet ie met volle teugen. Waarom dan niet meteen, maar nadat hij mij weer heeft ingepakt zeg maar, nu doet het dubbel zeer omdat ik me eerst zo sterk voelde. Tuurlijk voel je je in het begin klote en gaat misschien nu na 2 weken de wereld voor hem open. Alleen waarom dan 1,5 week lang zeggen ik voel dat ik alleen jou wil, jij bent het voor mij, heb niet eens oog voor anderen. Dat is toch inpalmen en dan opeens nog een trap nageven?
Als je nu gewoon verdrietig was geweest en troost wilde is dat heel wat anders dan aangeven dat het wel uit is maar wel verder wil uiteindelijk ( zijn woorden waren zelf letterlijk vorige week: Dat we nu van elkaar weten dat het niet over is...)
Wat moet ik nu doen?
maandag 24 augustus 2009 om 15:24
Kies jij maar lekker voor jezelf, want volgens mij kun je dat heel goed. Je bent al een aardig eind op weg tenslotte, door het hier allemaal zo rationeel te kunnen opschrijven, echt hoor!
Gooi 'm van je Hyves, stuur 'm een SMS dat je 'm niet op je verjaardag wilt hebben en neem voorlopig niet de telefoon op als hij belt. Ik ben er eigenlijk van overtuigd dat hij het dan ook binnen een hele korte tijd wel voor gezien houdt en verder met zijn zoektocht naar 'wijvies' gaat.
En dan kun jij lekker een écht leuke man gaan zoeken!!
Gooi 'm van je Hyves, stuur 'm een SMS dat je 'm niet op je verjaardag wilt hebben en neem voorlopig niet de telefoon op als hij belt. Ik ben er eigenlijk van overtuigd dat hij het dan ook binnen een hele korte tijd wel voor gezien houdt en verder met zijn zoektocht naar 'wijvies' gaat.
En dan kun jij lekker een écht leuke man gaan zoeken!!
maandag 24 augustus 2009 om 15:40
Hi,
Pff..... Sofietje.........dit is voor jou een heel gevaarlijke man.
Ik herken het hele verhaal omdat ik dezelfde ervaring heb gehad.
Ik heb het maar liefst nog 3x geprobeerd en steeds weer NIET DOEN WAT ZE ZEGGGEN....
Ze willen het misschien wel, maar KUNNEN het niet.
En daar kan je heel lang mededogen voor hebben, maar daardoor verandert er nog niks. Jij zit met het verdriet en de frustratie, steeds weer opnieuw. Dat kan ik je op een briefje geven.
En ze houden heeeeeel lang vol om zich weer voor je te winnen, hoor! (lief doen, spijt, mooie beloftes, enz.)
Tot je weer hapt....en dan: Bengggggg! Weer ellende!
Succes!
Grtz.
D.
Pff..... Sofietje.........dit is voor jou een heel gevaarlijke man.
Ik herken het hele verhaal omdat ik dezelfde ervaring heb gehad.
Ik heb het maar liefst nog 3x geprobeerd en steeds weer NIET DOEN WAT ZE ZEGGGEN....
Ze willen het misschien wel, maar KUNNEN het niet.
En daar kan je heel lang mededogen voor hebben, maar daardoor verandert er nog niks. Jij zit met het verdriet en de frustratie, steeds weer opnieuw. Dat kan ik je op een briefje geven.
En ze houden heeeeeel lang vol om zich weer voor je te winnen, hoor! (lief doen, spijt, mooie beloftes, enz.)
Tot je weer hapt....en dan: Bengggggg! Weer ellende!
Succes!
Grtz.
D.
maandag 24 augustus 2009 om 17:29
Tsjah, maar ook al weet ik dat nu, hoe moet ik dat nu doen als hij dan weer contact zoekt, dan weer niets van zich laat horen?
Nu ook. elke dag zocht hij contact met mij en vandaag nog niks gehoord. Ook niets gestuurd en niet gebeld, maar zelfs als ik op msn kom, niets. Vind dat gewoon heel raar zomaar ineens van het ene uiterste in het andere....
Weet niet wat ik er mee moet, frustreert me mateloos.
Mannen, om gek van te worden.....
Wat kan ik nu doen om hem écht uit mijn hoofd te zetten, blijf maar ergens van binnen die hoop houden dat wat hij elke keer zei toch waar is.... ergens....
Nu ook. elke dag zocht hij contact met mij en vandaag nog niks gehoord. Ook niets gestuurd en niet gebeld, maar zelfs als ik op msn kom, niets. Vind dat gewoon heel raar zomaar ineens van het ene uiterste in het andere....
Weet niet wat ik er mee moet, frustreert me mateloos.
Mannen, om gek van te worden.....
Wat kan ik nu doen om hem écht uit mijn hoofd te zetten, blijf maar ergens van binnen die hoop houden dat wat hij elke keer zei toch waar is.... ergens....
maandag 24 augustus 2009 om 17:30
He Sophietje,
Weet je wat het goede nieuws is? Je weet zelf supergoed hoe het zit!! Dat blijkt uit je posts. Echt goed. Nu nog leven naar je eigen inzicht. Waarom zou je nog antwoorden op die hyves berichtjes van hem? Niks daarvan. Jij bent toch echt veel te goed om behandeld te worden als een van zijn sletjes?
Laat hem in zijn eigen sop gaar koken, en kies zelf het ruime sop om verder te gaan met je leven. En supergelukkig te zijn dat je eindelijk van hem af bent. Joehoe!
P.s.
Hij leeft voor de spanning, voor het spel, het jagen. Nu jij weer op de markt bent, word je daarmee interessant. Maar alleen om op te jagen. Als je hapt, is ie zijn interesse automatisch verloren. Moet je je voorstellen wat een leven hij heeft. Misschien eerder een leven om veel medelijden mee te hebben (zo ziet hij het zelf vast niet).
Het schijnt dat er ook mannen bestaan die echt lief voor je zijn, helemaal voor jou gaan. Die jou als de enige zien. Die een luisterend oor hebben, leuke dingen met je willen doen, echt in je geïnteresseerd zijn. Vergeleken met je ex is zo eentje toch veel leuker?
Weet je wat het goede nieuws is? Je weet zelf supergoed hoe het zit!! Dat blijkt uit je posts. Echt goed. Nu nog leven naar je eigen inzicht. Waarom zou je nog antwoorden op die hyves berichtjes van hem? Niks daarvan. Jij bent toch echt veel te goed om behandeld te worden als een van zijn sletjes?
Laat hem in zijn eigen sop gaar koken, en kies zelf het ruime sop om verder te gaan met je leven. En supergelukkig te zijn dat je eindelijk van hem af bent. Joehoe!
P.s.
Hij leeft voor de spanning, voor het spel, het jagen. Nu jij weer op de markt bent, word je daarmee interessant. Maar alleen om op te jagen. Als je hapt, is ie zijn interesse automatisch verloren. Moet je je voorstellen wat een leven hij heeft. Misschien eerder een leven om veel medelijden mee te hebben (zo ziet hij het zelf vast niet).
Het schijnt dat er ook mannen bestaan die echt lief voor je zijn, helemaal voor jou gaan. Die jou als de enige zien. Die een luisterend oor hebben, leuke dingen met je willen doen, echt in je geïnteresseerd zijn. Vergeleken met je ex is zo eentje toch veel leuker?
maandag 24 augustus 2009 om 17:45
En over die hoop: alleen heel drastisch zijn helpt goed. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
- Niet meer met hem afspreken/hem bellen.
- Telkens als je aan hem denkt, of contact wil zoeken, iemand anders bellen (familie, vriendin).
- Verwijder hem overal van, zoals hyves/msn, oude mails en smsjes verwijderen (lijkt overdreven, maar anders kun je ze op een zwak moment over gaan lezen en toch hoop erin vinden).
- Verwijder ook zijn telefoonnummer/emailadres.
- Zet al zijn spullen in een doos, en geef ze terug, of zet ze op zolder. Oftewel: alles wat je aan hem doet herinneren: weg ermee, uit je aandachtsveld.
- Telkens als je hoop hebt, jezelf inprenten: het is sowieso voorbij, we komen niet meer bij elkaar.
- Maak een lijstje met alle vervelende dingen waardoor het zo goed is dat het uit is, die je dan telkens als je hoop hebt over kunt lezen.
- Het bijhouden van een dagboek helpt ook goed (alle gedachten die je hebt opschrijven).
Alleen al de actie die je hiermee onderneemt werkt al. Daardoor plopt ie minder vaak op in je gedachten.
Al deze dingen (die hier her en der door het forum staan) hebben mij in ieder geval heel erg geholpen! Succes!
- Niet meer met hem afspreken/hem bellen.
- Telkens als je aan hem denkt, of contact wil zoeken, iemand anders bellen (familie, vriendin).
- Verwijder hem overal van, zoals hyves/msn, oude mails en smsjes verwijderen (lijkt overdreven, maar anders kun je ze op een zwak moment over gaan lezen en toch hoop erin vinden).
- Verwijder ook zijn telefoonnummer/emailadres.
- Zet al zijn spullen in een doos, en geef ze terug, of zet ze op zolder. Oftewel: alles wat je aan hem doet herinneren: weg ermee, uit je aandachtsveld.
- Telkens als je hoop hebt, jezelf inprenten: het is sowieso voorbij, we komen niet meer bij elkaar.
- Maak een lijstje met alle vervelende dingen waardoor het zo goed is dat het uit is, die je dan telkens als je hoop hebt over kunt lezen.
- Het bijhouden van een dagboek helpt ook goed (alle gedachten die je hebt opschrijven).
Alleen al de actie die je hiermee onderneemt werkt al. Daardoor plopt ie minder vaak op in je gedachten.
Al deze dingen (die hier her en der door het forum staan) hebben mij in ieder geval heel erg geholpen! Succes!
