Relaties
alle pijlers
moeilijke stiefdochter
zondag 23 augustus 2009 om 20:49
Hallo, ben nieuw hier op het forum. Er zit mij iets dwars en ik hoop jullie mening er over te horen.
Sinds een jaar heb ik een vriend, hij heeft een dochter van 17, die vanaf haar vroege jeugd door hem flink verwend is en nog steeds wordt.
Ik heb het verschillende keren aangekaart op een neutrale manier en hij erkent dat zij verwend is en wordt door hem. Het vervelende is dat hij dus hier nog steeds mee doorgaat. En zij komt daardoor tussen ons in te staan. Wanneer wij tijd samen plannen, een dag uit, een weekend weg, of een paar uur samen, weet zij altijd deze tijd te verstoren of die tijd op subtiele manier naar zichzelf toe te trekken, door verschillende keren te bellen, zelf mee te gaan etc. Zelfs een week van onze vakantie wist zij op te eisen.
Inmiddels erger ik mij hier steeds meer aan, praten met hem helpt dus niet echt. Wat kan ik hiermee? Het zit mij steeds meer dwars.
Alvast bedankt!
Sinds een jaar heb ik een vriend, hij heeft een dochter van 17, die vanaf haar vroege jeugd door hem flink verwend is en nog steeds wordt.
Ik heb het verschillende keren aangekaart op een neutrale manier en hij erkent dat zij verwend is en wordt door hem. Het vervelende is dat hij dus hier nog steeds mee doorgaat. En zij komt daardoor tussen ons in te staan. Wanneer wij tijd samen plannen, een dag uit, een weekend weg, of een paar uur samen, weet zij altijd deze tijd te verstoren of die tijd op subtiele manier naar zichzelf toe te trekken, door verschillende keren te bellen, zelf mee te gaan etc. Zelfs een week van onze vakantie wist zij op te eisen.
Inmiddels erger ik mij hier steeds meer aan, praten met hem helpt dus niet echt. Wat kan ik hiermee? Het zit mij steeds meer dwars.
Alvast bedankt!
zondag 23 augustus 2009 om 20:55
Tja, het is een puber van 17 die denk ik niet bij haar vader woont?
Ik snap haar wel, jij bent "nieuw" en moet nog een plaatsje veroveren bij haar.
En dan nog, het is zijn dochter en hij mag zelf weten hoe hij met haar omgaat. Hij erkent dat hij haar "verwend" zoals jij zegt, maar vind dat duidelijk geen reden om er mee te stoppen. Hij vind het zelf niet vervelend dat zijn dochter jullie tijd samen "verstoord"?
Hoe moeten we dat zien eigenlijk? Wat doet ze dan? Ik bedoel, ze is 17 jaar, loopt op haar eigen benen en is zelfstandig genoeg om haar vader ook buiten een eventuele bezoekregeling te zien.
Ik denk dat je het moet accepteren zoals het gaat. Je hebt voor je vroiend gekozen met de wetenschap dat hij een kind heeft, een puber nog wel. Vind je haar aardig eigenlijk? Komt niet echt zo over namelijk....
Ik snap haar wel, jij bent "nieuw" en moet nog een plaatsje veroveren bij haar.
En dan nog, het is zijn dochter en hij mag zelf weten hoe hij met haar omgaat. Hij erkent dat hij haar "verwend" zoals jij zegt, maar vind dat duidelijk geen reden om er mee te stoppen. Hij vind het zelf niet vervelend dat zijn dochter jullie tijd samen "verstoord"?
Hoe moeten we dat zien eigenlijk? Wat doet ze dan? Ik bedoel, ze is 17 jaar, loopt op haar eigen benen en is zelfstandig genoeg om haar vader ook buiten een eventuele bezoekregeling te zien.
Ik denk dat je het moet accepteren zoals het gaat. Je hebt voor je vroiend gekozen met de wetenschap dat hij een kind heeft, een puber nog wel. Vind je haar aardig eigenlijk? Komt niet echt zo over namelijk....
zondag 23 augustus 2009 om 20:59
quote:Clary59 schreef op 23 augustus 2009 @ 20:49:
Hallo, ben nieuw hier op het forum. Er zit mij iets dwars en ik hoop jullie mening er over te horen.
Sinds een jaar heb ik een vriend, hij heeft een dochter van 17, die vanaf haar vroege jeugd door hem flink verwend is en nog steeds wordt.
Ik heb het verschillende keren aangekaart op een neutrale manier en hij erkent dat zij verwend is en wordt door hem. Het vervelende is dat hij dus hier nog steeds mee doorgaat. En zij komt daardoor tussen ons in te staan. Wanneer wij tijd samen plannen, een dag uit, een weekend weg, of een paar uur samen, weet zij altijd deze tijd te verstoren of die tijd op subtiele manier naar zichzelf toe te trekken, door verschillende keren te bellen, zelf mee te gaan etc. Zelfs een week van onze vakantie wist zij op te eisen.
Inmiddels erger ik mij hier steeds meer aan, praten met hem helpt dus niet echt. Wat kan ik hiermee? Het zit mij steeds meer dwars.
Alvast bedankt!Als de vader jou niet steunt dan houdt het op. Interessant is het antwoord op de vraag waarom hij jou niet steunt.
Hallo, ben nieuw hier op het forum. Er zit mij iets dwars en ik hoop jullie mening er over te horen.
Sinds een jaar heb ik een vriend, hij heeft een dochter van 17, die vanaf haar vroege jeugd door hem flink verwend is en nog steeds wordt.
Ik heb het verschillende keren aangekaart op een neutrale manier en hij erkent dat zij verwend is en wordt door hem. Het vervelende is dat hij dus hier nog steeds mee doorgaat. En zij komt daardoor tussen ons in te staan. Wanneer wij tijd samen plannen, een dag uit, een weekend weg, of een paar uur samen, weet zij altijd deze tijd te verstoren of die tijd op subtiele manier naar zichzelf toe te trekken, door verschillende keren te bellen, zelf mee te gaan etc. Zelfs een week van onze vakantie wist zij op te eisen.
Inmiddels erger ik mij hier steeds meer aan, praten met hem helpt dus niet echt. Wat kan ik hiermee? Het zit mij steeds meer dwars.
Alvast bedankt!Als de vader jou niet steunt dan houdt het op. Interessant is het antwoord op de vraag waarom hij jou niet steunt.
zondag 23 augustus 2009 om 21:03
quote:Iris26 schreef op 23 augustus 2009 @ 20:55:
Tja, het is een puber van 17 die denk ik niet bij haar vader woont?
Ik snap haar wel, jij bent "nieuw" en moet nog een plaatsje veroveren bij haar.
En dan nog, het is zijn dochter en hij mag zelf weten hoe hij met haar omgaat. Hij erkent dat hij haar "verwend" zoals jij zegt, maar vind dat duidelijk geen reden om er mee te stoppen. Hij vind het zelf niet vervelend dat zijn dochter jullie tijd samen "verstoord"?
Hoe moeten we dat zien eigenlijk? Wat doet ze dan? Ik bedoel, ze is 17 jaar, loopt op haar eigen benen en is zelfstandig genoeg om haar vader ook buiten een eventuele bezoekregeling te zien.
Ik denk dat je het moet accepteren zoals het gaat. Je hebt voor je vroiend gekozen met de wetenschap dat hij een kind heeft, een puber nog wel. Vind je haar aardig eigenlijk? Komt niet echt zo over namelijk....Ze woont wel bij haar vader en gaat af en toe naar moeders toe. Ik heb geen hekel aan haar, maar erger me aan haar gedrag. Over het algemeen genomen is het geen kwade meid, het is puur het gedrag dat zij vertoont wanneer zij onze momenten verstoort. Mijn vriend stoort zich daar heel soms aan, maar onder druk van een soort schuldgevoel geeft hij er toch aan toe.
Tja, het is een puber van 17 die denk ik niet bij haar vader woont?
Ik snap haar wel, jij bent "nieuw" en moet nog een plaatsje veroveren bij haar.
En dan nog, het is zijn dochter en hij mag zelf weten hoe hij met haar omgaat. Hij erkent dat hij haar "verwend" zoals jij zegt, maar vind dat duidelijk geen reden om er mee te stoppen. Hij vind het zelf niet vervelend dat zijn dochter jullie tijd samen "verstoord"?
Hoe moeten we dat zien eigenlijk? Wat doet ze dan? Ik bedoel, ze is 17 jaar, loopt op haar eigen benen en is zelfstandig genoeg om haar vader ook buiten een eventuele bezoekregeling te zien.
Ik denk dat je het moet accepteren zoals het gaat. Je hebt voor je vroiend gekozen met de wetenschap dat hij een kind heeft, een puber nog wel. Vind je haar aardig eigenlijk? Komt niet echt zo over namelijk....Ze woont wel bij haar vader en gaat af en toe naar moeders toe. Ik heb geen hekel aan haar, maar erger me aan haar gedrag. Over het algemeen genomen is het geen kwade meid, het is puur het gedrag dat zij vertoont wanneer zij onze momenten verstoort. Mijn vriend stoort zich daar heel soms aan, maar onder druk van een soort schuldgevoel geeft hij er toch aan toe.
zondag 23 augustus 2009 om 21:10
quote:elninjoo schreef op 23 augustus 2009 @ 21:08:
Een man die 'n kind heeft moet je links laten liggen, je wordt toch nooit prioriteit voor hem.Ik weet uit eigen ervaring dat het anders kan. Daarvoor is het essentieel dat je met elkaar blijft overleggen én elkaar met respect behandelt. Dat lijkt in de situatie van TO te ontbreken.
Een man die 'n kind heeft moet je links laten liggen, je wordt toch nooit prioriteit voor hem.Ik weet uit eigen ervaring dat het anders kan. Daarvoor is het essentieel dat je met elkaar blijft overleggen én elkaar met respect behandelt. Dat lijkt in de situatie van TO te ontbreken.
zondag 23 augustus 2009 om 21:10
Ook al is ze (al) 17, dit kan voor een puber gewoon een hele lastige situatie zijn. Mijn idee: vader en dochter zoveel mogelijk lekker zelf laten bepalen hoe hun contact verloopt. Jij mag van je vriend verwachten dat hij duidelijk is naar jou over dit contact. Dus dat je van tevoren weet hoe hij omgaat met een bellende dochter, of tijdens vakanties. Jij kan op basis van die duidelijkheid dan bepalen of je daar wel of niet mee kunt leven.
Kun je het ook positief draaien? Dat het knap is van je vriend dat hij, ondanks een scheiding, nog een goed contact heeft met zijn dochter van 17? Heel belangrijk voor haar. Dat jij dat als verwennen labelt...misschien zit daar ook wel een oplossing.
Sorry, het staat er misschien wat onaardig. Dat is niet de bedoeling, maar weet niet hoe ik het anders kan brengen. Ik werk met jongeren en ervaar dat ze ouders nog heel erg nodig hebben. De meesten vinden het echt moeilijk om te zien/ accepteren dat ouders een andere relatie krijgen. En natuurlijk moeten zij daar ook aan wennen, maar het contact tussen ouder en puber vind ik wel voorrang hebben.
Kun je het ook positief draaien? Dat het knap is van je vriend dat hij, ondanks een scheiding, nog een goed contact heeft met zijn dochter van 17? Heel belangrijk voor haar. Dat jij dat als verwennen labelt...misschien zit daar ook wel een oplossing.
Sorry, het staat er misschien wat onaardig. Dat is niet de bedoeling, maar weet niet hoe ik het anders kan brengen. Ik werk met jongeren en ervaar dat ze ouders nog heel erg nodig hebben. De meesten vinden het echt moeilijk om te zien/ accepteren dat ouders een andere relatie krijgen. En natuurlijk moeten zij daar ook aan wennen, maar het contact tussen ouder en puber vind ik wel voorrang hebben.
zondag 23 augustus 2009 om 21:10
Ze vindt waarschijnlijk dat ze meer 'recht' heeft opt tijd met haar vader dan jij. Dat doen kinderen heel subtiel (ik heb me er zelf ook schuldig aan gemaakt in een ver en grijs verleden). Ze voelt misschien aan dat je je hieraan ergert en doet er nog eens een schepje bovenop. Niets leuker dan de nieuwe vriendin van je pa te pesten toch als puber?
Denk niet dat je de strijd aan moet gaan want die verlies je. Misschien moet je haar juist vaker uitnodigen, dan haakt ze wellicht vanzelf af omdat ze haar eigen dingen gaat doen. Succes, het is niet makkelijk.
Denk niet dat je de strijd aan moet gaan want die verlies je. Misschien moet je haar juist vaker uitnodigen, dan haakt ze wellicht vanzelf af omdat ze haar eigen dingen gaat doen. Succes, het is niet makkelijk.
zondag 23 augustus 2009 om 21:13
aanvulling:
als je vriend ook denkt dat zijn dochter aan het uitlokken is, of zich zo gedraagt om jou te jennen, jongeren vragen natuurlijk ook om duidelijkheid en grenzen. Die zou vader dan moeten bieden. Kortom met elkaar bespreken wat je kunt verwachten. Dat geeft duidelijkheid naar dochter en brengt hopelijk rust.
als je vriend ook denkt dat zijn dochter aan het uitlokken is, of zich zo gedraagt om jou te jennen, jongeren vragen natuurlijk ook om duidelijkheid en grenzen. Die zou vader dan moeten bieden. Kortom met elkaar bespreken wat je kunt verwachten. Dat geeft duidelijkheid naar dochter en brengt hopelijk rust.
zondag 23 augustus 2009 om 21:14
zondag 23 augustus 2009 om 21:16
Ik heb zo'n stiefmoeder die puberaal gedrag vertoont. Het opeisen bijvoorbeeld. Resultaat, mijn vader heeft mij het huis uit getrapt om vervolgens Het huis te verkopen en met haar en haar kinderen een nieuw leven op te bouwen aan de andere kant van nederland.
Wat ik wil zeggen is eigenlijk dat je met haar voorzichtig moet zijn. Ookal is haar gedrag niet uit te staan. Ze gedraagt zich niet voor niets zo. Hoe is je band verder met haar?
Wat ik wil zeggen is eigenlijk dat je met haar voorzichtig moet zijn. Ookal is haar gedrag niet uit te staan. Ze gedraagt zich niet voor niets zo. Hoe is je band verder met haar?
zondag 23 augustus 2009 om 21:32
bedankt voor jullie snelle antwoorden, moest ze allemaal even lezen en verwerken
Parasol:Het voelt idd aan als subtiel pesten terwijl ze geen hekel aan me lijkt te hebben, ze wil haar vader maar zeer beperkt delen en in de tijd de we samen hebben toch nog even inbreken.
Yeno: hij doet het als vader best goed, alleen duidelijkheid en grenzen zouden beter kunnen. Ik spreek uit ervaring met 3 dochters van 17, 20 en 21, die bij elkaar niet zoveel tijd opeisen als zij alleen. Mijn dochters geven mij de ruimte en wringen zich er niet tussen. Je suggereert dat ik mogelijk niet duidelijk genoeg ben, dat zou ook nog kunnen ik wil niet te bot overkomen en blijf te veel vriendelijk misschien. Bedankt je bent heel direct en duidelijk
Parasol:Het voelt idd aan als subtiel pesten terwijl ze geen hekel aan me lijkt te hebben, ze wil haar vader maar zeer beperkt delen en in de tijd de we samen hebben toch nog even inbreken.
Yeno: hij doet het als vader best goed, alleen duidelijkheid en grenzen zouden beter kunnen. Ik spreek uit ervaring met 3 dochters van 17, 20 en 21, die bij elkaar niet zoveel tijd opeisen als zij alleen. Mijn dochters geven mij de ruimte en wringen zich er niet tussen. Je suggereert dat ik mogelijk niet duidelijk genoeg ben, dat zou ook nog kunnen ik wil niet te bot overkomen en blijf te veel vriendelijk misschien. Bedankt je bent heel direct en duidelijk
zondag 23 augustus 2009 om 21:36
quote:Clary59 schreef op 23 augustus 2009 @ 20:49:
Hallo, ben nieuw hier op het forum. Er zit mij iets dwars en ik hoop jullie mening er over te horen.
Sinds een jaar heb ik een vriend, hij heeft een dochter van 17, die vanaf haar vroege jeugd door hem flink verwend is en nog steeds wordt.
Ik heb het verschillende keren aangekaart op een neutrale manier en hij erkent dat zij verwend is en wordt door hem. Het vervelende is dat hij dus hier nog steeds mee doorgaat.
Feitelijk maak jij er dus een probleem van, het is iets wat zij gewend zijn en waar jij een probleem mee hebt.
En zij komt daardoor tussen ons in te staan. Wanneer wij tijd samen plannen, een dag uit, een weekend weg, of een paar uur samen, weet zij altijd deze tijd te verstoren of die tijd op subtiele manier naar zichzelf toe te trekken, door verschillende keren te bellen, zelf mee te gaan etc. Zelfs een week van onze vakantie wist zij op te eisen.
Je brengt het nogal negatief, ze woont bij haar vader, haar vader heeft vakantie, hoezo opeisen? ze is zijn kind :S
Inmiddels erger ik mij hier steeds meer aan, praten met hem helpt dus niet echt. Wat kan ik hiermee? Het zit mij steeds meer dwars.
Accepteren en je er bij neerleggen, over een paar jaar is ze waarschijnlijk het huis uit staat ze op eigen benen. Je kan niet verwachten dat omdat jij iets niet oke vind het dan maar ineens moet veranderen.
Alvast bedankt!
Hallo, ben nieuw hier op het forum. Er zit mij iets dwars en ik hoop jullie mening er over te horen.
Sinds een jaar heb ik een vriend, hij heeft een dochter van 17, die vanaf haar vroege jeugd door hem flink verwend is en nog steeds wordt.
Ik heb het verschillende keren aangekaart op een neutrale manier en hij erkent dat zij verwend is en wordt door hem. Het vervelende is dat hij dus hier nog steeds mee doorgaat.
Feitelijk maak jij er dus een probleem van, het is iets wat zij gewend zijn en waar jij een probleem mee hebt.
En zij komt daardoor tussen ons in te staan. Wanneer wij tijd samen plannen, een dag uit, een weekend weg, of een paar uur samen, weet zij altijd deze tijd te verstoren of die tijd op subtiele manier naar zichzelf toe te trekken, door verschillende keren te bellen, zelf mee te gaan etc. Zelfs een week van onze vakantie wist zij op te eisen.
Je brengt het nogal negatief, ze woont bij haar vader, haar vader heeft vakantie, hoezo opeisen? ze is zijn kind :S
Inmiddels erger ik mij hier steeds meer aan, praten met hem helpt dus niet echt. Wat kan ik hiermee? Het zit mij steeds meer dwars.
Accepteren en je er bij neerleggen, over een paar jaar is ze waarschijnlijk het huis uit staat ze op eigen benen. Je kan niet verwachten dat omdat jij iets niet oke vind het dan maar ineens moet veranderen.
Alvast bedankt!
zondag 23 augustus 2009 om 21:39
Borodini: wij "latten", wij zien elkaar niet iedere dag. Wat ik ook onder storen versta is dat wanneer hij mij belt zij dwars door het gesprek heen praat. Zij zou de helft van de tijd bij moeder moeten zijn maar in de praktijk komt daar weinig van. Gemiddeld is zij zo'n 2 dagen per week bij haar. De relatie tussen hun is niet fantastisch.
zondag 23 augustus 2009 om 21:54
Ik zeg ook zeker niet dat jij dat doet, maar wil laten zien dat niet altijd de kinderen het probleem zijn. Daarom vraag ik bijvoorbeeld hoe je band met haar is. Misschien zou je eens kunnen vragen hoe zij de hele situatie ervaart.
Dat ze 'aan haar vader hangt' zegt ook wel iets over haar persoon. Zit ze wel lekker in haar vel bijvoorbeeld? achja, misschien klinkt het allemaal erg dom wat ik zeg....
Dat ze 'aan haar vader hangt' zegt ook wel iets over haar persoon. Zit ze wel lekker in haar vel bijvoorbeeld? achja, misschien klinkt het allemaal erg dom wat ik zeg....
zondag 23 augustus 2009 om 22:04
Clary, ik als doorgewinterde stiefmoeder (naar woord) kan zeggen dat voorzichtigheid geboden is. Praat er met je vriend over hoe je je voelt zonder je stiefdochter aan te vallen. Wel mag je er rustig wat van zeggen als ze door gesprekken heen praat. Dat heeft met manieren te maken. Succes want ik weet dat je dat hard nodig zult hebben.
zondag 23 augustus 2009 om 22:10
quote:Clary59 schreef op 23 augustus 2009 @ 21:39:
Borodini: wij "latten", wij zien elkaar niet iedere dag. Wat ik ook onder storen versta is dat wanneer hij mij belt zij dwars door het gesprek heen praat. Zij zou de helft van de tijd bij moeder moeten zijn maar in de praktijk komt daar weinig van. Gemiddeld is zij zo'n 2 dagen per week bij haar. De relatie tussen hun is niet fantastisch.
Bedankt voor je antwoord
De dagen dat zij bij haar moeder is, blijft ze daar dan ook ? Dat zijn natuurlijk de momenten dat jij en jouw vriend samen kunnen zijn.
De relatie tussen haar en haar biomoeder is niet goed schrijf je, ik denk dat daar ook een deel van het probleem ligt ( ik weet het wel zeker ! ) Moet je je voorstellen dat je het niet goed kan vinden met je moeder, maar wel met je vader. En dat je vader eigenlijk beide rollen vervult. Om er dan ineens een ander bij te hebben kan heel bedreigend zijn. Bovendien is ze puber, opzoek naar haar identiteit , vol onzekerheden e.d.
Eigenlijk is het heel zielig voor haar
Verder, als je een samengesteld gezin krijgt, dan heeft ieder gezinslid minimaal 3 jaar (!) nodig om zich aan de situatie aan te passen, en zijn of haar plekje opnieuw te bepalen en/of vinden.
Wat ik heb geleerd is dat je jezelf niet kan opdringen. Als jij er bent en zij ook, zal jij een stapje terug moeten doen. Of ze er samen op uit sturen, om daarvoor in de plaats af te spreken dat zij bijv. savonds een uurtje eerder naar boven gaat, zodat jij en jouw vriend nog met een drankje bij kunnen komen.
Sterkte ermee, ik hoop voor jullie dat het goedkomt !
Borodini: wij "latten", wij zien elkaar niet iedere dag. Wat ik ook onder storen versta is dat wanneer hij mij belt zij dwars door het gesprek heen praat. Zij zou de helft van de tijd bij moeder moeten zijn maar in de praktijk komt daar weinig van. Gemiddeld is zij zo'n 2 dagen per week bij haar. De relatie tussen hun is niet fantastisch.
Bedankt voor je antwoord
De dagen dat zij bij haar moeder is, blijft ze daar dan ook ? Dat zijn natuurlijk de momenten dat jij en jouw vriend samen kunnen zijn.
De relatie tussen haar en haar biomoeder is niet goed schrijf je, ik denk dat daar ook een deel van het probleem ligt ( ik weet het wel zeker ! ) Moet je je voorstellen dat je het niet goed kan vinden met je moeder, maar wel met je vader. En dat je vader eigenlijk beide rollen vervult. Om er dan ineens een ander bij te hebben kan heel bedreigend zijn. Bovendien is ze puber, opzoek naar haar identiteit , vol onzekerheden e.d.
Eigenlijk is het heel zielig voor haar
Verder, als je een samengesteld gezin krijgt, dan heeft ieder gezinslid minimaal 3 jaar (!) nodig om zich aan de situatie aan te passen, en zijn of haar plekje opnieuw te bepalen en/of vinden.
Wat ik heb geleerd is dat je jezelf niet kan opdringen. Als jij er bent en zij ook, zal jij een stapje terug moeten doen. Of ze er samen op uit sturen, om daarvoor in de plaats af te spreken dat zij bijv. savonds een uurtje eerder naar boven gaat, zodat jij en jouw vriend nog met een drankje bij kunnen komen.
Sterkte ermee, ik hoop voor jullie dat het goedkomt !
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
maandag 24 augustus 2009 om 16:38
Pubers van 17 zijn nog behoorlijk veel met zichzelf bezig en de gevoelens van andere interesseren hen niet.
Dit meisje heeft haar vader altijd voor zich alleen gehad en nu ben jij er opeens bij. Dat is een grote verandering en ze heeft (veel) tijd nodig om dat te verwerken en aan de nieuwe situatie te wennen. Daar kunt je geen maximum aan stellen, want dat ligt voor iedereen anders.
Je voelt je op de tweede plaats, maar dat zegt meer over jou dan over haar. Hij heeft jou wel gekozen als levenspartner!
Misschien vindt je onbewust dat hij meer tijd aan jou zou moeten besteden. Dat zij telefoongesprekken e.d. onderbreekt lijkt mij vrij normaal. Op die leeftijd zijn kinderen nog behoorlijk egoistisch.
Ik zou proberen een relatie op te bouwen met dit meisje, apart van haar vader. Voorzichtig beginnen zonder verwachtingen en volhouden als je niet meteen succes hebt. Denk eraan dat jullie deel van elkaar's leven zullen uitmaken, zelfs al is ze het huis uit op een gegeven moment. Er zullen verjaardagen en feestdagen enz. zijn waarbij je elkaar tegenkomt en het zal groot verschil maken als je elkaar in vriendschap kunt ontmoeten en niet als vijand. Ik heb er ervaring mee, ben twee keer getrouwd met iemand die al kinderen had. Ik heb er ook voor gezorgd dat ik goed contact met de exen kreeg.
De clou is om te accepteren dat je een man met een verleden hebt gekozen - zoals jij ook een verleden hebt - en te erkennen dat zijn verleden belangrijk is. Ik zou dus hem dus b.v. aanmoedigen - in haar bijzijn - om tijd met haar door te brengen. Dochter voelt zich misschien verwaarloosd (onbewust misschien) en trekt daarom aan hem. Hij zou er goed aan doen dit met haar te bespreken en haar in haar eentje uitnemen voor een regelmatige 'date'. Als het idee van jou zou komen zou dat helemaal mooi zijn.
Dit meisje heeft haar vader altijd voor zich alleen gehad en nu ben jij er opeens bij. Dat is een grote verandering en ze heeft (veel) tijd nodig om dat te verwerken en aan de nieuwe situatie te wennen. Daar kunt je geen maximum aan stellen, want dat ligt voor iedereen anders.
Je voelt je op de tweede plaats, maar dat zegt meer over jou dan over haar. Hij heeft jou wel gekozen als levenspartner!
Misschien vindt je onbewust dat hij meer tijd aan jou zou moeten besteden. Dat zij telefoongesprekken e.d. onderbreekt lijkt mij vrij normaal. Op die leeftijd zijn kinderen nog behoorlijk egoistisch.
Ik zou proberen een relatie op te bouwen met dit meisje, apart van haar vader. Voorzichtig beginnen zonder verwachtingen en volhouden als je niet meteen succes hebt. Denk eraan dat jullie deel van elkaar's leven zullen uitmaken, zelfs al is ze het huis uit op een gegeven moment. Er zullen verjaardagen en feestdagen enz. zijn waarbij je elkaar tegenkomt en het zal groot verschil maken als je elkaar in vriendschap kunt ontmoeten en niet als vijand. Ik heb er ervaring mee, ben twee keer getrouwd met iemand die al kinderen had. Ik heb er ook voor gezorgd dat ik goed contact met de exen kreeg.
De clou is om te accepteren dat je een man met een verleden hebt gekozen - zoals jij ook een verleden hebt - en te erkennen dat zijn verleden belangrijk is. Ik zou dus hem dus b.v. aanmoedigen - in haar bijzijn - om tijd met haar door te brengen. Dochter voelt zich misschien verwaarloosd (onbewust misschien) en trekt daarom aan hem. Hij zou er goed aan doen dit met haar te bespreken en haar in haar eentje uitnemen voor een regelmatige 'date'. Als het idee van jou zou komen zou dat helemaal mooi zijn.
