Stemmingswisselingen

Loslaten, het ligt niet aan jou, dit is zijn manier.



Zegt hij het wel normaal gesproken als er iets is of is hij dan ook zo?



Mijn man heeft dit ook nml, maar hij zegt dan altijd laat me even, vroeger had ik daar enorme moeite mee, maar uiteindelijk had ik alleen mijn zelf daarmee en ook hem, want hij moest mij weer geruststellen.



Op een gegeven moment ben ik het los gaan laten en heb gemerkt dat dan deze buien veel korter worden omdat hij echt even de tijd heeft om het zo maar te zeggen.



De wereld draait natuurlijk niet alleen om jou er gebeuren nog meer dingen in zijn leven.

Hij geeft je zelf de oplossing al: het ligt niet altijd aan jou. Als je dat nou gaat geloven gaat het vast beter.

Je moet hem kunnen vertrouwen dat als het wel aan jou zou liggen dat hij dat dan ook wel zal vertellen.

Dus ook niet zo veel op hem letten; leef je eigen leven; let dus maar even op jezelf.

Dit is zijn manier om met dingen om te gaan. Dat hoort bij hem en daar kies je dan ook voor. Het ligt aan je eigen verwachtingen dat je hier onzeker van wordt, omdat jij verwacht dat hij hetzelfde reageert als jij zou doen. Dat doet hij niet, hij is jou niet, hij is een ander.



Betrek het niet op jezelf, het heeft namelijk niets met jou te maken. Dat geeft hij zelf ook al aan.



Ik denk dat je moet oppassen je onzekerheid niet teveel op hem te projecteren, want daar stoot je hem alleen maar verder mee van je af. Laat hem lekker, gun het hem om op zijn eigen manier met dingen om te gaan of op zijn eigen manier uit te rusten als hij moe is.

Denk eerlijkgezegd dat het best vervelend is als je niet zo'n lekkere dag of avond hebt, en daar verantwoording over moet afleggen.

Of dat daarbovenop nou jouw relaas komt: Ben ik wel leuk? Vind je me niet mooi meer? Je gaat het toch niet uitmaken?



Volgende keer als hij zo'n bui heeft: laat m lekker. En als je relatietwijfels hebt, bespreek dat dan op een ander moment.

quote:Lilly85 schreef op 26 augustus 2009 @ 10:20:

Hoi, Dit is voor het eerst dat ik hier post ik zit namelijk met een heel erg rottig gevoel wat ik verder bij niemand kwijt kan en zou graag de mening van mensen die hier buiten staan willen horen.

Sinds bijna een jaar heb ik een vriend, het gevoel met hem was meteen goed ik had/heb het idee dat hij het echt is voor mij maar omdat we beiden veel meegemaakt hebben in het verleden ( vertrouwen kwijt in mensen waar je van houdt en veel teleurstellingen) hebben we beiden weleens last van stemmingswisselingen wat zich bij hem uit in zichzelf helemaal afsluiten en zijn gevoel een soort van 'uit' zetten. Ik heb hier soms erg veel moeite mee en voel me dan aan de kant gezet en word dan erg onzeker. Hij wordt dan helemaal gek van mijn vragen of hij nog wel verder met mij wil en of hij zich nog wel tot mij aangetrokken voelt enz.. ik ben op zulke momenten erg bang dat hij me in de steek laat en op dit moment heb ik dat gevoel dus weer.. Gister naar de bioscoop geweest en ik voelde dat hij zich totaal niet lekker in zijn vel zat (kreeg echt een knoop in mn maag ervan) later wilde ik het met hem over hebben en hij zei dat ik niet meteen moest denken dat het aan mij ligt maar dat hij zelf oververmoeit was en zich zorgen maakte maar hij wilde er niet over praten....

Ik weet niet goed hoe ik hier mee om moet gaan ik hou ontzettend veel van hem maar als hij zo doet dan ga ik gewoon aan alles twijfelen



Allereerst Lilly :

Ik kan me nl. heel goed voorstellen hoe jij je voelt. En het vervelende is, dat je je onbewust door zijn stemmingswisselingen mee laat slepen. Ik bedoel dit niet vervelend of als kritiek. Je probeert van alles om hem weer in een goed humeur te krijgen en dat maakt hem nog narriger. Waarop jij je weer onzekerder en ongelukkiger gaat voelen en zo kom je ongemerkt in een vicueuze cirkel terecht. Probeer het eens van een andere kant te bekijken. Jij kunt ervoor kiezen om mee te gaan in zijn -op dat moment- negatieve gedrag. Of je besluit, "Goed schat, je hebt het nu even moeilijk, je wilt er niet over praten, prima. Maar ik wil me niet net zo klote als jou voelen dus ik ga een blokje om/met vriendinnen uit/even sporten (of wat je zelf kunt bedenken). Ik zie je straks wel weer." In die zin is hem even loslaten het zelfde als hem even met rust laten. Als jij zijn buien zo goed aan voelt komen kun je daar juist gebruik van maken door je tijdig terug te trekken, of als hij daar voor open staat, samen iets leuks te gaan doen ter afleiding. Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn moeilijke momenten, die creëert hij zelf en houdt hij zelf in stand. Klinkt misschien heel erg zweverig of hard, maar ik weet waar ik het over heb. Heb zelf altijd erg veel last van stemmingswisselingen door hormonale/psychische klachten. De laatste weken begin ik ze onder controle te krijgen door een totaal andere manier van leven; door te proberen er anders tegenaan te gaan kijken en er anders mee om proberen te gaan. Stap voor stap. Ik wil je graag helpen als je wilt. Je bent sterker dan je denkt. Echt waar.