Gezondheid
alle pijlers
Operaties bij eetverslaving, PAS OP HIERMEE !!!
woensdag 26 augustus 2009 om 23:41
Hallo allemaal,
Ik wil graag hier als onderwerp inbrengen operaties bij eetverslaving. Ik ben nu een man van 46 jaar. Ik ben al sinds mijn jeugd eetverslaafd als gevolg van emotionele verwaarlozing door mijn situatie in mijn jeugd. Mijn moeder zat mijn hele jeugd in een psychiatrische inrichting (nu nog) en mijn vader draaide 3 ploegendienst en kon er niet voor mij zijn. Hij voelde zich hier zo schuldig door dat ik alles maar kreeg wat ik wilde en dus ook kon eten wat ik wilde. Dit heeft bij mij mijn eetverslaving ontwikkeld. De verslaving is erger en erger geworden en op een gegeven moment woog ik 176Kg en was (zo omschrijf ik het tegenwoordig maar)lichamelijk gehandicapt hierdoor. Toen heb ik als 17e persoon in Nederland mijn eerste maagband gehad. Deze werd verkeerd geplaatst en is na een jaar vervangen door een tweede maagband. Deze heeft zelfs volledig opgespoten bij mij geen reslutaat gebracht, want mijn verslaving was sterker en ondanks de maagband kwam ik aan. Toen ben ik naar Belgie verwezen voor een Duodenal Switch operatie in Dendermonde. In Nederland hadden ze er hiervan nog niet zoveel gedaan en in Belgie wel, vandaar. Daar ik zo dik was durfde de chirurg de operatie niet in 1 keer aan en moest deze in twee delen uitgevoerd worden. In Janurai 2007 is dus mijn tweede maagband verwijderd en heb ik een maagverkleining gehad (sleeve). Hierna begon ik af te vallen. Na een half jaar was ik al aardig wat kilo's kwijt en stopte het afvallen. In Augustus 2007 heb ik de laatste operatie ondergaan en kreeg ik de darmbypass. Nu is mijn dunne darm effectief zo kort dat hij nu als een soort stortkoker functioneert naar mijn dikke darm zodat er veel minder opgenomen wordt waardoor je dus weer afvalt. Ik viel dus verder af en bereikte het gewicht van 100Kg waar ik nu stabiel op blijf en zeer tevreden mee ben en ik heb geen behoefte om nog verder af te vallen.
En nu komt de valkuil waar ik iedereen die over deze operatie nadenkt (of over een gewichtsverlagende operatie in het algemeen) voor wil waarschuwen !!!
Na een jaar constant op 100Kg gebleven te zijn en ik dus wel tevreden was met het gewicht en geen behoefte meer had om nog verder af te vallen kwam de man met de hamer jl Juli. In mijn vakantie die in Juni was, begon ik steeds meer te beseffen dat ik nu wel een voor mij acceptabel gewicht had en daar op zich gelukkig mee was. Maar waarom voelde ik mij dan zo ongelukkig met mezelf? Dat gevoel werd steeds sterker en sterker. Ik moest op 1 Juli weer aan het werk en ik wilde dat niet meer en dat was voor het eerst in ca 30 jaar dat ik dat gevoel had. Ik werd zo verschrikkelijk moe van het constant op zoek zijn naar eten en werd daar letterlijk gek van en steeds ongelukkiger. Ik kreeg steeds meer concentratie problemen en begon zelfmoordgedachten te krijgen. Ik sliep snachts ook niet meer en lag de hele tijd maar te piekeren. Na een week nog gewerkt te hebben, heb ik mezelf ziek moeten melden omdat het gewoon niet meer ging. Ik was zwaar depressief.
Ik heb nu verschillende gesprekken gehad met psychologen en mensen ik wil jullie waarschuwen. Een ieder die denkt aan zo'n operatie als oplossing voor je overgewicht moet zich terdege realiseren dat de operatie voor je gewicht een oplossing brengt, maar niets wegneemt van de oorzaak van je overgewicht die tussen je oren zit. Dus zorg ervoor dat als je dit doet, je dit GELIJKERTIJD samen doet gaan met een gedege psychologische begeleiding bij het oplossen van de onderliggende problematiek waardoor je de verslaving ontwikkeld hebt.!!!
Ook wil ik waarschuwen dat als je geopereerd bent en deze operatie ondergaan hebt je alles kan eten en de weg voor je vrij is om alles te eten en niet aan te komen. Bij mij heeft dat een grote verergering van mijn eetverslaving met zich meegebracht en wel in die mate dat ik nu 24 uur per dag bezig ben met eten. Zodra er weer een klein gaatje in mijn kleine maagje is MOET (van de verslaving) dit weer aangevuld worden. Gebeurt dat niet dan wordt ik er enorm onwel en vreselijk zenuwachtig van en krijg echte junk ontwenningsverschijnselen.
Ik heb deze operaties dan pas ook gehad na vele jaren dieeten volgen die niet hielpen en een lange weg in dat traject. Ik vind dat het ook zo moet zijn. Ik zie nu dat deze operaties al bij tieners uitgevoerd worden met een gewicht van 120Kg en ben daar een felle tegenstander van. Namelijk, ik voorspel dat zij later allemaal psychische problemen gaan krijgen omdat de werkelijke oorzaak waarom zij teveel gaan eten niet behandeld wordt.
Zie dit dus als een waarschuwing van een ervaringsdeskundige.
M.v.g. Aad Huf
Ik wil graag hier als onderwerp inbrengen operaties bij eetverslaving. Ik ben nu een man van 46 jaar. Ik ben al sinds mijn jeugd eetverslaafd als gevolg van emotionele verwaarlozing door mijn situatie in mijn jeugd. Mijn moeder zat mijn hele jeugd in een psychiatrische inrichting (nu nog) en mijn vader draaide 3 ploegendienst en kon er niet voor mij zijn. Hij voelde zich hier zo schuldig door dat ik alles maar kreeg wat ik wilde en dus ook kon eten wat ik wilde. Dit heeft bij mij mijn eetverslaving ontwikkeld. De verslaving is erger en erger geworden en op een gegeven moment woog ik 176Kg en was (zo omschrijf ik het tegenwoordig maar)lichamelijk gehandicapt hierdoor. Toen heb ik als 17e persoon in Nederland mijn eerste maagband gehad. Deze werd verkeerd geplaatst en is na een jaar vervangen door een tweede maagband. Deze heeft zelfs volledig opgespoten bij mij geen reslutaat gebracht, want mijn verslaving was sterker en ondanks de maagband kwam ik aan. Toen ben ik naar Belgie verwezen voor een Duodenal Switch operatie in Dendermonde. In Nederland hadden ze er hiervan nog niet zoveel gedaan en in Belgie wel, vandaar. Daar ik zo dik was durfde de chirurg de operatie niet in 1 keer aan en moest deze in twee delen uitgevoerd worden. In Janurai 2007 is dus mijn tweede maagband verwijderd en heb ik een maagverkleining gehad (sleeve). Hierna begon ik af te vallen. Na een half jaar was ik al aardig wat kilo's kwijt en stopte het afvallen. In Augustus 2007 heb ik de laatste operatie ondergaan en kreeg ik de darmbypass. Nu is mijn dunne darm effectief zo kort dat hij nu als een soort stortkoker functioneert naar mijn dikke darm zodat er veel minder opgenomen wordt waardoor je dus weer afvalt. Ik viel dus verder af en bereikte het gewicht van 100Kg waar ik nu stabiel op blijf en zeer tevreden mee ben en ik heb geen behoefte om nog verder af te vallen.
En nu komt de valkuil waar ik iedereen die over deze operatie nadenkt (of over een gewichtsverlagende operatie in het algemeen) voor wil waarschuwen !!!
Na een jaar constant op 100Kg gebleven te zijn en ik dus wel tevreden was met het gewicht en geen behoefte meer had om nog verder af te vallen kwam de man met de hamer jl Juli. In mijn vakantie die in Juni was, begon ik steeds meer te beseffen dat ik nu wel een voor mij acceptabel gewicht had en daar op zich gelukkig mee was. Maar waarom voelde ik mij dan zo ongelukkig met mezelf? Dat gevoel werd steeds sterker en sterker. Ik moest op 1 Juli weer aan het werk en ik wilde dat niet meer en dat was voor het eerst in ca 30 jaar dat ik dat gevoel had. Ik werd zo verschrikkelijk moe van het constant op zoek zijn naar eten en werd daar letterlijk gek van en steeds ongelukkiger. Ik kreeg steeds meer concentratie problemen en begon zelfmoordgedachten te krijgen. Ik sliep snachts ook niet meer en lag de hele tijd maar te piekeren. Na een week nog gewerkt te hebben, heb ik mezelf ziek moeten melden omdat het gewoon niet meer ging. Ik was zwaar depressief.
Ik heb nu verschillende gesprekken gehad met psychologen en mensen ik wil jullie waarschuwen. Een ieder die denkt aan zo'n operatie als oplossing voor je overgewicht moet zich terdege realiseren dat de operatie voor je gewicht een oplossing brengt, maar niets wegneemt van de oorzaak van je overgewicht die tussen je oren zit. Dus zorg ervoor dat als je dit doet, je dit GELIJKERTIJD samen doet gaan met een gedege psychologische begeleiding bij het oplossen van de onderliggende problematiek waardoor je de verslaving ontwikkeld hebt.!!!
Ook wil ik waarschuwen dat als je geopereerd bent en deze operatie ondergaan hebt je alles kan eten en de weg voor je vrij is om alles te eten en niet aan te komen. Bij mij heeft dat een grote verergering van mijn eetverslaving met zich meegebracht en wel in die mate dat ik nu 24 uur per dag bezig ben met eten. Zodra er weer een klein gaatje in mijn kleine maagje is MOET (van de verslaving) dit weer aangevuld worden. Gebeurt dat niet dan wordt ik er enorm onwel en vreselijk zenuwachtig van en krijg echte junk ontwenningsverschijnselen.
Ik heb deze operaties dan pas ook gehad na vele jaren dieeten volgen die niet hielpen en een lange weg in dat traject. Ik vind dat het ook zo moet zijn. Ik zie nu dat deze operaties al bij tieners uitgevoerd worden met een gewicht van 120Kg en ben daar een felle tegenstander van. Namelijk, ik voorspel dat zij later allemaal psychische problemen gaan krijgen omdat de werkelijke oorzaak waarom zij teveel gaan eten niet behandeld wordt.
Zie dit dus als een waarschuwing van een ervaringsdeskundige.
M.v.g. Aad Huf
woensdag 26 augustus 2009 om 23:51
Kan me helemaal vinden in jouw verhaal
Ben altijd de eerste die dit soort dingen roept als je weer eens dikkerds hoort die zeggen dat ze echt elk dieet hebben geprobeerd en geen pond afvallen blablabla....door die maagband kan je gewoon minder eten, daardoor val je af, niks meer niks minder.
Maar ik lees inderdaad steeds vaker over mensen die na de operatie gewoon liters milkshake gaan drinken of een alcoholverslaving krijgen omdat ze toch nog een vervanging van hun verslaving zoeken.
Vind het heel knap dat je zo'n inzicht hebt in je eigen situatie en anderen hier zelfs voor wilt waarschuwen. Ik wens je alle sterkte en hoop dat er een dag komt dat je eetstoornis en overige problemen een klein, vast plekje krijgen in je leven, zonder op de voorgrond te blijven staan
Heb overigens wel gehoord dat je een grote psychologische screening krijgt voordat je je kan opgeven voor zulk soort operaties....hoe zat dat bij jou?
Ben altijd de eerste die dit soort dingen roept als je weer eens dikkerds hoort die zeggen dat ze echt elk dieet hebben geprobeerd en geen pond afvallen blablabla....door die maagband kan je gewoon minder eten, daardoor val je af, niks meer niks minder.
Maar ik lees inderdaad steeds vaker over mensen die na de operatie gewoon liters milkshake gaan drinken of een alcoholverslaving krijgen omdat ze toch nog een vervanging van hun verslaving zoeken.
Vind het heel knap dat je zo'n inzicht hebt in je eigen situatie en anderen hier zelfs voor wilt waarschuwen. Ik wens je alle sterkte en hoop dat er een dag komt dat je eetstoornis en overige problemen een klein, vast plekje krijgen in je leven, zonder op de voorgrond te blijven staan
Heb overigens wel gehoord dat je een grote psychologische screening krijgt voordat je je kan opgeven voor zulk soort operaties....hoe zat dat bij jou?
woensdag 26 augustus 2009 om 23:59
Hoi Aad, ik kan alleen maar zeggen: superknap van je dat je je openhartige verhaal hier hebt verteld.
Ik hoop echt dat mensen -na het lezen van dit- de operatie nog eens gaan heroverwegen.
Ik denk dat je leven niet makkelijk is/was. Maar ik vind dat je enorm veel zelfinzicht hebt en ik wens je ondanks alles een gelukkig leven toe!!
Ik hoop echt dat mensen -na het lezen van dit- de operatie nog eens gaan heroverwegen.
Ik denk dat je leven niet makkelijk is/was. Maar ik vind dat je enorm veel zelfinzicht hebt en ik wens je ondanks alles een gelukkig leven toe!!
donderdag 27 augustus 2009 om 00:16
quote:droppertje schreef op 26 augustus 2009 @ 23:51:
Maar ik lees inderdaad steeds vaker over mensen die na de operatie gewoon liters milkshake gaan drinken of een alcoholverslaving krijgen omdat ze toch nog een vervanging van hun verslaving zoeken.
Heb dit bij Oprah gezien. De voedselverslaving werd vervangen door een alcoholverslaving. Want als je verslaafd bent dan moet je toch ergens je kick van krijgen.
Maar ik lees inderdaad steeds vaker over mensen die na de operatie gewoon liters milkshake gaan drinken of een alcoholverslaving krijgen omdat ze toch nog een vervanging van hun verslaving zoeken.
Heb dit bij Oprah gezien. De voedselverslaving werd vervangen door een alcoholverslaving. Want als je verslaafd bent dan moet je toch ergens je kick van krijgen.
donderdag 27 augustus 2009 om 00:28
Ik heb eerst deeltijd therapie gevolgd van anderhalf jaar.
In dat anderhalf jaar heb ik veel dingen een plaatsje kunnen geven, en nu ben ik eraan toe om een maagoperatie te ondergaan.
Het laatste grote probleem,alle kilos , en wat ik zelf nooit zal weg krijgen.
Maar wat jij hierboven verteld aadhuf, heb ik in mijn omgeving al veel gezien, als het mis ging met een maagband etc.
De mensen gingen zelfs naar belgie omdat het sneller ging, maar onderliggende problemen werden niet aangepakt.
Ik vind het heel goed, dat je dit verteld op het forum, als waarschuwing.
In dat anderhalf jaar heb ik veel dingen een plaatsje kunnen geven, en nu ben ik eraan toe om een maagoperatie te ondergaan.
Het laatste grote probleem,alle kilos , en wat ik zelf nooit zal weg krijgen.
Maar wat jij hierboven verteld aadhuf, heb ik in mijn omgeving al veel gezien, als het mis ging met een maagband etc.
De mensen gingen zelfs naar belgie omdat het sneller ging, maar onderliggende problemen werden niet aangepakt.
Ik vind het heel goed, dat je dit verteld op het forum, als waarschuwing.
donderdag 27 augustus 2009 om 00:55
Ik log speciaal even in om te zeggen dat ik het ook heel dapper vind dat je je verhaal hebt geplaatst.
En ik ben het helemaal met je eens. Ik ken iemand met fors overgewicht, die al meerdere dingen had geprobeerd om af te vallen (nog geen maagband of andere operaties). Sinds ongeveer een jaar valt ze nu af gecombineerd met psychische hulp. En ze valt enorm veel af, nu ze de achtergrond van haar eetverslaving weet en ermee leert omgaan!
Wil ik jou nog heel veel succes en sterkte wensen, Aad!
En ik ben het helemaal met je eens. Ik ken iemand met fors overgewicht, die al meerdere dingen had geprobeerd om af te vallen (nog geen maagband of andere operaties). Sinds ongeveer een jaar valt ze nu af gecombineerd met psychische hulp. En ze valt enorm veel af, nu ze de achtergrond van haar eetverslaving weet en ermee leert omgaan!
Wil ik jou nog heel veel succes en sterkte wensen, Aad!
donderdag 27 augustus 2009 om 08:43
Klinkt overigens wel als 'n interessantere operatie dan 'n maagbandje. Van dat maagbandje lees je tenslotte dat iemand die wil er doorheen kan eten zodat het allemaal weer oprekt. Maar die dunne darm inkorten geeft je dus de mogelijkheid gewoon lekker te kunnen blijven eten wat je maar wilt zonder dat je er van aankomt? Niet dat ik mijzelf zou willen laten opereren hoor, dat even voorop gesteld, maar het klinkt wel als 'n droom om je bourgondische eetlust niet meer te hoeven beteugelen.
donderdag 27 augustus 2009 om 08:56
Lijkt mij nogal logisch eigenlijk dat, wanneer je zo dik bent, daar ook psychologische redenen aan ten grondslag liggen. Wat ik niet begrijp is dat iemand dan niet uit zichzelf zegt; ik wil er ook psychologische hulp bij.
Daarnaast zou het beter zijn wanneer ziekenhuizen het gewoon standaard aanbieden naast een operatie, maar das een andere discussie.
Ik denk dat maagbandjes sowieso teveel gezien worden als een wondermiddel.
Verder wil ik nog een kritische noot geven bij het volgende stukje
quote:Zodra er weer een klein gaatje in mijn kleine maagje is MOET (van de verslaving) dit weer aangevuld worden. Gebeurt dat niet dan wordt ik er enorm onwel en vreselijk zenuwachtig van en krijg echte junk ontwenningsverschijnselen.Je kúnt je verslaving de baas zijn, als je dat echt wilt. Daar heb je dan wellicht hulp voor nodig, maar het kan! Je zult dóór je ontwenningsverschijnselen heen moeten, net als een echte junk. Dus je kan alles wel op je verslaving gooien, maar er is ook een stukje eigen inzicht en verantwoordelijkheid natuurlijk.
Daarnaast zou het beter zijn wanneer ziekenhuizen het gewoon standaard aanbieden naast een operatie, maar das een andere discussie.
Ik denk dat maagbandjes sowieso teveel gezien worden als een wondermiddel.
Verder wil ik nog een kritische noot geven bij het volgende stukje
quote:Zodra er weer een klein gaatje in mijn kleine maagje is MOET (van de verslaving) dit weer aangevuld worden. Gebeurt dat niet dan wordt ik er enorm onwel en vreselijk zenuwachtig van en krijg echte junk ontwenningsverschijnselen.Je kúnt je verslaving de baas zijn, als je dat echt wilt. Daar heb je dan wellicht hulp voor nodig, maar het kan! Je zult dóór je ontwenningsverschijnselen heen moeten, net als een echte junk. Dus je kan alles wel op je verslaving gooien, maar er is ook een stukje eigen inzicht en verantwoordelijkheid natuurlijk.
donderdag 27 augustus 2009 om 09:28
quote:Sarah Scott schreef op 27 augustus 2009 @ 08:56:
Lijkt mij nogal logisch eigenlijk dat, wanneer je zo dik bent, daar ook psychologische redenen aan ten grondslag liggen. Wat ik niet begrijp is dat iemand dan niet uit zichzelf zegt; ik wil er ook psychologische hulp bij.
Tja, als de persoon in kwestie de tegenwoordigheid van geest heeft om dit sterk te brengen, is het hele probleem al voor een derde opgelost denk ik,
Maar ik snap wat je bedoelt hoor, ik denk alleen dat de patiënt vaak niet bij machte is om dit te "eisen".
Daarom zou er bij elke "afvaloperatie"sowieso een psycholoog aangewezen moeten worden. Stukje lichamelijke verzorging èn een stukje geestelijke verzorging.
Lijkt mij nogal logisch eigenlijk dat, wanneer je zo dik bent, daar ook psychologische redenen aan ten grondslag liggen. Wat ik niet begrijp is dat iemand dan niet uit zichzelf zegt; ik wil er ook psychologische hulp bij.
Tja, als de persoon in kwestie de tegenwoordigheid van geest heeft om dit sterk te brengen, is het hele probleem al voor een derde opgelost denk ik,
Maar ik snap wat je bedoelt hoor, ik denk alleen dat de patiënt vaak niet bij machte is om dit te "eisen".
Daarom zou er bij elke "afvaloperatie"sowieso een psycholoog aangewezen moeten worden. Stukje lichamelijke verzorging èn een stukje geestelijke verzorging.
donderdag 27 augustus 2009 om 09:30
Sarah, natuurlijk is dat zo, maar is het zo makkelijk om toe te geven? Ik ben dik vanwege een psychisch probleem? Ik denk dat dat makkelijker gezegd is als gedaan.
Net als al die mensen die roepen "iedereen kan afvallen als je maar wil."
Exact hetzelfde geldt voor de houding die mensen hebben ten opzichte van rokers
Net als al die mensen die roepen "iedereen kan afvallen als je maar wil."
Exact hetzelfde geldt voor de houding die mensen hebben ten opzichte van rokers
668, the neighbour of the Beast
donderdag 27 augustus 2009 om 09:32
Ontzettend dapper van je dat je je verhaal hier zo uitgebreid hebt neergezet Aadhuf!
Mensen doen vaak lacherig over een eetverslaving, (of een gameverslaving, of een shopverslaving) maar het is wel degelijk een "echte" verslaving die net zo gevaarlijk en ongezond kan zijn als de meer bekendere en "geaccepteerde" drugs of drank verslaving!
Daarnaast ben ik het met je eens dat het van de zotte is dat 16-jarigen (of jonger) al dit soort operaties ondergaan. In de eerste plaats omdat hun lichaam vaak nog niet is uitgegroeid, daarnaast omdat zeker op jonge leeftijd met een dieet en "instellingsverandering" (meer bewegen/gezonder eten) nog hele goede resultaten zijn te behalen, en niet in de laatste plaats omdat de lange termijn gevolgen niet bekend zijn (iemand van 16 gaat nog pakweg 60 jaar mee).
Ik denk dat dergelijke operaties wel degelijk een laatste redmiddel kunnen zijn voor bepaalde mensen. Ik heb in mijn omgeving positieve resultaten gezien. Dit waren allemaal mensen die er heel bewust over hebben nagedacht, met artsen en psychologen hebben gepraat en de operatie niet als "makkelijke" oplossing zagen.
Helaas heb ik ook het tegenovergestelde gezien, mensen die het wel als een makkelijke oplossing van hun problemen zagen. Niet alleen hun gewichtsproblemen, deze mensen zagen slank zijn als oplossing voor al hun problemen! Op het moment dat doordrong dat dit niet het geval was, vielen ze terug in hun oude patroon en werd er dwars door de maagband heen gegeten, en waren ze uiteindelijk verder van huis, en een stuk ongelukkiger dan voor de operatie.
Als je op een willekeurige ochtend de TV aanzet schieten de TellSell reclames voor dieet producten je om de oren, de drogisten staan er vol mee, en hoe vaak worden er hier geen topics geopend over weer een nieuw magisch middeltje/dieet? Een substantiële groep mensen met overgewicht wil graag snel en veel afvallen zonder dat het veel moeite kost. Dat is niet heel vreemd.
Kort door de bocht: als ik een paar mooie schoenen zie die ik niet kan betalen wil ik die ook het liefst nu, en er niet een half jaar voor sparen, de belangrijkste vraag is echter wil ik er rood voor staan? Dan heb ik snel resultaat, namelijk nieuwe schoenen, maar het gaat wel ten koste van mijn financiële gezondheid.
Met afvallen is het ongeveer hetzelfde. Iemand wil graag 30 kilo afvallen, het liefst vannacht nog, en er geen half jaar voor op dieet/sporten/levensstijl aanpassen, het is dan heel verleidelijk om naar allerlei wondermiddeltjes/crash diëten en, in sommige uitzonderlijke gevallen, zelfs naar operaties te grijpen. Van deze dingen gaat echter niet alleen je financiële gezondheid achteruit, ook je lichamelijke gezondheid gaat in het rood. Helaas zijn er te veel mensen die bereid zijn om tot dat soort maatregelen over te gaan, tis een vorm van kortetermijndenken.
Voor dat het halve forum over me heen valt: Ik ben zeker niet tegen dit soort operaties, en ik geloof heilig dat dit voor sommige mensen echt de enige, laatste, en juiste oplossing kan zijn. Ik geloof echter ook in hetgeen ik hiervoor beschreven heb, namelijk dat:
1. Afvallen niet al je problemen oplost.
2. Om succesvol af te vallen je eerst inzicht in de achterliggende problematiek moet hebben.
2. De snelste weg vaak niet de beste weg is.
Ik ben me er trouwens van bewust dat mijn nieuwe schoenen metafoor nogal kort door de bocht is, ik was alleen niet zo creatief vanochtend, mochten mensen er echt over vallen zal ik iets nieuws proberen te bedenken!
Mensen doen vaak lacherig over een eetverslaving, (of een gameverslaving, of een shopverslaving) maar het is wel degelijk een "echte" verslaving die net zo gevaarlijk en ongezond kan zijn als de meer bekendere en "geaccepteerde" drugs of drank verslaving!
Daarnaast ben ik het met je eens dat het van de zotte is dat 16-jarigen (of jonger) al dit soort operaties ondergaan. In de eerste plaats omdat hun lichaam vaak nog niet is uitgegroeid, daarnaast omdat zeker op jonge leeftijd met een dieet en "instellingsverandering" (meer bewegen/gezonder eten) nog hele goede resultaten zijn te behalen, en niet in de laatste plaats omdat de lange termijn gevolgen niet bekend zijn (iemand van 16 gaat nog pakweg 60 jaar mee).
Ik denk dat dergelijke operaties wel degelijk een laatste redmiddel kunnen zijn voor bepaalde mensen. Ik heb in mijn omgeving positieve resultaten gezien. Dit waren allemaal mensen die er heel bewust over hebben nagedacht, met artsen en psychologen hebben gepraat en de operatie niet als "makkelijke" oplossing zagen.
Helaas heb ik ook het tegenovergestelde gezien, mensen die het wel als een makkelijke oplossing van hun problemen zagen. Niet alleen hun gewichtsproblemen, deze mensen zagen slank zijn als oplossing voor al hun problemen! Op het moment dat doordrong dat dit niet het geval was, vielen ze terug in hun oude patroon en werd er dwars door de maagband heen gegeten, en waren ze uiteindelijk verder van huis, en een stuk ongelukkiger dan voor de operatie.
Als je op een willekeurige ochtend de TV aanzet schieten de TellSell reclames voor dieet producten je om de oren, de drogisten staan er vol mee, en hoe vaak worden er hier geen topics geopend over weer een nieuw magisch middeltje/dieet? Een substantiële groep mensen met overgewicht wil graag snel en veel afvallen zonder dat het veel moeite kost. Dat is niet heel vreemd.
Kort door de bocht: als ik een paar mooie schoenen zie die ik niet kan betalen wil ik die ook het liefst nu, en er niet een half jaar voor sparen, de belangrijkste vraag is echter wil ik er rood voor staan? Dan heb ik snel resultaat, namelijk nieuwe schoenen, maar het gaat wel ten koste van mijn financiële gezondheid.
Met afvallen is het ongeveer hetzelfde. Iemand wil graag 30 kilo afvallen, het liefst vannacht nog, en er geen half jaar voor op dieet/sporten/levensstijl aanpassen, het is dan heel verleidelijk om naar allerlei wondermiddeltjes/crash diëten en, in sommige uitzonderlijke gevallen, zelfs naar operaties te grijpen. Van deze dingen gaat echter niet alleen je financiële gezondheid achteruit, ook je lichamelijke gezondheid gaat in het rood. Helaas zijn er te veel mensen die bereid zijn om tot dat soort maatregelen over te gaan, tis een vorm van kortetermijndenken.
Voor dat het halve forum over me heen valt: Ik ben zeker niet tegen dit soort operaties, en ik geloof heilig dat dit voor sommige mensen echt de enige, laatste, en juiste oplossing kan zijn. Ik geloof echter ook in hetgeen ik hiervoor beschreven heb, namelijk dat:
1. Afvallen niet al je problemen oplost.
2. Om succesvol af te vallen je eerst inzicht in de achterliggende problematiek moet hebben.
2. De snelste weg vaak niet de beste weg is.
Ik ben me er trouwens van bewust dat mijn nieuwe schoenen metafoor nogal kort door de bocht is, ik was alleen niet zo creatief vanochtend, mochten mensen er echt over vallen zal ik iets nieuws proberen te bedenken!
donderdag 27 augustus 2009 om 09:33
donderdag 27 augustus 2009 om 09:45
donderdag 27 augustus 2009 om 09:52
quote:droppertje schreef op 26 augustus 2009 @ 23:51:
Heb overigens wel gehoord dat je een grote psychologische screening krijgt voordat je je kan opgeven voor zulk soort operaties....hoe zat dat bij jou?Mijn schoonzusje krijgt binnenkort een maagband, heeft een kwartier met een psychiater gesproken die geen lastige vragen heeft gesteld. Zo beweert ze "alles" geprobeerd te hebben, maar dat is niet waar. In drie jaar tijd heeft ze eenmaal drie dagen geSonjaBakkerd, en eenmaal is ze bij een dietiste geweest. Daar viel ze wel vanaf, maar is ze weer gestopt omdat ze "van die dure producten moest kopen" (ja, een zak spinazie is nu eenmaal duurder dan een bak bitterballen). En nu is de maagband voor haar dus de oplossing. Maar ik blijf maar benadrukken dat het geen oplossing is, maar een hulpmiddel. Overigens is ze net 19 geworden, dus ik hou echt mijn hart vast (en haar omgeving ook) want volgens mij heeft ze geen idee waar ze aan begint.
Heb overigens wel gehoord dat je een grote psychologische screening krijgt voordat je je kan opgeven voor zulk soort operaties....hoe zat dat bij jou?Mijn schoonzusje krijgt binnenkort een maagband, heeft een kwartier met een psychiater gesproken die geen lastige vragen heeft gesteld. Zo beweert ze "alles" geprobeerd te hebben, maar dat is niet waar. In drie jaar tijd heeft ze eenmaal drie dagen geSonjaBakkerd, en eenmaal is ze bij een dietiste geweest. Daar viel ze wel vanaf, maar is ze weer gestopt omdat ze "van die dure producten moest kopen" (ja, een zak spinazie is nu eenmaal duurder dan een bak bitterballen). En nu is de maagband voor haar dus de oplossing. Maar ik blijf maar benadrukken dat het geen oplossing is, maar een hulpmiddel. Overigens is ze net 19 geworden, dus ik hou echt mijn hart vast (en haar omgeving ook) want volgens mij heeft ze geen idee waar ze aan begint.
donderdag 27 augustus 2009 om 09:55
quote:Marels schreef op 27 augustus 2009 @ 09:30:
Sarah, natuurlijk is dat zo, maar is het zo makkelijk om toe te geven? Ik ben dik vanwege een psychisch probleem? Ik denk dat dat makkelijker gezegd is als gedaan.
Net als al die mensen die roepen "iedereen kan afvallen als je maar wil."
Exact hetzelfde geldt voor de houding die mensen hebben ten opzichte van rokers
Euhm nou, ik ben dan 1 van die mensen En ja, ook ik heb gerookt, en ook ik ben veel te dik (geweest). Dus ik weet waar ik over praat.
quote:elninjoo schreef op 27 augustus 2009 @ 09:33:
[...]
Dat vind ik helemaal niet zo logisch hoor! Je kunt maar van lekker en vooral veel eten houden!Eens met wat Chicatjoe al antwoord op je; heus wel kun je van lekker en veel eten houden, doe ik ook wel. Maar je moet toch zélf maat houden, in leren zien wat normaal is. En wees eerlijk; 176 kilo wegen is NIET normaal.
Sarah, natuurlijk is dat zo, maar is het zo makkelijk om toe te geven? Ik ben dik vanwege een psychisch probleem? Ik denk dat dat makkelijker gezegd is als gedaan.
Net als al die mensen die roepen "iedereen kan afvallen als je maar wil."
Exact hetzelfde geldt voor de houding die mensen hebben ten opzichte van rokers
Euhm nou, ik ben dan 1 van die mensen En ja, ook ik heb gerookt, en ook ik ben veel te dik (geweest). Dus ik weet waar ik over praat.
quote:elninjoo schreef op 27 augustus 2009 @ 09:33:
[...]
Dat vind ik helemaal niet zo logisch hoor! Je kunt maar van lekker en vooral veel eten houden!Eens met wat Chicatjoe al antwoord op je; heus wel kun je van lekker en veel eten houden, doe ik ook wel. Maar je moet toch zélf maat houden, in leren zien wat normaal is. En wees eerlijk; 176 kilo wegen is NIET normaal.
donderdag 27 augustus 2009 om 13:27
Hoi Elenas
ik ben nu 22 jaar en zit in het traject voor een maagverkleining
ik was ook 19 toen ik het aan ging vragen bij de huisarts. in tegen stelling tot jou vriendin heb ik wel alles geprobeerd maar goed waarom ik dit eigenlijk schrijf is omdat ik niet snap dat zij er nu al doorheen is dat ze nu al een maagband krijgt. dat vind ik nogal snel en makkelijk van haar en van de pscyh en dietist maar goed dat is mijn mening hopelijk lukt het bij haar.
en aad bedankt voor je verhaal!
ik ben nu 22 jaar en zit in het traject voor een maagverkleining
ik was ook 19 toen ik het aan ging vragen bij de huisarts. in tegen stelling tot jou vriendin heb ik wel alles geprobeerd maar goed waarom ik dit eigenlijk schrijf is omdat ik niet snap dat zij er nu al doorheen is dat ze nu al een maagband krijgt. dat vind ik nogal snel en makkelijk van haar en van de pscyh en dietist maar goed dat is mijn mening hopelijk lukt het bij haar.
en aad bedankt voor je verhaal!
donderdag 27 augustus 2009 om 13:46
quote:Elenas schreef op 27 augustus 2009 @ 09:52:
[...]
Mijn schoonzusje krijgt binnenkort een maagband, heeft een kwartier met een psychiater gesproken die geen lastige vragen heeft gesteld. Zo beweert ze "alles" geprobeerd te hebben, maar dat is niet waar. In drie jaar tijd heeft ze eenmaal drie dagen geSonjaBakkerd, en eenmaal is ze bij een dietiste geweest. Daar viel ze wel vanaf, maar is ze weer gestopt omdat ze "van die dure producten moest kopen" (ja, een zak spinazie is nu eenmaal duurder dan een bak bitterballen). En nu is de maagband voor haar dus de oplossing. Maar ik blijf maar benadrukken dat het geen oplossing is, maar een hulpmiddel. Overigens is ze net 19 geworden, dus ik hou echt mijn hart vast (en haar omgeving ook) want volgens mij heeft ze geen idee waar ze aan begint.Dit heb ik ook bij een vriendin gezien. Die heeft ook maar 1 serieuze dieetpoging gedaan. Maar beweerde alles gedaan te hebben. Binnen 3 maanden had ze een maagbandje. En ik vind dat ze nog steeds erg ongezond eet, alleen minder, dat dan weer wel.
[...]
Mijn schoonzusje krijgt binnenkort een maagband, heeft een kwartier met een psychiater gesproken die geen lastige vragen heeft gesteld. Zo beweert ze "alles" geprobeerd te hebben, maar dat is niet waar. In drie jaar tijd heeft ze eenmaal drie dagen geSonjaBakkerd, en eenmaal is ze bij een dietiste geweest. Daar viel ze wel vanaf, maar is ze weer gestopt omdat ze "van die dure producten moest kopen" (ja, een zak spinazie is nu eenmaal duurder dan een bak bitterballen). En nu is de maagband voor haar dus de oplossing. Maar ik blijf maar benadrukken dat het geen oplossing is, maar een hulpmiddel. Overigens is ze net 19 geworden, dus ik hou echt mijn hart vast (en haar omgeving ook) want volgens mij heeft ze geen idee waar ze aan begint.Dit heb ik ook bij een vriendin gezien. Die heeft ook maar 1 serieuze dieetpoging gedaan. Maar beweerde alles gedaan te hebben. Binnen 3 maanden had ze een maagbandje. En ik vind dat ze nog steeds erg ongezond eet, alleen minder, dat dan weer wel.
Niet mijn regering en ik hoor niet meer bij het zogenaamde volk.
vrijdag 28 augustus 2009 om 17:12
quote:Elenas schreef op 27 augustus 2009 @ 09:52:
[...]
en eenmaal is ze bij een dietiste geweest. Daar viel ze wel vanaf, maar is ze weer gestopt omdat ze "van die dure producten moest kopen" (ja, een zak spinazie is nu eenmaal duurder dan een bak bitterballen).
Is dat nou echt waar, dat het om een zak spinazie ging, of zit jij dat in te vullen?
Ik loop nl ook bij een dietiste en ik was in twee maanden tijd voor 200 euro aan voedingssupplementen kwijt die de dietiste heel noodzakelijk vond. Hier een probioticum, daar een vezelproduct, hier een extra vitamine, daar een rij kruidenmiddelen, en hop nog een extra melkzuurdrankje erbij.............Dat kan ik best betalen, maar ik vind het wel heel veel geld.
En het is best heel lullig als dat bij haar ook zo is gegaan, en jij geeft daar dan zo'n denigrerende interpretatie aan.
[...]
en eenmaal is ze bij een dietiste geweest. Daar viel ze wel vanaf, maar is ze weer gestopt omdat ze "van die dure producten moest kopen" (ja, een zak spinazie is nu eenmaal duurder dan een bak bitterballen).
Is dat nou echt waar, dat het om een zak spinazie ging, of zit jij dat in te vullen?
Ik loop nl ook bij een dietiste en ik was in twee maanden tijd voor 200 euro aan voedingssupplementen kwijt die de dietiste heel noodzakelijk vond. Hier een probioticum, daar een vezelproduct, hier een extra vitamine, daar een rij kruidenmiddelen, en hop nog een extra melkzuurdrankje erbij.............Dat kan ik best betalen, maar ik vind het wel heel veel geld.
En het is best heel lullig als dat bij haar ook zo is gegaan, en jij geeft daar dan zo'n denigrerende interpretatie aan.
vrijdag 28 augustus 2009 om 17:35
Aad bedankt voor je verhaal. Ik denk dat jij heel duidelijk maakt waar het om gaat bij ernstige obesitas. Het is een heel complex probleem, wat niet te verhelpen is met een bypass. Jij zegt dat je een eetverslaving/dwang hebt ontwikkeld en depressief werd, er zijn ook cijfers bekend dat heel veel bypass patienten na hun operatie aan de alcohol, drugs of gokken verslaafd raken.
Sterkte
Sterkte
