even afstand terwijl het gevoel zit?! wat nu...

Het is helemaal niet gemakkelijk om te zeggen, "dikke doei, zoek het maar uit". Das wel het verstandigste al zou ik het formuleren als"hem de ruimte geven om uit te zoeken wat hij echt wil zonder op m te blijven wachten. Hij geeft an dat ie op dit moment niet 100% voor je kan gaan. Jij wilt geen genoegen nemen met iemand die niet 100% voor je gaat, ( of dat zou je niet moeten willen) dus kun je m beter laten gaan.



Dekn aan poez d'r tekst : if you're not a priority, don't be an option. Wat de reden ook is dat ie niet 100% voor je gaan.

Loslaten. Ik zou gaan leven met het idee dat jullie voorgoed uit elkaar zijn. Grote kans namelijk dat als je dat een tijdje doet, en hij later besluit dat hij nu misschien toch wel, eventueel, als het niet regent en niemand zijn tuintje overhoop harkt wil kijken wat het kan worden met jou, jij allang weer weet dat het leven ook gewoon leuk mag zijn en je meer waard bent dan een zo'n twijfelkont.

Niet te snappen nee. Maar wat voegt het toe om het te snappen? Hij maakt bepaalde keuzes en jij ook. Je kunt elke dag opnieuw bepalen welke keuzes je maakt.



Wat let je om te zeggen: ik wil je voor 100% of ik wil je niet? We gaan ervoor of ik wil het contact strikt zakelijk houden?



Jij kunt ervoor kiezen voor jezelf te kiezen. Je bent belangrijk genoeg om dat van een eventuele partner te verwachten.

quote:sprankelend schreef op 12 augustus 2009 @ 12:18:

Loslaten. Ik zou gaan leven met het idee dat jullie voorgoed uit elkaar zijn. Grote kans namelijk dat als je dat een tijdje doet, en hij later besluit dat hij nu misschien toch wel, eventueel, als het niet regent en niemand zijn tuintje overhoop harkt wil kijken wat het kan worden met jou, jij allang weer weet dat het leven ook gewoon leuk mag zijn en je meer waard bent dan een zo'n twijfelkont.

Ik denk dat hij terug naar zijn ex gaat/wil.



En ik denk trouwens ook dat jij dat zelf ook wel weet/voelt en je daar bang voor bent.

Het is inderdaad lastig om te wachten, maar soms moet dat. En als jij het gevoel hebt dat het goed zit, dan is het toch goed. Toen mijn vriend en ik voor elkaar wilden gaan zei hij dus eerst ja, en daar kwam hij een week later weer op terug, vervolgens kwam hij een week later daar weer op terug. Op dat moment overleed ook zijn vader en hij zat middenin een verhuizing waar niet alles liep zoals het moest lopen. Ik heb hem toen ook de ruimte gegeven om even alles op een rijtje te zetten, omdat ik weet dat het gevoel goed zit. En ik heb dus gelijk gekregen.

Soms kan het zo zijn dat je hoofd even zo overloopt van een aantal dingen, dat je die eerst rustig een voor een ff moet ordenen, dan kun je daarna weer aan de nieuwe beginnen.

Beetje warrig misschien, maar ik hoop dat je er wat aan hebt.

hij is nog niet klaar met zijn ex nee, zo gaat het vaker he.....rebound enzo

Denk ook dat hij nog niet over z'n ex heen is,

quote:Flower84 schreef op 12 augustus 2009 @ 12:08:

Hee hallo allemaal,



Ik heb een vraag. En hopelijk kunnen jullie mij adviseren.

Ik zal het in het kort proberen uit te leggen. Eind vorig jaar begon mijn collega en ik meer naar elkaar toe te groeien. We hebben elkaar nooit zo gezien. Beide hadden we een relatie. Mijn liep niet lekker. en die van hem al geruime tijd niet. Was al een keer uit geweest en een maand later (januari) heeft hij de relatie na 6 jaar beindigd. Bleek ook dat hij mega verliefd daarbij op mij was. Een tijdje later was het niet meer te ontkennen en zijn we samen voor onze relatie gegaan. Ondanks dat we collega's zijn. En ja ik ken alle vooroordelen, maar liefde laat zich niet sturen. En op het werk ging het prima, konden werk en prive toch goed gescheiden houden.

Na 3 mnd begonnen er wat scheurtjes te vertonen, snel irritatie, allebei het gevoel van geen rust, geen adem. En uiteindelijk heeft hij besloten dat er voor hem geen andere keuze was dan de relatie te verbreken. HIj had er ook erg veel verdriet van maar het kon zo niet anders. HIj had geen rust en zou het anders alleen nog maar meer kapot maken, en we zijn ook collega's dus daar houd je dan ook wel meer rekening mee.

IK vraag me in dit hele verhaal dan af...en JIJ dan?

Hoe stond jij in het hele verhaal, wilde jij de relatie ook verbreken?

Nou ik helemaal kapot van verdriet. Na een aantal weken afstand zochten we elkaar weer meer op, gingen meer moeite doen voor elkaar en leek het weer de goede kant op te gaan.

HIj vertelde me 3 weken geleden dat hij weer rust bij me had, geen irritatie en dat hij zich goed voelde bij mij. HIj is op vakantie gegaan, hebben daar ook af en toe contact gehad en we zouden daarna praten hoe nu verder. Ik wilde namelijk weten waar ik stond.

Gek genoeg had ik het voorgevoel dat hij nog niet toe was aan die keuze.

Gek genoeg kan je vrijwel ALTIJD naar dat stemmetje in je binnenste luisteren.

Je gevoel liegt namelijk nooit

En dat bleek idd ook, ik heb hem het weekend niet gezien toen hij terug was door enkele verplichtingen van de zaak e.d. Toen is hij nog naar klanten geweest (tevens ouders van zijn ex, waarmee hij een erg goede band heeft) bleek er een ruzie te zijn met zn ex en die ma en is hij daarin gaan bemiddelen.

Belt mij vervolgens op dat hij helemaal kapot is, en in de war en dat hij niet meer langskomt. En of ik hem rust wil geven.

De dag erna, zegt hij dat hij zichzelf allemaal niet meer zo goed begrijpt en dat hij rust nodig heeft. Ik heb me niet vergist in zijn gevoel voor mij maar hij was erg verward en had rust nodig.

Maar waarom was hij dan verward, waarom had hij rust nodig en waarom begrijpt hij zichzelf niet meer zo?



Geen idee wat er nu dus aan de hand is. Hij wilde volgende week wel praten om dat uit te leggen.

Het is zo verdomd lastig, omdat onze liefde wel heel sterk is maar dat hij op dit moment niet voor die 100% kan gaan. Mij wel mist en ook baalt van onze breuk.

Mijn gevoel zegt dat jullie liefde helemaal niet zo sterk is.

Als jullie liefde namelijk WEL sterk genoeg is dan kan hij WEL 100% voor je gaan



en tis heel makkelijk om te zeggen, nou doei! zoek het maar uit. Maar zo gaat dat natuurlijk niet..

Nou ja doei is misschien wat kort door de bocht, maar ik zou wel eens heel goed nadenken wat JIJ met deze relatie nou wilt.

Iemand die elke keer als hij een kriebeltje ergens in zijn hoofd heeft hard wegrent?



wat zou jullie advies hierin zijn?

Mijn advies.....loslaten.

Hij is niet toe aan een committent met jou



liefs

Hoi Flower, wat lastig inderdaad zeg!!!

Weet je wat ik nou niet snap aan de man in zo'n situatie? Hoe komt het nou toch dat hij aan alles merkt dat het helemaal goed zit, en toch ervoor kiest om afstand te houden. Wat is daar nou toch het voordeel van?

En hoe kun je zo'n persoon nou daadwerkelijk uit je hoofd krijgen? Hij speelt telkens weer hoop naar je toe, terwijl het eigenlijk niet duidelijk is of die hoop werkelijkheid wordt. Uit al zijn daden blijkt dat het alleen woorden zijn, en dat hij zijn gevoel niet in daden om wil zetten.



Poe, ik zit dus in eenzelfde soort situatie. En ik merk dat ik vaak het initatief neem, en hij dan aangeeft dat hij heel veel aan mij denkt.. Maar wat als ik totaal geen initiatief neem? Ik voel dat hij zo enorm oprecht is, en alles is tussen ons zo vanzelfsprekend en makkelijk, alsof je dezelfde taal spreekt. Dit lijkt mij een supermooie kans, die ik graag met beide handen aangrijp. Maar waarom doet hij dat dan niet?????

Grrrrr.

*probeert frustratie middels deze post af te reageren*



Sterkte gewenst met het lastige deel hiervan, Flower!



liefs, Inventora

Geloof je er zelf wel in dan? Of zie jij in alles wat onbelangrijk is iets wat je belangrijk kunt "denken"?



Ik vind dat hij je aan het lijntje houdt, het schiet voor geen meter op, jij neemt genoegen met wat wazige toezeggingen. Waarom neem je zelf geen standpunt in? Ja, ik snap dat je iemand ruimte geeft als het nodig is maar in dit geval blijft het hier toch bij. Je komt geen steek verder, hij blijft met zijn "verwarring" en ondertussen is er niks.



En als je kijkt dat de relatie nog maar zo kort is en dat al zo gecompliceerd, tja, wat heeft hij nodig, wat heb jij nodig. Zo'n start maakt het echt niet beter.



Je schreef ook (12-08) dat hij een week later contact zou zoeken, hoe is dat afgelopen of was dat enkel het telefoongesprek? En hoe kun je in een paar maanden tijd al spreken van "onze liefde is zo sterk!"?

Dan zou ik zeggen dat jullie collega's zijn zolang hij nog aan het nadenken is.



Jouw trein gaat verder, je wilt best even inhouden...zodat hij erop kan springen als blijkt dat hij toch "into you" is, maar dat je niet stopt en dat je ook niet weet wanneer je bij het eerstvolgende station aankomt.

Als hij smst, ben je niet verplicht om terug te smssen, of je kunt iets neitraals terugsmssen in de trant van "ik moet hier even over nadenken, je hoort nog van me.



@ Inventora: Een man die echt into you is, laat ook iets van zich horen als jij even niet smst. Zodra je bang bent dat hij je 'vergeet" als je niets lat horen, weet je eigenlijk al dat t niks gaat worden. Als ie jou echt zo leuk vind als ie zegt, dan zou ie niet de kans willen lopen dat jij hem vergeet. Dus probeer gewoon ens om een week niks van je te laten horen en kijk wat er gebeurt.