Groot meningsverschil, hij verbiedt me...

Mijn vriend werkt in de weekends in een discobar...

In het begin van onze relatie ging ik nog regelmatig daar uit.

Heel leuk vond hij dat niet altijd maar maakte er geen probleem van.

We zijn nu al 2 jaar samen. Sinds een halfjaar of zo, (laatste keer was op oudejaarsavond) heeft hij me eigenlijk "verboden" daar nog te komen. Zijn reden is dat hij het heel vervelend vindt dat andere mannen me komen versieren, hij dat ziet , en omdat hij werkt, daar niets aan kan doen. Of toch niet veel. Dat vindt hij heel moeilijk. Maar als het ter sprake komt, wordt hij boos...Dat hij me het al zoveel keer heeft uitgelegd en ik het nog niet snap. Dat kon ik maar niet begrijpen. Ik mag uit, ergens anders, maar daar dus niet. Principieel vind ik dat heel moeilijk. Waarom vindt hij het niet erg, als hij me niet kan zien, maar wel als hij me wel kan zien?

De meeste mannen zouden toch wel hun vriendin bij zich willen hebben? Of ben ik van een andere logica? Het is toch ongelooflijk dat hij me dit zomaar kan verbieden. Ben toch geen kind meer!



Nu een paar weken geleden kwam het weer ter sprake, mocht ik per uitzondering eens donderdag gaan (was een uitzondering na zoveel tijd dat hij er ook de donderdag mocht werken) met wat vrienden. Maar ja, hij had gezegd eerder, donderdag mag je , in het weekend niet. Het was niet echt leuk, er was bijna niemand. Toen we thuis waren die nacht, hadden we een heel emotioneel gesprek, over onze toekomst en vanalles en nog wat. Sinds lange tijd "echt gepraat". Vond het heerlijk. Hij leek me te snappen, zei dat er wel verandering zou komen, dat ik af en toe mocht gaan. Hij zei, tis gewoon moeilijk voor me, die keer dat die man je arm pakte op oudejaarsavond en jij zei : mn vriend werkt hier, maar die man bleef aandringen. Ik zei, ja dat weet ik, maar dat was echt een uitzondering! Alle mannen back off, als ik hen zeg dat mn vriend er werkt! Hij zei, ja ja weet ik... en verder niet veel. Hij wilde denk ik, dat lieve sfeertje blijven vasthouden. Dag erna, de vrijdag, zou een vriendin komen en zouden we samen gaan waar hij werkt. Toen maakte hij er weer een probleem van, (zijn woorden, geef ik je een vinger, pak je een hand) Ik zei, maar we hebben toch gepraat? Je zei toch dat het goed was dat ik af en toe kwam. Hij was toen heel moe, zei nee, dat wil ik niet, ik belde hem nog eens, was echt boos en zei; andere mannen willen juist hun vriendin bij zich hebben, we hebben nooit een weekend samen! Jij bent echt van de omgekeerde wereld! Dan snel zei hij snel; ok ok "zucht", kom dan! maar ik ben moe blablabla, blijf niet te lang. Waarop ik zei, nee dan hoeft het voor mij niet meer, de fun is ervan af. Belde hij weer, pff goed, kom dan gewoon, maar ik wilde al niet meer. Maar we hebben het netjes afgehandeld, ik zei, ben toch moe, weet je, ik kom een andere keer, als jij er ook zin in hebt. Hij zei ok dat is dan het beste. Vanavond weer hetzelfde liedje, hij zei, je kunt maar 2 u blijven maar kom dan wel vroeg. Mn vriendin zei, als we om 22 u gaan en om 24 u weer thuis, dan is er geen kat, is toch niets aan. En weet je, ze heeft gelijk, hij vertelt me gewoon wat ik moet doen, neemt de zin bij me weg... Daar is toch niets aan. Dus ik smste een boos berichtje, dat ik niet zou komen, we wel ergens anders naartoe zouden gaan. Is geëscaleerd, dat hij maar zoveel geduld heeft, en het ooit opraakt enz enz...Hij bleef bij zijn standpunt,ik bij de mijne. Hij belde nog eens wat later, je komt niet, punt uit, ik zei , weet je wat, ik kom al niet eens maar daar naartoe, al zou je me smeken en legde neer. Hij smste; ok sms en bel me dan niet meer, hoop dat je het nu snapt.

Einde van dat alles, natuurlijk ga ik hem niet meer bellen of smsen. Dit is niet de eerste keer dat hij zoiets doet, maar erna belt of laat hij altijd iets horen. Ik ben het al gewend. Punt is, dat ik niet alles meer wil accepteren. Ik wil niet altijd degene zijn die toegevingen maakt.



Vinden jullie dat ik me aanstel of is hij ook onredelijk. Ik zei expres OOK onredelijk, omdat ik vind dat ik ook heb overdreven, ik had moeten zwijgen, volgens mn vriendin, op een bepaald punt zeggen: ok ik ga dan daarnaartoe , met x en x... maar volgens mij voelt dat als gewoon accepteren. En dat wil ik niet. In plaats van me erbij neer te leggen, heb ik er dus een schepje bovenop gedaan...En dan gaat hij heus niet van gedacht veranderen, maar nog koppiger doen...

Wat zouden jullie doen in mijn plaats?

jawel doodmoe...Zo erg zelfs dat ik gisteren toen hij weer weg ging en er niets werd opgelost, opeens ontzettend kwaad werd...



Ik heb hem gesmst: vannacht is het begin van mijn leven- waarom zou ik genoegen nemen met iemand die niet van me houdt- bedankt voor wat je hebt gedaan, je hebt mn ogen geopend.



Belt hij me doodleuk 's morgens vroeg op dat hij zn alarm had gezet om te bellen en zeggen dat ik mn auto moet verplaatsen, anders krijg ik een boete. (stond slecht geparkeerd maar er was nergens plaats)

Ik vroeg hem , waarom doe je dit, ik begrijp je niet. Eerst reageer je zo en dan opeens dit? Zegt hij, je hoeft niet samen met iemand te zijn om vriendelijk te zijn. Wilde niet dat je een boete kreeg.. YEAH RIGHT. Vriendelijk....Door wat hij zegt maak ik op dat hij niets meer om me geeft, waarom doet hij dit dan.

quote:Madhe schreef op 01 september 2009 @ 13:22:

[...]





Wat dacht je van de reden;



De relatie is gewoon NIET leuk geweest!



En hij wilde je een lesje leren door het uit te maken? De dag dat mijn vriend mij op die manier een lesje zou willen leren, leert hij er ook een lesje bij. Namelijk dat Madhe al een paar stappen verder is in de lesmateriaal, dus dan hoeft hij ook niet meer terug te komen. Goeie les, vind je ook niet? Scheelt een hoop drama en verdriet.Je hebt gelijk. En ik moet gewoon aan al de slechte dingen blijven denken. Niet de leuke. Mja, leuke dingen waren er toch niet echt meer, naar het einde toe.

quote:Bubbles_ schreef op 01 september 2009 @ 13:27:

Tip: neem zijn telefoontjes niet meer aan, reageer niet meer op zijn smsen, gooi hem uit msn/email en hyves en ga lekker je eigen leven leiden.



Totale afstand is de beste remedie.



Laat die boosheid maar lekker aanwakkeren, dan is er weinig tijd/plek voor verdriet en zul je sneller inzien wat een zak hooi je ex is.



Ex = exit.Bedankt. Ik heb geen Hyves trouwens

quote:emaille schreef op 01 september 2009 @ 04:24:

O, en eerst wist je zeker dat het wel uit was. Die jongen gebruikt je voor aandacht ofzo. Niet op ingaan (maar heb je al gedaan).Ik ben het elke keer (bijna) zeker. Maar had ergens verwacht , nee dit wordt weer als de vorige keren. Eigenlijk was ik zeker dat het als de vorige keren zou zijn, nadat hij weer contact zocht maar ik niet geantwoord heb...

Ja maar iemand waar hij totaal niet om geeft, die belt hij toch niet expres om die te behoeden voor een boete? Ik denk dat dit gewoon weer een spelletje was van hem. Om mijn reactie nog eens te peilen.

Uh? Mn auto stond helemaal niet storend bij hem in de buurt. Hij woont niet bij mij in de buurt. Of bedoel je het anders? Nah, ik ken hem... Dit is zijn manier om een poging te maken tot goedmaken, om me te tonen dat hij niet wilt dat het uit is, om me iets duidelijk te maken. Wel op een heel stomme manier natuurlijk, maar ik denk echt dat hij issues heeft en het hem echt hoog zit. Dat werd vandaag wel duidelijk.



Hij kwam vandaag dus weer langs, ik wilde hem eerst niet binnenlaten... maar toch gezwicht. Vroeg hem eerst wat hij moest en of hij weer was gekomen om op mn zenuwen te werken, om stomme dingen te zeggen. Hij deed lacherig en alsof hij het goed wilde maken en zo... Maar kon toch reden van de ruzie niet loslaten, alsof hij iets van me wilde horen, alsof ik hem moest geruststellen...Toen bleek dat ik dat niet kon (bleef namelijk volhouden dat ik niets verkeerds had gedaan) werd hij weer heel erg boos. Hij zei, kom ik telkens hier zodat het kan goedgemaakt worden, slaag je er niet in. Hij werd echt gek denk ik (niet uiterlijk, maar vanbinnen, gefrustreerd meer omdat hij geen way out zag, niet wist hoe het goed te maken).



Nu ja, ik kan niet alles vertellen, wil geen details prijsgeven...(sorry daarvoor)

Ik ging dan naar mn vriendin nadat hij langs was geweest. Ik was wel overstuur maar ook boos. Voelde me ook heel raar, dat gevoel heb ik nooit gehad.

Was daar een tijdje tot opeens mn vriend mn vriendin belde (ze heeft ook een beetje met deze hele affaire te maken gehad) om te praten. Ze hebben 48 minuten lang gepraat.. Ze zei echt allemaal goeie dingen, (hij wist niet dat ik bij haar was). Daarna belde hij mij en vertelde me dat hij met haar gepraat had. Veel dingen waren opgehelderd. Ze had echt met hem gepraat als een psychologe of zo. Mijn kant van het verhaal verteld, mij verdedigd, mij uitgelegd (ik kan me soms echt niet goed uitdrukken en ik denk dat hij het echt van een ander moest horen anders zou hij het niet geloven) Hij begon bijna te huilen aan de telefoon...zei dat hij zoveel van me hield, waarom ik hem niet begreep etc etc. Hij moest gaan werken en straks komt hij hier, na zn werk... Wij hebben echte communicatieproblemen denk ik, begrijpen elkaar niet altijd. Een neutrale derde is net wat we nodig hadden ...Misschien dat het dan zo beter wordt.. We hebben wel veel problemen gehad en ook dat hij voor stomme dingen het wilde uitmaken, ook al meende hij dat nooit. Alleen, misschien zijn we zo verschillend, dat ik het als stom zie, maar het voor hem een echte issue is. (en ik denken dat dat een excuus was van hem om het te willen uitmaken) Alleen, zn manier van het willen oplossen is gewoon niet normaal. Mn vriendin heeft het daarover ook met hem gehad. Ik wijt het aan zijn verleden en zijn cultuur. Die koppigheid en onredelijkheid en zo, zn frustraties en onzekerheid.



Weet je, ik ben zelf ook niet schuldvrij. Heb ook mn aandeel in dit alles. Kan het hem ook moeilijk maken door mn veeleisendheid. Veel problemen kwamen ook voort uit het feit dat hij me verbood naar zn werk te gaan. Niet dat dat de kernissue was, maar er kwam veel onzekerheid en twijfels van mijn kant uit voort. Daar hebben mn vriendin en hij ook over gepraat. Ze zei veel dingen wat ik hier ook heb gelezen. Uiteindelijk zei hij, maar ze mag komen, alleen dan als onze vriend erbij is. Blijkbaar zit het hem zo hoog en kan hij zo jaloers worden dat hij een klant die aandringt of ook maar probeert bij me, zou willen buitengooien , maar dat kan natuurlijk niet zomaar. Dan zou zn baas boos zijn op hem, dat ik de reden ben dat hij klanten verliest. Dat is dus 1 grote reden + het feit dat hij zich niet op zn gemak voelt en zich gedwongen voelt me in de gaten te houden. Niet gezond natuurlijk, hij moet echt meer relaxed worden, maar zo zit hij nu eenmaal in elkaar!



Een ding is zeker, we moeten werken aan onze communicatieproblemen...

Wat je hilarisch noemt, Bubbles.



Maar goed. Kijk, ik kan natuurlijk boos worden, als ik iets niet begrijp. Heel normaal... Ik was het juist zat , omdat ik hem niet begreep. Daarom dat ik ook zei, doodmoe. Ik begreep hem gewoon niet. Toen mn vriendin met hem praatte, (en ze kan beter met hem praten, omdat ze ook van zijn cultuur is...ja ik ook maar zij heeft langer in ons land gewoond dan ik) heeft ze me ook gezegd dat ik ook fout bezig ben geweest. Dus ik zag ook niet altijd mn eigen fouten.



En natuurlijk als je zo hier en daar zinnetjes onder elkaar plaatst, komt het raar over. Maar je moet wel alles in de context lezen. Mn ene post was "voor" dat ik begreep wat er aan de hand was.

quote:Madhe schreef op 02 september 2009 @ 00:08:

Juist, praat het maar goed. Allemaal prima, maar dan niet komen piepen als het weer verkeerd gaat.



Je doet het jezelf aan. Je kunt er namelijk ook voor kiezen om níet te werken aan jullie communicatieproblemen en alleen verder te gaan.



Wat ik alleen echt niet begrijp is waarom jij zo over je heen laat lopen. En ik wil het niet eens begrijpen. De tijd die ik in dit topic heb gestoken, is zo verspild. Ik wens je nog even succes, en vind dat je het wat mij betreft verder zelf maar moet uitzoeken.



Dank je, en ik ga het ook verder uitzoeken. Dit is nog altijd gewoon een forum hoor en je bent ook niet verplicht te reageren... Je bent niet een vriendin die zich boos moet maken omdat ze haar tijd heeft verspild aan mij en ik niet luister... Je kent me niet eens en mijn situatie ook niet helemaal. Bedankt dat je hebt gereageerd en voor je tips, die negeer ik zeker niet... Al wat hier wordt gezegd kan me altijd helpen ...Dat is nooit voor niets.



Alleen, weet je... Ik vind dat relaties tegenwoordig zo snel worden afgedankt....Dat begrijp ik niet. 2 jaar is niet niks... en we houden van elkaar. Als hij niet van me hield, deed hij ook niet zoveel moeite. Hij kon me ook gewoon laten gaan, was alles gemakkelijker dan...Gemakkelijk toch? Relatie niet helemaal leuk, op naar de volgende... Zo wil ik niet denken en hij ook niet. Hij heeft doorgaans wel respect voor mij... Hij kan zn frustraties gewoon soms zo erg onhandig uitdrukken...Dat heeft hij misschien nooit geleerd. Maar hij is niet slecht en hij bedoelt het goed. Ook, als je op een bepaalde manier wordt behandeld, heb je het zelf toegelaten. Dus ben je ook zelf fout geweest. Dat ga ik veranderen. Ben er al mee bezig. Hij doet veel voor me, zit altijd met me in, we praten en lachen veel....Veel mannen zijn geen praters, en hij normaal ook niet, maar hij doet veel moeite met mij. Hij is meer typisch mannelijk, maar heeft echt wel zn gevoelige kant.