Kinderen
alle pijlers
Angst voor bevallen en daarna..
woensdag 2 september 2009 om 17:05
Ik ben 34 weken zwanger van ons eerste kindje. Alles gaat tot nu toe erg goed. Maar nu het steeds dichter bij komt, vind ik het erg spannend worden. Of beter: ik ben doodsbang. Voor de bevalling, maar ook voor de tijd erna.
Niks bijzonders eigenlijk, iedere vrouw schijnt deze angsten te hebben. Maar wat ik erg moeilijk vind, is dat het een soort taboe lijkt te zijn. Als ik aangeef bang of onzeker te zijn, krijg ik de volgende reacties (vooral van vrouwen die al een kind hebben):
- je bent het zo weer vergeten als de baby er eenmaal is;
- alle moeders hebben een oerkracht bij de bevalling (?)
- ja hallo, je wilde het toch zelf, nu even doorzetten
- etc..
Ook de verloskundige wimpelt angsten een beetje weg voor mijn gevoel. Wat het ook moeilijker maakt is dat ik erg veel moeite heb met lichamelijke aanrakingen en onderzoeken, waardoor zelfs de controles bij de vk stress geven.
Herkent iemand dit? Waarom kunnen mensen niet gewoon zeggen: 'Had ik ook, was doodsbang, en die kraamtijd valt ook behoorlijk tegen, roze wolk nergens te bekennen.. '
Nou ja, misschien beetje warrig verhaal. Maar ik voel me vaak alsof ik de enige ben die hiermee zit.
Niks bijzonders eigenlijk, iedere vrouw schijnt deze angsten te hebben. Maar wat ik erg moeilijk vind, is dat het een soort taboe lijkt te zijn. Als ik aangeef bang of onzeker te zijn, krijg ik de volgende reacties (vooral van vrouwen die al een kind hebben):
- je bent het zo weer vergeten als de baby er eenmaal is;
- alle moeders hebben een oerkracht bij de bevalling (?)
- ja hallo, je wilde het toch zelf, nu even doorzetten
- etc..
Ook de verloskundige wimpelt angsten een beetje weg voor mijn gevoel. Wat het ook moeilijker maakt is dat ik erg veel moeite heb met lichamelijke aanrakingen en onderzoeken, waardoor zelfs de controles bij de vk stress geven.
Herkent iemand dit? Waarom kunnen mensen niet gewoon zeggen: 'Had ik ook, was doodsbang, en die kraamtijd valt ook behoorlijk tegen, roze wolk nergens te bekennen.. '
Nou ja, misschien beetje warrig verhaal. Maar ik voel me vaak alsof ik de enige ben die hiermee zit.
woensdag 2 september 2009 om 17:30
bibaatje dat is wel vervelend, zeker als je de controles al vervelend vind.
Mijn versie is dat ik niet tegen de bevalling opzag, had een instelling van "ik zie het wel" en het viel nogal tegen.
Ik vind dit zelf niet moeilijk om toe te geven, ik vond de weeën gewoon rot en de periode erna geen roze wolk.
Natuurlijk was ik blij met onze gezonde zoon maar mn herstel vond ik moeizaam en pijnlijk en onze zoon huilde nogal veel dus dat was gewoon niet makkelijk.
Ik heb het zelf niet als een taboe ervaren, maar dat komt mss omdat ik er vantevoren dus eigelijk niet over gesproken heb, puur omdat ik er niet over inzat, en als ik daarna mn verhaal vertelde, bleek dat veel moeders in mn omgeving er wel over wilden praten hoor.
Wat ik wel raar vind, is dat je vk het wegwuift, dat zou niet mogen.
Nog een keer aankaarten zou ik zeggen, en er op doorgaan.
Sterkte ermee!
Mijn versie is dat ik niet tegen de bevalling opzag, had een instelling van "ik zie het wel" en het viel nogal tegen.
Ik vind dit zelf niet moeilijk om toe te geven, ik vond de weeën gewoon rot en de periode erna geen roze wolk.
Natuurlijk was ik blij met onze gezonde zoon maar mn herstel vond ik moeizaam en pijnlijk en onze zoon huilde nogal veel dus dat was gewoon niet makkelijk.
Ik heb het zelf niet als een taboe ervaren, maar dat komt mss omdat ik er vantevoren dus eigelijk niet over gesproken heb, puur omdat ik er niet over inzat, en als ik daarna mn verhaal vertelde, bleek dat veel moeders in mn omgeving er wel over wilden praten hoor.
Wat ik wel raar vind, is dat je vk het wegwuift, dat zou niet mogen.
Nog een keer aankaarten zou ik zeggen, en er op doorgaan.
Sterkte ermee!
woensdag 2 september 2009 om 17:35
Heel herkenbaar....Ik ben 27 april jl. bevallen en wat was ik bang. Alles wat je opnoemt....check....ik herken t....Vooral ook dat stomme gelul van "je bent het zo vergeten" , "het moet eruit he?". Uiteindelijk ben ik ingeleid na super makkelijke zwangerschap. Wist dus wanneer ik ging bevallen en dat maakte het niet makkelijker Scheet in me broek.
Nog mooier....iedereen vindt me altijd stoer wijf...nou echt...daar was weinig van over.
Maar nu het goede nieuws. Ik weet nog dat we de bewuste ochtend naar ziekenhuis reden en heel merkwaardig maar er kwam soort van rust over me heen. Opeens sloeg het om in het bekende "het moet er gewoon uit" ......
Nog beter nieuws...vond het eigenlijk een eitje.
Euh in alle eerlijkheid dien ik nog wel even te zeggen dat het moment van eruit komen ik dacht weet je zeker dat het uit juiste gat komt maar dat was fractie seconde....
Heb geen kik gegeven (had lief ook gezegd dat ik NIET wilde gillen dus hij me dan echt ff tot orde moest roepen desnoods me een klap geven hahaha), lag zelfs te lachen tussendoor en als je mag gaan persen (daar kreeg ik van te voren helemaal gruwel beelden bij ...pijn pijn pijn) vond ik helemaal niet meer pijnlijk.
En dan was hij daar.....en geloof het of niet. Voor mij geldt het echt.....weet echt niet meer de pijn terug te halen...wat ook maar 3 momenten zijn geweest...
2x met weeen en even aan einde toen het geboren werd....en dat is zo NIET als je van tevoren bedenkt....
En het gevoel dat je krijgt? Ik vond het zo mooi, zo overweldigend.....Wat heb ik gejankt...maar dit keer van alle gevoelens die over me heen kwamen.
Tja....het is voor iedereen anders maar zo kan het dus ook...
Daarna, de kraamweek, was prima. Ik ben nogal van het ...dat doe ik wel en doorgaan dus was wel ff goed iemand die me remde...maarruh slaapje doen enzo dat kon ik echt niet ;;-)
En daarna ....ik vond het een feestje. Werk weer sinds 2 weken maar heb super genoten van mijn mannetje...en nog
Nog mooier....iedereen vindt me altijd stoer wijf...nou echt...daar was weinig van over.
Maar nu het goede nieuws. Ik weet nog dat we de bewuste ochtend naar ziekenhuis reden en heel merkwaardig maar er kwam soort van rust over me heen. Opeens sloeg het om in het bekende "het moet er gewoon uit" ......
Nog beter nieuws...vond het eigenlijk een eitje.
Euh in alle eerlijkheid dien ik nog wel even te zeggen dat het moment van eruit komen ik dacht weet je zeker dat het uit juiste gat komt maar dat was fractie seconde....
Heb geen kik gegeven (had lief ook gezegd dat ik NIET wilde gillen dus hij me dan echt ff tot orde moest roepen desnoods me een klap geven hahaha), lag zelfs te lachen tussendoor en als je mag gaan persen (daar kreeg ik van te voren helemaal gruwel beelden bij ...pijn pijn pijn) vond ik helemaal niet meer pijnlijk.
En dan was hij daar.....en geloof het of niet. Voor mij geldt het echt.....weet echt niet meer de pijn terug te halen...wat ook maar 3 momenten zijn geweest...
2x met weeen en even aan einde toen het geboren werd....en dat is zo NIET als je van tevoren bedenkt....
En het gevoel dat je krijgt? Ik vond het zo mooi, zo overweldigend.....Wat heb ik gejankt...maar dit keer van alle gevoelens die over me heen kwamen.
Tja....het is voor iedereen anders maar zo kan het dus ook...
Daarna, de kraamweek, was prima. Ik ben nogal van het ...dat doe ik wel en doorgaan dus was wel ff goed iemand die me remde...maarruh slaapje doen enzo dat kon ik echt niet ;;-)
En daarna ....ik vond het een feestje. Werk weer sinds 2 weken maar heb super genoten van mijn mannetje...en nog
woensdag 2 september 2009 om 17:36
Ik ben ook 34 weken zwanger nu, maar ik moet zeggen dat ik nog niet echt over de bevalling heb nagedacht. Ik ben er ook niet bang voor, ik zie het meer als iets dat gewoon gebeurt, net als ongesteld worden. De hele gebeurtenis is nog erg abstract voor me.
Waar ik wel een beetje tegenop zie is getoucheerd worden (ik denk dat ik me daar makkelijker een beeld bij kan vormen dan bij wazige pijnen). Het lijkt me erg onprettig om door een vreemde intern bevoeld te worden. Iedereen die ik daar over spreek zegt dat het je dan niets meer interesseert wie waar aanzit, en dat zal ook vast, maar dat neemt niet weg dat ik het nu een onprettig idee vind. Ik denk dat jij dat hebt met de totale bevalling, of niet?
Ik probeer er nu gewoon niet teveel aan te denken. Wat ik ook bedenk: de realiteit zal toch anders zijn. Dus ik laat het maar een beetje over me heenkomen. De kraamtijd ook: het enige waar ik me nu druk over maak, is dat er niemand langskomt, en dat ik verschrikkelijk eenzaam en verdrietig zal zijn. En dat zal in het echt hopelijk ook wel meevallen .
Ik heb geen tips voor je dus. Misschien alleen: probeer er niet aan te denken. Hartstikke struisvogelpolitiek, maar misschien helpt het?
Waar ik wel een beetje tegenop zie is getoucheerd worden (ik denk dat ik me daar makkelijker een beeld bij kan vormen dan bij wazige pijnen). Het lijkt me erg onprettig om door een vreemde intern bevoeld te worden. Iedereen die ik daar over spreek zegt dat het je dan niets meer interesseert wie waar aanzit, en dat zal ook vast, maar dat neemt niet weg dat ik het nu een onprettig idee vind. Ik denk dat jij dat hebt met de totale bevalling, of niet?
Ik probeer er nu gewoon niet teveel aan te denken. Wat ik ook bedenk: de realiteit zal toch anders zijn. Dus ik laat het maar een beetje over me heenkomen. De kraamtijd ook: het enige waar ik me nu druk over maak, is dat er niemand langskomt, en dat ik verschrikkelijk eenzaam en verdrietig zal zijn. En dat zal in het echt hopelijk ook wel meevallen .
Ik heb geen tips voor je dus. Misschien alleen: probeer er niet aan te denken. Hartstikke struisvogelpolitiek, maar misschien helpt het?
Nogmaals men wat was het berg.....maar heb m bedwongen....
woensdag 2 september 2009 om 17:41
quote:Snok schreef op 02 september 2009 @ 17:38:
Toucheren voel je niet? Tenminste ik vond dat niet pijnlijk....
Ik ben ook niet bang voor de pijn. Ik voel enorme weerstand bij het idee van de vingers (en de hand!) van een vreemde vrouw in mijn doos.
(En ja ja, ik weet het, als je er eenmaal ligt, maakt het je niks meer uit )
Toucheren voel je niet? Tenminste ik vond dat niet pijnlijk....
Ik ben ook niet bang voor de pijn. Ik voel enorme weerstand bij het idee van de vingers (en de hand!) van een vreemde vrouw in mijn doos.
(En ja ja, ik weet het, als je er eenmaal ligt, maakt het je niks meer uit )
woensdag 2 september 2009 om 17:51
Ja en dat is echt waar whahahaha ongelofelijk he?
Joh echt al hadden ze er een figuur in geknipt...als het er maar uitkomt...overigens voor daarna is dat knippen en die hechtingen ff iets minder maar goed...ik liep na een week al buiten...was wel beetje te optimistisch...was kapot na uurtje maar goed ...ik liep er wel
Joh echt al hadden ze er een figuur in geknipt...als het er maar uitkomt...overigens voor daarna is dat knippen en die hechtingen ff iets minder maar goed...ik liep na een week al buiten...was wel beetje te optimistisch...was kapot na uurtje maar goed ...ik liep er wel
woensdag 2 september 2009 om 17:51
quote:AlettaJacobs schreef op 02 september 2009 @ 17:36:
Waar ik wel een beetje tegenop zie is getoucheerd worden (ik denk dat ik me daar makkelijker een beeld bij kan vormen dan bij wazige pijnen). Het lijkt me erg onprettig om door een vreemde intern bevoeld te worden. Iedereen die ik daar over spreek zegt dat het je dan niets meer interesseert wie waar aanzit, en dat zal ook vast, maar dat neemt niet weg dat ik het nu een onprettig idee vind. Ik denk dat jij dat hebt met de totale bevalling, of niet?
Daar zie ik dus ook erg tegenop, maar ook tegen de bevalling in het geheel idd. Ik heb er nogal een handje van om dingen in mijn hoofd heeel groot te maken. Dat heb ik eigenlijk gedaan met alles tot nu toe, bezoek vk, inwendige echo, etc. En uiteindelijk valt het dan mee, ik leef tenminste nog steeds
Mijn grootste angst is dat ik in paniek raak tijdens de bevalling (heb last van paniekaanvallen) en dat het dan niet lukt.
Waar ik wel een beetje tegenop zie is getoucheerd worden (ik denk dat ik me daar makkelijker een beeld bij kan vormen dan bij wazige pijnen). Het lijkt me erg onprettig om door een vreemde intern bevoeld te worden. Iedereen die ik daar over spreek zegt dat het je dan niets meer interesseert wie waar aanzit, en dat zal ook vast, maar dat neemt niet weg dat ik het nu een onprettig idee vind. Ik denk dat jij dat hebt met de totale bevalling, of niet?
Daar zie ik dus ook erg tegenop, maar ook tegen de bevalling in het geheel idd. Ik heb er nogal een handje van om dingen in mijn hoofd heeel groot te maken. Dat heb ik eigenlijk gedaan met alles tot nu toe, bezoek vk, inwendige echo, etc. En uiteindelijk valt het dan mee, ik leef tenminste nog steeds
Mijn grootste angst is dat ik in paniek raak tijdens de bevalling (heb last van paniekaanvallen) en dat het dan niet lukt.
woensdag 2 september 2009 om 17:55
Mwoah, toucheren is idd niet het leukste wat er is voor, vooral in een academisch ziekenhuis, eerst mag de leerling, dan de juf!! Maar ach, het hoort er (helaas) nu eenmaal bij.
Bibaatje, ik vind het bijzonder jammer voor je dat jouw verloskundige niet doortastend reageert. Als je écht bang bent voor de bevalling en de kraamtijd is dat wel degelijk een probleem natuurlijk, zij zou daar goed mee om moeten gaan. Wellicht kan je bij de volgende controle eens goed aangeven dat het je echt heel erg bezig houdt, en dat je zelfs de controles vervelend gaat vinden?
Ikzelf heb voor de 2e bevalling het boek "veilig bevallen" gelezen. Persoonlijk vond ik dat een geweldige voorbereiding maar dat is voor ieder voor zich natuurlijk. Je kunt er ook voor kiezen om volledig blanco en ongelezen je bevalling in te gaan. Maar voor mij gold: hoe meer ik wist, hoe meer ik kon loslaten, hoe minder angst. En ik heb drie geweldige bevallingen gehad!
Heel veel succes.
Bibaatje, ik vind het bijzonder jammer voor je dat jouw verloskundige niet doortastend reageert. Als je écht bang bent voor de bevalling en de kraamtijd is dat wel degelijk een probleem natuurlijk, zij zou daar goed mee om moeten gaan. Wellicht kan je bij de volgende controle eens goed aangeven dat het je echt heel erg bezig houdt, en dat je zelfs de controles vervelend gaat vinden?
Ikzelf heb voor de 2e bevalling het boek "veilig bevallen" gelezen. Persoonlijk vond ik dat een geweldige voorbereiding maar dat is voor ieder voor zich natuurlijk. Je kunt er ook voor kiezen om volledig blanco en ongelezen je bevalling in te gaan. Maar voor mij gold: hoe meer ik wist, hoe meer ik kon loslaten, hoe minder angst. En ik heb drie geweldige bevallingen gehad!
Heel veel succes.
woensdag 2 september 2009 om 17:56
quote:AlettaJacobs schreef op 02 september 2009 @ 17:41:
[...]
Ik ben ook niet bang voor de pijn. Ik voel enorme weerstand bij het idee van de vingers (en de hand!) van een vreemde vrouw in mijn doos.
(En ja ja, ik weet het, als je er eenmaal ligt, maakt het je niks meer uit )Ze gaan echt niet met een hele hand toucheren hoor!
[...]
Ik ben ook niet bang voor de pijn. Ik voel enorme weerstand bij het idee van de vingers (en de hand!) van een vreemde vrouw in mijn doos.
(En ja ja, ik weet het, als je er eenmaal ligt, maakt het je niks meer uit )Ze gaan echt niet met een hele hand toucheren hoor!
woensdag 2 september 2009 om 17:57
quote:bibaatje schreef op 02 september 2009 @ 17:51:
[...]
Daar zie ik dus ook erg tegenop, maar ook tegen de bevalling in het geheel idd. Ik heb er nogal een handje van om dingen in mijn hoofd heeel groot te maken. Dat heb ik eigenlijk gedaan met alles tot nu toe, bezoek vk, inwendige echo, etc. En uiteindelijk valt het dan mee, ik leef tenminste nog steeds
Mijn grootste angst is dat ik in paniek raak tijdens de bevalling (heb last van paniekaanvallen) en dat het dan niet lukt.Heb je ook therapie gekregen voor je paniekaanvallen? Bijvoorbeeld ademtherapie? Hier kan je natuurlijk ook op terugvallen tijdens je bevalling. En je man/vriend weet -neem ik aan- ook wat jou bezighoudt? Dan kan hij je helpen met "erdoorheen" te ademen.
[...]
Daar zie ik dus ook erg tegenop, maar ook tegen de bevalling in het geheel idd. Ik heb er nogal een handje van om dingen in mijn hoofd heeel groot te maken. Dat heb ik eigenlijk gedaan met alles tot nu toe, bezoek vk, inwendige echo, etc. En uiteindelijk valt het dan mee, ik leef tenminste nog steeds
Mijn grootste angst is dat ik in paniek raak tijdens de bevalling (heb last van paniekaanvallen) en dat het dan niet lukt.Heb je ook therapie gekregen voor je paniekaanvallen? Bijvoorbeeld ademtherapie? Hier kan je natuurlijk ook op terugvallen tijdens je bevalling. En je man/vriend weet -neem ik aan- ook wat jou bezighoudt? Dan kan hij je helpen met "erdoorheen" te ademen.
woensdag 2 september 2009 om 17:57
Dat taboe herken ik ook. Ik was niet juichend zwanger, ik zag enorm tegen de bevalling op en een roze wolk tijdens de kraamweken heb ik ook niet gezien. Helaas is het ook allemaal geen lolletje. En ik ben het nu na een jaar ook nog niet vergeten. Dus ik zeg dat soort idiote dingen, die jij aanhaalde in je openingspost, dan ook niet tegen zwangere vrouwen.
Je zult er gewoon doorheen moeten meid, meer kan ik er niet van maken.
Sterkte!
Je zult er gewoon doorheen moeten meid, meer kan ik er niet van maken.
Sterkte!
woensdag 2 september 2009 om 17:59
Weet je VK dat je bang bent voor een paniekaanval? En heb eerder weleens tips gehad hoe daar het beste mee om te gaan?
Ik ben weleens bij een bevalling geweest waarbij de vrouw ontzettend angstig was, alles wilde weten, hoe het nou precies ging met het kind, stress all over, hyperventilatie enz. Maar ook haar is het gelukt om een kind eruit te krijgen op de normale manier.
Het komt gewoon uiteindelijk echt gewoon goed. Laat het je overkomen.
Ik ben weleens bij een bevalling geweest waarbij de vrouw ontzettend angstig was, alles wilde weten, hoe het nou precies ging met het kind, stress all over, hyperventilatie enz. Maar ook haar is het gelukt om een kind eruit te krijgen op de normale manier.
Het komt gewoon uiteindelijk echt gewoon goed. Laat het je overkomen.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
woensdag 2 september 2009 om 18:00
@haasje:
Je hebt wel gelijk. Volgende week heb ik weer een controle met de 'bevalling-uitleg' met mijn partner erbij. Dan heb ik ook een vk die me wat meer ligt. Ik wil het dan ook wat uitgebreider bespreken.
de andere vk is meer van het type 'niet zeuren, jij wou een kind' en daar word ik aardig nerveus van.
Bij de kraamzorg intake heb ik al aangegeven dat ik erg onzeker ben en ik heb nu ook een indicatie voor meer uren gekregen dus dat is fijn.
Je hebt wel gelijk. Volgende week heb ik weer een controle met de 'bevalling-uitleg' met mijn partner erbij. Dan heb ik ook een vk die me wat meer ligt. Ik wil het dan ook wat uitgebreider bespreken.
de andere vk is meer van het type 'niet zeuren, jij wou een kind' en daar word ik aardig nerveus van.
Bij de kraamzorg intake heb ik al aangegeven dat ik erg onzeker ben en ik heb nu ook een indicatie voor meer uren gekregen dus dat is fijn.
woensdag 2 september 2009 om 18:02
En toucheren is inderdaad geen fist-fucking hoor En je baarmoedermond is als je gaat bevallen door hormonale veranderingen week en ongevoelig gemaakt, dus pijn zal het niet doen.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
woensdag 2 september 2009 om 18:02
quote:germanwings schreef op 02 september 2009 @ 17:56:
[...]
Ze gaan echt niet met een hele hand toucheren hoor!Nee? Een onlangs bevallen vriendin vertelde dat de gyneacoloog met zijn hele hand naar binnen ging, anders kon hij het niet voelen. Maar als dat grootspraak was, stelt me dat weer gerust!
[...]
Ze gaan echt niet met een hele hand toucheren hoor!Nee? Een onlangs bevallen vriendin vertelde dat de gyneacoloog met zijn hele hand naar binnen ging, anders kon hij het niet voelen. Maar als dat grootspraak was, stelt me dat weer gerust!
woensdag 2 september 2009 om 18:08
Ik vond het juist zo raar dat iedereen mij maar steeds "sterkte" wenste die laatste weken.. Waarom niet gewoon: veel geluk/plezier weetikveel wat.. maar "sterkte".. dan moest het toch wel heel ellendig zijn!
De weeen en bevalling vond ik ondankt een fikse ruptuur echt goed te doen. Dacht echt: is dit alles? Maar het ging allemaal ook best voorspoedig. Ik had me gewoon voorbereid op de ergste pijn ooit, minimaal 2 dagen en enorm schaamtegevoel tijdens de hele bevalling. Dat was dus totaal niet aan de orde gelukkig. De tijd van herstellen was minder... geen roze wolk de eerste weken. Daarna wel.
Moet straks voor de 2e keer en ben nu wel bang dat ik er nu te licht over denk omdat de vorige keer best meeviel.
En elke bevalling is weer anders natuurlijk. Je weet gewoon niet hoe het gaat. Er maar aan overgeven als het gebeurt heeft mij enorm geholpen. Ik was echt wel in een soort trance geloof ik. Ademen ging prima, was me helemaal bewust van de omgeving maar toch echt in mijn eigen wereldje.. Ik vond dat zelf wel fijn.
De weeen en bevalling vond ik ondankt een fikse ruptuur echt goed te doen. Dacht echt: is dit alles? Maar het ging allemaal ook best voorspoedig. Ik had me gewoon voorbereid op de ergste pijn ooit, minimaal 2 dagen en enorm schaamtegevoel tijdens de hele bevalling. Dat was dus totaal niet aan de orde gelukkig. De tijd van herstellen was minder... geen roze wolk de eerste weken. Daarna wel.
Moet straks voor de 2e keer en ben nu wel bang dat ik er nu te licht over denk omdat de vorige keer best meeviel.
En elke bevalling is weer anders natuurlijk. Je weet gewoon niet hoe het gaat. Er maar aan overgeven als het gebeurt heeft mij enorm geholpen. Ik was echt wel in een soort trance geloof ik. Ademen ging prima, was me helemaal bewust van de omgeving maar toch echt in mijn eigen wereldje.. Ik vond dat zelf wel fijn.
woensdag 2 september 2009 om 18:12
quote:singalala schreef op 02 september 2009 @ 17:59:
Weet je VK dat je bang bent voor een paniekaanval? En heb eerder weleens tips gehad hoe daar het beste mee om te gaan?
Ik ben weleens bij een bevalling geweest waarbij de vrouw ontzettend angstig was, alles wilde weten, hoe het nou precies ging met het kind, stress all over, hyperventilatie enz. Maar ook haar is het gelukt om een kind eruit te krijgen op de normale manier.
Het komt gewoon uiteindelijk echt gewoon goed. Laat het je overkomen.
Ik heb aangegeven bij de VK dat ik daar bang voor ben, maar ze gaf eerlijk toe dat ze eigenlijk niet zoveel ervaring heeft hiermee. Verder doe ik zwangerschapsbegeleiding bij een haptonoom en dat geeft me wel meer vertrouwen. Zij gaat ook mijn man helpen met hoe hij mij kan helpen, mocht ik in paniek raken/te gestresst zijn.
Dat het goed gaat komen, weet ik. Maar op de een of andere manier helpt me dat niet echt. Ik moet het wat van me afzetten denk ik, want dit piekeren helpt me niet echt.
Weet je VK dat je bang bent voor een paniekaanval? En heb eerder weleens tips gehad hoe daar het beste mee om te gaan?
Ik ben weleens bij een bevalling geweest waarbij de vrouw ontzettend angstig was, alles wilde weten, hoe het nou precies ging met het kind, stress all over, hyperventilatie enz. Maar ook haar is het gelukt om een kind eruit te krijgen op de normale manier.
Het komt gewoon uiteindelijk echt gewoon goed. Laat het je overkomen.
Ik heb aangegeven bij de VK dat ik daar bang voor ben, maar ze gaf eerlijk toe dat ze eigenlijk niet zoveel ervaring heeft hiermee. Verder doe ik zwangerschapsbegeleiding bij een haptonoom en dat geeft me wel meer vertrouwen. Zij gaat ook mijn man helpen met hoe hij mij kan helpen, mocht ik in paniek raken/te gestresst zijn.
Dat het goed gaat komen, weet ik. Maar op de een of andere manier helpt me dat niet echt. Ik moet het wat van me afzetten denk ik, want dit piekeren helpt me niet echt.
woensdag 2 september 2009 om 18:44
De gynaecoloog (of vk) gaat met 2 vingers naar binnen....zoekt de baarmoeder mond op en probeert een V teken te maken. Daarmee meet hij/zij hoeveel ontsluiting je hebt. Het "leuke" eraan is, dat je weet hoever je "er in" zit.
Je weet dan dus of je een cm ontsluiting erbij heb met het vorige vaginaal touché.
Geen handen dus, tot de elleboog....dat doen alleen veeartsen.
Bibaatje....probeer te bedenken wat jou gerust zou kunnen stellen. Heb je behoefte aan informatie of juist niet.... zou een gesprek met je partner nog iets op kunnen leveren zodat hij precies weet hoe jij erin staat. Wil je wellicht iemand bij je bevalling hebben (moeder zusje) die aan je zijde staat en voor je vecht??
Misschien geeft het rust als je precies aan kan geven waar je onzekerheden liggen en wat je er evt aan zou kunnen doen!
En idd, piekeren helpt niet maar zet die knop maar es uit hè?
Je weet dan dus of je een cm ontsluiting erbij heb met het vorige vaginaal touché.
Geen handen dus, tot de elleboog....dat doen alleen veeartsen.
Bibaatje....probeer te bedenken wat jou gerust zou kunnen stellen. Heb je behoefte aan informatie of juist niet.... zou een gesprek met je partner nog iets op kunnen leveren zodat hij precies weet hoe jij erin staat. Wil je wellicht iemand bij je bevalling hebben (moeder zusje) die aan je zijde staat en voor je vecht??
Misschien geeft het rust als je precies aan kan geven waar je onzekerheden liggen en wat je er evt aan zou kunnen doen!
En idd, piekeren helpt niet maar zet die knop maar es uit hè?
woensdag 2 september 2009 om 18:53
Angst voor de bevalling, nee. Had ik niet. Eigenlijk had ik dat wel verwacht van mezelf. Ik lees nu hieronder dat je bang bent voor paniekaanvallen. Die heb ik vroeger ook gehad, maar tijdens mn bevalling was ik (denk ik door de hormonen) zo relaxed.. ook heb ik na de bevalling tot op heden, ondanks de drukte met zo'n kleintje, ook geen paniekaanvallen gehad. Dus tja ik weet niet of dat je helpt, maar het kan gewoon goed gaan.
Kraamtijd was voor mij geen roze wolk. Opeens is er een persoontje bij dat heel veel aandacht en liefde nodig heeft, en dat is best hard werken. Verder is het best eenzaam om hele dagen thuis te zitten als je voorheen fulltime werkte, zkeer als je ook niet zo veel bezoek krijgt (van familie).
Dus laat je verwachtingen van de bevalling niet te eng zijn en de verwachtingen van je kraamtijd niet te rooskleurig, dan komt het allemaal goed
Vraag je af waar je precies bang voor bent. En is het reeel daar bang voor/over te zijn.
Wel vervelend als mensen je angst niet serieus nemen.
Kraamtijd was voor mij geen roze wolk. Opeens is er een persoontje bij dat heel veel aandacht en liefde nodig heeft, en dat is best hard werken. Verder is het best eenzaam om hele dagen thuis te zitten als je voorheen fulltime werkte, zkeer als je ook niet zo veel bezoek krijgt (van familie).
Dus laat je verwachtingen van de bevalling niet te eng zijn en de verwachtingen van je kraamtijd niet te rooskleurig, dan komt het allemaal goed
Vraag je af waar je precies bang voor bent. En is het reeel daar bang voor/over te zijn.
Wel vervelend als mensen je angst niet serieus nemen.
donderdag 3 september 2009 om 13:09
Als ik je 1 goede tip mag geven: laat je niet met een kluitje in het riet sturen.
Ik heb zelf ook last van paniekaanvallen en weet hoe heftig dat kan zijn. Ook om die reden was ik erg bang voor de bevalling.
Daarom is het juist goed om het daar met professionele mensen over te hebben. Zelf had ik meer aan de gynaecologen dan aan de vk. Maar ik ben dan ook via een ks bevallen.
Ik heb toch een aantal keren mee gemaakt dat de vk dingen liet liggen die naar mijn mening wel gecontroleerd moesten worden.
Ik vind jouw vk niet erg inlevend zo op het eerste gezicht. Slik je medicijnen voor die paniekaanvallen?
Paniekaanvallen zijn het best beheersbaar als je de nodige voorzorgsmaatregelen neemt is mijn ervaring. Dus zorg voor mensen in je buurt die je 100% vertrouwt en doe je niet flinker voor dan je je voelt.
Ik heb zelf ook last van paniekaanvallen en weet hoe heftig dat kan zijn. Ook om die reden was ik erg bang voor de bevalling.
Daarom is het juist goed om het daar met professionele mensen over te hebben. Zelf had ik meer aan de gynaecologen dan aan de vk. Maar ik ben dan ook via een ks bevallen.
Ik heb toch een aantal keren mee gemaakt dat de vk dingen liet liggen die naar mijn mening wel gecontroleerd moesten worden.
Ik vind jouw vk niet erg inlevend zo op het eerste gezicht. Slik je medicijnen voor die paniekaanvallen?
Paniekaanvallen zijn het best beheersbaar als je de nodige voorzorgsmaatregelen neemt is mijn ervaring. Dus zorg voor mensen in je buurt die je 100% vertrouwt en doe je niet flinker voor dan je je voelt.
