Relaties
alle pijlers
Ex loslaten of niet?
maandag 5 oktober 2009 om 11:36
Na een relatie van bijna 5 jaar ben ik nu sinds 4 maanden weer alleen. Ik heb de relatie beëindigd omdat mijn ex op bepaalde punten moest veranderen/groeien wilde ik vertrouwen hebben in een toekomst samen (lees: huis kopen en kinderen krijgen). Het kwam voornamelijk neer op meer verantwoordelijkheid nemen en meer rekening met mij houden.
Het probleem is dat we elkaar niet kunnen vergeten. Hij zegt dat hij ervan overtuigd is dat ik de ware ben voor hem; ik ben zijn droomvrouw. En hij mist me enorm.
Ik hou met heel mijn hart van hem, en mis hem tot in mijn tenen.
Nu vraag ik me af: kost het gewoon zoveel tijd om hem los te laten, of horen wij stiekem toch bij elkaar?
En hoe kan ik weten of de positieve kanten de negatieve zullen overheersen? Ik weet dat een relatie nooit perfect kan zijn, maar ik weet ook waarom ik bij hem weggegaan ben.
Alle reacties zijn welkom, maar ik ben erg benieuwd naar ervaringen van mensen die de relatie met hun ex weer opgepakt hebben, na korte of lange tijd, en hoe dat verlopen is.
XX
Het probleem is dat we elkaar niet kunnen vergeten. Hij zegt dat hij ervan overtuigd is dat ik de ware ben voor hem; ik ben zijn droomvrouw. En hij mist me enorm.
Ik hou met heel mijn hart van hem, en mis hem tot in mijn tenen.
Nu vraag ik me af: kost het gewoon zoveel tijd om hem los te laten, of horen wij stiekem toch bij elkaar?
En hoe kan ik weten of de positieve kanten de negatieve zullen overheersen? Ik weet dat een relatie nooit perfect kan zijn, maar ik weet ook waarom ik bij hem weggegaan ben.
Alle reacties zijn welkom, maar ik ben erg benieuwd naar ervaringen van mensen die de relatie met hun ex weer opgepakt hebben, na korte of lange tijd, en hoe dat verlopen is.
XX
maandag 5 oktober 2009 om 11:46
altijd lastig...en weinig informatie.
Hoe oud ben je en hoe oud is hij? Kan nogal wat uitmaken. In hoeverre heb je de relatie verbroken om rationele redenen? Als dat voor 100 procent is, maakt dat 't geheel nog lastiger
Wil hij echt geen kinderen? Ik bedoel nooit?
Waarom is het kopen van een huis zo belangrijk voor je?
Persoonlijk ben ik niet zo'n voorstander van relaties die uit en aan gaan. Maar goed, dat is mijn ervaring die spreekt.
Hoe oud ben je en hoe oud is hij? Kan nogal wat uitmaken. In hoeverre heb je de relatie verbroken om rationele redenen? Als dat voor 100 procent is, maakt dat 't geheel nog lastiger
Wil hij echt geen kinderen? Ik bedoel nooit?
Waarom is het kopen van een huis zo belangrijk voor je?
Persoonlijk ben ik niet zo'n voorstander van relaties die uit en aan gaan. Maar goed, dat is mijn ervaring die spreekt.
maandag 5 oktober 2009 om 11:50
Dat is dus ook de reden dat ik niet zomaar weer de relatie wil oppakken. Hij zegt dat hij nu ook wel inziet dat hij nooit geleerd heeft zich ergens echt met hart en ziel voor in te zetten of dingen te laten voor een ander.
Ik ben me er terdege van bewust dat je je best kunt doen voor iemand, maar dat je niet jezelf als persoon moet veranderen. Dat geldt voor mij en voor hem, en dat zal ik dan ook niet van hem verlangen.
We zijn allebei 27, hij wil zeker kinderen, met mij.
Wat mij het meest dwarszat, was dat hij niet genoeg verantwoordelijkheid nam, moeite had zich aan afspraken te houden, een baan zoeken en ook wat geld opzij zetten voor een toekomst.
Ik heb altijd geroepen dat uit elkaar gaan en weer bij elkaar komen niet kan werken, maar nu ben ik daar niet meer zo zeker van.
Ik ben me er terdege van bewust dat je je best kunt doen voor iemand, maar dat je niet jezelf als persoon moet veranderen. Dat geldt voor mij en voor hem, en dat zal ik dan ook niet van hem verlangen.
We zijn allebei 27, hij wil zeker kinderen, met mij.
Wat mij het meest dwarszat, was dat hij niet genoeg verantwoordelijkheid nam, moeite had zich aan afspraken te houden, een baan zoeken en ook wat geld opzij zetten voor een toekomst.
Ik heb altijd geroepen dat uit elkaar gaan en weer bij elkaar komen niet kan werken, maar nu ben ik daar niet meer zo zeker van.
maandag 5 oktober 2009 om 11:51
quote:Spruit schreef op 05 oktober 2009 @ 11:36:
Ik heb de relatie beëindigd omdat mijn ex op bepaalde punten moest veranderen/groeien wilde ik vertrouwen hebben in een toekomst samenBlèggh, weer een vrouw die vindt dat ze haar man moet modelleren tot iets waar ze wel volledig voor kan gaan....
Ik heb de relatie beëindigd omdat mijn ex op bepaalde punten moest veranderen/groeien wilde ik vertrouwen hebben in een toekomst samenBlèggh, weer een vrouw die vindt dat ze haar man moet modelleren tot iets waar ze wel volledig voor kan gaan....
Clowns to the left of me..
maandag 5 oktober 2009 om 11:55
Zo, jij trekt makkelijke conclusies JustJuice, je weet helemaal niet waar TO het over heeft.
Ik kan me zomaar voorstellen als je een lamlul van een vent hebt dat je graag wilt dat hij daar iets aan doet en lukt dat niet, dat je dan weggaat.
Ik zou bijvoorbeeld niet zitten te wachten op een kerel die steeds een baan kwijtraakt of ontslag neemt omdat het hem niet bevalt. Dat heeft niet te maken met willen veranderen, maar wél met het aangeven van wat je zoekt in een relatie en wat je eigen grenzen zijn.
De ander hóeft niet te veranderen, maar je kunt toch aangeven dat de relatie niet geschikt is voor jou als daar niet iets aan veranderd?
Ik kan me zomaar voorstellen als je een lamlul van een vent hebt dat je graag wilt dat hij daar iets aan doet en lukt dat niet, dat je dan weggaat.
Ik zou bijvoorbeeld niet zitten te wachten op een kerel die steeds een baan kwijtraakt of ontslag neemt omdat het hem niet bevalt. Dat heeft niet te maken met willen veranderen, maar wél met het aangeven van wat je zoekt in een relatie en wat je eigen grenzen zijn.
De ander hóeft niet te veranderen, maar je kunt toch aangeven dat de relatie niet geschikt is voor jou als daar niet iets aan veranderd?
maandag 5 oktober 2009 om 11:59
Spruit, ik denk zelf dat loslaten écht wel meer tijd kost dan 4 of 5 maanden. Daarbij heeft een relatie meer nodig dan liefde, dus elkaar missen doet eigenlijk niet ter zake. Als je nu nog iets voor hem voelt heeft dat weinig te maken met of je 'bij elkaar hoort' of dat je weer naar hem terug moet. Waarschijnlijk heeft het meer te maken met moeite hebben met afscheid nemen van een relatie of van hoe je graag zou willen dat die relatie was.
De punten waarom je het hebt uitgemaakt zullen niet snel veranderen, anders had hij daar wel iets aan gedaan.
Ik geloof niet zo in 'de ware' en 'bij elkaar horen'. Je moet dezelfde doelen in het leven hebben, elkaar aanvullen, dezelfde kant op willen, elkaar steunen en helpen een leuker mens te worden. Liefde is heel belangrijik, maar zonder al die andere dingen is liefde niets waard.
De punten waarom je het hebt uitgemaakt zullen niet snel veranderen, anders had hij daar wel iets aan gedaan.
Ik geloof niet zo in 'de ware' en 'bij elkaar horen'. Je moet dezelfde doelen in het leven hebben, elkaar aanvullen, dezelfde kant op willen, elkaar steunen en helpen een leuker mens te worden. Liefde is heel belangrijik, maar zonder al die andere dingen is liefde niets waard.
maandag 5 oktober 2009 om 12:00
quote:JustJuice schreef op 05 oktober 2009 @ 11:51:
[...]
Blèggh, weer een vrouw die vindt dat ze haar man moet modelleren tot iets waar ze wel volledig voor kan gaan....
Hm, misschien moet ik het anders formuleren: Ik wil geen kinderen met iemand die sporadisch drugs gebruikt of die zich niet aan afspraken kan houden. Ik wil die stap zetten met iemand van wie ik op aankan. Dus of ik accepteer dat hij zo is, en hij verandert niet. Dat houdt dan in dat er voor mij geen toekomst inzit met hem. Of ik probeer het bespreekbaar te maken in de hoop dat hij zich er in kan vinden en misschien kan groeien hierin.
Misschien is het zo duidelijker, misschien ook niet.
Maar ik vind dat het hier niet zozeer gaat om zijn karakter, maar om bepaalde 'gewoontes', of gedrag. Dan heb je het toch niet over modelleren, maar eerder over aanpassen aan elkaar, of niet?
[...]
Blèggh, weer een vrouw die vindt dat ze haar man moet modelleren tot iets waar ze wel volledig voor kan gaan....
Hm, misschien moet ik het anders formuleren: Ik wil geen kinderen met iemand die sporadisch drugs gebruikt of die zich niet aan afspraken kan houden. Ik wil die stap zetten met iemand van wie ik op aankan. Dus of ik accepteer dat hij zo is, en hij verandert niet. Dat houdt dan in dat er voor mij geen toekomst inzit met hem. Of ik probeer het bespreekbaar te maken in de hoop dat hij zich er in kan vinden en misschien kan groeien hierin.
Misschien is het zo duidelijker, misschien ook niet.
Maar ik vind dat het hier niet zozeer gaat om zijn karakter, maar om bepaalde 'gewoontes', of gedrag. Dan heb je het toch niet over modelleren, maar eerder over aanpassen aan elkaar, of niet?
maandag 5 oktober 2009 om 12:04
Ik betwijfel of hij in staat is om deze dingen te veranderen. Sterker nog, ik vind dat hij dit niet moet veranderen! Wat hij nodig heeft is iemand die hem steunt in zijn persoonlijkheid, niet iemand die onder de noemer volwassen worden zijn gedrag afkeurt.
Begrijp me goed, ik wil niet zeggen dat je 't allemaal fout doet! Ik kan me er erg goed iets bij voorstellen. Maar zijn kracht ligt waarschijnlijk in 't feit dat hij flexibel is, impulsief en van 't leven geniet. Gok ik. Als dat zo is kun je nog wat van hem leren. Probeer het eens van die kant te bekijken!
Begrijp me goed, ik wil niet zeggen dat je 't allemaal fout doet! Ik kan me er erg goed iets bij voorstellen. Maar zijn kracht ligt waarschijnlijk in 't feit dat hij flexibel is, impulsief en van 't leven geniet. Gok ik. Als dat zo is kun je nog wat van hem leren. Probeer het eens van die kant te bekijken!
maandag 5 oktober 2009 om 12:27
Ik denk dat Astarte nog het inschat hoe ik het zie. Het is niet zo zwart-wit: je MOET veranderen, anders hoef ik je niet.
Ik heb het altijd geweldig gehad met hem, maar vanaf het begin waren deze problemen er al, en dat zijn stukjes van hem waar ik niet mee om kon gaan.
Het advies van Dammertje vind ik erg goed. Ik ben ook al een tijd bezig (met hulp) om mezelf hierin kritisch te bekijken; waarom kon/ kan ik niet omgaan met dat lakse van hem, en wat zit er verkeerd in mijn aanpak/ benadering? Ik begrijp dat het altijd van twee kanten moet komen. En ik probeer zelf ook wat losser hierin te worden. Stort de wereld in als iemand zich niet aan een afspraak houdt of is dat toch wel erg belangrijk? Dat soort dingen. Dus ook hierin probeer ik niet alles op hem af te schuiven.
Ik heb het altijd geweldig gehad met hem, maar vanaf het begin waren deze problemen er al, en dat zijn stukjes van hem waar ik niet mee om kon gaan.
Het advies van Dammertje vind ik erg goed. Ik ben ook al een tijd bezig (met hulp) om mezelf hierin kritisch te bekijken; waarom kon/ kan ik niet omgaan met dat lakse van hem, en wat zit er verkeerd in mijn aanpak/ benadering? Ik begrijp dat het altijd van twee kanten moet komen. En ik probeer zelf ook wat losser hierin te worden. Stort de wereld in als iemand zich niet aan een afspraak houdt of is dat toch wel erg belangrijk? Dat soort dingen. Dus ook hierin probeer ik niet alles op hem af te schuiven.
maandag 5 oktober 2009 om 12:36
Je hoeft niet alles op hem af te schuiven. Maar feit blijft dat als jij iemand zoekt die wil settelen, zich aan afspraken houdt en betrouwbaar is, dat dat je goed recht is. Je hóeft niet te accepteren dat je ex dat allemaal niet heeft, en je hoeft niet te kunnen omgaan met dat lakse van hem.
Natuurlijk moet je kleine dingen die je niet zo leuk vindt van je partner accepteren. Maar er zit een verschil tussen dingen die zó belangrijk zijn dat ze je relatie beinvloeden en dingen die gewoon niet zo opvallen.
Jij moet voor jezelf bekijken wat dealbreakers zijn en wat niet. Te laat komen op afspraken is iets wat nog niet zo belangrijk hoeft te zijn.
Geen baan kunnen houden en drugs gebruiken wél, als jij daar niet blij mee bent.
Als je het op de belangrijkste punten samen eens bent (hoe richten we ons leven in, welke kant willen we op, welke normen en waarden hebben wij) dan maken kleinere verschillen niet zoveel uit.
Als de één kinderen wil en de ander niet is dat een groot punt en dat kan ervoor zorgen dat een relatie niet werkt.
Als de één van sport houdt en de ander niet, dan hoeft dat geen groot punt te zijn, daar kun je een middenweg in vinden.
Natuurlijk moet je kleine dingen die je niet zo leuk vindt van je partner accepteren. Maar er zit een verschil tussen dingen die zó belangrijk zijn dat ze je relatie beinvloeden en dingen die gewoon niet zo opvallen.
Jij moet voor jezelf bekijken wat dealbreakers zijn en wat niet. Te laat komen op afspraken is iets wat nog niet zo belangrijk hoeft te zijn.
Geen baan kunnen houden en drugs gebruiken wél, als jij daar niet blij mee bent.
Als je het op de belangrijkste punten samen eens bent (hoe richten we ons leven in, welke kant willen we op, welke normen en waarden hebben wij) dan maken kleinere verschillen niet zoveel uit.
Als de één kinderen wil en de ander niet is dat een groot punt en dat kan ervoor zorgen dat een relatie niet werkt.
Als de één van sport houdt en de ander niet, dan hoeft dat geen groot punt te zijn, daar kun je een middenweg in vinden.
maandag 5 oktober 2009 om 12:42
Als ik je zo lees dan zoek je gewoon naar een manier om een doorstart te onderbouwen. Argumenten om het knagende stemmetje in je hoofd de mond te snoeren.
Als je van iemand houdt is het moeilijk die persoon los te laten. Een gevoel van gemis is niet vreemd, en zéker niet prettig. Van dat gevoel kom je het snelst af door iemand niet meer te hoeven missen omdat hij of zij weer bij je is. Korte termijn politiek is dat.
Als het zou gaan om zijn sokken laten slingeren, altijd de boter vergeten bij de super of nooit weten wanneer je nou ookalweer jarig bent dan zou ik nou zeggen bekijk het eens van de andere kant. Maar het gaat om drugsgebruik in relatie tot het hebben van een kinderwens.
Jij gaat ècht niet, zelfs niet door 1000 uur training, coaching, therapie en zelfhulpboeken, opeens zo in het leven staan dat je het wèl ok vindt als de vader van je kind gezellig een joint opsteekt op vrijdagavond. Fundamenteel verschil dus. In een fundamentele kwestie.
Net zoals hij zijn kijk op het leven niet zou moeten veranderen voor jou (erg eens met Dammertje) ben ik van mening dat jij dat ook niet zou moeten doen voor hem. Ergo, loslaten en jezelf (t.z.t.) openstellen voor een nieuwe Liefde.
Als je van iemand houdt is het moeilijk die persoon los te laten. Een gevoel van gemis is niet vreemd, en zéker niet prettig. Van dat gevoel kom je het snelst af door iemand niet meer te hoeven missen omdat hij of zij weer bij je is. Korte termijn politiek is dat.
Als het zou gaan om zijn sokken laten slingeren, altijd de boter vergeten bij de super of nooit weten wanneer je nou ookalweer jarig bent dan zou ik nou zeggen bekijk het eens van de andere kant. Maar het gaat om drugsgebruik in relatie tot het hebben van een kinderwens.
Jij gaat ècht niet, zelfs niet door 1000 uur training, coaching, therapie en zelfhulpboeken, opeens zo in het leven staan dat je het wèl ok vindt als de vader van je kind gezellig een joint opsteekt op vrijdagavond. Fundamenteel verschil dus. In een fundamentele kwestie.
Net zoals hij zijn kijk op het leven niet zou moeten veranderen voor jou (erg eens met Dammertje) ben ik van mening dat jij dat ook niet zou moeten doen voor hem. Ergo, loslaten en jezelf (t.z.t.) openstellen voor een nieuwe Liefde.
maandag 5 oktober 2009 om 12:46
quote:JustJuice schreef op 05 oktober 2009 @ 11:51:
Blèggh, weer een vrouw die vindt dat ze haar man moet modelleren tot iets waar ze wel volledig voor kan gaan....Ze heeft het toch ook uitgemaakt? Dan is hij in principe toch vrij om iemand te zoeken die hem wel leuk vindt zoals hij is? Ik zie niet in wat zij nou precies fout heeft gedaan, of vind je dat ze verplicht door moet gaan met iemand die het niet voor haar is, omdat ze anders 'weer zo'n vrouw' is in jouw ogen?
Blèggh, weer een vrouw die vindt dat ze haar man moet modelleren tot iets waar ze wel volledig voor kan gaan....Ze heeft het toch ook uitgemaakt? Dan is hij in principe toch vrij om iemand te zoeken die hem wel leuk vindt zoals hij is? Ik zie niet in wat zij nou precies fout heeft gedaan, of vind je dat ze verplicht door moet gaan met iemand die het niet voor haar is, omdat ze anders 'weer zo'n vrouw' is in jouw ogen?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 5 oktober 2009 om 13:10
Kijk de basis van een goede relatie is dat je elkaar respecteert
Als jij er geen respect voor kan opbrengen dat hij sporadisch drugs gebruikt (wat ik me overigens kan voorstellen hoor begrijp me niet verkeerd) dan gan ga je dat nu ook niet doen.
Het is niet zomaar een knopje wat je even kan omzetten.
Ik neem aan dat voordat je de relatie verbrak al meerdere keren hebt aangegeven dat je dat niet wilt.
HIj heeft daar niets mee gedaan.
Dus hij wil niet voor jou stoppen, jij wil nuiet voor hem toegeven.
Dan gaan jullie er toch niet uitkomen?
En geloof me maar een relatie verwerken duurt wel langer dan een maand of 5 hoor.
Ik begrijp uit de OP dat jullie ook nog steeds contact hebben.
Wil je echt loskomen dan lijkt het me wijs om daar als eerste eens helemaal mee te stoppen
Zolang je elkaar nog spreekt of ziet wordt loskomen heel erg moeilijk.
Accepteren dat je van elkaar houdt maar dat hij iets doet wat jij niet wilt en jij iets vindt waar hij niet aan tegemoet kan komen is ook lastig, en kost gewoon tijd...veel tijd!
Als jij er geen respect voor kan opbrengen dat hij sporadisch drugs gebruikt (wat ik me overigens kan voorstellen hoor begrijp me niet verkeerd) dan gan ga je dat nu ook niet doen.
Het is niet zomaar een knopje wat je even kan omzetten.
Ik neem aan dat voordat je de relatie verbrak al meerdere keren hebt aangegeven dat je dat niet wilt.
HIj heeft daar niets mee gedaan.
Dus hij wil niet voor jou stoppen, jij wil nuiet voor hem toegeven.
Dan gaan jullie er toch niet uitkomen?
En geloof me maar een relatie verwerken duurt wel langer dan een maand of 5 hoor.
Ik begrijp uit de OP dat jullie ook nog steeds contact hebben.
Wil je echt loskomen dan lijkt het me wijs om daar als eerste eens helemaal mee te stoppen
Zolang je elkaar nog spreekt of ziet wordt loskomen heel erg moeilijk.
Accepteren dat je van elkaar houdt maar dat hij iets doet wat jij niet wilt en jij iets vindt waar hij niet aan tegemoet kan komen is ook lastig, en kost gewoon tijd...veel tijd!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 5 oktober 2009 om 13:28
Bedankt, met al deze (diverse) reacties kan ik iets. Het is prettig om te lezen dat jullie ervaring is dat loslaten gewoon veel tijd kost, want dit doet ontzettend pijn, maar dat is dus niet vreemd. En het contact verbreken is ook wat ik de komende tijd wil doen om hem helemaal los te kunnen laten. Ik wil absoluut niet aan korte-termijn politiek doen door snel bij hem terug te gaan. Ik besef gewoon dat wij naast een hele fijne relatie ook altijd veel strijd met elkaar hebben gehad, en allebei nogal koppig en star zijn in onze opvattingen. En dat ik daar dus ook een aandeel in heb gehad. En drugsgebruik (cocaïne) ga ik zeker nooit accepteren. Laat staan dat er dan kinderen komen.
Maar er zijn hier vast ook forummers die het gevoel herkennen dat je buiten alle leuke dingen in je relatie, en de meeste fundamentele dingen, toch nog een paar fundamentele dingen mist. En dat die toch nodig zijn om een relatie goed te houden. En wat die zaken zijn is inderdaad erg persoonlijk.
Maar er zijn hier vast ook forummers die het gevoel herkennen dat je buiten alle leuke dingen in je relatie, en de meeste fundamentele dingen, toch nog een paar fundamentele dingen mist. En dat die toch nodig zijn om een relatie goed te houden. En wat die zaken zijn is inderdaad erg persoonlijk.
maandag 5 oktober 2009 om 14:06
Ik begrijp heel goed hoe het is om fundamentele dingen te missen in de relatie. Ook al zijn dat niet de meest belangrijke dingen, ze kunnen wel de doorslag zijn om er niet mee verder te gaan. Probeer maar eens een relatie te hebben met iemand die borderliner is. Dat is niet voor iedereen weggelegd zeg maar, hoeveel je ook van de ander houdt.
Cocainegebruik zou voor mij ook een reden zijn om afstand te nemen. Ook al is het incidenteel. Daar zou ik principieel in zijn, ook al zijn er genoeg mensen die er niet zo moeilijk over doen.
Veel succes, volgens mij weet je behoorlijk goed wat je wilt!
Cocainegebruik zou voor mij ook een reden zijn om afstand te nemen. Ook al is het incidenteel. Daar zou ik principieel in zijn, ook al zijn er genoeg mensen die er niet zo moeilijk over doen.
Veel succes, volgens mij weet je behoorlijk goed wat je wilt!
maandag 5 oktober 2009 om 14:28
Spruijt, je noemt een paar dingen die je niet kunt accepteren zoals afspraken niet nakomen en incidenteel drugsgebruikt. Hoe kijkt je ex daar tegenaan? Zijn dit dingen die blijvend zijn?
Hij zegt dat jij de ware liefde bent. Is voor hem dan het incidentele drugsgebruik zo belangrijk dat hij dat niet kan laten? En andersom, geef je al aan dat zijn incidentele drugsgebruik zo belangrijk voor je is dat je de relatie ervoor opgeeft.
Wat zijn hier de achterliggende gedachtes bij? Is het bijvoorbeeld de reden waarom hij t doet, met wie hij het doet, of ondervind jij bepaalde negatieve gevolgen tav het drugsgebruik? En valt dat aan elkaar uit te leggen?
Je zegt ook dat jullie beiden koppig zijn. Is het zo dat jullie beiden dan gelijk willen hebben en daarom al jullie eigen zin willen doordrijven, of is het iets anders?
Over dat drugsgebruik denk ik dat alleen wanneer iemand zelf eraan toe is, die persoon stopt. Als jouw ex nu nog steeds drugs gebruikt, ook al is het 1 van de redenen waarom hij jou kwijt is, dan denk ik niet dat hij er op korte termijn mee gaat stoppen wanneer jullie wel weer in een relatie zitten.
Hij zegt dat jij de ware liefde bent. Is voor hem dan het incidentele drugsgebruik zo belangrijk dat hij dat niet kan laten? En andersom, geef je al aan dat zijn incidentele drugsgebruik zo belangrijk voor je is dat je de relatie ervoor opgeeft.
Wat zijn hier de achterliggende gedachtes bij? Is het bijvoorbeeld de reden waarom hij t doet, met wie hij het doet, of ondervind jij bepaalde negatieve gevolgen tav het drugsgebruik? En valt dat aan elkaar uit te leggen?
Je zegt ook dat jullie beiden koppig zijn. Is het zo dat jullie beiden dan gelijk willen hebben en daarom al jullie eigen zin willen doordrijven, of is het iets anders?
Over dat drugsgebruik denk ik dat alleen wanneer iemand zelf eraan toe is, die persoon stopt. Als jouw ex nu nog steeds drugs gebruikt, ook al is het 1 van de redenen waarom hij jou kwijt is, dan denk ik niet dat hij er op korte termijn mee gaat stoppen wanneer jullie wel weer in een relatie zitten.
maandag 5 oktober 2009 om 14:52
Hij heeft het sporadische cocaïnegebruik nooit als iets slechts gezien. Voor hem is het iets wat hij gewoon af en toe (lees enkele keren per jaar) doet met een paar vrienden. Ik vind het eng, en heb geprobeerd er afspraken met hem over te maken, dat hij het in eerlijk tegen me zou zeggen als hij ging gebruiken, of het later meteen eerlijk zou opbiechten. Dat ging twee keer goed, en daarna ging hij er toch over liegen.
Cocaïne gebruiken vind ik iets engs, maar het erover liegen vond ik eigenlijk nog erger. Ik merk dat ik het belangrijk vind dat ik het gevoel heb serieus genomen te worden. Vanaf het begin van onze relatie heeft hij gezegd dat dat 'snuiven' iets is dat over gaat, dat als hij ouder wordt en serieuzere stappen gaat zetten (kinderen) dat hij er dan mee op zou houden.
En als hij op stap ging en na de kroeg (uiterlijk 4 uur) naar huis zou komen, en dan om half acht 's ochtends kwam aankakken, dan vond ik dat erg ja. Ook al zat ie bij (onze) vrienden, hij hield er dan geen rekening mee dat ik met zorgen in mn kop in bed op m lag te wachten.
Maar ik heb ook zo mijn mindere kanten en gewoontes, en daar probeer ik actief aan te werken zodat ik daar in de toekomst makkelijker in word (met hem of met een ander). Ik weet niet in hoeverre hij actief aan de slag is gegaan met zijn 'dingen'.
Op een bepaalde manier voelt het als 'zonde' dat ik een relatie beëindig die op de meeste vlakken zo top is, maar die op een paar heel belangrijke vlakken tekortschiet.
Waarom is het onmogelijk dat je alleen de minder leuke dingen weggooit?
Cocaïne gebruiken vind ik iets engs, maar het erover liegen vond ik eigenlijk nog erger. Ik merk dat ik het belangrijk vind dat ik het gevoel heb serieus genomen te worden. Vanaf het begin van onze relatie heeft hij gezegd dat dat 'snuiven' iets is dat over gaat, dat als hij ouder wordt en serieuzere stappen gaat zetten (kinderen) dat hij er dan mee op zou houden.
En als hij op stap ging en na de kroeg (uiterlijk 4 uur) naar huis zou komen, en dan om half acht 's ochtends kwam aankakken, dan vond ik dat erg ja. Ook al zat ie bij (onze) vrienden, hij hield er dan geen rekening mee dat ik met zorgen in mn kop in bed op m lag te wachten.
Maar ik heb ook zo mijn mindere kanten en gewoontes, en daar probeer ik actief aan te werken zodat ik daar in de toekomst makkelijker in word (met hem of met een ander). Ik weet niet in hoeverre hij actief aan de slag is gegaan met zijn 'dingen'.
Op een bepaalde manier voelt het als 'zonde' dat ik een relatie beëindig die op de meeste vlakken zo top is, maar die op een paar heel belangrijke vlakken tekortschiet.
Waarom is het onmogelijk dat je alleen de minder leuke dingen weggooit?
maandag 5 oktober 2009 om 19:01
quote:Spruit schreef op 05 oktober 2009 @ 12:00:
[...]
Dus of ik accepteer dat hij zo is, en hij verandert niet. Dat houdt dan in dat er voor mij geen toekomst inzit met hem. Of ik probeer het bespreekbaar te maken in de hoop dat hij zich er in kan vinden en misschien kan groeien hierin.
Bespreekbaar maken is 1 ding. Het uitmaken en hopen dat de ander dan bijdraait is een heel vies spelletje. Dan noem ik dat ook proberen te modelleren. Of bedoelde je het toch nog anders?
Ik denk niet dat 2 mensen die uit elkaar gaan voor elkaar gemaakt zijn. Als het zo goed zit hoef je niet eens uit elkaar, en als het uit is is er meestal geen goede reden om weer bij elkaar te komen. Een beetje missen is geen goede redenen, dan zorgt het opnieuw beginnen van een relatie samen voor instant bevrediging, gevolgd door heel veel van dezelfde drama.
[...]
Dus of ik accepteer dat hij zo is, en hij verandert niet. Dat houdt dan in dat er voor mij geen toekomst inzit met hem. Of ik probeer het bespreekbaar te maken in de hoop dat hij zich er in kan vinden en misschien kan groeien hierin.
Bespreekbaar maken is 1 ding. Het uitmaken en hopen dat de ander dan bijdraait is een heel vies spelletje. Dan noem ik dat ook proberen te modelleren. Of bedoelde je het toch nog anders?
Ik denk niet dat 2 mensen die uit elkaar gaan voor elkaar gemaakt zijn. Als het zo goed zit hoef je niet eens uit elkaar, en als het uit is is er meestal geen goede reden om weer bij elkaar te komen. Een beetje missen is geen goede redenen, dan zorgt het opnieuw beginnen van een relatie samen voor instant bevrediging, gevolgd door heel veel van dezelfde drama.
maandag 5 oktober 2009 om 19:06
Nee, twee mensen gaan niet uit elkaar wanneer ze voor elkaar gemaakt lijken te zijn.
Je hebt het 4 maanden geleden uitgemaakt en sinds die tijd laat je hem bungelen. Was je er wel zo van overtuigd dat je het uit wilde maken of was het toch om hem te veranderen?
Je topic titel vind ik enigzins komisch. Ex loslaten of niet? Zit hij ergens vast dan ?
Je hebt het 4 maanden geleden uitgemaakt en sinds die tijd laat je hem bungelen. Was je er wel zo van overtuigd dat je het uit wilde maken of was het toch om hem te veranderen?
Je topic titel vind ik enigzins komisch. Ex loslaten of niet? Zit hij ergens vast dan ?
maandag 5 oktober 2009 om 19:26
@ Madhe: het uitmaken een heel vies spelletje noemen gaat mijn pet te boven. Kan een relatie beëindigen in jouw ogen dan ooit geen vies spelletje zijn? Begrijp me niet verkeerd, ik denk zelf ook nog steeds dat het geen goed teken is als je uit elkaar gaat. Ik heb altijd het gevoel gehad dat je samen ook door de moeilijke tijden heen moet kunnen komen. We zaten allebei in een hele moeilijke en heftige periode, wat er absoluut mee te maken heeft gehad dat we elkaar een beetje kwijt zijn geraakt en er samen niet meer uitkwamen.
@ pom508: Ik laat hem helemaal niet bungelen. Ik heb hem niet de illusie of hoop gegeven dat ik terugwil in de relatie. De twijfel en de afwegingen zijn een gevecht dat ik op dit moment met mezelf aanga. Op dat moment maakte ik die keuze omdat er na lang proberen geen verbetering van zijn kant in de situatie zat (en dan heb ik het niet alleen over afspraken en drugsgebruik). Ik werd door hem vergeten in de relatie, en ik vergat mezelf. En daardoor raakte ik nogal uitgeput. Als ik toen nog meer mogelijkheden tot mijn beschikking had gehad, hadden we het misschien wel gered, maar die had ik niet.
Maar nu ben ik mijn maatje kwijt, en denk ik veel na over wat nu wel en wat niet het belangrijkste is om een relatie op te baseren.
En het lijkt mij logisch wat er met loslaten bedoeld wordt. Niks komisch aan.
@ pom508: Ik laat hem helemaal niet bungelen. Ik heb hem niet de illusie of hoop gegeven dat ik terugwil in de relatie. De twijfel en de afwegingen zijn een gevecht dat ik op dit moment met mezelf aanga. Op dat moment maakte ik die keuze omdat er na lang proberen geen verbetering van zijn kant in de situatie zat (en dan heb ik het niet alleen over afspraken en drugsgebruik). Ik werd door hem vergeten in de relatie, en ik vergat mezelf. En daardoor raakte ik nogal uitgeput. Als ik toen nog meer mogelijkheden tot mijn beschikking had gehad, hadden we het misschien wel gered, maar die had ik niet.
Maar nu ben ik mijn maatje kwijt, en denk ik veel na over wat nu wel en wat niet het belangrijkste is om een relatie op te baseren.
En het lijkt mij logisch wat er met loslaten bedoeld wordt. Niks komisch aan.
maandag 5 oktober 2009 om 19:34
quote:Spruit schreef op 05 oktober 2009 @ 14:52:
Ik vind het eng, en heb geprobeerd er afspraken met hem over te maken, dat hij het in eerlijk tegen me zou zeggen als hij ging gebruiken, of het later meteen eerlijk zou opbiechten.
En als hij op stap ging en na de kroeg (uiterlijk 4 uur) naar huis zou komen, en dan om half acht 's ochtends kwam aankakken, dan vond ik dat erg ja. Afspraken met hem maken, een avondklok? Ben je zijn moeder? Waarom bepaal jij wat goed voor hem is? Hoe laat hij thuis moet komen?
Ik vind het eng, en heb geprobeerd er afspraken met hem over te maken, dat hij het in eerlijk tegen me zou zeggen als hij ging gebruiken, of het later meteen eerlijk zou opbiechten.
En als hij op stap ging en na de kroeg (uiterlijk 4 uur) naar huis zou komen, en dan om half acht 's ochtends kwam aankakken, dan vond ik dat erg ja. Afspraken met hem maken, een avondklok? Ben je zijn moeder? Waarom bepaal jij wat goed voor hem is? Hoe laat hij thuis moet komen?
