Psyche
alle pijlers
zoon een narcist?
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:08
Ik heb net het topic van Lin zitten lezen, maar wou niet inbreken op haar topic, en open daarom zelf een topic.
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen, en vraag mezelf af of ik mn verhaal goed kan uitleggen (schrijven is niet mn sterkste kant) maar zal het proberen, denk dat het me al helpt als ik het van me af kan schrijven........
Ik heb al sinds mn zoon klein erg veel problemen met hem.
Hij was als kind vreselijk moeilijk, en woont al een paar jaar op zichzelf, met zn vriendin, (die in principe ook kapot gaat aan zn gedrag, zie mn andere topic)
Hij probeert iedereen zijn wil/mening op te leggen, en is vreselijk onredelijk, iedereen is gek, behalve hij..
Zijn vriendin is afgelopen week weer bij hem weg geweest, en belde mij in tranen.
Hij was er achter gekomen dat zn vriendin "stiekum" contact heeft gehad met mijn dochter, (haar schoonzusje dus) en was woest (zij mag geen contact met ons, behalve met hem samen.
Nou heeft ie dus mijn dochter gesmst, met een dreigement, en een waarschuwing geen contact meer zn vriendin te hebben.
Daar was ik dus helemaal woest om, en heb hem gesmst dat hij absoluut mijn dochter niet gaat dreigen!!! en ik reageerde erg fel, omdat ik weet dat ie schoondochter mishandelt, maar dat kan ik hem niet zeggen, (omdat schoondochter telkens terug gaat, en ik de situatie voor haar niet nog erger wil maken)
Nu is dus de hele sutuatie geescaleerd( schrijf ik dit goed?)
Hij is dus klaar met mij, en ik met hem.
Hij verwijt een ieder dat diegene fout is behalve hij zelf.
Ik heb al heel veel gelezen over narcisme, en vrees echt dat mn zoon er 1 is.
Het dubbele hiervan is dat als het niet je kind is, je er afstand van kan doen, en verder proberen te gaan met je leven.
Maar in dit geval, verscheurdt het me, om dat ik me dan weer afvraag of je er iets aan kan doen als je een narcist bent??
Hij gaat nu dus weer in een slachtoffer rol zitten, want hij zei tegen zn vriendin dat niemand hem begrijpt, en iedereen keerd hem de rug toe...pffffffffffff
Ik hoop dat het een beetje te volgen is, weet eigenlijk niet wat ik ermee wil, vindt het wel fijn van me af te schrijven iig,
dank voor het lezen alvast...
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen, en vraag mezelf af of ik mn verhaal goed kan uitleggen (schrijven is niet mn sterkste kant) maar zal het proberen, denk dat het me al helpt als ik het van me af kan schrijven........
Ik heb al sinds mn zoon klein erg veel problemen met hem.
Hij was als kind vreselijk moeilijk, en woont al een paar jaar op zichzelf, met zn vriendin, (die in principe ook kapot gaat aan zn gedrag, zie mn andere topic)
Hij probeert iedereen zijn wil/mening op te leggen, en is vreselijk onredelijk, iedereen is gek, behalve hij..
Zijn vriendin is afgelopen week weer bij hem weg geweest, en belde mij in tranen.
Hij was er achter gekomen dat zn vriendin "stiekum" contact heeft gehad met mijn dochter, (haar schoonzusje dus) en was woest (zij mag geen contact met ons, behalve met hem samen.
Nou heeft ie dus mijn dochter gesmst, met een dreigement, en een waarschuwing geen contact meer zn vriendin te hebben.
Daar was ik dus helemaal woest om, en heb hem gesmst dat hij absoluut mijn dochter niet gaat dreigen!!! en ik reageerde erg fel, omdat ik weet dat ie schoondochter mishandelt, maar dat kan ik hem niet zeggen, (omdat schoondochter telkens terug gaat, en ik de situatie voor haar niet nog erger wil maken)
Nu is dus de hele sutuatie geescaleerd( schrijf ik dit goed?)
Hij is dus klaar met mij, en ik met hem.
Hij verwijt een ieder dat diegene fout is behalve hij zelf.
Ik heb al heel veel gelezen over narcisme, en vrees echt dat mn zoon er 1 is.
Het dubbele hiervan is dat als het niet je kind is, je er afstand van kan doen, en verder proberen te gaan met je leven.
Maar in dit geval, verscheurdt het me, om dat ik me dan weer afvraag of je er iets aan kan doen als je een narcist bent??
Hij gaat nu dus weer in een slachtoffer rol zitten, want hij zei tegen zn vriendin dat niemand hem begrijpt, en iedereen keerd hem de rug toe...pffffffffffff
Ik hoop dat het een beetje te volgen is, weet eigenlijk niet wat ik ermee wil, vindt het wel fijn van me af te schrijven iig,
dank voor het lezen alvast...
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:21
Ik hou niet van snelle oordelen maar dit verhaal komt wel heel erg overeen met het verhaal van een borderline-vriendin van me.
Het lijkt erop dat je zoon erg manipulatief is, extreem in zijn oordelen en achterdochtig tot het paranoïde af. Verder zal hij niet goed reageren op veranderingen die hij niet zelf onder controle heeft.
Hulp zoeken zal hij waarschijnlijk niet snel doen want iedereen om hem heen is gek, en niet te vertrouwen. Vrienden dansen naar z'n pijpen en zijn onredelijkheid maakt iedereen onzeker.
Dat is mijn ervaring. Klopt 't met zijn verhaal?
Het lijkt erop dat je zoon erg manipulatief is, extreem in zijn oordelen en achterdochtig tot het paranoïde af. Verder zal hij niet goed reageren op veranderingen die hij niet zelf onder controle heeft.
Hulp zoeken zal hij waarschijnlijk niet snel doen want iedereen om hem heen is gek, en niet te vertrouwen. Vrienden dansen naar z'n pijpen en zijn onredelijkheid maakt iedereen onzeker.
Dat is mijn ervaring. Klopt 't met zijn verhaal?
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:31
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:33
hey kappertje,
dank voor je reactie, wat jij zegt klopt idd heel erg met zijn verhaal, maar ik dacht zelf meer aan narcisme, weet eigenlijk heel weinig over borderline, zal me er eens in proberen te verdiepen.
Ik wil ook niet gelijk een label er aan plakken, maar alles wat ik lees over narcisme klopt bij hem.
Idd het klopt ook dat hij geen hulp gaat zoeken, er is immers niets mis met hem?!
Heel moeilijk als het om je kind gaat, want wat ik al eerder zei, je kind laat je zo makkelijk los.
Ik zit ook dagelijks te malen, wat ik eraan kan doen, of hoe ik ermee om kan gaan...de hele situatie, hoe hij met vriendin omgaat, ik , die er niets aan kan veranderen lijkt wel...voel me machteloos..
dank voor je reactie, wat jij zegt klopt idd heel erg met zijn verhaal, maar ik dacht zelf meer aan narcisme, weet eigenlijk heel weinig over borderline, zal me er eens in proberen te verdiepen.
Ik wil ook niet gelijk een label er aan plakken, maar alles wat ik lees over narcisme klopt bij hem.
Idd het klopt ook dat hij geen hulp gaat zoeken, er is immers niets mis met hem?!
Heel moeilijk als het om je kind gaat, want wat ik al eerder zei, je kind laat je zo makkelijk los.
Ik zit ook dagelijks te malen, wat ik eraan kan doen, of hoe ik ermee om kan gaan...de hele situatie, hoe hij met vriendin omgaat, ik , die er niets aan kan veranderen lijkt wel...voel me machteloos..
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:35
Al ken ik een narcist van dichtbij, toch is het heel lastig uit jouw korte beschrijving te bepalen of jouw zoon er ook eentje is.
Mocht hij inderdaad een narcist zijn dan is dat meestal in zijn jeugd zo gegroeid en is daar meestal erg weinig aan te veranderen, omdat een narcist er helaas vaak de noodzaak niet van inziet of ontkent dat hij er één is. En als hij wel in therapie zou willen gaan, dan is het helaas vaak nog bijna onmogelijk echt wezenlijk te veranderen.
Je kunt in deze situatie helaas niet veel meer doen dan toekijken en je schoondochter steunen als ze daar klaar voor is. En zorg er alsjeblieft voor dat je hier niet zelf aan onderdoor gaat! Sterkte met deze vreselijke moeilijke positie.
Mocht hij inderdaad een narcist zijn dan is dat meestal in zijn jeugd zo gegroeid en is daar meestal erg weinig aan te veranderen, omdat een narcist er helaas vaak de noodzaak niet van inziet of ontkent dat hij er één is. En als hij wel in therapie zou willen gaan, dan is het helaas vaak nog bijna onmogelijk echt wezenlijk te veranderen.
Je kunt in deze situatie helaas niet veel meer doen dan toekijken en je schoondochter steunen als ze daar klaar voor is. En zorg er alsjeblieft voor dat je hier niet zelf aan onderdoor gaat! Sterkte met deze vreselijke moeilijke positie.
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:41
hey noushci,
Ik heb hier al een heel topic over , en het is een duivels dilemma.
Ik praat en praat met schoondochter, en heb dr aangeboden samen naar politie te gaan enz, maar ze blijft terug gaan.
Ik zit nu ff op het punt van bekijk het samen even!
Ik heb inmiddels ruzie met zoon, zoon met mn dochter, en mn schoondochter??
Die is inmiddels weer terug...
Ik heb hier al een heel topic over , en het is een duivels dilemma.
Ik praat en praat met schoondochter, en heb dr aangeboden samen naar politie te gaan enz, maar ze blijft terug gaan.
Ik zit nu ff op het punt van bekijk het samen even!
Ik heb inmiddels ruzie met zoon, zoon met mn dochter, en mn schoondochter??
Die is inmiddels weer terug...
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:52
Hey Iris,
Ik weet ok niet 100% zeker of zoon een narcist is, maar hij is zo vreselijk extreem in alles!
Hij wil controle over alles hebben en houden, zelf over zn jongere zussen.
De hele wereld is gek behalve hijzelf natuurlijk.
Alles wil hij bepalen voor de familie, en alles onder het mom van dat ie het beste met ons voorheeft (hij geloofd dat ook zelf)
Ik moet zelf vechten voor mn jongere dochters want daar wil hij ook alles voor bepalen, ( zoals vriendjes, school keuzes, uiitgaan enz enz)
Aan de ene kant vind ik de "rust" zo wel ff lekker, aan de andere kant knaagt het zo aan me...
Ik weet ok niet 100% zeker of zoon een narcist is, maar hij is zo vreselijk extreem in alles!
Hij wil controle over alles hebben en houden, zelf over zn jongere zussen.
De hele wereld is gek behalve hijzelf natuurlijk.
Alles wil hij bepalen voor de familie, en alles onder het mom van dat ie het beste met ons voorheeft (hij geloofd dat ook zelf)
Ik moet zelf vechten voor mn jongere dochters want daar wil hij ook alles voor bepalen, ( zoals vriendjes, school keuzes, uiitgaan enz enz)
Aan de ene kant vind ik de "rust" zo wel ff lekker, aan de andere kant knaagt het zo aan me...
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:53
Thirza, heel verstandig om even afstand te nemen. Natuurlijk is zijn vriendinnetje weer terug!
Ze is waarschijnlijk verslaafd aan haar foute vriendje.
Je zoon klinkt inderdaad als een borderliner. Maar goed, wat kan jij daarmee... Heel heftig zeg, ik beneid je niet.
Ik hoop dat er ooit een moment kan komen dat jullie een redelijke zoon-moeder band kunnen krijgen.
Maar ik vrees met grote vrezen.... pijnlijk!!
Heel veel sterkte.
Ze is waarschijnlijk verslaafd aan haar foute vriendje.
Je zoon klinkt inderdaad als een borderliner. Maar goed, wat kan jij daarmee... Heel heftig zeg, ik beneid je niet.
Ik hoop dat er ooit een moment kan komen dat jullie een redelijke zoon-moeder band kunnen krijgen.
Maar ik vrees met grote vrezen.... pijnlijk!!
Heel veel sterkte.
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:58
Als je zoon inderdaad narcist is dan is het heel gebruikelijk dat zijn partner steeds weer naar hem terugkeert. Ze kunnen namelijk ook heel charmant zijn en veel charisma hebben.
Als ze je dan aandacht geven voelt dat alsof de zon op je schijnt. Als hij daarna weer onaardig is wil je weer graag terug in het zonlicht en heb je daar heel veel voor over.
Gelukkig ben ik hier niet zelf het slachtoffer van, maar ik zie het wel van dichtbij gebeuren.
Als ze je dan aandacht geven voelt dat alsof de zon op je schijnt. Als hij daarna weer onaardig is wil je weer graag terug in het zonlicht en heb je daar heel veel voor over.
Gelukkig ben ik hier niet zelf het slachtoffer van, maar ik zie het wel van dichtbij gebeuren.
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:02
Dat idee heb ik zelf nu ook even wbt de situatie met schoon- dochter iris. het put me allemaak ook vreselijk uit, en heb t idee dat zij er nog niet klaar voor is om weg te gaan...
Ondertussen breekt het me op dat zoon zo in elkaar zit en het stomme is dat ik toch een soort van medelijden krijg als ik hoor van zn vriendin dat hij zegt dat niemand hem begrijpt, en dat iedereen hem de rug toekeert.
Terwijl ik verstandelijk weet dat hij zelf de reden is dat dat gebeurd, toch doet het me pijn.
Ik denk dat ie een gevangene is van zn eigen gedrag, en zn eigen grootste vijand, maar ja hoe dring je tot zo iemand door........
Ondertussen breekt het me op dat zoon zo in elkaar zit en het stomme is dat ik toch een soort van medelijden krijg als ik hoor van zn vriendin dat hij zegt dat niemand hem begrijpt, en dat iedereen hem de rug toekeert.
Terwijl ik verstandelijk weet dat hij zelf de reden is dat dat gebeurd, toch doet het me pijn.
Ik denk dat ie een gevangene is van zn eigen gedrag, en zn eigen grootste vijand, maar ja hoe dring je tot zo iemand door........
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:16
Haasje , thanks,
Ik zal me toch eens wat in borderline verdiepen, je bent dus al de tweede die het noemt,
maar aan de andere kant: borderliner, narcist, het is beide vreselijk moelijk....hou zielsveel van mn zoon, maar kan niet meer leven met zn gedrag...
Iris,hij kan idd vreselijk charmant zijn,een hele knappe jongen ook eens.
Ik hoop echt dat ze op een dag wakker word, en een wijze beslissing neemt, maar aan de andere kant, denk ik dat ie zo weer een nieuw "slachtoffer" heeft..
Ik zal me toch eens wat in borderline verdiepen, je bent dus al de tweede die het noemt,
maar aan de andere kant: borderliner, narcist, het is beide vreselijk moelijk....hou zielsveel van mn zoon, maar kan niet meer leven met zn gedrag...
Iris,hij kan idd vreselijk charmant zijn,een hele knappe jongen ook eens.
Ik hoop echt dat ze op een dag wakker word, en een wijze beslissing neemt, maar aan de andere kant, denk ik dat ie zo weer een nieuw "slachtoffer" heeft..
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:27
Ik probeer wel eens te bedenken hoe mijn leven er uit zou zien als één van mijn zoons bv aan de drugs zou raken ofzo. Aan de ene kant je moedergevoel en je onvoorwaardelijke liefde. Aan de andere kant je gevoel van: maar ik laat toch potdomme niet over me lopen.
Ik denk dat jij nu ook in zo`n spagaat zit. En dat lijkt me verschrikkelijk. Ik denk dat je jouw zoon niet kan veranderen. Die moet zelf tot inkeer komen en hulp zoeken.
Het enige dat jij kan doen ik proberen afstand te nemen en je leven leven, zo goed mogelijk...
Mijn hart gaat naar je uit hoor, het is heel pijnlijk allemaal!
Ik denk dat jij nu ook in zo`n spagaat zit. En dat lijkt me verschrikkelijk. Ik denk dat je jouw zoon niet kan veranderen. Die moet zelf tot inkeer komen en hulp zoeken.
Het enige dat jij kan doen ik proberen afstand te nemen en je leven leven, zo goed mogelijk...
Mijn hart gaat naar je uit hoor, het is heel pijnlijk allemaal!
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:27
Hey Iris,
Tranen lopen inmiddels over mn wangen, want jij zegt raakt me zo, dat had ik idd nooit verwacht toen ik hem in mn armen hield na de bevalling,
Het doet zo een vreselijke pijn...
Vaak zie ik hem weer in gedachten voor me als kind, en OH wat hou ik toch van dat joch!
Voel me ook vaal schuldig onzeker, heb ik hem wel goed opgevoed, enz enz
Tranen lopen inmiddels over mn wangen, want jij zegt raakt me zo, dat had ik idd nooit verwacht toen ik hem in mn armen hield na de bevalling,
Het doet zo een vreselijke pijn...
Vaak zie ik hem weer in gedachten voor me als kind, en OH wat hou ik toch van dat joch!
Voel me ook vaal schuldig onzeker, heb ik hem wel goed opgevoed, enz enz
vrijdag 9 oktober 2009 om 17:48
Goed van je Thirza dat je een topic hebt geopend. En wat is het moeilijk als het met je kinderen niet goed gaat (idd. het moederhart)
Er is nogal een verschil tussen borderline en narcisme. Het zijn beide persoonlijkheidsstoornissen, ontwikkeld ooit, om vaak "extreme" omstandigheden te kunnen overleven.
Borderline wordt door de buitenwereld als heel negatief gezien, waarbij vaak door de buitenwereld wordt vergeten dat zo'n persoon van binnen behoorlijk lijdt.
Symptomen die regelmatig voorkomen zijn:
zwart-wit denken (alles of niets)
snelle stemmingswisselingen
Impulsiviteit (geld, relaties, werk)
Relaties niet durven/kunnen aangaan/onderhouden
Moeilijk alleen kunnen zijn
Woede uitbarstingen
Over alles negatief denken (negatief zelfbeeld)
Suicidepogingen
Zelfbeschadiging
Veel maatschapplijke problemen (schulden, conflicten, delicten, verslaving, eetproblematiek)
Dissociatieve en kortdurende psychotische verschijnselen
Er bestaat een zeer groot verschil tussen de zgn. ‘buitenwereld en binnenwereld’ van iemand met borderlineproblematiek.
Aan de buitenkant is vaak niet te zien hoezeer iemand van binnen lijdt!
De binnenwereld ziet er anders uit:
angst, soms door agressie bedekt
eenzaamheid, zelfs in gezelschap
enorme leegte, niet weten wat je wilt, voelt of vindt
een grote kloof tussen gevoel en verstand
regelmatig ook op onverwachte momenten overspoeld raken door heftige emoties, waar je niets mee kan en die moeilijk te verdragen zijn
grote onzekerheid, depressieve gevoelens, enorme spanning
permanent controle willen houden over alles en iedereen
steeds maar denken voor anderen en dit op jezelf betrekken (negatief)
alles perfect willen doen uit angst voor afwijzing
Iemand met een borderline persoonlijkheidsstoornis is wel in staat tot reflecteren; dat is bij iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis veel lastiger.
Hoe dan ook, moeilijk blijft het. Ik wens dan ook heel veel sterkte!
Er is nogal een verschil tussen borderline en narcisme. Het zijn beide persoonlijkheidsstoornissen, ontwikkeld ooit, om vaak "extreme" omstandigheden te kunnen overleven.
Borderline wordt door de buitenwereld als heel negatief gezien, waarbij vaak door de buitenwereld wordt vergeten dat zo'n persoon van binnen behoorlijk lijdt.
Symptomen die regelmatig voorkomen zijn:
zwart-wit denken (alles of niets)
snelle stemmingswisselingen
Impulsiviteit (geld, relaties, werk)
Relaties niet durven/kunnen aangaan/onderhouden
Moeilijk alleen kunnen zijn
Woede uitbarstingen
Over alles negatief denken (negatief zelfbeeld)
Suicidepogingen
Zelfbeschadiging
Veel maatschapplijke problemen (schulden, conflicten, delicten, verslaving, eetproblematiek)
Dissociatieve en kortdurende psychotische verschijnselen
Er bestaat een zeer groot verschil tussen de zgn. ‘buitenwereld en binnenwereld’ van iemand met borderlineproblematiek.
Aan de buitenkant is vaak niet te zien hoezeer iemand van binnen lijdt!
De binnenwereld ziet er anders uit:
angst, soms door agressie bedekt
eenzaamheid, zelfs in gezelschap
enorme leegte, niet weten wat je wilt, voelt of vindt
een grote kloof tussen gevoel en verstand
regelmatig ook op onverwachte momenten overspoeld raken door heftige emoties, waar je niets mee kan en die moeilijk te verdragen zijn
grote onzekerheid, depressieve gevoelens, enorme spanning
permanent controle willen houden over alles en iedereen
steeds maar denken voor anderen en dit op jezelf betrekken (negatief)
alles perfect willen doen uit angst voor afwijzing
Iemand met een borderline persoonlijkheidsstoornis is wel in staat tot reflecteren; dat is bij iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis veel lastiger.
Hoe dan ook, moeilijk blijft het. Ik wens dan ook heel veel sterkte!
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
vrijdag 9 oktober 2009 om 19:04
Hay Lin,
Ik zat net nog even aan je te denken, had al gehoopt dat je zou reageren.
Ik heb jou hele topic de afgelopen dagen gevolgd, wou eigenlijk wel meeschrijven, maar aan de andere kant dacht ik al dat ik beter zelf een topic kon openen, zodat ik niet op jou zou topic zou inbreken.
Ik denk zelf nog steeds meer aan een narcisme bij me zoon, want wat ik daarover lees, heeft mn zoon alle kenmerken.
Wat ik daar in tegen over bordeliner lees, zie ik niet zoveel staan wat op mn zoon betrekking heeft.
Hij lijkt me toch een typiche narcist, (blijft moeilijk, ben natuurlijk geen deskundige)
Maar wat ZEKER is dat mn zoon lijdt, ben ik zeker van met zo een karakter, en zn omgeving, (met name zn vriendin) lijdt waarschijnlijk nog veel erger....
Blijft erg moelijk als het je kind betreft..
Ik zat net nog even aan je te denken, had al gehoopt dat je zou reageren.
Ik heb jou hele topic de afgelopen dagen gevolgd, wou eigenlijk wel meeschrijven, maar aan de andere kant dacht ik al dat ik beter zelf een topic kon openen, zodat ik niet op jou zou topic zou inbreken.
Ik denk zelf nog steeds meer aan een narcisme bij me zoon, want wat ik daarover lees, heeft mn zoon alle kenmerken.
Wat ik daar in tegen over bordeliner lees, zie ik niet zoveel staan wat op mn zoon betrekking heeft.
Hij lijkt me toch een typiche narcist, (blijft moeilijk, ben natuurlijk geen deskundige)
Maar wat ZEKER is dat mn zoon lijdt, ben ik zeker van met zo een karakter, en zn omgeving, (met name zn vriendin) lijdt waarschijnlijk nog veel erger....
Blijft erg moelijk als het je kind betreft..
