Fulltime kolven en ik zie het even niet meer zitten

Ik moet even zeuren, want ik zie het even niet meer zitten. Nu bijna vier weken geleden ben ik moeder geworden van een heel mooi en lief kereltje. Hij is geboren met een spoed-ks, dus ik moest zelf met kolven een aanleggen de bv op gang brengen. Dat is, met veel vijven en zessen, goed gelukt (bijna te goed, want melk in overvloed). Aanleggen lukt alleen niet met hem. Waarschijnlijk is zijn tongriempje te kort, maar daar waren vk en kraam het niet over eens. Binnenkort ga ik dat bij de kinderarts, waar hij nog op controle moet, navragen.



Nu kolf ik dus fulltime. Dat krijgt hij dan in een fles, waar hij erg lang over doet. Tussentijds leg ik hem dan even weg of verschoon hem, zodat hij weer wakker wordt. Aanleggen met een tepelhoedje gaat wel, maar ook dan drinkt hij niet voldoende door en moet ik hem nog een halve fles na geven. Resultaat van dit alles is dat ik nu bijna de hele dag kwijt ben aan kolven en voeden. Ik vind het niet leuk meer!



Omdat ik zelf vroeger voor nagenoeg alles allergisch was wil ik de bv niet opgeven. Maar het valt me zo erg zwaar.



Ik weet eigenlijk niet wat ik nu met dit topic wil, maar ik moet even mijn verhaal kwijt. Misschien hebben jullie tips of wil je je ervaringen met mij delen?

Uh oh, ik ben ingelijfd bij de dd-sekte (en vind het helemaal niet erg...)! De lk was trouwens heel enthousiast over het dragen, omdat hij zo aanhankelijk is en wat verlatingsangst lijkt te hebben. Kind is volgens mij ook van slag door dat geklooi met die bv. Ik had haast geen tijd meer om gezellig met hem te zitten en was alleen nog functioneel met hem bezig. Doek gaat vast wel helpen om dat een beetje recht te trekken.



Flesjes zijn al voor de derde dag op rij in de kast gebleven. Het kolfapparaat doet tot nog toe alleen 's avonds laat en 's morgens vroeg nog dienst. Dan ben ik voor het slapen gaan "leeg" en kan ik bij het opstaan even de druk van de ketel halen. Vanmorgen voelde een kant aan als een skippybal en dat is natuurlijk vragen om een borstontsteking.



Vannacht had ik drie voedingen en hoefde mijn vriend alleen op te staan voor de verschoning. Hij blij! Al mist hij nu het flesje geven wel een beetje. Maar hij is heel blij voor mij en trots dat het toch gelukt is. Een flesje geven komt wel weer als alles echt op de rit is.



Ik ben ook zo trots op mijn zoontje dat het gelukt is! Het is tenslotte voor hem ook omschakelen, maar hij vindt dit volgens mij veel gezelliger dan een fles. Hij slaapt er ook beter op.

Hij slaapt moelijk in na een nachtvoeding, maar dat is vannacht ook al twee keer goed gegaan. Hij laat voldaan los, valt in slaap en ik kan hem dan zo wegleggen. De derde keer was het wel weer hommeles, maar het zal gaandeweg wel beter gaan, denk (hoop) ik.



Het lijkt er dus op dat we nu ook in rustiger vaarwater komen. Fijn!

Ja Sientje, er zit echt een stijgende lijn in. Ik kan je niet zeggen hoe blij ik ben. Mijn oma was hier vandaag en die zei ook al dat ik er zo helemaal gelukkig uitzag. Zo voel ik me ook echt. Wat een verschil met nog geen week geleden!