Werk & Studie
alle pijlers
Studie Maatschappelijk Werk, duale variant
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:04
Zowat mijn hele leven heb ik maatschappelijk werkster willen worden. Door allerlei omstandigheden is het hier nooit van gekomen en werk ik al jaren als secretaresse.
Nu ben ik 37, ben getrouwd, heb 2 jonge kinderen en wil ik nog steeds dit werk gaan doen en denk er heel misschien over om de duale variant te kiezen (tegelijkertijd werken en leren).
Ik vind het echter nogal wat. Zitten instellingen wel te wachten op iemand van 37 jaar? Is het niet ontzettend zwaar met een gezin en heb ik wel kans op een baan als ik eenmaal ben afgestudeerd, ik ben dan over de 40.
Aan de andere kant, zoveel vriendinnen studeren ook naast hun baan en ik doe dan iets waar echt mijn hart ligt.
Moeilijk....moeilijk....
Nu ben ik 37, ben getrouwd, heb 2 jonge kinderen en wil ik nog steeds dit werk gaan doen en denk er heel misschien over om de duale variant te kiezen (tegelijkertijd werken en leren).
Ik vind het echter nogal wat. Zitten instellingen wel te wachten op iemand van 37 jaar? Is het niet ontzettend zwaar met een gezin en heb ik wel kans op een baan als ik eenmaal ben afgestudeerd, ik ben dan over de 40.
Aan de andere kant, zoveel vriendinnen studeren ook naast hun baan en ik doe dan iets waar echt mijn hart ligt.
Moeilijk....moeilijk....
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:24
Het lijkt me dat je bij deze tak van sport juist veel baat kunt hebben van je hogere leeftijd, meer levenservaring en simpelweg meer praktische ervaring dan een meiske van 22. Er zijn ook nogal wat soorten instellingen waar je terecht kunt met maatschappelijk werk.
Heb je een organisatie waar je de werkervaring kunt opdoen? Je moet wel ergens die stage-uren vandaan kunnen toveren natuurlijk.
Om zeker te weten of je het aankunt zou ik je aanraden om te beginnen via vrijwilligerswerk te ervaren wat het beroep zo'n beetje in kan houden. Ik zit nu een jaar of twee bij Vluchtelingenwerk, doe het werk dat een opgeleide maatschappelijk werkster zou kunnen doen, en zelf vind ik het behoorlijk pittig vergeleken met het werk dat ik in het verleden deed. Ook naast een gezin, wel met persoonlijke issues die een goed functioneren wat in de weg zitten.
Het werk/de studie aankunnen zal niet zo'n probleem zijn. Of het echt bij je past is iets dat je beter in de praktijk kunt ervaren dan vanaf de zijlijn.
Heb je een organisatie waar je de werkervaring kunt opdoen? Je moet wel ergens die stage-uren vandaan kunnen toveren natuurlijk.
Om zeker te weten of je het aankunt zou ik je aanraden om te beginnen via vrijwilligerswerk te ervaren wat het beroep zo'n beetje in kan houden. Ik zit nu een jaar of twee bij Vluchtelingenwerk, doe het werk dat een opgeleide maatschappelijk werkster zou kunnen doen, en zelf vind ik het behoorlijk pittig vergeleken met het werk dat ik in het verleden deed. Ook naast een gezin, wel met persoonlijke issues die een goed functioneren wat in de weg zitten.
Het werk/de studie aankunnen zal niet zo'n probleem zijn. Of het echt bij je past is iets dat je beter in de praktijk kunt ervaren dan vanaf de zijlijn.
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:38
mamzelle, bedankt voor je reactie!
ik hoor inderdaad ook in mijn omgeving dat ik juist mijn leeftijd mee heb in plaats van tegen.
ik werk als secretaresse in een ziekenhuis en heb vaak patienten (met kanker) aan de telefoon. veel van deze telefoontjes verbind ik door met maatschappelijk werk. vaak maak ik een praatje met de patienten zodat zij ook hun verhaal even kwijt kunnen, maar iets wezenlijks kan ik niet voor ze doen. als ik dan kijk naar wat maatschappelijk werk wel doet, hulpmiddelen regelen met de verzekeraar, praten met de werkgever, en daarnaast ook nog gewoon het sociale praatje zelf met de patient en familie, dan schreeuwt mijn hart `Dat wil ik ook doen!!!!! en ik doe dit secretaresse werk als zo´n 20 jaar.
Ik zit er dan ook over te denken om eens met het MW van mijn ziekenhuis te praten of ik daar wellicht de opleiding kan volgen.
ach..ik weet eigenlijk ook wel dat ik het gewoon moet doen, maar vind het moeilijk om deze stap te nemen.
Succes met je vrijwilligerswerk Mamzelle!
ik hoor inderdaad ook in mijn omgeving dat ik juist mijn leeftijd mee heb in plaats van tegen.
ik werk als secretaresse in een ziekenhuis en heb vaak patienten (met kanker) aan de telefoon. veel van deze telefoontjes verbind ik door met maatschappelijk werk. vaak maak ik een praatje met de patienten zodat zij ook hun verhaal even kwijt kunnen, maar iets wezenlijks kan ik niet voor ze doen. als ik dan kijk naar wat maatschappelijk werk wel doet, hulpmiddelen regelen met de verzekeraar, praten met de werkgever, en daarnaast ook nog gewoon het sociale praatje zelf met de patient en familie, dan schreeuwt mijn hart `Dat wil ik ook doen!!!!! en ik doe dit secretaresse werk als zo´n 20 jaar.
Ik zit er dan ook over te denken om eens met het MW van mijn ziekenhuis te praten of ik daar wellicht de opleiding kan volgen.
ach..ik weet eigenlijk ook wel dat ik het gewoon moet doen, maar vind het moeilijk om deze stap te nemen.
Succes met je vrijwilligerswerk Mamzelle!
dinsdag 13 oktober 2009 om 23:13
quote:louisavuitton schreef op 13 oktober 2009 @ 22:38:
ach..ik weet eigenlijk ook wel dat ik het gewoon moet doen, maar vind het moeilijk om deze stap te nemen.
Ik zie alleen maar redenen die pleiten voor het nemen van de stap. Is de enige reden om het niet te doen, dat je bang bent voor het onbekende?
Ik ben zelf in september begonnen met een eenjarige universitaire studie en heb daarvoor mijn baan opgezegd. Dit heb ik gedaan omdat ik al een poos niet gelukkig was in mijn werk, en eigenlijk heel graag iets anders zou doen. Ook ik vond het doodeng, om op mijn 36e weer tussen de 21jarige studenten te zitten. En is het uiteindelijk wel iets voor mij? Allemaal angsten die je alleen kunt bestrijden, door de sprong te wagen.
Ik ben nu zes weken bezig, en ben zo gelukkig met mijn keuze. Tentamens komen er nu aan, en ik heb het razenddruk, maar ik werk aan het verwezenlijken van een droom. En dat voelt fijn.
Ik zeg, doen!
ach..ik weet eigenlijk ook wel dat ik het gewoon moet doen, maar vind het moeilijk om deze stap te nemen.
Ik zie alleen maar redenen die pleiten voor het nemen van de stap. Is de enige reden om het niet te doen, dat je bang bent voor het onbekende?
Ik ben zelf in september begonnen met een eenjarige universitaire studie en heb daarvoor mijn baan opgezegd. Dit heb ik gedaan omdat ik al een poos niet gelukkig was in mijn werk, en eigenlijk heel graag iets anders zou doen. Ook ik vond het doodeng, om op mijn 36e weer tussen de 21jarige studenten te zitten. En is het uiteindelijk wel iets voor mij? Allemaal angsten die je alleen kunt bestrijden, door de sprong te wagen.
Ik ben nu zes weken bezig, en ben zo gelukkig met mijn keuze. Tentamens komen er nu aan, en ik heb het razenddruk, maar ik werk aan het verwezenlijken van een droom. En dat voelt fijn.
Ik zeg, doen!
woensdag 14 oktober 2009 om 01:11
Doen!!! Ben op mijn bijna veertigste aan dezelfde studie begonnen, maar dan de deeltijd-variant. Had op dat moment een full-time baan die niets met deze studie te maken had en moest dus behalve een dag in de week naar "school", stage lopen in het weekend en/of 'savonds. En ja, dat viel soms niet mee. Maar weet je, net als jij wilde ik deze studie ook heel graag doen. Ook bij mij was het er niet van gekomen door omstandigheden. Op een gegeven moment wist ik het is nu of nooit en heb ik voor nu gekozen. Mijn stageplek is mijn baan geworden en nog elke dag ben ik blij met mijn 10 jaar geleden gemaakte keuze.
Tijdens mijn studie waren er meer mensen van mijn leeftijd en ouder en die hebben allemaal een baan gekregen.
Behalve dat je leeftijd inderdaad een voordeel is, is het ook zo dat als je op latere leeftijd een studie gaat doen naast allerlei andere verplichtingen je laat zien dat je doorzettingsvermogen hebt, heel gemotiveerd bent en bewuste keuzes maakt/kan maken. Werkgevers zien dit graag in personeel.
Wat het belangrijkste is: je maakt je droom waar.
Dus vanuit mijn eigen ervaring: Doen!!!
Tijdens mijn studie waren er meer mensen van mijn leeftijd en ouder en die hebben allemaal een baan gekregen.
Behalve dat je leeftijd inderdaad een voordeel is, is het ook zo dat als je op latere leeftijd een studie gaat doen naast allerlei andere verplichtingen je laat zien dat je doorzettingsvermogen hebt, heel gemotiveerd bent en bewuste keuzes maakt/kan maken. Werkgevers zien dit graag in personeel.
Wat het belangrijkste is: je maakt je droom waar.
Dus vanuit mijn eigen ervaring: Doen!!!
