Relaties
alle pijlers
Einde vriendschap in zicht....
donderdag 5 november 2009 om 20:12
hallo,
5 jaar geleden is op mijn werk een collega een goede vriendin geworden. Zij zat toen in relatieproblemen en ik was er voor haar (ging allemaal erg automatisch). We zijn goede vriendinnen geworden. Zij ging al snel naar een andere afdeling. Dus buiten het werk waren we echt hele goede vriendinnen. Veel samen op vakantie geweest, weekendjes weg, dagjes weg etc etc. We deelden heel veel met elkaar. Vertelden elkaar écht alles. 't voelde goed en ging allemaal erg vanzelf! Zagen elkaar wel zo'n 2x per week ofzo. We waren ook beide vrijgezel toen en gingen ook vaak samen uit....
Op de eén of andere manier was mijn vriendin altijd de 'dominanste'. Zij bepaalde veel (wel altijd in samenspraak met mij), ik vond het vaak ook leuk en goed! Maar onbewust was ze al een beetje pusherig maar zeker ook claimerig naar mij toe. Als ik onverwachts een afspraak af zei..kon ze echt fel reageren. Het voelde echt wat 'claimerig' soms. Iedereen in onze omgeving begreep ook nooit dat wij vriendinnen waren. Zulke verschillende types! En ja, dat beaamde ik ook altijd. Haar karakter is zoveel anders dan het mijne...en juist dát is hetgeen voor mij waardoor onze vriendschap nu al 1,5 jaar op een zeer laag pitje staat (van mijn kant voornamelijk, zij wil nog wel afspreken enzo).
De vriendschap voélt gewoon niet goed meer van mij. Het gaat om het gevoel. Onze levens zijn verandert. Ik ben andere vriendinnen tegen gekomen met wie het op dit moment veeel beter klikt. Ik deel ook niets meer met haar. We liggen niet echt meer op éen golflengte. Totaal verschillende leventjes. Ik kan de moed gewoon niet verzamelen om weer wat met haar af te spreken. paar weekjes geleden wel gedaan...Waar hadden we het over joh! Echt over koetjes en kalfjes, niks geen diepgang meer. Ik vind het echt nog wel een lieve meid, maar de gezelligheid zoals 'vroeger' is helemaal weg.
Hoe moet ik dit aanpakken?
Pas belde ze me trouwens nog wel om te praten hoe het nou zit 'tussen ons'. Dat zij het ook wel aanvoelde dat het niet lekker meer liep. Naar aanleiding van dat gesprek hadden we dus afgesproken en gezegd dat we wel zien hoe het gaat lopen in de toekomst. Maar 't gaat echt niet meer vanzelf voor mij...De rek is eruit.
Gaat dit langzaam verwateren...? Zei wil vechten voor onze vriendschap omdat we zoveel leuke dingen hebben gedeeld. Maar is dat een goede basis voor nu?
5 jaar geleden is op mijn werk een collega een goede vriendin geworden. Zij zat toen in relatieproblemen en ik was er voor haar (ging allemaal erg automatisch). We zijn goede vriendinnen geworden. Zij ging al snel naar een andere afdeling. Dus buiten het werk waren we echt hele goede vriendinnen. Veel samen op vakantie geweest, weekendjes weg, dagjes weg etc etc. We deelden heel veel met elkaar. Vertelden elkaar écht alles. 't voelde goed en ging allemaal erg vanzelf! Zagen elkaar wel zo'n 2x per week ofzo. We waren ook beide vrijgezel toen en gingen ook vaak samen uit....
Op de eén of andere manier was mijn vriendin altijd de 'dominanste'. Zij bepaalde veel (wel altijd in samenspraak met mij), ik vond het vaak ook leuk en goed! Maar onbewust was ze al een beetje pusherig maar zeker ook claimerig naar mij toe. Als ik onverwachts een afspraak af zei..kon ze echt fel reageren. Het voelde echt wat 'claimerig' soms. Iedereen in onze omgeving begreep ook nooit dat wij vriendinnen waren. Zulke verschillende types! En ja, dat beaamde ik ook altijd. Haar karakter is zoveel anders dan het mijne...en juist dát is hetgeen voor mij waardoor onze vriendschap nu al 1,5 jaar op een zeer laag pitje staat (van mijn kant voornamelijk, zij wil nog wel afspreken enzo).
De vriendschap voélt gewoon niet goed meer van mij. Het gaat om het gevoel. Onze levens zijn verandert. Ik ben andere vriendinnen tegen gekomen met wie het op dit moment veeel beter klikt. Ik deel ook niets meer met haar. We liggen niet echt meer op éen golflengte. Totaal verschillende leventjes. Ik kan de moed gewoon niet verzamelen om weer wat met haar af te spreken. paar weekjes geleden wel gedaan...Waar hadden we het over joh! Echt over koetjes en kalfjes, niks geen diepgang meer. Ik vind het echt nog wel een lieve meid, maar de gezelligheid zoals 'vroeger' is helemaal weg.
Hoe moet ik dit aanpakken?
Pas belde ze me trouwens nog wel om te praten hoe het nou zit 'tussen ons'. Dat zij het ook wel aanvoelde dat het niet lekker meer liep. Naar aanleiding van dat gesprek hadden we dus afgesproken en gezegd dat we wel zien hoe het gaat lopen in de toekomst. Maar 't gaat echt niet meer vanzelf voor mij...De rek is eruit.
Gaat dit langzaam verwateren...? Zei wil vechten voor onze vriendschap omdat we zoveel leuke dingen hebben gedeeld. Maar is dat een goede basis voor nu?
donderdag 5 november 2009 om 20:28
ik zie vriendschap als volgt
soms zijn er mensen die je hele leven met je meegaan
en soms zijn er mensen die een klein stukje van je levenspad(vergeef me deze dramatische uitdrukking) met je mee en gaan vervolgens een eigen weg.
Soms ben je uit elkaar gegroeid. Dat is niemands fout. Het is hoe het soms gaat in het leven.
soms zijn er mensen die je hele leven met je meegaan
en soms zijn er mensen die een klein stukje van je levenspad(vergeef me deze dramatische uitdrukking) met je mee en gaan vervolgens een eigen weg.
Soms ben je uit elkaar gegroeid. Dat is niemands fout. Het is hoe het soms gaat in het leven.
donderdag 5 november 2009 om 21:23
bedankt voor de reacties!
Ze doet/deed ook inderdaad haar best om mij niet te verliezen en dat is ook lief van haar. Er is ook absoluut geen ruzie. Maar zij voelt net als mij dat het niet lekker loopt. En tuurlijk ben ik zuinig op mijn vrienden, maar met haar is het nu gewoon 'doodgelopen'. Zonder dat daar wat voor gebeurt is. Tja..
Ik ben het ook met Bertha eens ja! Sommige mensen raak je weer kwijt op je levenspad...Dat gaat soms helemaal vanzelf..
Ze doet/deed ook inderdaad haar best om mij niet te verliezen en dat is ook lief van haar. Er is ook absoluut geen ruzie. Maar zij voelt net als mij dat het niet lekker loopt. En tuurlijk ben ik zuinig op mijn vrienden, maar met haar is het nu gewoon 'doodgelopen'. Zonder dat daar wat voor gebeurt is. Tja..
Ik ben het ook met Bertha eens ja! Sommige mensen raak je weer kwijt op je levenspad...Dat gaat soms helemaal vanzelf..
donderdag 5 november 2009 om 21:44
quote:korenwolf schreef op 05 november 2009 @ 20:27:
Kun je haar niet aan mij over doen? Een vriendin die uit zichzelf opbelt om iets uit te praten, die wil vechten voor de vriendschap... zo heb je er niet veel. Ik zou er zuinig op zijn. Ook als je op dit moment in je leven niet zoveel gemeen hebt.Een zeer goede observatie! helemaal mee eens.
Kun je haar niet aan mij over doen? Een vriendin die uit zichzelf opbelt om iets uit te praten, die wil vechten voor de vriendschap... zo heb je er niet veel. Ik zou er zuinig op zijn. Ook als je op dit moment in je leven niet zoveel gemeen hebt.Een zeer goede observatie! helemaal mee eens.
vrijdag 6 november 2009 om 00:49
Nou, mooie vriendin ben jij! Je komt andere mensen tegen waar het beter mee klikt en dan opeens is ze te dominant en claimerig, tenminste, dan ga je het zelf zien wat anderen om jou heen je allang verteld hebben.
En natuurlijk voelt zij dit aan en wil hier iets mee doen en jij vindt het niet eens de moeite waard hier in alle openheid met haar over te praten? Tja, zo gaan mensen vaak met elkaar om!!
Laat het lekker verwateren, is voor jou de gemakkelijkste weg.
En natuurlijk voelt zij dit aan en wil hier iets mee doen en jij vindt het niet eens de moeite waard hier in alle openheid met haar over te praten? Tja, zo gaan mensen vaak met elkaar om!!
Laat het lekker verwateren, is voor jou de gemakkelijkste weg.
vrijdag 6 november 2009 om 10:33
quote:korenwolf schreef op 05 november 2009 @ 20:27:
Kun je haar niet aan mij over doen? Een vriendin die uit zichzelf opbelt om iets uit te praten, die wil vechten voor de vriendschap... zo heb je er niet veel. Ik zou er zuinig op zijn. Ook als je op dit moment in je leven niet zoveel gemeen hebt.
wat heb je aan een "vriendin" als je niets met haar gemeen hebt, als je haar claimerig vindt en als je totaal geen behoefte hebt om haar nog te zien?
leuk hoor, een vriendin hebben waar je totaal niets mee hebt...
ik had zo ook een claimerige vriendin waar ik niet meer mee kon praten. Ik werd er compleet ongelukkig van. Als ik afsprak om te gaan eten met haar, voelde ik me een paar dagen op voorhand al slecht, ik wist niet meer wat te zeggen tegen haar... en zij wist ook niet meer wat te zeggen tegen mij, het klikte totaal niet meer ( en toch wou zij nog vechten voor dat gedrocht wat zij blijkbaar nog "vriendschap" vond.).
Kun je haar niet aan mij over doen? Een vriendin die uit zichzelf opbelt om iets uit te praten, die wil vechten voor de vriendschap... zo heb je er niet veel. Ik zou er zuinig op zijn. Ook als je op dit moment in je leven niet zoveel gemeen hebt.
wat heb je aan een "vriendin" als je niets met haar gemeen hebt, als je haar claimerig vindt en als je totaal geen behoefte hebt om haar nog te zien?
leuk hoor, een vriendin hebben waar je totaal niets mee hebt...
ik had zo ook een claimerige vriendin waar ik niet meer mee kon praten. Ik werd er compleet ongelukkig van. Als ik afsprak om te gaan eten met haar, voelde ik me een paar dagen op voorhand al slecht, ik wist niet meer wat te zeggen tegen haar... en zij wist ook niet meer wat te zeggen tegen mij, het klikte totaal niet meer ( en toch wou zij nog vechten voor dat gedrocht wat zij blijkbaar nog "vriendschap" vond.).
vrijdag 6 november 2009 om 20:00
Je ziet elkaar twee keer per week, gaat veel samen op vakantie, weekendjes weg, dagjes weg, vertelt elkaar alles, vaak samen uit...
... en een paar jaar later is ze ineens claimerig, klikt het totaal niet en heb je geen enkele behoefte om haar te zien?
Ik vind die overgang wel erg groot en erg snel. Natuurlijk kun je uit elkaar groeien en andere interesses krijgen. Maar in vijf jaar tijd?
Als het zo verandert in zo korte tijd is er meestal iets aanwijsbaars veranderd: iemand heeft een vriend gekregen, of leukere vriendinnen, of een kind. Dat kun je "totaal verschillende leventjes" noemen. Of: "laten vallen als een baksteen."
... en een paar jaar later is ze ineens claimerig, klikt het totaal niet en heb je geen enkele behoefte om haar te zien?
Ik vind die overgang wel erg groot en erg snel. Natuurlijk kun je uit elkaar groeien en andere interesses krijgen. Maar in vijf jaar tijd?
Als het zo verandert in zo korte tijd is er meestal iets aanwijsbaars veranderd: iemand heeft een vriend gekregen, of leukere vriendinnen, of een kind. Dat kun je "totaal verschillende leventjes" noemen. Of: "laten vallen als een baksteen."
zaterdag 7 november 2009 om 00:43
Hoeft niet. Het kan ook komen doordat je automatisch teveel over je grenzen heen laat gaan. Vooral als de ander redelijk dominant is kun je er lang in meegaan zonder je af te vragen of dit contact voor jou wel prettig is. Als je gewend bent niet stil te staan bij hoe iets eigenlijk voor jou voelt -en best veel mensen zijn dat niet zo gewend- dan kan het besef dat een contact (of zelfs een liefdesrelatie) voor jou niet goed voelt heel langzaam groeien.
zaterdag 7 november 2009 om 08:46
Ja, dat kan. Alleen dat lees ik niet uit de openingspost.
En als dat zo is, dat die vriendin teveel over je grenzen heen gaat, en die vriendin begint er zelf over (is blijkbaar meer op jou afgestemd dan jij dacht), dan lijkt het me wel zo beleefd om te vertellen dat ze te dominant is. Om haar de kans te geven daar op te letten en te proberen er wat aan te doen. En om zelf te leren beter je grenzen aan te geven. Kan nog best leuk worden dan, met die vriendin.
Maar nogmaals: dat lees ik niet uit de openingspost.
En als dat zo is, dat die vriendin teveel over je grenzen heen gaat, en die vriendin begint er zelf over (is blijkbaar meer op jou afgestemd dan jij dacht), dan lijkt het me wel zo beleefd om te vertellen dat ze te dominant is. Om haar de kans te geven daar op te letten en te proberen er wat aan te doen. En om zelf te leren beter je grenzen aan te geven. Kan nog best leuk worden dan, met die vriendin.
Maar nogmaals: dat lees ik niet uit de openingspost.
zaterdag 7 november 2009 om 19:34
Ja klopt, onze leventjes zijn ook erg veranderd. Zij heeft een vriend gekregen en daardoor sta ik veel minder in de picture. Ik heb ook andere vriendinnen gekregen.
En zij is niet de laatste tijd claimerig en pusherig, maar dat is ze altijd al . Aard van 't beestje. Ik heb me altijd 'weggecijfert'. Dat zegt iedereen tegen mij die ons beide kennen.
Had dat zelf niet door. Doordat onze 'band' nu niet meer op 1 lijn zit, ga ik dit pas allemaal relativeren en zien.
En zij is niet de laatste tijd claimerig en pusherig, maar dat is ze altijd al . Aard van 't beestje. Ik heb me altijd 'weggecijfert'. Dat zegt iedereen tegen mij die ons beide kennen.
Had dat zelf niet door. Doordat onze 'band' nu niet meer op 1 lijn zit, ga ik dit pas allemaal relativeren en zien.
zaterdag 7 november 2009 om 19:58
quote:Buima schreef op 07 november 2009 @ 19:34:
Ja klopt, onze leventjes zijn ook erg veranderd. Zij heeft een vriend gekregen en daardoor sta ik veel minder in de picture. Ik heb ook andere vriendinnen gekregen.
En zij is niet de laatste tijd claimerig en pusherig, maar dat is ze altijd al . Aard van 't beestje. Ik heb me altijd 'weggecijfert'. Dat zegt iedereen tegen mij die ons beide kennen.
Had dat zelf niet door. Doordat onze 'band' nu niet meer op 1 lijn zit, ga ik dit pas allemaal relativeren en zien.
Ben het eens met Korenwolf.
Als je zo goed ziet dat je jezelf teveel heb weggecijferd, dan is dat toch alle reden om dat probleem aan te pakken bij jezelf en het er met haar over te hebben hoe jullie in de vriendschap staan?
Je laat het zelf blijkbaar gebeuren dat zij over jou grenzen gaat, zelf heeft zij dat misschien niet eens door (je schreef ook dat ze wel altijd overlegd), en omdat je zelf niets wilt doen met het gegeven dat je jezelf wegcijfert, wil je haar maar laten zitten? Het is wel makkelijk om alles bij haar (vermeende) dominantie te leggen. En wat is er eigenlijk mis met dominant zijn?
Ik denk eerlijk gezegd dat je het probleem in andere vriendschappen ook weer zult tegenkomen hoor. In het begin misschien niet, maar dat soort dingen openbaart zich juist in de langdurigere vriendschappen. Net als bij relaties.
Ja klopt, onze leventjes zijn ook erg veranderd. Zij heeft een vriend gekregen en daardoor sta ik veel minder in de picture. Ik heb ook andere vriendinnen gekregen.
En zij is niet de laatste tijd claimerig en pusherig, maar dat is ze altijd al . Aard van 't beestje. Ik heb me altijd 'weggecijfert'. Dat zegt iedereen tegen mij die ons beide kennen.
Had dat zelf niet door. Doordat onze 'band' nu niet meer op 1 lijn zit, ga ik dit pas allemaal relativeren en zien.
Ben het eens met Korenwolf.
Als je zo goed ziet dat je jezelf teveel heb weggecijferd, dan is dat toch alle reden om dat probleem aan te pakken bij jezelf en het er met haar over te hebben hoe jullie in de vriendschap staan?
Je laat het zelf blijkbaar gebeuren dat zij over jou grenzen gaat, zelf heeft zij dat misschien niet eens door (je schreef ook dat ze wel altijd overlegd), en omdat je zelf niets wilt doen met het gegeven dat je jezelf wegcijfert, wil je haar maar laten zitten? Het is wel makkelijk om alles bij haar (vermeende) dominantie te leggen. En wat is er eigenlijk mis met dominant zijn?
Ik denk eerlijk gezegd dat je het probleem in andere vriendschappen ook weer zult tegenkomen hoor. In het begin misschien niet, maar dat soort dingen openbaart zich juist in de langdurigere vriendschappen. Net als bij relaties.
zondag 8 november 2009 om 14:17
Ik ben het daar niet mee eens. Je hoeft niet eindeloos energie in een vriendschap te blijven steken die voor jou niet werkt. Moet Buima een hoop moeite gaan doen om aan zichzelf te werken zodat ze beter opgewassen is tegen haar dominante en claimerige vriendin, terwijl ze zelf eigenlijk het contact met die vriendin niet meer ziet zitten? Op die manier zou je elke vriendschap en elke liefdesrelatie moeten kunnen laten werken, maar ten koste van wat?
Ik denk er wat minder zwaar over dan sommige anderen hier. Vriendschappen komen en gaan, dat hoort er nu eenmaal bij. Als het voor de een niet meer werkt is het gewoon over. Ik heb zelf in een liefdesrelatie ook weleens niet gewild dat het over was, maar dat was het nu eenmaal wel. En uiteindelijk was het voor ons allebei beter dat we loslieten en iemand tegenkwamen waar het allemaal veel ontspannener mee verliep.
Ik geloof ook niet dat ze hier altijd tegenaan zal blijven lopen. Ja, bij dominante, claimerige types zal ze er altijd tegenaan blijven lopen, maar er zijn ook nog heel veel andere mensen waar ze vrienschappen mee kan sluiten. Met de een klikt het beter dan met de ander, bij de een hoef je geen moeite te doen om het contact prettig te houden terwijl het bij een ander bergen energie kost. Ik begrijp heel goed dat iemand na jaren van energie-investering in iets dat niet werkt op een gegeven moment zegt "tot hier en niet verder".
Ik denk er wat minder zwaar over dan sommige anderen hier. Vriendschappen komen en gaan, dat hoort er nu eenmaal bij. Als het voor de een niet meer werkt is het gewoon over. Ik heb zelf in een liefdesrelatie ook weleens niet gewild dat het over was, maar dat was het nu eenmaal wel. En uiteindelijk was het voor ons allebei beter dat we loslieten en iemand tegenkwamen waar het allemaal veel ontspannener mee verliep.
Ik geloof ook niet dat ze hier altijd tegenaan zal blijven lopen. Ja, bij dominante, claimerige types zal ze er altijd tegenaan blijven lopen, maar er zijn ook nog heel veel andere mensen waar ze vrienschappen mee kan sluiten. Met de een klikt het beter dan met de ander, bij de een hoef je geen moeite te doen om het contact prettig te houden terwijl het bij een ander bergen energie kost. Ik begrijp heel goed dat iemand na jaren van energie-investering in iets dat niet werkt op een gegeven moment zegt "tot hier en niet verder".
