Relaties
alle pijlers
Relatieverslaafde vrouwen hier????
maandag 23 november 2009 om 20:10
Hi ladies,
Ik ben... en ik ben relatieverslaafd.
Op mijn 29ste slaat na het lezen van het boek "Als hij maar gelukkig is" van R. Norwood de waarheid in als een bom.
Pijnlijk en verpletterend maar ook een opluchting om te realiseren waar ik nou in mijn relatie last van heb. Ik heb de afgelopen tijd erg veel over het onderwerp gelezen. Ik realiseer me meer dan ooit dat ik hulp nodig heb. De wanhoop, depressies, pijn en verdriet. Mijn jeugd waarin ik emotioneel beschadigd ben geraakt. Ik slaagde er niet in te achterhalen wat er met mij aan de hand was. Per toeval werd ik geattendeerd op het boek en niet eerder gingen mijn ogen zo wijd open.
Ik heb ook erg veel informatie kunnen halen van de site van de Norwoodgroep in NL.
A.s. woensdag ga ik voor mijn eerste gesprek langs bij een kliniek gespecialiseerd in verslavingen waaronder relatieverslaving. Ik ben vastbesloten te werken aan mijn toestand. Graag wil ik hier mijn belevenissen delen met vrouwen die zichzelf herkennen in het patroon van een relatieverslaafde. Vrouwen die er net als ik net achter zijn dat ze relatieverslaafd zijn.
Ik ben... en ik ben relatieverslaafd.
Op mijn 29ste slaat na het lezen van het boek "Als hij maar gelukkig is" van R. Norwood de waarheid in als een bom.
Pijnlijk en verpletterend maar ook een opluchting om te realiseren waar ik nou in mijn relatie last van heb. Ik heb de afgelopen tijd erg veel over het onderwerp gelezen. Ik realiseer me meer dan ooit dat ik hulp nodig heb. De wanhoop, depressies, pijn en verdriet. Mijn jeugd waarin ik emotioneel beschadigd ben geraakt. Ik slaagde er niet in te achterhalen wat er met mij aan de hand was. Per toeval werd ik geattendeerd op het boek en niet eerder gingen mijn ogen zo wijd open.
Ik heb ook erg veel informatie kunnen halen van de site van de Norwoodgroep in NL.
A.s. woensdag ga ik voor mijn eerste gesprek langs bij een kliniek gespecialiseerd in verslavingen waaronder relatieverslaving. Ik ben vastbesloten te werken aan mijn toestand. Graag wil ik hier mijn belevenissen delen met vrouwen die zichzelf herkennen in het patroon van een relatieverslaafde. Vrouwen die er net als ik net achter zijn dat ze relatieverslaafd zijn.
maandag 23 november 2009 om 20:11
maandag 23 november 2009 om 20:29
Voor mij houdt het in dat ik vanaf het begin af mijn partner zag als mijn redder, mijn lichtpuntje. Degene die mij alle liefde en zorg zou geven die ik gemist heb in mijn jeugd. Om al die dingen van hem te krijgen deed ik alles voor hem. Zorgde ik overdreven voor hem. Zijn geluk was mijn geluk (Althans zo dacht ik er toen over). Mijn hele leven draaide om hem, hij zou de leegte in mij opvullen en mijn pijn verzachten.
Allemaal onrealistische verwachtingen, destijds zag ik dat natuurlijk niet als onrealistisch maar als een droom die uitkwam omdat hij ook aan die verwachtingen voldeed. Maar na een aantal jaar kwamen de eerste barsten. En hoe meer barsten er kwamen hoe meer ik mijn best deed hem in mijn leven te houden en hem te veranderen. En hoe meer hij zich (logisch) afwendde van mij. Vanaf dat moment ging het bergafwaarts. Irrationeel gedrag, ziekelijk jaloers, hem overmatig controleren. Uiteindelijk ben je bezig die persoon te manipuleren vanuit een zeer verkeerde gedachtengang.
Het heeft mij letterlijk fysiek en mentaal afgetakeld. Mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen waren al niet bijster okay maar dat is nu compleet weg. Ik ben in een zeer zware depressie beland en kon niet meer met de pijn omgaan. Pijn die voorkomt uit mijn jeugd en al die tijd diep weggestopt was. En door situaties of woorden in de relatie wordt die oude pijn getriggerd. Erg moeilijk is het om dat te herkennen omdat je er op dat moment van uit gaat dat HIJ je pijn doet.
Allemaal onrealistische verwachtingen, destijds zag ik dat natuurlijk niet als onrealistisch maar als een droom die uitkwam omdat hij ook aan die verwachtingen voldeed. Maar na een aantal jaar kwamen de eerste barsten. En hoe meer barsten er kwamen hoe meer ik mijn best deed hem in mijn leven te houden en hem te veranderen. En hoe meer hij zich (logisch) afwendde van mij. Vanaf dat moment ging het bergafwaarts. Irrationeel gedrag, ziekelijk jaloers, hem overmatig controleren. Uiteindelijk ben je bezig die persoon te manipuleren vanuit een zeer verkeerde gedachtengang.
Het heeft mij letterlijk fysiek en mentaal afgetakeld. Mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen waren al niet bijster okay maar dat is nu compleet weg. Ik ben in een zeer zware depressie beland en kon niet meer met de pijn omgaan. Pijn die voorkomt uit mijn jeugd en al die tijd diep weggestopt was. En door situaties of woorden in de relatie wordt die oude pijn getriggerd. Erg moeilijk is het om dat te herkennen omdat je er op dat moment van uit gaat dat HIJ je pijn doet.
maandag 23 november 2009 om 20:32
Hier een omschrijving van de term relatieverslaafd. Veel mensen zullen inderdaad meteen denken dat je verslaafd bent aan het hebben van relaties maar dat is het dus niet.
Relatieverslaving betekent niet verslaafd zijn aan relaties en steeds weer een andere relatie willen of steeds weer verliefd worden, maar het betekent dat je op mannen valt die emotioneel beschadigd zijn en niet in staat tot het aangaan van oprechte intimiteit en bij wie je de onbedwingbare behoefte voelt om voor hem te zorgen en hem liefde te geven zodanig dat hij zal veranderen en jou uit dankbaarheid daarvoor al die liefdevolle aandacht en begrip en erkenning zal geven die je in het verleden zo gemist hebt. En als dat niet gebeurt, maar je in plaats daarvan liefdeloos, respectloos en onverschillig of zelfs gewelddadig behandeld wordt, ben je niet in staat deze relatie los te laten, maar heb je des te meer behoefte aan (het contact met) hem. Je kunt niet meer stoppen bezig te zijn met hem en met je gedachten hoe je de problemen in de relatie zou kunnen oplossen en hoe je de situatie onder controle zou kunnen krijgen. Je relatie is een obsessie geworden. Je hele leven, je gedrag en je emoties en gevoelswereld worden beheerst door de relatie en ook je gezondheid lijdt eronder. Je praat zijn fouten goed (‘hij bedoelt het niet zo’) en je neemt een onredelijk groot deel van de verantwoordelijkheid van de problemen op je. Je denkt dat het beter zou gaan als je meer je best had gedaan, of zou doen. Je neemt zijn geïrriteerde, humeurige buien, zijn onverschillige, denigrerende en ontmoedigende opmerkingen voor lief, die schrijf je toe aan zijn ongelukkige jeugd. En je probeert hem te helpen en hem zover te krijgen dat hij aan zichzelf en zijn problemen gaat werken, in de hoop dat hij zal veranderen en dat het dan allemaal toch nog goed kan komen. Maar ondertussen worden de pijn en de problemen alleen maar erger.
Relatieverslaving betekent niet verslaafd zijn aan relaties en steeds weer een andere relatie willen of steeds weer verliefd worden, maar het betekent dat je op mannen valt die emotioneel beschadigd zijn en niet in staat tot het aangaan van oprechte intimiteit en bij wie je de onbedwingbare behoefte voelt om voor hem te zorgen en hem liefde te geven zodanig dat hij zal veranderen en jou uit dankbaarheid daarvoor al die liefdevolle aandacht en begrip en erkenning zal geven die je in het verleden zo gemist hebt. En als dat niet gebeurt, maar je in plaats daarvan liefdeloos, respectloos en onverschillig of zelfs gewelddadig behandeld wordt, ben je niet in staat deze relatie los te laten, maar heb je des te meer behoefte aan (het contact met) hem. Je kunt niet meer stoppen bezig te zijn met hem en met je gedachten hoe je de problemen in de relatie zou kunnen oplossen en hoe je de situatie onder controle zou kunnen krijgen. Je relatie is een obsessie geworden. Je hele leven, je gedrag en je emoties en gevoelswereld worden beheerst door de relatie en ook je gezondheid lijdt eronder. Je praat zijn fouten goed (‘hij bedoelt het niet zo’) en je neemt een onredelijk groot deel van de verantwoordelijkheid van de problemen op je. Je denkt dat het beter zou gaan als je meer je best had gedaan, of zou doen. Je neemt zijn geïrriteerde, humeurige buien, zijn onverschillige, denigrerende en ontmoedigende opmerkingen voor lief, die schrijf je toe aan zijn ongelukkige jeugd. En je probeert hem te helpen en hem zover te krijgen dat hij aan zichzelf en zijn problemen gaat werken, in de hoop dat hij zal veranderen en dat het dan allemaal toch nog goed kan komen. Maar ondertussen worden de pijn en de problemen alleen maar erger.
maandag 23 november 2009 om 20:47
quote:hmmmm schreef op 23 november 2009 @ 20:41:
jep hier nog eentje, verslaafd aan verslaafden
al heb ik het idee dat het iets beter gaat nu...
(ik heb het boek ook gelezen trouwens, een eyeopener inderdaad)Waar merk je dat precies aan, dat het beter gaat? Hoe heb je er voor gezorgd dat het iets beter gaat? Ik ben erg geïnteresseerd in de ervaringen van lotgenoten.
jep hier nog eentje, verslaafd aan verslaafden
al heb ik het idee dat het iets beter gaat nu...
(ik heb het boek ook gelezen trouwens, een eyeopener inderdaad)Waar merk je dat precies aan, dat het beter gaat? Hoe heb je er voor gezorgd dat het iets beter gaat? Ik ben erg geïnteresseerd in de ervaringen van lotgenoten.
maandag 23 november 2009 om 21:04
haha, nou... eens denken hoe ik dat uitleg.
Ik heb nu een relatie die ondanks de hoeveelheid aan problemen mijn beste relatie is tot nu toe (kun je nagaan wat dat wil zeggen he?). Deze relatie duurt nu zo'n 2 jaar en ik zie er veel vooruitgang in, met name vooruitgang door intensieve gesprekken en erg hard eraan werken van ons allebei en niet alleen mijzelf. Ik ben nog wel eens bang dat het fout zou kunnen lopen want ik heb wel een exemplaar uitgezocht dat verslavingsgevoelig is. Zo zijn er in zijn familie veel die aan de drank zijn en aan drugs en er word ook veel gegokt en gegamed dus het risico is wel aanwezig. Ik ben nog bij hem omdat ik merk dat hij zoveel van me houdt dat hij er alles voor over heeft en dan mag ik ook wel wat voor hem over durven hebben. We hebben wel een goede invloed op elkaar zo want ik ben zelf natuurlijk ook iemand die zichzelf goed in het gareel moet houden. Misschien zijn we ergens toch wel verslaafd aan elkaar nu trouwens, dat zou goed kunnen. Vandaar ook dat ik voorzichtig stel dat het 'iets' beter gaat....
Heb jij op dit moment ook een relatie, ik kan het niet echt zien aan je opening maar ik vermoed het wel. Als je wil kun je me er iets meer over vertellen dan kijk ik hier zo weer even terug.
liefs!
Ik heb nu een relatie die ondanks de hoeveelheid aan problemen mijn beste relatie is tot nu toe (kun je nagaan wat dat wil zeggen he?). Deze relatie duurt nu zo'n 2 jaar en ik zie er veel vooruitgang in, met name vooruitgang door intensieve gesprekken en erg hard eraan werken van ons allebei en niet alleen mijzelf. Ik ben nog wel eens bang dat het fout zou kunnen lopen want ik heb wel een exemplaar uitgezocht dat verslavingsgevoelig is. Zo zijn er in zijn familie veel die aan de drank zijn en aan drugs en er word ook veel gegokt en gegamed dus het risico is wel aanwezig. Ik ben nog bij hem omdat ik merk dat hij zoveel van me houdt dat hij er alles voor over heeft en dan mag ik ook wel wat voor hem over durven hebben. We hebben wel een goede invloed op elkaar zo want ik ben zelf natuurlijk ook iemand die zichzelf goed in het gareel moet houden. Misschien zijn we ergens toch wel verslaafd aan elkaar nu trouwens, dat zou goed kunnen. Vandaar ook dat ik voorzichtig stel dat het 'iets' beter gaat....
Heb jij op dit moment ook een relatie, ik kan het niet echt zien aan je opening maar ik vermoed het wel. Als je wil kun je me er iets meer over vertellen dan kijk ik hier zo weer even terug.
liefs!
maandag 23 november 2009 om 21:19
Okay, wat fijn voor je dat je in ieder geval een relatie hebt die er hoopvoller en liefdevoller uitziet dan je vorige relaties.
Mijn relatie is na 9 jaar uitgegaan. Hij wil heel graag dat het goedkomt en ik ook. Maar ik besef maar al te goed dat ik bepaalde dingen van mezelf moet veranderen en mijn oude wonden moet helen wil ik weer in een relatie met hem stappen. Hij ziet gelukkig ook in dat hij bepaald gedrag jegens mij moet veranderen. We wonen momenteel niet meer samen. Wat erg moeilijk is voor mij. Hij heeft zijn ruimte en tijd nodig. Ik laat me nu nog teveel leiden door mijn verslaving. Wanhopig contact blijven zoeken omdat ik bang ben dat hij me vergeet, constant smsen en bellen, als de dood dat hij iemand anders heeft of tegenkomt. Ik heb enorm veel last van verlatingsangst. Ben geobsedeerd bezig met hem. Alles behalve gezond dus!!!
Maar ik ben blij dat ik mijn probleem nu zie en erken. Want nu kan ik er ook echt wat aan doen. Woensdag is mijn intakegesprek bij de 'kliniek'.
Veel liefs
Mijn relatie is na 9 jaar uitgegaan. Hij wil heel graag dat het goedkomt en ik ook. Maar ik besef maar al te goed dat ik bepaalde dingen van mezelf moet veranderen en mijn oude wonden moet helen wil ik weer in een relatie met hem stappen. Hij ziet gelukkig ook in dat hij bepaald gedrag jegens mij moet veranderen. We wonen momenteel niet meer samen. Wat erg moeilijk is voor mij. Hij heeft zijn ruimte en tijd nodig. Ik laat me nu nog teveel leiden door mijn verslaving. Wanhopig contact blijven zoeken omdat ik bang ben dat hij me vergeet, constant smsen en bellen, als de dood dat hij iemand anders heeft of tegenkomt. Ik heb enorm veel last van verlatingsangst. Ben geobsedeerd bezig met hem. Alles behalve gezond dus!!!
Maar ik ben blij dat ik mijn probleem nu zie en erken. Want nu kan ik er ook echt wat aan doen. Woensdag is mijn intakegesprek bij de 'kliniek'.
Veel liefs
maandag 23 november 2009 om 21:53
Het inzien en erkennen is inderdaad de eerste stap en een hele grote vind ik. Het is wel heel moeilijk om van jezelf een onafhankelijk wezen te maken die gezonde mensen aantrekt als je al jaren gewend bent om de reddende engel te spelen... (en je ondertussen zelf eigenlijk ook een wandelend wrak bent) tjongejonge.
Gelukkig ben ik nog een beetje een harde dus 'slechte' mensen afstoten ging prima, wat ik nog moest leren was wat liever zijn voor mezelf alleen. En ook moet ik oefenen in mensen aantrekken die ook iets te geven hebben en niet alleen maar nemen. Lastig... Je kunt hieruit opmaken hè, dat het niet alleen om liefdesrelaties ging maar dat ik ook mijn vriendschappen onder de loep heb moeten nemen om dezelfde redenen. Hoe zit dat bij jou?
Waar was/is je ex verslaafd aan? Als je het wil vertellen...
Heb je nog andere dingen waar je voor jouw gevoel slecht zonder kunt?
Gelukkig ben ik nog een beetje een harde dus 'slechte' mensen afstoten ging prima, wat ik nog moest leren was wat liever zijn voor mezelf alleen. En ook moet ik oefenen in mensen aantrekken die ook iets te geven hebben en niet alleen maar nemen. Lastig... Je kunt hieruit opmaken hè, dat het niet alleen om liefdesrelaties ging maar dat ik ook mijn vriendschappen onder de loep heb moeten nemen om dezelfde redenen. Hoe zit dat bij jou?
Waar was/is je ex verslaafd aan? Als je het wil vertellen...
Heb je nog andere dingen waar je voor jouw gevoel slecht zonder kunt?
maandag 23 november 2009 om 22:09
Ja het inzien ging bij mij best makkelijk maar het zetten van de tweede stap, je gedrag veranderen! Tjonge jonge jonge....
Mijn ex is nergens verslaafd aan, hij komt uit een disfunctioneel gezin. Vader was een grote drugsdealer die uiteindelijk vermoord is, moeder is een gokverslaafde. Hij is niet gok- of alcoholverslaafd. Maar hij is wel emotioneel erg gesloten, erg hard. Die eigenschappen komen zoveel overeen met mijn vader. Dus dan is de link met mijn jeugd snel gelegd he.
Maar wat je zegt mbt tot vriendschappen herken ik ook hoor. In mijn vriendschappen ben ik echt een gever, troost voor anderen en heb altijd een luisterend oor. Terwijl ik omgekeerd niet hetzelfde ervaar en vaak teleurstellingen heb moeten ervaren. Gelukkig zie ik dat patroon nu ook veel duidelijker.
Ik kan enorm slecht tegen alleen zijn, voel me ontzettend verlaten zonder warmte en liefde van anderen. Ik kan echt slecht zonder aandacht en bevestiging van anderen.
Maar ik leer er mee dealen, je herkent op een gegeven moment het gevoel dat zich meester van je maakt als je weer een dag alleen thuis zit voor de buis en de uren langzaam wegtikken. Ik wordt er erg onrustig, bang en intens verdrietig van. Ik heb mezelf voorgenomen te denken in oplossingen en niet meer alleen in problemen. Door mijn depressie zag en zie ik alles somber en negatief in. Ik ben nu sinds een week weer aan de AD. Dat geeft me gelukkig wat meer rust in mijn hoofd.
Ben gisteren eens rustig gaan zitten en 1 van mijn problemen (eenzaamheid) aan mezelf voorgelegd. Ok, dit is dus mijn probleem maar wat is de oplossing?? Uiteindelijk ben ik uitgekomen op zoveel mogelijk lezen over mij toestand, oplossingen daarvoor en delen. Vandaar ook mijn topic hier Op dit moment bieden die dingen me genoeg afleiding en werk ik darmee dagelijks ook aan mijn issues.
Mijn ex is nergens verslaafd aan, hij komt uit een disfunctioneel gezin. Vader was een grote drugsdealer die uiteindelijk vermoord is, moeder is een gokverslaafde. Hij is niet gok- of alcoholverslaafd. Maar hij is wel emotioneel erg gesloten, erg hard. Die eigenschappen komen zoveel overeen met mijn vader. Dus dan is de link met mijn jeugd snel gelegd he.
Maar wat je zegt mbt tot vriendschappen herken ik ook hoor. In mijn vriendschappen ben ik echt een gever, troost voor anderen en heb altijd een luisterend oor. Terwijl ik omgekeerd niet hetzelfde ervaar en vaak teleurstellingen heb moeten ervaren. Gelukkig zie ik dat patroon nu ook veel duidelijker.
Ik kan enorm slecht tegen alleen zijn, voel me ontzettend verlaten zonder warmte en liefde van anderen. Ik kan echt slecht zonder aandacht en bevestiging van anderen.
Maar ik leer er mee dealen, je herkent op een gegeven moment het gevoel dat zich meester van je maakt als je weer een dag alleen thuis zit voor de buis en de uren langzaam wegtikken. Ik wordt er erg onrustig, bang en intens verdrietig van. Ik heb mezelf voorgenomen te denken in oplossingen en niet meer alleen in problemen. Door mijn depressie zag en zie ik alles somber en negatief in. Ik ben nu sinds een week weer aan de AD. Dat geeft me gelukkig wat meer rust in mijn hoofd.
Ben gisteren eens rustig gaan zitten en 1 van mijn problemen (eenzaamheid) aan mezelf voorgelegd. Ok, dit is dus mijn probleem maar wat is de oplossing?? Uiteindelijk ben ik uitgekomen op zoveel mogelijk lezen over mij toestand, oplossingen daarvoor en delen. Vandaar ook mijn topic hier Op dit moment bieden die dingen me genoeg afleiding en werk ik darmee dagelijks ook aan mijn issues.
maandag 23 november 2009 om 22:14
maandag 23 november 2009 om 22:16
quote:Jumpy schreef op 23 november 2009 @ 22:14:
Jammer dat er gesuggereerd wordt dat ik reclame zou maken. Dit is een serieuze aangelegenheid voor mij. Ik heb er geen enkel persoonlijk belang bij hier reclame te maken.
Had liever gezien dat er inhoudelijk werd gereageerd op mijn postings.Ach joh ieder haar/zijn mening, leg het naast je neer als je door goede intentie niet aangesproken kan worden
Jammer dat er gesuggereerd wordt dat ik reclame zou maken. Dit is een serieuze aangelegenheid voor mij. Ik heb er geen enkel persoonlijk belang bij hier reclame te maken.
Had liever gezien dat er inhoudelijk werd gereageerd op mijn postings.Ach joh ieder haar/zijn mening, leg het naast je neer als je door goede intentie niet aangesproken kan worden
maandag 23 november 2009 om 22:22
Haai, gek eigenlijk he dat je snakt naar liefde en aandacht en dan iemand uitzoekt die heel hard en gesloten is...
Mijn exen doen me ook veel aan mijn vader denken, en dat terwijl ik zou willen dat ze op mijn opa lijken. Mijn vader was rustig en dronk veel, trok zich terug als het moeilijk werd met als enkele uitzondering af een toe een uitbarsting waar je eng van werd. Mijn opa was rustig maar ook actief, betrouwbaar en altijd daar waar hij nodig was. Dat hou ik me dan ook voor ogen als doel nu. Ik wil stabiliteit creeeren voor zover mogelijk in mijn toch wel risicovolle situatie.
Ik denk dat het forum trouwens kan helpen qua eenzaamheidsgevoelens... Ik ben er zelf in ieder geval erg blij mee want ik heb zo gesneden in mijn vriendenkring dat ik weinig contacten heb nu terwijl ik wel graag klets en advies geef. Hopelijk vind ik op den duur mensen met wie dat in real life ook goed kan. Heb jij nog iemand waar je op terug kan vallen? Het klinkt helaas niet echt zo in je stukjes...
Mijn exen doen me ook veel aan mijn vader denken, en dat terwijl ik zou willen dat ze op mijn opa lijken. Mijn vader was rustig en dronk veel, trok zich terug als het moeilijk werd met als enkele uitzondering af een toe een uitbarsting waar je eng van werd. Mijn opa was rustig maar ook actief, betrouwbaar en altijd daar waar hij nodig was. Dat hou ik me dan ook voor ogen als doel nu. Ik wil stabiliteit creeeren voor zover mogelijk in mijn toch wel risicovolle situatie.
Ik denk dat het forum trouwens kan helpen qua eenzaamheidsgevoelens... Ik ben er zelf in ieder geval erg blij mee want ik heb zo gesneden in mijn vriendenkring dat ik weinig contacten heb nu terwijl ik wel graag klets en advies geef. Hopelijk vind ik op den duur mensen met wie dat in real life ook goed kan. Heb jij nog iemand waar je op terug kan vallen? Het klinkt helaas niet echt zo in je stukjes...
maandag 23 november 2009 om 22:36
Jumpsy, mijn wantrouwende aard heeft even verder onder je loepje gekeken en tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik las dat je ook elders normaal over je problematieken sprak en concludeer dat mijn insinuatie onjuist is.
Mijn excuses
Ik hoop dat je verder komt met de therapie. Zorg dat je jezelf nodig hebt!
Mijn excuses
Ik hoop dat je verder komt met de therapie. Zorg dat je jezelf nodig hebt!
maandag 23 november 2009 om 22:39
Ja inderdaad erg gek he. Maar hoe meer je leest over relatieverslaving hoe duidelijker het wordt dat je iemand "uitzoekt" die al die oude pijn triggert. Je zoekt een zelfde soort persoon om nu WEL die liefde, bevestiging en aandacht te krijgen. Ik verbaas me elke dag weer over de psyche van de mens.
Mooi dat je dat doel voor ogen hebt. Dat doel van stabiliteit, rust en harmonie heb ik ook voor ogen. Maar graag eerst met mezelf Ik vind mezelf ook helemaal geen leuk persoon, erg negatief over mezelf, onzeker, afhankelijk. Bah...
Ik heb wel een aantal vriendinnen en ik kom uit een groot gezin. Helaas sta ik er toch alleen voor in deze omdat ik op veel onbegrip stuit. Daarnaast schaam ik me ontzettend over mijn gevoelens en gedrag. Voor de buitenwereld ben ik een erg mooie meid, goede baan, leuk (erg klein) huisje met bewonderingswaardige eigenschappen. Maar dat is allemaal schijn. Ik ben mezelf niet, ben constant op zoek naar aandacht, liefde en warmte. En na de zoveelste keer vertellen hoe zwaar je het wel niet hebt, hoe ongelukkig je wel niet bent zijn mensen er op een gegeven moment wel klaar mee. Het echte werk moet ik zelf doen.
Daarnaast mis ik bepaalde diepgang in mijn vriendschappen. Het is alleen leuk als er over oppervlakkige dingen gesproken en geroddeld kan worden. Ik wil mezelf ook niet meer blootstellen aan zoveel negatieve energie. Mijn eenzaamheid is aan de ene kant ook wel een keus van mezelf. Ik zoek mensen bewust niet meer op, geen zin en geen energie. Maar hey, nu ik zoveel tijd alleen voor mezelf heb kan ik ook niet meer om mezelf heen. Dus ergens ben ik ook best wel blij Meer tijd om aan mezelf te werken.
Ben overigens ook erg blij met dit forum en met jouw reacties
Mooi dat je dat doel voor ogen hebt. Dat doel van stabiliteit, rust en harmonie heb ik ook voor ogen. Maar graag eerst met mezelf Ik vind mezelf ook helemaal geen leuk persoon, erg negatief over mezelf, onzeker, afhankelijk. Bah...
Ik heb wel een aantal vriendinnen en ik kom uit een groot gezin. Helaas sta ik er toch alleen voor in deze omdat ik op veel onbegrip stuit. Daarnaast schaam ik me ontzettend over mijn gevoelens en gedrag. Voor de buitenwereld ben ik een erg mooie meid, goede baan, leuk (erg klein) huisje met bewonderingswaardige eigenschappen. Maar dat is allemaal schijn. Ik ben mezelf niet, ben constant op zoek naar aandacht, liefde en warmte. En na de zoveelste keer vertellen hoe zwaar je het wel niet hebt, hoe ongelukkig je wel niet bent zijn mensen er op een gegeven moment wel klaar mee. Het echte werk moet ik zelf doen.
Daarnaast mis ik bepaalde diepgang in mijn vriendschappen. Het is alleen leuk als er over oppervlakkige dingen gesproken en geroddeld kan worden. Ik wil mezelf ook niet meer blootstellen aan zoveel negatieve energie. Mijn eenzaamheid is aan de ene kant ook wel een keus van mezelf. Ik zoek mensen bewust niet meer op, geen zin en geen energie. Maar hey, nu ik zoveel tijd alleen voor mezelf heb kan ik ook niet meer om mezelf heen. Dus ergens ben ik ook best wel blij Meer tijd om aan mezelf te werken.
Ben overigens ook erg blij met dit forum en met jouw reacties
maandag 23 november 2009 om 22:40
quote:domnaiefmutsje schreef op 23 november 2009 @ 22:36:
Jumpsy, mijn wantrouwende aard heeft even verder onder je loepje gekeken en tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik las dat je ook elders normaal over je problematieken sprak en concludeer dat mijn insinuatie onjuist is.
Mijn excuses
Ik hoop dat je verder komt met de therapie. Zorg dat je jezelf nodig hebt!Excuses aanvaard. Bedankt!
Jumpsy, mijn wantrouwende aard heeft even verder onder je loepje gekeken en tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik las dat je ook elders normaal over je problematieken sprak en concludeer dat mijn insinuatie onjuist is.
Mijn excuses
Ik hoop dat je verder komt met de therapie. Zorg dat je jezelf nodig hebt!Excuses aanvaard. Bedankt!
maandag 23 november 2009 om 23:05
Knap van je dat je aan jezelf wil werken, ik hoop voor je dat de mensen bij de kliniek je daarbij kunnen helpen. Bespreek je met hun ook dat je aan de AD zit, aangezien je afhankelijkheid van personen beter niet vervangen zou moeten worden door afhankelijkheid van medicatie...
Maar dat is eigenlijk maar mijn bezorgdheid hoor, ik heb daar niet veel verstand van. Aan onzekerheid op zich is misschien ook wel wat te doen los van je relatieverslaving. Volgens mij is daarover ook wel iets te lezen, jammer dat ik even geen goed boek voor je weet. Er zijn verschillende soorten onzekerheden heb ik zelf gemerkt want ik dacht zelf dat ik het absoluut niet was en dat bleek niet helemaal waar na een instorting en de daaropvolgende therapie.
Sterker nog, ik ben nu zelfs nog verbaasd over hoe ik het ene moment blaak van zelfvertrouwen en het volgende moment een zielige zeur ben. Pff...
(Ik ben blij trouwens dat je wat aan mijn getype hebt, als ploeterende ex-reddende engel die toch nog graag iemand helpt haha)
Maar dat is eigenlijk maar mijn bezorgdheid hoor, ik heb daar niet veel verstand van. Aan onzekerheid op zich is misschien ook wel wat te doen los van je relatieverslaving. Volgens mij is daarover ook wel iets te lezen, jammer dat ik even geen goed boek voor je weet. Er zijn verschillende soorten onzekerheden heb ik zelf gemerkt want ik dacht zelf dat ik het absoluut niet was en dat bleek niet helemaal waar na een instorting en de daaropvolgende therapie.
Sterker nog, ik ben nu zelfs nog verbaasd over hoe ik het ene moment blaak van zelfvertrouwen en het volgende moment een zielige zeur ben. Pff...
(Ik ben blij trouwens dat je wat aan mijn getype hebt, als ploeterende ex-reddende engel die toch nog graag iemand helpt haha)
maandag 23 november 2009 om 23:17
Ja inderdaad, ik wilde ook niet aan de AD maar het geeft me toch wel net dat beetje rust wat ik hard nodig heb. En hopelijk hoef ik er niet te lang mee door te gaan
Van wat voor onzekerheid had jij last dan?
Ben zelf nog niet zover om daar onderscheid in te maken. En denk dat het iets waar je (vooral als vrouw) wel altijd vatbaar voor blijft. Het ene moment kan je de wereld aan en het andere moment maak je jezelf gek met gezeur. Haha
Van wat voor onzekerheid had jij last dan?
Ben zelf nog niet zover om daar onderscheid in te maken. En denk dat het iets waar je (vooral als vrouw) wel altijd vatbaar voor blijft. Het ene moment kan je de wereld aan en het andere moment maak je jezelf gek met gezeur. Haha
