Relaties
alle pijlers
Wie heeft ook in deze twijfel situatie gezeten
zondag 3 januari 2010 om 23:19
Ik zal het kort houden. Ik heb 10 jaar een relatie met een oudere man (ruim 10 jaar) en we hebben 2 kinderen,nog erg jong. Alleen nu is onze relatie al jaren niet goed. En waarom,onze karakters botsen nogal,hij kan niet tegen o.a. mijn chaotische karakter.En ik erger me dat hij altijd op me let en ook vaak in een negatieve spiraal zit. Nu heeft hij ook een aantal erg leuke karaktertrekken,deze wegen helaas niet op tegen de vervelende,maar toch hou ik het al jaren vol.Nu denk je natuurlijk ,waarom blijf je daar dan??? het antwoord is dat het me niet erg lukt om weg te gaan. Dit komt natuurlijk door een aantal dingen o.a. de kinderen en het nog wel houden van,en ik ben niet iemand die snel weg gaat.
Maar mijn vraag wie heeft ook in zo'n twijfel situatie gezeten en wat heb je gedaan??
Maar mijn vraag wie heeft ook in zo'n twijfel situatie gezeten en wat heb je gedaan??
maandag 4 januari 2010 om 00:24
Ja dat heb ik ook gedaan en dan ligt het aan mij en zo begint de ruzie En achteraf heb ik het ook nog gezegd.
Phoeby. Ik moet nog wel eens aan een bericht denken van 9 jaar geleden die hem stuurde : ik loop op eieren bij jou,en helaas doe ik dat vaak nog. Ik ben ook niet meer mezelf.Maar ik heb nog energie. Ik hoop voor jou dan ook een beter jaar. Mijn tijd komt nog (denk ik dan)
Phoeby. Ik moet nog wel eens aan een bericht denken van 9 jaar geleden die hem stuurde : ik loop op eieren bij jou,en helaas doe ik dat vaak nog. Ik ben ook niet meer mezelf.Maar ik heb nog energie. Ik hoop voor jou dan ook een beter jaar. Mijn tijd komt nog (denk ik dan)
maandag 4 januari 2010 om 00:27
quote:Bruja78 schreef op 04 januari 2010 @ 00:05:
[...]
Oh niet door jou hoor Enneaaa, maar ik zie Meds telkens weer dezelfde (in mijn ogen en ervaring) kul verkondigen, telkens weer met dat onderzoek.
Bij mij klopt dat dus niet en ik word er een beetje moe van dat men maar koste wat kost bij elkaar moet blijven, ookal is een ouder ongelukkig.
Toch denk ik ook niet dat dit onderzoek kul is. Ja in jouw geval is het water naar de zee dragen. Gedane zaken nemen geen keer. Dan is er wat er is en dat is ook goed want dan is het zoals het is.
Echter voor anderen mogelijk niet. Wellicht dat Meds dat wil benadrukken en dat is mijn ogen zeer terecht. In mijn ogen kan dit onderzoek ook bijdragen in twijfel situaties. Jij zit niet meer in die twijfel of wellicht beter gezegd: jij hebt je keuze gemaakt.
Nogmaals ik voel daardoor geen veroordeling naar anderen die anders kiezen of gekozen hebben. Het onderzoek is voor mij echter wel een waardevolle bijdrage.
[...]
Oh niet door jou hoor Enneaaa, maar ik zie Meds telkens weer dezelfde (in mijn ogen en ervaring) kul verkondigen, telkens weer met dat onderzoek.
Bij mij klopt dat dus niet en ik word er een beetje moe van dat men maar koste wat kost bij elkaar moet blijven, ookal is een ouder ongelukkig.
Toch denk ik ook niet dat dit onderzoek kul is. Ja in jouw geval is het water naar de zee dragen. Gedane zaken nemen geen keer. Dan is er wat er is en dat is ook goed want dan is het zoals het is.
Echter voor anderen mogelijk niet. Wellicht dat Meds dat wil benadrukken en dat is mijn ogen zeer terecht. In mijn ogen kan dit onderzoek ook bijdragen in twijfel situaties. Jij zit niet meer in die twijfel of wellicht beter gezegd: jij hebt je keuze gemaakt.
Nogmaals ik voel daardoor geen veroordeling naar anderen die anders kiezen of gekozen hebben. Het onderzoek is voor mij echter wel een waardevolle bijdrage.
maandag 4 januari 2010 om 00:49
OOooww zo herkenbaar dat met die eieren en zo.
Dat is het bevrijdende stukje, dat hoef ik nu niet meer.
De andere kant van het verhaal is dat ik het ook altijd deed ( dat balanceren op eieren ) omdat ik van hem hield, het is eigenlijk pas nu ingezonken dat ik de enige was die op eieren liep en hij niet.
die weegschaal was erg uit ballans, en voor ons niet meer te herstellen.
Maar wat ik zeg als er een kans is om dat evenwicht te herstellen zou ik dat zeker proberen.
Elke dag weer leer ik mijzelf weer een beetje kennen en bedenk ik me hé dit vond ik ook altijd leuk, en als ik me afvraag waarom ik er mee gestopt ben, kom ik elke keer weer terug bij de beperkingen die ik gaande weg door de jaren heen in de relatie mij oplegde, om mij volledig in dienst te stellen voor mijn gezin.
spontaan iets doen was niet verstandig want het werd al snel gezien als een norm en dus niet iets spontaans, maar weer een taak in het pakket.
Als jullie nog op het punt zijn waarop je dit kunt keren, dan keren die hap, ga je verder en hoop je dat het allemaal wel weer over waait, en het wordt straks wel weer beter allemaal,
dan ben ik bang dat je op een dood spoor beland, daarom red wat er te redden valt, en kijk of je daar verder mee kunt leven
Dat is het bevrijdende stukje, dat hoef ik nu niet meer.
De andere kant van het verhaal is dat ik het ook altijd deed ( dat balanceren op eieren ) omdat ik van hem hield, het is eigenlijk pas nu ingezonken dat ik de enige was die op eieren liep en hij niet.
die weegschaal was erg uit ballans, en voor ons niet meer te herstellen.
Maar wat ik zeg als er een kans is om dat evenwicht te herstellen zou ik dat zeker proberen.
Elke dag weer leer ik mijzelf weer een beetje kennen en bedenk ik me hé dit vond ik ook altijd leuk, en als ik me afvraag waarom ik er mee gestopt ben, kom ik elke keer weer terug bij de beperkingen die ik gaande weg door de jaren heen in de relatie mij oplegde, om mij volledig in dienst te stellen voor mijn gezin.
spontaan iets doen was niet verstandig want het werd al snel gezien als een norm en dus niet iets spontaans, maar weer een taak in het pakket.
Als jullie nog op het punt zijn waarop je dit kunt keren, dan keren die hap, ga je verder en hoop je dat het allemaal wel weer over waait, en het wordt straks wel weer beter allemaal,
dan ben ik bang dat je op een dood spoor beland, daarom red wat er te redden valt, en kijk of je daar verder mee kunt leven
maandag 4 januari 2010 om 01:15
Hey Phoebs ik wil toch even op je wijze woorden reageren....quote:Phoeby schreef op 04 januari 2010 @ 00:49:
OOooww zo herkenbaar dat met die eieren en zo.
Dat is het bevrijdende stukje, dat hoef ik nu niet meer.
De andere kant van het verhaal is dat ik het ook altijd deed ( dat balanceren op eieren ) omdat ik van hem hield,
Zonder dat ik je beslissing in twijfel wil trekken :
Wat betekent houden van Phoebe? Is het niet zijn wie je bent? Oftewel: houden van jezelf? Dus zeggen wat je wilt (op de voor hem duidelijke wijze) en dus je eieren in de koelkast leggen. Ja dat geeft een reactie die kan bestaan uit afwijzing , boosheid wellicht negeren. En dan nog? Dat is zijn manier en zijn wijze. Dat zegt niets over jou.
Het is eigenlijk pas nu ingezonken dat ik de enige was die op eieren liep en hij niet.
Weet je dat zeker ? Waarschijnlijk zal je dit momenteel niet echt meer boeien en gelijk heb je. Echter weet je het zeker?
die weegschaal was erg uit ballans, en voor ons niet meer te herstellen.
Ik kies ervoor mijn eigen weegschaal in balans te brengen waardoor ik het gevoel krijg nu dat onze weegschaal ook anders helllend staat.
Maar wat ik zeg als er een kans is om dat evenwicht te herstellen zou ik dat zeker proberen.
Elke dag weer leer ik mijzelf weer een beetje kennen en bedenk ik me hé dit vond ik ook altijd leuk, en als ik me afvraag waarom ik er mee gestopt ben, kom ik elke keer weer terug bij de beperkingen die ik gaande weg door de jaren heen in de relatie mij oplegde, om mij volledig in dienst te stellen voor mijn gezin.
spontaan iets doen was niet verstandig want het werd al snel gezien als een norm en dus niet iets spontaans, maar weer een taak in het pakket.
En dit is wat ik aan het veranderen ben voor mijzelf. Ik ontdek wat ik leuk vind en weet weer wat ik leuk vond en doe daar wat mee. Ik doe het gewoonweg en houdt natuurlijk rekening met mijn gezin en ook hem. Maar cijfer mezelf niet weg omdat het hem beter uitkomt. Ik merk doordat ik daar rust in voel hij ook anders reageert .Ik was zo bezig goed gevonden te worden. Nu heb ik wel de situatie waarin we samen communiceren hierover ook al is dat ooit op gang gekomen gewoonweg omdat ik begon.
Als jullie nog op het punt zijn waarop je dit kunt keren, dan keren die hap, ga je verder en hoop je dat het allemaal wel weer over waait, en het wordt straks wel weer beter allemaal,
dan ben ik bang dat je op een dood spoor beland, daarom red wat er te redden valt, en kijk of je daar verder mee kunt leven
Je hebt helemaal gelijk en wil dit toevoegen : word wie je bent en zoek daar geen goedkeuring in behalve die van jezelf. Tegelijkertijd :laat hem zijn wie hij is...
Zoek naar wat samen kan en wat je nodig hebt buiten je samen zijn. Communiceer en weet dus wat jij echt belangrijk vindt en neem afscheid van eigen te hoge verwachtingen. Doe wat je zegt en kijk naar wat hij doet en zegt. Laat wat er is gebeurd achter je. Wel heel fijn om te lezen dat je je vrij voelt Phoebe . Vrijheid van zijn en van geest is de basis in mijn leven
OOooww zo herkenbaar dat met die eieren en zo.
Dat is het bevrijdende stukje, dat hoef ik nu niet meer.
De andere kant van het verhaal is dat ik het ook altijd deed ( dat balanceren op eieren ) omdat ik van hem hield,
Zonder dat ik je beslissing in twijfel wil trekken :
Wat betekent houden van Phoebe? Is het niet zijn wie je bent? Oftewel: houden van jezelf? Dus zeggen wat je wilt (op de voor hem duidelijke wijze) en dus je eieren in de koelkast leggen. Ja dat geeft een reactie die kan bestaan uit afwijzing , boosheid wellicht negeren. En dan nog? Dat is zijn manier en zijn wijze. Dat zegt niets over jou.
Het is eigenlijk pas nu ingezonken dat ik de enige was die op eieren liep en hij niet.
Weet je dat zeker ? Waarschijnlijk zal je dit momenteel niet echt meer boeien en gelijk heb je. Echter weet je het zeker?
die weegschaal was erg uit ballans, en voor ons niet meer te herstellen.
Ik kies ervoor mijn eigen weegschaal in balans te brengen waardoor ik het gevoel krijg nu dat onze weegschaal ook anders helllend staat.
Maar wat ik zeg als er een kans is om dat evenwicht te herstellen zou ik dat zeker proberen.
Elke dag weer leer ik mijzelf weer een beetje kennen en bedenk ik me hé dit vond ik ook altijd leuk, en als ik me afvraag waarom ik er mee gestopt ben, kom ik elke keer weer terug bij de beperkingen die ik gaande weg door de jaren heen in de relatie mij oplegde, om mij volledig in dienst te stellen voor mijn gezin.
spontaan iets doen was niet verstandig want het werd al snel gezien als een norm en dus niet iets spontaans, maar weer een taak in het pakket.
En dit is wat ik aan het veranderen ben voor mijzelf. Ik ontdek wat ik leuk vind en weet weer wat ik leuk vond en doe daar wat mee. Ik doe het gewoonweg en houdt natuurlijk rekening met mijn gezin en ook hem. Maar cijfer mezelf niet weg omdat het hem beter uitkomt. Ik merk doordat ik daar rust in voel hij ook anders reageert .Ik was zo bezig goed gevonden te worden. Nu heb ik wel de situatie waarin we samen communiceren hierover ook al is dat ooit op gang gekomen gewoonweg omdat ik begon.
Als jullie nog op het punt zijn waarop je dit kunt keren, dan keren die hap, ga je verder en hoop je dat het allemaal wel weer over waait, en het wordt straks wel weer beter allemaal,
dan ben ik bang dat je op een dood spoor beland, daarom red wat er te redden valt, en kijk of je daar verder mee kunt leven
Je hebt helemaal gelijk en wil dit toevoegen : word wie je bent en zoek daar geen goedkeuring in behalve die van jezelf. Tegelijkertijd :laat hem zijn wie hij is...
Zoek naar wat samen kan en wat je nodig hebt buiten je samen zijn. Communiceer en weet dus wat jij echt belangrijk vindt en neem afscheid van eigen te hoge verwachtingen. Doe wat je zegt en kijk naar wat hij doet en zegt. Laat wat er is gebeurd achter je. Wel heel fijn om te lezen dat je je vrij voelt Phoebe . Vrijheid van zijn en van geest is de basis in mijn leven
maandag 4 januari 2010 om 01:46
[quote]silki schreef op 04 januari 2010 @ 00:24:
Ja dat heb ik ook gedaan en dan ligt het aan mij en zo begint de ruzie En achteraf heb ik het ook nog gezegd.
Phoeby. Ik moet nog wel eens aan een bericht denken van 9 jaar geleden die hem stuurde :
ik loop op eieren bij jou,en helaas doe ik dat vaak nog.
Wie loopt er dan op eieren? Jij toch?
Ik ben ook niet meer mezelf.Zorg ervoor dat jij weer jij bent. Zoek hulp om te zorgen dat jij jij bent
Maar ik heb nog energie.
En nu niet meer... ben je uit gewacht? Vraag blijft wel wie wacht er nu? Op wie wacht je? Jezelf of hem die het helemaal goed gaat maken?
Mijn tijd komt nog
Waarom toen niet gedacht : en wel NU ! Je laat het van hem afhangen. Niemand is verantwoordelijk voor jouw geluk behalve jij en jouw denken. Je wacht totdat hij het voor jou goed gaat maken. Dat kan hij niet... dat kan jij wel. quote]
Silky het maakt me niet uit welke beslissing je maakt. Echter ik denk wel dat alleen jij jou gelukkig kan maken. Het lijkt net of je op hem aan het wachten bent om dat te doen. Kan dat ook (vanuit jou) een mogelijk gevolg zijn dat leeftijdsverschil?
Ja dat heb ik ook gedaan en dan ligt het aan mij en zo begint de ruzie En achteraf heb ik het ook nog gezegd.
Phoeby. Ik moet nog wel eens aan een bericht denken van 9 jaar geleden die hem stuurde :
ik loop op eieren bij jou,en helaas doe ik dat vaak nog.
Wie loopt er dan op eieren? Jij toch?
Ik ben ook niet meer mezelf.Zorg ervoor dat jij weer jij bent. Zoek hulp om te zorgen dat jij jij bent
Maar ik heb nog energie.
En nu niet meer... ben je uit gewacht? Vraag blijft wel wie wacht er nu? Op wie wacht je? Jezelf of hem die het helemaal goed gaat maken?
Mijn tijd komt nog
Waarom toen niet gedacht : en wel NU ! Je laat het van hem afhangen. Niemand is verantwoordelijk voor jouw geluk behalve jij en jouw denken. Je wacht totdat hij het voor jou goed gaat maken. Dat kan hij niet... dat kan jij wel. quote]
Silky het maakt me niet uit welke beslissing je maakt. Echter ik denk wel dat alleen jij jou gelukkig kan maken. Het lijkt net of je op hem aan het wachten bent om dat te doen. Kan dat ook (vanuit jou) een mogelijk gevolg zijn dat leeftijdsverschil?
maandag 4 januari 2010 om 02:39
Ik denk dat leeftijdsverschil er niks mee te doen heeft.
(heb zelf een partner met 10 jaar verschil)
Ik denk dat weglopen het laatste is wat je moet doen.
Eens met Meds wbt kinderen.
1 weekend therapie helpt je niet.
Dat heeft wat meer tijd nodig zeg.
Ik denk dat je vooral je zelf moet gaan helpen.
Jij kan niet de ander vormen en veranderen dat moet diegene zelf doen.
Ga voor jezelf eens na hoe belangrijk jouw ergernissen zijn in vergelijking van de boel daar op te doeken, is het dat waard?
Wat kun je er zelf aan doen?
Je zegt nogal chaotisch te zijn, kun je daar niet aan werken uit naam vd liefde??
Hij heeft veel leuke karaktertrekken zeg je, kun je die niet zwaarder laten wegen dan de mindere?
Liefde is geven en nemen en niet weglopen bij tegenvallers, maar ze proberen op te lossen, te begrijpen,
heb je dat allemaal al gedaan, of ben je alleen maar bezig met uitlichten vd tegenvallers?
nobody is perfect.
dat helpt ook.
ik heb verder je topic niet helemaal gelezen,misschien ben ik mosterd of heb je e.a al weerlegd.
Maar ik vind dat mensen vaak zo snel opgeven, als je geen kinderen hebt is dat wat minder erg, maar met de verantwoording van levens die jullie zelf op de wereld hebt gezet, heb je gewoon niet alleen met jezelf rekening te houden.
klinkt hard en benauwend, maar hee, welkom in de echte wereld.
Ik wens je iig heel veel sterkte,liefde en begrip toe.
(heb zelf een partner met 10 jaar verschil)
Ik denk dat weglopen het laatste is wat je moet doen.
Eens met Meds wbt kinderen.
1 weekend therapie helpt je niet.
Dat heeft wat meer tijd nodig zeg.
Ik denk dat je vooral je zelf moet gaan helpen.
Jij kan niet de ander vormen en veranderen dat moet diegene zelf doen.
Ga voor jezelf eens na hoe belangrijk jouw ergernissen zijn in vergelijking van de boel daar op te doeken, is het dat waard?
Wat kun je er zelf aan doen?
Je zegt nogal chaotisch te zijn, kun je daar niet aan werken uit naam vd liefde??
Hij heeft veel leuke karaktertrekken zeg je, kun je die niet zwaarder laten wegen dan de mindere?
Liefde is geven en nemen en niet weglopen bij tegenvallers, maar ze proberen op te lossen, te begrijpen,
heb je dat allemaal al gedaan, of ben je alleen maar bezig met uitlichten vd tegenvallers?
nobody is perfect.
dat helpt ook.
ik heb verder je topic niet helemaal gelezen,misschien ben ik mosterd of heb je e.a al weerlegd.
Maar ik vind dat mensen vaak zo snel opgeven, als je geen kinderen hebt is dat wat minder erg, maar met de verantwoording van levens die jullie zelf op de wereld hebt gezet, heb je gewoon niet alleen met jezelf rekening te houden.
klinkt hard en benauwend, maar hee, welkom in de echte wereld.
Ik wens je iig heel veel sterkte,liefde en begrip toe.
maandag 4 januari 2010 om 10:19
enneaaa,
Bedankt voor je reactie, wat fijn dat jou dit gelukt is binnen je relatie.
Bij mij lukte dit niet, vond de vrijheid er niet voor.
En toen de volgende inlever ronde voor de deur stond, kon ik het niet langer, ik was mezelf al zo kwijt en nu werd er van mij verwacht om het laatste beetje van mij in te leveren, dat kon ik niet.
Nu voel ik me inderdaad weer vrij om mezelf te her vinden,
had alleen zo graag mezelf willen / kunnen zijn tijdens de relatie.
Die basis die jij hebt terug gevonden in je leven die wil ik ook weer, en ik vind het super dat jij de ruimte hebt gekregen van je partner om te zijn zoals jij wilt zijn, hij heeft door gehad dat je om een leuke relatie te hebben allebei gelukkig moet zijn.
Dat toont de kracht en de wil van jullie beiden om de relatie goed te houden.
Vooral dat laatste stukje advies, wijze woorden en zooooo waar.
Silki,
Wat enneaaa heeft gedaan binnen haar relatie, is de mooiste weg, de beste weg en de meest bevredigende weg.
Pas als dat niet meer mogenlijk is kom je op mijn weg, en die is niet makkelijk, maar die weg kies je pas als je niet anders meer kunt, want dan is de relatie echt over.(dit is voor mij nu zo'n anderhalve maand)
Kom je hier samen met je partner door heen,dan is het als of er nieuw leven wordt geblazen in je gevoel, want dan mag jij jij zijn, en dan is samen sterk een echt gevoel, ip dat jij denkt het alleen te moeten doen.
Een relatie heb je samen, waarin je allebei waardevol bent, en elk een eigen inbreng heeft, dat maakt jullie relatie uniek.
Dat verandert als 1 van beide vind dat het gaan moet zoals hij het wil of ziet.
Sterkte en luister naar je eigen ik.
sarah2ndlife
Soms is liefde alleen niet meer genoeg, vooral als er maar 1 partij is die er voor werkt,
Ook ik heb niet makkelijk mijn relatie moeten opgeven na 16 jaar, en geloof me ik heb er voor geknokt, snel opgeven was er niet bij.
Maar als het beeld van de toekomst samen ongemerkt in de loop der jaren zo verandert is, en de enige manier om samen door te gaan betekent dat je jezelf totaal moet weg cijferen, zodat hij een leuk leven heeft, dat kan niet, en dat moet je ook niet willen want je houd het wel een paar jaar vol, maar ergens komt het boven en blijft het knagen, zo heb ik nog jaren door gemoddert, tot de energie totaal op was.
Mijn ex en ik zijn als vrienden uit elkaar gegaan, en daardoor is ons verleden samen niet een wrokkig iets geworden om op terug te kijken, als we door waren gegaan waren we mss heel anders uit elkaar gegaan.
Ook dat is de echte wereld, de wereld waar je een heel leven op rond mag wandelen, het is wel de bedoeling dat dat een fijn leven word.
Het moet niet zo zijn dat je op je 70ste denkt oke nu begint mijn leven, want dan ben je te laat.
Bedankt voor je reactie, wat fijn dat jou dit gelukt is binnen je relatie.
Bij mij lukte dit niet, vond de vrijheid er niet voor.
En toen de volgende inlever ronde voor de deur stond, kon ik het niet langer, ik was mezelf al zo kwijt en nu werd er van mij verwacht om het laatste beetje van mij in te leveren, dat kon ik niet.
Nu voel ik me inderdaad weer vrij om mezelf te her vinden,
had alleen zo graag mezelf willen / kunnen zijn tijdens de relatie.
Die basis die jij hebt terug gevonden in je leven die wil ik ook weer, en ik vind het super dat jij de ruimte hebt gekregen van je partner om te zijn zoals jij wilt zijn, hij heeft door gehad dat je om een leuke relatie te hebben allebei gelukkig moet zijn.
Dat toont de kracht en de wil van jullie beiden om de relatie goed te houden.
Vooral dat laatste stukje advies, wijze woorden en zooooo waar.
Silki,
Wat enneaaa heeft gedaan binnen haar relatie, is de mooiste weg, de beste weg en de meest bevredigende weg.
Pas als dat niet meer mogenlijk is kom je op mijn weg, en die is niet makkelijk, maar die weg kies je pas als je niet anders meer kunt, want dan is de relatie echt over.(dit is voor mij nu zo'n anderhalve maand)
Kom je hier samen met je partner door heen,dan is het als of er nieuw leven wordt geblazen in je gevoel, want dan mag jij jij zijn, en dan is samen sterk een echt gevoel, ip dat jij denkt het alleen te moeten doen.
Een relatie heb je samen, waarin je allebei waardevol bent, en elk een eigen inbreng heeft, dat maakt jullie relatie uniek.
Dat verandert als 1 van beide vind dat het gaan moet zoals hij het wil of ziet.
Sterkte en luister naar je eigen ik.
sarah2ndlife
Soms is liefde alleen niet meer genoeg, vooral als er maar 1 partij is die er voor werkt,
Ook ik heb niet makkelijk mijn relatie moeten opgeven na 16 jaar, en geloof me ik heb er voor geknokt, snel opgeven was er niet bij.
Maar als het beeld van de toekomst samen ongemerkt in de loop der jaren zo verandert is, en de enige manier om samen door te gaan betekent dat je jezelf totaal moet weg cijferen, zodat hij een leuk leven heeft, dat kan niet, en dat moet je ook niet willen want je houd het wel een paar jaar vol, maar ergens komt het boven en blijft het knagen, zo heb ik nog jaren door gemoddert, tot de energie totaal op was.
Mijn ex en ik zijn als vrienden uit elkaar gegaan, en daardoor is ons verleden samen niet een wrokkig iets geworden om op terug te kijken, als we door waren gegaan waren we mss heel anders uit elkaar gegaan.
Ook dat is de echte wereld, de wereld waar je een heel leven op rond mag wandelen, het is wel de bedoeling dat dat een fijn leven word.
Het moet niet zo zijn dat je op je 70ste denkt oke nu begint mijn leven, want dan ben je te laat.
maandag 4 januari 2010 om 10:28
quote:silki schreef op 04 januari 2010 @ 00:06:
Hij neemt mij vaak ook niet serieus. Ik denk weleens dat dat komt door ons leeftijdsverschil.
Leeftijdsverschil heeft daar weinig mee te maken.
JIJ laat je niet serieus nemen, JIJ staat toe dat hij je zo behandeld.
En dus blijft hij je zo behandelen.
Hij neemt mij vaak ook niet serieus. Ik denk weleens dat dat komt door ons leeftijdsverschil.
Leeftijdsverschil heeft daar weinig mee te maken.
JIJ laat je niet serieus nemen, JIJ staat toe dat hij je zo behandeld.
En dus blijft hij je zo behandelen.
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
maandag 4 januari 2010 om 10:46
quote:colaennnietsanders schreef op 04 januari 2010 @ 00:02:
[...]
Wat hebben kinderen aan 2 ongelukkige ouders samen, nee ook al laat je er zoveel onderzoeken op los, ik weet uit ervaring dat ze liever 2 gelukkige ouders alleen hebben (moet wel zeggen dat we nog veel samen met ze doen zoals verjaardagen)
Toch is het zo. Jouw ervaring zegt alleen wat over jou ervaring. De onderzoeken laten iets heel anders zien.
Wat nog interessanter is dat scheiden helemaal geen oplossing is in 70% van de gevallen. Slechts 30% geeft op lange termijn aan gelukkiger te zijn geworden na de scheiding. De overige 70% geeft aan nooit meer zo gelukkig te zijn geworden als in de beste tijd van hun eerste huwelijk. Daarnaast is gebleken dat stellen die toch besloten bij elkaar te blijven ondanks dat ze niet meer van elkaar hielden na 10 jaar weer een goed huwelijk hadden zonder dat men daar iets voor gedaan had. Tijd heelt blijkbaar. Ook de fasen waarin je kinderen zitten is een leuke spelbreker voor je huwelijk. En met dat je ouder wordt wordt je ook milder.
Iemand zei dat als ze in de relatie zou zijn gebleven ze "haar gevoel zou moeten negeren". Ik vraag me af of dat echt waar is. Een gevoel komt namelijk altijd voort uit een gedachte, en gedachten kun je sturen.
Bijv. jij denk dat het glas half leeg is - gevolg - verdriet
of je draait het om en vindt dat het glas halfvol is- gevolg- tevreden
[...]
Wat hebben kinderen aan 2 ongelukkige ouders samen, nee ook al laat je er zoveel onderzoeken op los, ik weet uit ervaring dat ze liever 2 gelukkige ouders alleen hebben (moet wel zeggen dat we nog veel samen met ze doen zoals verjaardagen)
Toch is het zo. Jouw ervaring zegt alleen wat over jou ervaring. De onderzoeken laten iets heel anders zien.
Wat nog interessanter is dat scheiden helemaal geen oplossing is in 70% van de gevallen. Slechts 30% geeft op lange termijn aan gelukkiger te zijn geworden na de scheiding. De overige 70% geeft aan nooit meer zo gelukkig te zijn geworden als in de beste tijd van hun eerste huwelijk. Daarnaast is gebleken dat stellen die toch besloten bij elkaar te blijven ondanks dat ze niet meer van elkaar hielden na 10 jaar weer een goed huwelijk hadden zonder dat men daar iets voor gedaan had. Tijd heelt blijkbaar. Ook de fasen waarin je kinderen zitten is een leuke spelbreker voor je huwelijk. En met dat je ouder wordt wordt je ook milder.
Iemand zei dat als ze in de relatie zou zijn gebleven ze "haar gevoel zou moeten negeren". Ik vraag me af of dat echt waar is. Een gevoel komt namelijk altijd voort uit een gedachte, en gedachten kun je sturen.
Bijv. jij denk dat het glas half leeg is - gevolg - verdriet
of je draait het om en vindt dat het glas halfvol is- gevolg- tevreden
maandag 4 januari 2010 om 10:50
Overigens begrijp ik heel goed dat iedere moeder die gescheiden is die onderzoeken te vuur en te zwaard bestrijdt. Maar het zegt niks over jullie, het is een algemene uitkomst dus voel je niet aangevallen en ga je niet zitten verdedigen. De enige die kan beoordelen of jouw scheiding terecht was ben je zelf.
Het ontbreekt me wat aan dat soort discipline of hoe je het ook kan noemenVind je weglopen een teken van discipline?
maandag 4 januari 2010 om 10:59
quote:meds schreef op 04 januari 2010 @ 10:50:
Overigens begrijp ik heel goed dat iedere moeder die gescheiden is die onderzoeken te vuur en te zwaard bestrijdt. Maar het zegt niks over jullie, het is een algemene uitkomst dus voel je niet aangevallen en ga je niet zitten verdedigen. De enige die kan beoordelen of jouw scheiding terecht was ben je zelf.
Sterkr nog: dat kan je zelf niet eens. Net zo goed als dat je niet kan beoordelen of niet-scheiden terecht was.
Je geeft het zelf al aan, tijd doet veel. En daardoor kan je nooit met zekerheid beweren dat je nu (on)gelukkiger bent dan je zou zijn geweest als...
Overigens begrijp ik heel goed dat iedere moeder die gescheiden is die onderzoeken te vuur en te zwaard bestrijdt. Maar het zegt niks over jullie, het is een algemene uitkomst dus voel je niet aangevallen en ga je niet zitten verdedigen. De enige die kan beoordelen of jouw scheiding terecht was ben je zelf.
Sterkr nog: dat kan je zelf niet eens. Net zo goed als dat je niet kan beoordelen of niet-scheiden terecht was.
Je geeft het zelf al aan, tijd doet veel. En daardoor kan je nooit met zekerheid beweren dat je nu (on)gelukkiger bent dan je zou zijn geweest als...
maandag 4 januari 2010 om 11:33
quote:rider schreef op 04 januari 2010 @ 10:59:
[...]
Sterkr nog: dat kan je zelf niet eens. Net zo goed als dat je niet kan beoordelen of niet-scheiden terecht was.
Je geeft het zelf al aan, tijd doet veel. En daardoor kan je nooit met zekerheid beweren dat je nu (on)gelukkiger bent dan je zou zijn geweest als...Mooi gezegd rider, Inderdaad er zijn geen juiste keuzes alleen eigen keuzes. Acceptatie van die keuzes zorgt voor geluk. Zekerheden krijg je niet. Vragen zoals: "als"en "had ik maar" zullen op elk moment op kunnen komen het is afhankelijk van je eigen antwoord op deze vragen in hoeverre je je goed voelt.
[...]
Sterkr nog: dat kan je zelf niet eens. Net zo goed als dat je niet kan beoordelen of niet-scheiden terecht was.
Je geeft het zelf al aan, tijd doet veel. En daardoor kan je nooit met zekerheid beweren dat je nu (on)gelukkiger bent dan je zou zijn geweest als...Mooi gezegd rider, Inderdaad er zijn geen juiste keuzes alleen eigen keuzes. Acceptatie van die keuzes zorgt voor geluk. Zekerheden krijg je niet. Vragen zoals: "als"en "had ik maar" zullen op elk moment op kunnen komen het is afhankelijk van je eigen antwoord op deze vragen in hoeverre je je goed voelt.
maandag 4 januari 2010 om 11:34
quote:meds schreef op 04 januari 2010 @ 10:50:
Overigens begrijp ik heel goed dat iedere moeder die gescheiden is die onderzoeken te vuur en te zwaard bestrijdt. Maar het zegt niks over jullie, het is een algemene uitkomst dus voel je niet aangevallen en ga je niet zitten verdedigen. De enige die kan beoordelen of jouw scheiding terecht was ben je zelf.Helemaal mee eens Meds.
Overigens begrijp ik heel goed dat iedere moeder die gescheiden is die onderzoeken te vuur en te zwaard bestrijdt. Maar het zegt niks over jullie, het is een algemene uitkomst dus voel je niet aangevallen en ga je niet zitten verdedigen. De enige die kan beoordelen of jouw scheiding terecht was ben je zelf.Helemaal mee eens Meds.
maandag 4 januari 2010 om 11:52
quote:Enneaaa schreef op 04 januari 2010 @ 11:46:
Oef.... en dat is zo belangrijk in mijn ogen om te beseffen hoe je naar je werkelijkheid kijkt en of je er mogelijke anders naar zou kunnen kijken.Nah, veel mensen kunnen er slecht tegen als je dit, inclusief consequenties, zegt, is mijn ervaring. Emotie is een keuze.
Oef.... en dat is zo belangrijk in mijn ogen om te beseffen hoe je naar je werkelijkheid kijkt en of je er mogelijke anders naar zou kunnen kijken.Nah, veel mensen kunnen er slecht tegen als je dit, inclusief consequenties, zegt, is mijn ervaring. Emotie is een keuze.
maandag 4 januari 2010 om 11:55
TO kun je niet een weekendje in je uppie weg? Je man zorgt dan voor de kids en jij hebt even rust voor jezelf. Even helemaal weg van alles. Geniet daar dan van en denk ook na over wie jij bent en wat je nu wilt de rest van je leven.
En als je nog een gesprek met hem aan wilt gaan is het misschien een goed idee om een brief aan hem te schrijven en daar al jouw ideeen en gevoelens in te zetten. Werkt misschien makkelijker dan praten (voel jij je misschien niet serieus genomen, hij breekt in in jouw verhaal, heeft weerwoord oid)
En als je nog een gesprek met hem aan wilt gaan is het misschien een goed idee om een brief aan hem te schrijven en daar al jouw ideeen en gevoelens in te zetten. Werkt misschien makkelijker dan praten (voel jij je misschien niet serieus genomen, hij breekt in in jouw verhaal, heeft weerwoord oid)
