Relaties
alle pijlers
Je leven delen met één persoon...
zaterdag 16 januari 2010 om 17:53
... hoe krijgen mensen dat voor elkaar? Hoe blijft zoiets goed? Uit mijn vorige topics blijkt dat ik geen ster ben mbt relaties. Heb maar één echt serieuze relatie gehad die tegen het einde enorm misliep. We pasten totaal niet bij elkaar, maar kwamen daar te laat achter. Daarvoor alleen gescharreld en wat mensen mijn vriend genoemd, maar serieus was het niet. En hier lees ik verhalen van mensen die al 5, 10, 15, zelfs 20 jaar samen zijn. En soms gaat dat nog steeds goed! Als ik naar mijn grootouders kijk is zelfs 50 jaar niks nieuws. Hoe krijgen mensen dat voor elkaar? Hoe krijg je geen sleur? Is er nooit een verlangen naar een ander? Ik snap dat je heel erg van iemand kan houden, maar een leven lang met één persoon? Dat je geen 'ik 'meer bent, maar een 'wij'. Samen in een huis, dezelfde vrienden kring, zijn familie is nu jouw familie en andersom (mits je een kind hebt). En dat een leven lang... Ik ben 21... misschien nog jong... maar ken al 2 meiden van mijn leeftijd die getrouwd zijn en één met een kind! Word er een beetje bang van... Ik ga relaties aan met een perspectief van een jaar, misschien meer, maar kan me niet voorstellen dat je voor altijd bij iemand blijft en dat dat goed blijft...
mag jy mooi wees as die lelik verby is,
en sag kyk na elke harde tyd.
mag jy bly wees as die huil verby is,
en vrede he na die stryd.
en sag kyk na elke harde tyd.
mag jy bly wees as die huil verby is,
en vrede he na die stryd.
zaterdag 16 januari 2010 om 19:22
Kurtz, ik denk dat je niet moeten zoeken naar iemand die op je lijkt (want dan denk ik dat het soms dubbel gaat werken, bijvoorbeeld tijdens periodes dat het minder gaat) maar eerder naar iemand die je in je waarde laat. Iemand bij wie je jezelf kunt zijn en iemand bij wie je je mindere kanten ook kunt laten zien. Een relatie is niet simpel, en kan energie kosten, maar het kan ook veel opleveren.
zaterdag 16 januari 2010 om 19:22
zaterdag 16 januari 2010 om 19:23
hoezo 50??? 90 kan ook
ISTANBUL - Abdullah en Elif (110) Adigüzel uit het dorpje Arguvan in het midden van Turkije zijn 90 jaar getrouwd. Dat meldde het Turkse dagblad Radikal donderdag.
Het stel leerde elkaar kennen in de Ottomaanse tijd - de periode voor de stichting van de Turkse republiek in de jaren twintig - en trouwden naar eigen zeggen uit liefde. Ze kregen tien kinderen en het aantal klein- en achterkleinkinderen is inmiddels opgelopen tot 113. Het stel, dat tijdens het interview met de krant elkaars hand niet losliet, gelooft dat het geheim van hun lange relatie is dat ze elkaar altijd hebben liefgehad en vertrouwd.
Hun hoge leeftijd hebben ze volgens Elif te danken aan het gezonde eten in het dorp. Ze wonen met hun jongste telg, een zoon van tegen de zeventig.
ISTANBUL - Abdullah en Elif (110) Adigüzel uit het dorpje Arguvan in het midden van Turkije zijn 90 jaar getrouwd. Dat meldde het Turkse dagblad Radikal donderdag.
Het stel leerde elkaar kennen in de Ottomaanse tijd - de periode voor de stichting van de Turkse republiek in de jaren twintig - en trouwden naar eigen zeggen uit liefde. Ze kregen tien kinderen en het aantal klein- en achterkleinkinderen is inmiddels opgelopen tot 113. Het stel, dat tijdens het interview met de krant elkaars hand niet losliet, gelooft dat het geheim van hun lange relatie is dat ze elkaar altijd hebben liefgehad en vertrouwd.
Hun hoge leeftijd hebben ze volgens Elif te danken aan het gezonde eten in het dorp. Ze wonen met hun jongste telg, een zoon van tegen de zeventig.
zaterdag 16 januari 2010 om 19:26
quote:Kurtz schreef op 16 januari 2010 @ 19:15:
Ik weet niet. Ik heb BPS trekken en ik kan een dag intens gelukkig zijn met mijn partner. Genieten van elkaar en alles wat we samen doen. En de andere dag me enorm irriteren omdat iets niet gaat zoals ik het wil. Omdat ik moet ingeven. Omdat hij toch niet de persoon is die ik de dag ervoor zo heb opgehemeld. Soms moest ik echt gewoon moeite doen om het fijn te hebben met die ander. Soms was alles zelfs fijn. Het is voor mij erg vermoeiend.
Ik wil de komende 50 jaar iemand die erg op me lijkt. Want dan hoef ik niet veel in te geven, dan gaan de dingen zoals we ze allebei willen en irriteer ik me veel minder snel. Ik zoek iemand die met mij om kan gaan, zodat het mij beter lukt om met hem om te gaan. Erg ingewikkeld. En als ik dan naar 'normale' mensen kijken, in 'normale' relaties, en zie dat er zoveel dingen mislopen, ga ik twijfelen of ik dat wel kan.
Iemand die erg op je lijkt zou ook tegen je kunnen werken.
Misschien heb jij juist wel meer aan iemand die heel gelijkmatig is. Die niet het ene moment zus en het andere moment zo in het leven staat.
Met iemand die op je lijkt loop je de kans om precies in een tegenovergestelde modus te zitten. Dus hij overal blij mee en jij niet of andersom.
Lijkt me juist doodvermoeiend.
Ik weet niet. Ik heb BPS trekken en ik kan een dag intens gelukkig zijn met mijn partner. Genieten van elkaar en alles wat we samen doen. En de andere dag me enorm irriteren omdat iets niet gaat zoals ik het wil. Omdat ik moet ingeven. Omdat hij toch niet de persoon is die ik de dag ervoor zo heb opgehemeld. Soms moest ik echt gewoon moeite doen om het fijn te hebben met die ander. Soms was alles zelfs fijn. Het is voor mij erg vermoeiend.
Ik wil de komende 50 jaar iemand die erg op me lijkt. Want dan hoef ik niet veel in te geven, dan gaan de dingen zoals we ze allebei willen en irriteer ik me veel minder snel. Ik zoek iemand die met mij om kan gaan, zodat het mij beter lukt om met hem om te gaan. Erg ingewikkeld. En als ik dan naar 'normale' mensen kijken, in 'normale' relaties, en zie dat er zoveel dingen mislopen, ga ik twijfelen of ik dat wel kan.
Iemand die erg op je lijkt zou ook tegen je kunnen werken.
Misschien heb jij juist wel meer aan iemand die heel gelijkmatig is. Die niet het ene moment zus en het andere moment zo in het leven staat.
Met iemand die op je lijkt loop je de kans om precies in een tegenovergestelde modus te zitten. Dus hij overal blij mee en jij niet of andersom.
Lijkt me juist doodvermoeiend.
zaterdag 16 januari 2010 om 19:26
Hmmm ik wilde toch ook even posten.
22 en al een enorm ouderwetse romanticus.Ik geloof er echt in om vreselijk oud te worden met een partner. In het begin ben je verliefd en dan ga je echt diep van elkaar houden. Maar ik ken stellen die om de haverklap na tig jaar nog steeds die kriebels af en toe terug krijgen. Je moet wel blijven werken aan je relatie en ervoor blijven gaan.
Ik heb 3 en een half jaar een relatie gehad. Met mijn ex wilde (wil) ik stok en stokoud worden. Samen reizen, samen wonen, later samen kinderen krijgen, trouwen, die kinderen zien opgroeien, samen oud worden, enzovoorts.
Ik raak altijd zo blij van die oude opaatjes en omaatjes die saampjes in de bus zitten en het dan hebben over de kat van de buren die weer is langs geweest. Tig jaar samen en nog steeds druk aan de babbel met elkaar.
En na de verliefdheid ga je ook de minpunten zien ja. Maar ergens ga je daar denk ik ook van houden. Ik kon me ook ergeren aan mijn ex, maar ergens vond ik het ook heerlijk om te doen en om te kunnen.
En tuurlijk houd je je eigen leven nog, je hebt je familie en vrienden, je baan, je hobby, je sport etc.
Ik heb echt een vreselijk rotsvast geloof in de liefde. En als ik een relatie aanga is het omdat ik er echt in geloof. Maar ik denk zodra je diegene gevonden hebt merk je het vanzelf. Ik geloof niet dat er EEN ware is, ik geloof dat er meerdere zijn. EN als je een van hen vind dan weet je hoe je oud kan worden met iemand!
Mijn ex en ik houden van mekaar, of er nog een toekomst inzit geen idee. Maar mij geloof in de liefde is er alleen maar sterker door geworden.
Wat een gebazel voor zon jonge meid he:p!!! Maar ik geloof echt vreselijk erg in de kracht van de liefde. En als ik die oude mensjes samen zie lachen dan weet ik dat het er ook is! Zij zullen ook hun moeilijke momenten gehad hebben, misschien wel uit elkaar zijn geweest, de kracht ligt erin dat je er samen uitkomt.
Maar wel blijven werken. Niet voor vanzelfsprekend gaan aannemen.
Patrick Swayze en zijn vrouw hebben daar een boek over geschreven, over hun liefde. Heb een aantal mooie qoutes daaruit gelezen!
Maar goe dgenoeg gebazel van deze romanticus:p. Misschien overdrijf ik een beetje! Ik ben zeker niet naief! En wat er ook gebeurt ik hoop dat ik dat geloof in de liefde niet kwijtraak.
22 en al een enorm ouderwetse romanticus.Ik geloof er echt in om vreselijk oud te worden met een partner. In het begin ben je verliefd en dan ga je echt diep van elkaar houden. Maar ik ken stellen die om de haverklap na tig jaar nog steeds die kriebels af en toe terug krijgen. Je moet wel blijven werken aan je relatie en ervoor blijven gaan.
Ik heb 3 en een half jaar een relatie gehad. Met mijn ex wilde (wil) ik stok en stokoud worden. Samen reizen, samen wonen, later samen kinderen krijgen, trouwen, die kinderen zien opgroeien, samen oud worden, enzovoorts.
Ik raak altijd zo blij van die oude opaatjes en omaatjes die saampjes in de bus zitten en het dan hebben over de kat van de buren die weer is langs geweest. Tig jaar samen en nog steeds druk aan de babbel met elkaar.
En na de verliefdheid ga je ook de minpunten zien ja. Maar ergens ga je daar denk ik ook van houden. Ik kon me ook ergeren aan mijn ex, maar ergens vond ik het ook heerlijk om te doen en om te kunnen.
En tuurlijk houd je je eigen leven nog, je hebt je familie en vrienden, je baan, je hobby, je sport etc.
Ik heb echt een vreselijk rotsvast geloof in de liefde. En als ik een relatie aanga is het omdat ik er echt in geloof. Maar ik denk zodra je diegene gevonden hebt merk je het vanzelf. Ik geloof niet dat er EEN ware is, ik geloof dat er meerdere zijn. EN als je een van hen vind dan weet je hoe je oud kan worden met iemand!
Mijn ex en ik houden van mekaar, of er nog een toekomst inzit geen idee. Maar mij geloof in de liefde is er alleen maar sterker door geworden.
Wat een gebazel voor zon jonge meid he:p!!! Maar ik geloof echt vreselijk erg in de kracht van de liefde. En als ik die oude mensjes samen zie lachen dan weet ik dat het er ook is! Zij zullen ook hun moeilijke momenten gehad hebben, misschien wel uit elkaar zijn geweest, de kracht ligt erin dat je er samen uitkomt.
Maar wel blijven werken. Niet voor vanzelfsprekend gaan aannemen.
Patrick Swayze en zijn vrouw hebben daar een boek over geschreven, over hun liefde. Heb een aantal mooie qoutes daaruit gelezen!
Maar goe dgenoeg gebazel van deze romanticus:p. Misschien overdrijf ik een beetje! Ik ben zeker niet naief! En wat er ook gebeurt ik hoop dat ik dat geloof in de liefde niet kwijtraak.
zaterdag 16 januari 2010 om 19:26
quote:xDoortjex schreef op 16 januari 2010 @ 18:41:
Hoe in het dagelijks leven samen kunt leven met een persoon, Ann Liv, dat is inderdaad wel wat Kurtz wil weten denk ik.
In een goede relatie is dat fijn. Dan kom je thuis in de wetenschap dat de kachel brandt, de thee klaarstaat en er iemand op je wacht om je te kussen, te knuffelen en te vragen hoe je dag was.
Dan doe je een klusje waarvan je weet dat die ander er tegenop ziet, dan verras je die ander door te koken wat hij of zij heel lekker vindt, je maakt het leven in de kleine dingen net een beetje leuker voor elkaar. En dus ook voor jezelf. Door die dingen wordt een en een veel meer dan twee.
En ondertussen mag je er zijn zoals je bent. Ook met je gevouwen hoofd als je net wakker wordt en dat je je niet doodschaamt als hij naar de wc moet als je net gepoept hebt.
Dat je samen kunt lachen en huilen en toekomstplannen hebt. Er kunnen altijd beren op de weg komen, maar in de tussentijd moet je zo ontzettend genieten van die kleine dingen die de liefde zo de moeite waard maken.
Dan is samenleven leuk.a- fucking-men
Hoe in het dagelijks leven samen kunt leven met een persoon, Ann Liv, dat is inderdaad wel wat Kurtz wil weten denk ik.
In een goede relatie is dat fijn. Dan kom je thuis in de wetenschap dat de kachel brandt, de thee klaarstaat en er iemand op je wacht om je te kussen, te knuffelen en te vragen hoe je dag was.
Dan doe je een klusje waarvan je weet dat die ander er tegenop ziet, dan verras je die ander door te koken wat hij of zij heel lekker vindt, je maakt het leven in de kleine dingen net een beetje leuker voor elkaar. En dus ook voor jezelf. Door die dingen wordt een en een veel meer dan twee.
En ondertussen mag je er zijn zoals je bent. Ook met je gevouwen hoofd als je net wakker wordt en dat je je niet doodschaamt als hij naar de wc moet als je net gepoept hebt.
Dat je samen kunt lachen en huilen en toekomstplannen hebt. Er kunnen altijd beren op de weg komen, maar in de tussentijd moet je zo ontzettend genieten van die kleine dingen die de liefde zo de moeite waard maken.
Dan is samenleven leuk.a- fucking-men
Sloerie en Huppelkut, aangenaam!
zaterdag 16 januari 2010 om 19:39
Mijn opa en oma waren ook meer dan 60 jaar bij elkaar en waren tot het einde heel lief voor elkaar. Mijn opa is niet zo heel lang geleden overleden. Mijn oma heeft het nu heel zwaar en ik wil eigenlijk niet meer verder leven. Mijn opa en oma waren voor mij altijd het bewijs dat echte liefde bestaat.Toen mijn opa ziek werd zij ik al tegen Zwieber dat het voor mij onvoorstelbaar was dat zij niet meer met zijn tweeën zouden zijn.
zaterdag 16 januari 2010 om 19:47
quote:ColeTurner schreef op 16 januari 2010 @ 19:39:
Mijn opa en oma waren ook meer dan 60 jaar bij elkaar en waren tot het einde heel lief voor elkaar. Mijn opa is niet zo heel lang geleden overleden. Mijn oma heeft het nu heel zwaar en ik wil eigenlijk niet meer verder leven. Mijn opa en oma waren voor mij altijd het bewijs dat echte liefde bestaat.Toen mijn opa ziek werd zij ik al tegen Zwieber dat het voor mij onvoorstelbaar was dat zij niet meer met zijn tweeën zouden zijn.
heftig vind ik dit soort verhalen altijd. Ook heel mooi maar ook heel heftig. Maakt dat liefde ook nietig en eenzaam maakt.
Mijn vader overleed 12 jaar geleden. 5 maanden later werd zijn steen op dinsdag bijgezet, mijn moeder is gaan kijken en overleed een dag later. Zij wilde ook niet meer verder zonder mijn vader ondanks dat mijn vader op leeftijd was en mijn moeder net 56. Echte liefde die later werd omschreven als ankertje en bootje, bootje viel weg en anker had geen nut meer. Maar of ik daar nou zo blij mee was/ben...
btw heel fijn om over jou liefde voor Zwieber te lezen. Me loves mensen die elkaar echt lief lief hebben
Mijn opa en oma waren ook meer dan 60 jaar bij elkaar en waren tot het einde heel lief voor elkaar. Mijn opa is niet zo heel lang geleden overleden. Mijn oma heeft het nu heel zwaar en ik wil eigenlijk niet meer verder leven. Mijn opa en oma waren voor mij altijd het bewijs dat echte liefde bestaat.Toen mijn opa ziek werd zij ik al tegen Zwieber dat het voor mij onvoorstelbaar was dat zij niet meer met zijn tweeën zouden zijn.
heftig vind ik dit soort verhalen altijd. Ook heel mooi maar ook heel heftig. Maakt dat liefde ook nietig en eenzaam maakt.
Mijn vader overleed 12 jaar geleden. 5 maanden later werd zijn steen op dinsdag bijgezet, mijn moeder is gaan kijken en overleed een dag later. Zij wilde ook niet meer verder zonder mijn vader ondanks dat mijn vader op leeftijd was en mijn moeder net 56. Echte liefde die later werd omschreven als ankertje en bootje, bootje viel weg en anker had geen nut meer. Maar of ik daar nou zo blij mee was/ben...
btw heel fijn om over jou liefde voor Zwieber te lezen. Me loves mensen die elkaar echt lief lief hebben
zaterdag 16 januari 2010 om 19:49
zaterdag 16 januari 2010 om 19:50
quote:ColeTurner schreef op 16 januari 2010 @ 19:39:
Mijn opa en oma waren ook meer dan 60 jaar bij elkaar en waren tot het einde heel lief voor elkaar. Mijn opa is niet zo heel lang geleden overleden. Mijn oma heeft het nu heel zwaar en ik wil eigenlijk niet meer verder leven. Mijn opa en oma waren voor mij altijd het bewijs dat echte liefde bestaat.Toen mijn opa ziek werd zij ik al tegen Zwieber dat het voor mij onvoorstelbaar was dat zij niet meer met zijn tweeën zouden zijn. Zo was het ook met mijn opa en oma. Toen mijn opa overleed wilde mijn oma ook dood want dan kon ze samen met hem zijn in de hemel. Dat vond ik stiekem wel een heel mooie gedachte.
Mijn opa en oma waren ook meer dan 60 jaar bij elkaar en waren tot het einde heel lief voor elkaar. Mijn opa is niet zo heel lang geleden overleden. Mijn oma heeft het nu heel zwaar en ik wil eigenlijk niet meer verder leven. Mijn opa en oma waren voor mij altijd het bewijs dat echte liefde bestaat.Toen mijn opa ziek werd zij ik al tegen Zwieber dat het voor mij onvoorstelbaar was dat zij niet meer met zijn tweeën zouden zijn. Zo was het ook met mijn opa en oma. Toen mijn opa overleed wilde mijn oma ook dood want dan kon ze samen met hem zijn in de hemel. Dat vond ik stiekem wel een heel mooie gedachte.
zaterdag 16 januari 2010 om 20:12
quote:nazife schreef op 16 januari 2010 @ 19:49:
iemand die zei iets over mensen die lang getrouwd zijn en over elkaar praten alsof ze elkaar haten. zo was mijn oma soms dus ook...totdat mijn opa overleed en nu 4 jaar later heeft ze het nog steed zo ontzettend moeilijk. mensen waarderen pas wat ze hebben als het er niet meer is...
Kan best, is ook heel naar maar wat ik al zei;'soms blijven mensen bij elkaar die beter al twintig jaar eerder hadden kunnen scheiden'.
Mensen maken zich aan elkaar onmisbaar en zelfs iemand die je niet meer echt geweldig vindt kun je missen na 50 jaar samen te zijn geweest. Dat hoeft niet altijd liefde te zijn dan. Kan maar hoeft niet. Het kan ook gewenning zijn en niet weten hoe zonder te moeten maar in mijn optiek zit daar dus wel een verschil tussen.
iemand die zei iets over mensen die lang getrouwd zijn en over elkaar praten alsof ze elkaar haten. zo was mijn oma soms dus ook...totdat mijn opa overleed en nu 4 jaar later heeft ze het nog steed zo ontzettend moeilijk. mensen waarderen pas wat ze hebben als het er niet meer is...
Kan best, is ook heel naar maar wat ik al zei;'soms blijven mensen bij elkaar die beter al twintig jaar eerder hadden kunnen scheiden'.
Mensen maken zich aan elkaar onmisbaar en zelfs iemand die je niet meer echt geweldig vindt kun je missen na 50 jaar samen te zijn geweest. Dat hoeft niet altijd liefde te zijn dan. Kan maar hoeft niet. Het kan ook gewenning zijn en niet weten hoe zonder te moeten maar in mijn optiek zit daar dus wel een verschil tussen.
zaterdag 16 januari 2010 om 20:49
Leuk topic dit, ik heb het helemaal doorgelezen en kom veel herkenbaars tegen! Ik ben nu 23 en sinds mijn 17e met mijn vriend samen. Na een jaar ben ik vanuit een studentenhuis bij hem ingetrokken. Voordat hij in beeld kwam heb ik wel "vriendjes" gehad, maar toen ik hem (beter) leerde kennen heb ik niet anders meer gewild. Ja, misschien had ik hem liever later tegengekomen, maar je hebt dat gewoon niet in de hand.
Soms vind ik het lastig om samen te wonen, omdat ik erg graag op mezelf ben. Ik heb véél ruimte nodig, maar soms wil ik hem het liefst zo dichtbij als maar kan. Gisteren realiseerde ik me opeens dat ik soms behoorlijk egoïstisch kan zijn, wat voor hem natuurlijk echt niet leuk is. En voor mij eigenlijk ook niet, dus dat is iets om aan te werken.
Onze karakters liggen heel ver uit elkaar, maar onze levensinvulling en toekomstdromen komen overeen, hopelijk kunnen we het met z'n tweeën waarmaken.
In 2008 zijn we getrouwd, nadat we elkaar hadden gevraagd. Eerst hij, toen ik. Kennelijk moest ik het mezelf nog realiseren, haha. Voordat ik hem kende hoefde het van mij niet en als we het niet hadden gedaan was er ook niets aan de hand. Dat klinkt misschien raar, maar zo voelt het wel. Hij is mijn beste vriend en fantastische mooie vent en nu draagt hij mijn ring. Dat vind ik er mooi aan en blijft hij evengoed mijn vriendje
En Kurtz, ik snap je vragen heel goed; ik vraag het mezelf ook wel eens af. Hoe doen mensen dat? De tijd zal het leren.. Hopelijk word ik een oud vrouwtje die hand in hand met mijn oude mannetje op een bankje zit.
Soms vind ik het lastig om samen te wonen, omdat ik erg graag op mezelf ben. Ik heb véél ruimte nodig, maar soms wil ik hem het liefst zo dichtbij als maar kan. Gisteren realiseerde ik me opeens dat ik soms behoorlijk egoïstisch kan zijn, wat voor hem natuurlijk echt niet leuk is. En voor mij eigenlijk ook niet, dus dat is iets om aan te werken.
Onze karakters liggen heel ver uit elkaar, maar onze levensinvulling en toekomstdromen komen overeen, hopelijk kunnen we het met z'n tweeën waarmaken.
In 2008 zijn we getrouwd, nadat we elkaar hadden gevraagd. Eerst hij, toen ik. Kennelijk moest ik het mezelf nog realiseren, haha. Voordat ik hem kende hoefde het van mij niet en als we het niet hadden gedaan was er ook niets aan de hand. Dat klinkt misschien raar, maar zo voelt het wel. Hij is mijn beste vriend en fantastische mooie vent en nu draagt hij mijn ring. Dat vind ik er mooi aan en blijft hij evengoed mijn vriendje
En Kurtz, ik snap je vragen heel goed; ik vraag het mezelf ook wel eens af. Hoe doen mensen dat? De tijd zal het leren.. Hopelijk word ik een oud vrouwtje die hand in hand met mijn oude mannetje op een bankje zit.
zaterdag 16 januari 2010 om 23:38
quote:tyche schreef op 16 januari 2010 @ 19:10:
, een ander kan je geen geluk schenken als je er geen plek voor hebt
Tyche, wat prachtig en wat waar!
En het is zo waar wat hier steeds gezegd wordt, na de eerste verliefdheid ga je ook elkaars mindere kanten zien, maar die maken niet dat je minder van elkaar houdt. Ik kan Tutteman soms echt wel achter het behang plakken, maar als je het me dan op zo'n moment recht op de vrouw af zou vragen, zou ik moeten bekennen dat ik diep in mijn hart ook dáárom van hem houd, omdat ook zijn irritante kanten hem hém maken.
Ik hoorde laatst ergens op visite radio2. Daar lieten ze af en toe 'Goed leven' quotes tussen liedjes door horen, net als bij Boer zoekt Vrouw, zeg maar.
Ik hoorde: Als jij mij kan hebben in mijn slechtste staat van zijn, dan ben jij de man van mijn leven. Vond ik prachtig.
, een ander kan je geen geluk schenken als je er geen plek voor hebt
Tyche, wat prachtig en wat waar!
En het is zo waar wat hier steeds gezegd wordt, na de eerste verliefdheid ga je ook elkaars mindere kanten zien, maar die maken niet dat je minder van elkaar houdt. Ik kan Tutteman soms echt wel achter het behang plakken, maar als je het me dan op zo'n moment recht op de vrouw af zou vragen, zou ik moeten bekennen dat ik diep in mijn hart ook dáárom van hem houd, omdat ook zijn irritante kanten hem hém maken.
Ik hoorde laatst ergens op visite radio2. Daar lieten ze af en toe 'Goed leven' quotes tussen liedjes door horen, net als bij Boer zoekt Vrouw, zeg maar.
Ik hoorde: Als jij mij kan hebben in mijn slechtste staat van zijn, dan ben jij de man van mijn leven. Vond ik prachtig.
zondag 17 januari 2010 om 09:57
wij zijn op 10-10-10 alweer 12 jaar samen en hoe wij het uithouden met elkaar?
veel geven en nemen en vooral alles nemen zoals het komt.
onze kracht is wsch dat wij elkaar in waarde laten en elkaar een groot stuk eigen leven gunnen.
hij gaat met zijn vrienden op vakantie een keer per jaar, ik ga met handbal of collega's regelmatig een avondje stappen of uit eten.
over de opvoeding van onze kinderen zijn we het bijna altijd eens en ook het huishouden en de financieen delen we samen.
tuurlijk hebben we weleens knallende ruzie, maar praten het altijd uit en maken het weer goed, ook als we het niet eens worden.
tijdens en na mijn zwangerschap ben ik zwaar depressief geweest en hij is mijn rots geweest, hij heeft me eruit getrokken en nu? nu hebben we een goed leven.
wij hebben weleens de vraag gehad : hoe doen jullie dat toch? jullie houden zoveel van elkaar en laten dat ook zien.
dan zeggen wij altijd, nou gewoon, beetje geven, beetje nemen en vooral eerlijk zijn
veel geven en nemen en vooral alles nemen zoals het komt.
onze kracht is wsch dat wij elkaar in waarde laten en elkaar een groot stuk eigen leven gunnen.
hij gaat met zijn vrienden op vakantie een keer per jaar, ik ga met handbal of collega's regelmatig een avondje stappen of uit eten.
over de opvoeding van onze kinderen zijn we het bijna altijd eens en ook het huishouden en de financieen delen we samen.
tuurlijk hebben we weleens knallende ruzie, maar praten het altijd uit en maken het weer goed, ook als we het niet eens worden.
tijdens en na mijn zwangerschap ben ik zwaar depressief geweest en hij is mijn rots geweest, hij heeft me eruit getrokken en nu? nu hebben we een goed leven.
wij hebben weleens de vraag gehad : hoe doen jullie dat toch? jullie houden zoveel van elkaar en laten dat ook zien.
dan zeggen wij altijd, nou gewoon, beetje geven, beetje nemen en vooral eerlijk zijn
zondag 17 januari 2010 om 10:37
ik heb trouwens ook het gevoel dat veel mensen na een tijdje stoppen met moeite voor elkaar te doen. die vrouw die zorgt er dan nooit eens voor dat ze er leuk uitziet als man thuiskomt, man neemt nooit meer een bloemetje voor dr mee. ze gaan nooit meer even een avond speciaal met elkaar iets doen etc...zou dat ook een reden zijn dat het vaak niet (meer) lukt?
