Relaties
alle pijlers
Alleen verder? En dan?
donderdag 4 februari 2010 om 16:21
Ik ben er bijna zeker van: ik ga mijn relatie verbreken.
Ik heb al bijna 8 jaar een relatie, waarvan we ook al weer 7,5 jaar samenwonen. Momenteel heb ik een denk- / rustpauze van twee weken genomen, zodat ik alle gedachten en gevoelens voor mijzelf op een rijtje kan zetten. Ook wilde ik voelen of ik hem mis.
Nu kom ik er eigenlijk achter dat ik hem helemaal niet echt mis. Of in andere woorden: ik denk dat ik uiteindelijk beter af ben alleen.
Alleen verbeken.... I'm scared as hell... En dan? Dan ben ik dus alleen en eigenlijk ben ik heel bang om alleen te zijn. Heb altijd een veilige omgeving gekend, hetzij eerst onder de vleugels van mijn ouders, daarna in mijn relatie. Nu zal ik in m'n uppie de wereld weer in moeten.
Daarnaast moeten er veel praktische zaken geregeld worden. We hebben 3 jaar geleden een huis gekocht. De kosten zullen we er niet uit halen en bovendien hoe lang gaat het duren voordat het huis verkocht is? We kunnen het beiden niet alleen opbrengen.
Ook maak ik me zorgen over de toekomst. Straks zijn er geen leuke mannen meer... Het flirten heeft me nooit echt gelegen en ik vind de datingscene maar eng. Bovendien nadert de 30 rap en als ik straks weer opnieuw moet gaan beginnen in een eventueel volgende relatie, moet dat natuurlijk ook weer stapje voor stapje opgebouwd worden. Voor mijn 34e zullen er dan hoogstwaarschijnlijk geen kids zijn.... Wil ik dat? Of blijf ik toch in de relatie, die me niet gelukkig maakt, maar waarvan ik weet dat hij de meest geweldige vader van mijn kinderen zou zijn....
Maak ik wel de juiste keuze? Wat als ik spijt krijg?
Bovenstaande is overigens maar een klein deel van al mijn gedachten. Als ik alles op zou schrijven, ben ik nog uren bezig.
Ik zou graag van medeforum-ers horen, hoe zij het ervaren hebben om een lange relatie te verbreken.
Heb je spijt of was het de beste keuze die je hebt kunnen maken? Heb je alweer een nieuwe liefde of is er geen leuke man te vinden? Hoe hebben jullie de verkoop van het huis aangepakt? Wie is er blijven wonen totdat het huis verkocht was? Hoe zijn jullie omgegaan met de restschuld? etc. etc.
Alle reacties zijn welkom! Alvast bedankt!
Ik heb al bijna 8 jaar een relatie, waarvan we ook al weer 7,5 jaar samenwonen. Momenteel heb ik een denk- / rustpauze van twee weken genomen, zodat ik alle gedachten en gevoelens voor mijzelf op een rijtje kan zetten. Ook wilde ik voelen of ik hem mis.
Nu kom ik er eigenlijk achter dat ik hem helemaal niet echt mis. Of in andere woorden: ik denk dat ik uiteindelijk beter af ben alleen.
Alleen verbeken.... I'm scared as hell... En dan? Dan ben ik dus alleen en eigenlijk ben ik heel bang om alleen te zijn. Heb altijd een veilige omgeving gekend, hetzij eerst onder de vleugels van mijn ouders, daarna in mijn relatie. Nu zal ik in m'n uppie de wereld weer in moeten.
Daarnaast moeten er veel praktische zaken geregeld worden. We hebben 3 jaar geleden een huis gekocht. De kosten zullen we er niet uit halen en bovendien hoe lang gaat het duren voordat het huis verkocht is? We kunnen het beiden niet alleen opbrengen.
Ook maak ik me zorgen over de toekomst. Straks zijn er geen leuke mannen meer... Het flirten heeft me nooit echt gelegen en ik vind de datingscene maar eng. Bovendien nadert de 30 rap en als ik straks weer opnieuw moet gaan beginnen in een eventueel volgende relatie, moet dat natuurlijk ook weer stapje voor stapje opgebouwd worden. Voor mijn 34e zullen er dan hoogstwaarschijnlijk geen kids zijn.... Wil ik dat? Of blijf ik toch in de relatie, die me niet gelukkig maakt, maar waarvan ik weet dat hij de meest geweldige vader van mijn kinderen zou zijn....
Maak ik wel de juiste keuze? Wat als ik spijt krijg?
Bovenstaande is overigens maar een klein deel van al mijn gedachten. Als ik alles op zou schrijven, ben ik nog uren bezig.
Ik zou graag van medeforum-ers horen, hoe zij het ervaren hebben om een lange relatie te verbreken.
Heb je spijt of was het de beste keuze die je hebt kunnen maken? Heb je alweer een nieuwe liefde of is er geen leuke man te vinden? Hoe hebben jullie de verkoop van het huis aangepakt? Wie is er blijven wonen totdat het huis verkocht was? Hoe zijn jullie omgegaan met de restschuld? etc. etc.
Alle reacties zijn welkom! Alvast bedankt!
donderdag 4 februari 2010 om 16:36
Meid, wat een keuze om te maken. Ik kan me voorstellen dat het ontzettend ingrijpend voor je moet zijn.
Over woningverkoop en dergelijke weet ik weinig, maar ik weet wel dat ontevredenheid iets progressiefs is. Als je ervoor kiest om bij hem te blijven vanwege het vertrouwde, is het goed mogelijk dat je steeds nieuwsgieriger wordt naar het "andere leven".
Ik geloof meteen dat een grote stap is, dat je bang bent voor wat er gaat komen en dat je niet weet hoe je verder moet. Het is natuurlijk een cliché maar alles komt uiteindelijk altijd goed.
Succes..
Oh, je zult het zelf ook wel weten, maar ook je vriend verdient het om te weten waar hij aan toe is.
Over woningverkoop en dergelijke weet ik weinig, maar ik weet wel dat ontevredenheid iets progressiefs is. Als je ervoor kiest om bij hem te blijven vanwege het vertrouwde, is het goed mogelijk dat je steeds nieuwsgieriger wordt naar het "andere leven".
Ik geloof meteen dat een grote stap is, dat je bang bent voor wat er gaat komen en dat je niet weet hoe je verder moet. Het is natuurlijk een cliché maar alles komt uiteindelijk altijd goed.
Succes..
Oh, je zult het zelf ook wel weten, maar ook je vriend verdient het om te weten waar hij aan toe is.
donderdag 4 februari 2010 om 16:40
Misschien wel eens goed om te ervaren hoe het is on your own te zijn...biedt weer heel andere perspectieven.Je zult er ws veel van leren,over jezelf,over je wensen en idealen.Juist omdat je het dan in je eentje moet doen.Tuurlijk is het makkelijker om voor de "veiligheid"te kiezen,het vertrouwde,dus in deze relatie blijven te hangen.Maar wil je op jouw leeftijd in een relatie blijven die je niet gelukkig maakt? Kies voor jezelf! Dat van die man en kinderen komt vanzelf op den duur,dat is geen motief om te blijven...ook niet fair t.o je partner.Die verdient ook iemand die echt voor hem gaat.
donderdag 4 februari 2010 om 16:44
Hoi Nylenna,
Wat balen voor je dat je nu in deze situatie zit. Maar wel heel dapper dat je eerlijk naar jezelf en naar hem durft te zijn, daar is heel veel moed voor nodig. Dus mijn complimenten daarvoor!
De situatie is herkenbaar, behalve de verkoop van een huis. Mijn relatie was ook van die lengte, mijn ex leek mij ook een superleuke vader voor de kids, maar wij hadden een broer zus relatie. Op een gegeven moment moet je toch een keuze maken. Waar word je gelukkig van?
Wat ik nu zelf merk is dat als je eerst een gezin om je heen had bij ouders, en daarna zo´n lange relatie, het eerst heel vanzelfsprekend lijkt om sowieso samen te zijn, en dat het eerste wat je moet doen als je weer op eigen benen staat, is op zoek te gaan naar die nieuwe relatie. Zelf merk ik na een tijdje dat met z´n tweeën zijn niet de enige optie is. Het is ook heerlijk om in je eentje te zijn. Natuurlijk streeft iedereen daar altijd wel naar, maar het is niet perse zaligmakend. Maak jezelf na het uitmaken dus niet afhankelijk van de zoektocht naar die nieuwe man, omdat je ´al´ tegen de 30 aanloopt. Zorg er eerst voor dat je jezelf nu op 1 zet, dat je een goeie relatie hebt met jezelf.
Probeer goed te kijken naar wat je wel hebt, in plaats van naar wat je niet hebt. Je kunt straks helemaal gaan leven naar je eigen ideeën, je hoeft geen compromissen te doen, straks je eigen huisje inrichten naar jouw smaak, reizen maken die jij specifiek leuk vindt, kortom, jezelf weer herontdekken. Dat heeft tijd nodig, maar is een mooie ontdekkingstocht.
Kennelijk ben je er klaar voor, anders had je deze beslissing niet genomen. Hier begint het volgende deel van je leven. Je bent al heel ver door dit te willen. En met de verkoop van je huis, daar komen jullie zeker uit (hoewel het natuurlijk veel kopzorgen kan geven). Geef je zelf de tijd, het is een rouwproces, beschouw het ook zo. You can do it, girl!!
Wat balen voor je dat je nu in deze situatie zit. Maar wel heel dapper dat je eerlijk naar jezelf en naar hem durft te zijn, daar is heel veel moed voor nodig. Dus mijn complimenten daarvoor!
De situatie is herkenbaar, behalve de verkoop van een huis. Mijn relatie was ook van die lengte, mijn ex leek mij ook een superleuke vader voor de kids, maar wij hadden een broer zus relatie. Op een gegeven moment moet je toch een keuze maken. Waar word je gelukkig van?
Wat ik nu zelf merk is dat als je eerst een gezin om je heen had bij ouders, en daarna zo´n lange relatie, het eerst heel vanzelfsprekend lijkt om sowieso samen te zijn, en dat het eerste wat je moet doen als je weer op eigen benen staat, is op zoek te gaan naar die nieuwe relatie. Zelf merk ik na een tijdje dat met z´n tweeën zijn niet de enige optie is. Het is ook heerlijk om in je eentje te zijn. Natuurlijk streeft iedereen daar altijd wel naar, maar het is niet perse zaligmakend. Maak jezelf na het uitmaken dus niet afhankelijk van de zoektocht naar die nieuwe man, omdat je ´al´ tegen de 30 aanloopt. Zorg er eerst voor dat je jezelf nu op 1 zet, dat je een goeie relatie hebt met jezelf.
Probeer goed te kijken naar wat je wel hebt, in plaats van naar wat je niet hebt. Je kunt straks helemaal gaan leven naar je eigen ideeën, je hoeft geen compromissen te doen, straks je eigen huisje inrichten naar jouw smaak, reizen maken die jij specifiek leuk vindt, kortom, jezelf weer herontdekken. Dat heeft tijd nodig, maar is een mooie ontdekkingstocht.
Kennelijk ben je er klaar voor, anders had je deze beslissing niet genomen. Hier begint het volgende deel van je leven. Je bent al heel ver door dit te willen. En met de verkoop van je huis, daar komen jullie zeker uit (hoewel het natuurlijk veel kopzorgen kan geven). Geef je zelf de tijd, het is een rouwproces, beschouw het ook zo. You can do it, girl!!
donderdag 4 februari 2010 om 16:50
Tot slot:
Mij heeft het echt heel erg veel gebracht, heb me veel sneller kunnen ontwikkelen, superveel dingen meegemaakt. Doordat je uit je ´comfortzone´ stapt, gaat er een nieuwe wereld voor je open. Dat is af en toe heel spannend, maar je leert zoveel over jezelf. Als ik voor veiligheid was blijven gaan, had ik dat nooit zo kunnen ervaren. Dus ik ben erg blij dat ik destijds die beslissing heb genomen. Hoewel ik ook wel momenten heb gehad van: waarom die onbekende weg in, als je ook die veiligheid had kunnen hebben. Maar als je het tegen elkaar afzet, weegt die onbekende weg, en al het plezier die ik daarvan heb gehad, veel meer op tegen die bekende weg. Dussss...
Haha, kennelijk moest ik dit allemaal even kwijt, ik hoop dat je er iets aan hebt.
Mij heeft het echt heel erg veel gebracht, heb me veel sneller kunnen ontwikkelen, superveel dingen meegemaakt. Doordat je uit je ´comfortzone´ stapt, gaat er een nieuwe wereld voor je open. Dat is af en toe heel spannend, maar je leert zoveel over jezelf. Als ik voor veiligheid was blijven gaan, had ik dat nooit zo kunnen ervaren. Dus ik ben erg blij dat ik destijds die beslissing heb genomen. Hoewel ik ook wel momenten heb gehad van: waarom die onbekende weg in, als je ook die veiligheid had kunnen hebben. Maar als je het tegen elkaar afzet, weegt die onbekende weg, en al het plezier die ik daarvan heb gehad, veel meer op tegen die bekende weg. Dussss...
Haha, kennelijk moest ik dit allemaal even kwijt, ik hoop dat je er iets aan hebt.
donderdag 4 februari 2010 om 16:55
Ik heb een relatie van 29 jaar verbroken en het was de beste keuze van mijn leven.
Maar ik denk dat je mijn toenmalige relatie moeilijk kunt vergelijken met de jouwe. Bij mij was er veel meer aan de hand dan alleen maar een broer-zus relatie.
Ik heb hem nooit een moment gemist, integendeel, het voelde alsof ik uit een gevangenis kwam.
Ik was na de scheiding eigenlijk van plan mijn hele verdere leven lekker single te blijven (mijn ex was heel dominant en ik wilde van mijn vrijheid genieten na de scheiding) maar al na een paar maanden ontmoette ik mijn huidige man (nu al 11 jaar). Hij is een paar jaar ouder dan ik. Ik ben supergelukkig met hem en heb volgens mij het beste van twee werelden: hij laat mij helemaal vrij om mijn eigen dingen te doen, en die doe ik, maar ik vind het ook heel erg fijn om samen met hem te zijn en kan hem geen dag missen.
Er zijn dus best nog leuke te mannen te vinden als je wat ouder bent.
Het probleem 'krijg ik nog kinderen' had ik niet, omdat ik al kinderen had, en mijn man ook.
Het huis: ik had mijn ex uitgekocht en bleef er wonen, later heb ik het verkocht en samen met mijn man een nieuw huis gekocht.
Ik hoop dat je een goede keuze maakt. Sterkte!
Maar ik denk dat je mijn toenmalige relatie moeilijk kunt vergelijken met de jouwe. Bij mij was er veel meer aan de hand dan alleen maar een broer-zus relatie.
Ik heb hem nooit een moment gemist, integendeel, het voelde alsof ik uit een gevangenis kwam.
Ik was na de scheiding eigenlijk van plan mijn hele verdere leven lekker single te blijven (mijn ex was heel dominant en ik wilde van mijn vrijheid genieten na de scheiding) maar al na een paar maanden ontmoette ik mijn huidige man (nu al 11 jaar). Hij is een paar jaar ouder dan ik. Ik ben supergelukkig met hem en heb volgens mij het beste van twee werelden: hij laat mij helemaal vrij om mijn eigen dingen te doen, en die doe ik, maar ik vind het ook heel erg fijn om samen met hem te zijn en kan hem geen dag missen.
Er zijn dus best nog leuke te mannen te vinden als je wat ouder bent.
Het probleem 'krijg ik nog kinderen' had ik niet, omdat ik al kinderen had, en mijn man ook.
Het huis: ik had mijn ex uitgekocht en bleef er wonen, later heb ik het verkocht en samen met mijn man een nieuw huis gekocht.
Ik hoop dat je een goede keuze maakt. Sterkte!
donderdag 4 februari 2010 om 17:34
Heel herkenbaar verhaal!!!
Dit gevoel ook een tijdje gehad in mijn vorige relatie....
Uiteindelijk werd de keuze voor mij gemaakt doordat mijn ex een ander had. We zouden 2 maanden later de sleutel van ons nieuwe huis krijgen...... (o ja, en ik was op dat moment 31! tiktik, zei de bio-klok)
Dit is nu 2 jaar geleden.
En ik kan je uit de grond van mijn hart zeggen.
Het komt echt allemaal goed!!!!
Ook al voelt dat lange tijd niet zo. En moet je een hele hoop regelen. Deze dingen gaan over! Echt waar.....
Praktische zaken lossen zich uiteindelijk op. Vraag me niet altijd hoe, maar ze lossen op. Echt waar.
Emotioneel gezien is het een stuk lastiger, maar ook dat wordt echt beter.
Ik kan het nu heel vaak zeggen; het wordt alleen maar mooier, maar dat ga je volgens mij nu toch niet geloven.
Maar het is wel zo!
Echt waar!
Het wordt mooier!
Echt hoor!
Zeker weten!
Zie je.... je gelooft me nog steeds niet.
Maar als je praktische adviezen wil, omdat dat eventuele redenen zullen zijn die je tegen houden, dan is dat dus niet nodig. Praktisch gezien (ja ook dat stukje van je leeftijd en kinderen) zijn er geen problemen om te "scheiden".
En bovenop alles: HET IS ECHT LEUK IN JE EENTJE!
Dit gevoel ook een tijdje gehad in mijn vorige relatie....
Uiteindelijk werd de keuze voor mij gemaakt doordat mijn ex een ander had. We zouden 2 maanden later de sleutel van ons nieuwe huis krijgen...... (o ja, en ik was op dat moment 31! tiktik, zei de bio-klok)
Dit is nu 2 jaar geleden.
En ik kan je uit de grond van mijn hart zeggen.
Het komt echt allemaal goed!!!!
Ook al voelt dat lange tijd niet zo. En moet je een hele hoop regelen. Deze dingen gaan over! Echt waar.....
Praktische zaken lossen zich uiteindelijk op. Vraag me niet altijd hoe, maar ze lossen op. Echt waar.
Emotioneel gezien is het een stuk lastiger, maar ook dat wordt echt beter.
Ik kan het nu heel vaak zeggen; het wordt alleen maar mooier, maar dat ga je volgens mij nu toch niet geloven.
Maar het is wel zo!
Echt waar!
Het wordt mooier!
Echt hoor!
Zeker weten!
Zie je.... je gelooft me nog steeds niet.
Maar als je praktische adviezen wil, omdat dat eventuele redenen zullen zijn die je tegen houden, dan is dat dus niet nodig. Praktisch gezien (ja ook dat stukje van je leeftijd en kinderen) zijn er geen problemen om te "scheiden".
En bovenop alles: HET IS ECHT LEUK IN JE EENTJE!
vrijdag 5 februari 2010 om 08:41
Iedereen bedankt voor jullie reacties!
Ik heb gisteren hem opgebeld en gevraagd bij me langs te komen.... ik heb het uitgemaakt!
Nu heb ik de hele nacht zwaar m'n ogen uit m'n kop zitten janken en ik huil nu nog bij iedere gedachte aan hem.
Ik heb mijn werk opgebeld en gezegd dat ik niet in staat ben om te werken (zie er met deze ogen en opgezwollen gezicht dan ook echt niet uit...)
Gisteren leek het allemaal de juiste keuze, nadat hij weg was opeens helemaal niet meer...
Waarom doet het nu zo'n pijn? Het lijkt wel of ik gisteren alleen op m'n verstand heb gereageerd en dat mijn gevoel nu zegt: Hé ik ben er ook nog!
Heb ik nu de grootste fout gemaakt die je kunt bedenken?
Pfff, ga nu weer even verder janken...
Ik heb gisteren hem opgebeld en gevraagd bij me langs te komen.... ik heb het uitgemaakt!
Nu heb ik de hele nacht zwaar m'n ogen uit m'n kop zitten janken en ik huil nu nog bij iedere gedachte aan hem.
Ik heb mijn werk opgebeld en gezegd dat ik niet in staat ben om te werken (zie er met deze ogen en opgezwollen gezicht dan ook echt niet uit...)
Gisteren leek het allemaal de juiste keuze, nadat hij weg was opeens helemaal niet meer...
Waarom doet het nu zo'n pijn? Het lijkt wel of ik gisteren alleen op m'n verstand heb gereageerd en dat mijn gevoel nu zegt: Hé ik ben er ook nog!
Heb ik nu de grootste fout gemaakt die je kunt bedenken?
Pfff, ga nu weer even verder janken...
vrijdag 5 februari 2010 om 09:03
Je hebt het niet voor niets uitgemaakt. De twijfels die je nu voelt zijn normaal. Je hebt ook hele leuke tijden met hem gehad, je hebt van hem gehouden (en wss nog, maar niet meer als man en vrouw). Je laat een vetrouwd leven achter je en je gaat een nog onbekend pad op met veel onzekerheden. Je hebt deze beslissing niet zomaar over één nacht gemaakt. Waarschijnlijk heb je van alles geprobeerd om je relatie te redden. Het is op.
Kijk vooruit. Je staat aan het begin van een nieuw leven.
Kijk vooruit. Je staat aan het begin van een nieuw leven.
vrijdag 5 februari 2010 om 11:05
Het is toch heel erg logisch dat je vreselijk verdrietig bent.....
Het is ook niet niks om vaarwel te moeten zeggen tegen een relatie.
Houden van gaat niet in 1 keer over.
Mijn ex heeft gelogen en bedrogen en ik was er helemaal van overtuigd dat ik hem noooooooit meer terug wilde, maar dat wil niet zeggen dat ik niet vreselijk verdrietig was.
Verdrietig om wat niet zo mocht zijn.
Dat heet rouwen....
Laat je daarom lekker troosten, maar ga jezelf niet gek zitten maken met twijfels....
Het is ook niet niks om vaarwel te moeten zeggen tegen een relatie.
Houden van gaat niet in 1 keer over.
Mijn ex heeft gelogen en bedrogen en ik was er helemaal van overtuigd dat ik hem noooooooit meer terug wilde, maar dat wil niet zeggen dat ik niet vreselijk verdrietig was.
Verdrietig om wat niet zo mocht zijn.
Dat heet rouwen....
Laat je daarom lekker troosten, maar ga jezelf niet gek zitten maken met twijfels....
vrijdag 5 februari 2010 om 11:24
Nylenna, heel sterk van om toch voor jezelf te kiezen. Ik wens je veel sterkte!
Maar hoe gaat 't dan verder met 't huis? Weet iemand hier iets over te vertellen?
Wat als je er allebei niet in kunt blijven wonen? Gaat 1 iemand ergens anders wonen, maar betaalt diegene wel nog mee? Hoe regel je zoiets......?
Maar hoe gaat 't dan verder met 't huis? Weet iemand hier iets over te vertellen?
Wat als je er allebei niet in kunt blijven wonen? Gaat 1 iemand ergens anders wonen, maar betaalt diegene wel nog mee? Hoe regel je zoiets......?
vrijdag 5 februari 2010 om 11:26
vrijdag 5 februari 2010 om 19:03
Hoi Nylenna,
Ook ik wil je heel veel sterkte wensen. Een relatie verbreken is altijd rot en je zult erop moeten rekenen dat je je nog wel een tijdje heel ellendig zult voelen.
Maar van de andere kant...je was niet gelukkig in deze relatie, je hebt niet voor niets besloten om er een punt achter te zetten. Wat is precies de reden waarom je niet met hem verder wil?
Een half jaar geleden ben ik door hetzelfde gegaan. Ook ik ben bijna dertig en had precies dezelfde angsten als jij. Nu zit ik inmiddels in mn nieuwe appartement en begin langzaam te voelen dat het beter is zo. Hoewel ik mijn ex soms ook nog mis, maar dan meer als goede vriend/maatje.
Bij elkaar blijven uit angst kun je wel even volhouden (sommigen zelfs heeeeel lang) maar uiteindelijk haalt de waarheid je in....
Je bent heel dapper geweest. Jank maar flink en heb vertouwen in de toekomst.
xxx effeniet
Ook ik wil je heel veel sterkte wensen. Een relatie verbreken is altijd rot en je zult erop moeten rekenen dat je je nog wel een tijdje heel ellendig zult voelen.
Maar van de andere kant...je was niet gelukkig in deze relatie, je hebt niet voor niets besloten om er een punt achter te zetten. Wat is precies de reden waarom je niet met hem verder wil?
Een half jaar geleden ben ik door hetzelfde gegaan. Ook ik ben bijna dertig en had precies dezelfde angsten als jij. Nu zit ik inmiddels in mn nieuwe appartement en begin langzaam te voelen dat het beter is zo. Hoewel ik mijn ex soms ook nog mis, maar dan meer als goede vriend/maatje.
Bij elkaar blijven uit angst kun je wel even volhouden (sommigen zelfs heeeeel lang) maar uiteindelijk haalt de waarheid je in....
Je bent heel dapper geweest. Jank maar flink en heb vertouwen in de toekomst.
xxx effeniet
vrijdag 5 februari 2010 om 19:50
Hoi Nylenna,
Wat een dapper besluit heb je genomen. En verdriet zal niet zo weg zijn. Ik herken het wel. Ik heb vanmorgen mijn relatie van 3 jaar beeindigd, omdat onze toekomstvisie uit elkaar ligt. En inderdaad ik loop als een zombie door het huis.....pffffff.
Hoop voor je dat je je sneller beter gaat voelen.
groetjes,
Suus
Wat een dapper besluit heb je genomen. En verdriet zal niet zo weg zijn. Ik herken het wel. Ik heb vanmorgen mijn relatie van 3 jaar beeindigd, omdat onze toekomstvisie uit elkaar ligt. En inderdaad ik loop als een zombie door het huis.....pffffff.
Hoop voor je dat je je sneller beter gaat voelen.
groetjes,
Suus
vrijdag 5 februari 2010 om 22:08
Zo, heb vandaag vanaf 06.00 tot 15.00 u. gejankt , maar nu zijn de tranen gelukkig (even) op.
Zusjelief heeft me gelukkig vandaag vanaf 8.30 u. fantastisch opgevangen. Fijn voor me gezorgd, geluisterd naar mijn verhalen en mij tientallen zakdoekjes aangereikt.
Net even naar de stamkroeg geweest met lieve vrienden en heb even genoten van de afleiding. Had nog wel langer kunnen blijven, maar ik ken mezelf als ik teveel drink.. Oftewel soon or later tears will come...
Dus nu weer thuis (oké ouders huis...) en morgen weer naar ons huis.
Afspraken maken, tijdspad uitstippelen etc. etc.
Zal ongetwijfeld nog een tijd duren voordat het huis vekocht is en ik zal ook ongetwijfeld nog veel huilbuien hebben de komende tijd, maar ik houd vast aan de toekomst en uiteindelijk zal ik me weer gelukkig gaan voelen ondanks dat het nu niet zo voelt.
@iedereen: THNX!!!
Zusjelief heeft me gelukkig vandaag vanaf 8.30 u. fantastisch opgevangen. Fijn voor me gezorgd, geluisterd naar mijn verhalen en mij tientallen zakdoekjes aangereikt.
Net even naar de stamkroeg geweest met lieve vrienden en heb even genoten van de afleiding. Had nog wel langer kunnen blijven, maar ik ken mezelf als ik teveel drink.. Oftewel soon or later tears will come...
Dus nu weer thuis (oké ouders huis...) en morgen weer naar ons huis.
Afspraken maken, tijdspad uitstippelen etc. etc.
Zal ongetwijfeld nog een tijd duren voordat het huis vekocht is en ik zal ook ongetwijfeld nog veel huilbuien hebben de komende tijd, maar ik houd vast aan de toekomst en uiteindelijk zal ik me weer gelukkig gaan voelen ondanks dat het nu niet zo voelt.
@iedereen: THNX!!!
vrijdag 5 februari 2010 om 23:25
Lieve Nylenna,
Ik zit eigenlijk in de zelfde situatie als jij. Ik heb 7,5 jaar een relatie gehad en daarvan 4 jaar samengewoond in een koophuis.
Vorige week heb ik na heel lang wikken en wegen een einde gemaakt aan onze relatie. Ik was ook echt bang voor zijn reactie en de periode erna.
Hij is de dag erna op vakantie gegaan en ik heb hem dus nog niet verder gesproken over de verkoop van ons huis, geen van ons tweeen kan/wil er blijven wonen, de verdeling van de spullen e.d. Zondag hebben we afgesproken om het hierover te hebben. Eerlijk gezegd zie ik er wel erg tegenop.
Ik ben wel heel erg blij met mijn keuze om uit elkaar te gaan. Ik voelde me gevangen in onze relatie en ben nu echt opgelucht. Verwacht dat ik de komende tijd nog een moeilijke tijd gemoet ga maar ik weet zeker dat het beter voor me is.
Hoe gaat het nu met jou? Sta je nog steeds achter je besluit? Hebben jullie het er al over gehad hoe jullie het huis gaan verkopen e.d.?
Heel veel sterkte de komende tijd!!
Liefs
Ik zit eigenlijk in de zelfde situatie als jij. Ik heb 7,5 jaar een relatie gehad en daarvan 4 jaar samengewoond in een koophuis.
Vorige week heb ik na heel lang wikken en wegen een einde gemaakt aan onze relatie. Ik was ook echt bang voor zijn reactie en de periode erna.
Hij is de dag erna op vakantie gegaan en ik heb hem dus nog niet verder gesproken over de verkoop van ons huis, geen van ons tweeen kan/wil er blijven wonen, de verdeling van de spullen e.d. Zondag hebben we afgesproken om het hierover te hebben. Eerlijk gezegd zie ik er wel erg tegenop.
Ik ben wel heel erg blij met mijn keuze om uit elkaar te gaan. Ik voelde me gevangen in onze relatie en ben nu echt opgelucht. Verwacht dat ik de komende tijd nog een moeilijke tijd gemoet ga maar ik weet zeker dat het beter voor me is.
Hoe gaat het nu met jou? Sta je nog steeds achter je besluit? Hebben jullie het er al over gehad hoe jullie het huis gaan verkopen e.d.?
Heel veel sterkte de komende tijd!!
Liefs
zaterdag 6 februari 2010 om 10:24
Nylenna, waarom het zo’n pijn doet om een lange relatie te verbreken? Nou omdat jullie ook niet voor niets al die tijd bij elkaar geweest zijn! Dat je de relatie nu verbroken hebt wilt toch niet zeggen dat je niks meer om hem geeft?
Mijn inziens moet je het even op zijn beloop laten, na een tijdje weet je wel of je de goede keuze gemaakt hebt. Zelf denk ik eigenlijk dat je dat nu ook wel weet..
Heb mijn relatie van bijna 9 jaar een aantal maanden geleden verbroken (ook nog pas getrouwd).. Op dit moment wonen wij nog samen in ons huis, wat best gaat maar gewoon niet ideaal is. Hopelijk kan het huis binnenkort de verkoop in, en kunnen we allebei snel ons leven weer oppakken!
Nylenna, hebben jullie geen hypotheek met NHG?
Sterkte en trust me je gaat je vanzelf weer beter voelen...
Mijn inziens moet je het even op zijn beloop laten, na een tijdje weet je wel of je de goede keuze gemaakt hebt. Zelf denk ik eigenlijk dat je dat nu ook wel weet..
Heb mijn relatie van bijna 9 jaar een aantal maanden geleden verbroken (ook nog pas getrouwd).. Op dit moment wonen wij nog samen in ons huis, wat best gaat maar gewoon niet ideaal is. Hopelijk kan het huis binnenkort de verkoop in, en kunnen we allebei snel ons leven weer oppakken!
Nylenna, hebben jullie geen hypotheek met NHG?
Sterkte en trust me je gaat je vanzelf weer beter voelen...
