Psyche
alle pijlers
De dood
donderdag 4 februari 2010 om 21:01
Hallo,
Wat gebeurt er na de dood? Houd jou deze vraag soms ook bezig?
Misschieen lijk ik wel raar, maar ik ben me zo bewust van de dood. Uiteindelijk zal het ons allemaal treffen. Er is geen ontkomen aan.
Het is niet zo dat deze bewustwording mijn dagelijks leven belemmerd, toch denk ik er soms over na.
In mijn omgeving heb ik gemerkt, zijn er mensen helemaal niet mee bezig.
Heb jij dat ook? Houd jou de dood soms ook bezig?
Misschieen wel rare vragen, maar ben er wel benieuwd naar....
Wat gebeurt er na de dood? Houd jou deze vraag soms ook bezig?
Misschieen lijk ik wel raar, maar ik ben me zo bewust van de dood. Uiteindelijk zal het ons allemaal treffen. Er is geen ontkomen aan.
Het is niet zo dat deze bewustwording mijn dagelijks leven belemmerd, toch denk ik er soms over na.
In mijn omgeving heb ik gemerkt, zijn er mensen helemaal niet mee bezig.
Heb jij dat ook? Houd jou de dood soms ook bezig?
Misschieen wel rare vragen, maar ben er wel benieuwd naar....
vrijdag 5 februari 2010 om 23:51
Dood is dood, een vorm van niet-bewustzijn. Maar de dood is niet het einde. Ik geloof in een opstanding van doden, wel in een bepaalde rangorde, met het uiteindelijke doel om bij God te zijn (in een soort hemel, zo je wilt). En ik geloof stellig dat dit voor ieder mens geldt. Vergeet de hel, die bestaat niet en is een verzinsel van mensen.
vrijdag 5 februari 2010 om 23:53
quote:Mirjam762 wrote on 05 February 2010 @ 23:51:
Dood is dood, een vorm van niet-bewustzijn. Maar de dood is niet het einde. Ik geloof in een opstanding van doden, wel in een bepaalde rangorde, met het uiteindelijke doel om bij God te zijn (in een soort hemel, zo je wilt). En ik geloof stellig dat dit voor ieder mens geldt. Vergeet de hel, die bestaat niet en is een verzinsel van mensen.Zonder hel geen hemel. Als God het uiteindelijke doel blijkt, ben ik toch aardig de pineut...
Dood is dood, een vorm van niet-bewustzijn. Maar de dood is niet het einde. Ik geloof in een opstanding van doden, wel in een bepaalde rangorde, met het uiteindelijke doel om bij God te zijn (in een soort hemel, zo je wilt). En ik geloof stellig dat dit voor ieder mens geldt. Vergeet de hel, die bestaat niet en is een verzinsel van mensen.Zonder hel geen hemel. Als God het uiteindelijke doel blijkt, ben ik toch aardig de pineut...
zaterdag 6 februari 2010 om 00:36
zaterdag 6 februari 2010 om 00:37
zaterdag 6 februari 2010 om 00:41
Wat een boeiend topic en wat een herkenbare verhalen staan hier.
Dood is net zoiets als oneindigheid voor mij, het idee dat er maar geen einde komt aan het heelal vind ik ook niet te begrijpen, wat is er dan achter het einde van die cirkel blijf ik me maar afvragen.
Ik was niet zo'n blij en onbezorgd kind, en dus ook al bang om ziek te worden en dood te gaan, of dat mijn moeder dood zou gaan.
Als tiener heb ik vreselijke paniekaanvallen gehad omdat ik voelde dat ik dood ging, uit wanhoop ben ik de confrontatie met de dood maar aangegaan, en nu ben ik helemaal niet bang meer voor de dood, nu ben ik bang voor het leven.
Dood is net zoiets als oneindigheid voor mij, het idee dat er maar geen einde komt aan het heelal vind ik ook niet te begrijpen, wat is er dan achter het einde van die cirkel blijf ik me maar afvragen.
Ik was niet zo'n blij en onbezorgd kind, en dus ook al bang om ziek te worden en dood te gaan, of dat mijn moeder dood zou gaan.
Als tiener heb ik vreselijke paniekaanvallen gehad omdat ik voelde dat ik dood ging, uit wanhoop ben ik de confrontatie met de dood maar aangegaan, en nu ben ik helemaal niet bang meer voor de dood, nu ben ik bang voor het leven.
.
zaterdag 6 februari 2010 om 00:42
quote:tweeling schreef op 06 februari 2010 @ 00:41:
Wat een boeiend topic en wat een herkenbare verhalen staan hier.
Dood is net zoiets als oneindigheid voor mij, het idee dat er maar geen einde komt aan het heelal vind ik ook niet te begrijpen, wat is er dan achter het einde van die cirkel blijf ik me maar afvragen.
Ik was niet zo'n blij en onbezorgd kind, en dus ook al bang om ziek te worden en dood te gaan, of dat mijn moeder dood zou gaan.
Als tiener heb ik vreselijke paniekaanvallen gehad omdat ik voelde dat ik dood ging, uit wanhoop ben ik de confrontatie met de dood maar aangegaan, en nu ben ik helemaal niet bang meer voor de dood, nu ben ik bang voor het leven.dat is erg jammer!..
Wat een boeiend topic en wat een herkenbare verhalen staan hier.
Dood is net zoiets als oneindigheid voor mij, het idee dat er maar geen einde komt aan het heelal vind ik ook niet te begrijpen, wat is er dan achter het einde van die cirkel blijf ik me maar afvragen.
Ik was niet zo'n blij en onbezorgd kind, en dus ook al bang om ziek te worden en dood te gaan, of dat mijn moeder dood zou gaan.
Als tiener heb ik vreselijke paniekaanvallen gehad omdat ik voelde dat ik dood ging, uit wanhoop ben ik de confrontatie met de dood maar aangegaan, en nu ben ik helemaal niet bang meer voor de dood, nu ben ik bang voor het leven.dat is erg jammer!..
zaterdag 6 februari 2010 om 02:45
Ik geloof niets voordat ik het zelf heb gezien, dus ik ga me ook niet druk maken over wat mogelijk wel of niet komen gaat.
Het enige wat ik eng vind is dat de mogelijkheid altijd aanwezig is dat ik dood zou kunnen gaan voordat mijn kinderen groot zijn en op eigen benen kunnen staan.
Ik zou ook met een enorm schuldgevoel leven als ik mogen zou horen dat ik nog maar een jaar te leven had. Dat weet ik zo zeker omdat ik dat schuldgevoel al over me krijg als ik bedenk dat het tot de mogelijkheden behoort dat ik morgen onder een bus loop.
Dus ja ik maak me er wel zorgen over mijn kindjes achter te laten, maar voor mezelf, wat er na de dood is, ik denk er niet over na, want ik heb er toch geen invloed op.
Het enige wat ik eng vind is dat de mogelijkheid altijd aanwezig is dat ik dood zou kunnen gaan voordat mijn kinderen groot zijn en op eigen benen kunnen staan.
Ik zou ook met een enorm schuldgevoel leven als ik mogen zou horen dat ik nog maar een jaar te leven had. Dat weet ik zo zeker omdat ik dat schuldgevoel al over me krijg als ik bedenk dat het tot de mogelijkheden behoort dat ik morgen onder een bus loop.
Dus ja ik maak me er wel zorgen over mijn kindjes achter te laten, maar voor mezelf, wat er na de dood is, ik denk er niet over na, want ik heb er toch geen invloed op.
zaterdag 6 februari 2010 om 09:10
quote:delphicat schreef op 05 februari 2010 @ 22:04:
[...]
Dieren kunnen niet communiceren? Dieren doen niet anders! Die maken geluiden, scheiden stoffen af, etc. En ja, zelfs planten communiceren via bepaalde stoffen. En dat is alleen maar wat wij kunnen zien en waarnemen. Zoals Mamzelle al zei: wij weten niet wat er allemaal voor bewustzijnsniveaus er zijn waarop planten en dieren kunnen communiceren.
Maar een deel van de communicatie tussen dieren of planten kunnen wij gewoon waarnemen.
Ik heb het verkeerd verwoord....Ik bedoel dat dieren/planten niet met ons mensen kunnen communiceren.
Nou, dat is ook niet waar als ik aan de paardenfluisterer
denk of de papegaai
[...]
Dieren kunnen niet communiceren? Dieren doen niet anders! Die maken geluiden, scheiden stoffen af, etc. En ja, zelfs planten communiceren via bepaalde stoffen. En dat is alleen maar wat wij kunnen zien en waarnemen. Zoals Mamzelle al zei: wij weten niet wat er allemaal voor bewustzijnsniveaus er zijn waarop planten en dieren kunnen communiceren.
Maar een deel van de communicatie tussen dieren of planten kunnen wij gewoon waarnemen.
Ik heb het verkeerd verwoord....Ik bedoel dat dieren/planten niet met ons mensen kunnen communiceren.
Nou, dat is ook niet waar als ik aan de paardenfluisterer
denk of de papegaai
zaterdag 6 februari 2010 om 09:50
quote:Ligeia schreef op 05 februari 2010 @ 23:53:
[...]
Zonder hel geen hemel. Als God het uiteindelijke doel blijkt, ben ik toch aardig de pineut...
Als de hemel bestaat mag er wat mij betreft ook een hel zijn.
Een verdiende plek voor alle mordenaars, kinderverkrachters, oorlogmisdadigers en andere slechterikken...
[...]
Zonder hel geen hemel. Als God het uiteindelijke doel blijkt, ben ik toch aardig de pineut...
Als de hemel bestaat mag er wat mij betreft ook een hel zijn.
Een verdiende plek voor alle mordenaars, kinderverkrachters, oorlogmisdadigers en andere slechterikken...
zaterdag 6 februari 2010 om 11:18
het is heel onlogisch om te denken dat er leven zou zijn na de dood.
Leven is namelijk ademen en dat dood een dode niet meer.
Er is nooit aangetoond dat er bewustzijn is na fysiek overlijden dus de kans dat dat zo is is heel heel heel heel erg klein, laten we zeggen 0,00001 %
Verder heeft het niet zoveel zin om erover na te denken. want het is een feit dat je NU leeft
Leven is namelijk ademen en dat dood een dode niet meer.
Er is nooit aangetoond dat er bewustzijn is na fysiek overlijden dus de kans dat dat zo is is heel heel heel heel erg klein, laten we zeggen 0,00001 %
Verder heeft het niet zoveel zin om erover na te denken. want het is een feit dat je NU leeft
zaterdag 6 februari 2010 om 17:56
Misschien een raar iets van mij hoor, maar ik ben zooooo bang om begraven te worden, ik weet dat je daar waarschijnlijk toch niets meer van merkt, maar toch het idee........brrrrrr ik vind/vond begraafplaatsen altijd zo griezelig (na 12 u snachts brrrrr) en dan het idee je daar in een kist zo alleen ligt in een dichte kist snacht tussen alle andere doden brrrrrrrrrrrr, als ik daar aan denk echt serieus, kan dr wel in paniek van raken!
Ik weet dat het dom klinkt maar ben dr echt zo vreselijk bang voor!
Nou denk ik dat ik me toch maar laat cremeren dan, maar daar heb ik weer een idee van dat dat niet mag, zit dr in gestampt door de kerk waar ik in het verleden heen ging
Ik weet dat het dom klinkt maar ben dr echt zo vreselijk bang voor!
Nou denk ik dat ik me toch maar laat cremeren dan, maar daar heb ik weer een idee van dat dat niet mag, zit dr in gestampt door de kerk waar ik in het verleden heen ging
zaterdag 6 februari 2010 om 19:09
Ik denk er soms ook wel eens aan, helemaal als er iemand terminaal komt te liggen op mijn werk (werk in de zorg).
Heb dus ook al heel wat overlijdens mee gemaakt en bijna alle mensen die komen te overlijden zie je dan regelmatig met hun handen in de lucht grijpen of als je even een praatje met ze maakt, geven ze het ook wel eens spontaan aan met; "ze komen me halen". Dit zet me vaak wel aan het denken dat er toch "meer" is....
Ook prive.. Mijn moeder overleed toen ik 15 was, en hing ook af en toe met haar handen in de lucht te bengelen en te grijpen. Heel apart, vraag me op zulke momenten vaak wel af wat zij dan zouden zien.
Ben er zelf wel beetje angstig voor maar ook weer nieuwsgierig. Het schijnt wel erg mooi te zijn zeggen ze....
Heb dus ook al heel wat overlijdens mee gemaakt en bijna alle mensen die komen te overlijden zie je dan regelmatig met hun handen in de lucht grijpen of als je even een praatje met ze maakt, geven ze het ook wel eens spontaan aan met; "ze komen me halen". Dit zet me vaak wel aan het denken dat er toch "meer" is....
Ook prive.. Mijn moeder overleed toen ik 15 was, en hing ook af en toe met haar handen in de lucht te bengelen en te grijpen. Heel apart, vraag me op zulke momenten vaak wel af wat zij dan zouden zien.
Ben er zelf wel beetje angstig voor maar ook weer nieuwsgierig. Het schijnt wel erg mooi te zijn zeggen ze....
zaterdag 6 februari 2010 om 19:15
ik dacht er gisteravond ineens een hele poos aan, las een paar verhalen over kanker en jonge mensen die plots overleden.
ik voelde me ineens zo kwetsbaar...ik realiseerde me echt dat het zo over kon zijn en ik echt niet perse mazzel hoef te hebben en dat mij niks overkomt....het overkomt je gewoon en dat vind ik zo eng.
een vriend van mij (24 jaar) heeft kanker en nog maar een paar maanden te leven, had net een jaar een lief meisje en een leuke baan en een huisje....zo jong...en dan word alles van ej afgenomen...en het ergste is...je weet het...en je moet gaan aftellen....dat lijkt me zo extreem naar om mee te maken.
ben nu zelf 21 en heb een lieve vriend en volgende maand kunnen wij ons huisje in.
ik moet er niet aan denken....en als ik er aan denk word ik er helemaal naar van.
dus ik hou mij er zo min mogelijk mee bezig en hoop dat ik oud word.
en als ik dan dood ga hoop ik dat er meer is...zou leuk zijn!
ik voelde me ineens zo kwetsbaar...ik realiseerde me echt dat het zo over kon zijn en ik echt niet perse mazzel hoef te hebben en dat mij niks overkomt....het overkomt je gewoon en dat vind ik zo eng.
een vriend van mij (24 jaar) heeft kanker en nog maar een paar maanden te leven, had net een jaar een lief meisje en een leuke baan en een huisje....zo jong...en dan word alles van ej afgenomen...en het ergste is...je weet het...en je moet gaan aftellen....dat lijkt me zo extreem naar om mee te maken.
ben nu zelf 21 en heb een lieve vriend en volgende maand kunnen wij ons huisje in.
ik moet er niet aan denken....en als ik er aan denk word ik er helemaal naar van.
dus ik hou mij er zo min mogelijk mee bezig en hoop dat ik oud word.
en als ik dan dood ga hoop ik dat er meer is...zou leuk zijn!
zaterdag 6 februari 2010 om 19:45
Wat een mooi topic dit. De dood houdt mij ook heel vaak bezig en ook ik kan er echt van in paniek raken. En dan niet zozeer om zelf dood te gaan, want dan weet je toch niks meer hou ik mezelf voor. Maar ik heb echt een panische angst om een van mn naasten/dierbare te verliezen. Zou eigenlijk ook wel graag van deze angst af willen komen, weet alleen niet hoe. Het belemmerd me af en toe echt in mn doen en laten en kan soms gewoon niet eens lekker genieten en leven.
zaterdag 6 februari 2010 om 20:37
Heb veel stervensbegeleiding gedaan en er is helemaal niks moois aan de dood. Het hallucineren ontstaat door een morfine achtige stof die vrijkomt tijdens het overlijden of door de morfine die wordt toegediend door de arts. Niet meer en niet minder. Je kan niks voelen na je dood, want er wordt niet meer gecommuniceerd tussen je zenuwcellen en je hersenen. Of je moet levend begraven worden, dat zou wel kunnen. .Dat kan je voorkomen door je te laten cremeren.
