Relaties
alle pijlers
Help!!! Is dit alles?!
woensdag 17 februari 2010 om 15:30
Beste mede-forummers,
ik ben vandaag lid geworden van het forum hier, omdat ik echt de behoefte heb om even mijn hart te luchten, om te horen of er meer meiden met hetzelfde probleem te maken hebben gehad en tevens om advies te vragen.
Hier volgt mijn lange verhaal:
Ik ben al ruim zeven jaar samen met mijn partner, waarvan we meer dan vier jaar samen wonen.
Sinds ongeveer een jaar heb ik een duidelijk 'is dit alles?'-gevoel. Ik vraag me af of ik nog wel gelukkig ben, terwijl ik hiervoor nog nooit problemen of ellende heb gehad met mijn vriend.
Ik weet het, het klinkt als een 'seven year itch'; daarom loop ik er ook al een jaar mee rond. Ik doe mijn best, probeer te wachten of het overwaait en te kijken of het gewoon aan mij ligt.
Maar helaas, ik ben inmiddels bijna een jaar verder, en het gevoel gaat niet weg en blijft aan me knagen. Daarom jullie ervaringen en hulp gevraagd.
De situatie is als volgt:
we hebben het best nog leuk samen, alleen lijkt het meer of we leven als broer en zus.
De seks is vrijwel verdwenen (1x per maand, terwijl ik wel meerdere keren per week zou willen), en dat het zo weinig is, komt van hem uit, hij heeft er niet zoveel behoefte aan. Hier heb ik al ontzettend vaak met hem over gepraat, maar dit levert niets op. Hij zegt dat er dan alleen maar meer druk op de ketel komt en als we het dan doen ben ik bang dat hij het alleen voor mij doet...
Hij houdt niet van tongzoenen (ik wel!), dus dat doet hij zelden, maar hij knuffelt me ontzettend vaak; vertelt me vaak hoe gek hij op me is en zo, maar ik mis toch iets... daarom heb ik ook stiekem wel eens vlinders bij andere mannen die mij wel zoenen en seks kunnen bieden....
We gaan bijna nooit meer samen iets leuks doen, hij gaat naar zijn werk en komt thuis en wil alleen tv kijken, terwijl ik dat best wel saai vind, elke dag van de week...
Als ik een keer iets leuks organiseer, vindt hij het meestal maar stom, en zelf komt hij niet met een betere optie...
We hebben ruzie over onzin-dingen, zoals het huishouden en het feit dat ik zo vaak weg ben (vind je het gek als het thuis zo saai is).
Ik heb een grote kinderwens en wil graag ooit trouwen, hij ziet dat eigenlijk beide niet zo zitten...
Ik voel me een beetje gevangen, terwijl ik wil vliegen als een vogel!
Tot zover de dingen die problematisch zijn.
Als dit het enige verhaal zou zijn, dan had ik mijn spullen allang gepakt.
Maar er zijn ook zoveel dingen van hem waar ik vreselijk veel van houd.
We hebben het goed samen,
kunnen altijd bij elkaar terecht,
we zijn een echt team,
ik voel me veilig en fijn bij hem,
ik hou echt van hem,
we knuffelen zoveel dat de vonken ervanaf spatten,
als we elkaar een nacht niet zien, missen we elkaar enorm,
we houden van dezelfde dingen en hebben tot op zekere hoogte dezelfde dromen en idealen,
ik word nog steeds warm van binnen als ik naar hem kijk,
ik kan goed met hem praten en lachen
en hij hoort echt bij mij.
Daar is dus mijn dilemma.
Ik wil zo aan de ene kant niet met hem verder, aan de andere kant kan ik echt niet leven zonder hem...
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de ellende die zou ontstaan als ik het uit zou maken (ons huis zou moeten worden verkocht, nieuwe woonruimte zoeken, familie over de zeik, vriendschappen die zullen verdwijnen...).
En praten met hem over dit probleem is eigenlijk ook niet echt een optie (zie het seks-verhaal, hij praat zelden over zijn gevoelens en vindt dat vreselijk om met mij te doen), ik wil hem ook niet bang maken want ik ben op dit moment echt niet van plan om bij hem weg te gaan, maar toch...
Ik hoop hier een beetje steun te vinden. Ik kan namelijk niet bij mijn eigen vriendinnen terecht, omdat die inmiddels ook vrienden van hem zijn geworden... ons leven is zo verweven met elkaar...
Kortom: help!
ik ben vandaag lid geworden van het forum hier, omdat ik echt de behoefte heb om even mijn hart te luchten, om te horen of er meer meiden met hetzelfde probleem te maken hebben gehad en tevens om advies te vragen.
Hier volgt mijn lange verhaal:
Ik ben al ruim zeven jaar samen met mijn partner, waarvan we meer dan vier jaar samen wonen.
Sinds ongeveer een jaar heb ik een duidelijk 'is dit alles?'-gevoel. Ik vraag me af of ik nog wel gelukkig ben, terwijl ik hiervoor nog nooit problemen of ellende heb gehad met mijn vriend.
Ik weet het, het klinkt als een 'seven year itch'; daarom loop ik er ook al een jaar mee rond. Ik doe mijn best, probeer te wachten of het overwaait en te kijken of het gewoon aan mij ligt.
Maar helaas, ik ben inmiddels bijna een jaar verder, en het gevoel gaat niet weg en blijft aan me knagen. Daarom jullie ervaringen en hulp gevraagd.
De situatie is als volgt:
we hebben het best nog leuk samen, alleen lijkt het meer of we leven als broer en zus.
De seks is vrijwel verdwenen (1x per maand, terwijl ik wel meerdere keren per week zou willen), en dat het zo weinig is, komt van hem uit, hij heeft er niet zoveel behoefte aan. Hier heb ik al ontzettend vaak met hem over gepraat, maar dit levert niets op. Hij zegt dat er dan alleen maar meer druk op de ketel komt en als we het dan doen ben ik bang dat hij het alleen voor mij doet...
Hij houdt niet van tongzoenen (ik wel!), dus dat doet hij zelden, maar hij knuffelt me ontzettend vaak; vertelt me vaak hoe gek hij op me is en zo, maar ik mis toch iets... daarom heb ik ook stiekem wel eens vlinders bij andere mannen die mij wel zoenen en seks kunnen bieden....
We gaan bijna nooit meer samen iets leuks doen, hij gaat naar zijn werk en komt thuis en wil alleen tv kijken, terwijl ik dat best wel saai vind, elke dag van de week...
Als ik een keer iets leuks organiseer, vindt hij het meestal maar stom, en zelf komt hij niet met een betere optie...
We hebben ruzie over onzin-dingen, zoals het huishouden en het feit dat ik zo vaak weg ben (vind je het gek als het thuis zo saai is).
Ik heb een grote kinderwens en wil graag ooit trouwen, hij ziet dat eigenlijk beide niet zo zitten...
Ik voel me een beetje gevangen, terwijl ik wil vliegen als een vogel!
Tot zover de dingen die problematisch zijn.
Als dit het enige verhaal zou zijn, dan had ik mijn spullen allang gepakt.
Maar er zijn ook zoveel dingen van hem waar ik vreselijk veel van houd.
We hebben het goed samen,
kunnen altijd bij elkaar terecht,
we zijn een echt team,
ik voel me veilig en fijn bij hem,
ik hou echt van hem,
we knuffelen zoveel dat de vonken ervanaf spatten,
als we elkaar een nacht niet zien, missen we elkaar enorm,
we houden van dezelfde dingen en hebben tot op zekere hoogte dezelfde dromen en idealen,
ik word nog steeds warm van binnen als ik naar hem kijk,
ik kan goed met hem praten en lachen
en hij hoort echt bij mij.
Daar is dus mijn dilemma.
Ik wil zo aan de ene kant niet met hem verder, aan de andere kant kan ik echt niet leven zonder hem...
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de ellende die zou ontstaan als ik het uit zou maken (ons huis zou moeten worden verkocht, nieuwe woonruimte zoeken, familie over de zeik, vriendschappen die zullen verdwijnen...).
En praten met hem over dit probleem is eigenlijk ook niet echt een optie (zie het seks-verhaal, hij praat zelden over zijn gevoelens en vindt dat vreselijk om met mij te doen), ik wil hem ook niet bang maken want ik ben op dit moment echt niet van plan om bij hem weg te gaan, maar toch...
Ik hoop hier een beetje steun te vinden. Ik kan namelijk niet bij mijn eigen vriendinnen terecht, omdat die inmiddels ook vrienden van hem zijn geworden... ons leven is zo verweven met elkaar...
Kortom: help!
woensdag 17 februari 2010 om 15:42
waarschijnlijk helpt het inderdaad al een beetje om hier wat van je af te schrijven.
Ik denk alleen dat niemand hier voor je kan kiezen, dat zul je echt zelf moeten doen.
Maar ik moet zeggen als het zo lees zijn de dingen die IK essentieel zou vinden ( leuke dingen doen samen, sex, zoenen, waardering voor dingen die jij organiseert) een beetje weg bij jullie.
En ik vind familie over de zeik / nieuwe woonruimte zoeken allemaal niet echt goede redenen om te blijven hangen in iets wat misschien niet meer helemaal werkt voor jou.
Mocht je het wel willen uitmaken wacht je inderdaad een periode van afkicken van elkaar en bijbehorende tranen.. maar daarna vind je wel misschien iemand met wie je lekker kan zoenen , sexen (zoo essentieel in een relatie) en die dezelfde toekomstvisie heeft (trouwen en kinderen, jij wel hij wil niet?? lijkt me ook een zeer goed argument om over jullie toekomst te gaan nadenken).
Ik denk alleen dat niemand hier voor je kan kiezen, dat zul je echt zelf moeten doen.
Maar ik moet zeggen als het zo lees zijn de dingen die IK essentieel zou vinden ( leuke dingen doen samen, sex, zoenen, waardering voor dingen die jij organiseert) een beetje weg bij jullie.
En ik vind familie over de zeik / nieuwe woonruimte zoeken allemaal niet echt goede redenen om te blijven hangen in iets wat misschien niet meer helemaal werkt voor jou.
Mocht je het wel willen uitmaken wacht je inderdaad een periode van afkicken van elkaar en bijbehorende tranen.. maar daarna vind je wel misschien iemand met wie je lekker kan zoenen , sexen (zoo essentieel in een relatie) en die dezelfde toekomstvisie heeft (trouwen en kinderen, jij wel hij wil niet?? lijkt me ook een zeer goed argument om over jullie toekomst te gaan nadenken).
woensdag 17 februari 2010 om 15:47
quote:Tara1980 schreef op 17 februari 2010 @ 15:30:
We hebben het goed samen,
Op de sex na. En o ja, het is oersaai.
kunnen altijd bij elkaar terecht, Behalve voor sex. En om wat leuks te doen,
we zijn een echt team, Maar niet in bed. En niet met uitjes.
ik voel me veilig en fijn bij hem, Heel fijn; zo gefrustrerend en verveeld rondlopen
ik hou echt van hem,
we knuffelen zoveel dat de vonken ervanaf spatten, Maar ja, die vonken doven spontaan als de kleren uitgaan
als we elkaar een nacht niet zien, missen we elkaar enorm,
we houden van dezelfde dingen Maar niet van sex en niet van leuke dingen doen. en hebben tot op zekere hoogte dezelfde dromen en idealen, Zijn droom om te trouwen deelt hij dan weer niet. Ook niet de droom van een bevredigend seksleven voor beiden.
ik word nog steeds warm van binnen als ik naar hem kijk,
ik kan goed met hem praten Maar je krijgt hem niet aan het verstand dat jij je verveelt en te kort komt in bed. en lachen
en hij hoort echt bij mij.
En praten met hem over dit probleem is eigenlijk ook niet echt een optie (zie het seks-verhaal, hij praat zelden over zijn gevoelens en vindt dat vreselijk om met mij te doen),Ik dacht dat in je opsomming stond dat jullie over alles konden praten??
ik wil hem ook niet bang maken want ik ben op dit moment echt niet van plan om bij hem weg te gaan, maar toch... Ik denk dat er niets mis mee is om te vertellen hoe zeer dit je dwars zit.
We hebben het goed samen,
Op de sex na. En o ja, het is oersaai.
kunnen altijd bij elkaar terecht, Behalve voor sex. En om wat leuks te doen,
we zijn een echt team, Maar niet in bed. En niet met uitjes.
ik voel me veilig en fijn bij hem, Heel fijn; zo gefrustrerend en verveeld rondlopen
ik hou echt van hem,
we knuffelen zoveel dat de vonken ervanaf spatten, Maar ja, die vonken doven spontaan als de kleren uitgaan
als we elkaar een nacht niet zien, missen we elkaar enorm,
we houden van dezelfde dingen Maar niet van sex en niet van leuke dingen doen. en hebben tot op zekere hoogte dezelfde dromen en idealen, Zijn droom om te trouwen deelt hij dan weer niet. Ook niet de droom van een bevredigend seksleven voor beiden.
ik word nog steeds warm van binnen als ik naar hem kijk,
ik kan goed met hem praten Maar je krijgt hem niet aan het verstand dat jij je verveelt en te kort komt in bed. en lachen
en hij hoort echt bij mij.
En praten met hem over dit probleem is eigenlijk ook niet echt een optie (zie het seks-verhaal, hij praat zelden over zijn gevoelens en vindt dat vreselijk om met mij te doen),Ik dacht dat in je opsomming stond dat jullie over alles konden praten??
ik wil hem ook niet bang maken want ik ben op dit moment echt niet van plan om bij hem weg te gaan, maar toch... Ik denk dat er niets mis mee is om te vertellen hoe zeer dit je dwars zit.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 februari 2010 om 15:48
woensdag 17 februari 2010 om 15:49
Mijn gok: Als ik lees wat er wél is, dan denk ik dat het grootste probleem op dit moment de zogenaamde 'sleur' is. Het feit dat je al zo lang samen bent, waardoor je minder de noodzaak voelt om moeite te doen voor elkaar.
Advies gebaseerd op die gok: Praat erover met je partner, en zoek samen naar manieren om de sleur te doorbreken. Dan komen de seks en de leuke dingen vanzelf terug.
Tenzij er natuurlijk iets anders aan de hand blijkt met die seks, maar dan kun je altijd nog naar een seksuoloog.
Advies gebaseerd op die gok: Praat erover met je partner, en zoek samen naar manieren om de sleur te doorbreken. Dan komen de seks en de leuke dingen vanzelf terug.
Tenzij er natuurlijk iets anders aan de hand blijkt met die seks, maar dan kun je altijd nog naar een seksuoloog.
woensdag 17 februari 2010 om 15:50
woensdag 17 februari 2010 om 15:56
@spanningzoeker: Ik denk dat hij met niemand seks wil. Hij is er nooit echt gek op geweest. Stiekem zou ik bijna hopen dat hij het wel met anderen zou willen, nu weet ik niet of het aan mij ligt of aan hem.
Ik zou best seks willen met een ander, maar ik weet 100% zeker dat hij dat niet goed vindt. Ik heb er wel eens op gehint.
Zwanger worden zal niet gebeuren, maar ik kan best eens vragen of dat hem dwars zit.
@ diedietje: Ik denk dat op het kindervlak hij nog wel een keertje zijn mening verandert. Hij zegt dat hij het ooit wel wil, maar nu ZEKER niet. Terwijl ik vind dat ik niet nog zes jaar kan wachten. Dus komt onze kinderwens op dit moment niet overeen, misschien in een later stadium wel.
Ik denk dat BosAap heel erg gelijk heeft over dat het een sleur is waarin we totaal geen moeite meer voor elkaar doen, taking everything for granted. Seksuoloog heb ik al eens voorgesteld, maar was voor hem reden voor nog meer mokken en nog minder seks.
Ik zou best seks willen met een ander, maar ik weet 100% zeker dat hij dat niet goed vindt. Ik heb er wel eens op gehint.
Zwanger worden zal niet gebeuren, maar ik kan best eens vragen of dat hem dwars zit.
@ diedietje: Ik denk dat op het kindervlak hij nog wel een keertje zijn mening verandert. Hij zegt dat hij het ooit wel wil, maar nu ZEKER niet. Terwijl ik vind dat ik niet nog zes jaar kan wachten. Dus komt onze kinderwens op dit moment niet overeen, misschien in een later stadium wel.
Ik denk dat BosAap heel erg gelijk heeft over dat het een sleur is waarin we totaal geen moeite meer voor elkaar doen, taking everything for granted. Seksuoloog heb ik al eens voorgesteld, maar was voor hem reden voor nog meer mokken en nog minder seks.
woensdag 17 februari 2010 om 15:58
quote:diedietje schreef op 17 februari 2010 @ 15:50:
Ik vind geen kinderen willen en niet willen trouwen toch wel heel erg essentieel naast alle andere dingen.
Zou jij gelukkig zijn als je nooit kinderen zou krijgen?Dit lijkt mij ook de kern van het verhaal. Is er een gedeelde toekomstvisie? En kan de rest van de relatie weer opgepoetst worden?
Ik vind geen kinderen willen en niet willen trouwen toch wel heel erg essentieel naast alle andere dingen.
Zou jij gelukkig zijn als je nooit kinderen zou krijgen?Dit lijkt mij ook de kern van het verhaal. Is er een gedeelde toekomstvisie? En kan de rest van de relatie weer opgepoetst worden?
woensdag 17 februari 2010 om 16:01
woensdag 17 februari 2010 om 16:04
quote:Letgo schreef op 17 februari 2010 @ 16:01:
Klinkt alsof je je heel erg vastklampt aan het vertrouwde en de veiligheid die dat met zich meebrengt.
Dat is misschien ook wel een beetje zo, en dat beangstigt mij inderdaad enorm.
De vraag die bij mij gewoon steeds weer bovenkomt is: is het nu alleen niet okee, of altijd?
En ben ik te veeleisend, en moet ik gewoon blij zijn dat ik dit heb?
Misschien vind ik dit wel nooit meer...?
Of misschien zie ik gewoon totaal niet in wat voor geweldigs ik heb en ben ik gewoon aan het zeuren?
I know, echt hele slechte redenen, maar daarom ben ik ook echt benieuwd of er meer mensen zijn die dit echt kennen...
Klinkt alsof je je heel erg vastklampt aan het vertrouwde en de veiligheid die dat met zich meebrengt.
Dat is misschien ook wel een beetje zo, en dat beangstigt mij inderdaad enorm.
De vraag die bij mij gewoon steeds weer bovenkomt is: is het nu alleen niet okee, of altijd?
En ben ik te veeleisend, en moet ik gewoon blij zijn dat ik dit heb?
Misschien vind ik dit wel nooit meer...?
Of misschien zie ik gewoon totaal niet in wat voor geweldigs ik heb en ben ik gewoon aan het zeuren?
I know, echt hele slechte redenen, maar daarom ben ik ook echt benieuwd of er meer mensen zijn die dit echt kennen...
woensdag 17 februari 2010 om 16:08
quote:Tara1980 schreef op 17 februari 2010 @ 16:04:
[...]
De vraag die bij mij gewoon steeds weer bovenkomt is: is het nu alleen niet okee, of altijd?
Er van uitgaande dat je het antwoord hierop niet al weet: Om daar achter te komen, moet je helder krijgen waar het door komt dat het nu niet okee is, en dat proberen op te lossen.
[...]
De vraag die bij mij gewoon steeds weer bovenkomt is: is het nu alleen niet okee, of altijd?
Er van uitgaande dat je het antwoord hierop niet al weet: Om daar achter te komen, moet je helder krijgen waar het door komt dat het nu niet okee is, en dat proberen op te lossen.
woensdag 17 februari 2010 om 16:12
tsja, we zijn tegenwoordig zo verwend met alle keuzes en mogelijkheden dat mensen ook veel sneller aan hun relaties gaan twijfelen als het even niet lekker zit
Vroeger was je gewoon getrouwd en zo was het....niet dat dat ideaal is natuurlijk, maar je ziet zoveel mensen die bij het minste geringste al op zoek gaan naar een ander
Waar het dan ook 1,5 jaar spannend mee is en uiteindelijk niet meer.
Het is jammer dat je het er al zo vaak met je vriend over gehad hebt en dat er blijkbaar niks uitkomt. Is een relatietherapeut misschien nog een overweging?
Wellicht kan die jullie even uit de gebaande paden trekken en op dingen wijzen waar jullie zelf in vastgeroest zitten met elkaar......
Of geef echt heel duidelijk naar je vriend aan dat je écht meer behoefte hebt aan aandacht: een leuke verrassing, een spannende actitviteit.....het is niet leuk dat alle uitjes vanuit jou moeten komen. jij wilt je ook wel eens speciaal voelen, of dat je merkt dat je vriend iets leuks voor je heeft gedaan....
Vroeger was je gewoon getrouwd en zo was het....niet dat dat ideaal is natuurlijk, maar je ziet zoveel mensen die bij het minste geringste al op zoek gaan naar een ander
Waar het dan ook 1,5 jaar spannend mee is en uiteindelijk niet meer.
Het is jammer dat je het er al zo vaak met je vriend over gehad hebt en dat er blijkbaar niks uitkomt. Is een relatietherapeut misschien nog een overweging?
Wellicht kan die jullie even uit de gebaande paden trekken en op dingen wijzen waar jullie zelf in vastgeroest zitten met elkaar......
Of geef echt heel duidelijk naar je vriend aan dat je écht meer behoefte hebt aan aandacht: een leuke verrassing, een spannende actitviteit.....het is niet leuk dat alle uitjes vanuit jou moeten komen. jij wilt je ook wel eens speciaal voelen, of dat je merkt dat je vriend iets leuks voor je heeft gedaan....
woensdag 17 februari 2010 om 16:12
Allereerst; wat vervelend voor je Tara! Herkenbaar probleem wat ik ook al bij meerdere vrienden zie gebeuren. Lastig!
Hopelijk helpt het idd al wat om het even van je af te schrijven.
Als ik dit zo lees heeft hij wel waardering voor je als je er bent (uit zich in knuffelen/elkaar missen ed) maar wil hij er geen extra moeite voor hoeven doen. Wat ik jammer vind is dat het lijkt alsof hij jou ideetjes voor gezellige avond samen niet waardeert.
Hoevaak zijn jullie samen en hoevaak hebben jullie echt 'quality time' samen? Ideetje om eens een avondje echt smane te zijn (hoeft niet eens zozeer samen weg maar kan ook samen thuis zijn!). Echt even tijd voor elkaar maken. Dus telefoons uit/bezoek buiten de deur laten/geen afspraken die avond/
Wat betreft sex/zoenen; helaas kunnen wij je hier niet in adviseren, hier zul je echt zelf je keuze in moeten maken hoe belangrijk je dit vind.
Succes!
Hopelijk helpt het idd al wat om het even van je af te schrijven.
Als ik dit zo lees heeft hij wel waardering voor je als je er bent (uit zich in knuffelen/elkaar missen ed) maar wil hij er geen extra moeite voor hoeven doen. Wat ik jammer vind is dat het lijkt alsof hij jou ideetjes voor gezellige avond samen niet waardeert.
Hoevaak zijn jullie samen en hoevaak hebben jullie echt 'quality time' samen? Ideetje om eens een avondje echt smane te zijn (hoeft niet eens zozeer samen weg maar kan ook samen thuis zijn!). Echt even tijd voor elkaar maken. Dus telefoons uit/bezoek buiten de deur laten/geen afspraken die avond/
Wat betreft sex/zoenen; helaas kunnen wij je hier niet in adviseren, hier zul je echt zelf je keuze in moeten maken hoe belangrijk je dit vind.
Succes!
woensdag 17 februari 2010 om 16:12
quote:Tara1980 schreef op 17 februari 2010 @ 15:56:
Seksuoloog heb ik al eens voorgesteld, maar was voor hem reden voor nog meer mokken en nog minder seks.
Ik weet niet hoe je dat geformuleerd hebt, maar wanneer je vriend het als een beschuldiging aan zijn adres geïnterpreteerd heeft, vind ik zijn reactie niet heel onlogisch...
Voordat je begint met oplossen, moet je eerst weten wat het probleem is. Is de seks het/een probleem? Of is het misschien een symptoom van een ander probleem?
Seksuoloog heb ik al eens voorgesteld, maar was voor hem reden voor nog meer mokken en nog minder seks.
Ik weet niet hoe je dat geformuleerd hebt, maar wanneer je vriend het als een beschuldiging aan zijn adres geïnterpreteerd heeft, vind ik zijn reactie niet heel onlogisch...
Voordat je begint met oplossen, moet je eerst weten wat het probleem is. Is de seks het/een probleem? Of is het misschien een symptoom van een ander probleem?
woensdag 17 februari 2010 om 16:14
woensdag 17 februari 2010 om 16:25
Bedankt voor al jullie lieve en meedenkende reacties allemaal.
Het doet me goed om er eens met mensen over te 'praten'.
@lemoos: inderdaad mijn geboortejaar. Daarom denk ik soms ook dat ik gewoon last heb van een soort van quartelife-crisis en daarom aan alles ga twijfelen: dit is namelijk het moment waarop je echt een keuze moet gaan maken over wat je wilt met je leven (naar mijn idee).
Dank voor je tips. Daar kan ik zeker mee aan de slag. Ik heb wel al een keer zoiets geprobeerd, maar inderdaad moet ik misschien iets vasthoudender zijn en gewoon meer dan 1 keer zo'n poging doen en niet meteen denken dat het niet werkt.
@americagirl: inderdaad heb ik daarom ook zo mijn twijfels, ligt het gewoon aan mij en aan de zapcultuur dat ik nu al 'genoeg heb van mijn speeltje' om het maar even plat te zeggen. Als je daar niet diep genoeg in gaat en altijd aan de oppervlakte blijft, zal een echte relatie er natuurlijk nooit inzitten.
@jewell: ik denk inderdaad dat hij echt wel gek op mij is, maar gewoon een bepaalde vermoeidheid met zich meedraagt en daarom minder moeite doet. Hij heeft een baan die hem zwaar valt en misschien daarom wat minder oog voor mij, terwijl hij me echt wel waardeert.
We zijn wel veel avonden samen, maar wat ik al eerder aangaf is dat hij dan echt tv wil kijken omdat hij zo moe is van het werk. Een andere activiteit zit er dan niet voor hem in.
Misschien iets met de tips doen in het weekend...
@BosAap: ik zal het inderdaad vast niet heel goed geformuleerd hebben en snap het ook wel dat hij er niet blij mee is. Hij vindt het gewoon alleen vervelend om over seks te praten (niet alleen met mij, ook met zijn vrienden) en zegt dat hij het wel leuk vindt, maar dat hij moe is en/of geen zin heeft.
Het doet me goed om er eens met mensen over te 'praten'.
@lemoos: inderdaad mijn geboortejaar. Daarom denk ik soms ook dat ik gewoon last heb van een soort van quartelife-crisis en daarom aan alles ga twijfelen: dit is namelijk het moment waarop je echt een keuze moet gaan maken over wat je wilt met je leven (naar mijn idee).
Dank voor je tips. Daar kan ik zeker mee aan de slag. Ik heb wel al een keer zoiets geprobeerd, maar inderdaad moet ik misschien iets vasthoudender zijn en gewoon meer dan 1 keer zo'n poging doen en niet meteen denken dat het niet werkt.
@americagirl: inderdaad heb ik daarom ook zo mijn twijfels, ligt het gewoon aan mij en aan de zapcultuur dat ik nu al 'genoeg heb van mijn speeltje' om het maar even plat te zeggen. Als je daar niet diep genoeg in gaat en altijd aan de oppervlakte blijft, zal een echte relatie er natuurlijk nooit inzitten.
@jewell: ik denk inderdaad dat hij echt wel gek op mij is, maar gewoon een bepaalde vermoeidheid met zich meedraagt en daarom minder moeite doet. Hij heeft een baan die hem zwaar valt en misschien daarom wat minder oog voor mij, terwijl hij me echt wel waardeert.
We zijn wel veel avonden samen, maar wat ik al eerder aangaf is dat hij dan echt tv wil kijken omdat hij zo moe is van het werk. Een andere activiteit zit er dan niet voor hem in.
Misschien iets met de tips doen in het weekend...
@BosAap: ik zal het inderdaad vast niet heel goed geformuleerd hebben en snap het ook wel dat hij er niet blij mee is. Hij vindt het gewoon alleen vervelend om over seks te praten (niet alleen met mij, ook met zijn vrienden) en zegt dat hij het wel leuk vindt, maar dat hij moe is en/of geen zin heeft.
woensdag 17 februari 2010 om 16:33
Volgens mij moet je gewoon voor jezelf heel duidelijk krijgen wat jij in een relatie wil en verwacht. Als hij aan veel dingen niet kan voldoen, heb je een probleem. Want het zijn dan wel wezenlijk belangrijke dingen..
Seks, leuke dingen doen, kinderen, trouwen.
Want als je uit 1980 bent, ben je ± 30 en kun je er van uitgaan dat jullie dan nog zo ongeveer 30/40 jaar samen zijn...houd je dit vol? Hoe zie je de toekomst dan voor je? Jij zult je inhouden qua seksualiteit, kinderen etc.
Misschien kunnen jullie inderdaad eens praten met een relatietherapeut, want het is toch geven en nemen in een relatie. En zo te lezen láát jij een heleboel, omdat hij hier geen zin in heeft...
Seks, leuke dingen doen, kinderen, trouwen.
Want als je uit 1980 bent, ben je ± 30 en kun je er van uitgaan dat jullie dan nog zo ongeveer 30/40 jaar samen zijn...houd je dit vol? Hoe zie je de toekomst dan voor je? Jij zult je inhouden qua seksualiteit, kinderen etc.
Misschien kunnen jullie inderdaad eens praten met een relatietherapeut, want het is toch geven en nemen in een relatie. En zo te lezen láát jij een heleboel, omdat hij hier geen zin in heeft...
woensdag 17 februari 2010 om 16:42
quote:Nammma schreef op 17 februari 2010 @ 16:33:
En zo te lezen láát jij een heleboel, omdat hij hier geen zin in heeft...
Ja, hier heb je wel gelijk in. Ik kies wel veel vaker voor mijzelf ook, in dat opzicht. Ik ga wel vaak op stap en/of naar vrienden toe. Een aantal jaar geleden stopte ik daarmee omdat hij er niet veel zin in had en zat ik met hem thuis te niksen.
Nu ga ik gewoon mijn eigen gang, maar ik hoor hem wel vaak klagen. Dus zit ik inmiddels weer vaker thuis, terwijl ik misschien dan liever iets leuks ga doen met een vriendin of zo.
En zo te lezen láát jij een heleboel, omdat hij hier geen zin in heeft...
Ja, hier heb je wel gelijk in. Ik kies wel veel vaker voor mijzelf ook, in dat opzicht. Ik ga wel vaak op stap en/of naar vrienden toe. Een aantal jaar geleden stopte ik daarmee omdat hij er niet veel zin in had en zat ik met hem thuis te niksen.
Nu ga ik gewoon mijn eigen gang, maar ik hoor hem wel vaak klagen. Dus zit ik inmiddels weer vaker thuis, terwijl ik misschien dan liever iets leuks ga doen met een vriendin of zo.
woensdag 17 februari 2010 om 17:11
Tara, ik heb alleen de openingspost gelezen en er vielen mij een paar dingen op.
Je kunt altijd bij hem terecht, maar jullie kunnen niet praten blijkbaar.
Vonken bij knuffelen (als ik familie/broerzus knuffel vonkt het niet hoor), maar geen seks.
Zelfde idealen en interesses, maar hoe zit het met jouw huisje boompje trouwen kinderen ideaal als hij die laatste 2 dingen niet wil? Dan zit je wat essentiele zaken betreft absoluut niet op één lijn.
Wat minder belangrijke zaken betreft ook, want hij vindt jou ideeën stom, dingen die je organiseert zeg je, en hij wil alleen tv kijken. Jij bestempelt zijn dagindeling als saai, en hij jou plannen als stom dus.
Ruzie over futiliteiten zoals huishouden lijken me ook niet nodig.
Daarnaast loop je hier al een jaar mee rond, en praat je er niet over met hem. Kortom, het lijkt me een belabberde relatie eerlijk gezegd.
Dat je kriebels voelt bij anderen geeft aan dat je je gras eens moet maaien, en eens goed onder de loep moet nemen ook. Werk eraan, afwachten brengt je helemaal niets. Dat brengt geen verschil teweeg, alleen maar meer verwijdering tussen jullie.
Dat je elkaar mist als je niet samen bent na 7 jaar lijkt me de gewoonte. Ik mis mijn konijn ook als die dood is over 3 of 5 jaar terwijl ik nu eigenlijk geen snars om dat beest geef (ik verzorg het wel goed, maar dat is uit plichtsbesef).
Maar dat je het idee hebt dat jullie bij elkaar horen?? Is dat niet vooral wat je zelf zou willen?
Je kunt altijd bij hem terecht, maar jullie kunnen niet praten blijkbaar.
Vonken bij knuffelen (als ik familie/broerzus knuffel vonkt het niet hoor), maar geen seks.
Zelfde idealen en interesses, maar hoe zit het met jouw huisje boompje trouwen kinderen ideaal als hij die laatste 2 dingen niet wil? Dan zit je wat essentiele zaken betreft absoluut niet op één lijn.
Wat minder belangrijke zaken betreft ook, want hij vindt jou ideeën stom, dingen die je organiseert zeg je, en hij wil alleen tv kijken. Jij bestempelt zijn dagindeling als saai, en hij jou plannen als stom dus.
Ruzie over futiliteiten zoals huishouden lijken me ook niet nodig.
Daarnaast loop je hier al een jaar mee rond, en praat je er niet over met hem. Kortom, het lijkt me een belabberde relatie eerlijk gezegd.
Dat je kriebels voelt bij anderen geeft aan dat je je gras eens moet maaien, en eens goed onder de loep moet nemen ook. Werk eraan, afwachten brengt je helemaal niets. Dat brengt geen verschil teweeg, alleen maar meer verwijdering tussen jullie.
Dat je elkaar mist als je niet samen bent na 7 jaar lijkt me de gewoonte. Ik mis mijn konijn ook als die dood is over 3 of 5 jaar terwijl ik nu eigenlijk geen snars om dat beest geef (ik verzorg het wel goed, maar dat is uit plichtsbesef).
Maar dat je het idee hebt dat jullie bij elkaar horen?? Is dat niet vooral wat je zelf zou willen?
