Relaties
alle pijlers
Net relatie na 6 jaar verbroken
maandag 22 februari 2010 om 13:21
Hallo allemaal,
Afgelopen donderdag heb ik, na een relatie van 6 jaar en een huwelijk van 3 jaar, een punt achter mijn relatie gezet.
Vooropgesteld dat ik echt nog wel van hem hou, maar het werkte niet meer, we zijn meer maatjes dan geliefden en hij gedraagt zich soms alsof hij mijn vader is (continu commentaar op alles wat ik doe, uitgaven die ik doe(terwijl we allebei werken en ongeveer evenveel verdienen!), overbezorgdheid)
Ik liep al heel lang tegen deze beslissing aan te hikken en nu ik hem genomen heb ben ik over het algemeen wel redelijk opgelucht.
Alleen voel ik me ook heel vaak ontzettend verdrietig. Twijfel dan of ik wel de juiste beslissing heb genomen omdat ik wel van hem hou (maar niet genoeg). Zie als een berg op tegen het daadwerkelijke uit elkaar gaan, vooral omdat er zo ontzettend veel geregeld zal moeten worden dat het makkelijker lijkt om het zo te accepteren en door te gaan. Ik vraag me nu heel sterk af of ik me zo voel omdat ik bang ben voor de toekomst (bang voor de financiele gevolgen, maar ook bang dat ik alleen zal blijven)
Graag zou ik van meiden die dit herkennen willen weten hoe zij hier mee om zijn gegaan...
Afgelopen donderdag heb ik, na een relatie van 6 jaar en een huwelijk van 3 jaar, een punt achter mijn relatie gezet.
Vooropgesteld dat ik echt nog wel van hem hou, maar het werkte niet meer, we zijn meer maatjes dan geliefden en hij gedraagt zich soms alsof hij mijn vader is (continu commentaar op alles wat ik doe, uitgaven die ik doe(terwijl we allebei werken en ongeveer evenveel verdienen!), overbezorgdheid)
Ik liep al heel lang tegen deze beslissing aan te hikken en nu ik hem genomen heb ben ik over het algemeen wel redelijk opgelucht.
Alleen voel ik me ook heel vaak ontzettend verdrietig. Twijfel dan of ik wel de juiste beslissing heb genomen omdat ik wel van hem hou (maar niet genoeg). Zie als een berg op tegen het daadwerkelijke uit elkaar gaan, vooral omdat er zo ontzettend veel geregeld zal moeten worden dat het makkelijker lijkt om het zo te accepteren en door te gaan. Ik vraag me nu heel sterk af of ik me zo voel omdat ik bang ben voor de toekomst (bang voor de financiele gevolgen, maar ook bang dat ik alleen zal blijven)
Graag zou ik van meiden die dit herkennen willen weten hoe zij hier mee om zijn gegaan...
maandag 22 februari 2010 om 13:37
Dag Flugel,
Ik las je bericht en mijn situatie is nu als volgt: Mijn vriend en ik hebben al 6,5 jaar een relatie en ik ben voor hem naar de andere kant van het land verhuisd. Met pijn in mijn hart alles achterlaten en ik ben voor hem gegaan. Nu heeft hij twijfels.... hij is het "juiste" gevoel voor mij opeens kwijt. Terwijl wij het zo leuk hebben! We zijn (waren) zo dol op elkaar. Hij kan ook niet bij mij aangeven wat hij mist in mij of in onze relatie. En dat kan jij duidelijk wel! En nu moet ik afwachten of hij met mij verder wil of niet. Vanaf vanavond gaat hij weer even bij zijn ouders wonen en ik zit daar dan alleen in dat huis. Die onzekerheid is gewoon vreselijk. Dus ik sta aan de andere kant......
Ik denk dat jij er goed aan doet! Het zal moeilijk worden de komende tijd en inderdaad: al dat geregel! Maar wacht maar, over een tijdje, als alles geregeld is, dan weet jij dat je er goed aan gedaan hebt. Als ik jou verhaal zo lees dan is dit wel de juiste beslissing geweest. Heel veel sterkte de komende tijd.
Ik las je bericht en mijn situatie is nu als volgt: Mijn vriend en ik hebben al 6,5 jaar een relatie en ik ben voor hem naar de andere kant van het land verhuisd. Met pijn in mijn hart alles achterlaten en ik ben voor hem gegaan. Nu heeft hij twijfels.... hij is het "juiste" gevoel voor mij opeens kwijt. Terwijl wij het zo leuk hebben! We zijn (waren) zo dol op elkaar. Hij kan ook niet bij mij aangeven wat hij mist in mij of in onze relatie. En dat kan jij duidelijk wel! En nu moet ik afwachten of hij met mij verder wil of niet. Vanaf vanavond gaat hij weer even bij zijn ouders wonen en ik zit daar dan alleen in dat huis. Die onzekerheid is gewoon vreselijk. Dus ik sta aan de andere kant......
Ik denk dat jij er goed aan doet! Het zal moeilijk worden de komende tijd en inderdaad: al dat geregel! Maar wacht maar, over een tijdje, als alles geregeld is, dan weet jij dat je er goed aan gedaan hebt. Als ik jou verhaal zo lees dan is dit wel de juiste beslissing geweest. Heel veel sterkte de komende tijd.
maandag 22 februari 2010 om 14:15
Hey Flugel,
Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen de komende tijd.
Mijn man heeft mij in november verlaten na een relatie van 15 jaar waarvan 2,5 jaar getrouwd. (hij ging er met een ander vandoor....)
Ik sta dus ook aan de andere kant.... Maar ik ben wel wat verder wat het "geregel" betreft. Hier zat ik ook erg tegenop. Hoe hebben jullie het tot nu toe geregeld? Wie is er het huis uit? Hebben jullie een koop woning?
Bij mij is inmiddels de scheiding zo goed als geregeld. Alleen zitten we nog samen aan een huis vast.
Ook dat stukje over de toekomst herken ik. Ik weet ook nog niet waar ik straks kan/ga wonen. Totdat het huis verkocht is kan ik niets. Ik heb ook nog een kinderwens en ben bang dat ook niet meer gaat uitkomen. Ook heb ik nog nooit alleen gewoon. Dit was in het begin erg wennen. Nu gaat het beter dan ik zelf had verwacht.
Ik probeer er gewoon niet te veel aan te denken. Gewoon maar in het nu leven. Nu nog de dingen doen die ik altijd al had willen doen. En dan zien we wel waar we volgend jaar staan.
Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen de komende tijd.
Mijn man heeft mij in november verlaten na een relatie van 15 jaar waarvan 2,5 jaar getrouwd. (hij ging er met een ander vandoor....)
Ik sta dus ook aan de andere kant.... Maar ik ben wel wat verder wat het "geregel" betreft. Hier zat ik ook erg tegenop. Hoe hebben jullie het tot nu toe geregeld? Wie is er het huis uit? Hebben jullie een koop woning?
Bij mij is inmiddels de scheiding zo goed als geregeld. Alleen zitten we nog samen aan een huis vast.
Ook dat stukje over de toekomst herken ik. Ik weet ook nog niet waar ik straks kan/ga wonen. Totdat het huis verkocht is kan ik niets. Ik heb ook nog een kinderwens en ben bang dat ook niet meer gaat uitkomen. Ook heb ik nog nooit alleen gewoon. Dit was in het begin erg wennen. Nu gaat het beter dan ik zelf had verwacht.
Ik probeer er gewoon niet te veel aan te denken. Gewoon maar in het nu leven. Nu nog de dingen doen die ik altijd al had willen doen. En dan zien we wel waar we volgend jaar staan.
maandag 22 februari 2010 om 15:12
Bedankt voor jullie reactie!
Er is nog niet heel veel geregeld, aangezien het pas 4 dagen geleden is dat ik heb aangegeven niet verder te willen. We hebben wel gepraat natuurlijk en allebei zijn we erover uit dat we eerst de ergste emotie moeten verwerken voor we alle praktische zaken gaan regelen. Op dit moment zitten we dan ook nog samen in ons huis, dit zal voorlopig ook nog wel zo zijn, omdat we ons huis zeer waarschijnlijk zullen moeten verkopen.
Ik zal uiteindelijk wel degene zijn die, als de verkoop van ons huis erg lang gaat duren, weggaat, omdat ik nog wel ergens anders terecht kan (bij mijn ouders of bij mijn zus) en hij eigenlijk nergens naar toe kan (zijn ouders zijn niet zo behulpzaam en hebben al eens aangegeven dat als een van hun kinderen in de problemen komt, zij ze niet meer zullen helpen). Ik maak me dan ook voornamlijk zorgen om hem, omdat ik niet zou weten waar hij terecht kan.
Rationeel gezien weet ik zeker dat ik de juiste keuze heb gemaakt, maar emotioneel gezien heb ik er moeite mee. Ik heb er vooral moeite mee dat ik hem kwets en pijn doe, maar ik moet vechten voor mijn eigen geluk.
Ik heb gelukkig wel al eerder alleen gewoond, dus daarvan weet ik wel dat ik het kan, maar ik ben bang voor de eenzaamheid die daarbij komt kijken, aangezien iedereen in mijn buurt een relatie heeft.
Maar goed, dat is allemaal van latere zorg, ik hoop dat ik sterk genoeg ben om deze breuk voort te zetten en niet terug te vallen om de reden dat ik hem pijn doe (uiteindelijk doe ik dan natuurlijk mezelf pijn).
Groetjes
Er is nog niet heel veel geregeld, aangezien het pas 4 dagen geleden is dat ik heb aangegeven niet verder te willen. We hebben wel gepraat natuurlijk en allebei zijn we erover uit dat we eerst de ergste emotie moeten verwerken voor we alle praktische zaken gaan regelen. Op dit moment zitten we dan ook nog samen in ons huis, dit zal voorlopig ook nog wel zo zijn, omdat we ons huis zeer waarschijnlijk zullen moeten verkopen.
Ik zal uiteindelijk wel degene zijn die, als de verkoop van ons huis erg lang gaat duren, weggaat, omdat ik nog wel ergens anders terecht kan (bij mijn ouders of bij mijn zus) en hij eigenlijk nergens naar toe kan (zijn ouders zijn niet zo behulpzaam en hebben al eens aangegeven dat als een van hun kinderen in de problemen komt, zij ze niet meer zullen helpen). Ik maak me dan ook voornamlijk zorgen om hem, omdat ik niet zou weten waar hij terecht kan.
Rationeel gezien weet ik zeker dat ik de juiste keuze heb gemaakt, maar emotioneel gezien heb ik er moeite mee. Ik heb er vooral moeite mee dat ik hem kwets en pijn doe, maar ik moet vechten voor mijn eigen geluk.
Ik heb gelukkig wel al eerder alleen gewoond, dus daarvan weet ik wel dat ik het kan, maar ik ben bang voor de eenzaamheid die daarbij komt kijken, aangezien iedereen in mijn buurt een relatie heeft.
Maar goed, dat is allemaal van latere zorg, ik hoop dat ik sterk genoeg ben om deze breuk voort te zetten en niet terug te vallen om de reden dat ik hem pijn doe (uiteindelijk doe ik dan natuurlijk mezelf pijn).
Groetjes
maandag 22 februari 2010 om 15:24
Heel goed. Sterk zijn en doorzetten. Als jij bij hem blijft dan doe jij jezelf uiteindelijk veel meer pijn. Dat is ook niet de bedoeling in het leven.
Ik zit de hele dag met een brok in mijn maag....... ben misselijk, eet niet, slaap slecht. Ik moet nog even door. Hoop dat het bij ons nog goed gaat komen. Wij waren echt altijd het leuke stel, geen twijfels, nix. En nu ben ik er ook "zo 1". Vreselijk. Wel fijn om je hart hier te luchten. Fijn om andere verhalen te lezen.
Groetjes en sterkte
Ik zit de hele dag met een brok in mijn maag....... ben misselijk, eet niet, slaap slecht. Ik moet nog even door. Hoop dat het bij ons nog goed gaat komen. Wij waren echt altijd het leuke stel, geen twijfels, nix. En nu ben ik er ook "zo 1". Vreselijk. Wel fijn om je hart hier te luchten. Fijn om andere verhalen te lezen.
Groetjes en sterkte
maandag 22 februari 2010 om 15:44
@flugel.
Al mijn vrienden hebben ook een relatie of een heel gezin. Ik maakte me ook heel erg zorgen om die eenzaamheid. Ik heb gelukkig een hobby waar veel tijd in zit. Misschien heb jij ook wel een hobby of sport waar je wat meer tijd in kan steken? En al mijn vriendinnen met een relatie steken ook nog tijd in mij! Dat is mij echt meegevallen. Vaak maken we ons druk om dingen in de toekomst die dan toch weer anders lopen.
Ik denk dat samen in een huis wonen wel moeilijk is.... Je komt elkaar toch steeds tegen en het los laten van elkaar is dan zo goed als onmogelijk. Vooral omdat je er emotioneel gezien er moeite mee hebt. Ik merk nu ik geen contact (op wat zakelijk e-mail verkeer na) meer heb met ex dat het allemaal veel makkelijker gaat.
@scipio.
Ik leef met je mee. Weet precies wat je voelt! Mijn ex heeft een week voor de definitieve breuk ook aangegeven te twijfelen. Wat was dat een rotweek zeg! Toen wist ik ook nog niet dat hij gevoelens had voor iemand anders. Wij waren ook altijd het "leuke" stel. Vond ik zelf trouwens ook hoor. De buitenwereld was ook helemaal in shock toen ze hoorden dat wij uit elkaar gingen. Wij waren wel de laatste waarvan ze het verwachten.
Hoop echt voor je dat het nog goed komt.
Al mijn vrienden hebben ook een relatie of een heel gezin. Ik maakte me ook heel erg zorgen om die eenzaamheid. Ik heb gelukkig een hobby waar veel tijd in zit. Misschien heb jij ook wel een hobby of sport waar je wat meer tijd in kan steken? En al mijn vriendinnen met een relatie steken ook nog tijd in mij! Dat is mij echt meegevallen. Vaak maken we ons druk om dingen in de toekomst die dan toch weer anders lopen.
Ik denk dat samen in een huis wonen wel moeilijk is.... Je komt elkaar toch steeds tegen en het los laten van elkaar is dan zo goed als onmogelijk. Vooral omdat je er emotioneel gezien er moeite mee hebt. Ik merk nu ik geen contact (op wat zakelijk e-mail verkeer na) meer heb met ex dat het allemaal veel makkelijker gaat.
@scipio.
Ik leef met je mee. Weet precies wat je voelt! Mijn ex heeft een week voor de definitieve breuk ook aangegeven te twijfelen. Wat was dat een rotweek zeg! Toen wist ik ook nog niet dat hij gevoelens had voor iemand anders. Wij waren ook altijd het "leuke" stel. Vond ik zelf trouwens ook hoor. De buitenwereld was ook helemaal in shock toen ze hoorden dat wij uit elkaar gingen. Wij waren wel de laatste waarvan ze het verwachten.
Hoop echt voor je dat het nog goed komt.
maandag 22 februari 2010 om 16:31
Hoi Flugel,
Hier hetzelfde verhaal, na relatie van bijna 7 jaar heb ik er ook een punt achter gezet. De reden waarom is een lang verhaal, maar komt erop neer dat hij gevoelens kreeg voor een ander (daar ook heel eerlijk in is geweest) maar vervolgens geen afstand nam. Toen heb ik het uitgemaakt, hem daarna weer een kans gegeven, en toen heeft hij het weer uitgemaakt. Ben er ook wel enigszins klaar mee. Maar toch is het vaak gevoel en verstand wat met elkaar in de clinch liggen.
Is dit wel de goede keuze? Vind ik nog wel iemand die zo goed bij me past? Ben ik niet te hard geweest? Geef ik niet te snel op?
We wonen nu ook nog noodgedwongen samen, maar dat gaat gelukkig goed.
Heb ook nog nooit alleen gewoond, dus ook een beetje huiverig.
Maar we moeten het maar allemaal op ons af laten komen.
In ieder geval veel sterkte gewenst!
Hier hetzelfde verhaal, na relatie van bijna 7 jaar heb ik er ook een punt achter gezet. De reden waarom is een lang verhaal, maar komt erop neer dat hij gevoelens kreeg voor een ander (daar ook heel eerlijk in is geweest) maar vervolgens geen afstand nam. Toen heb ik het uitgemaakt, hem daarna weer een kans gegeven, en toen heeft hij het weer uitgemaakt. Ben er ook wel enigszins klaar mee. Maar toch is het vaak gevoel en verstand wat met elkaar in de clinch liggen.
Is dit wel de goede keuze? Vind ik nog wel iemand die zo goed bij me past? Ben ik niet te hard geweest? Geef ik niet te snel op?
We wonen nu ook nog noodgedwongen samen, maar dat gaat gelukkig goed.
Heb ook nog nooit alleen gewoond, dus ook een beetje huiverig.
Maar we moeten het maar allemaal op ons af laten komen.
In ieder geval veel sterkte gewenst!
maandag 22 februari 2010 om 17:26
Allereerst veel sterkte, altijd verdrietig als je iemand los moet laten waar je toch nog veel van houdt. Mbt je twijfels, ik denk dat je een keuze niet voor niets maakt en dat het neem ik aan een weloverwogen beslissing is geweest helemaal omdat jullie al 6 jaar bij elkaar waren. Soms loopt het leven helaas anders dan je had verwacht/gehoopt maar over een tijdje wanneer het verdriet een beetje versleten is zal je er anders tegenaan kijken. Nogmaals veel sterkte de komende tijd.
dinsdag 23 februari 2010 om 11:20
@Scipio
Heel veel sterkte meid, ik kan me voorstellen dat je nu een helse periode doormaakt. Ik hoop echt voor je dat hij tot bezinning komt en terug komt!
Het samenwonen in 1 huis gaat vooralsnog erg goed, we zijn gelukkig allebei zo nuchter om in te zien dat het momenteel niet anders kan. Bovendien zijn we goede vrienden en zullen we dat (hopelijk) ook blijven... Ik weet dat het uiteindelijk wel goed zal komen, alleen zijn er nog een aantal hobbels die genomen moeten worden voordat we er zijn.
Allemaal ontzettend bedankt voor de lieve reacties!!!
Heel veel sterkte meid, ik kan me voorstellen dat je nu een helse periode doormaakt. Ik hoop echt voor je dat hij tot bezinning komt en terug komt!
Het samenwonen in 1 huis gaat vooralsnog erg goed, we zijn gelukkig allebei zo nuchter om in te zien dat het momenteel niet anders kan. Bovendien zijn we goede vrienden en zullen we dat (hopelijk) ook blijven... Ik weet dat het uiteindelijk wel goed zal komen, alleen zijn er nog een aantal hobbels die genomen moeten worden voordat we er zijn.
Allemaal ontzettend bedankt voor de lieve reacties!!!
donderdag 25 februari 2010 om 12:11
Beste Flugel,
Ik herken je verhaal ontzettend. Heb zelf mijn relatie van bijna 8 jaar onlangs verbroken. Ik was weliswaar niet getrouwd, maar ook wij hebben een koopwoning. Daarnaast een samenlevingscontract en we zijn testamentair elkaars nabestaanden. We zijn nu bezig om vanalles te regelen. Ontzettend moeilijk, maar ik heb vertrouwen in de toekomst.
Lees anders eens het topic dat ik laatst geopend heb, misschien sterkt mijn verhaal en dat van anderen je:
Alleen verder? En dan?
Good luck in ieder geval!
Ik herken je verhaal ontzettend. Heb zelf mijn relatie van bijna 8 jaar onlangs verbroken. Ik was weliswaar niet getrouwd, maar ook wij hebben een koopwoning. Daarnaast een samenlevingscontract en we zijn testamentair elkaars nabestaanden. We zijn nu bezig om vanalles te regelen. Ontzettend moeilijk, maar ik heb vertrouwen in de toekomst.
Lees anders eens het topic dat ik laatst geopend heb, misschien sterkt mijn verhaal en dat van anderen je:
Alleen verder? En dan?
Good luck in ieder geval!
donderdag 25 februari 2010 om 12:30
Je besluit om te stoppen is niet uit de lucht komen vallen en je zal er lang en goed over nagedacht hebben.
Bij een relatiebreuk,scheiding of overlijden hoort een rouwproces er is immers iemand uit je leven die je ooit dierbaar was en daar hoort als de gevoelens naar die persoon oprecht waren verdriet bij.
Zo'n proces kent diverse fases, per persoon is de volgorde van die fases verschillend zoalso,ontkenning,schuldgevoel en accepteren.
Je hebt nu dus voor jezelf gekozen en bent bezig het vertrouwde onbekende los te laten,hoe negatief die soms ook was,dat is bet eng,maar hoort erbij.
Het verleden is je immers bekend en de toekomst is onzeker en onbekend,daar ben je bang voor,logisch.
Neem de tijd die je nodig hebt,probeer in die tijd alles een plekje te geven,praat met vrienden en vriendinnen.
Ik zag ook overal tegenop in die periode,had heel veel moeite met alleen zijn,terwijl mijn ex binnen 2 weken alweer driftig op date-sites bezig was,.....oeff dat was slikken.
Mijn oplossing was....zoek positieve dingen op,ik ben nog steeds alleen,voor mij geen date-sites!
Lekker mezelf weer zijn,negativiteit omzetten in positiviteit,mezelf geen schuldgevoel aan praten,maar de lessen waar het fout ging meenemen.
In deze periodes is ontvankelijkheid je grootste vijand,daar kunnen verkeerde keuzes en beslissingen uit komen.
Bij een relatiebreuk,scheiding of overlijden hoort een rouwproces er is immers iemand uit je leven die je ooit dierbaar was en daar hoort als de gevoelens naar die persoon oprecht waren verdriet bij.
Zo'n proces kent diverse fases, per persoon is de volgorde van die fases verschillend zoalso,ontkenning,schuldgevoel en accepteren.
Je hebt nu dus voor jezelf gekozen en bent bezig het vertrouwde onbekende los te laten,hoe negatief die soms ook was,dat is bet eng,maar hoort erbij.
Het verleden is je immers bekend en de toekomst is onzeker en onbekend,daar ben je bang voor,logisch.
Neem de tijd die je nodig hebt,probeer in die tijd alles een plekje te geven,praat met vrienden en vriendinnen.
Ik zag ook overal tegenop in die periode,had heel veel moeite met alleen zijn,terwijl mijn ex binnen 2 weken alweer driftig op date-sites bezig was,.....oeff dat was slikken.
Mijn oplossing was....zoek positieve dingen op,ik ben nog steeds alleen,voor mij geen date-sites!
Lekker mezelf weer zijn,negativiteit omzetten in positiviteit,mezelf geen schuldgevoel aan praten,maar de lessen waar het fout ging meenemen.
In deze periodes is ontvankelijkheid je grootste vijand,daar kunnen verkeerde keuzes en beslissingen uit komen.
