Relaties
alle pijlers
Scheiden????
dinsdag 30 maart 2010 om 16:57
Ik zit met het volgende
Mijn vrouw en ik hebben een relatie van 23 jaar (10jaar getrouwd)
hebben twee mooie kinderen van 8 en 5 jaar.
De laadste 4 jaar is de naarigheid begonnen.Ik ging te veel werken ca 70uur per week ,en had niet echt het idee dat zij het daar heel moeilijk mee had.Na twee jaar had ze er genoeg van om overal naar feestjes,verjaardagen enz alleen naar toe te moeten,omdat ik altijd werken was. Dus heeft ze besloten met andere mensen af te spreken en de kinderen naar de oppas te brengen.Toen zij dan geregeld alleen uit ging vroeg ik waarom zij dat deed, en zij gaf aan dit nodig te hebben. Toen stelde ze mij voor een keuze,of minder werken en meer tijd voor het gezin ,of doorgaan met werken met gevolgen haar kwijt te raken.Ik koos voor mijn gezin en heb een baan opgeven en mij voledig op mijn gezin gestort.Ik wil haar en mijn gezin niet kwijt.Ik had meer tijd voor hun ,maar nu na twee jaar vind ze dat ik haar beknel en zegt dat ze niet genoeg vrijheden heeft. Ik was nog al bezitterig zij ze. Nu wil ze gaan scheiden waar ik het natuurlijk helemaal niet mee eens ben. Ik hou van haar en heb er alles voor over. Ik ben bij de huisarts geweest en bij een psygoloog om over mijn probleemen te praten en om er voor te vechten. Die geven aan dat het mijn verleden te maken ,heeft en de angst heb om verlaten te worden. Ik probeer bij haar nog een kans te krijgen, want 23 jaar gooi je niet zomaar weg vind ik. Maar zij zegt dat ze niet meer van mij houd en dat het niet meer terug komt. Ik vindt dat je niet alles zo maar op moet geven en voor de kinderen en onze relatie moet knokken. Opgeven kan altijd nog. Ik kan mij niet voorstellen dat je na 23jaar zomaar kan zeggen ''ik hou niet meer van jou' zonder er voor te knokken. Ook zijn wij dit de kinderen zeker verschuldigd.
Graag jullie meningen
Kan het echt zo zijn dat je zegt na z'n lange relatie Ik hou niet meer van jou???
Mijn vrouw en ik hebben een relatie van 23 jaar (10jaar getrouwd)
hebben twee mooie kinderen van 8 en 5 jaar.
De laadste 4 jaar is de naarigheid begonnen.Ik ging te veel werken ca 70uur per week ,en had niet echt het idee dat zij het daar heel moeilijk mee had.Na twee jaar had ze er genoeg van om overal naar feestjes,verjaardagen enz alleen naar toe te moeten,omdat ik altijd werken was. Dus heeft ze besloten met andere mensen af te spreken en de kinderen naar de oppas te brengen.Toen zij dan geregeld alleen uit ging vroeg ik waarom zij dat deed, en zij gaf aan dit nodig te hebben. Toen stelde ze mij voor een keuze,of minder werken en meer tijd voor het gezin ,of doorgaan met werken met gevolgen haar kwijt te raken.Ik koos voor mijn gezin en heb een baan opgeven en mij voledig op mijn gezin gestort.Ik wil haar en mijn gezin niet kwijt.Ik had meer tijd voor hun ,maar nu na twee jaar vind ze dat ik haar beknel en zegt dat ze niet genoeg vrijheden heeft. Ik was nog al bezitterig zij ze. Nu wil ze gaan scheiden waar ik het natuurlijk helemaal niet mee eens ben. Ik hou van haar en heb er alles voor over. Ik ben bij de huisarts geweest en bij een psygoloog om over mijn probleemen te praten en om er voor te vechten. Die geven aan dat het mijn verleden te maken ,heeft en de angst heb om verlaten te worden. Ik probeer bij haar nog een kans te krijgen, want 23 jaar gooi je niet zomaar weg vind ik. Maar zij zegt dat ze niet meer van mij houd en dat het niet meer terug komt. Ik vindt dat je niet alles zo maar op moet geven en voor de kinderen en onze relatie moet knokken. Opgeven kan altijd nog. Ik kan mij niet voorstellen dat je na 23jaar zomaar kan zeggen ''ik hou niet meer van jou' zonder er voor te knokken. Ook zijn wij dit de kinderen zeker verschuldigd.
Graag jullie meningen
Kan het echt zo zijn dat je zegt na z'n lange relatie Ik hou niet meer van jou???
dinsdag 30 maart 2010 om 17:03
Ik vind ook dat je niet eenzijdig een relatie mag beeindigen, zeker niet als er kinderen in het spel zijn.
Helaas is dit wel mogelijk...
Stel voor om samen in therapie te gaan. Wat wil zij van jou, wat wil jij van haar? Praat er samen met een 3e over
(sorry, maar je verhaal zit echt vol met spelfouten, mss kan je het nog een keer doorlezen en verbeteren?)
Helaas is dit wel mogelijk...
Stel voor om samen in therapie te gaan. Wat wil zij van jou, wat wil jij van haar? Praat er samen met een 3e over
(sorry, maar je verhaal zit echt vol met spelfouten, mss kan je het nog een keer doorlezen en verbeteren?)
dinsdag 30 maart 2010 om 17:26
Helaas is het zo, dat als je een soort van liefde voor elkaar hebt, je de ander ook kan gunnen, gelukkig te blijven in het leven. gun haar mogelijk een periode met rust en laat haar alles bezinken. Mogelijk komt ze dan er alsnog op terug of ze beslist toch dat ze op deze manier gelukkiger is.
en ja, de kinderen. bij elkaar blijven, hoe slecht de relatie ook is, vind ik zeker geen oplossing! kinderen voelen als geen ander aan hoe de sfeer is en of de ouders van elkaar houden. Kinderen zijn bij uitstek dus een antenne voor gevoelens en zijn vaak niet eens bestand tegen negatieve gevoelens. Dus heb je veel strijd, openlijk ruzie of laat je in bijzijn van je kinderen strijd zien met je partner, dan zeg ik: ga alsjeblieft (tijdelijk) uit elkaar. Er zijn genoeg positieve omgangsregelingen.
Ik snap dat je haar vast wil houden, ieder persoon heeft verlatingsangst, maar andersom: jij verdient toch ook liefde? en zo dring jij de ander op met liefde, die hij/zij mogelijk niet wil!
Ik hoop voor je dat je alles helder krijgt en wat bezinning krijgt, wat de uitkomst ook moge zijn. Veel sterkte!
en ja, de kinderen. bij elkaar blijven, hoe slecht de relatie ook is, vind ik zeker geen oplossing! kinderen voelen als geen ander aan hoe de sfeer is en of de ouders van elkaar houden. Kinderen zijn bij uitstek dus een antenne voor gevoelens en zijn vaak niet eens bestand tegen negatieve gevoelens. Dus heb je veel strijd, openlijk ruzie of laat je in bijzijn van je kinderen strijd zien met je partner, dan zeg ik: ga alsjeblieft (tijdelijk) uit elkaar. Er zijn genoeg positieve omgangsregelingen.
Ik snap dat je haar vast wil houden, ieder persoon heeft verlatingsangst, maar andersom: jij verdient toch ook liefde? en zo dring jij de ander op met liefde, die hij/zij mogelijk niet wil!
Ik hoop voor je dat je alles helder krijgt en wat bezinning krijgt, wat de uitkomst ook moge zijn. Veel sterkte!
dinsdag 30 maart 2010 om 17:47
Ken je het programma "40 dagen zonder jou"? Kijk hier eens na op uitzendig gemist. Kan heel verhelderend zijn en is misschien ook wel iets voor jullie.
Een goede relatietherapeut kan jullie denk goed helpen. Het wel goed om over jouw problemen te praten met je eigen psycholoog, maar ook samen hebben jullie een probleem.
Een goede relatietherapeut kan jullie denk goed helpen. Het wel goed om over jouw problemen te praten met je eigen psycholoog, maar ook samen hebben jullie een probleem.
dinsdag 30 maart 2010 om 17:58
Interessant. Eerst ga je zoveel werken dat je vrouw geen andere keuze rest dan een eigen sociaal leven en netwerk op te bouwen. Blijkbaar was jij het daar niet mee eens, want jij hebt haar ter verantwoording geroepen?? Vervolgens draai je 360 graden en 'stort je je helemaal op het gezin'? Begrijp ik het goed als ik veronderstel dat je vrouw nu NERGENS meer naartoe kan zonder dat jij erbij bent? Begrijp ik het goed, dat jij weleens een tikkeltje jaloers zou kunnen zijn? Begrijp ik het goed, dat zij inmiddels wel (noodgedwongen?) geleerd heeft om zonder jou te kunnen, maar jij nooit geleerd heb om zonder haar te kunnen? Dan heb je nog een lange weg te gaan. Maar de basis voor een goede, standvastige relatie, waarin ook nog kinderen op moeten groeien, aan wie je ook nog graag het goede voorbeeld wilt geven, dat heb ik in jouw verhaal nog niet gezien. Afhankelijkheid of angst zijn GEEN liefde! Ga eerst maar eens uitzoeken wat jij nodig hebt, en wat jouw vrouw nodig heeft. Als daar een match is, heb je iets om aan te werken.
Overigens zou ik razend benieuwd zijn om het verhaal van jouw vrouw hier eens naast te leggen. Zou best eens heel anders kunnen klinken!
Oh ja..... die baan van 70 uur per week... daar hoefde je geen knap Nederlands voor te kunnen schrijven??
Overigens zou ik razend benieuwd zijn om het verhaal van jouw vrouw hier eens naast te leggen. Zou best eens heel anders kunnen klinken!
Oh ja..... die baan van 70 uur per week... daar hoefde je geen knap Nederlands voor te kunnen schrijven??
dinsdag 30 maart 2010 om 18:11
quote:Vlammetje1203 schreef op 30 maart 2010 @ 17:58:
Interessant. Eerst ga je zoveel werken dat je vrouw geen andere keuze rest dan een eigen sociaal leven en netwerk op te bouwen. Blijkbaar was jij het daar niet mee eens, want jij hebt haar ter verantwoording geroepen?? Vervolgens draai je 360 graden en 'stort je je helemaal op het gezin'? Begrijp ik het goed als ik veronderstel dat je vrouw nu NERGENS meer naartoe kan zonder dat jij erbij bent? Begrijp ik het goed, dat jij weleens een tikkeltje jaloers zou kunnen zijn? Begrijp ik het goed, dat zij inmiddels wel (noodgedwongen?) geleerd heeft om zonder jou te kunnen, maar jij nooit geleerd heb om zonder haar te kunnen? Dan heb je nog een lange weg te gaan. Maar de basis voor een goede, standvastige relatie, waarin ook nog kinderen op moeten groeien, aan wie je ook nog graag het goede voorbeeld wilt geven, dat heb ik in jouw verhaal nog niet gezien. Afhankelijkheid of angst zijn GEEN liefde! Ga eerst maar eens uitzoeken wat jij nodig hebt, en wat jouw vrouw nodig heeft. Als daar een match is, heb je iets om aan te werken.
Overigens zou ik razend benieuwd zijn om het verhaal van jouw vrouw hier eens naast te leggen. Zou best eens heel anders kunnen klinken!
Oh ja..... die baan van 70 uur per week... daar hoefde je geen knap Nederlands voor te kunnen schrijven??Dat staat er niet, zij heeft hem (?) voor de keuze gesteld.
Interessant. Eerst ga je zoveel werken dat je vrouw geen andere keuze rest dan een eigen sociaal leven en netwerk op te bouwen. Blijkbaar was jij het daar niet mee eens, want jij hebt haar ter verantwoording geroepen?? Vervolgens draai je 360 graden en 'stort je je helemaal op het gezin'? Begrijp ik het goed als ik veronderstel dat je vrouw nu NERGENS meer naartoe kan zonder dat jij erbij bent? Begrijp ik het goed, dat jij weleens een tikkeltje jaloers zou kunnen zijn? Begrijp ik het goed, dat zij inmiddels wel (noodgedwongen?) geleerd heeft om zonder jou te kunnen, maar jij nooit geleerd heb om zonder haar te kunnen? Dan heb je nog een lange weg te gaan. Maar de basis voor een goede, standvastige relatie, waarin ook nog kinderen op moeten groeien, aan wie je ook nog graag het goede voorbeeld wilt geven, dat heb ik in jouw verhaal nog niet gezien. Afhankelijkheid of angst zijn GEEN liefde! Ga eerst maar eens uitzoeken wat jij nodig hebt, en wat jouw vrouw nodig heeft. Als daar een match is, heb je iets om aan te werken.
Overigens zou ik razend benieuwd zijn om het verhaal van jouw vrouw hier eens naast te leggen. Zou best eens heel anders kunnen klinken!
Oh ja..... die baan van 70 uur per week... daar hoefde je geen knap Nederlands voor te kunnen schrijven??Dat staat er niet, zij heeft hem (?) voor de keuze gesteld.
dinsdag 30 maart 2010 om 18:15
Toen stelde ze mij voor een keuze,of minder werken en meer tijd voor het gezin ,of doorgaan met werken met gevolgen haar kwijt te raken.Ik koos voor mijn gezin en heb een baan opgeven en mij voledig op mijn gezin gestort.
Het zijn wel 2 uitersten zeg!
Misschien ben je wel erg drastisch in je houding, is er geen middenweg? De vraag om wat meer tijd met je gezin door te brengen betekend niet de vraag of je de hele dag op de bank thuis wil gaan zitten!
Het zijn wel 2 uitersten zeg!
Misschien ben je wel erg drastisch in je houding, is er geen middenweg? De vraag om wat meer tijd met je gezin door te brengen betekend niet de vraag of je de hele dag op de bank thuis wil gaan zitten!
This is not kosher!
dinsdag 30 maart 2010 om 18:15
dinsdag 30 maart 2010 om 18:21
quote:Vlammetje1203 schreef op 30 maart 2010 @ 17:58:
Interessant.
Oh ja..... die baan van 70 uur per week... daar hoefde je geen knap Nederlands voor te kunnen schrijven??
Wie ben jij om TO zo af te branden op enkele woorden? En hem vooral zo te beledigen?
Zeg liever iets constructiefs of niets.
Ik ben het wel eens met de opmerking dat ik erg graag eens het verhaal van vrouwlief wil horen...ik vind het moeilijk om iets nuttigs te zeggen op dit verhaal.
Interessant.
Oh ja..... die baan van 70 uur per week... daar hoefde je geen knap Nederlands voor te kunnen schrijven??
Wie ben jij om TO zo af te branden op enkele woorden? En hem vooral zo te beledigen?
Zeg liever iets constructiefs of niets.
Ik ben het wel eens met de opmerking dat ik erg graag eens het verhaal van vrouwlief wil horen...ik vind het moeilijk om iets nuttigs te zeggen op dit verhaal.
dinsdag 30 maart 2010 om 18:24
quote:LotjeLove1 schreef op 30 maart 2010 @ 18:22:
Als je 360 graden draait kom je uit waar je bent begonnen, ... en waar je aangekomen bent.. dit terzijdeHaaa! Ik was hem net aan het wijzigen toen ik je quote nog een keer las.... ik dacht dat klopt niet helemaal maar de strekking was wel duidelijk. Dit terzijde
Als je 360 graden draait kom je uit waar je bent begonnen, ... en waar je aangekomen bent.. dit terzijdeHaaa! Ik was hem net aan het wijzigen toen ik je quote nog een keer las.... ik dacht dat klopt niet helemaal maar de strekking was wel duidelijk. Dit terzijde
dinsdag 30 maart 2010 om 18:42
