Relaties
alle pijlers
Hoort dit?
zaterdag 10 april 2010 om 14:57
Hoi Allemaal,
Sinds een half jaar heb ik nu een hele leuke vriend en ik ben heel gelukkig met hem. We wonen nogal een eind bij elkaar vandaan en daarom kunnen we elkaar eigenlijk alleen in de weekenden zien. Omdat ik vrienden en vriendinnen in het hele land heb wonen en ik door de week moet werken, kan ik met hen eigenlijk ook alleen maar afspreken in het weekend. Als dat dan eens gebeurt gaat dat dus af van onze kostbare tijd samen en dat vind hij dan nogal jammer, waardoor ik me bijna schuldig ga voelen..
Al eeuwenlang had ik heel veel plannen na mijn studie om te gaan reizen en werken in het buitenland. Het werken in het buitenland is nu achter de rug en nu wil ik ook nog gaan reizen. Ik heb gemerkt hoe erg ik mijn vriend gemist heb tijdens deze 4 maanden ( we zijn dus eigenlijk nog maar 3 maanden echt bij elkaar geweest) Dus de duur van de reizen is al een beetje ingekort en verdeeld.
Nu had ik gister een gesprek met een goede vriendin, die vertelde bang te zijn, dat ik helemaal niet meer zou gaan reizen.
Het klopt dat mijn vriend niet staat te springen als ik weer weg ga, maar deze plannen had ik ook al voor ik met hem had en tegenhouden zou hij me zeker niet ( zou ook niet lukken trouwens).
Ze was ook bang dat hij me niet wilt delen, want hij staat ook niet te springen om mijn vrienden en vriendinnen te ontmoeten, wat hij langzaam bij beetje wel doet. ( mijn familie kent hij ondertussen heel goed.
Nu is mijn vraag.. moet dit perse?
Zij zei dat dat hoort dat je als stel bevriend raakt met elkaars vrienden. Nu ik het zo typ vind ik het zelf als onzin klinken. Want mijn vrienden hoeven toch niet zijn vrienden te zijn? Met sommige zal het goed klikken met andere minder.
Ik zit er zelf niet zo op te wachten om hem soms mee te nemen naar een avondje met een vriendin ( die ik toch al niet zo vaak zie) en dat is niet omdat ik me voor hem schaam of niet trots op hem ben, maar omdat me dat gewoon vreemd lijkt. Ik zou ook ( later) graag zijn vrienden willen ontmoeten, maar het lijkt me ook doodeng!
Maar om het even samen te vatten.
-In hoeverre pas jij je aan op je relatie?
- Is het normaal, dat al zijn vrienden jouw vrienden worden en vice versa?
Sinds een half jaar heb ik nu een hele leuke vriend en ik ben heel gelukkig met hem. We wonen nogal een eind bij elkaar vandaan en daarom kunnen we elkaar eigenlijk alleen in de weekenden zien. Omdat ik vrienden en vriendinnen in het hele land heb wonen en ik door de week moet werken, kan ik met hen eigenlijk ook alleen maar afspreken in het weekend. Als dat dan eens gebeurt gaat dat dus af van onze kostbare tijd samen en dat vind hij dan nogal jammer, waardoor ik me bijna schuldig ga voelen..
Al eeuwenlang had ik heel veel plannen na mijn studie om te gaan reizen en werken in het buitenland. Het werken in het buitenland is nu achter de rug en nu wil ik ook nog gaan reizen. Ik heb gemerkt hoe erg ik mijn vriend gemist heb tijdens deze 4 maanden ( we zijn dus eigenlijk nog maar 3 maanden echt bij elkaar geweest) Dus de duur van de reizen is al een beetje ingekort en verdeeld.
Nu had ik gister een gesprek met een goede vriendin, die vertelde bang te zijn, dat ik helemaal niet meer zou gaan reizen.
Het klopt dat mijn vriend niet staat te springen als ik weer weg ga, maar deze plannen had ik ook al voor ik met hem had en tegenhouden zou hij me zeker niet ( zou ook niet lukken trouwens).
Ze was ook bang dat hij me niet wilt delen, want hij staat ook niet te springen om mijn vrienden en vriendinnen te ontmoeten, wat hij langzaam bij beetje wel doet. ( mijn familie kent hij ondertussen heel goed.
Nu is mijn vraag.. moet dit perse?
Zij zei dat dat hoort dat je als stel bevriend raakt met elkaars vrienden. Nu ik het zo typ vind ik het zelf als onzin klinken. Want mijn vrienden hoeven toch niet zijn vrienden te zijn? Met sommige zal het goed klikken met andere minder.
Ik zit er zelf niet zo op te wachten om hem soms mee te nemen naar een avondje met een vriendin ( die ik toch al niet zo vaak zie) en dat is niet omdat ik me voor hem schaam of niet trots op hem ben, maar omdat me dat gewoon vreemd lijkt. Ik zou ook ( later) graag zijn vrienden willen ontmoeten, maar het lijkt me ook doodeng!
Maar om het even samen te vatten.
-In hoeverre pas jij je aan op je relatie?
- Is het normaal, dat al zijn vrienden jouw vrienden worden en vice versa?
anoniem_50656 wijzigde dit bericht op 10-04-2010 15:12
Reden: ( nog een vraag erbij! )
Reden: ( nog een vraag erbij! )
% gewijzigd
zaterdag 10 april 2010 om 15:04
Tuurlijk pas je je aan als je een relatie hebt, maar je laat niet alles vallen voor je partner.
Er moet ruimte zijn om je plannen waar te maken.
Je moet het elastisch houden, een beetje meeveren met elkaar.
De vrienden van mijn vriend zijn niet allemaal mijn vrienden.
Sommige vind ik aardig en zie ik ook zonder mijn vriend erbij en sommige vind ik niet zo leuk en daar gaat vriend dan alleen naartoe.
Omgekeerd is dat bij mijn vriendinnen net zo.
Er moet ruimte zijn om je plannen waar te maken.
Je moet het elastisch houden, een beetje meeveren met elkaar.
De vrienden van mijn vriend zijn niet allemaal mijn vrienden.
Sommige vind ik aardig en zie ik ook zonder mijn vriend erbij en sommige vind ik niet zo leuk en daar gaat vriend dan alleen naartoe.
Omgekeerd is dat bij mijn vriendinnen net zo.
zaterdag 10 april 2010 om 15:05
Gewoon doen waar jij je goed bij voelt,en er niet allemaal meningen over horen die je aan het twijfelen maken.
Het gaat om wat jij wilt,niet hoe je vriendinnen een relatie "vinden horen "toch?
En als je vriend het niet leuk vind,jammer...plannen waren er al voor hij verscheen....
Veel plezier met je reisplannen...
Het gaat om wat jij wilt,niet hoe je vriendinnen een relatie "vinden horen "toch?
En als je vriend het niet leuk vind,jammer...plannen waren er al voor hij verscheen....
Veel plezier met je reisplannen...
zaterdag 10 april 2010 om 15:12
Ik heb al mijn partners vrienden wel een keer ontmoet, maar ze zijn niet mijn vrienden. Niet allemaal tenminste, sommige wel, andere niet. Als mijn partner iets met zijn vrienden doet ga ik soms mee, maar net zo vaak niet. Andersom precies hetzelfde: soms gaat hij mee als ik iets met mijn vrienden doe, maar minstens zo vaak niet. Hoewel hij het best gezellig heeft met mijn vrienden blijven het mijn vrienden, niet de zijne. En dat vinden we al meer dan vijf jaar allebei prima
En of ik me aanpas aan mijn relatie? Ja, dat doe ik.
En of ik me aanpas aan mijn relatie? Ja, dat doe ik.
zaterdag 10 april 2010 om 15:37
Manlief en ik kennen elkaars vrienden, maar zijn vrienden zijn niet persé de mijne en vice versa. Soms ga ik met hem mee en hij met mij, maar we gaan vaker alleen. Ik vind dat wel prettig en hij ook; je hebt één op één toch ander contact.
Dus nee, ik vind niet dat jouw vriend persé bevriend moet raken met jouw vrienden. Gebeurt dat wel dan is dat prima, maar gebeurt dat niet dan is dat ook goed. Het lijkt me handig dat men elkaar kent, maar ik vind het niet verkeerd om 'eigen' vrienden te hebben.
Dus nee, ik vind niet dat jouw vriend persé bevriend moet raken met jouw vrienden. Gebeurt dat wel dan is dat prima, maar gebeurt dat niet dan is dat ook goed. Het lijkt me handig dat men elkaar kent, maar ik vind het niet verkeerd om 'eigen' vrienden te hebben.
zaterdag 10 april 2010 om 16:11
Hoezo MOET dat? Mijn vriend kan ook niet met mijn vriendinnen opschieten dus hij gaat ook niet mee met etentjes enz. Wel zo nu en dan verjaardagen en op feestjes zien ze elkaar ook.. Maar verder is dat behoorlijk gescheiden, al hoewel ik wel met zijn vrienden door 1 deur kan. Had het leuker gevonden van wel, heb hoog en laag gesprongen maar het werkt niet tussen hun.. Hij is helaas niet zo sociaal aangelegd als ik (als ik het ff zo kan zeggen..) zodat ie gewoon met iedereen kan kletsen en dat heb ik te accepteren en te respecteren. Dat kan ik, dus het werkt wel.
zaterdag 10 april 2010 om 17:56
Inderdaad, waarom MOET dat?! Jij hebt toch lekker jouw vrienden en je vriend de zijne? Tuurlijk is het leuk eens kennis met elkaar te maken, of eens mee te gaan naar een vriend(in) van je vriend, maar het ook toch ook heel leuk om eens een persoonlijk gesprek te hebben met een vriend of vriendin van jou zonder je vriend erbij? Een beetje eigen privéleven kan geen kwaad vind ik. Zo heb je je vriend na een afspraak ook weer genoeg te vertellen.
zaterdag 10 april 2010 om 18:26
Dank, allemaal voor de reacties. Ik ben blij dat jullie er ook zo over denken. Hoe hebben jullie je tijd verdeeld met vrienden/vriendinnen en relatie? Want ik ben het dus geheel met jullie eens dat mijn vriend niet overal naar meehoeft, maar juist een heleboel dingen vallen in het weekend en dat is lastig te combineren.
zaterdag 10 april 2010 om 19:57
zaterdag 10 april 2010 om 22:24
Ik vind het ook echt onzin! Ik vind de vrienden van mijn vriend heel leuk, maar loop echt niet de deur bij hen plat. Vind het juist ook heerlijk om alleen met vriendinnen af te spreken. Mijn vriend is nu met zijn vrienden voetbal in de kroeg aan het kijken en dan hoef ik echt niet persé mee. Ik vind het zelf juist belangrijk om een beetje m'n eigen leven te houden. Misschien is je vriendin jaloers???
zaterdag 10 april 2010 om 22:31
ik pas me heeeel erg aan in mijn relatie. we hebben beide bepaalde toekomstplannen laten schieten omdat we elkaar hebben en daar is niks mis mee, maar het kan ook heel anders. Ligt eraan waar je je zelf het prettigst bij voelt. Ik ken de meeste van nazmans vrienden wel en zie ze regelmatig.Hij de mijne nauwelijks om 2 redenen: heb niet veel echt goede vrienden(vertrouwens issues enzo) en die ik wel heb die wonen ver weg dusja.
zondag 11 april 2010 om 00:18
Tja.. het is nu dus zo dat ik mijn tijd moet verdelen. Wat natuurlijk logisch is. Maar veel van mijn vrienden wonen in andere steden dan ik, waar je niet alleen een avondje heen kan. De meesten werken dus doordeweeks en dan vallen plannen om af te spreken toch in het weekend.. Waar ik dus weer tijd met hem voor moet inleveren.
Lastig hoor, ik wil hem zien maar ook nog af en toe met mijn vriendinnen afspreken, want zij blijven natuurlijk heel belangrijk en ik wil ze zeker niet verwaarlozen.
Hoe doen jullie dat?
Lastig hoor, ik wil hem zien maar ook nog af en toe met mijn vriendinnen afspreken, want zij blijven natuurlijk heel belangrijk en ik wil ze zeker niet verwaarlozen.
Hoe doen jullie dat?
zondag 11 april 2010 om 00:24
Hoe doen we dat?
Ik spreek mijn vrienden als ik zin heb om met ze af te spreken, soms gaat mijn vriend mee en soms niet. En omgekeerd hetzelfde.
Als ik plannen maak in het weekend, kijk ik een beetje wat zijn plannen zijn en dat doet hij bij mij. Dat we bijvoorbeeld allebei op zaterdag op sjouw zijn, zodat we zondag elkaar weer zien.
Ik spreek mijn vrienden als ik zin heb om met ze af te spreken, soms gaat mijn vriend mee en soms niet. En omgekeerd hetzelfde.
Als ik plannen maak in het weekend, kijk ik een beetje wat zijn plannen zijn en dat doet hij bij mij. Dat we bijvoorbeeld allebei op zaterdag op sjouw zijn, zodat we zondag elkaar weer zien.
zondag 11 april 2010 om 13:04
Dat vind ik echt grote onzin, wat je vriendin zegt. Maar dan nog, wat ik vind of wat zij vindt doet niet ter zake, wat vind je zelf?
De vrienden van mijn man zijn de zijne, en mijn vriendinnen zijn de mijne. Met sommigen daarvan heeft mijn man een klik, en ik met sommige van zijn vrienden. Maar dan nog: het zijn ZIJN vrienden, en als hij afspreekt met een vriend of vriendin (daar heeft ie er ook 2 van), dan ga ik niet mee. Zou het andersom ook niet willen.
Heel heel heel soms spreken we koppeltje-koppeltje af, omdat het leuk is elkaar wat beter te leren kennen. Maar no way dat ik dan 'dus' bevriend ben (of moet worden) met de vriend van mijn man, of met de echtgenote van die vriend. Een vriendschap groeit, ontstaat vanzelf, maar niet 'omdat het hoort'.
Verder stemmen we onze agenda's een beetje op elkaar af zodat we ook tijd over houden voor elkaar. Meestal is het de woensdagavond en de zondag, dat is zo ontstaan. Maar daar zijn we relaxed en flexibel in. Kwestie van afstemmen en een beetje meebewegen met elkaar, dan komt het wel goed.
De vrienden van mijn man zijn de zijne, en mijn vriendinnen zijn de mijne. Met sommigen daarvan heeft mijn man een klik, en ik met sommige van zijn vrienden. Maar dan nog: het zijn ZIJN vrienden, en als hij afspreekt met een vriend of vriendin (daar heeft ie er ook 2 van), dan ga ik niet mee. Zou het andersom ook niet willen.
Heel heel heel soms spreken we koppeltje-koppeltje af, omdat het leuk is elkaar wat beter te leren kennen. Maar no way dat ik dan 'dus' bevriend ben (of moet worden) met de vriend van mijn man, of met de echtgenote van die vriend. Een vriendschap groeit, ontstaat vanzelf, maar niet 'omdat het hoort'.
Verder stemmen we onze agenda's een beetje op elkaar af zodat we ook tijd over houden voor elkaar. Meestal is het de woensdagavond en de zondag, dat is zo ontstaan. Maar daar zijn we relaxed en flexibel in. Kwestie van afstemmen en een beetje meebewegen met elkaar, dan komt het wel goed.
