Psyche
alle pijlers
Stap voor stap: kleine plannen, grootse toekomst
dinsdag 21 juli 2009 om 16:28
Nou, speciaal voor Moonlight, IrisH en de anderen die Iry's topic een beetje vervuilden met onze plannen en kleine minisuccesjes
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
zondag 4 april 2010 om 20:24
yep dat is mij toen ook wel eens uitgelegd bij een ps. onderzoek. Volgens mij heb jij echt een goede SPVer.
Ik denk idd niet dat je je er al te druk over moet maken, gewoon over je heen laten komen.
Afbouwen met medicijnen is prima gegaan, ik heb helemaal gestopt met de antipsychotica en voel me goed.
En, ook wel prettig, ik ben 5 kilo afgevallen.
De AD moet ik de komende tijd nog wel slikken maar dat vind ik niet erg.
Tjee wat toevallig dat je het aanvoelde van je opa. Weet je, ik hoor dat wel vaker, dat mensen een voorgevoel hebben.
Ik heb dat zelf nog nooit gehad maar ik heb me wel voorgenomen dat ik als ik zo'n gevoel krijg het wel serieus neem.
Ik denk idd niet dat je je er al te druk over moet maken, gewoon over je heen laten komen.
Afbouwen met medicijnen is prima gegaan, ik heb helemaal gestopt met de antipsychotica en voel me goed.
En, ook wel prettig, ik ben 5 kilo afgevallen.
De AD moet ik de komende tijd nog wel slikken maar dat vind ik niet erg.
Tjee wat toevallig dat je het aanvoelde van je opa. Weet je, ik hoor dat wel vaker, dat mensen een voorgevoel hebben.
Ik heb dat zelf nog nooit gehad maar ik heb me wel voorgenomen dat ik als ik zo'n gevoel krijg het wel serieus neem.
zondag 4 april 2010 om 20:31
Nou... bij opa was het gewoon duidelijk dat hij op sterven lag. De familie werd gebeld enzo, het was duidelijk dat het einde eraan kwam.
Ook in dat kamertje. Ik heb daar even gezeten met mijn vader. Ik had wel een zwaar vermoeden dat er een stervende man in het bed lag en niet gewoon opa die zijn dag niet had. Wat dat betreft was het een vrij duidelijk proces, het ging al een paar maanden slechter en hij was gewoon 'op'.
Mijn andere opa en oma leven nog. Maar dat kan ook zomaar afgelopen zijn, dat weet je niet. Ik ga er wel regelmatig langs.
Is je oma nog redelijk 'goed'? (dat zal wel want anders had ze naar verpleeghuis gemoeten ipv verzorgingshuis).
Ja, als je regelmatig langs kunt gaan dan moet je dat zeker doen!
Vorig jaar heb ik me in een flinke bocht gewrongen om bij het verjaardagsfeestje van mijn oma aanwezig te zijn. Dit jaar viert ze het niet zozeer, maar het zou kunnen dat vorig jaar de laatste keer was dat ze het groot gevierd heeft. Ben ik dan gelukkig wel bij geweest.
(Mijn broertje staat te popelen om achter deze PC te gaan... sorry moet nu weg)
Ook in dat kamertje. Ik heb daar even gezeten met mijn vader. Ik had wel een zwaar vermoeden dat er een stervende man in het bed lag en niet gewoon opa die zijn dag niet had. Wat dat betreft was het een vrij duidelijk proces, het ging al een paar maanden slechter en hij was gewoon 'op'.
Mijn andere opa en oma leven nog. Maar dat kan ook zomaar afgelopen zijn, dat weet je niet. Ik ga er wel regelmatig langs.
Is je oma nog redelijk 'goed'? (dat zal wel want anders had ze naar verpleeghuis gemoeten ipv verzorgingshuis).
Ja, als je regelmatig langs kunt gaan dan moet je dat zeker doen!
Vorig jaar heb ik me in een flinke bocht gewrongen om bij het verjaardagsfeestje van mijn oma aanwezig te zijn. Dit jaar viert ze het niet zozeer, maar het zou kunnen dat vorig jaar de laatste keer was dat ze het groot gevierd heeft. Ben ik dan gelukkig wel bij geweest.
(Mijn broertje staat te popelen om achter deze PC te gaan... sorry moet nu weg)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 4 april 2010 om 21:22
haha fijn zo'n broertje Heb je geen eigen laptop of iets dergelijks?
Toen ik bij mijn zus woonde moest ik ook de computer delen, best lastig soms.
Klinkt wel alsof je nog echt afscheid hebt kunnen nemen van je opa. Heb je dat toen ook gedaan?
Mijn oma is nog wel goed hoor, ze begint alleen met dementeren. Het is een verpleeg annex verzorgingstehuis, en zij zit nu nog in het 'verpleeg' gedeelte.
Best leuk hoor, ze heeft een mooie studio in haar eentje met uitzicht op een park. En ze ondernemen allemaal activiteiten. Dat deed mijn oma vroeger zelf, maar het laatste jaar zei ze alles af en zat ze alleen nog maar op haar appartementje.
Ik hoop echt dat ze nu weer wat meer opleeft.
Ze vindt er zelf nu nog weinig aan (het leven zeg maar) en ik hoop dat ze nu weer wat meer plezier krijgt.
Toen ik bij mijn zus woonde moest ik ook de computer delen, best lastig soms.
Klinkt wel alsof je nog echt afscheid hebt kunnen nemen van je opa. Heb je dat toen ook gedaan?
Mijn oma is nog wel goed hoor, ze begint alleen met dementeren. Het is een verpleeg annex verzorgingstehuis, en zij zit nu nog in het 'verpleeg' gedeelte.
Best leuk hoor, ze heeft een mooie studio in haar eentje met uitzicht op een park. En ze ondernemen allemaal activiteiten. Dat deed mijn oma vroeger zelf, maar het laatste jaar zei ze alles af en zat ze alleen nog maar op haar appartementje.
Ik hoop echt dat ze nu weer wat meer opleeft.
Ze vindt er zelf nu nog weinig aan (het leven zeg maar) en ik hoop dat ze nu weer wat meer plezier krijgt.
zondag 4 april 2010 om 21:54
Ik hoop ook voor je dat je oma weer wat opleeft. Soms gebeurt dat wel, als ze niet meer de zorgen hebben over t eten, huishouden, de was, enzo. Dat was bij mijn opa wel zo. Die was 96 toen hij ein-de-lijk naar het bejaardentehuis ging (sorry ben nog erg gewend aan de oude benaming).
Eigenlijk was het beter geweest als hij eerder gegaan was maar hij wilde echt niet en hield zich nog net staande met veel hulp van kinderen, kleinkinderen en huisarts. Uiteindelijk is hij per brancard afgevoerd uit zijn huis, hij zou al 'verhuizen' maar die nacht was hij ook nog eens gevallen.
In t tehuis heeft hij nog een mooie tijd gehad, hij was er erg tevreden toen hij er eenmaal zat (na een paar weken weliswaar).
Ik heb wel een soort afscheid kunnen nemen. Maar opa was best bang voor de dood, denk ik. Heeft ook niet zozeer gesprekken gehad over doodgaan, zoals sommige oude mensen wel doen als ze hun einde voelen naderen.
Op zijn sterfbed zag ik nog de angst in zijn ogen. Ik heb hem beterschap gewenst - tegen beter weten in. Hij is de volgende dag weer opgestaan en gaan ontbijten (ehm.. hij was dus nog niet overleden he... t paasverhaal moet niet al te gek worden vandaag ) en mijn vader die zat te waken vroeg hij of hij niet naar zijn werk moest op maandagochtend. (Ehm... ontkenning)
Die avond heeft de huisarts de morfine opgevoerd want opa kon niet meer leven maar t lichaam ging ook nog niet dood, zegmaar. We grappen weleens dat dokter N. hem om zeep geholpen heeft. Er was namelijk niet zozeer een afspraak daarover en ik weet niet of t helemaal correct was enzo... maar t zou anders ook niet lang meer geduurd hebben.
Maar ik zie dat moment dat ik nog had wel als een afscheid. Ik ben ook niet meer gaan kijken toen hij opgebaard lag, ik had al afscheid genomen.
Mijn eigen computer wilde een tijd geleden niet meer starten. Het is ook een oudje dus echt snel was ie al niet meer. Maar goed dat we het er nu over hebben... mijn broertje is er (die studeert elders, normaal) en die kan er misschien even naar kijken.
Deze is veel sneller dus gebruik ik deze liever.
En ik denk wel na over aanschaf van een laptop. Maar wil ook weer niet teveel geld uitgeven. Misschien als ik een mooie aanbieding zie.
Eigenlijk was het beter geweest als hij eerder gegaan was maar hij wilde echt niet en hield zich nog net staande met veel hulp van kinderen, kleinkinderen en huisarts. Uiteindelijk is hij per brancard afgevoerd uit zijn huis, hij zou al 'verhuizen' maar die nacht was hij ook nog eens gevallen.
In t tehuis heeft hij nog een mooie tijd gehad, hij was er erg tevreden toen hij er eenmaal zat (na een paar weken weliswaar).
Ik heb wel een soort afscheid kunnen nemen. Maar opa was best bang voor de dood, denk ik. Heeft ook niet zozeer gesprekken gehad over doodgaan, zoals sommige oude mensen wel doen als ze hun einde voelen naderen.
Op zijn sterfbed zag ik nog de angst in zijn ogen. Ik heb hem beterschap gewenst - tegen beter weten in. Hij is de volgende dag weer opgestaan en gaan ontbijten (ehm.. hij was dus nog niet overleden he... t paasverhaal moet niet al te gek worden vandaag ) en mijn vader die zat te waken vroeg hij of hij niet naar zijn werk moest op maandagochtend. (Ehm... ontkenning)
Die avond heeft de huisarts de morfine opgevoerd want opa kon niet meer leven maar t lichaam ging ook nog niet dood, zegmaar. We grappen weleens dat dokter N. hem om zeep geholpen heeft. Er was namelijk niet zozeer een afspraak daarover en ik weet niet of t helemaal correct was enzo... maar t zou anders ook niet lang meer geduurd hebben.
Maar ik zie dat moment dat ik nog had wel als een afscheid. Ik ben ook niet meer gaan kijken toen hij opgebaard lag, ik had al afscheid genomen.
Mijn eigen computer wilde een tijd geleden niet meer starten. Het is ook een oudje dus echt snel was ie al niet meer. Maar goed dat we het er nu over hebben... mijn broertje is er (die studeert elders, normaal) en die kan er misschien even naar kijken.
Deze is veel sneller dus gebruik ik deze liever.
En ik denk wel na over aanschaf van een laptop. Maar wil ook weer niet teveel geld uitgeven. Misschien als ik een mooie aanbieding zie.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 5 april 2010 om 10:26
mooi paasverhaal moon
Nee even serieus, wel echt fijn dat je hem de avond voor zijn overlijden nog hebt gezien en op die manier afscheid hebt kunnen nemen.
Die angst voor het doodgaan, echt zo naar, je kunt het niet wegnemen ofzo.
Mijn oma heeft de laatste tijd juist zoiets dat ze graag dood wilt. Ze vind het leven niet meer leuk.
Ik ben echt aan het duimen dat ze weer wat opleeft in het bejaardentehuis. Ik ga vandaag er niet heen, moet nog te veel doen, maar ga denk ik komend weekend even een dagje kijken bij haar.
Helemaal suf, mijn tante wilde er vorige week heen (die woont er vlakbij) mocht ze niet naar binnen.
Bleek het hele tehuis in quarantine vanwege een virusuitbraak. Gelukkig heeft mijn oma het niet maar leuk is anders.
Ik hoop dat ze begrepen heeft wat er aan de hand was.
Nee even serieus, wel echt fijn dat je hem de avond voor zijn overlijden nog hebt gezien en op die manier afscheid hebt kunnen nemen.
Die angst voor het doodgaan, echt zo naar, je kunt het niet wegnemen ofzo.
Mijn oma heeft de laatste tijd juist zoiets dat ze graag dood wilt. Ze vind het leven niet meer leuk.
Ik ben echt aan het duimen dat ze weer wat opleeft in het bejaardentehuis. Ik ga vandaag er niet heen, moet nog te veel doen, maar ga denk ik komend weekend even een dagje kijken bij haar.
Helemaal suf, mijn tante wilde er vorige week heen (die woont er vlakbij) mocht ze niet naar binnen.
Bleek het hele tehuis in quarantine vanwege een virusuitbraak. Gelukkig heeft mijn oma het niet maar leuk is anders.
Ik hoop dat ze begrepen heeft wat er aan de hand was.
maandag 5 april 2010 om 12:09
Ow... dat virus heeft hier ook gehangen in t verzorgingshuis. Zon heftig buikgriepvirus?
Mijn oma (opa en oma van andere kant leven nog) heeft er ook niet zoveel zin meer in. Ze is lichamelijk niet fit maar ook nog niet heel slecht. Maar t is nooit een vrouw geweest die heel veel aan haar gezondheid deed. Wel in de zin van goed eten, maar niet bewegen enzo.
Ze heeft ook last van depressies soms (leuk familietrekje ) en nu ze ouder wordt heeft ze ook geen zin meer om allerlei doktersbehandelingen te ondergaan voor haar kwalen.
Voor haar kinderen is dat moeilijk want ze zijn best bereid met haar naar dokter of ziekenhuis te gaan maar oma wil gewoon niet.
Mijn moeder zit hier heel erg mee af en toe (en dat vind ik weer vermoeiend want dan is het de hele dag oma-oma-oma-oma en nog eens oma)
Gisteren was ze wel weer aardig in orde.
Ik ga gewoon regelmatig langs en veel meer kan ik ook niet doen. Oja, mijn moeders verhalen aanhoren soms
Over dat doel kleren aantrekken. t Is spitsuur in de badkamer dus t is nog steeds niet gelukt om even te wassen en aan te kleden *zucht*
Mijn oma (opa en oma van andere kant leven nog) heeft er ook niet zoveel zin meer in. Ze is lichamelijk niet fit maar ook nog niet heel slecht. Maar t is nooit een vrouw geweest die heel veel aan haar gezondheid deed. Wel in de zin van goed eten, maar niet bewegen enzo.
Ze heeft ook last van depressies soms (leuk familietrekje ) en nu ze ouder wordt heeft ze ook geen zin meer om allerlei doktersbehandelingen te ondergaan voor haar kwalen.
Voor haar kinderen is dat moeilijk want ze zijn best bereid met haar naar dokter of ziekenhuis te gaan maar oma wil gewoon niet.
Mijn moeder zit hier heel erg mee af en toe (en dat vind ik weer vermoeiend want dan is het de hele dag oma-oma-oma-oma en nog eens oma)
Gisteren was ze wel weer aardig in orde.
Ik ga gewoon regelmatig langs en veel meer kan ik ook niet doen. Oja, mijn moeders verhalen aanhoren soms
Over dat doel kleren aantrekken. t Is spitsuur in de badkamer dus t is nog steeds niet gelukt om even te wassen en aan te kleden *zucht*
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 5 april 2010 om 14:32
Tjee dat is wel heftig.
Ja ik heb kleren aan hoor. Wel een soort huispak, maar okee. Was even in bad gegaan, haha. Tijdens het badderen belde een vriendin, die heb ik teruggebeld, hop, zo weer een paar uur verder.
Bij ons in de familie is het meer dat mijn ouders nu zeggen: oh misschien had oudtante die en die ook wel manisch depressiviteit. Aan beide kanten kunnen ze t een beetje terugvinden, maar vroeger hebben die mensen nooit een diagnose ofzo gehad. Ze waren gewoon 'bijzonder' of dorpsgek, haha.
Bij ons richt MD zich meer naar binnen denk ik.. dat mensen het zichzelf ontzettend moeilijk maken maar anderen niet zozeer. Niet dat gemene wat je ook wel eens hoort.
Jouw oma spreekt het wel heel duidelijk uit... das ook wel moeilijk. Mijn oma niet, ze haalt haar schouders op als er over toekomst gepraat wordt soms. Gisteren zei ze dat ze wel in t huisje wil blijven wonen mocht opa overlijden. (de fam denk niet dat ze dat redt, maar okee)
Ze weten ook gewoon nog niet wie eerst overlijdt, natuurlijk. Het gaat nog aardig met zijn twee, soms wat beter, soms wat slechter. Maar als er iets met een van beiden zou gebeuren is de ander nergens, denk ik.
Ja ik heb kleren aan hoor. Wel een soort huispak, maar okee. Was even in bad gegaan, haha. Tijdens het badderen belde een vriendin, die heb ik teruggebeld, hop, zo weer een paar uur verder.
Bij ons in de familie is het meer dat mijn ouders nu zeggen: oh misschien had oudtante die en die ook wel manisch depressiviteit. Aan beide kanten kunnen ze t een beetje terugvinden, maar vroeger hebben die mensen nooit een diagnose ofzo gehad. Ze waren gewoon 'bijzonder' of dorpsgek, haha.
Bij ons richt MD zich meer naar binnen denk ik.. dat mensen het zichzelf ontzettend moeilijk maken maar anderen niet zozeer. Niet dat gemene wat je ook wel eens hoort.
Jouw oma spreekt het wel heel duidelijk uit... das ook wel moeilijk. Mijn oma niet, ze haalt haar schouders op als er over toekomst gepraat wordt soms. Gisteren zei ze dat ze wel in t huisje wil blijven wonen mocht opa overlijden. (de fam denk niet dat ze dat redt, maar okee)
Ze weten ook gewoon nog niet wie eerst overlijdt, natuurlijk. Het gaat nog aardig met zijn twee, soms wat beter, soms wat slechter. Maar als er iets met een van beiden zou gebeuren is de ander nergens, denk ik.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 5 april 2010 om 15:40
oh heerlijk badderen, dat heb ik in mijn huurhuisje niet meer en mis ik echt!
Tja ik ben niet anders gewend bij mijn familie, gaat ook nog verder. Mijn psychiater heeft het uitgetekend.
Nouja ik ben er niet veel mee bezig, houd er alleen wel rekening mee bij het krijgen van kinderen (die wil ik dus niet)
Ach ja dat is echt sneu, ben je al die jaren samen en dan moet je opeens alleen in een huisje wonen. Wonen ze wel in de buurt? Dat scheelt wel met ondersteunen en in de gaten houden. Nouja hopelijk is het de komende jaren nog niet aan de orde.
Tja ik ben niet anders gewend bij mijn familie, gaat ook nog verder. Mijn psychiater heeft het uitgetekend.
Nouja ik ben er niet veel mee bezig, houd er alleen wel rekening mee bij het krijgen van kinderen (die wil ik dus niet)
Ach ja dat is echt sneu, ben je al die jaren samen en dan moet je opeens alleen in een huisje wonen. Wonen ze wel in de buurt? Dat scheelt wel met ondersteunen en in de gaten houden. Nouja hopelijk is het de komende jaren nog niet aan de orde.
maandag 5 april 2010 om 16:22
Ja ze wonen heel dichtbij. Heeeel dichtbij. Ik ben het nu zo gewend maar het is wel een soort luxe natuurlijk.
Klinkt misschien raar, maar het 'voordeel' van mijn crash van jaren terug en daarna het stoppen met mijn studie en het (noodgedwongen) terugverhuizen naar mijn geboortedorp, hebben wel gezorgd dat ik mijn familie op een bijzondere manier meemaak.
Opa in de buurt gehad in de laatste jaren van zijn leven. Opa en oma ook meer gezien dan ik anders gedaan zou hebben. En mijn kleine neefje en nichtje (die al best groot worden) heb ik ook veel meegemaakt.
Je krijgt er geen diploma voor maar dat is toch ook wat waard in het leven
Ik hoorde zaterdag dat mijn nichtje als ze iets leuks gaan doen bijna altijd vraagt: Mag Moonlight dan ook mee? Zullen we Moonlight ook bellen?
Ik hoor dat normaal niet omdat ze me (gelukkig) niet daadwerkelijk voor ieder wissewasje en uitstapje bellen. Maar t is wel schattig toch
Wat betreft kinderen: ik zou ze wel willen, maar dan op voorwaarde dat het nu een paar jaar goed met me blijft gaan en dat ik een partner vind die heeeel stevig in zijn schoenen staat. Ik moet het idee hebben dat we het aan kunnen samen.
En anders heb ik mijn lieve neefje en nichtje. En misschien krijgen mijn broers kinderen, later.
Ik wil geen labiele moeder zijn die een stel ongelukkige kinderen op de wereld zet. Maar als het even kan wil ik wel kijken OF het mogelijk is.
Klinkt misschien raar, maar het 'voordeel' van mijn crash van jaren terug en daarna het stoppen met mijn studie en het (noodgedwongen) terugverhuizen naar mijn geboortedorp, hebben wel gezorgd dat ik mijn familie op een bijzondere manier meemaak.
Opa in de buurt gehad in de laatste jaren van zijn leven. Opa en oma ook meer gezien dan ik anders gedaan zou hebben. En mijn kleine neefje en nichtje (die al best groot worden) heb ik ook veel meegemaakt.
Je krijgt er geen diploma voor maar dat is toch ook wat waard in het leven
Ik hoorde zaterdag dat mijn nichtje als ze iets leuks gaan doen bijna altijd vraagt: Mag Moonlight dan ook mee? Zullen we Moonlight ook bellen?
Ik hoor dat normaal niet omdat ze me (gelukkig) niet daadwerkelijk voor ieder wissewasje en uitstapje bellen. Maar t is wel schattig toch
Wat betreft kinderen: ik zou ze wel willen, maar dan op voorwaarde dat het nu een paar jaar goed met me blijft gaan en dat ik een partner vind die heeeel stevig in zijn schoenen staat. Ik moet het idee hebben dat we het aan kunnen samen.
En anders heb ik mijn lieve neefje en nichtje. En misschien krijgen mijn broers kinderen, later.
Ik wil geen labiele moeder zijn die een stel ongelukkige kinderen op de wereld zet. Maar als het even kan wil ik wel kijken OF het mogelijk is.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 5 april 2010 om 17:19
Fijn dat je het nog een beetje open laat. Misschien kom je ook wel een ijzersterke vent tegen met wie je het nog wel aandurft, ooit.
Voorlopig ben je nog wel druk genoeg met werken en studeren denk ik? Dan kun je het kinderen-vraagstuk nog wel een tijd in de kast zetten.
Moet zo eten dus weet niet of ik mijn verhaal kan afmaken. Begin wel gewoon.
Ja... dat genen-verhaal. Ik ben wel eens heel verdrietig geweest omdat ik dacht dat er van mijn genen niet veel deugde.
Oh eten...
Voorlopig ben je nog wel druk genoeg met werken en studeren denk ik? Dan kun je het kinderen-vraagstuk nog wel een tijd in de kast zetten.
Moet zo eten dus weet niet of ik mijn verhaal kan afmaken. Begin wel gewoon.
Ja... dat genen-verhaal. Ik ben wel eens heel verdrietig geweest omdat ik dacht dat er van mijn genen niet veel deugde.
Oh eten...
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 5 april 2010 om 17:43
Moonlight, ik heb een (vrouwelijke) kennis die ook MD heeft. Zij heeft inmiddels twee kinderen. Haar zwangerschappen hielden wel enig risico in, omdat ze moest stoppen met bepaalde medicatie gedurende de zwangerschappen. Dus grotere kans om of manisch of depressief te worden. Ze heeft gedurende de zwangerschappen extra controles gehad bij haar psychiater en haar spv-er. Alles is goed verlopen, ook na de zwangerschappen (geen postnatale depressie of iets dergelijks).
Ook de opvoeding van haar kinderen gaat goed, dit kan ze goed aan. Ze is wel gestopt met werken. Ze was van plan om nog twee dagen te blijven werken, maar dit bleek te hoog gegrepen te zijn.
Verder heeft ze wel een stabiele man naast zich. Die overigens ook een stoornis heeft, maar op een ander gebied. Het voordeel van hen beiden is, dat ze heel goed weten hoe ze met hun eigen stoornissen moeten omgaan. Wat hen triggert, en dat ze dit moeten vermijden. Dat ze veel rust moeten inbouwen. Twee dagdelen in de week gaan de kinderen naar oma, waardoor zij even de handen vrij hebben.
Ze hebben hun leven gewoon aangepast aan hun stoornissen zeg maar. En daardoor spelen uiteindelijk hun stoornissen geen grote rol (meer) in hun leven en in de opvoeding van hun kinderen.
Hun kinderen zijn nu 4 en 2, en al die jaren gaat het al heel goed.
Het kan dus wel, wil ik hiermee duidelijk maken!
Ook de opvoeding van haar kinderen gaat goed, dit kan ze goed aan. Ze is wel gestopt met werken. Ze was van plan om nog twee dagen te blijven werken, maar dit bleek te hoog gegrepen te zijn.
Verder heeft ze wel een stabiele man naast zich. Die overigens ook een stoornis heeft, maar op een ander gebied. Het voordeel van hen beiden is, dat ze heel goed weten hoe ze met hun eigen stoornissen moeten omgaan. Wat hen triggert, en dat ze dit moeten vermijden. Dat ze veel rust moeten inbouwen. Twee dagdelen in de week gaan de kinderen naar oma, waardoor zij even de handen vrij hebben.
Ze hebben hun leven gewoon aangepast aan hun stoornissen zeg maar. En daardoor spelen uiteindelijk hun stoornissen geen grote rol (meer) in hun leven en in de opvoeding van hun kinderen.
Hun kinderen zijn nu 4 en 2, en al die jaren gaat het al heel goed.
Het kan dus wel, wil ik hiermee duidelijk maken!
maandag 5 april 2010 om 17:53
mooi verhaal Verana.
Moon je moet je ook echt niks aantrekken van mijn gedachtenspinselen.
Als ik heel eerlijk ben komt het ook meer voort uit angst voor het hebben van kinderen dan uit de erfelijkheid, en door het niet ontmoeten van de juiste partner.
Je moet echt doen wat je hart je in geeft. Er zijn zoveel dingen die je niet kunt voorspellen en voorkomen.
Volgens mijn psychiater (die heeft er verstand van) maak ik me ook veel te druk en kan ik prima kinderen krijgen.
Moon je moet je ook echt niks aantrekken van mijn gedachtenspinselen.
Als ik heel eerlijk ben komt het ook meer voort uit angst voor het hebben van kinderen dan uit de erfelijkheid, en door het niet ontmoeten van de juiste partner.
Je moet echt doen wat je hart je in geeft. Er zijn zoveel dingen die je niet kunt voorspellen en voorkomen.
Volgens mijn psychiater (die heeft er verstand van) maak ik me ook veel te druk en kan ik prima kinderen krijgen.
maandag 5 april 2010 om 18:11
Mooi verhaal idd
Nee hoor LA ik betrek wat jij zegt ook niet om mijn eigen situatie. Heb hier al vaker over gedacht en over geschreven dus t is niet zo dat ik van mijn apropos raak als iemand anders schrijft het niet aan te durven.
Maar idd - je moet wel een partner ontmoeten. Ik zou niet zo snel in mijn eentje aan kinderen beginnen denk ik.
Verana, wat jij schrijft ben ik het wel mee eens. Je moet je eigen gebruiksaanwijzing kennen, en die van de ander. Ik ben niet de makkelijkste mens op aarde maar ook zeker niet de moeilijkste. Als ik op het forum hier en daar wat lees dan denk ik dat veel vrouwen een moeilijkere gebruiksaanwijzing hebben dan ik. Ik ben vooral voor mezelf lastig, soms.
('ik heb al het hele weekend ruzie met mijn vriend, ik weet dat ik onredelijk ben maar soms begin ik gewoon te janken om alles ook al is hij heel lief maar hij moet gewoon anders reageren en meer / minder voor me doen want het is eigenlijk nooit goed, blablabla.... even overdreven dus )
(Als ik ergens niet mee naar toe wil peuter ik altijd even aan mijn oor en mijn vriend kent me al 5 jaar dus hij zou nu wel moeten weten dat als ik aan mijn oor peuter hij moet veranderen, etc etc)
Mijn gebruiksaanwijzing is soms heel simpel: Laat me met rust als ik zeg dat ik met rust gelaten wil worden. Das wel regel 1 eigenlijk.
Met kinderen is dat nou precies een beetje lastig denk ik
Maar ik ben best goed met kinderen, eigenlijk. Vind het niet heel moeilijk met ze om te gaan. Lees wel eens van die onzinstukjes van mensen met een dikke carrriere maar oh als ze een kinderfeestje moeten organiseren... dat is wel het moeilijkste in een mensenleven.
Zelf zou ik met die carriere meer moeite hebben dan met een kinderfeestje. Dat kan ik je zo wel vertellen
Nee hoor LA ik betrek wat jij zegt ook niet om mijn eigen situatie. Heb hier al vaker over gedacht en over geschreven dus t is niet zo dat ik van mijn apropos raak als iemand anders schrijft het niet aan te durven.
Maar idd - je moet wel een partner ontmoeten. Ik zou niet zo snel in mijn eentje aan kinderen beginnen denk ik.
Verana, wat jij schrijft ben ik het wel mee eens. Je moet je eigen gebruiksaanwijzing kennen, en die van de ander. Ik ben niet de makkelijkste mens op aarde maar ook zeker niet de moeilijkste. Als ik op het forum hier en daar wat lees dan denk ik dat veel vrouwen een moeilijkere gebruiksaanwijzing hebben dan ik. Ik ben vooral voor mezelf lastig, soms.
('ik heb al het hele weekend ruzie met mijn vriend, ik weet dat ik onredelijk ben maar soms begin ik gewoon te janken om alles ook al is hij heel lief maar hij moet gewoon anders reageren en meer / minder voor me doen want het is eigenlijk nooit goed, blablabla.... even overdreven dus )
(Als ik ergens niet mee naar toe wil peuter ik altijd even aan mijn oor en mijn vriend kent me al 5 jaar dus hij zou nu wel moeten weten dat als ik aan mijn oor peuter hij moet veranderen, etc etc)
Mijn gebruiksaanwijzing is soms heel simpel: Laat me met rust als ik zeg dat ik met rust gelaten wil worden. Das wel regel 1 eigenlijk.
Met kinderen is dat nou precies een beetje lastig denk ik
Maar ik ben best goed met kinderen, eigenlijk. Vind het niet heel moeilijk met ze om te gaan. Lees wel eens van die onzinstukjes van mensen met een dikke carrriere maar oh als ze een kinderfeestje moeten organiseren... dat is wel het moeilijkste in een mensenleven.
Zelf zou ik met die carriere meer moeite hebben dan met een kinderfeestje. Dat kan ik je zo wel vertellen
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 5 april 2010 om 18:30
gelukkig, je komt ook niet op mij over als iemand die zich heel veel aantrekt van de mening van anderen (positief bedoeld).
Maar ik begon me opeens zorgen te maken omdat het best gevoelig kan liggen.
Ik weet zeker als jij je inschrijft op een datingsite met als enige 'mankement' dat je soms alleen wilt zijn heb je zo honderden 'hits'
Maar ik begon me opeens zorgen te maken omdat het best gevoelig kan liggen.
Ik weet zeker als jij je inschrijft op een datingsite met als enige 'mankement' dat je soms alleen wilt zijn heb je zo honderden 'hits'
maandag 5 april 2010 om 18:41
maandag 5 april 2010 om 18:50
hmm dat weet ik niet hoor, maar misschien heb je wel gelijk, ik denk dat die tieten genoeg zeggen
Heb jij je wel eens op een datingssite ingeschreven?
Ik heb aan een vriendin beloofd om binnenkort een keer te gaan 'speeddaten' . Ik ben nog helemaal niet op zoek naar iemand anders maar die vriendin wil het graag een keer uitproberen. En nu gaat er ook een andere vriendin mee die zelf al jaren een relatie heeft. haha als zij maar niet alle leuke mannen inpikt
Axh ik zie het wel, mijn eis was wel om het niet te doen in de stad waar we nu wonen, heb geen zin om die lui later tegen het lijf te lopen
Heb jij je wel eens op een datingssite ingeschreven?
Ik heb aan een vriendin beloofd om binnenkort een keer te gaan 'speeddaten' . Ik ben nog helemaal niet op zoek naar iemand anders maar die vriendin wil het graag een keer uitproberen. En nu gaat er ook een andere vriendin mee die zelf al jaren een relatie heeft. haha als zij maar niet alle leuke mannen inpikt
Axh ik zie het wel, mijn eis was wel om het niet te doen in de stad waar we nu wonen, heb geen zin om die lui later tegen het lijf te lopen
maandag 5 april 2010 om 18:57
Ja heb wel eens via een site gedate. Wel leuke dates gehad maar geen serieuze relaties of pogingen daartoe.
Speeddaten hebben vriendinnen van mij ook weleens gedaan. Ik had er geen zin in. Lijkt me heel vermoeiend om 30 (ofzo) mannen in een korte tijd te ontmoeten.
En zit er ook een beetje mee dat ik tegen die vriendinnen niet altijd eerlijk ben. Niet over mannen en niet over mijn gezondheid (ook psychisch dus). Niet netjes, dat weet ik.
Maar als ik dan een echt leuke vent zie daar, wil ik wel eerlijk zijn. Dan zit ik in een lastig pakket als ik van alles aan zo'n vent ga vertellen en mijn vriendin zit ernaast en denkt: Huh tegen mij zeg je iets anders.
Of dat ik tegen die kerel zeg: oh dit mag je niet aan vriendin vertellen.
Ik kan beter met mijn nichtje ofzo gaan speeddaten denk ik Als ik t dan zou willen.
Speeddaten hebben vriendinnen van mij ook weleens gedaan. Ik had er geen zin in. Lijkt me heel vermoeiend om 30 (ofzo) mannen in een korte tijd te ontmoeten.
En zit er ook een beetje mee dat ik tegen die vriendinnen niet altijd eerlijk ben. Niet over mannen en niet over mijn gezondheid (ook psychisch dus). Niet netjes, dat weet ik.
Maar als ik dan een echt leuke vent zie daar, wil ik wel eerlijk zijn. Dan zit ik in een lastig pakket als ik van alles aan zo'n vent ga vertellen en mijn vriendin zit ernaast en denkt: Huh tegen mij zeg je iets anders.
Of dat ik tegen die kerel zeg: oh dit mag je niet aan vriendin vertellen.
Ik kan beter met mijn nichtje ofzo gaan speeddaten denk ik Als ik t dan zou willen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 5 april 2010 om 21:57
Maar als je aan het speeddaten ben begin je toch niet meteen over je verleden ofzo? Volgens mij heb je 5minuten per vent...
Ik vind het wel lastig in te schatten wanneer je dat soort dingen wel verteld.
Ik had net even op internet gekeken en je moet er nog voor betalen ook.
Ach ik ga het gewoon uitproberen
Als het leuk was zal ik het je laten weten.
Ik vind het wel lastig in te schatten wanneer je dat soort dingen wel verteld.
Ik had net even op internet gekeken en je moet er nog voor betalen ook.
Ach ik ga het gewoon uitproberen
Als het leuk was zal ik het je laten weten.
dinsdag 13 april 2010 om 18:50
quote:lieveranoniemm schreef op 05 april 2010 @ 21:57:
Maar als je aan het speeddaten ben begin je toch niet meteen over je verleden ofzo? Volgens mij heb je 5minuten per vent...
Ik vind het wel lastig in te schatten wanneer je dat soort dingen wel verteld.
Ik had net even op internet gekeken en je moet er nog voor betalen ook.
Ach ik ga het gewoon uitproberen
Als het leuk was zal ik het je laten weten.
Ehm, ik lieg over mijn werk en dat komt wel in de eerste minuut al ter sprake bij sommigen
Je andere post heb ik half gelezen maar heb even niet de energie om er op in te gaan. Wil wel iets zinnigs zeggen als ik iets zeg Komt later, ok?
Maar als je aan het speeddaten ben begin je toch niet meteen over je verleden ofzo? Volgens mij heb je 5minuten per vent...
Ik vind het wel lastig in te schatten wanneer je dat soort dingen wel verteld.
Ik had net even op internet gekeken en je moet er nog voor betalen ook.
Ach ik ga het gewoon uitproberen
Als het leuk was zal ik het je laten weten.
Ehm, ik lieg over mijn werk en dat komt wel in de eerste minuut al ter sprake bij sommigen
Je andere post heb ik half gelezen maar heb even niet de energie om er op in te gaan. Wil wel iets zinnigs zeggen als ik iets zeg Komt later, ok?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 13 april 2010 om 19:01
ohja je werk, niet over nagedacht....
Das inderdaad wel een issue, ook in 5 minuten.
Had ik niet over nagedacht.
Mijn andere post heb ik geschreven omdat ik het even kwijt moest, op de een of andere manier schrijf ik tegenwoordig hier meer dan in mijn dagboek.
Hoe dan ook, ik ben blij dat ik het even heb opgeschreven, dus dat is goed. Je hoeft echt niet te reageren, het is meer voor mijzelf, dat ik alle opties even opschrijf en een keer een beslissing neem.
Das inderdaad wel een issue, ook in 5 minuten.
Had ik niet over nagedacht.
Mijn andere post heb ik geschreven omdat ik het even kwijt moest, op de een of andere manier schrijf ik tegenwoordig hier meer dan in mijn dagboek.
Hoe dan ook, ik ben blij dat ik het even heb opgeschreven, dus dat is goed. Je hoeft echt niet te reageren, het is meer voor mijzelf, dat ik alle opties even opschrijf en een keer een beslissing neem.
dinsdag 13 april 2010 om 19:07
