Relaties
alle pijlers
grr wat een relatie perikelen.. help!
zondag 25 april 2010 om 15:28
Hoi allemaal,
Ik zal proberen mijn verhaaltje kort te houden. Ik hoop dat jullie me een beetje kunnen helpen omdat ik het soms echt niet meer weet.
Mijn ex en ik zijn nu al 3/4 jaar officeel uit elkaar. Het liep niet helemaal goed, en aangezien ik in zijn bedrijf werk is er besloten de relatie te stoppen. (iedereen wist van onze relatie, er was niks geheims aan) Het deed ons beide veel verdriet aangezien het gevoel nog goed zat. Enkele maanden verder bleek dat we elkaar nog steeds niet konden missen en hadden we weer meer contact, begonnen weer met afspreken en het rustigaan op te bouwen. We hebben daar ook over gesproken. Het probleem was dat hij het alleen op het veeeel rustiger tempo wilde dan ik. Hij was bang dat het anders weer fout ging en wilde rustig werken aan een basis. Na een tijdje daarin meegegaan te zijn begon mij dat op te breken. Ik wilde gewoon weer met hem samen zijn, hem meenemen naar verjaardagen e.d... gewoon weer zijn vriendin zijn, en dat iedereen het weer gewoon mocht weten dat alles weer goed gekomen is tussen ons. Hij ervaarde dat als druk, en ik ging onbewust meer aan hem trekken door de onzekerheid.
(het is een heel verhaal maar probeer het in grote lijnen uit te leggen)
Uiteindelijk 4 weken geleden is er besloten hiermee te stoppen aangezien hij mij op dit moment niet gelukkig kon maken. Hij kon niet 100% voor mij kiezen en is er zelf ook niet uit waarom niet, hij wilde wel dat het goed kwam maar op een rustiger tempo. Sinds vorige week hebben we buitenom het werk ook geen contact meer (dat heb ik aangegeven) daar werd hij eerst boos om. Maar dat zakte gelukkig ook bij hem.
Ik vind het zelf alleen zo ontzettend moeilijk en frustrerend dat hij niet weet waarom, terwijl hij in veel dingen liet merken en zien dat hij nog zoveel van mij houd, (dat zei die ook) en dat hij het er erg moeilijk mee had. Afgelopen weekend was het helemaal niet aan hem te merken. HIj had de hele avond (met een uitje van de zaak) staan kletsen met onze nieuwe vrouwelijke college. een leuke mooie meid. Haar vrienden zijn vrienden van vroeg van mijn ex. Dus ze hebben veel te bespreken en te lachen. HIj weet dat ik het lastig vind, maar daar leek hij niet veel mee te doen. Ze hadden beide flink aan het bier gezeten en bleven maar bij elkaar staan. Nou ik kon daar dus echt niet tegen. Ik was wel wat rustiger die avond, en heb de volgende dag tegen mijn ex verteld dat ik dat erg moeilijk vond. HIj vertelde dat hij het niet deed om mij te klooien maar dat hij veel te kletsen had over vroeger. Dat er verder niks aan de hand is. HIj baalde dat ik jaloers was en kon het niet begrijpen.
Al met al is mijn korte verhaal lang geworden. Ik weet niet wat ik hiermee moet doen, die jaloezie...
En hoe met ons verder, er is nu ff afstand om allebei na te denken wat we willen, wat we missen en of dit een toekomst heeft en we dus wel of niet samen verder willen. Maar het is nu totaal niet aan hem te merken dat hij het moeilijk heeft. Hij zei dat gisteren ook tegen mij dat hij dat niet aan mij kon zien.
HOe zouden jullie hiermee omgaam? ik wil op dit moment niet weg uit mijn huidige baan, ookal werk ik in zijn bedrijf.
liefs
Ik zal proberen mijn verhaaltje kort te houden. Ik hoop dat jullie me een beetje kunnen helpen omdat ik het soms echt niet meer weet.
Mijn ex en ik zijn nu al 3/4 jaar officeel uit elkaar. Het liep niet helemaal goed, en aangezien ik in zijn bedrijf werk is er besloten de relatie te stoppen. (iedereen wist van onze relatie, er was niks geheims aan) Het deed ons beide veel verdriet aangezien het gevoel nog goed zat. Enkele maanden verder bleek dat we elkaar nog steeds niet konden missen en hadden we weer meer contact, begonnen weer met afspreken en het rustigaan op te bouwen. We hebben daar ook over gesproken. Het probleem was dat hij het alleen op het veeeel rustiger tempo wilde dan ik. Hij was bang dat het anders weer fout ging en wilde rustig werken aan een basis. Na een tijdje daarin meegegaan te zijn begon mij dat op te breken. Ik wilde gewoon weer met hem samen zijn, hem meenemen naar verjaardagen e.d... gewoon weer zijn vriendin zijn, en dat iedereen het weer gewoon mocht weten dat alles weer goed gekomen is tussen ons. Hij ervaarde dat als druk, en ik ging onbewust meer aan hem trekken door de onzekerheid.
(het is een heel verhaal maar probeer het in grote lijnen uit te leggen)
Uiteindelijk 4 weken geleden is er besloten hiermee te stoppen aangezien hij mij op dit moment niet gelukkig kon maken. Hij kon niet 100% voor mij kiezen en is er zelf ook niet uit waarom niet, hij wilde wel dat het goed kwam maar op een rustiger tempo. Sinds vorige week hebben we buitenom het werk ook geen contact meer (dat heb ik aangegeven) daar werd hij eerst boos om. Maar dat zakte gelukkig ook bij hem.
Ik vind het zelf alleen zo ontzettend moeilijk en frustrerend dat hij niet weet waarom, terwijl hij in veel dingen liet merken en zien dat hij nog zoveel van mij houd, (dat zei die ook) en dat hij het er erg moeilijk mee had. Afgelopen weekend was het helemaal niet aan hem te merken. HIj had de hele avond (met een uitje van de zaak) staan kletsen met onze nieuwe vrouwelijke college. een leuke mooie meid. Haar vrienden zijn vrienden van vroeg van mijn ex. Dus ze hebben veel te bespreken en te lachen. HIj weet dat ik het lastig vind, maar daar leek hij niet veel mee te doen. Ze hadden beide flink aan het bier gezeten en bleven maar bij elkaar staan. Nou ik kon daar dus echt niet tegen. Ik was wel wat rustiger die avond, en heb de volgende dag tegen mijn ex verteld dat ik dat erg moeilijk vond. HIj vertelde dat hij het niet deed om mij te klooien maar dat hij veel te kletsen had over vroeger. Dat er verder niks aan de hand is. HIj baalde dat ik jaloers was en kon het niet begrijpen.
Al met al is mijn korte verhaal lang geworden. Ik weet niet wat ik hiermee moet doen, die jaloezie...
En hoe met ons verder, er is nu ff afstand om allebei na te denken wat we willen, wat we missen en of dit een toekomst heeft en we dus wel of niet samen verder willen. Maar het is nu totaal niet aan hem te merken dat hij het moeilijk heeft. Hij zei dat gisteren ook tegen mij dat hij dat niet aan mij kon zien.
HOe zouden jullie hiermee omgaam? ik wil op dit moment niet weg uit mijn huidige baan, ookal werk ik in zijn bedrijf.
liefs
zondag 25 april 2010 om 16:03
quote:paloma schreef op 25 april 2010 @ 15:59:
Werkgevers die het (open en bloot) aanpappen met hun werknemer(s) lijken mij niet het meest betrouwbare relatie materiaal.Paloma, waar slaat dat nou op? Mensen kunnen toch gewoon verliefd worden... Heb je inmiddels wel het hele verhaal gelezen want vind je reacties erg kort door de bocht
Werkgevers die het (open en bloot) aanpappen met hun werknemer(s) lijken mij niet het meest betrouwbare relatie materiaal.Paloma, waar slaat dat nou op? Mensen kunnen toch gewoon verliefd worden... Heb je inmiddels wel het hele verhaal gelezen want vind je reacties erg kort door de bocht
zondag 25 april 2010 om 16:04
Het spijt me TO, dat je dit overkomt. Jouw jaloezie is hier niet het probleem, ik hoop dat jij dit realiseert. Hij wil zich niet aan jou committeren, maar wordt wel boos of geïrriteerd wanneer jij even geen contact wilt omdat deze situatie erg verwarrend voor je is. Dat hij het niet moeilijk heeft, kan ik mij wel voorstellen (hij is de markt aan het verkennen dus heeft geen tijd om het moeilijk te hebben), maar dat hij het niet aan jou ziet, zegt denk ik wel genoeg.
zondag 25 april 2010 om 16:09
quote:Kleintjecool schreef op 25 april 2010 @ 16:03:
[...]Paloma, waar slaat dat nou op? Mensen kunnen toch gewoon verliefd worden... Heb je inmiddels wel het hele verhaal gelezen want vind je reacties erg kort door de bochtIk heb inmiddels maar wel het hele verhaal gelezen (ongeveer ) en heb ook gelezen dat deze man zich zeer recentelijk uitgebreid en ten overstaan van de rest van zijn team heeft staan te vermaken met één van zijn nieuwe medewerksters. Met een flinke slok bier achter de kiezen. Lijkt mij geen goede beeldvorming naar je medewerkers toe, en ook niet naar de medewerkster met wie je nog in een "hadden we nu ook alweer nog wel of geen relatie" bent.
[...]Paloma, waar slaat dat nou op? Mensen kunnen toch gewoon verliefd worden... Heb je inmiddels wel het hele verhaal gelezen want vind je reacties erg kort door de bochtIk heb inmiddels maar wel het hele verhaal gelezen (ongeveer ) en heb ook gelezen dat deze man zich zeer recentelijk uitgebreid en ten overstaan van de rest van zijn team heeft staan te vermaken met één van zijn nieuwe medewerksters. Met een flinke slok bier achter de kiezen. Lijkt mij geen goede beeldvorming naar je medewerkers toe, en ook niet naar de medewerkster met wie je nog in een "hadden we nu ook alweer nog wel of geen relatie" bent.
zondag 25 april 2010 om 16:12
Uuuhm ja, maar hij geeft duidelijk aan dat het for old time sake is en zij geeft aan dat ze jaloers is en kunnen beiden niet aan elkaar zien dat het ze wat doet dat het nu even stilte is...kan hier heel veel scenario's bij bedenken maar ik vind het nogal kort door de bocht om te roepen over werkgevers die...(op een personeelsfeestje, lijkt me nogal logisch dat je dan met medewerkers praat) of meteen concludeert dat hij haar aan het lijntje houdt. Lees ik er allemaal niet uit in ieder geval
zondag 25 april 2010 om 16:18
Dat hij eigenaar van de zaak is en TO zijn werkneemster, staat los van het "probleem" van TO maar het maakt wel een boel duidelijk. En nee, niet iedere werkgever duikt met zijn personeel het bed de kroeg in. Maar de keus is wel groter en gemakkelijker (vanwege de keus) om van de ene naar de andere te hoppen (bij wijze van). Vooral als het een werkomgeving is, waarin verloop van personeel orde van de dag/maand/kwartaal is.
zondag 25 april 2010 om 16:24
quote:qwertu schreef op 25 april 2010 @ 16:14:
Paloma, waarom is haar jaloezie geen probleem volgens jou? Volgens mij is het dat wél namelijk. Om de simpele reden dat als een relatie -om wat voor reden dan ook- uit gaat, je daarmee je recht verliest om aanspraak te maken op (inmenging in het leven van) de ander.Helemaal mee eens. Alleen heb ik in het verhaal van TO nog niet gelezen dat hij tegen haar heeft gezegd "ajuus, bedankt en tot ziens". Ze hebben een relatie gehad, dat is uitgegaan, toen bleek dat ze elkaar toch niet konden missen, zijn weer naar elkaar toegetrokken, zij ging te snel, volgens hem, hij kon zich niet 100% aan haar geven MAAR wilde wel dat het weer goed kwam maar op een rustiger tempo. Kijk, ik en een willekeurige andere vrouw had hierna gedacht (en gezegd) "ajuus, bedankt en tot ziens". Maar TO klampt zich vast aan het dunne draadje dat deze man haar heeft toegeworpen. Het draadje begint te rafelen totdat TO boem op haar bips -terug op aarde- valt.
Paloma, waarom is haar jaloezie geen probleem volgens jou? Volgens mij is het dat wél namelijk. Om de simpele reden dat als een relatie -om wat voor reden dan ook- uit gaat, je daarmee je recht verliest om aanspraak te maken op (inmenging in het leven van) de ander.Helemaal mee eens. Alleen heb ik in het verhaal van TO nog niet gelezen dat hij tegen haar heeft gezegd "ajuus, bedankt en tot ziens". Ze hebben een relatie gehad, dat is uitgegaan, toen bleek dat ze elkaar toch niet konden missen, zijn weer naar elkaar toegetrokken, zij ging te snel, volgens hem, hij kon zich niet 100% aan haar geven MAAR wilde wel dat het weer goed kwam maar op een rustiger tempo. Kijk, ik en een willekeurige andere vrouw had hierna gedacht (en gezegd) "ajuus, bedankt en tot ziens". Maar TO klampt zich vast aan het dunne draadje dat deze man haar heeft toegeworpen. Het draadje begint te rafelen totdat TO boem op haar bips -terug op aarde- valt.
zondag 25 april 2010 om 16:25
Hoe het verder moet? Nou, ten eerste eerlijk zijn tegen je zelf. Waarom wil je niet een andere baan? Heb je valse hoop dat het weer goed komt?
Ik vind het maar ongezond dat jullie aan de ene kant besluiten om afstand te nemen, maar dan wel bij elkaar lopen gaan peilen wat de andere wel en niet voelt en of die het moeilijk heeft. Niet mijn idee van afstand. Mijn idee van afstand is dus niet bij elkaar gaan zitten vissen en speculeren over elkaars motieven en gevoelens. Afstand is tot jezelf komen. Je afvragen wat jíj wil, of de situatie jóu gelukkig maakt. Nu ligt je focus nog steeds bij hem.
Ik vind het maar ongezond dat jullie aan de ene kant besluiten om afstand te nemen, maar dan wel bij elkaar lopen gaan peilen wat de andere wel en niet voelt en of die het moeilijk heeft. Niet mijn idee van afstand. Mijn idee van afstand is dus niet bij elkaar gaan zitten vissen en speculeren over elkaars motieven en gevoelens. Afstand is tot jezelf komen. Je afvragen wat jíj wil, of de situatie jóu gelukkig maakt. Nu ligt je focus nog steeds bij hem.
zondag 25 april 2010 om 16:36
Hoe wij hiermee zouden omgaan?
Je hebt nu afstand genomen en dat is goed. Want verliefd zijnde en veel contact met iemand die niet weet wat hij wilt, breekt je vroeg of laat toch op.
Hoe je het ook draait of keert: hij gaat dit moment niet voor jou.
Probeer ook op het werk het contact te leiden tot het minimum.
Waarom wil je er echt niet weg? Ook omwille van hem?
Begrijpelijk dat het je pijn doet dat hij leuke momenten heeft met anderen, maar aangezien het uit is, kan je daar niet veel van zeggen.
Pas op dat je je niet aan het lijntje laat houden. Hij weet volgens mij goed genoeg dat deze pauze voor jou inhoudt om te kijken of je tzt weer samen kunt komen, maar ik weet niet zeker of hij dezelfde invulling geeft aan deze pauze.
Wat denk jij hiervan? Doet hij dit ook met de juiste reden? Of heb je niet ergens idee dat hij ondertussen ook verder gaat kijken?
Je hebt nu afstand genomen en dat is goed. Want verliefd zijnde en veel contact met iemand die niet weet wat hij wilt, breekt je vroeg of laat toch op.
Hoe je het ook draait of keert: hij gaat dit moment niet voor jou.
Probeer ook op het werk het contact te leiden tot het minimum.
Waarom wil je er echt niet weg? Ook omwille van hem?
Begrijpelijk dat het je pijn doet dat hij leuke momenten heeft met anderen, maar aangezien het uit is, kan je daar niet veel van zeggen.
Pas op dat je je niet aan het lijntje laat houden. Hij weet volgens mij goed genoeg dat deze pauze voor jou inhoudt om te kijken of je tzt weer samen kunt komen, maar ik weet niet zeker of hij dezelfde invulling geeft aan deze pauze.
Wat denk jij hiervan? Doet hij dit ook met de juiste reden? Of heb je niet ergens idee dat hij ondertussen ook verder gaat kijken?
zondag 25 april 2010 om 16:44
Tja, de relatie is over, dat hadden jullie beiden besloten. Hij wou nog wel "een beetje" relatie maar jij wou hem helemaal en dat wou hij dus niet.
Hoe je het ook bekijkt, dit komt me voor als een relatie die gefaald heeft en nu afgelopen is. Je hebt er verder niks meer aan om jezelf verder pijn te doen met jaloezie en gedachten aan hoe het had kunnen zijn.
Mij zou het het beste lijken om elders te gaan werken en hem uit je hoofd te bannen, dan hoef je ook niet meer zo te dealen met nare negatieve emoties die begrijpelijk zijn, maar die alleen maar je leven vergriepen omdat hun grip op jou stevig is.
Ik wens je het beste.
Hoe je het ook bekijkt, dit komt me voor als een relatie die gefaald heeft en nu afgelopen is. Je hebt er verder niks meer aan om jezelf verder pijn te doen met jaloezie en gedachten aan hoe het had kunnen zijn.
Mij zou het het beste lijken om elders te gaan werken en hem uit je hoofd te bannen, dan hoef je ook niet meer zo te dealen met nare negatieve emoties die begrijpelijk zijn, maar die alleen maar je leven vergriepen omdat hun grip op jou stevig is.
Ik wens je het beste.
zondag 25 april 2010 om 21:13
Ik snap een aantal reacties wel, aangezien jullie ook niet de situatie kennen. Wij hebben een vrij kleine groep met het werk, het is een vrij hechte club. Mijn ex heeft zich niet misdragen en duikt ook niet met jan en alleman in bed.
Mijn ex heeft ZELF aangegeven samen afstand te nemen en allbei na te denken wat we willen en of dit toekomst heeft. HIj begrijpt het zelf soms niet aangezien hij wel erg graag bij me is en me bij zich heeft. Hij kon mij alleen na een tijdje niet de commitment geven waar ik om vroeg dus we zijn uiteinedelijk gestopt met elkaar zien. Het is niet zo dat hij vrolijk door gaat met zijn leven. Ik heb toevallig zn beste vriend vandaag gezien (die kwam ik tegen tijdens de boodschappen) en die vertelde dat hij het zwaar had en dat hij het gevoel had in een split te staanm dat hij mij niet kwijt wilde maar die 100% niet kon geven omdat hij te bang was dat het mis ging en dat hij niet wilde dat we elkaar de tent uit gingen vechten.
Daarbij denk ik dat afgelopen weekend toen hij de hele week bij een collega stond gewoon zijn manier heeft gevonden van afleiding. hij zei gisteren ook dat het niks anders was dan bijpraten over vroeger. Hij begreep mijn jaloersheid niet helemaal, maar hij vond het beter het nu ff te laten zakken en er van de week nog eens samen over te kletsen.
Ik wil bij mijn huidige werk niet weg omdat ik het werk daar leuk vind, leuke collega's en zit nu net in de groei van mijn functie. Mocht ik er ECHT niet mee om kunnen gaan kan ik alsnog ooit vertrekken. Maar dat vind ik zelf nog veel te vroeg.
Mijn ex heeft ZELF aangegeven samen afstand te nemen en allbei na te denken wat we willen en of dit toekomst heeft. HIj begrijpt het zelf soms niet aangezien hij wel erg graag bij me is en me bij zich heeft. Hij kon mij alleen na een tijdje niet de commitment geven waar ik om vroeg dus we zijn uiteinedelijk gestopt met elkaar zien. Het is niet zo dat hij vrolijk door gaat met zijn leven. Ik heb toevallig zn beste vriend vandaag gezien (die kwam ik tegen tijdens de boodschappen) en die vertelde dat hij het zwaar had en dat hij het gevoel had in een split te staanm dat hij mij niet kwijt wilde maar die 100% niet kon geven omdat hij te bang was dat het mis ging en dat hij niet wilde dat we elkaar de tent uit gingen vechten.
Daarbij denk ik dat afgelopen weekend toen hij de hele week bij een collega stond gewoon zijn manier heeft gevonden van afleiding. hij zei gisteren ook dat het niks anders was dan bijpraten over vroeger. Hij begreep mijn jaloersheid niet helemaal, maar hij vond het beter het nu ff te laten zakken en er van de week nog eens samen over te kletsen.
Ik wil bij mijn huidige werk niet weg omdat ik het werk daar leuk vind, leuke collega's en zit nu net in de groei van mijn functie. Mocht ik er ECHT niet mee om kunnen gaan kan ik alsnog ooit vertrekken. Maar dat vind ik zelf nog veel te vroeg.
zondag 25 april 2010 om 23:55
Dan nog snap ik het begrip 'afstand' in dit scenario niet. Of betekent dat iets anders voor jullie allebei? Volgens mij zie jij afstand vooral als een middel om uiteindelijk weer bij elkaar te komen (dus met alle hoop en twijfel die daarbij komt kijken). Afstand met de agenda om weer bij elkaar te komen lijkt me gewoon niet gezond, of op zijn minst heel frustrerend. Want ben je dan nog wel of geen verantwoording aan een ander schuldig als je met iemand flirt, of misschien wel verliefd wordt op een ander. Het klinkt allemaal heel mooi en nobel hoor, om geciviliceerd 'afstand' te nemen, maar volgens mij betekent dat ook even niet emotioneel met elkaar verbonden zijn en dus juist niet de hele tijd elkaars gevoel peilen en gedrag interpreteren.
woensdag 28 april 2010 om 10:39
Hoi Flower,
Ik herinner me nog jouw verhaal, dat je in mijn topic destijds had gezet, over dat hij afstand wilde.
Ik denk dat als hij echt 100% voor jou wilde gaan, hij niet op deze manier het zo had gedaan. Deze man zal je met dit gedrag telkens blijven kwetsen, en dat is helemaal niet nodig! Je verdient iemand die jou echt wil, prioriteit aan je geeft, er echt voor je is. Hoe mooi de liefde tussen jullie ook was, de mooie momenten, het is een kwestie van accepteren dat hij toch niet ideaal is om een relatie mee te beginnen, omdat het gevoel niet zo gelijkwaardig is dat het goed gaat werken.
Heel moeilijk, maar zorg dat je dit snel afsluit, zodat je een nieuwe start kunt maken. Hou niet aan hem vast. Ik begrijp dat jullie in een hecht team werken en dat je daar ook wilt blijven. Probeer die afstand toch duidelijk te bewaren voor zover mogelijk, of zoek anders toch een nieuwe baan als je er telkens aan herinnerd blijft worden.
Het goeie nieuws is dat het wel slijt. Zelf heb ik in een vergelijkbare situatie gezeten, daar heel erg veel liefdesverdriet van gehad. Ik was vreselijk verliefd, ook omdat het elke keer niet helemaal duidelijk of hij er nou wel of niet voor ging. Hierdoor raakte ik ook telkens weer gekwetst, en heb die jongen best wel vervloekt. Sinds een paar maanden heb ik geen enkel contact meer opgenomen (afstand werkt errug goed!!) en sinds korte tijd nu een nieuw vriendje, dat echt superleuk en lief is. Nu pas merk ik hoe het ook kan, en kan ik dat nu extra waarderen. Dat is eigenlijk ook wat ik jou wil meegeven, dat jij een supergoed iemand verdient.
Het verdriet dat het met deze man niets is geworden, ondanks sterke liefde, zal altijd blijven, maar het zal ook steeds meer slijten. Je hoeft iemand niet te vergeten, geef hem een speciaal plekje in je hart, achter slot en grendel, niks meer mee doen. Ik weet bijv. sinds kort dat hij nu een nieuwe vriendin heeft, en dat ben ik op een stomme manier te weten gekomen. Dat kwam nog steeds keihard binnen, en ik was er echt van ondersteboven. Nu is het een kwestie van mezelf herpakken, en weer verder gegaan, en genieten van de liefde op dit moment!
Sterkte!
Ik herinner me nog jouw verhaal, dat je in mijn topic destijds had gezet, over dat hij afstand wilde.
Ik denk dat als hij echt 100% voor jou wilde gaan, hij niet op deze manier het zo had gedaan. Deze man zal je met dit gedrag telkens blijven kwetsen, en dat is helemaal niet nodig! Je verdient iemand die jou echt wil, prioriteit aan je geeft, er echt voor je is. Hoe mooi de liefde tussen jullie ook was, de mooie momenten, het is een kwestie van accepteren dat hij toch niet ideaal is om een relatie mee te beginnen, omdat het gevoel niet zo gelijkwaardig is dat het goed gaat werken.
Heel moeilijk, maar zorg dat je dit snel afsluit, zodat je een nieuwe start kunt maken. Hou niet aan hem vast. Ik begrijp dat jullie in een hecht team werken en dat je daar ook wilt blijven. Probeer die afstand toch duidelijk te bewaren voor zover mogelijk, of zoek anders toch een nieuwe baan als je er telkens aan herinnerd blijft worden.
Het goeie nieuws is dat het wel slijt. Zelf heb ik in een vergelijkbare situatie gezeten, daar heel erg veel liefdesverdriet van gehad. Ik was vreselijk verliefd, ook omdat het elke keer niet helemaal duidelijk of hij er nou wel of niet voor ging. Hierdoor raakte ik ook telkens weer gekwetst, en heb die jongen best wel vervloekt. Sinds een paar maanden heb ik geen enkel contact meer opgenomen (afstand werkt errug goed!!) en sinds korte tijd nu een nieuw vriendje, dat echt superleuk en lief is. Nu pas merk ik hoe het ook kan, en kan ik dat nu extra waarderen. Dat is eigenlijk ook wat ik jou wil meegeven, dat jij een supergoed iemand verdient.
Het verdriet dat het met deze man niets is geworden, ondanks sterke liefde, zal altijd blijven, maar het zal ook steeds meer slijten. Je hoeft iemand niet te vergeten, geef hem een speciaal plekje in je hart, achter slot en grendel, niks meer mee doen. Ik weet bijv. sinds kort dat hij nu een nieuwe vriendin heeft, en dat ben ik op een stomme manier te weten gekomen. Dat kwam nog steeds keihard binnen, en ik was er echt van ondersteboven. Nu is het een kwestie van mezelf herpakken, en weer verder gegaan, en genieten van de liefde op dit moment!
Sterkte!
donderdag 29 april 2010 om 02:04
Hai ik ben benieuwd hoe het nu met jullie gaat.
Maar ook benieuwd naar jouw motto......vind je dat dat in jouw situatie niet geldt?
Die vraag stel ik omdat ik perssonlijk uit jouw verhaal haal dat hij duidelijk is in dat hij niet verder wil. Heb ik dat juist begrepen of is dat in werkelijkheid anders. Als het zo is gun ik je dat je volgens je eigen motto gaat handelen.
Want dan lijkt het er voor mij op dat het je nog pijn en moeite kost om hem los te laten. En dat is een heftig probleem enerzijds maar anderzijds een keuze die je kan maken en vervolgens een rouw periode accepteren en daarna weer open staan voor al het moois!!!!!!!!!
sterkte
Maar ook benieuwd naar jouw motto......vind je dat dat in jouw situatie niet geldt?
Die vraag stel ik omdat ik perssonlijk uit jouw verhaal haal dat hij duidelijk is in dat hij niet verder wil. Heb ik dat juist begrepen of is dat in werkelijkheid anders. Als het zo is gun ik je dat je volgens je eigen motto gaat handelen.
Want dan lijkt het er voor mij op dat het je nog pijn en moeite kost om hem los te laten. En dat is een heftig probleem enerzijds maar anderzijds een keuze die je kan maken en vervolgens een rouw periode accepteren en daarna weer open staan voor al het moois!!!!!!!!!
sterkte
donderdag 29 april 2010 om 02:07
