Gezondheid
alle pijlers
rare situatie nav gezondheid en politie
vrijdag 30 april 2010 om 10:50
Hoi
(twijfel ff of dit wel in gezondheid thuishoort, maar denk het wel)
Sinds langere tijd heb ik een vrij heftige en pijnlijke situatie met mijn rechterarm en rechterschouder. Een gescheurde pees, maar na 2,5 maand gaat het na een periode van vooruitgang niet beter maar steeds slechter. Het ziekenhuis waar ik loop wil me pas over een maand verder helpen, dus ik heb een ander ziekenhuis gevonden, die me snel zal helpen en dan hopelijk eindelijk toch een scan (mri) zal geven zodat achterhaald wordt wat er echt speelt.
Afgelopen tijd is het door heftige zowat ondragelijke pijn die vooral s nachts optreedt enkele keren voorgekomen dat ik de pijn
uitschreeuwde. Ik kon er weinig aan doen op dat moment het is gewoon een terugslag. Gebleken is in overleg met huisarts dat door de
bijwerkingen ik beter niet een groep van pijnstillers kan nemen. Dus alleen paracetamol Ik neem die zware pijnstillers (is net morfine!) nu enkele dagen wel.
Afgelopen week was het zo heftig dat ik dus hard uitschreeuwde van de pijnscheuten en nu is het zo dat ik de bewuste arm eigenlijk weer bijna niet kan gebruiken. Dus ik houd weer wat meer rust en het gaat wel weer een beetje in afwachting komende week van verdere behandeling.
Die nacht is er daarna van alles gebeurd en nu focus ik me op mijn herstel.
Wat vinden jullie?
Ruben
(twijfel ff of dit wel in gezondheid thuishoort, maar denk het wel)
Sinds langere tijd heb ik een vrij heftige en pijnlijke situatie met mijn rechterarm en rechterschouder. Een gescheurde pees, maar na 2,5 maand gaat het na een periode van vooruitgang niet beter maar steeds slechter. Het ziekenhuis waar ik loop wil me pas over een maand verder helpen, dus ik heb een ander ziekenhuis gevonden, die me snel zal helpen en dan hopelijk eindelijk toch een scan (mri) zal geven zodat achterhaald wordt wat er echt speelt.
Afgelopen tijd is het door heftige zowat ondragelijke pijn die vooral s nachts optreedt enkele keren voorgekomen dat ik de pijn
uitschreeuwde. Ik kon er weinig aan doen op dat moment het is gewoon een terugslag. Gebleken is in overleg met huisarts dat door de
bijwerkingen ik beter niet een groep van pijnstillers kan nemen. Dus alleen paracetamol Ik neem die zware pijnstillers (is net morfine!) nu enkele dagen wel.
Afgelopen week was het zo heftig dat ik dus hard uitschreeuwde van de pijnscheuten en nu is het zo dat ik de bewuste arm eigenlijk weer bijna niet kan gebruiken. Dus ik houd weer wat meer rust en het gaat wel weer een beetje in afwachting komende week van verdere behandeling.
Die nacht is er daarna van alles gebeurd en nu focus ik me op mijn herstel.
Wat vinden jullie?
Ruben
vrijdag 30 april 2010 om 11:51
quote:Madhe schreef op 30 april 2010 @ 11:45:
[...]
Misschien moet je het toch op een rijtje gaan zetten;
1. Zonder pijnstillers klink je ook niet vrolijk
2. De buren hebben er last van
3. Je lijkt aandacht te vragen, als het met een pijnscheut over is, waarom dan nog schreeuwen?
Met pijnstillers hoef je niet te schreeuwen, ontlast je je schouder meer en slapen ook de buren beter.
Zonder pijnstillers ben ik wel vrolijker hoor! Die pijnstillers, voor de goede orde, morfine achtige middelen, heb ik in het begin 3,5 week geslikt. Toen zei mijn huisarts dat ik die veel te lang slikte en moest afbouwen en dat ze echt niet goed voor me zijn, gezien klachten. Overigens destijds deed het ook met pijnstillers nog pijn, wel iets minder maar toen schreeuwde ik ook wel eens (wel minder en met name de eerste dagen direct nadat ik de blessure had opgelopen), maar toen woonde ik elders en daar hoorden de buren niks, want de muren waren er dikker.
Het is de pijnscheut die enorme pijn doet. Het is niet zo van nou ik ga even flink lopen schreeuwen van de pijn.
[...]
Misschien moet je het toch op een rijtje gaan zetten;
1. Zonder pijnstillers klink je ook niet vrolijk
2. De buren hebben er last van
3. Je lijkt aandacht te vragen, als het met een pijnscheut over is, waarom dan nog schreeuwen?
Met pijnstillers hoef je niet te schreeuwen, ontlast je je schouder meer en slapen ook de buren beter.
Zonder pijnstillers ben ik wel vrolijker hoor! Die pijnstillers, voor de goede orde, morfine achtige middelen, heb ik in het begin 3,5 week geslikt. Toen zei mijn huisarts dat ik die veel te lang slikte en moest afbouwen en dat ze echt niet goed voor me zijn, gezien klachten. Overigens destijds deed het ook met pijnstillers nog pijn, wel iets minder maar toen schreeuwde ik ook wel eens (wel minder en met name de eerste dagen direct nadat ik de blessure had opgelopen), maar toen woonde ik elders en daar hoorden de buren niks, want de muren waren er dikker.
Het is de pijnscheut die enorme pijn doet. Het is niet zo van nou ik ga even flink lopen schreeuwen van de pijn.
vrijdag 30 april 2010 om 11:53
quote:Madhe schreef op 30 april 2010 @ 11:49:
Ruben, wat ga je nu doen om je in te houden de komende tijd? Want aan horen dat je zielig bent en er slecht uit ziet (medelijden) heb je niets. Dat veranderd niets en haalt ook de pijn niet weg.
Mee eens. Ik ga proberen ademhalingsoefeningetjes te doen. Maar ook rustig aan doen dus. En kijken hoe het gaat. Mocht ik per ongeluk weer schreeuwen dan probeer ik nu in mijn hoofd te prenten om zelf te dicteren dan onmiddelijk te stoppen (proberen mezelf tot de orde te roepen hoe pijn het dan ook doet).
En verder hopen dat er antwoorden van medische hoek komen en werken aan herstel.
en verder nog: afleiding zoeken.
Ruben, wat ga je nu doen om je in te houden de komende tijd? Want aan horen dat je zielig bent en er slecht uit ziet (medelijden) heb je niets. Dat veranderd niets en haalt ook de pijn niet weg.
Mee eens. Ik ga proberen ademhalingsoefeningetjes te doen. Maar ook rustig aan doen dus. En kijken hoe het gaat. Mocht ik per ongeluk weer schreeuwen dan probeer ik nu in mijn hoofd te prenten om zelf te dicteren dan onmiddelijk te stoppen (proberen mezelf tot de orde te roepen hoe pijn het dan ook doet).
En verder hopen dat er antwoorden van medische hoek komen en werken aan herstel.
en verder nog: afleiding zoeken.
vrijdag 30 april 2010 om 11:55
Nou ik mag hopen dat de politie niet aan mijn buurman heeft verteld dat ik twee keer de politie heb gebeld bij het horen van pijn, huilen, smeken + andere akelige geluiden die ik allemaal niet op wil noemen. Wat een horror om dat als buur aan te horen en het ergste te moeten denken. En die buurman hoef ik zeker niet te spreken, ik wil niet weten wat voor psycho dat is. Dan kun je nog zo'n mooi praatje op gaan hangen aan de buitenwereld. Over een zeer schouder bijvoorbeeld.... Ik hoop dat dat je een inzicht geeft over een mogelijke gedachtengang van je buurvrouw en waarom ze zich met een vaag lachje uit de voeten maakt.
vrijdag 30 april 2010 om 11:55
quote:Madhe schreef op 30 april 2010 @ 11:42:
[...]
Dan is het verbeterd, want gestabiliseerd houdt in dat je nu niet meer 's nachts hoeft te schreeuwen. Nu hoeft er ook niemand meer de politie te bellen voor je Ja, dat had ik zelf voorzien omdat de huisartsenpost dat adviseerde. Maar goed ik zit nu onder morfine achtig spul. Voelt als drugsverslaafde (he heb nog humor!)
[...]
Dan is het verbeterd, want gestabiliseerd houdt in dat je nu niet meer 's nachts hoeft te schreeuwen. Nu hoeft er ook niemand meer de politie te bellen voor je Ja, dat had ik zelf voorzien omdat de huisartsenpost dat adviseerde. Maar goed ik zit nu onder morfine achtig spul. Voelt als drugsverslaafde (he heb nog humor!)
vrijdag 30 april 2010 om 12:02
quote:Madhe schreef op 30 april 2010 @ 11:41:
Wat ik trouwens niet begrijp is dat je het eerst hebt over een gescheurde pees, en later over een mri en dat er gekeken moet worden wat er is.
Diagnose was eerst gescheurde pees/spieren op basis van pijnreacties.
Ging stukken beter tot begin april. Toen was prognose 8 weken max fysiek herstel max 8 weken dat alles helemaal weer goed zou komen. Na begin april (8 weken na gebeurde) ging het geleidelijk aan weer slechter. Ik dacht kleine terugval kan gebeuren, komt goed. Tot anderhalve week geleden enorme terugval en van de week de ergste dus enorme pijnscheuten en terug bij af. Mijn schouder beweegt niet mee als mijn arm omhoog wil doen. Bij het ziekenhuis hebben ze nooit mri scan of iets dergelijks gedaan. Ik neem de chirurg en dat ziekenhuis veel kwalijk. Pas de laatste afspraak begin april kreeg ik de specialist daarvor alleen mensen in opleiding ('assistent arts'). Ik vraag jullie niet om medisch advies want dat is zinloos. Ik heb gemerkt en geleerd dat ik enorm goed moet opletten bij al die doktoren en artsen al dan niet in opleiding en je je eigen zorg moet organiseren door aan te dringen tot irritant zijn aan toe. Het is na 12 weken na het gebeurde niet normaal wat ik nu heb. Maar volgens de chirurg is het heel normaal volgens de procedures dat ik pas eind mei een echo mag krijgen. Zijn redenatie is, ik adem, ben niet in een dusdanige staat dat ik niet kan voortleven, en de procedures zijn zo en hij zei ook dat hij geen invloed op de planning van radiologie!
Dat ik niet kan werken, dat ik niet kan fietsen en nu zelfs even niet meer kan autorijden, niet kan tillen, die pijnscheuten heb, structurele pijn, niet kan werken (en dus ook niks verdien, want ik ben zelfstandige), boeit die arts blijkbaar geen ene jota. Ik weet dat ik nu enorm voor mezelf hier moet opkomen en inderdaad medelijden met mezelf heeft geen enkele zin. Als ik uiteindelijk nog niet geholpen mag worden op afzienbare termijn ga ik naar Duitsland, dan maar veel kosten maken.
Wat ik trouwens niet begrijp is dat je het eerst hebt over een gescheurde pees, en later over een mri en dat er gekeken moet worden wat er is.
Diagnose was eerst gescheurde pees/spieren op basis van pijnreacties.
Ging stukken beter tot begin april. Toen was prognose 8 weken max fysiek herstel max 8 weken dat alles helemaal weer goed zou komen. Na begin april (8 weken na gebeurde) ging het geleidelijk aan weer slechter. Ik dacht kleine terugval kan gebeuren, komt goed. Tot anderhalve week geleden enorme terugval en van de week de ergste dus enorme pijnscheuten en terug bij af. Mijn schouder beweegt niet mee als mijn arm omhoog wil doen. Bij het ziekenhuis hebben ze nooit mri scan of iets dergelijks gedaan. Ik neem de chirurg en dat ziekenhuis veel kwalijk. Pas de laatste afspraak begin april kreeg ik de specialist daarvor alleen mensen in opleiding ('assistent arts'). Ik vraag jullie niet om medisch advies want dat is zinloos. Ik heb gemerkt en geleerd dat ik enorm goed moet opletten bij al die doktoren en artsen al dan niet in opleiding en je je eigen zorg moet organiseren door aan te dringen tot irritant zijn aan toe. Het is na 12 weken na het gebeurde niet normaal wat ik nu heb. Maar volgens de chirurg is het heel normaal volgens de procedures dat ik pas eind mei een echo mag krijgen. Zijn redenatie is, ik adem, ben niet in een dusdanige staat dat ik niet kan voortleven, en de procedures zijn zo en hij zei ook dat hij geen invloed op de planning van radiologie!
Dat ik niet kan werken, dat ik niet kan fietsen en nu zelfs even niet meer kan autorijden, niet kan tillen, die pijnscheuten heb, structurele pijn, niet kan werken (en dus ook niks verdien, want ik ben zelfstandige), boeit die arts blijkbaar geen ene jota. Ik weet dat ik nu enorm voor mezelf hier moet opkomen en inderdaad medelijden met mezelf heeft geen enkele zin. Als ik uiteindelijk nog niet geholpen mag worden op afzienbare termijn ga ik naar Duitsland, dan maar veel kosten maken.
vrijdag 30 april 2010 om 12:03
quote:ruben3 schreef op 30 april 2010 @ 11:51:
[...]
Zonder pijnstillers ben ik wel vrolijker hoor! Die pijnstillers, voor de goede orde, morfine achtige middelen, heb ik in het begin 3,5 week geslikt. Toen zei mijn huisarts dat ik die veel te lang slikte en moest afbouwen en dat ze echt niet goed voor me zijn, gezien klachten. Overigens destijds deed het ook met pijnstillers nog pijn, wel iets minder maar toen schreeuwde ik ook wel eens (wel minder en met name de eerste dagen direct nadat ik de blessure had opgelopen), maar toen woonde ik elders en daar hoorden de buren niks, want de muren waren er dikker.
Het is de pijnscheut die enorme pijn doet. Het is niet zo van nou ik ga even flink lopen schreeuwen van de pijn.
Volgens mij wordt het tijd dat je eerst eens 'onderwijs' van de arts krijgt omtrent pijnstillers. Wat zijn ze, wat doen ze, hoe werken ze, wat mag je wel en niet verwachten. Zoals zoveel mensen lijk je daarover een verkeerd beeld te hebben.
De naam pijnstiller mag dan wel taaltechnisch de indruk bij sommigen wekken dat het een 'magisch' pilletje is dat alle pijn wegneemt, maar dat is niet de standaard. Pijnstillers zijn pijndempers. Ze verminderen pijn. Binnen de 'pijnwereld' is dat ook de insteek van het inzetten van pijnbehandeling; pijn tot een acceptabel niveau manipuleren, niet het elimineren van pijn.
Tel ik dat op bij de indruk die ik tussen de regels door krijg -zoals andere forummers ook al geuit hebben-, het gegil van pijn en dan krijg ik een beetje het beeld van iemand die zeker profijt kan hebben van een stoomcursusje leren omgaan met pijn. Op het moment ben je in elk geval niet enorm productief bezig, zowel voor jezelf als voor de omgeving.
[...]
Zonder pijnstillers ben ik wel vrolijker hoor! Die pijnstillers, voor de goede orde, morfine achtige middelen, heb ik in het begin 3,5 week geslikt. Toen zei mijn huisarts dat ik die veel te lang slikte en moest afbouwen en dat ze echt niet goed voor me zijn, gezien klachten. Overigens destijds deed het ook met pijnstillers nog pijn, wel iets minder maar toen schreeuwde ik ook wel eens (wel minder en met name de eerste dagen direct nadat ik de blessure had opgelopen), maar toen woonde ik elders en daar hoorden de buren niks, want de muren waren er dikker.
Het is de pijnscheut die enorme pijn doet. Het is niet zo van nou ik ga even flink lopen schreeuwen van de pijn.
Volgens mij wordt het tijd dat je eerst eens 'onderwijs' van de arts krijgt omtrent pijnstillers. Wat zijn ze, wat doen ze, hoe werken ze, wat mag je wel en niet verwachten. Zoals zoveel mensen lijk je daarover een verkeerd beeld te hebben.
De naam pijnstiller mag dan wel taaltechnisch de indruk bij sommigen wekken dat het een 'magisch' pilletje is dat alle pijn wegneemt, maar dat is niet de standaard. Pijnstillers zijn pijndempers. Ze verminderen pijn. Binnen de 'pijnwereld' is dat ook de insteek van het inzetten van pijnbehandeling; pijn tot een acceptabel niveau manipuleren, niet het elimineren van pijn.
Tel ik dat op bij de indruk die ik tussen de regels door krijg -zoals andere forummers ook al geuit hebben-, het gegil van pijn en dan krijg ik een beetje het beeld van iemand die zeker profijt kan hebben van een stoomcursusje leren omgaan met pijn. Op het moment ben je in elk geval niet enorm productief bezig, zowel voor jezelf als voor de omgeving.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 30 april 2010 om 12:05
quote:smart79 schreef op 30 april 2010 @ 11:55:
Ruben, even een nieuwsgierigheidsvraag; waarom wil je de politie zo graag op afstand houden? Heb je iets te verbergen?nee. maar ik schreef al eerder dat ik het idee heb (misschien onterecht dus zo blijkt) dat politie alleen voor criminele zaken is enzo.
Ruben, even een nieuwsgierigheidsvraag; waarom wil je de politie zo graag op afstand houden? Heb je iets te verbergen?nee. maar ik schreef al eerder dat ik het idee heb (misschien onterecht dus zo blijkt) dat politie alleen voor criminele zaken is enzo.
vrijdag 30 april 2010 om 12:06
quote:Dibah schreef op 30 april 2010 @ 12:01:
Weet je Ruben, een ding : je moet nooit lastig zijn voor je buren. Mensen willen geen last hebben van andere mensen. Je functioneert het beste als je precies in de maat loopt.
Oh, ga toch fietsen. Als jij midden in de nacht gegil hoort op een dusdanige manier dat die niet.......plezant' is, dan mag ik toch hopen dat jij je druk maakt over wat er met de buren zou kunnen gebeuren. Dat er dan de politie wordt gebeld is helemaal niet zo idioot. Voor hetzelfde geldt gebeurt er ik-weet-niet-wat met de buur.
Dat blijkt hier niet het geval. TO heeft buurvrouw nu niet bepaald van te voren ingelicht over zijn gilgedrag, buurvrouw kon dat dus ook niet bepaald ruiken. Pijn is vervelend, maar dat is niet een excuus om daar je buren midden in de nacht mee wakker te gillen als je vervolgens geen hulp -die de buren kunnen geven!- wenst, verwacht of wat dan ook.
Weet je Ruben, een ding : je moet nooit lastig zijn voor je buren. Mensen willen geen last hebben van andere mensen. Je functioneert het beste als je precies in de maat loopt.
Oh, ga toch fietsen. Als jij midden in de nacht gegil hoort op een dusdanige manier dat die niet.......plezant' is, dan mag ik toch hopen dat jij je druk maakt over wat er met de buren zou kunnen gebeuren. Dat er dan de politie wordt gebeld is helemaal niet zo idioot. Voor hetzelfde geldt gebeurt er ik-weet-niet-wat met de buur.
Dat blijkt hier niet het geval. TO heeft buurvrouw nu niet bepaald van te voren ingelicht over zijn gilgedrag, buurvrouw kon dat dus ook niet bepaald ruiken. Pijn is vervelend, maar dat is niet een excuus om daar je buren midden in de nacht mee wakker te gillen als je vervolgens geen hulp -die de buren kunnen geven!- wenst, verwacht of wat dan ook.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 30 april 2010 om 12:08
quote:Dibah schreef op 30 april 2010 @ 12:01:
Weet je Ruben, een ding : je moet nooit lastig zijn voor je buren. Mensen willen geen last hebben van andere mensen. Je functioneert het beste als je precies in de maat loopt.
Ook hier lees ik weer een dozijn aan op en aanmerkingen. Misschien terecht, maar misschien begrijpt men je niet. Sommige mensen hebben nu eenmaal altijd de schijn tegen zich. De ene mens loopt met groot gemak een ziekenhuis in en wordt geholpen en een ander mens ondervindt overal weerstand.
De dokter is er niet, of is net weggeroepen of hij heeft een takke bui.
Het mooiste voorbeeld is mensen die vallen, gewoon weer genezen en dan de mensen die vallen en daar later er P.T.D aan overhouden. Soms is het een kwestie van geluk hebben.
Jij hebt veel pech, ik zou zeggen sterkte.
Dank. In het begin van mijn situatie was ik er zo niet goed aan toe dat ik totaal timide werd en weinig durfde te zeggen of zelfs kon zeggen van pijn. sja dan is het dus lastig om zeg maar echt opte komen voorjezelf bij zo'n arts.
Ik leer hier van dat hoe moeilijk het ook is je dangewoon je rechten moet vragen. De eerste keer dat ik bij de eerste hulptwas zeiden ze ach het is een kneuzing. Over twee weken over. Twee weken later zat ik er weer want ik kon niet meer lopen en ademen ging ook niet goed van de pijn. Ik heb een huisarts die tegen mij zegt wat wil je hebben aan pijnstillers. Dan antwoord ik, ik heb geen medicijnen gestudeerd. Dat is even de setting. En dat is geen medelijden vragen maar dit zijn wel de feiten hier.
Weet je Ruben, een ding : je moet nooit lastig zijn voor je buren. Mensen willen geen last hebben van andere mensen. Je functioneert het beste als je precies in de maat loopt.
Ook hier lees ik weer een dozijn aan op en aanmerkingen. Misschien terecht, maar misschien begrijpt men je niet. Sommige mensen hebben nu eenmaal altijd de schijn tegen zich. De ene mens loopt met groot gemak een ziekenhuis in en wordt geholpen en een ander mens ondervindt overal weerstand.
De dokter is er niet, of is net weggeroepen of hij heeft een takke bui.
Het mooiste voorbeeld is mensen die vallen, gewoon weer genezen en dan de mensen die vallen en daar later er P.T.D aan overhouden. Soms is het een kwestie van geluk hebben.
Jij hebt veel pech, ik zou zeggen sterkte.
Dank. In het begin van mijn situatie was ik er zo niet goed aan toe dat ik totaal timide werd en weinig durfde te zeggen of zelfs kon zeggen van pijn. sja dan is het dus lastig om zeg maar echt opte komen voorjezelf bij zo'n arts.
Ik leer hier van dat hoe moeilijk het ook is je dangewoon je rechten moet vragen. De eerste keer dat ik bij de eerste hulptwas zeiden ze ach het is een kneuzing. Over twee weken over. Twee weken later zat ik er weer want ik kon niet meer lopen en ademen ging ook niet goed van de pijn. Ik heb een huisarts die tegen mij zegt wat wil je hebben aan pijnstillers. Dan antwoord ik, ik heb geen medicijnen gestudeerd. Dat is even de setting. En dat is geen medelijden vragen maar dit zijn wel de feiten hier.
vrijdag 30 april 2010 om 12:09
vrijdag 30 april 2010 om 12:10
quote:roosvrouw schreef op 30 april 2010 @ 12:03:
[...]
Volgens mij wordt het tijd dat je eerst eens 'onderwijs' van de arts krijgt omtrent pijnstillers. Wat zijn ze, wat doen ze, hoe werken ze, wat mag je wel en niet verwachten. Zoals zoveel mensen lijk je daarover een verkeerd beeld te hebben.
De naam pijnstiller mag dan wel taaltechnisch de indruk bij sommigen wekken dat het een 'magisch' pilletje is dat alle pijn wegneemt, maar dat is niet de standaard. Pijnstillers zijn pijndempers. Ze verminderen pijn. Binnen de 'pijnwereld' is dat ook de insteek van het inzetten van pijnbehandeling; pijn tot een acceptabel niveau manipuleren, niet het elimineren van pijn.
Tel ik dat op bij de indruk die ik tussen de regels door krijg -zoals andere forummers ook al geuit hebben-, het gegil van pijn en dan krijg ik een beetje het beeld van iemand die zeker profijt kan hebben van een stoomcursusje leren omgaan met pijn. Op het moment ben je in elk geval niet enorm productief bezig, zowel voor jezelf als voor de omgeving.Ik maak zoiets voor het eerst in mijn leven mee. En ik geef toe dat dit een moeilijk leerproces is. Ik denk dat ik sinds een paar dagen wel probeer productiever bezig te zijn. Hoe? Die ademzaken, andere zorg geregeld die sneller voor elkaar is, proberen te beheersen, afleiding etc etc
[...]
Volgens mij wordt het tijd dat je eerst eens 'onderwijs' van de arts krijgt omtrent pijnstillers. Wat zijn ze, wat doen ze, hoe werken ze, wat mag je wel en niet verwachten. Zoals zoveel mensen lijk je daarover een verkeerd beeld te hebben.
De naam pijnstiller mag dan wel taaltechnisch de indruk bij sommigen wekken dat het een 'magisch' pilletje is dat alle pijn wegneemt, maar dat is niet de standaard. Pijnstillers zijn pijndempers. Ze verminderen pijn. Binnen de 'pijnwereld' is dat ook de insteek van het inzetten van pijnbehandeling; pijn tot een acceptabel niveau manipuleren, niet het elimineren van pijn.
Tel ik dat op bij de indruk die ik tussen de regels door krijg -zoals andere forummers ook al geuit hebben-, het gegil van pijn en dan krijg ik een beetje het beeld van iemand die zeker profijt kan hebben van een stoomcursusje leren omgaan met pijn. Op het moment ben je in elk geval niet enorm productief bezig, zowel voor jezelf als voor de omgeving.Ik maak zoiets voor het eerst in mijn leven mee. En ik geef toe dat dit een moeilijk leerproces is. Ik denk dat ik sinds een paar dagen wel probeer productiever bezig te zijn. Hoe? Die ademzaken, andere zorg geregeld die sneller voor elkaar is, proberen te beheersen, afleiding etc etc
vrijdag 30 april 2010 om 12:10
Dit verhaal doet me trouwens denken aan bonje met de buren van een paar weken terug. Vrouw van halverwege 20 brak regelmatig de tent af, krijsen, gooien, gaten in de deuren trappen, suikerziekte was de oorzaak volgens haar. Heel vervelend maar moet je daar als buur dan om de klipklap wakker van worden??
vrijdag 30 april 2010 om 12:13
quote:Courage schreef op 30 april 2010 @ 12:10:
Wat voor pijnstillers gebruik je op dit moment?Ik wil geen discussie over medicijnen als je het niet erg vind, maar neem aan dat het morfine achtige zaken zijn die onder de groep opioide vallen. dienstdoende huisarts zei wel dat ik dat beter niet te lang moet nemen weer.
Wat voor pijnstillers gebruik je op dit moment?Ik wil geen discussie over medicijnen als je het niet erg vind, maar neem aan dat het morfine achtige zaken zijn die onder de groep opioide vallen. dienstdoende huisarts zei wel dat ik dat beter niet te lang moet nemen weer.
vrijdag 30 april 2010 om 12:14
quote:Courage schreef op 30 april 2010 @ 12:09:
De politie is er alleen om je ergens op te pakken en artsen in opleiding zijn ondergekwalificeerd. Ruben, het spijt me, je staat er niet mooi op...
Dat van die inkomstenderving, is dat echt zo?
Het lijkt er op dat je je meer druk maakt om andere dingen...Ja dat is echt zo. Risico van een zelfstandige. Ik heb wel sinds een paar weken iemand ingehuurd om me te helpen zodat ik nog wel een aantal dingen kan doenen niet helemaal op de 0 lijn ga zitten wat betreft het werk.
De politie is er alleen om je ergens op te pakken en artsen in opleiding zijn ondergekwalificeerd. Ruben, het spijt me, je staat er niet mooi op...
Dat van die inkomstenderving, is dat echt zo?
Het lijkt er op dat je je meer druk maakt om andere dingen...Ja dat is echt zo. Risico van een zelfstandige. Ik heb wel sinds een paar weken iemand ingehuurd om me te helpen zodat ik nog wel een aantal dingen kan doenen niet helemaal op de 0 lijn ga zitten wat betreft het werk.
vrijdag 30 april 2010 om 12:15
quote:ruben3 schreef op 30 april 2010 @ 12:10:
[...]
Ik maak zoiets voor het eerst in mijn leven mee. En ik geef toe dat dit een moeilijk leerproces is. Ik denk dat ik sinds een paar dagen wel probeer productiever bezig te zijn. Hoe? Die ademzaken, andere zorg geregeld die sneller voor elkaar is, proberen te beheersen, afleiding etc etc
OK, het is allemaal nieuw voor je. Maar dan nog. Leg het me eens uit. Het is geen onwil, maar ik kan het echt niet vatten. Waarom gillen midden in de nacht? Na 1 keer ervaar je dat het geen donder opschiet. Je post wel meermaals dat het onbewust gedrag is, maar mijn ervaring met pijn is dat ook onbewust gedrag uiteindelijk niet onbewust hoeft te zijn of hoeft te blijven. Ook daarin kun je wijzigingen aanbrengen.
Heeft het serieus tot dit topic moeten duren alvorens je 'het licht' zag dat gillen wellicht niet de manier is om met pijn om te gaan?
[...]
Ik maak zoiets voor het eerst in mijn leven mee. En ik geef toe dat dit een moeilijk leerproces is. Ik denk dat ik sinds een paar dagen wel probeer productiever bezig te zijn. Hoe? Die ademzaken, andere zorg geregeld die sneller voor elkaar is, proberen te beheersen, afleiding etc etc
OK, het is allemaal nieuw voor je. Maar dan nog. Leg het me eens uit. Het is geen onwil, maar ik kan het echt niet vatten. Waarom gillen midden in de nacht? Na 1 keer ervaar je dat het geen donder opschiet. Je post wel meermaals dat het onbewust gedrag is, maar mijn ervaring met pijn is dat ook onbewust gedrag uiteindelijk niet onbewust hoeft te zijn of hoeft te blijven. Ook daarin kun je wijzigingen aanbrengen.
Heeft het serieus tot dit topic moeten duren alvorens je 'het licht' zag dat gillen wellicht niet de manier is om met pijn om te gaan?
vandaag ga ik van alles kunnen
