Gezondheid
alle pijlers
Moet naar de tandarts maar durf ECHT echt echt niet :(
donderdag 29 oktober 2009 om 10:11
Ik weet niet of dit bij de goede pijler staat, maar het leek me het meest logisch
Ik ben al jaren als de dóód voor de tandarts. Ik ben bang dat er dingen gebeuren waar ik geen controle over heb zoals dat er iets in mijn keel schiet e.d. Daarnaast heb ik ook emetofobie (angst voor overgeven) en ben ik erg bang dat ik ervan moet kokhalzen of erger. Ten slotte ben ik gewoon heel simpel bang voor de pijn.
Maar ik heb nu wel echt gaatjes... en ik wil mijn gebit ook niet voor eeuwig verpesten. Ik ben al een keer naar de huisarts geweest voor een verwijzing naar het ziekenhuis en de angstpoli maar toen durfde ik ook dáár weer niet heen. En nu vind ik het zo raar om opnieuw naar hem te gaan voor een verwijzing.
Bovedien wil ik graag ergens heen waar ze echt bekend zijn met zeer angstige mensen en er ook extra rekening mee houden, want mijn eigen tandarts doet dat vrijwel niet.
Hebben jullie tips waar ik het beste heen zou kunnen gaan?
Ik ben al jaren als de dóód voor de tandarts. Ik ben bang dat er dingen gebeuren waar ik geen controle over heb zoals dat er iets in mijn keel schiet e.d. Daarnaast heb ik ook emetofobie (angst voor overgeven) en ben ik erg bang dat ik ervan moet kokhalzen of erger. Ten slotte ben ik gewoon heel simpel bang voor de pijn.
Maar ik heb nu wel echt gaatjes... en ik wil mijn gebit ook niet voor eeuwig verpesten. Ik ben al een keer naar de huisarts geweest voor een verwijzing naar het ziekenhuis en de angstpoli maar toen durfde ik ook dáár weer niet heen. En nu vind ik het zo raar om opnieuw naar hem te gaan voor een verwijzing.
Bovedien wil ik graag ergens heen waar ze echt bekend zijn met zeer angstige mensen en er ook extra rekening mee houden, want mijn eigen tandarts doet dat vrijwel niet.
Hebben jullie tips waar ik het beste heen zou kunnen gaan?
donderdag 29 oktober 2009 om 18:36
hallo stephanie,
Vind het goed van je dat je de eerste stap gezet heb en je angst bespreekbaar hebt gemaakt op dit forum. Nu weet je in ieder geval dat je niet alleen staat en dat er specialisten bestaan waar je terecht kan. Ben zelf tandarts en herken je angst in meerder patienten en heb de ervaring dat het door het opbouwen van een vertrouwingsband de angst toch echt (voor een gedeelte) weggenomen kan worden. Er zijn inderdaad tandartsen die gespecialiseerd zijn in het behandelen van angst patienten. Dit zijn vaak tandartsen die sociaal heel goed zijn en ze hebben de tijd om alles rustig uit te leggen en de behandeling in stapjes uit te voeren waar jij je prettig bij voelt. Wat ik nog over het 'roesje' wilde zeggen is dat dit niet het juiste woord is maar het is een echte narcose met alle bijkomende consequenties (ziekenhuis opname, mogelijk hoofdijn en misselijkheid na het bijkomen). Mijn advies is om een tandarts te zoeken die bij je past en hier duidelijk je angsten te bespreken en je grenzen aan te geven.
heel veel succes!
Vind het goed van je dat je de eerste stap gezet heb en je angst bespreekbaar hebt gemaakt op dit forum. Nu weet je in ieder geval dat je niet alleen staat en dat er specialisten bestaan waar je terecht kan. Ben zelf tandarts en herken je angst in meerder patienten en heb de ervaring dat het door het opbouwen van een vertrouwingsband de angst toch echt (voor een gedeelte) weggenomen kan worden. Er zijn inderdaad tandartsen die gespecialiseerd zijn in het behandelen van angst patienten. Dit zijn vaak tandartsen die sociaal heel goed zijn en ze hebben de tijd om alles rustig uit te leggen en de behandeling in stapjes uit te voeren waar jij je prettig bij voelt. Wat ik nog over het 'roesje' wilde zeggen is dat dit niet het juiste woord is maar het is een echte narcose met alle bijkomende consequenties (ziekenhuis opname, mogelijk hoofdijn en misselijkheid na het bijkomen). Mijn advies is om een tandarts te zoeken die bij je past en hier duidelijk je angsten te bespreken en je grenzen aan te geven.
heel veel succes!
vrijdag 30 oktober 2009 om 12:35
Stephanietje,
Bij mij ongeveer hetzelfde verhaal als bij jou, ik was ook al jaren niet naar de tandarts geweest en ik was (ja, WAS!) ook ontzéttend bang. Inmiddels is mijn tandarts bezig met 'groot onderhoud' aan mijn gebit. Ik ben ook naar een angsttandarts gegaan, die ook behandelingen onder narcose uitvoert, indien nodig.
De eerste keer lag ik te janken en te shaken in de stoel. Mijn tandarts en zijn assistente zijn heel begripvol en voorzichtig. Inmiddels ben ik bijna blij als ik weer kan, want dat betekent weer een stapje dichter bij een gezond gebit! En de uitsmijter voor jou: in de buurt van Nijmegen! Kijk maar eens op www.tcbeuningen.nl
Doen hoor!
Bij mij ongeveer hetzelfde verhaal als bij jou, ik was ook al jaren niet naar de tandarts geweest en ik was (ja, WAS!) ook ontzéttend bang. Inmiddels is mijn tandarts bezig met 'groot onderhoud' aan mijn gebit. Ik ben ook naar een angsttandarts gegaan, die ook behandelingen onder narcose uitvoert, indien nodig.
De eerste keer lag ik te janken en te shaken in de stoel. Mijn tandarts en zijn assistente zijn heel begripvol en voorzichtig. Inmiddels ben ik bijna blij als ik weer kan, want dat betekent weer een stapje dichter bij een gezond gebit! En de uitsmijter voor jou: in de buurt van Nijmegen! Kijk maar eens op www.tcbeuningen.nl
Doen hoor!
zaterdag 7 november 2009 om 18:28
Hallo Stephanietje, ook ik ben doodsbenauwd voor de tandarts. Had mijn bezoek ook jaren uitgesteld, tot ik toch de (hele grote) stap heb gezet en me heb aangemeld bij het CBT. Dat is Centrum voor Byzondere Tandheelkunde. Ze hebben vestigingen in het hele land volgens mij. Na 1,5 jaar gewacht te hebben (er zijn dus echt vééééél meer mensen heel erg bang) ben ik 3 weken geleden voor 't eerst geweest. Ze waren echt superaardig, vonden me niet raar of kinderachtig. Er is nog niets gebeurd, dit was alleen kennismaking, maar het voelde wel goed. Over 2 weken moet ik weer, dan worden er foto's gemaakt. Dat is allemaal al uitgelegd, heb de ruimtes al gezien etc.
Natuurlijk sta ik niet te springen voor mijn volgende afspraak, maar de angst is al wel een groot deel weg doordat het bespreekbaar is gemaakt. Misschien is het een idee om eens op internet te gaan zoeken naar een CBT kliniek bij jou in de buurt, kijken kan tenslotte altijd.
De tip van iets leuks kopen heb ik ook toegepast: ik heb een boek gekocht, in laten pakken en na de tandarts uitgepakt. Heb je iets om naar uit te kijken, en voor mij hielp het ook doordat het aangaf dat het leven na de tandarts niet ophield. (Beetje dramatisch gezegd, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel). Veel sterkte in elk geval.
Natuurlijk sta ik niet te springen voor mijn volgende afspraak, maar de angst is al wel een groot deel weg doordat het bespreekbaar is gemaakt. Misschien is het een idee om eens op internet te gaan zoeken naar een CBT kliniek bij jou in de buurt, kijken kan tenslotte altijd.
De tip van iets leuks kopen heb ik ook toegepast: ik heb een boek gekocht, in laten pakken en na de tandarts uitgepakt. Heb je iets om naar uit te kijken, en voor mij hielp het ook doordat het aangaf dat het leven na de tandarts niet ophield. (Beetje dramatisch gezegd, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel). Veel sterkte in elk geval.
zaterdag 21 november 2009 om 18:14
Rustig hier. Klein berichtje van mij: ik ben vorige week weer naar de angsttandarts geweest, er zijn foto's gemaakt. Er was niets aan de hand, alleen een beetje tandsteen. Dat nadat ik 10 jaar niet was geweest! Schrijf dit hier niet om jullie de ogen uit te steken, maar om te melden dat het dus ook nog heel erg mee kan vallen! Hoe was 't ook weer : "een mens lijdt het meest, door het lijden dat hij vreest....."
woensdag 17 maart 2010 om 20:11
Ook hier een update: ben in januari ter controle geweest. Had 8 oppervlakkige gaatjes en één diep gat.
Afgelopen maandag ben ik voor de eerste behandeling geweest. Hij begon met het diepe gat, en tijdens de behandeling viel het me allemaal wel mee. Toen ik uit de stoel kwam viel ik echter bijna flauw
Daarna viel het me wel tegen.. want hij had al gewaarschuwd dat ik er veel last van zou hebben omdat hij echt diep had moeten boren, maar ik heb er nu nog steeds veel last van, vooral met eten en drinken. Weten jullie hoe lang dit mag duren?
Ik moet nu nog vijf weken achter elkaar... en dan als beloning krijg ik van vriendlief een reisje naar Londen kado
Afgelopen maandag ben ik voor de eerste behandeling geweest. Hij begon met het diepe gat, en tijdens de behandeling viel het me allemaal wel mee. Toen ik uit de stoel kwam viel ik echter bijna flauw
Daarna viel het me wel tegen.. want hij had al gewaarschuwd dat ik er veel last van zou hebben omdat hij echt diep had moeten boren, maar ik heb er nu nog steeds veel last van, vooral met eten en drinken. Weten jullie hoe lang dit mag duren?
Ik moet nu nog vijf weken achter elkaar... en dan als beloning krijg ik van vriendlief een reisje naar Londen kado
donderdag 20 mei 2010 om 15:05
Nou hier nog een angsthaas voor bijna alles wat medisch is en zeker de tandarts.
Dit heeft bij mij een lang verleden en veel nare ervaringen als grondslag voor de angst (en natuurlijk helpt het ook niet als je van nature zelf angstig bent, uitstel verdrag vertoond).
Inmiddels ben ik nu een aantal jaren onder behandeling van een zeer jonge tandarts. Ben grotendeels tevreden over hem.
Heb ook al veel handelingen laten verrichten.
Hij heeft me in de tussen tijd eens naar een kaakchirurg gestuurd waar ik op zijn zachtst gezegd geen prettige ervaring heb gehad (en dan bedoel ik dus VRESELIJKE HEL heb gehad).
Daarna nog een keer bij reguliere tandarts geweest en daar gebroken, ik was een wrak. Hij moest boren (en die angst daarvoor zit heeeeeeel diep), hij heeft dit dan ook niet gedaan en alleen tandsteen verwijderd (handmatig aangezien het geluid van dat apparaat lijkt op boren).
Nu is het weer tijd voor een nieuwe afspraak: deze staat gepland voor de volgende maand.
Hij heeft me de laatste keer doorverwezen naar het centrum voor bijzondere tandheelkunde (volgens mij heeft elk hoofdziekenhuis van de provincie 1). De papieren zijn ingevuld en het is wachten op een afspraak (lange wachttijd trouwens).
Maar goed is zou geen angsthaas zijn als ik ook niet bang zou zijn voor de narcose en de gevolgen (wil niet dood).
Dus als jullie ervaringen daarover hebben (narcose of centrum voor bijzondere tandheelkunde, wees vrij om mij te pm-en)
Gr. Eviltj
PS. De huisarts gaf als tip mee: gebruik oxazepam bij een ingreep of afspraak : heb dit 1 keer gedaan (de laatste keer dus dat ie niet heeft geboord, alleen tandsteen heeft verwijderd). Hoe is jullie ervaring hiermee?
Dit heeft bij mij een lang verleden en veel nare ervaringen als grondslag voor de angst (en natuurlijk helpt het ook niet als je van nature zelf angstig bent, uitstel verdrag vertoond).
Inmiddels ben ik nu een aantal jaren onder behandeling van een zeer jonge tandarts. Ben grotendeels tevreden over hem.
Heb ook al veel handelingen laten verrichten.
Hij heeft me in de tussen tijd eens naar een kaakchirurg gestuurd waar ik op zijn zachtst gezegd geen prettige ervaring heb gehad (en dan bedoel ik dus VRESELIJKE HEL heb gehad).
Daarna nog een keer bij reguliere tandarts geweest en daar gebroken, ik was een wrak. Hij moest boren (en die angst daarvoor zit heeeeeeel diep), hij heeft dit dan ook niet gedaan en alleen tandsteen verwijderd (handmatig aangezien het geluid van dat apparaat lijkt op boren).
Nu is het weer tijd voor een nieuwe afspraak: deze staat gepland voor de volgende maand.
Hij heeft me de laatste keer doorverwezen naar het centrum voor bijzondere tandheelkunde (volgens mij heeft elk hoofdziekenhuis van de provincie 1). De papieren zijn ingevuld en het is wachten op een afspraak (lange wachttijd trouwens).
Maar goed is zou geen angsthaas zijn als ik ook niet bang zou zijn voor de narcose en de gevolgen (wil niet dood).
Dus als jullie ervaringen daarover hebben (narcose of centrum voor bijzondere tandheelkunde, wees vrij om mij te pm-en)
Gr. Eviltj
PS. De huisarts gaf als tip mee: gebruik oxazepam bij een ingreep of afspraak : heb dit 1 keer gedaan (de laatste keer dus dat ie niet heeft geboord, alleen tandsteen heeft verwijderd). Hoe is jullie ervaring hiermee?
anoniem_83798 wijzigde dit bericht op 20-05-2010 15:15
Reden: letter vergeten en aanvulling tekst
Reden: letter vergeten en aanvulling tekst
% gewijzigd
zondag 30 mei 2010 om 20:27
Even mijn verhaal (zal het proberen kort te houden).
Ouders gehad met beide kunstgebit (die hadden mij meer het belang van poetsen moeten bijbrengen, maar dat terzijde).
Vroeger vreselijke tandarts gehad die niet aan verdoving deed en de geur bij binnenkomst al te ruiken was.
Ook was deze man niet sociaal getalenteerd (op zijn zachtst gezegd).
Daarna alleen jaren heen gegaan als echt niet anders kon (trekken van verstandskiezen).
Toen na jaren en jaren een tandarts gezocht toen we hier kwamen wonen (had vreselijke pijn en ben met spoed naar hem toegegaan en hem aangehouden, moest zelfs de eerste keer overgeven, hij had ALLE begrip).
Langzaam maar zeker groeide het vertrouwen en liet ik een aantal behandelingen doen aan mijn bovengebit. Dit is nu verder prima (kunst, maar goed).
Onder ook al aantal behandelingen gedaan zoals tandsteen e.d.
Toen moest ik op een gegeven ogenblik naar de kaakchirurg (met spoed dat dan wel weer). Ik ging vol vertrouwen heen, dacht dat mijn angst verdwenen was. Gesprek en foto's laten maken , dikke prima ! En toen kwam de dag van de behandeling (ik geloof dat ie moest trekken o.d. ik weet het niet meer precies). Mijn man was mee en die mocht ook gewoon mee in de ruimte waar ik werd behandeld. Alles werd afgedekt, Eviltje werd verdoofd. Alleen wat ik me dus nog kan herinneren was dat Eviltje geen dik wang kreeg en vreemd gevoel in wang wat ik wel altijd kreeg als tandarts verdoofde, maar dacht zal wel goed zijn, weet ik veel.
Dus ik lag daar braaf, man zat t.o. op bankje en kaakchirurg ging aan de slag. Ik geloof zelfs dat hij aan het boren (???) was. Op gegeven ogenblik hield ik het niet meer van de pijn en gaf aan flauw te gaan vallen, hij ontkennen: kan niet je ligt, ik zou van ja maar toch ga ik out. En ja hoor daar ging ik.... ik huilend en wel.... ik kwam bij en huilde weer en hij gaf aan dat de behandeling af gemaakt moest worden, die heeft ie afgemaakt (ik weet nog steeds niet hoe, ben dat deel helemaal kwijt). Hij was klaar en heb nog een half uur op de brancard na liggen shaken en huilen. Manlief heeft me in auto geholpen en lijkbleek naar huis en daarna alleen maar geslapen.
Vervolgens half jaar laten voor controle: gaatje en tandsteen, ik kreeg me daar toch een paniek aanval. Ik kon het nergens vinden (dat was vorig jaar rond deze tijd). Vervolg afspraak gemaakt, tandarts was vol begrip.
Toen aantal weken later (met een oxazepam van ome dokter) naar tandarts. Heb tandsteen laten verwijderen (handmatig ivm geluid van de boor) en het gaatje niet laten vullen.
Verwijzing gekregen voor CVBT (centrum voor bijzondere tandheelkunde, in elk groot ziekenhuis gevestigd).
Nu inmiddels op de wachtlijst vanaf april.
En volgende maand moet ik weer naar reguliere tandarts.
Ik lees mee omdat ik veel dingen herken.
Angst naar de tandarts is echt niet leuk en je denkt of ben je de enige (het is op spinnen na de grootste angst in NL).
Veel mensen in je omgeving zullen niet begrijpen hoe het je kan beheersen, angst is een vreemd iets. Ik herken die zin dan ook heel goed: leven na de tandarts, het voelt soms of is dat er idd. niet en is alleen de tandarts er, het beheerst je gedachten meer dan goed voor je is (tenminste bij mij dan he).
Ik ben hier en daar trots op mezelf dat ik aantal dingen heb laten uitvoeren en dat ik stappen heb ondernemen en dus niet meer vermijd, dat is voor mij al heel wat.
Ik hoop dan ook echt dat de CVBT mij goed doet zodat ik goede beslissingen neem en kritisch kan kijken naar welke handelingen goed voor me zijn.
Wellicht ga ik onder narcose, wellicht ook niet, ik weet het nog niet. Wellicht loop ik wel weg bij hen of bij reguliere tandarts, ik probeer (en dat lukt niet altijd) om er niet aan te denken en mee te gaan op de zee.
Sterkte voor allen, ik weet hoe het voelt
Ouders gehad met beide kunstgebit (die hadden mij meer het belang van poetsen moeten bijbrengen, maar dat terzijde).
Vroeger vreselijke tandarts gehad die niet aan verdoving deed en de geur bij binnenkomst al te ruiken was.
Ook was deze man niet sociaal getalenteerd (op zijn zachtst gezegd).
Daarna alleen jaren heen gegaan als echt niet anders kon (trekken van verstandskiezen).
Toen na jaren en jaren een tandarts gezocht toen we hier kwamen wonen (had vreselijke pijn en ben met spoed naar hem toegegaan en hem aangehouden, moest zelfs de eerste keer overgeven, hij had ALLE begrip).
Langzaam maar zeker groeide het vertrouwen en liet ik een aantal behandelingen doen aan mijn bovengebit. Dit is nu verder prima (kunst, maar goed).
Onder ook al aantal behandelingen gedaan zoals tandsteen e.d.
Toen moest ik op een gegeven ogenblik naar de kaakchirurg (met spoed dat dan wel weer). Ik ging vol vertrouwen heen, dacht dat mijn angst verdwenen was. Gesprek en foto's laten maken , dikke prima ! En toen kwam de dag van de behandeling (ik geloof dat ie moest trekken o.d. ik weet het niet meer precies). Mijn man was mee en die mocht ook gewoon mee in de ruimte waar ik werd behandeld. Alles werd afgedekt, Eviltje werd verdoofd. Alleen wat ik me dus nog kan herinneren was dat Eviltje geen dik wang kreeg en vreemd gevoel in wang wat ik wel altijd kreeg als tandarts verdoofde, maar dacht zal wel goed zijn, weet ik veel.
Dus ik lag daar braaf, man zat t.o. op bankje en kaakchirurg ging aan de slag. Ik geloof zelfs dat hij aan het boren (???) was. Op gegeven ogenblik hield ik het niet meer van de pijn en gaf aan flauw te gaan vallen, hij ontkennen: kan niet je ligt, ik zou van ja maar toch ga ik out. En ja hoor daar ging ik.... ik huilend en wel.... ik kwam bij en huilde weer en hij gaf aan dat de behandeling af gemaakt moest worden, die heeft ie afgemaakt (ik weet nog steeds niet hoe, ben dat deel helemaal kwijt). Hij was klaar en heb nog een half uur op de brancard na liggen shaken en huilen. Manlief heeft me in auto geholpen en lijkbleek naar huis en daarna alleen maar geslapen.
Vervolgens half jaar laten voor controle: gaatje en tandsteen, ik kreeg me daar toch een paniek aanval. Ik kon het nergens vinden (dat was vorig jaar rond deze tijd). Vervolg afspraak gemaakt, tandarts was vol begrip.
Toen aantal weken later (met een oxazepam van ome dokter) naar tandarts. Heb tandsteen laten verwijderen (handmatig ivm geluid van de boor) en het gaatje niet laten vullen.
Verwijzing gekregen voor CVBT (centrum voor bijzondere tandheelkunde, in elk groot ziekenhuis gevestigd).
Nu inmiddels op de wachtlijst vanaf april.
En volgende maand moet ik weer naar reguliere tandarts.
Ik lees mee omdat ik veel dingen herken.
Angst naar de tandarts is echt niet leuk en je denkt of ben je de enige (het is op spinnen na de grootste angst in NL).
Veel mensen in je omgeving zullen niet begrijpen hoe het je kan beheersen, angst is een vreemd iets. Ik herken die zin dan ook heel goed: leven na de tandarts, het voelt soms of is dat er idd. niet en is alleen de tandarts er, het beheerst je gedachten meer dan goed voor je is (tenminste bij mij dan he).
Ik ben hier en daar trots op mezelf dat ik aantal dingen heb laten uitvoeren en dat ik stappen heb ondernemen en dus niet meer vermijd, dat is voor mij al heel wat.
Ik hoop dan ook echt dat de CVBT mij goed doet zodat ik goede beslissingen neem en kritisch kan kijken naar welke handelingen goed voor me zijn.
Wellicht ga ik onder narcose, wellicht ook niet, ik weet het nog niet. Wellicht loop ik wel weg bij hen of bij reguliere tandarts, ik probeer (en dat lukt niet altijd) om er niet aan te denken en mee te gaan op de zee.
Sterkte voor allen, ik weet hoe het voelt
