
Slecht in communiceren..... :(
vrijdag 25 juni 2010 om 09:51
Wie heeft er ook last van? Bij school al die moeders gezellig met elkaar zien "beppen" en er zelf een beetje bijstaan?
Een bekende ergens tegenkomen en een gesprek wíllen voeren, maar niet goed weten hoe?
Bang zijn om het verkeerde tegen iemand te zeggen, of iets verkeerds te vragen?
Collega's vriendschappen zien sluiten en zelf alleen maar die collega blijven ?
Tips please!!
Of ervaringen van anderen? Hoe gaan jullie ermee om? Ik word er af en toe zo sikkeneurig van
Een bekende ergens tegenkomen en een gesprek wíllen voeren, maar niet goed weten hoe?
Bang zijn om het verkeerde tegen iemand te zeggen, of iets verkeerds te vragen?
Collega's vriendschappen zien sluiten en zelf alleen maar die collega blijven ?
Tips please!!
Of ervaringen van anderen? Hoe gaan jullie ermee om? Ik word er af en toe zo sikkeneurig van
dinsdag 29 juni 2010 om 19:42
Ik ben ook zo n makkelijke prater. Voor mijn part bij de slager in de rij, of op de markt met de worstenverkoper of de flyeruitdeler.
Maar op het schoolplein weer niet. Daar kent de halve goegemeente elkaar al jaren, en ik vind de meeste gesprekken over kindergedoe en "dus ik zeg hun hebben dittemedat gedaan zeg ik, ik zeg en moet je die aanbieding bij de Jumbo zien..." gewoon 9 van de 10 x oninteressant.
Het ligt er dus aan. Soms is het echt niet erg dat je niet meebabbelt met de meute. En soms is het gewoon lekker gezellig om even een eind in het wilde weg te babbelen. Maar dat moet je idd wel willen.
Maar op het schoolplein weer niet. Daar kent de halve goegemeente elkaar al jaren, en ik vind de meeste gesprekken over kindergedoe en "dus ik zeg hun hebben dittemedat gedaan zeg ik, ik zeg en moet je die aanbieding bij de Jumbo zien..." gewoon 9 van de 10 x oninteressant.
Het ligt er dus aan. Soms is het echt niet erg dat je niet meebabbelt met de meute. En soms is het gewoon lekker gezellig om even een eind in het wilde weg te babbelen. Maar dat moet je idd wel willen.
dinsdag 29 juni 2010 om 19:45
Ik moet ineens denken aan een vent die ik een keer ontmoette in een training. Die wilde steeds aan het woord zijn. Bij alles wat ter sprake kwam, had hij wel een voorbeeld hoe hij dat beleefd had. En dan van die verschrikkelijk lange niet ter zake doende verhalen... mijn schoonmoeder is er een kleine jongen bij.
Die man had absoluut niet door dat er steeds pogingen werden gedaan hem kort te sluiten, dat mensen met hun ogen zaten te rollen, etc. Echt tergend.
Dan heb ik liever iemand zoals jij, TO. Beetje bescheiden.
Die man had absoluut niet door dat er steeds pogingen werden gedaan hem kort te sluiten, dat mensen met hun ogen zaten te rollen, etc. Echt tergend.
Dan heb ik liever iemand zoals jij, TO. Beetje bescheiden.
dinsdag 29 juni 2010 om 23:17
Hihi, moet lachen om je verhaaltje Nijntje. Leuk dat je Nijntje heet trouwens. Nee, veel pratende mensen en langdradige mensen zijn Zeker niet altijd goed in communiceren. Sterker nog, ze hebben niet in de gaten hoe dit op anderen overkomt.
Alweer jaloers. Want zo'n persoon heeft er " geen last van " ...denkt waarschijnlijk niet na over hoe zou ik overkomen?
Alweer jaloers. Want zo'n persoon heeft er " geen last van " ...denkt waarschijnlijk niet na over hoe zou ik overkomen?
vrijdag 2 juli 2010 om 10:38
Dit is weer zo'n topic waar ik meteen opgelucht van word omdat ik nu eindelijk weet dat ik niet de enige ben.
Maar het voelt alsof iedereen om me heen zo makkelijk communiceert. Gisteren bijvoorbeeld hadden we op ons werk een groot feest en ik wist gewoon niet wat ik tegen mijn collegas, contacten enz. moest zeggen. Ik weet dat ik op zulke momenten interesse in hun moet tonen en vragen moet stellen, maar soms vind ik zulke sociale evenementen zo eng dat ik helemaal dichtklap.
Ik ben een introvert, ik ben verlegen, ik ben onzeker en ik hou niet van praten. Nou, dit bij elkaar voel ik me wel vaak eenzaam.
Vooral nu - omdat ik iemand op mijn werk heel erg leuk vind, en als ik hem zie, niet verder kom dan een hallo, hoe gaat het? Verder niets. Iedere keer verzin ik vragen, maar ook al staan we naast elkaar in de rij in de kantine, komt er geen woord uit mijn mond.
Daarom voel ik me ook enorm down. Ik ben al jaren single, daarvoor slechte relatie gehad, nu eindelijk, echt eindelijk een leuke jongen tegengekomen, maar durf niet eens gewoon met hem te praten
Balen....
Maar het voelt alsof iedereen om me heen zo makkelijk communiceert. Gisteren bijvoorbeeld hadden we op ons werk een groot feest en ik wist gewoon niet wat ik tegen mijn collegas, contacten enz. moest zeggen. Ik weet dat ik op zulke momenten interesse in hun moet tonen en vragen moet stellen, maar soms vind ik zulke sociale evenementen zo eng dat ik helemaal dichtklap.
Ik ben een introvert, ik ben verlegen, ik ben onzeker en ik hou niet van praten. Nou, dit bij elkaar voel ik me wel vaak eenzaam.
Vooral nu - omdat ik iemand op mijn werk heel erg leuk vind, en als ik hem zie, niet verder kom dan een hallo, hoe gaat het? Verder niets. Iedere keer verzin ik vragen, maar ook al staan we naast elkaar in de rij in de kantine, komt er geen woord uit mijn mond.
Daarom voel ik me ook enorm down. Ik ben al jaren single, daarvoor slechte relatie gehad, nu eindelijk, echt eindelijk een leuke jongen tegengekomen, maar durf niet eens gewoon met hem te praten

vrijdag 2 juli 2010 om 10:56
Oh, zo herkenbaar dit! Ik heb hier ook echt moeite mee. Inderdaad op verjaardagen en bruiloften enzo. Iedereen lijkt precies te weten wat hij/zij moet zeggen, en ik sta me alleen maar af te vragen wat ik moet zeggen, en wat ze allemaal denken over mij. Constant ben ik bezig met hoe ik overkom, en daardoor ben ik mezelf dan niet echt meer. Erg vermoeiend.
Wel geinig, mijn beste vriendin is precies het tegenovergestelde van mij. Die heeft juist een vlotte babbel, en is totaal niet onzeker. Ik zou vaak willen dat ik iets meer van haar had.
Eigenlijk is het best wel arrogant. Ik denk namelijk in dat soort situaties constant dat mensen iets van mij vinden, van hoe ik eruit zie, wat ik zeg, en hoe ik de dingen zeg. Ik denk dat mensen constant met mij bezig zijn. Dat is arrogant, maar ik ben juist onzeker.
Wel geinig, mijn beste vriendin is precies het tegenovergestelde van mij. Die heeft juist een vlotte babbel, en is totaal niet onzeker. Ik zou vaak willen dat ik iets meer van haar had.
Eigenlijk is het best wel arrogant. Ik denk namelijk in dat soort situaties constant dat mensen iets van mij vinden, van hoe ik eruit zie, wat ik zeg, en hoe ik de dingen zeg. Ik denk dat mensen constant met mij bezig zijn. Dat is arrogant, maar ik ben juist onzeker.
vrijdag 2 juli 2010 om 22:24
@vicodin; ik snap je helemaal; iedereen lijkt precies te weten wat hij/zij moet zeggen
ook denk ik vaak (te veel) aan wat anderen van mij denken; en toch als t een paar keer wel goed gaat, en je hebt wat leuke gesprekken gehad dan denk ik ineens veel anders; maar zodra t weer een keer misgaat, of je slaat weer dicht, dan ben ik gelijk weer terug bij af en voel ik me zo lullig
tja, arrogant, misschien wel ja.... terwijl een goede oplossing juist is om vragen aan anderen te stellen en niet teveel met jezelf bezig te zijn
maar ik heb dan juist weer vaak dat ik; om t gesprek gaande te houden; toch weer dingen over mezelf ga vertellen
en ik heb eigenlijk best een hekel aan mensen die altijd antwoorden met: oh ja, dat heeft mijn moeder, oma, buurvrouw, zus, vriendin enz enz ook meegemaakt enz enz
pff vermoeiend inderdaad haha
ook denk ik vaak (te veel) aan wat anderen van mij denken; en toch als t een paar keer wel goed gaat, en je hebt wat leuke gesprekken gehad dan denk ik ineens veel anders; maar zodra t weer een keer misgaat, of je slaat weer dicht, dan ben ik gelijk weer terug bij af en voel ik me zo lullig
tja, arrogant, misschien wel ja.... terwijl een goede oplossing juist is om vragen aan anderen te stellen en niet teveel met jezelf bezig te zijn
maar ik heb dan juist weer vaak dat ik; om t gesprek gaande te houden; toch weer dingen over mezelf ga vertellen
en ik heb eigenlijk best een hekel aan mensen die altijd antwoorden met: oh ja, dat heeft mijn moeder, oma, buurvrouw, zus, vriendin enz enz ook meegemaakt enz enz
pff vermoeiend inderdaad haha
zaterdag 3 juli 2010 om 09:17
quote:vicodin schreef op 02 juli 2010 @ 10:56:
Oh, zo herkenbaar dit! Ik heb hier ook echt moeite mee. Inderdaad op verjaardagen en bruiloften enzo. Iedereen lijkt precies te weten wat hij/zij moet zeggen, en ik sta me alleen maar af te vragen wat ik moet zeggen, en wat ze allemaal denken over mij. Constant ben ik bezig met hoe ik overkom, en daardoor ben ik mezelf dan niet echt meer. Erg vermoeiend.
Ik herken dat ook bij mij zelf, maar ik maak me daar minder zorgen om. Soms vraag ik me af wat ik moet zeggen, en soms ben ik extravert, en ben ik bijna de gangmaker tijdens een feest. Hangt dus af welke situatie gecreëerd is. Het kan erg verschillen.
quote:Eigenlijk is het best wel arrogant. Ik denk namelijk in dat soort situaties constant dat mensen iets van mij vinden, van hoe ik eruit zie, wat ik zeg, en hoe ik de dingen zeg. Ik denk dat mensen constant met mij bezig zijn. Dat is arrogant, maar ik ben juist onzeker.
Doet me denken aan een topic waarin arrogantie met verlegenheid wordt verward. De persoon in kwestie voelt zich verlegen, maar hij komt naar het gevoel van anderen bij hen arrogant over. En dat is wat de persoon nou net niet wil zijn: arrogant.
Ik kijk ook naar mijzelf op dit forum. Vroeger was ik wat verlegen op dit forum. Nu denk ik dat ik erg zelfverzekerd ben.
Oh, zo herkenbaar dit! Ik heb hier ook echt moeite mee. Inderdaad op verjaardagen en bruiloften enzo. Iedereen lijkt precies te weten wat hij/zij moet zeggen, en ik sta me alleen maar af te vragen wat ik moet zeggen, en wat ze allemaal denken over mij. Constant ben ik bezig met hoe ik overkom, en daardoor ben ik mezelf dan niet echt meer. Erg vermoeiend.
Ik herken dat ook bij mij zelf, maar ik maak me daar minder zorgen om. Soms vraag ik me af wat ik moet zeggen, en soms ben ik extravert, en ben ik bijna de gangmaker tijdens een feest. Hangt dus af welke situatie gecreëerd is. Het kan erg verschillen.
quote:Eigenlijk is het best wel arrogant. Ik denk namelijk in dat soort situaties constant dat mensen iets van mij vinden, van hoe ik eruit zie, wat ik zeg, en hoe ik de dingen zeg. Ik denk dat mensen constant met mij bezig zijn. Dat is arrogant, maar ik ben juist onzeker.
Doet me denken aan een topic waarin arrogantie met verlegenheid wordt verward. De persoon in kwestie voelt zich verlegen, maar hij komt naar het gevoel van anderen bij hen arrogant over. En dat is wat de persoon nou net niet wil zijn: arrogant.
Ik kijk ook naar mijzelf op dit forum. Vroeger was ik wat verlegen op dit forum. Nu denk ik dat ik erg zelfverzekerd ben.
World of Warcraft: Legion
woensdag 7 juli 2010 om 22:26
Arrogant en onzeker ligt eigenlijk ver uit elkaar maar toch kan dat anders overkomen.
Ik ben onzeker, kan daardoor juist meer in mezelf keren, een ander zal dat als arrogant zien, omdat ik diegene niet aankijk en naar mijn scherm/bureau o.i.d. kijk.
Ook hier in de straat als ik thuis kom met de auto van bijv. boodschappen zit er wel eens een clubje mensen voor op het bankje en eromheen...zij volgen naar mijn gevoel de auto ( en dus mij ) tot ik geparkeerd heb en gezwaaid heb, maar soms kijk ik naar de grond en pak snel mn tas en ga naar binnen, gewoon omdat ik niet durf naar zo'n groep toe, ook als er 1 buurvrouw bijzit die ik goed ken ( en mij snapt )...de buurtbewoners denken: jeetje die is arrogant zeg!
Lastig lastig lastig....
Ik ben onzeker, kan daardoor juist meer in mezelf keren, een ander zal dat als arrogant zien, omdat ik diegene niet aankijk en naar mijn scherm/bureau o.i.d. kijk.
Ook hier in de straat als ik thuis kom met de auto van bijv. boodschappen zit er wel eens een clubje mensen voor op het bankje en eromheen...zij volgen naar mijn gevoel de auto ( en dus mij ) tot ik geparkeerd heb en gezwaaid heb, maar soms kijk ik naar de grond en pak snel mn tas en ga naar binnen, gewoon omdat ik niet durf naar zo'n groep toe, ook als er 1 buurvrouw bijzit die ik goed ken ( en mij snapt )...de buurtbewoners denken: jeetje die is arrogant zeg!
Lastig lastig lastig....