Psyche
alle pijlers
In scheiding en zoveel moeite met co-ouderschap
zondag 1 augustus 2010 om 22:55
Mijn man en ik liggen al maanden in scheiding. Het schiet maar niet op, de afwikkeling wordt telkens bemoeilijkt door alle negatieve emoties van zijn kant. We hebben een dochtertje van anderhalf en volgens de tijdelijke regeling die we afgesproken hebben zorgen we 50/50 voor haar. Mijn ex eist co-ouderschap maar weigert met mij te communiceren over ons kind omdat hij contact met mij 'niet aankan'. Het valt mij zo zwaar om mijn kindje te moeten missen... Ik zie op tegen iedere overdracht. Deze week was hij op vakantie en had ik ook vrij, dus heb ik de hele week fulltime voor haar gezorgd. Morgen moet ik weer werken, breng ik haar 's ochtends naar de creche en haalt haar vader haar 's middags op. Is ze dus weer bij hem. Ik kan het bijna niet, ik word er zo vreselijk verdrietig van. Wat een gemene schrijnende diepe pijn is dit iedere keer. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Ze is nog zo klein en ze moet iedere keer weer omschakelen, weer een ander huis, een ander bedje... Ik voel me zo schuldig, hoewel het leven met haar vader samen echt geen optie meer was.
Wie herkent dit? Wie geeft me hoop dat dit gevoel ooit hanteerbaar wordt? Ik word op dit moment letterlijk misselijk van de gedachte dat ze weer naar haar vader moet. Ik lig er 's nachts wakker van en op een avond als deze stromen de tranen over mijn wangen.
Wie herkent dit? Wie geeft me hoop dat dit gevoel ooit hanteerbaar wordt? Ik word op dit moment letterlijk misselijk van de gedachte dat ze weer naar haar vader moet. Ik lig er 's nachts wakker van en op een avond als deze stromen de tranen over mijn wangen.
dinsdag 3 augustus 2010 om 09:59
De moeder zou ook gewoon fulltime kunnen gaan werken, in elk geval in de weken dat het kind bij de vader is. Dan maakt ze zich minder afhankelijk van alimentatie.
Ben 't verder met DNM eens, dat de vader in z'n recht staat en het kind daar geen schade door ondervindt. Het zijn toch vaak weer de vrouwen die hun onafhankelijkheid op 't spel zetten voor 'n kind door minder te gaan werken. Groot gelijk dat die man z'n carriere er niet voor verkwanseld. Hij heeft prima oplossingen en wil er ook nog voor z'n kind zijn. Niets mis mee!
Ben 't verder met DNM eens, dat de vader in z'n recht staat en het kind daar geen schade door ondervindt. Het zijn toch vaak weer de vrouwen die hun onafhankelijkheid op 't spel zetten voor 'n kind door minder te gaan werken. Groot gelijk dat die man z'n carriere er niet voor verkwanseld. Hij heeft prima oplossingen en wil er ook nog voor z'n kind zijn. Niets mis mee!
dinsdag 3 augustus 2010 om 10:07
quote:dertigmin schreef op 03 augustus 2010 @ 09:31:
DNM,
Ik ben het niet met je eens. Co-ouderschap houdt ook in dat je (jullie) je kind een gelijkwaardige opvoeding geeft. Dus er voor zorgt dat de weken gelijk zijn in plaats van de ene week veel opvang en de andere week bijna niets.Dat gaat toch niet? Hoe zie je dat als een van de exen meer of minder zou gaan willen werken, of op andere dagen / tijden? Moet de ander dat dan ook gaan doen?
DNM,
Ik ben het niet met je eens. Co-ouderschap houdt ook in dat je (jullie) je kind een gelijkwaardige opvoeding geeft. Dus er voor zorgt dat de weken gelijk zijn in plaats van de ene week veel opvang en de andere week bijna niets.Dat gaat toch niet? Hoe zie je dat als een van de exen meer of minder zou gaan willen werken, of op andere dagen / tijden? Moet de ander dat dan ook gaan doen?
dinsdag 3 augustus 2010 om 10:09
quote:TO werkt niet voor niets 3,5 dag. Er is dus afgesproken in het huwelijk dat TO minder zou gaan werken en dus meer zorg op haar zou nemen, terwijl haar ex gewoon full-time zou blijven werken.
Vaak wordt zoiets niet afgesproken maar medegedeeld door een vrouw aan haar man. Denk niet dat er veel mannen zijn anno nu die hun vrouw zouden belemmeren fulltime te blijven werken zodra er 'n kind komt.
Als TO het kind 'n gelijkwaardige opvoeding wil geven kan ook zij gewoon fulltime gaan werken zodat het kind wekelijks dezelfde routine heeft.
Vaak wordt zoiets niet afgesproken maar medegedeeld door een vrouw aan haar man. Denk niet dat er veel mannen zijn anno nu die hun vrouw zouden belemmeren fulltime te blijven werken zodra er 'n kind komt.
Als TO het kind 'n gelijkwaardige opvoeding wil geven kan ook zij gewoon fulltime gaan werken zodat het kind wekelijks dezelfde routine heeft.
dinsdag 3 augustus 2010 om 10:09
Er word vaker alimentatie toegekend als er een groot inkomen verschil is. Het is een misvatting dat er geen alimentatie betaald moet worden als er co-ouderschap is.
Ik ben het met je eens dat een gelijkwaardige opvoeding niet de wens van de moeder hoeft te volgen. Maar ook niet de wens van de vader. Als je een co-ouderschap aan gaat moet het kind voorop staan en vooral de communicatie. Dit is niet het geval. Vooral ook gelijkheid. Samen beslissen over het kind(eren). Niet alleen. TO en ex hebben er in dit geval beiden een handje van.
Jouw oplossing vind ik een hele goede. Zo creeer je rust voor de kinderen.
Mijn menig is dat er afspraken gemaakt zijn in het huwelijk qua opvoeding voor het kind. Het huwelijk is niet meer het kind wel. Dus er moeten nieuwe afspraken gemaakt worden voor het kind. Het belangrijkste is dat het kind centraal staat.
Ik ben het met je eens dat een gelijkwaardige opvoeding niet de wens van de moeder hoeft te volgen. Maar ook niet de wens van de vader. Als je een co-ouderschap aan gaat moet het kind voorop staan en vooral de communicatie. Dit is niet het geval. Vooral ook gelijkheid. Samen beslissen over het kind(eren). Niet alleen. TO en ex hebben er in dit geval beiden een handje van.
Jouw oplossing vind ik een hele goede. Zo creeer je rust voor de kinderen.
Mijn menig is dat er afspraken gemaakt zijn in het huwelijk qua opvoeding voor het kind. Het huwelijk is niet meer het kind wel. Dus er moeten nieuwe afspraken gemaakt worden voor het kind. Het belangrijkste is dat het kind centraal staat.
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
dinsdag 3 augustus 2010 om 10:16
Daar ben ik het mee eens Dertigmin. Maar de situatie die de ex heeft is geen reden tot onrust. Wat wel reden tot zorg is inderdaad die communicatie met elkaar en het niet respecteren van elkaars opvoeding. Een mediator op dit vlak zou dan ook niet verkeerd zijn. Met als uitgangspunt een goedlopende co ouderschap. TO zal zelf een stap kunnen maken (iemand moet beginnen) door respectvol met haar ex om te kunnen gaan. Dan hoeft iemand niet defentief te reageren. Want instinctief zet iemand dan zijn hakken in het zand.
dinsdag 3 augustus 2010 om 10:23
quote:dertigmin schreef op 03 augustus 2010 @ 10:09:
Mijn menig is dat er afspraken gemaakt zijn in het huwelijk qua opvoeding voor het kind. Het huwelijk is niet meer het kind wel. Dus er moeten nieuwe afspraken gemaakt worden voor het kind. Het belangrijkste is dat het kind centraal staat.
Natuurlijk heb je helemaal gelijk. Alleen kunnen de exen van mening verschillen over wat er goed is voor het kind. Ik lees dat hij vooral heel erg rode vlekken krijgt als hij het gevoel heeft dat zij zich met zijn leven wil bemoeien en zij vindt hem een lul. Da's geen goed uitgangspunt voor constructief overleg over de opvoeding. En als dat er (nu) niet in zit, zit dat er helaas niet in.
TO of haar ex kunnen altijd nog naar de rechter, als dit niets wordt en een van twee toch voor hoofdverblijf wil gaan.
Mijn menig is dat er afspraken gemaakt zijn in het huwelijk qua opvoeding voor het kind. Het huwelijk is niet meer het kind wel. Dus er moeten nieuwe afspraken gemaakt worden voor het kind. Het belangrijkste is dat het kind centraal staat.
Natuurlijk heb je helemaal gelijk. Alleen kunnen de exen van mening verschillen over wat er goed is voor het kind. Ik lees dat hij vooral heel erg rode vlekken krijgt als hij het gevoel heeft dat zij zich met zijn leven wil bemoeien en zij vindt hem een lul. Da's geen goed uitgangspunt voor constructief overleg over de opvoeding. En als dat er (nu) niet in zit, zit dat er helaas niet in.
TO of haar ex kunnen altijd nog naar de rechter, als dit niets wordt en een van twee toch voor hoofdverblijf wil gaan.
dinsdag 3 augustus 2010 om 10:24
Eens. Maar heb ik ergens gelezen dat ex de mediation al heeft afgekapt?
Mediation kan ook alleen maar werken als je er met een open vizier in gaat en je kind op de eerste plaats zet.
Naar mijn mening geeft het wel onrust. Een kind van 1,5 kan niet aangeven wat hij/zij prettig vindt. Als er niet normaal overlegd kan worden wat er met het kind gaat gebeuren of gebeurt is (denk aan ziek zijn, slecht slapen, een kind van 1,5 kan dit niet vertellen) dan zou het voor mij ook snel ophouden.
Niet dat ik de vader niet vertrouw, hij kan net zo goed voor het kind zorgen als hij/zij ziek is. Zelfs oma kan dat. Maar ik zou wel graag willen weten waarom mijn kind bijvoorbeeld de week erop slecht eet of slaapt. Dat soort dingen.
Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen op een goede manier.
Mediation kan ook alleen maar werken als je er met een open vizier in gaat en je kind op de eerste plaats zet.
Naar mijn mening geeft het wel onrust. Een kind van 1,5 kan niet aangeven wat hij/zij prettig vindt. Als er niet normaal overlegd kan worden wat er met het kind gaat gebeuren of gebeurt is (denk aan ziek zijn, slecht slapen, een kind van 1,5 kan dit niet vertellen) dan zou het voor mij ook snel ophouden.
Niet dat ik de vader niet vertrouw, hij kan net zo goed voor het kind zorgen als hij/zij ziek is. Zelfs oma kan dat. Maar ik zou wel graag willen weten waarom mijn kind bijvoorbeeld de week erop slecht eet of slaapt. Dat soort dingen.
Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen op een goede manier.
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
dinsdag 3 augustus 2010 om 10:30
quote:dertigmin schreef op 03 augustus 2010 @ 10:24:
Eens. Maar heb ik ergens gelezen dat ex de mediation al heeft afgekapt?
Volgens mij was dit in scheidingsfase, wat iets anders is dan co ouderschap insteek. En een ander schiet alles af als het maar een bepaalde manier gebracht wordt. Niemand wil het gevoel hebben in een val te lopen.
Mediation kan ook alleen maar werken als je er met een open vizier in gaat en je kind op de eerste plaats zet.
Ja, daarom zal iemand moeten beginnen met op zijn minst respectvol gedrag naar de ander. Als TO wijs is, is zij dat. Hij volgt vanzelf als hij niet meer het gevoel heeft dat zij zijn leven wil bepalen.
Naar mijn mening geeft het wel onrust. Een kind van 1,5 kan niet aangeven wat hij/zij prettig vindt. Als er niet normaal overlegd kan worden wat er met het kind gaat gebeuren of gebeurt is (denk aan ziek zijn, slecht slapen, een kind van 1,5 kan dit niet vertellen) dan zou het voor mij ook snel ophouden.
Dat klopt, dit geeft ook onrust. Dat zeg ik ook juist. Maar dat heeft niets te maken met de keuzes van ex om een dag meer te werken. Dit heeft te maken met gebrek aan respect voor elkaars opvoeding. Blijkbaar vinden ze beiden het kind erg belangrijk. Een goed uitgangspunt. Echter moeten ze eerst uit de loopgraven voor ze de intentie van de ander kunnen vertrouwen.
Niet dat ik de vader niet vertrouw, hij kan net zo goed voor het kind zorgen als hij/zij ziek is. Zelfs oma kan dat. Maar ik zou wel graag willen weten waarom mijn kind bijvoorbeeld de week erop slecht eet of slaapt. Dat soort dingen.
Dat ligt dus ook aan haar eigen communicatie. Hoe graag praat jij met iemand die jouw opvoeding ernstig in twijfel brengt, terwijl er niets aan de hand is? Het begint bij haarzelf.
Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen op een goede manier.We helpen wel
Eens. Maar heb ik ergens gelezen dat ex de mediation al heeft afgekapt?
Volgens mij was dit in scheidingsfase, wat iets anders is dan co ouderschap insteek. En een ander schiet alles af als het maar een bepaalde manier gebracht wordt. Niemand wil het gevoel hebben in een val te lopen.
Mediation kan ook alleen maar werken als je er met een open vizier in gaat en je kind op de eerste plaats zet.
Ja, daarom zal iemand moeten beginnen met op zijn minst respectvol gedrag naar de ander. Als TO wijs is, is zij dat. Hij volgt vanzelf als hij niet meer het gevoel heeft dat zij zijn leven wil bepalen.
Naar mijn mening geeft het wel onrust. Een kind van 1,5 kan niet aangeven wat hij/zij prettig vindt. Als er niet normaal overlegd kan worden wat er met het kind gaat gebeuren of gebeurt is (denk aan ziek zijn, slecht slapen, een kind van 1,5 kan dit niet vertellen) dan zou het voor mij ook snel ophouden.
Dat klopt, dit geeft ook onrust. Dat zeg ik ook juist. Maar dat heeft niets te maken met de keuzes van ex om een dag meer te werken. Dit heeft te maken met gebrek aan respect voor elkaars opvoeding. Blijkbaar vinden ze beiden het kind erg belangrijk. Een goed uitgangspunt. Echter moeten ze eerst uit de loopgraven voor ze de intentie van de ander kunnen vertrouwen.
Niet dat ik de vader niet vertrouw, hij kan net zo goed voor het kind zorgen als hij/zij ziek is. Zelfs oma kan dat. Maar ik zou wel graag willen weten waarom mijn kind bijvoorbeeld de week erop slecht eet of slaapt. Dat soort dingen.
Dat ligt dus ook aan haar eigen communicatie. Hoe graag praat jij met iemand die jouw opvoeding ernstig in twijfel brengt, terwijl er niets aan de hand is? Het begint bij haarzelf.
Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen op een goede manier.We helpen wel
dinsdag 3 augustus 2010 om 10:31
quote:dertigmin schreef op 03 augustus 2010 @ 10:26:
Sowieso moet er afgesproken worden waar het hoofdverblijf is. De NL staat is nog niet berekend op een kind met 2 woonadressen.Dat zal nu al bekend zijn. Klopt, ik heb twee kinderen met mijn ex en wij hebben ieder 1 kind op een adres staan ivm kinderbijslag, belastingvoordelen ed.
Sowieso moet er afgesproken worden waar het hoofdverblijf is. De NL staat is nog niet berekend op een kind met 2 woonadressen.Dat zal nu al bekend zijn. Klopt, ik heb twee kinderen met mijn ex en wij hebben ieder 1 kind op een adres staan ivm kinderbijslag, belastingvoordelen ed.
woensdag 4 augustus 2010 om 13:52
Beste artemyz:
Ben zelf kind van gescheiden ouders en lig helaas al een jaar in scheiding. Ik zeg altijd maar:'scheiden is een vermoeiende hobby'
Wij hebben samen een kleine jongen van 3. Met zijn vader kan ik geen mondelinge afspraken maken, want hij houdt zich er nooit aan. Dat heb ik een jaar gepikt, maar nu gaat het roer om. Ik moet ook aan mijzelf denken. Ik geef mijn zoon voortaan aan de deur mee en neem hem aan de deur weer aan. "Hij" komt niet meer binnen. Praten doe ik ook niet meer. Alleen zakelijk contact over onze zoon via mail, sms of een schriftje dat mee gaat met de bezoekregeling.
Dit om te voorkomen dat mijn ex zich weer bedreigt gaat voelen. (niet dat dat nodig is, maar volgens mij voelen mannen zich snel betutteld en geïntimideerd als het gaat over het opvoeden van de kinderen)
Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet blij bent met het feit dat jouw ex jullie dochter naar de crèche brengt als hij moet werken. Kun jij haar zelf op die dag thuis hebben, dan zou ik daar toch eens met jouw advocaat over praten.
Verder is een laatste optie natuurlijk Bureau Jeugdzorg.(de vroegere kinderbescherming) Nou niet allemaal gaan steigeren a.u.b. Je kunt hier nl ook anoniem praten over de zorgen die je hebt. Soms helpt het enorm als je met een vreemde kunt praten over jouw zorgen omtrent jullie kind. Je zult je er nl op een bepaalde manier bij neer moeten leggen dat je geen grip hebt op de situatie als zij bij 'hem' is.
Begrijp me niet verkeerd:
Niets zó moeilijk voor een moeder als haar kind los te laten. Zeker als je jouw kind mee moet geven aan de persoon die je niet meer vertrouwt, waar je boos op bent, verdrietig om bent, etc... Ik weet er zelf alles van, heb me er een jaar tegen verzet. Maar ik probeer me er bij neer te leggen en leg ook de verantwoordelijkheid voor onze zoon bij mijn ex als hij bij hem is.
Ik hoop dat je een oplossing vind die werkbaar blijft. Succes en sterkte.
Ben zelf kind van gescheiden ouders en lig helaas al een jaar in scheiding. Ik zeg altijd maar:'scheiden is een vermoeiende hobby'
Wij hebben samen een kleine jongen van 3. Met zijn vader kan ik geen mondelinge afspraken maken, want hij houdt zich er nooit aan. Dat heb ik een jaar gepikt, maar nu gaat het roer om. Ik moet ook aan mijzelf denken. Ik geef mijn zoon voortaan aan de deur mee en neem hem aan de deur weer aan. "Hij" komt niet meer binnen. Praten doe ik ook niet meer. Alleen zakelijk contact over onze zoon via mail, sms of een schriftje dat mee gaat met de bezoekregeling.
Dit om te voorkomen dat mijn ex zich weer bedreigt gaat voelen. (niet dat dat nodig is, maar volgens mij voelen mannen zich snel betutteld en geïntimideerd als het gaat over het opvoeden van de kinderen)
Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet blij bent met het feit dat jouw ex jullie dochter naar de crèche brengt als hij moet werken. Kun jij haar zelf op die dag thuis hebben, dan zou ik daar toch eens met jouw advocaat over praten.
Verder is een laatste optie natuurlijk Bureau Jeugdzorg.(de vroegere kinderbescherming) Nou niet allemaal gaan steigeren a.u.b. Je kunt hier nl ook anoniem praten over de zorgen die je hebt. Soms helpt het enorm als je met een vreemde kunt praten over jouw zorgen omtrent jullie kind. Je zult je er nl op een bepaalde manier bij neer moeten leggen dat je geen grip hebt op de situatie als zij bij 'hem' is.
Begrijp me niet verkeerd:
Niets zó moeilijk voor een moeder als haar kind los te laten. Zeker als je jouw kind mee moet geven aan de persoon die je niet meer vertrouwt, waar je boos op bent, verdrietig om bent, etc... Ik weet er zelf alles van, heb me er een jaar tegen verzet. Maar ik probeer me er bij neer te leggen en leg ook de verantwoordelijkheid voor onze zoon bij mijn ex als hij bij hem is.
Ik hoop dat je een oplossing vind die werkbaar blijft. Succes en sterkte.
woensdag 4 augustus 2010 om 14:18
Artemyz;
Ik herken je gevoel, de enorme gemene schrijnende diepe pijn die je voelt bij het missen van je kindje.
Ik voel die pijn ook en weet me er ook vaak geen raad mee, ben zelf sinds kort gescheiden en co-ouder 50/50 met mijn ex-man over onze twee kinderen. het is lastig, je moet loslaten, je kindje loslaten terwijl het er nog niet klaar voor is, maar het is de conequentie van de scheiding. De kinderen hebben even zo veel recht om bij hun vader te zijn als bij hun moeder te zijn. (mits beide omgevingen veilig zijn) Communicatie is wel absoluut een must, dat gaat soms bij ons ook heel moeizaam, maar omwille van de kinderen MOET het, dat is wat je je ex-man wel heel duidelijk moet maken.
Is voor jullie co-ouderen in een andere verhouding geen optie; b.v. 60/40 ofzo? Zodat jullie kindje de dag dat hij moet werken niet naar de creche hoeft maar bij mama kan zijn?
Ik wens je veel sterkte, moed en kracht toe.
Space
Ik herken je gevoel, de enorme gemene schrijnende diepe pijn die je voelt bij het missen van je kindje.
Ik voel die pijn ook en weet me er ook vaak geen raad mee, ben zelf sinds kort gescheiden en co-ouder 50/50 met mijn ex-man over onze twee kinderen. het is lastig, je moet loslaten, je kindje loslaten terwijl het er nog niet klaar voor is, maar het is de conequentie van de scheiding. De kinderen hebben even zo veel recht om bij hun vader te zijn als bij hun moeder te zijn. (mits beide omgevingen veilig zijn) Communicatie is wel absoluut een must, dat gaat soms bij ons ook heel moeizaam, maar omwille van de kinderen MOET het, dat is wat je je ex-man wel heel duidelijk moet maken.
Is voor jullie co-ouderen in een andere verhouding geen optie; b.v. 60/40 ofzo? Zodat jullie kindje de dag dat hij moet werken niet naar de creche hoeft maar bij mama kan zijn?
Ik wens je veel sterkte, moed en kracht toe.
Space
