
Contact verbreken met ouder.
woensdag 15 september 2010 om 22:05
In denk dat er aan alle kanten een verhaal zit. Zowel goed als slecht. En dat het wellicht verstandig is om wat losser te komen van de situatie (niet zozeer je moeder) zodat je met een wat heldere blik er naar kan kijken.
Ze was een super moeder schreef je. Ze heeft je groot gebracht. Geef haar de credits die ze daarmee verdiend heeft. Ze is niet alleen je moeder maar ook nog een mens die fouten maakt, net als jij. Zelfs grote fouten.
Ze was een super moeder schreef je. Ze heeft je groot gebracht. Geef haar de credits die ze daarmee verdiend heeft. Ze is niet alleen je moeder maar ook nog een mens die fouten maakt, net als jij. Zelfs grote fouten.
woensdag 15 september 2010 om 22:07
woensdag 15 september 2010 om 22:20
doe waar JIJ je goed bij voelt. Als jij je er beter bij voelt om geen contact te hebben, of oppervlakkig contact, zou ik dat vooral doen. Ik heb jaren geleden ook de stekker eruit getrokken en alle contact met mijn moeder verbroken. Voor mij heeft het zoooveel rust gegeven...maar bij mij was elk contact dat ik met haar had..vol verwijten etc. naar mij toe.
Wat haal jij momenteel nog voor positiefs uit het contact met je moeder? contact houden uit medelijden zou ik zeker niet doen.
Wat haal jij momenteel nog voor positiefs uit het contact met je moeder? contact houden uit medelijden zou ik zeker niet doen.
woensdag 15 september 2010 om 22:23
Je moeder is ook een mens van vlees en bloed,en het verhaal kent altijd twee kanten. Misschien heeft je vader ook wel een aandeel in de scheidiing,als het thuis allemaal goed was gegaan. Dan had ze ook geen oog voor een andere man gehad.
Je moeder heeft je gedragen zij was er waarschijnlijk toen je ziek was .Noem maar op ,dus ik vind geef haar gewoon een kans om contact met je te maken..Als er wat gebeurd vergeef je het jezelf nooit weer,en dan is het te laat.
Je moeder heeft je gedragen zij was er waarschijnlijk toen je ziek was .Noem maar op ,dus ik vind geef haar gewoon een kans om contact met je te maken..Als er wat gebeurd vergeef je het jezelf nooit weer,en dan is het te laat.
woensdag 15 september 2010 om 22:25
De scheiding is, hoewel het ook op jullie effect had, feitelijk iets tussen een man en een vrouw. Dat jullie oud genoeg waren om iemands kant te kiezen....... logisch, maar niet echt " fair " , lijkt mij. Ouders scheiden van elkáár. Nooit van hun kinderen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 15 september 2010 om 22:25
Is het misschien een idee om een keer met je moeder naar een systeemtherapeut te gaan? De persoon (psycholoog) neemt de familie-relaties onder de loep en kan vaak onderliggend zeer en misverstanden aan de oppervlakte brengen. Je zegt dat je moeder graag aan jullie relatie wil werken, misschien wil ze dit ook wel. Mij persoonlijk heeft het veel geholpen in de relatie met één van mijn ouders.
woensdag 15 september 2010 om 22:29
Ik vind familiebanden overrated. Ben blij dat mijn moeder aan de andere kant van het land woont, zo hoef ik haar niet al te vaak te zien.
T is ongeveer hetzelfde verhaal als bij jou, vroeger kon ik vrij goed met mijn moeder, maar nu en vooral net in/na de scheiding is/was ze een heel ander persoon.
Alle leugens, alle drama, alle pijn die zij veroorzaakt heeft is wat mij betreft onvergeeflijk. Als je er met haar over probeert te praten, is haar antwoord: Meid, weet je wel hoe zo'n pijn je me hiermee doet?
Euh, tjah, weet je wel dat al jouw kinderen door jou naar de psychiater zijn geweest?
Ik heb op het punt gestaan om het contact met haar te verbreken, maar mijn jongste zusje vroeg me om dat voor haar niet te doen.
Vraag jezelf goed af of het contact alle ellende waard is. Een goede moeder zijn houd niet op als je gaat scheiden. Als ze echt zoveel veranderd is als jij zegt, is die goede moeder een zeer mooie herinnering en niets meer in mijn ogen.
T is ongeveer hetzelfde verhaal als bij jou, vroeger kon ik vrij goed met mijn moeder, maar nu en vooral net in/na de scheiding is/was ze een heel ander persoon.
Alle leugens, alle drama, alle pijn die zij veroorzaakt heeft is wat mij betreft onvergeeflijk. Als je er met haar over probeert te praten, is haar antwoord: Meid, weet je wel hoe zo'n pijn je me hiermee doet?
Euh, tjah, weet je wel dat al jouw kinderen door jou naar de psychiater zijn geweest?
Ik heb op het punt gestaan om het contact met haar te verbreken, maar mijn jongste zusje vroeg me om dat voor haar niet te doen.
Vraag jezelf goed af of het contact alle ellende waard is. Een goede moeder zijn houd niet op als je gaat scheiden. Als ze echt zoveel veranderd is als jij zegt, is die goede moeder een zeer mooie herinnering en niets meer in mijn ogen.

donderdag 16 september 2010 om 08:34
Je klinkt nog vrij jong. Het rigoureus breken met je moeder is misschien iets waar je later spijt van krijgt, bijvoorbeeld als je later zelf kinderen
krijgt. Vooral omdat er niet echt een goede reden lijkt te zijn om nu rigoureus alle banden te verbreken. Kun je het contact niet voorlopig op een laag pitje zetten in plaats van verbreken? Bijvoorbeeld alleen met Kerst, haar verjaardag en Moederdag op bezoek? En dan nog een paar keer bellen. Dan houd je alle opties voorlopig open.
krijgt. Vooral omdat er niet echt een goede reden lijkt te zijn om nu rigoureus alle banden te verbreken. Kun je het contact niet voorlopig op een laag pitje zetten in plaats van verbreken? Bijvoorbeeld alleen met Kerst, haar verjaardag en Moederdag op bezoek? En dan nog een paar keer bellen. Dan houd je alle opties voorlopig open.
donderdag 30 september 2010 om 23:22
Ik zie helaas geen bericht staan van Bob444 maar aan de reacties op haar verhaal te zien gaat het om een moeder en/of vader die het na de scheiding van bob444 erg moeilijk hebben en dat daardoor het contact verslechterd. Ik ben van mening dat ouders hun kinderen ten alle tijden moeten steunen, of ze het nu eens zijn met hun keuzes of niet,. Mijn ouders hebben het ook erg moeilijk met mijn scheiding en hebben helaas voor mijn ex gekozen. Via hem zien mijn kinderen hun opa en oma nog gelukkig. dat contact wil ik goed houden. Mijn ouders hebben hun eigen levensboekje en zo moet iedereen dan ook leven, zodra je een andere weg inslaat spoor je niet is hun mening. Verder zien ze mij als snotneus en zo noemen ze mij dan ook. Ze verwijten mij dat ik hoerig doe omdat ik met een vriendin naar een cafe ga en naakt in een sauna lopen is ook dellerig. Dat is hun instelling en ik heb me mijn hele leven al voorgedaan als iemand die volgens hun boekje leeft, Nu met de ruzies na de scheiding ben ik er klaar mee om altijd aan hun eisen te willen voldoen en wil ik gewoon mezelf kunnen zijn. Eerst vond ik het verlies groot maar inmiddels leef ik een stuk rustiger en kan ik zijn wie ik ben en dat voelt goed. Ik groei enorm! Ik heb nu sinds 2 jaar een vriend en hij heeft mijn ouders nog nooit gezien. Nu ruim 2,5 jaar later geven ze aan dat zij alles uit willen stuffen en opnieuw contact willen. Gewoon zoals het was. Ik gaf per mail aan dat ik wel graag een gesprek wil omdat er veel veranderd is. Ik zou aan willen geven wat ik wel en vooral ook wat ik niet wil in een eventuele voortzetting... maar zij willen dat ik mij aanpas en gewoon vergeet dat ze me in de moeilijkste periode hebben laten vallen. Wat moet ik doen?