Psyche
alle pijlers
Help, ik ben een emotioneel wrak.
vrijdag 1 oktober 2010 om 21:09
Hallo allemaal.
Ik ben een anonieme jongeman van 18 jaar die nu al onwijs in de knoop zit met zijn gedrag, ik vertoon [ dit zie ik zelf en hoor ik van anderen ] asociaal, aggresief en abnormaal gedrag. hieronder een waslijstje wat dat zoal is..
ik schreeuw en stampvoet als ik mijn zin niet krijg
ik vind mezelf altijd een stuk zieliger dan de ander
ik kan me niet inleven in anderen
ik ben razendsnel geirriteerd
ik heb ruim een uur nodig om af te koelen van een boze bui
ik ben egoistisch ingesteld, denk niet aan de ander
ik lieg
ik etc...
dit zijn slechts enkele dingen van wat ik doe.. er is nog veel meer dan dit alleen, maar een feit is wel dat dit eigenlijk alleen zo is in mijn relatie.. bij vrienden, famillie, school en werk doe ik gewoon heel normaal en ben ik geduldig als wat. In mijn relatie vertoon ik dit gedrag, zij raakt er onzeker door en weet niet meer wat ze met me aanmoet en we groeien hierdoor ook onwijs uit elkaar omdat ze me niks meer toevertrouwd...
herkent iemand zich hierin?
zo ja, heb je tips of wat zijn jouw ervaringen?
ik zoek verder een beetje reactie van de buitenwereld...
ik ben op, mezelf spuugzat en wil hier nu maar eens actief mee aan de slag want ik en zij trekken het zo langer niet meer en ik wil dit graag fixen voor het echt echt echt te laat is...
bij voorbaat dank
groetjes,
LOLyourworld.
Ik ben een anonieme jongeman van 18 jaar die nu al onwijs in de knoop zit met zijn gedrag, ik vertoon [ dit zie ik zelf en hoor ik van anderen ] asociaal, aggresief en abnormaal gedrag. hieronder een waslijstje wat dat zoal is..
ik schreeuw en stampvoet als ik mijn zin niet krijg
ik vind mezelf altijd een stuk zieliger dan de ander
ik kan me niet inleven in anderen
ik ben razendsnel geirriteerd
ik heb ruim een uur nodig om af te koelen van een boze bui
ik ben egoistisch ingesteld, denk niet aan de ander
ik lieg
ik etc...
dit zijn slechts enkele dingen van wat ik doe.. er is nog veel meer dan dit alleen, maar een feit is wel dat dit eigenlijk alleen zo is in mijn relatie.. bij vrienden, famillie, school en werk doe ik gewoon heel normaal en ben ik geduldig als wat. In mijn relatie vertoon ik dit gedrag, zij raakt er onzeker door en weet niet meer wat ze met me aanmoet en we groeien hierdoor ook onwijs uit elkaar omdat ze me niks meer toevertrouwd...
herkent iemand zich hierin?
zo ja, heb je tips of wat zijn jouw ervaringen?
ik zoek verder een beetje reactie van de buitenwereld...
ik ben op, mezelf spuugzat en wil hier nu maar eens actief mee aan de slag want ik en zij trekken het zo langer niet meer en ik wil dit graag fixen voor het echt echt echt te laat is...
bij voorbaat dank
groetjes,
LOLyourworld.
vrijdag 1 oktober 2010 om 21:19
vrijdag 1 oktober 2010 om 21:22
vrijdag 1 oktober 2010 om 21:24
Ja inderdaad, ik loop dus ook al bij een psycholoog..
en elke keer als ik bij die man geweest ben gaat het 3, hooguit 4 dagen even goed en dan BAM is het duiveltje op mijn schouder er weer en rolt me zo de verkeerde weg in... heel hinderlijk..
ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen hiermee.. niks blijkt te werken, probeer van alles.. probeer een hoop te accepteren, ook van haar..
ik zoek een reden waarom het zo misgaat en waarom ik zo doe.. dit gun je toch niemand om zo behandeld te worden?
en elke keer als ik bij die man geweest ben gaat het 3, hooguit 4 dagen even goed en dan BAM is het duiveltje op mijn schouder er weer en rolt me zo de verkeerde weg in... heel hinderlijk..
ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen hiermee.. niks blijkt te werken, probeer van alles.. probeer een hoop te accepteren, ook van haar..
ik zoek een reden waarom het zo misgaat en waarom ik zo doe.. dit gun je toch niemand om zo behandeld te worden?
vrijdag 1 oktober 2010 om 21:27
Misschien kun je werken aan je zelfvertrouwen, dan hoef je je ook niet meer zo op je vriendin af te reageren.
Vraag je af of je wel echt van haar houdt, want dan wil je je wel in haar inleven. Of wil je gewoon een vriendin omdat dat wel stoer is?
Kijk eens om je heen naar relaties die goed gaan. Kijk naar hun gedrag.
Draai het eens om. Hoe zou jij reageren als je vriendin zo deed? Geef haar dus de ruimte om bij je weg te lopen, en eventueel terug te komen uit vrije wil.
Hoe vind je dat je moeder of zus door hun partner behandeld zouden moeten worden? Probeer zo te zijn.
Je bent geen peuter meer. Als dit niet werkt, is het tijd voor een coach, -peut of -loog.
Wel knap dat je toegeeft dat je het niet zo goed doet. Succes!
Vraag je af of je wel echt van haar houdt, want dan wil je je wel in haar inleven. Of wil je gewoon een vriendin omdat dat wel stoer is?
Kijk eens om je heen naar relaties die goed gaan. Kijk naar hun gedrag.
Draai het eens om. Hoe zou jij reageren als je vriendin zo deed? Geef haar dus de ruimte om bij je weg te lopen, en eventueel terug te komen uit vrije wil.
Hoe vind je dat je moeder of zus door hun partner behandeld zouden moeten worden? Probeer zo te zijn.
Je bent geen peuter meer. Als dit niet werkt, is het tijd voor een coach, -peut of -loog.
Wel knap dat je toegeeft dat je het niet zo goed doet. Succes!
vrijdag 1 oktober 2010 om 21:32
quote:vederlicht schreef op 01 oktober 2010 @ 21:27:
Misschien kun je werken aan je zelfvertrouwen, dan hoef je je ook niet meer zo op je vriendin af te reageren.
Vraag je af of je wel echt van haar houdt, want dan wil je je wel in haar inleven. Of wil je gewoon een vriendin omdat dat wel stoer is?
Kijk eens om je heen naar relaties die goed gaan. Kijk naar hun gedrag.
Draai het eens om. Hoe zou jij reageren als je vriendin zo deed? Geef haar dus de ruimte om bij je weg te lopen, en eventueel terug te komen uit vrije wil.
Hoe vind je dat je moeder of zus door hun partner behandeld zouden moeten worden? Probeer zo te zijn.
Je bent geen peuter meer. Als dit niet werkt, is het tijd voor een coach, -peut of -loog.
Wel knap dat je toegeeft dat je het niet zo goed doet. Succes!
Ik herken jouw verhaal een heel klein beetje. Ik heb een ex gehad en hij haalde ook het slechtste in mij naar boven. Dit is al een aantal jaar geleden en als ik erop terugkijk was hij gewoon totaal niet mijn type. Als ik namelijk wel respect heb voor mijn vriend dan haalt zo iemand het beste in mij naar boven.
Ik weet niet of dit bij jou ook zo is hoor, maar herken het enigszins. Ook ik kon toen ontzettend naar en lelijk reageren om dingen en acties van hem terwijl ik eigenlijk helemaal niet zo ben.
Misschien kun je werken aan je zelfvertrouwen, dan hoef je je ook niet meer zo op je vriendin af te reageren.
Vraag je af of je wel echt van haar houdt, want dan wil je je wel in haar inleven. Of wil je gewoon een vriendin omdat dat wel stoer is?
Kijk eens om je heen naar relaties die goed gaan. Kijk naar hun gedrag.
Draai het eens om. Hoe zou jij reageren als je vriendin zo deed? Geef haar dus de ruimte om bij je weg te lopen, en eventueel terug te komen uit vrije wil.
Hoe vind je dat je moeder of zus door hun partner behandeld zouden moeten worden? Probeer zo te zijn.
Je bent geen peuter meer. Als dit niet werkt, is het tijd voor een coach, -peut of -loog.
Wel knap dat je toegeeft dat je het niet zo goed doet. Succes!
Ik herken jouw verhaal een heel klein beetje. Ik heb een ex gehad en hij haalde ook het slechtste in mij naar boven. Dit is al een aantal jaar geleden en als ik erop terugkijk was hij gewoon totaal niet mijn type. Als ik namelijk wel respect heb voor mijn vriend dan haalt zo iemand het beste in mij naar boven.
Ik weet niet of dit bij jou ook zo is hoor, maar herken het enigszins. Ook ik kon toen ontzettend naar en lelijk reageren om dingen en acties van hem terwijl ik eigenlijk helemaal niet zo ben.
vrijdag 1 oktober 2010 om 21:46
quote:_barbie_ schreef op 01 oktober 2010 @ 21:32:
[...]
Ik herken jouw verhaal een heel klein beetje. Ik heb een ex gehad en hij haalde ook het slechtste in mij naar boven. Dit is al een aantal jaar geleden en als ik erop terugkijk was hij gewoon totaal niet mijn type. Als ik namelijk wel respect heb voor mijn vriend dan haalt zo iemand het beste in mij naar boven.
Ik weet niet of dit bij jou ook zo is hoor, maar herken het enigszins. Ook ik kon toen ontzettend naar en lelijk reageren om dingen en acties van hem terwijl ik eigenlijk helemaal niet zo ben.
mwajaa... en dat herken ik ook... zij is sinds mijn eerste leugen ook vaak echt kutter tegen me gaan doen.. altijd nog even loyaal, eerlijk en betrouwbaar, dat wel en dat is nooit weggegaan.. maar nu doet ze zelfs soms dingen puur om het terug te doen.. je merkt ook dat je je meer aan elkaar gaat irriteren en bijna zelfs haten.. dat is ook waaraan ik merk dat er echt ASAP iets moet gebeuren.. vind het ook wel lekker dit eens ff eerlijk neer te zetten.. een keer maar ff lekker zeiken over mezelf.
zucht... het is echt kut als je zoveel doet en ook veel probeert wat gewoon niet goed uitpakt.. het stomme is dat ik dus zeker weet dat ik echt heel veel van dr hou..
ik wil haar wel altijd om me heen, ik weet ook dat ik heel veel om haar geef en dat maakt het juist moeilijk ik kan het niet laten zien en dat vind ik ruk!
[...]
Ik herken jouw verhaal een heel klein beetje. Ik heb een ex gehad en hij haalde ook het slechtste in mij naar boven. Dit is al een aantal jaar geleden en als ik erop terugkijk was hij gewoon totaal niet mijn type. Als ik namelijk wel respect heb voor mijn vriend dan haalt zo iemand het beste in mij naar boven.
Ik weet niet of dit bij jou ook zo is hoor, maar herken het enigszins. Ook ik kon toen ontzettend naar en lelijk reageren om dingen en acties van hem terwijl ik eigenlijk helemaal niet zo ben.
mwajaa... en dat herken ik ook... zij is sinds mijn eerste leugen ook vaak echt kutter tegen me gaan doen.. altijd nog even loyaal, eerlijk en betrouwbaar, dat wel en dat is nooit weggegaan.. maar nu doet ze zelfs soms dingen puur om het terug te doen.. je merkt ook dat je je meer aan elkaar gaat irriteren en bijna zelfs haten.. dat is ook waaraan ik merk dat er echt ASAP iets moet gebeuren.. vind het ook wel lekker dit eens ff eerlijk neer te zetten.. een keer maar ff lekker zeiken over mezelf.
zucht... het is echt kut als je zoveel doet
en ook veel probeert wat gewoon niet goed uitpakt.. het stomme is dat ik dus zeker weet dat ik echt heel veel van dr hou..ik wil haar wel altijd om me heen, ik weet ook dat ik heel veel om haar geef en dat maakt het juist moeilijk
ik kan het niet laten zien en dat vind ik ruk!
vrijdag 1 oktober 2010 om 21:52
quote:lolyourworld schreef op 01 oktober 2010 @ 21:46:
[( ik kan het niet laten zien en dat vind ik ruk!Je kunt het wel laten zien. Je kunt iedereen respect tonen, dus ook je vriendin.
Het is toch echt een keuze. Kun of wil je je vriendin niet respectvol behandelen, dan horen jullie niet bij elkaar (ook al spreek je van houden van). En misschien is het zelfs beter eerst nog wat meer levenservaring op te doen zonder relatie.
[( ik kan het niet laten zien en dat vind ik ruk!Je kunt het wel laten zien. Je kunt iedereen respect tonen, dus ook je vriendin.
Het is toch echt een keuze. Kun of wil je je vriendin niet respectvol behandelen, dan horen jullie niet bij elkaar (ook al spreek je van houden van). En misschien is het zelfs beter eerst nog wat meer levenservaring op te doen zonder relatie.
vrijdag 1 oktober 2010 om 22:36
Misschien is het voor jou ook goed om een psychiatrisch onderzoek aan te vragen bij het GGZ. Want wat je beschrijft klinkt toch wel heftig. En misschien kun je betere hulp krijgen als duidelijk is wat er met je aan de hand is. Je komt een beetje narcistisch over (mijzelf bewust zijn dat ik met zo weinig info geen diagnose mag stellen, maar wil toch mijn mening geven)
vrijdag 1 oktober 2010 om 22:44
Ben het eens met Rary, vraag een psychische evaluatie aan. Je bent 18 en gedraagt je tov je kind als een kind van 4. Ik zeg dit niet om je de grond in te trappen, heb ook een ex gehad die zich zo gedroeg. Hij weigert daar wat aan te doen, en jij kan dat wel.
Je laat nu al zien dat je iets wil veranderen. De vraag alleen nu is hoe. Een diagnose stellen via een anoniem forum met alleen de symptomen is nagenoeg onmogelijk. Maar een psycholoog ziet jou en ziet je geschiedenis, kan aan de hand daarvan een diagnose stellen en je handvatten geven om dit gedrag te laten varen.
Feit is wel dat er wel wat moet gebeuren. Ik ga dingen niet mooier maken dan ze zijn, je gedrag is problematisch. Het goede nieuws is dat je het zelf ook ziet en er wat aan wil gaan doen. Heb je in het verleden ook pogingen ondernomen om hier iets aan te veranderen? Wat deed je en wat was het resultaat?
Succes ermee, ik hoop echt dat je vooruit komt.
Je laat nu al zien dat je iets wil veranderen. De vraag alleen nu is hoe. Een diagnose stellen via een anoniem forum met alleen de symptomen is nagenoeg onmogelijk. Maar een psycholoog ziet jou en ziet je geschiedenis, kan aan de hand daarvan een diagnose stellen en je handvatten geven om dit gedrag te laten varen.
Feit is wel dat er wel wat moet gebeuren. Ik ga dingen niet mooier maken dan ze zijn, je gedrag is problematisch. Het goede nieuws is dat je het zelf ook ziet en er wat aan wil gaan doen. Heb je in het verleden ook pogingen ondernomen om hier iets aan te veranderen? Wat deed je en wat was het resultaat?
Succes ermee, ik hoop echt dat je vooruit komt.
zaterdag 2 oktober 2010 om 00:10
quote:vederlicht schreef op 01 oktober 2010 @ 21:27:
Misschien kun je werken aan je zelfvertrouwen, dan hoef je je ook niet meer zo op je vriendin af te reageren.
Vraag je af of je wel echt van haar houdt, want dan wil je je wel in haar inleven. Of wil je gewoon een vriendin omdat dat wel stoer is?
Kijk eens om je heen naar relaties die goed gaan. Kijk naar hun gedrag.
Draai het eens om. Hoe zou jij reageren als je vriendin zo deed? Geef haar dus de ruimte om bij je weg te lopen, en eventueel terug te komen uit vrije wil.
Hoe vind je dat je moeder of zus door hun partner behandeld zouden moeten worden? Probeer zo te zijn.
Je bent geen peuter meer. Als dit niet werkt, is het tijd voor een coach, -peut of -loog.
Wel knap dat je toegeeft dat je het niet zo goed doet. Succes!ik denk dat je dan beter kunt zorgen dat je bijvoorbeeld twee keer in de week bij de psycoloog langs kunt gaan. zo wordt je iets intensiever behandeld en dan kun je zelf ook beter aan de slag omdat je niet telkens een terugval hebt
Misschien kun je werken aan je zelfvertrouwen, dan hoef je je ook niet meer zo op je vriendin af te reageren.
Vraag je af of je wel echt van haar houdt, want dan wil je je wel in haar inleven. Of wil je gewoon een vriendin omdat dat wel stoer is?
Kijk eens om je heen naar relaties die goed gaan. Kijk naar hun gedrag.
Draai het eens om. Hoe zou jij reageren als je vriendin zo deed? Geef haar dus de ruimte om bij je weg te lopen, en eventueel terug te komen uit vrije wil.
Hoe vind je dat je moeder of zus door hun partner behandeld zouden moeten worden? Probeer zo te zijn.
Je bent geen peuter meer. Als dit niet werkt, is het tijd voor een coach, -peut of -loog.
Wel knap dat je toegeeft dat je het niet zo goed doet. Succes!ik denk dat je dan beter kunt zorgen dat je bijvoorbeeld twee keer in de week bij de psycoloog langs kunt gaan. zo wordt je iets intensiever behandeld en dan kun je zelf ook beter aan de slag omdat je niet telkens een terugval hebt
zaterdag 2 oktober 2010 om 00:46
Nu ál in de knoop met jezelf? hoe bedoel je? 18-21 is een beetje de periode dat je écht volwassen wordt (bij sommigen een stukje later, hihi) en dat gaat gepaard met de nodige issues.
Ik denk dat je je persoonlijk beter kan ontwikkelen als je niet in een relatie zit, maar hee, wie weet redden jullie het... hoe oud is je vriendin?
Misschien komen je frustraties bij haar tot uiting omdát je je veilig bij haar voelt. Als je het idee hebt dat je de hele dag toneelstukjes op aan het voeren bent met de buitenwereld (aardig en sociaal wenselijk doen), dan kom je thuis en krijgt zij de volle laag.
Die therapie kan je hier misschien een beetje mee op weg helpen, maar denk echt dat dit de leeftijd is en over een jaar of 3 ben je er wel overheen.
Dan komen er weer nieuwe issues
Ik denk dat je je persoonlijk beter kan ontwikkelen als je niet in een relatie zit, maar hee, wie weet redden jullie het... hoe oud is je vriendin?
Misschien komen je frustraties bij haar tot uiting omdát je je veilig bij haar voelt. Als je het idee hebt dat je de hele dag toneelstukjes op aan het voeren bent met de buitenwereld (aardig en sociaal wenselijk doen), dan kom je thuis en krijgt zij de volle laag.
Die therapie kan je hier misschien een beetje mee op weg helpen, maar denk echt dat dit de leeftijd is en over een jaar of 3 ben je er wel overheen.
Dan komen er weer nieuwe issues
zaterdag 2 oktober 2010 om 08:47
zaterdag 2 oktober 2010 om 09:03
Hoi,
Persoonlijk denk ik dat je inderdaad wel wat begeleiding (onderzoek, therapeut) kan gebruiken. Wat je wel in gedachten moet houden, is dat als je 18 jaar bent, je nog héél erg in ontwikkeling bent. Je zit nog in de adolescentenfase en bent dus op weg om volwassen te worden. Bijna iedere adolescent/ puber vertoont wel wat narcistisch gedrag en vaak ook gedrag wat ook op borderline lijkt. Het is dan eenmaal nog moeilijk om wat genuanceerd te denken, uitstel van behoeftenbevrediging te en een stabiel gevoel over jezelf te ontwikkelen.
Dit zeg ik omdat er niet te snel diagnoses gesteld moeten worden, zie het gewoon als een "kans" om te ontwikkelen (hoewel ik de problemen in jullie relatie hiermee niet wil bagatelliseren). Wat ik heel positief vind, is dat je bereid bent naar jezelf te kijken en er iets aan (lijkt te) wil (len) doen!
Succes!!
Persoonlijk denk ik dat je inderdaad wel wat begeleiding (onderzoek, therapeut) kan gebruiken. Wat je wel in gedachten moet houden, is dat als je 18 jaar bent, je nog héél erg in ontwikkeling bent. Je zit nog in de adolescentenfase en bent dus op weg om volwassen te worden. Bijna iedere adolescent/ puber vertoont wel wat narcistisch gedrag en vaak ook gedrag wat ook op borderline lijkt. Het is dan eenmaal nog moeilijk om wat genuanceerd te denken, uitstel van behoeftenbevrediging te en een stabiel gevoel over jezelf te ontwikkelen.
Dit zeg ik omdat er niet te snel diagnoses gesteld moeten worden, zie het gewoon als een "kans" om te ontwikkelen (hoewel ik de problemen in jullie relatie hiermee niet wil bagatelliseren). Wat ik heel positief vind, is dat je bereid bent naar jezelf te kijken en er iets aan (lijkt te) wil (len) doen!
Succes!!
Ik voel me zo moedellooos
zaterdag 2 oktober 2010 om 10:57
zondag 3 oktober 2010 om 21:54
Alvast bedankt naar iedereen toe voor de reacties die er tot nu toe zijn binnen gestroomd.
het doet me goed te lezen dat er mensen zijn die ook de dupe zijn geworden (of nouja.. de dupe) of ervaring hebben met mensen die bijna net zo doen als ik.. niet dat het voor mij een steun in de rug is maar dat ik tenminste kan concluderen dat ik niet de enige ben..
intensieve therapie probeer ik aan te vragen bij het RIAGG, alleen ik heb last van een psycholoog die mij daarbij in de weg staat en zegt dat het allemaal niet nodig is.. terwijl ook hij ziet dat het de verkeerde kant op gaat.. hij wil me geen doorverwijsbriefje geven en blijft maar zeggen dat de oplossing die er is "verander je gedachtes en de houding". tsja dat kon ik mij ook nog wel bedenken en daar gaan eigenlijk alle gesprekken over. Nu gelijk daagt de vraag bij mij op: Mag een psycholoog je tegenhouden om naar het riagg te gaan (ja, er is een verwijskaart van de psycho voor nodig) als je er zelf als persoon volledig achter staat?
Ik begin naar de verhalen die jullie hierboven zoal te typen ook te twijfelen naar mijn integriteit tegenover mn liefde. er zal ongetwijfeld een bron van waarheid in zitten, het voelt voor mij alleen niet zo. dat is de mindtwist waar ik naast het absurde gedrag mee loop te worstelen.
het wordt me ook steeds vaker verteld dat houden van en geven om 2 dingen zijn die los van elkaar staan, hoe denken jullie hierover?
in ieder geval bedankt voor alle reacties die jullie tot nu toe hebben geplaatst, het doet me goed om te lezen en ook eens een trap onder mijn hol te krijgen van buitenaf.. (ja dat klinkt debiel, maar ik vind het wel ff lekker) thuis krijg ik dat niet namelijk en wordt mijn gedrag de hele tijd goedgepraat >_<
en ja wat sommigen al zeiden: zoek een nieuwe psycholoog.
lijkt me een retegoed plan om dat eens te gaan doen, of wellicht via de huisarts naar het RIAGG. en dan minimaal 2x in de week.. ik heb het allemaal een tijd op mijn leeftijd afgeschoven, maar iets in mij zeg tdat dat niet meer opgaat.. er is ook een grens namelijk en die ben ik al verre van overschreden met gefakede zelfmoordacties, van me af slaan, openbaar iemand voor schut zetten, realiteit omdraaien etc.
dat valt toch niet onder de pre-midlife crisis die je van je 18e tot je 21e ondergaat zoals sommigen hierboven zeggen?
groetjes!
het doet me goed te lezen dat er mensen zijn die ook de dupe zijn geworden (of nouja.. de dupe) of ervaring hebben met mensen die bijna net zo doen als ik.. niet dat het voor mij een steun in de rug is maar dat ik tenminste kan concluderen dat ik niet de enige ben..
intensieve therapie probeer ik aan te vragen bij het RIAGG, alleen ik heb last van een psycholoog die mij daarbij in de weg staat en zegt dat het allemaal niet nodig is.. terwijl ook hij ziet dat het de verkeerde kant op gaat.. hij wil me geen doorverwijsbriefje geven en blijft maar zeggen dat de oplossing die er is "verander je gedachtes en de houding". tsja dat kon ik mij ook nog wel bedenken en daar gaan eigenlijk alle gesprekken over. Nu gelijk daagt de vraag bij mij op: Mag een psycholoog je tegenhouden om naar het riagg te gaan (ja, er is een verwijskaart van de psycho voor nodig) als je er zelf als persoon volledig achter staat?
Ik begin naar de verhalen die jullie hierboven zoal te typen ook te twijfelen naar mijn integriteit tegenover mn liefde. er zal ongetwijfeld een bron van waarheid in zitten, het voelt voor mij alleen niet zo. dat is de mindtwist waar ik naast het absurde gedrag mee loop te worstelen.
het wordt me ook steeds vaker verteld dat houden van en geven om 2 dingen zijn die los van elkaar staan, hoe denken jullie hierover?
in ieder geval bedankt voor alle reacties die jullie tot nu toe hebben geplaatst, het doet me goed om te lezen en ook eens een trap onder mijn hol te krijgen van buitenaf.. (ja dat klinkt debiel, maar ik vind het wel ff lekker) thuis krijg ik dat niet namelijk en wordt mijn gedrag de hele tijd goedgepraat >_<
en ja wat sommigen al zeiden: zoek een nieuwe psycholoog.
lijkt me een retegoed plan om dat eens te gaan doen, of wellicht via de huisarts naar het RIAGG. en dan minimaal 2x in de week.. ik heb het allemaal een tijd op mijn leeftijd afgeschoven, maar iets in mij zeg tdat dat niet meer opgaat.. er is ook een grens namelijk en die ben ik al verre van overschreden met gefakede zelfmoordacties, van me af slaan, openbaar iemand voor schut zetten, realiteit omdraaien etc.
dat valt toch niet onder de pre-midlife crisis die je van je 18e tot je 21e ondergaat zoals sommigen hierboven zeggen?
groetjes!
