Psyche
alle pijlers
Ouders gaan misschien scheiden...
maandag 13 december 2010 om 09:18
Beste allemaal. Ik zit met iets, alleen heb niemand om er mee over te praten (ben enig kind, en wil vriendinnen hier niet mee opzadelen).
Sinds het slecht gaat met mijn vaders (eigen) zaak, en misschien ook al daarvoor, maar dat weet ik niet, merk ik frictie tussen mijn ouders.
Nu zal je zeggen, dat gebeurt in ieder huwelijk wel eens, geen zorgen maken! En dat heb ik eerst ook niet gedaan.
Alleen slaapt mijn vader sinds een maand nog maar 1-2 nachten per week thuis, de rest van de nachten slaapt hij bij een zakenpartner op de bank, "omdat dat handiger is ivm reistijden".
Verder vertelde mijn moeder me vorige week in een emotionele bui dat mijn vader nooit meer 'ik hou van je' tegen haar wil zeggen, en ook niet wil dat zij dat tegen hem zegt, omdat hij dat er nu allemaal niet meer bij kan hebben.
Hij is nu bezig met de rotzooi die door het slecht lopen van zijn zaak is ontstaan aan het opruimen is.
Daarna wil hij een maand alleen in een hutje op de Veluwe ofzo gaan zitten en bedenken wat hij daarna wil met zijn leven...
Ik ben nu zo ontzettend bang dat ze gaan scheiden, en dat zou mijn moeder echt niet aankunnen! En ik wil niet kiezen tussen mijn ouders... *zucht*
Moest dit even van me afschrijven. Bedankt voor de ruimte daarvoor!
Sinds het slecht gaat met mijn vaders (eigen) zaak, en misschien ook al daarvoor, maar dat weet ik niet, merk ik frictie tussen mijn ouders.
Nu zal je zeggen, dat gebeurt in ieder huwelijk wel eens, geen zorgen maken! En dat heb ik eerst ook niet gedaan.
Alleen slaapt mijn vader sinds een maand nog maar 1-2 nachten per week thuis, de rest van de nachten slaapt hij bij een zakenpartner op de bank, "omdat dat handiger is ivm reistijden".
Verder vertelde mijn moeder me vorige week in een emotionele bui dat mijn vader nooit meer 'ik hou van je' tegen haar wil zeggen, en ook niet wil dat zij dat tegen hem zegt, omdat hij dat er nu allemaal niet meer bij kan hebben.
Hij is nu bezig met de rotzooi die door het slecht lopen van zijn zaak is ontstaan aan het opruimen is.
Daarna wil hij een maand alleen in een hutje op de Veluwe ofzo gaan zitten en bedenken wat hij daarna wil met zijn leven...
Ik ben nu zo ontzettend bang dat ze gaan scheiden, en dat zou mijn moeder echt niet aankunnen! En ik wil niet kiezen tussen mijn ouders... *zucht*
Moest dit even van me afschrijven. Bedankt voor de ruimte daarvoor!
maandag 13 december 2010 om 09:23
maandag 13 december 2010 om 09:27
Allereerst ene hele dikke knuffel...
Ik weet ongeveer hoe jij je voelt..Ik heb mijn moeder "betrapt"toen het erg gezellig was met een collega die op visite was terwijl mijn vader naar een Formule1 wedstrijd was een weekend in Duitsland. Ik was toen 18. En ja die angst voor een scheiding kwam toen direct. Mijn moeder vroeg mij niets tegen mijn vader te zeggen..maar als bijna-puber af heb ik dat natuurlijk wel gedaan.
gevolgd een scheiding! (niet alleen daarom hoor. Mijn moeder was al sinds dat wij 9 waren ofzo niet meer zeker van haar zaak maar wilde niet weg om ons )...maar goed
nu 12,5 jaar later zijn ze beide weer getrouwd en gelukkiger dan ooit....IK heb ook eerst een soort van partij gekozen voor mijn vader gezien de situatie maar nu heb ik meer contact met mijn moder (lees dagelijks) dan met mijn vader (lees: 1x in de maand 2 maanden de man van mijn moeder is meer opa voor mijn kids dan hij maar goed).
Als het zo is kom je nu in een stroomversnellig van emoties...Probeer en tussenuit te blijven...kan mij nml ook voorstellen dat je wat anders denkt als je vader bij een zakenpartner slaapt..(zou ik geizen wat ik mee heb gemaakt wel doen nml).........
maar goed. het is allemaal heel makkelijk gezegd. probeer je moeder aan te horen..te ondersteunen...probeer ook je vaders kan aan te horen en "te begrijpen" (tot op zekere hoogte).......
en vergeet jezelf niet...echte vriendinnen val je hier niet mee lastig hoor.!!
Ik weet ongeveer hoe jij je voelt..Ik heb mijn moeder "betrapt"toen het erg gezellig was met een collega die op visite was terwijl mijn vader naar een Formule1 wedstrijd was een weekend in Duitsland. Ik was toen 18. En ja die angst voor een scheiding kwam toen direct. Mijn moeder vroeg mij niets tegen mijn vader te zeggen..maar als bijna-puber af heb ik dat natuurlijk wel gedaan.
gevolgd een scheiding! (niet alleen daarom hoor. Mijn moeder was al sinds dat wij 9 waren ofzo niet meer zeker van haar zaak maar wilde niet weg om ons )...maar goed
nu 12,5 jaar later zijn ze beide weer getrouwd en gelukkiger dan ooit....IK heb ook eerst een soort van partij gekozen voor mijn vader gezien de situatie maar nu heb ik meer contact met mijn moder (lees dagelijks) dan met mijn vader (lees: 1x in de maand 2 maanden de man van mijn moeder is meer opa voor mijn kids dan hij maar goed).
Als het zo is kom je nu in een stroomversnellig van emoties...Probeer en tussenuit te blijven...kan mij nml ook voorstellen dat je wat anders denkt als je vader bij een zakenpartner slaapt..(zou ik geizen wat ik mee heb gemaakt wel doen nml).........
maar goed. het is allemaal heel makkelijk gezegd. probeer je moeder aan te horen..te ondersteunen...probeer ook je vaders kan aan te horen en "te begrijpen" (tot op zekere hoogte).......
en vergeet jezelf niet...echte vriendinnen val je hier niet mee lastig hoor.!!
Puck
maandag 13 december 2010 om 09:35
Nou, m'n vader is wel echt heel druk met werken, dus ga er eigenlijk niet vanuit dat hij er (ook nog) een vriendin op na houdt.
En ik denk dat m'n moeder het niet aan kan omdat ze constant knorrig is, om het minste of geringste wat ik doen boos wordt en anders gaat huilen of naar boven gaat en in haar bed gaat liggen.
Maar als ik ergens naar vraag op een rustig moment, dan zeggen ze 'maak je nou maar niet druk', als dit alles voorbij is dan zien we wel weer wat er gebeurt...
En ondertussen maak ik me dus ontzettend druk!
En ik denk dat m'n moeder het niet aan kan omdat ze constant knorrig is, om het minste of geringste wat ik doen boos wordt en anders gaat huilen of naar boven gaat en in haar bed gaat liggen.
Maar als ik ergens naar vraag op een rustig moment, dan zeggen ze 'maak je nou maar niet druk', als dit alles voorbij is dan zien we wel weer wat er gebeurt...
En ondertussen maak ik me dus ontzettend druk!
maandag 13 december 2010 om 09:39
Het klinkt alsof het inderdaad niet goed gaat tussen je ouders.
Als het niet meer gaat, waarom dan bij elkaar blijven? Wie wordt daar gelukkig van?
Kiezen tussen je ouders hoef je niet. Waarom denk je dat?
En waarom kan je moeder een scheiding niet aan? Ooit was ze ook zonder je vader, dus dat moet ze kunnen.
Bespreek dit met je vriendinnen. Daar zijn vriendinnen ook voor.
Als het niet meer gaat, waarom dan bij elkaar blijven? Wie wordt daar gelukkig van?
Kiezen tussen je ouders hoef je niet. Waarom denk je dat?
En waarom kan je moeder een scheiding niet aan? Ooit was ze ook zonder je vader, dus dat moet ze kunnen.
Bespreek dit met je vriendinnen. Daar zijn vriendinnen ook voor.
maandag 13 december 2010 om 09:41
Hoe moeilijk het ook is, laat het bij je ouders. Dit is niet jouw zaak, niet jouw verantwoordelijkheid. Stel dat ze gaan scheiden, dan is dat hun beslissing. Wees er voor je ouders, maar geef ook duidelijk je grenzen aan. Jij hoeft hun relatieproblemen niet aan te horen als je dat niet wilt of kunt. Sterkte!
maandag 13 december 2010 om 09:44
Je moeder moet zich normaal gaan gedragen.
Huilen en in bed gaan liggen wat heeft dat voor een zin? Heeft je moeder wel een eigen leven of is ze afhankelijk van je vader?
Heeft ze geen werk of een hobby?
En 87, is dat jouw geboortejaar? Zo ja, waarom woon je op deze leeftijd nog thuis?
Neem afstand van je ouders en ga op jezelf wonen.
Huilen en in bed gaan liggen wat heeft dat voor een zin? Heeft je moeder wel een eigen leven of is ze afhankelijk van je vader?
Heeft ze geen werk of een hobby?
En 87, is dat jouw geboortejaar? Zo ja, waarom woon je op deze leeftijd nog thuis?
Neem afstand van je ouders en ga op jezelf wonen.
maandag 13 december 2010 om 09:53
@ Bommi:
Mijn moeder heeft een eigen leven. werkt parttime. maar heeft niet echt hobby's. is dol op koken/bakken en vind 'leuke dingen doen' leuk.
En ben idd geboren 1987, ben dus 23 jaar. En woon (weer) thuis omdat ik geen geld heb voor een kamer in de stad waar ik studeer. terwijl mijn ouders daar vlakbij wonen.
Mijn moeder heeft een eigen leven. werkt parttime. maar heeft niet echt hobby's. is dol op koken/bakken en vind 'leuke dingen doen' leuk.
En ben idd geboren 1987, ben dus 23 jaar. En woon (weer) thuis omdat ik geen geld heb voor een kamer in de stad waar ik studeer. terwijl mijn ouders daar vlakbij wonen.
maandag 13 december 2010 om 10:53
quote:bommi schreef op 13 december 2010 @ 09:44:
En 87, is dat jouw geboortejaar? Zo ja, waarom woon je op deze leeftijd nog thuis?
Neem afstand van je ouders en ga op jezelf wonen.
Wat maakt dat jou nou uit dat ze nog thuis woont. Als zij en haar familie dat prettig vinden prima toch.
Wat betreft de situatie snap ik wel dat je zegt neem afstand van je ouders en ga op jezelf wonen maar veel mensen reageren altijd zo veroordelend als mensen begin twintig nog thuis wonen alsof het een zonde is
En 87, is dat jouw geboortejaar? Zo ja, waarom woon je op deze leeftijd nog thuis?
Neem afstand van je ouders en ga op jezelf wonen.
Wat maakt dat jou nou uit dat ze nog thuis woont. Als zij en haar familie dat prettig vinden prima toch.
Wat betreft de situatie snap ik wel dat je zegt neem afstand van je ouders en ga op jezelf wonen maar veel mensen reageren altijd zo veroordelend als mensen begin twintig nog thuis wonen alsof het een zonde is
maandag 13 december 2010 om 11:17
Snap niet waarom je zo bang bent voor een scheiding. Als een relatie echt niet meer loopt, is niemand gelukkig. Dat blijkt wel uit hoe je moeder op dit moment reageert. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 25 was, maar ik heb het er nooit moeilijk mee gehad. En partij kiezen???? Waarom moet dat dan?
Behandel je ouders gewoon als volwassen mensen, die hun eigen keuzes maken en hopelijk zijn die gebaseerd op het hebben van een (in de toekomst) gelukkiger leven. Neem afstand van het kind-zijn (ik-wil-dat-mijn-ouders-bij-elkaar-blijven).
En ja, misschien zal je moeder (en/of vader) het na een scheiding heel moeilijk krijgen, maar misschien zal ze erna ook wel veel gelukkiger zijn.
Behandel je ouders gewoon als volwassen mensen, die hun eigen keuzes maken en hopelijk zijn die gebaseerd op het hebben van een (in de toekomst) gelukkiger leven. Neem afstand van het kind-zijn (ik-wil-dat-mijn-ouders-bij-elkaar-blijven).
En ja, misschien zal je moeder (en/of vader) het na een scheiding heel moeilijk krijgen, maar misschien zal ze erna ook wel veel gelukkiger zijn.
maandag 13 december 2010 om 12:08
Hoi, ten eerste sterkte met alles,
Ook hier een enig kind, alleen mijn ouders zijn al een tijd uit elkaar. Tuurlijk is het moeilijk dit niet te kunnen delen met een broer of zus, maar er is vast wel iemand anders die jou op dit moment kan en wil steunen, maar dan moet jij wel laten merken dat je dat nodig hebt...
Je hoeft niet te kiezen tussen je ouders, maar je mag je ook niet tot een keuze laten dwingen. Stel bijvoorbeeld dat je moeder ontzettend eenzaam is en jou helemaal voor zichzelf wil moet je daar wel mee uitkijken. Jij bent nameloijk een volwassen vrouw en niet meer het kleine meisje van, dus jij bepaald in dit geval hoe je omgaatcmet je beide ouders en waar jij grenzen trekt in de omgang.
Ik wens je heel veel sterkte met de hele situatie!
X Sam
Ook hier een enig kind, alleen mijn ouders zijn al een tijd uit elkaar. Tuurlijk is het moeilijk dit niet te kunnen delen met een broer of zus, maar er is vast wel iemand anders die jou op dit moment kan en wil steunen, maar dan moet jij wel laten merken dat je dat nodig hebt...
Je hoeft niet te kiezen tussen je ouders, maar je mag je ook niet tot een keuze laten dwingen. Stel bijvoorbeeld dat je moeder ontzettend eenzaam is en jou helemaal voor zichzelf wil moet je daar wel mee uitkijken. Jij bent nameloijk een volwassen vrouw en niet meer het kleine meisje van, dus jij bepaald in dit geval hoe je omgaatcmet je beide ouders en waar jij grenzen trekt in de omgang.
Ik wens je heel veel sterkte met de hele situatie!
X Sam
zondag 6 maart 2011 om 10:39
@hieperdepiep87 ik zit ook met zoiets.. maar ik ben net 12 geworden.. mijn vader heeft MS en is daarom snel geiriteerd.. ik durf het ook niet aan mijn vriendinnen te vertellen.. want ik heb maar 2 échte vriendinnen.. maar durf het echt niet. ik ben bang dat niemand het begrijpt. ik ben ook een beetje bang dat mij moeder het niet aankan.. want mijn moeder moet zich steeds aanpassen aan het gedrag van mijn vader. vanacht hebben ze zelfs apart geslapen!! gisteravond hebben ze tegen elkaar geschreeuwd en mijn moeder moest heel erg huilen.. 'k heb haar nog nooit zo zien huilen..
kan iemand mij raad geven?? ik moet ook bijna naar de middelbare en ben ook bang dat ik me niet goed kan concentreren.. mijn vader heeft mijn moeder ontmoet in indonesië toen hij op wereldreis was.. en ik ben dus een indo (halfbloed)..Ik ben ook enigskind. dat vind ik nog het ergste!! had ik maar en zus of broer waarmee ik er over kon praten..
please! helpt iemand me.. geef me raad... ik zoek zo ook even afleiding. ik ga proberen een afspraak te maken met een vriendinnetje.. ik hoop dat ik het dan even vergeet.. nou ik moet gaan..
doeideoi ik hoop dat iemand snel reageert.
kan iemand mij raad geven?? ik moet ook bijna naar de middelbare en ben ook bang dat ik me niet goed kan concentreren.. mijn vader heeft mijn moeder ontmoet in indonesië toen hij op wereldreis was.. en ik ben dus een indo (halfbloed)..Ik ben ook enigskind. dat vind ik nog het ergste!! had ik maar en zus of broer waarmee ik er over kon praten.. please! helpt iemand me.. geef me raad... ik zoek zo ook even afleiding. ik ga proberen een afspraak te maken met een vriendinnetje.. ik hoop dat ik het dan even vergeet.. nou ik moet gaan..doeideoi ik hoop dat iemand snel reageert.
