Waar blijft de tijd............

17-12-2010 11:25 8 berichten
Alle reacties Link kopieren
En alweer een dag, week, jaar voorbij...



Sinds de komst van de kinderen (7 jaar geleden) heb ik het gevoel dat ik geleefd word.. En nu ik de 40 nader, blijft me het gevoel bekruipen dat ik niet genoeg uit het leven haal. Mijn grootste angst is dat ik over -tig jaar terug kijk op mijn leven en denk 'had ik maar........'.. En ja, ik realiseer me dat ik dan moet dóen (afgezien van het feit dat ik eigenlijk helemaal niet weet wat ik wil), dat ik ieder moment van de dag de keuze heb om mijn leven (beperkt, want; kinderen, werk, relatie, vrienden) om kan gooien maar toch... Op de één of andere manier lukt me dat niet.

En begrijp me goed; ik heb het vreselijk goed, daar ben ik me volledig van bewust! Eigenlijk heb ik alles waar ik vroeger van droomde, maar waarom blijf ik me dan zo onrustig voelen? Ik baal daar zo van, want dit gevoel belemmert me om volop te kunnen genieten van wat er wél is....
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
Alle reacties Link kopieren
Je zal onrustig blijven als je nooit in het NU gaat leven en altijd ergens naar toe wil leven.



Doelen in het leven zijn goed. Een streven hebben is goed. Maar het blijft bij streven als je niet stil staat bij wat er NU. Dan hoopt het zich alleen maar op.



Hou op met het `had ik maar` en leef vandaag, zet wat duidelijke doelen voor de toekomst en geniet er van als het daar is, zonder weer verder te willen kijken naar nog meer.
Alle reacties Link kopieren
Wat zíjn die dingen dan die je wilt? maak het concreet en dóe het dan!

Mij overvalt dit gevoel me ook wel eens, maar dan stel ik mezelf een mooi doel en leef daar naartoe. Het niet realiseren van de dingen die je graag wilt heeft vaak meer te maken met angsten of beperkingen die je jezelf oplegt als dat dingen echt onmogelijk zijn.

Zo ga ik in het voorjaar eindelijk een week naar New York. Jarenlang wil ik erheen, altijd met het gevoel: ik kán er niet heen want ik ben moeder van 2 jonge dochters en heb niemand om mee te gaan. Nu heb ik besloten dat ik gewoon gá. Ik moet mijn eigen dromen waarmaken dus over angsten en excuusjes heenstappen. Dan maar alleen. En dat geeft mijn leven weer sjeu :-)
Alle reacties Link kopieren
Life is what happens while you're busy making plans... En dat is écht waar. Misschien helpt je dat om meer te genieten van wat er is in je leven en laat je niet belemmeren door de máárs die je noemt (kindere, relatie, vrienden) maar maak er juist gebruik van.
Alle reacties Link kopieren
Probeer eens concreet te maken wat je dan wilt? Indien je dat weet ga dan eens die doelen uitwerken. Hoe zou je dat kunnen bereiken en wat moet je ervoor doen en laten. Wat zijn de voor- en nadelen enz enz Vaak merk je dan dat die doelen helemaal niet zo ver weg zijn, dat je dan van het een in het ander rolt, dat ze best bereikbaar zijn mits je er wat voor doet of dat het eigenlijk helemaal niet is wat je wilt.



Maar vergeet niet dat jezelf degene bent die je het meeste tegenhoudt. Angst is vaak de reden waarom mensen eigenlijk niet doen wat ze echt willen. Indien je je hiervan bewust bent maak je makkelijker keuzes waar je volledig achter kunt staan en zo niet dan kun je beter en sneller je doelen ook daadwerkelijk realiseren. En vergeet ook niet dat je soms iets te dromen over moet houden
Alle reacties Link kopieren
Als hadden komt, is hebben te laat.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Over tien jaar kan je gewoon je dromen nog najagen hoor, dan is je leven echt niet voorbij.
Alle reacties Link kopieren
Met kinderen wordt je ook geleefd, vooral door de wasmachine, en 't wordt nog erger. Maar daar kreeg je ze ook voor. Neem iedere dag een half uurtje samen met een kind en geniet er van. Over 10 jaar kijk je er met plezier op terug.

Verder niet te veel over nadenken, dromen is leuk maar nog lang geen werkelijkheid.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven