Kinderen
alle pijlers
Gekke dingen die je uit vermoeidheid doet.
maandag 14 januari 2008 om 19:43
Ik kan me herinneren dat er een hele tijd een topic is geweest over gekke of stomme dingen die je uit vermoeidheid doet.
Regelmatig liepen de tranen over mijn wangen van het lachen door wat iedereen meemaakt na een paar (of een boel) slapeloze nachten. Dus hierbij wil ik dit topic graag weer nieuw leven inblazen, de oude kon ik niet terugvinden.
Zelf zat ik een tijdje terug in de auto na een slechte nacht. Toen ik op de klok keek stond er 10.23. Een paar minuten later keek ik weer en toen stond er nog steeds 10.23. Doordat ik aan het rijden was kon ik niet uitgebreid kijken maar ik vond het wel vreemd.
Toen ik thuis kwam besefte ik dat ik de hele tijd naar het schermpje van de radio had gekeken in plaast van naar de klok en de radio stond op 102.3 (radio 538).
Regelmatig liepen de tranen over mijn wangen van het lachen door wat iedereen meemaakt na een paar (of een boel) slapeloze nachten. Dus hierbij wil ik dit topic graag weer nieuw leven inblazen, de oude kon ik niet terugvinden.
Zelf zat ik een tijdje terug in de auto na een slechte nacht. Toen ik op de klok keek stond er 10.23. Een paar minuten later keek ik weer en toen stond er nog steeds 10.23. Doordat ik aan het rijden was kon ik niet uitgebreid kijken maar ik vond het wel vreemd.
Toen ik thuis kwam besefte ik dat ik de hele tijd naar het schermpje van de radio had gekeken in plaast van naar de klok en de radio stond op 102.3 (radio 538).
woensdag 16 januari 2008 om 15:51
Lachen dit!
Wat ik toch wel het ergste vond was dit:
Ik was lekker aan het wandelen met mijn zoontjes, toen twee mensen zeiden: "Aah, een tweeling, wat lief!" Ik keek gelijk rond of ik ook de tweeling zag, maar had dus niet door dat ze het over mijn kindjes hadden. (ze waren toen twee maanden oud)
Een ander keertje, ik was weer aan de wandel met de mannetjes, vroeg een vrouw hoe ze heetten. Ik: "Ehhhh, oh ja! Steijn en Hugo!" Ze keek me een tikje vreemd aan en ik ben maar snel door gelopen.
Wat ik toch wel het ergste vond was dit:
Ik was lekker aan het wandelen met mijn zoontjes, toen twee mensen zeiden: "Aah, een tweeling, wat lief!" Ik keek gelijk rond of ik ook de tweeling zag, maar had dus niet door dat ze het over mijn kindjes hadden. (ze waren toen twee maanden oud)
Een ander keertje, ik was weer aan de wandel met de mannetjes, vroeg een vrouw hoe ze heetten. Ik: "Ehhhh, oh ja! Steijn en Hugo!" Ze keek me een tikje vreemd aan en ik ben maar snel door gelopen.
woensdag 16 januari 2008 om 20:33
Zondag voor de derde keer met de auto en dus maxicosi op pad (dochter is 17 dagen). Wij willen wegrijden, denk ik opeens, oh nee, de beugel staat nog naar achteren, die moet omhoog staan. Zegt vriendlief: zet meteen de maxicosi ook met de gordel vast dan... .
Of met de maxicosi aan de arm tegen een struik lopen (in eigen voortuin nog wel), gelukkig net niet tegen dochters gezicht aan. Is toch wennen, een maxicosi met een kind erin .
Inmiddels ben ik wel een beetje ontzwangerd, maar de kraamweek was echt erg. Als ik bedacht dat ik iets moest vragen, was ik het ook meteen vergeten, maar dan ook echt meteen. Ik zette allerlei reminders in mijn telefoon, maar meestal was ik dan alweer vergeten wat ik erin wilde zetten. Ben blij dat dat weer een beetje beter gaat, weet nu gewoon dat ik vrijdag om 11:45 bij de huisarts moet zijn en dinsdag rond 11:30 op het consultatiebureau, had ik 2 weken geleden nog niet kunnen bedenken dat ik dat allemaal zou onthouden!
Nog wel elastiekje om mijn pols, zodat ik weet welke borst dochter het laatst heeft gehad. En ik hou nog steeds bij op welke tijden haar voedingen waren, wil ik ook nog wel eens vergeten.
Als mensen in de kraamweek vroegen hoe laat Eva was geboren en hoe zwaar ze was, moest ik altijd flink nadenken, was eigenlijk al blij dat ik haar naam kon onthouden . Ook toen ik iedereen een uur na de bevalling ging bellen, eerst telkens weer even navragen hoe laat ze was geboren en hoe zwaar ze was. Nu weet ik het inmiddels wel, alleen komt ze aan en vind ik dat weer moeilijk te onthouden...
Mijn vriend is trouwens wel goed getraind inmiddels, als ik hem 's nachts wakker maak, springt hij meteen uit bed om dochterlief te pakken en te verschonen. Dat is niet alleen niet altijd waar ik hem voor wakker maak, gelukkig dring ik vaak wel tot hem door voordat hij haar daadwerkelijk heeft opgepakt...
Toen ik zwanger was, moest ik altijd goed nadenken als met dingen naar de keuken liep voor vaatwasser, koelkast en prullenbak. Dus niet de boter in de vaatwasser enzo.
Wij hebben de vriezer in de schuur staan en ik loop altijd met een zaklantaarn door de tuin naar de schuur. Op de terugweg was ik 'm opeens kwijt, nou ja, zal wel dacht ik toen. De volgende avond toen ik weer iets uit de vriezer moest hebben, kwam ik daar de zaklantaarn tegen, hij stond nog aan en was erg koud, maar deed (en doet!) het nog wel.
Of met de maxicosi aan de arm tegen een struik lopen (in eigen voortuin nog wel), gelukkig net niet tegen dochters gezicht aan. Is toch wennen, een maxicosi met een kind erin .
Inmiddels ben ik wel een beetje ontzwangerd, maar de kraamweek was echt erg. Als ik bedacht dat ik iets moest vragen, was ik het ook meteen vergeten, maar dan ook echt meteen. Ik zette allerlei reminders in mijn telefoon, maar meestal was ik dan alweer vergeten wat ik erin wilde zetten. Ben blij dat dat weer een beetje beter gaat, weet nu gewoon dat ik vrijdag om 11:45 bij de huisarts moet zijn en dinsdag rond 11:30 op het consultatiebureau, had ik 2 weken geleden nog niet kunnen bedenken dat ik dat allemaal zou onthouden!
Nog wel elastiekje om mijn pols, zodat ik weet welke borst dochter het laatst heeft gehad. En ik hou nog steeds bij op welke tijden haar voedingen waren, wil ik ook nog wel eens vergeten.
Als mensen in de kraamweek vroegen hoe laat Eva was geboren en hoe zwaar ze was, moest ik altijd flink nadenken, was eigenlijk al blij dat ik haar naam kon onthouden . Ook toen ik iedereen een uur na de bevalling ging bellen, eerst telkens weer even navragen hoe laat ze was geboren en hoe zwaar ze was. Nu weet ik het inmiddels wel, alleen komt ze aan en vind ik dat weer moeilijk te onthouden...
Mijn vriend is trouwens wel goed getraind inmiddels, als ik hem 's nachts wakker maak, springt hij meteen uit bed om dochterlief te pakken en te verschonen. Dat is niet alleen niet altijd waar ik hem voor wakker maak, gelukkig dring ik vaak wel tot hem door voordat hij haar daadwerkelijk heeft opgepakt...
Toen ik zwanger was, moest ik altijd goed nadenken als met dingen naar de keuken liep voor vaatwasser, koelkast en prullenbak. Dus niet de boter in de vaatwasser enzo.
Wij hebben de vriezer in de schuur staan en ik loop altijd met een zaklantaarn door de tuin naar de schuur. Op de terugweg was ik 'm opeens kwijt, nou ja, zal wel dacht ik toen. De volgende avond toen ik weer iets uit de vriezer moest hebben, kwam ik daar de zaklantaarn tegen, hij stond nog aan en was erg koud, maar deed (en doet!) het nog wel.
zaterdag 19 januari 2008 om 20:58
Op zaterdag de booschappen doen met vriend en baby. In het begin een heel getime tussen slaapjes en flesjes, dus toen het zover was de hele mikmak bijelkaar gesprokkeld en gauw de deur uit.
Deur op slot (check!), sleutels mee (check!), kind in de auto, sleutels even snel op het dak leggen want twee handen nodig. Aangekomen in de AH: sleutels niet van het dak afgehaald en laat mijn vriend geen sleutels mee hebben genomen. Uiteindelijk zijn we via het algemene trappenhuis binnengekomen en heeft mijn vriend de deur moeten openbreken, want de vriendin die de reservesleutel had was natuurlijk op vakantie... (vriend boos, gelukkig had ik het excuus van hormonen en slaapgebrek).
Deur op slot (check!), sleutels mee (check!), kind in de auto, sleutels even snel op het dak leggen want twee handen nodig. Aangekomen in de AH: sleutels niet van het dak afgehaald en laat mijn vriend geen sleutels mee hebben genomen. Uiteindelijk zijn we via het algemene trappenhuis binnengekomen en heeft mijn vriend de deur moeten openbreken, want de vriendin die de reservesleutel had was natuurlijk op vakantie... (vriend boos, gelukkig had ik het excuus van hormonen en slaapgebrek).
woensdag 30 januari 2008 om 07:46
Bij het Kruidvat een pak luiers kopen, daarna nog een heleboel andere winkels afgaan en je dan bij de auto pas afvragen waar je die luiers toch gelaten hebt. Juist ja, achter de kassa bij het Kruidvat.... Net alsof je zo'n reusachtig pak niet een beetje zou moeten missen tijdens je shopexpeditie...
..
woensdag 30 januari 2008 om 10:04
woensdag 30 januari 2008 om 12:52
Tegen dochterlief:
Schat, gooi je kleren even in de prullebak (bedoelde toch echt wasmand)
Tegen man:Waar heb je de autosleutel gelaten?
Hij:Op het dressoir.
Ikke:Nee hoor,daar liggen ze niet.Zitten ze niet in je jaszak?
Hij:Nee,ik heb ze echt op het dressoir gelegd.Zeker weten.
Laat ik nou net daarvoor de autosleutel al gepakt hebben in mijn hand houden.Tsja,Dan kan je lang blijven zoeken natuurlijk.En lullig voor mijn man want die kreeg de schuld dat de sleutel "weg" was.
Schat, gooi je kleren even in de prullebak (bedoelde toch echt wasmand)
Tegen man:Waar heb je de autosleutel gelaten?
Hij:Op het dressoir.
Ikke:Nee hoor,daar liggen ze niet.Zitten ze niet in je jaszak?
Hij:Nee,ik heb ze echt op het dressoir gelegd.Zeker weten.
Laat ik nou net daarvoor de autosleutel al gepakt hebben in mijn hand houden.Tsja,Dan kan je lang blijven zoeken natuurlijk.En lullig voor mijn man want die kreeg de schuld dat de sleutel "weg" was.
woensdag 30 januari 2008 om 13:46
Koffiemelk in de fles, melkpoeder in de koffie.
Senseo aanzetten zonder pad, zonder nieuwe pad, met een pas in de twee-pad-houder, zonder mok eronder, op het knopje drukken en je afvragen waarom het ding het niet doet om vervolgens te ontdekken dat je hem eerst aan moet zetten, klagen dat het ding stuk is want het lampje blijft maar knipperen wat gezien het feit dat er geen water inzat wel logsich is eigenlijk.
Dochter van nu 16 dagen de fiep van zoonlief van een jaar geven en maar afvragen waarom het niet past. Zoonlief luier van dochter aan proberen te frotten (scheelt ook niets, newborn of junior). Met enige regelmaat dochter hem, hij of jochie noemen (oké na drie knullen niet helemaal raar).
Agenda´s, post, kranten, fiepen, fiepkettingen, sleutels, portomonee etc. kom ik regelmatig tegen in de vuilnisbak, bij het oud papier, in de koelkast, voorraadkast, slaapkamer, duplobak etc. en het zijn niet eens de kinderen die ze daar neerleggen.
Senseo aanzetten zonder pad, zonder nieuwe pad, met een pas in de twee-pad-houder, zonder mok eronder, op het knopje drukken en je afvragen waarom het ding het niet doet om vervolgens te ontdekken dat je hem eerst aan moet zetten, klagen dat het ding stuk is want het lampje blijft maar knipperen wat gezien het feit dat er geen water inzat wel logsich is eigenlijk.
Dochter van nu 16 dagen de fiep van zoonlief van een jaar geven en maar afvragen waarom het niet past. Zoonlief luier van dochter aan proberen te frotten (scheelt ook niets, newborn of junior). Met enige regelmaat dochter hem, hij of jochie noemen (oké na drie knullen niet helemaal raar).
Agenda´s, post, kranten, fiepen, fiepkettingen, sleutels, portomonee etc. kom ik regelmatig tegen in de vuilnisbak, bij het oud papier, in de koelkast, voorraadkast, slaapkamer, duplobak etc. en het zijn niet eens de kinderen die ze daar neerleggen.
woensdag 30 januari 2008 om 14:26
