Werk & Studie
alle pijlers
Omscholen geneeskunde?
donderdag 8 februari 2024 13:50
Hallo vivaforum! Het zoveelste omscholingstopic 
Zijn er hier mensen die als "oudere student"geneeskunde hebben gedaan?
Ik ben 29 en wil graag nog aan de slag als arts. Ik ben altijd erg geinteresseerd geweest in het menselijk lichaam en heb ook het juiste profiel gedaan, maar uiteindelijk voor een andere richting gegaan omdat ik samen met vriendinnen wilde studeren en een leuke tijd wilde hebben. Niet de beste redenen maar ja, je bent jong... Inmiddels al ruime tijd aan de slag in de sector waar ik graag wilde belanden en gesetteld, maar al jaren aan het twijfelen om toch om te scholen. Mijn werkgever heeft laten weten hier ruimte voor te willen maken, vriend is sowieso een "je leeft nu" type en ik denk zelf dat ik het eigenlijk gewoon wil doen, nu kan het nog
Ik ben beneiuwd: zijn er hier mensen die dit ook hebben gedaan terwijl ze tegen de 30 liepen? Hoe was het om weer te studeren, lukt dat nog? Wat klopt er van "geen leven meer hebben" naast de studie? Verder nu nog niet aan de orde maar ik had al begrepen dat kinderen no-go is tijdens de studie en coschappen, tegelijekrtijd lees ik ook dat er wel degelijk regelingen zijn hiervoor, iemand die daar iets over kan zeggen?
Zijn er hier mensen die als "oudere student"geneeskunde hebben gedaan? Ik ben 29 en wil graag nog aan de slag als arts. Ik ben altijd erg geinteresseerd geweest in het menselijk lichaam en heb ook het juiste profiel gedaan, maar uiteindelijk voor een andere richting gegaan omdat ik samen met vriendinnen wilde studeren en een leuke tijd wilde hebben. Niet de beste redenen maar ja, je bent jong...
Inmiddels al ruime tijd aan de slag in de sector waar ik graag wilde belanden en gesetteld, maar al jaren aan het twijfelen om toch om te scholen. Mijn werkgever heeft laten weten hier ruimte voor te willen maken, vriend is sowieso een "je leeft nu" type en ik denk zelf dat ik het eigenlijk gewoon wil doen, nu kan het nog Ik ben beneiuwd: zijn er hier mensen die dit ook hebben gedaan terwijl ze tegen de 30 liepen? Hoe was het om weer te studeren, lukt dat nog? Wat klopt er van "geen leven meer hebben" naast de studie? Verder nu nog niet aan de orde maar ik had al begrepen dat kinderen no-go is tijdens de studie en coschappen, tegelijekrtijd lees ik ook dat er wel degelijk regelingen zijn hiervoor, iemand die daar iets over kan zeggen?
donderdag 8 februari 2024 15:27
De bachelor is prima te doen, ook met nog wat werk ernaast. Tijdens co-schappen ben je wel echt heel druk en is werken/kinderen erbij erg pittig of eigenlijk onmogelijk wat ik hoor. Iemand die ik ken heeft wel kinderen gekregen tijdens geneeskunde, maar vervolgens de opleiding nooit afgemaakt.
Welk specialisme ambieer je? De basis is al 6 jaar en dan nog specialiseren. Meestal werk je daar tussenin nog als ANIOS. Er zijn specialismen die het liefst willen dat je voor je 30e al gaat specialiseren, dus als ‘oudere’ krijg je daar waarschijnlijk geen kans.
Wellicht kun je ook eens kijken naar opleidingen zoals Anesthesiemedewerker of Operatieassistent. Deze HBO opleidingen zijn in deeltijd, je krijgt salaris, opleiding wordt betaald en na 3 jaar ben je klaar. Erg geschikt voor omscholers.
Super leuk dat je wil omscholen/de geneeskunde in wilt, maar genoeg voor je om nog uit te zoeken en over na te denken. Succes!
Welk specialisme ambieer je? De basis is al 6 jaar en dan nog specialiseren. Meestal werk je daar tussenin nog als ANIOS. Er zijn specialismen die het liefst willen dat je voor je 30e al gaat specialiseren, dus als ‘oudere’ krijg je daar waarschijnlijk geen kans.
Wellicht kun je ook eens kijken naar opleidingen zoals Anesthesiemedewerker of Operatieassistent. Deze HBO opleidingen zijn in deeltijd, je krijgt salaris, opleiding wordt betaald en na 3 jaar ben je klaar. Erg geschikt voor omscholers.
Super leuk dat je wil omscholen/de geneeskunde in wilt, maar genoeg voor je om nog uit te zoeken en over na te denken. Succes!
donderdag 8 februari 2024 15:30
Ik ken iemand die op haar 27e alsnog geneeskunde is gaan studeren, na daarvoor in een taal afgestudeerd te zijn. Die is nu wel huisarts. Die studeerde wel fulltime, natuurlijk wel een bijbaan erbij, maar niet een volwaardige baan.
Dit waren overigens wel andere tijden, mid-jaren 2000, toen zat het volgens mij anders met instellingsgeld etc.
Dit waren overigens wel andere tijden, mid-jaren 2000, toen zat het volgens mij anders met instellingsgeld etc.
donderdag 8 februari 2024 15:30
Dat klopt, maar wel een goed alternatief als omscholen naar geneeskunde te ambitieus blijkt.Bamboetafeltje schreef: ↑08-02-2024 15:28Die HBO opleidingen zijn echt anders dan zelf arts zijn natuurlijk.
donderdag 8 februari 2024 15:32
donderdag 8 februari 2024 15:36
De studie geneeskunde is 6 jaar. De vervolgopleiding tot medisch specialist is een betaalde baan en niet een voltijd studie. Tijdens de specialisatie is het vaak ook mogelijk om parttime te werken (4 dagen). Als je kinderen hebt is het soms ook mogelijk om co-schappen parttime te doen (4 dagen).
herfstweer wijzigde dit bericht op 08-02-2024 15:40
16.60% gewijzigd
donderdag 8 februari 2024 15:38
Als je echt arts wil worden en heel veel doorzettingsvermogen hebt: doen! Ik ben er zelf aan begonnen op mijn dertigste en ben bijna klaar. Het is hard werken en veel studeren, ik heb mezelf dikwijls afgevraagd wat ik mezelf aangedaan heb, maar tijdens stages voel ik echt dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
Ik haatte mijn vorige baan, mijn vorige studiekeuze was meer omdat ik nu eenmaal iets moest kiezen en geneeskunde was op dat moment veel te hoog gegrepen. Dus ik wist wat me te wachten stond als ik zou stoppen met geneeskunde: weer die sector in die ik niet in wil. Je moet dus echt wel gemotiveerd zijn om het vol te houden. Je sociale leven staat met momenten op nul, maar dat is niet zes jaar aan een stuk hoor. Goed kunnen plannen is wel een vereiste.
Ik haatte mijn vorige baan, mijn vorige studiekeuze was meer omdat ik nu eenmaal iets moest kiezen en geneeskunde was op dat moment veel te hoog gegrepen. Dus ik wist wat me te wachten stond als ik zou stoppen met geneeskunde: weer die sector in die ik niet in wil. Je moet dus echt wel gemotiveerd zijn om het vol te houden. Je sociale leven staat met momenten op nul, maar dat is niet zes jaar aan een stuk hoor. Goed kunnen plannen is wel een vereiste.
donderdag 8 februari 2024 15:41
Twaalf jaar is niet altijd het geval, en zelfs dan: dan is To 42. Dan heeft ze nog heel wat arbeidsjaren te gaan, dus waarom is dat niet realistisch?
donderdag 8 februari 2024 15:41
Idd. Die 6 jaar is een voltijd studie. De specialisatie doe je naast/tijdens je baan als arts.Herfstweer schreef: ↑08-02-2024 15:36De studie geneeskunde is 6 jaar. De vervolgopleiding tot medisch specialist is een betaalde baan en niet een voltijd studie.
Ben geen zijinstromer. Maar wel arts. Ik heb de gehele 6 jaar gewerkt, maar wel slechts 12 u/wk. En dan vaak zo verdeeld dat ik in de vakanties meer uren maakte en in drukke coschapweken minder. Wel was ik dus veel jonger; huishouden was op een laag niveau (hihi) en ik had geen kinderen. Dat scheelt aanzienlijk. Vooral tijdens de coschappen (laatste 3 jaar) is het wel druk. Dat is vaak gewoon fulltime+ werken en daarnaast opdrachten, presentaties ed voorbereiden. Afhankelijk van het coschap ook wisselende diensten. Dat is wel lastig met kinderen denk ik. Maar ik had ook weer niet zo heel veel diensten, dus er is wrs wel een oplossing voor te vinden. Ik denk dat met name je partner ook flink zal moeten bijspringen met momenten. En je inkomen zal (tijdelijk) flink lager zijn. Een fulltime baan naast de studie is gewoonweg onmogelijk.
donderdag 8 februari 2024 15:44
Ik geef onderwijs aan studenten geneeskunde, en heb veel artsen als collega’s. Een paar vragen:
-heb je al gekeken of je wettelijk collegeleden of instellingstarief zou moeten betalen? Want het instellingstarief voor geneeskunde is flink hoog, en dat 6 jaar lang. Ik heb wel eens gekeken, en het zou mij alleen al iets van een ton aan collegegeld gekost hebben.
-ben je direct toelaatbaar? Ook als je het goede profiel hebt, ben je niet altijd meer toelaatbaar als dat te ‘lang’ geleden is. Ik geef dus nota bene onderwijs bij geneeskunde, had destijds het goede profiel, bij de geneeskunde faculteit gestudeerd (andere studie) en ben gepromoveerd binnen de geneeskunde. Maar ik zou toch extra certificaten moeten halen om toegelaten te worden. Even checken hoe haalbaar het is kan geen kwaad.
Dat zijn de hele praktische zaken. Dan inhoudelijk:
-het duurt best wel even. Je kunt dit jaar niet meer meedoen met de selectie denk ik, dus op zijn best zou je in 2025 beginnen. Dan ben je rond de 36/37 als je klaar bent met de basisopleiding. Op zich prima, je moet nog heel lang werken. Maar het is wel een rem op vervolgopleidingen. Over het algemeen nemen ze liever jongere mensen aan. Wederom, niet per se een probleem er is een hoop werk als arts buiten de ziekenhuisapecialismen, maar wel iets waar je van bewust moet zijn. Kinderarts of traumachirurg worden gaat gewoon echt heel lastig worden (zeg nooit nooit, maar echt wel lastiger dan als je op je 18e begint).
-dat van die kinderen, ach. Kinderen krijgen is op geen enkel punt in je carrière handig. Ik ken mensen die een kind hebben gekregen tijdens hun studie, tijdens hun specialisatie en er tussenin. Het is niet altijd handig, misschien kijken er wat mensen chagrijnig, maar het kan wel. Enige flexibiliteit aan je eigen kant is dan wel nodig, je kunt natuurlijk niet gaan eisen dat je twee dagen in de week coschappen mag doen, omdat je je kind niet naar de opvang wilt brengen. En je zult ook gewoon je diensten moeten doen.
-geen leven naast de studie? Dat hangt natuurlijk volledig van jezelf af. Ik ken dus heel veel studenten geneeskunde, en die hebben echt gewoon een leven, vrienden, sporten, gaan uit enz. Maar ik kan me voorstellen dat het wel weer wat lastiger inkomen is als je al jaren werkt. Bovendien krijg je ineens een heel ander leven dan je medestudenten (die geen huis/partner/gezin hebben) én je omgeving (die gewoon een baan hebben en niet studeren).
En het belangrijkste: hoe realistisch is jouw beeld van arts zijn? Veel mensen denken dat je de hele dag met mensen beter maken bezig bent, en dan kan het vies tegenvallen. Ook de daadwerkelijke hoeveelheid menselijk lichaam/biologie is in je dagelijkse werk niet zo veel als vaak gedacht. Als je zou kunnen regelen dat je een mee kunt lopen en kunt zien wat iemand écht doet de hele dag (en dan ook vooral begane hun normale werk te doen, niet wat ‘leuk’ is voor jou), kan dat heel verhelderend zijn.
-heb je al gekeken of je wettelijk collegeleden of instellingstarief zou moeten betalen? Want het instellingstarief voor geneeskunde is flink hoog, en dat 6 jaar lang. Ik heb wel eens gekeken, en het zou mij alleen al iets van een ton aan collegegeld gekost hebben.
-ben je direct toelaatbaar? Ook als je het goede profiel hebt, ben je niet altijd meer toelaatbaar als dat te ‘lang’ geleden is. Ik geef dus nota bene onderwijs bij geneeskunde, had destijds het goede profiel, bij de geneeskunde faculteit gestudeerd (andere studie) en ben gepromoveerd binnen de geneeskunde. Maar ik zou toch extra certificaten moeten halen om toegelaten te worden. Even checken hoe haalbaar het is kan geen kwaad.
Dat zijn de hele praktische zaken. Dan inhoudelijk:
-het duurt best wel even. Je kunt dit jaar niet meer meedoen met de selectie denk ik, dus op zijn best zou je in 2025 beginnen. Dan ben je rond de 36/37 als je klaar bent met de basisopleiding. Op zich prima, je moet nog heel lang werken. Maar het is wel een rem op vervolgopleidingen. Over het algemeen nemen ze liever jongere mensen aan. Wederom, niet per se een probleem er is een hoop werk als arts buiten de ziekenhuisapecialismen, maar wel iets waar je van bewust moet zijn. Kinderarts of traumachirurg worden gaat gewoon echt heel lastig worden (zeg nooit nooit, maar echt wel lastiger dan als je op je 18e begint).
-dat van die kinderen, ach. Kinderen krijgen is op geen enkel punt in je carrière handig. Ik ken mensen die een kind hebben gekregen tijdens hun studie, tijdens hun specialisatie en er tussenin. Het is niet altijd handig, misschien kijken er wat mensen chagrijnig, maar het kan wel. Enige flexibiliteit aan je eigen kant is dan wel nodig, je kunt natuurlijk niet gaan eisen dat je twee dagen in de week coschappen mag doen, omdat je je kind niet naar de opvang wilt brengen. En je zult ook gewoon je diensten moeten doen.
-geen leven naast de studie? Dat hangt natuurlijk volledig van jezelf af. Ik ken dus heel veel studenten geneeskunde, en die hebben echt gewoon een leven, vrienden, sporten, gaan uit enz. Maar ik kan me voorstellen dat het wel weer wat lastiger inkomen is als je al jaren werkt. Bovendien krijg je ineens een heel ander leven dan je medestudenten (die geen huis/partner/gezin hebben) én je omgeving (die gewoon een baan hebben en niet studeren).
En het belangrijkste: hoe realistisch is jouw beeld van arts zijn? Veel mensen denken dat je de hele dag met mensen beter maken bezig bent, en dan kan het vies tegenvallen. Ook de daadwerkelijke hoeveelheid menselijk lichaam/biologie is in je dagelijkse werk niet zo veel als vaak gedacht. Als je zou kunnen regelen dat je een mee kunt lopen en kunt zien wat iemand écht doet de hele dag (en dan ook vooral begane hun normale werk te doen, niet wat ‘leuk’ is voor jou), kan dat heel verhelderend zijn.
donderdag 8 februari 2024 15:55
Ik ken 2 mensen die het hebben gedaan. Eentje heeft tijdens de studie 2 kinderen gekregen en is sinds haar 37ste huisarts in een afgelegen dorpje - haar grote droom.
Een ander was zelfs 40 (en vader) toen hij de basisstudie afrondde, hij werkt nu in de farmaceutische industrie.
Het is niet onmogelijk maar vereist veel doorzettingsvermogen, steun van je omgeving en zoals nausicaa al aangeeft moet je ook nadenken over je toekomstperspectief, want dat is gewoon niet hetzelfde als van iemand die 12 jaar eerder begint. Ook de financiële consequenties kunnen zwaar zijn, behalve studiekosten heb je waarschijnlijk ook inkomensverlies. Je dagen breng je door met jongere studenten die in een hele andere levensfase zitten, ik begreep dat dat soms eenzaam kan voelen. De vraag is hoe graag je dit wilt en waT je ervoor over hebt. Het is m.i. nog niet té laat maar ook niet iets wat je nog langer moet uitstellen.
Beiden zijn trouwens intelligente mensen die al andere 'zware' masters hadden afgerond. Ze vonden de geneeskunde studie op zich goed te doen, maar vooral zwaar icm gezin en schuldgevoel tegenover partner en gezin. En het werkveld daarna heel erg wennen (hierarchie, werkdruk) tov vorige banen.
Een ander was zelfs 40 (en vader) toen hij de basisstudie afrondde, hij werkt nu in de farmaceutische industrie.
Het is niet onmogelijk maar vereist veel doorzettingsvermogen, steun van je omgeving en zoals nausicaa al aangeeft moet je ook nadenken over je toekomstperspectief, want dat is gewoon niet hetzelfde als van iemand die 12 jaar eerder begint. Ook de financiële consequenties kunnen zwaar zijn, behalve studiekosten heb je waarschijnlijk ook inkomensverlies. Je dagen breng je door met jongere studenten die in een hele andere levensfase zitten, ik begreep dat dat soms eenzaam kan voelen. De vraag is hoe graag je dit wilt en waT je ervoor over hebt. Het is m.i. nog niet té laat maar ook niet iets wat je nog langer moet uitstellen.
Beiden zijn trouwens intelligente mensen die al andere 'zware' masters hadden afgerond. Ze vonden de geneeskunde studie op zich goed te doen, maar vooral zwaar icm gezin en schuldgevoel tegenover partner en gezin. En het werkveld daarna heel erg wennen (hierarchie, werkdruk) tov vorige banen.
nootboek wijzigde dit bericht op 08-02-2024 16:07
27.97% gewijzigd
donderdag 8 februari 2024 16:06
Een vriendin van mij deed de opleiding vanaf haar 36ste maar had daar geen 9-5 baan bij. Wel zangeres maar dat was ver verwijderd van fulltime werken. Of beter gezegd: de weken dat ze wel fulltime aan de gang was vielen meestal samen met de vakantieperiode (denk vooral aan pasen, pinksteren en kerst).
En een nichtje doet nu de PABO. Totaal iets anders natuurlijk, maar ze werkt erbij. En ja, officieel zijn er regelingen. In de praktijk komt het erop neer dat ze 32-42 uur werkt (er is een pittig tekort aan juffen), daarnaast 1 dag per week naar de opleiding gaat en dan uiteraard nog ca 12 uur per week nodig heeft voor haar huiswerk.
Plus twee kinderen met rugzakje en huishouden (haar man tikt ook de 60 uur aan).
Ze zit inmiddels 3 maanden in de ziektewet, want die longontsteking wil maar niet weggaan. Energielevel is -10 ongeveer.
Mijn vader deed ooit 'gewoon' de mavo, volwassenenonderwijs, naast zijn baan. Dat hield uiteindelijk in dat er geen tijd meer was voor hobby en vriendschappen.
Kortom: als je het echt graag wilt lukt het je ook wel, maar je moet dus bereid zijn om dingen te laten. Je kunt niet én studeren én fulltime werken én je huis spik en span houden én sporten én een sociaal leven hebben.
En een nichtje doet nu de PABO. Totaal iets anders natuurlijk, maar ze werkt erbij. En ja, officieel zijn er regelingen. In de praktijk komt het erop neer dat ze 32-42 uur werkt (er is een pittig tekort aan juffen), daarnaast 1 dag per week naar de opleiding gaat en dan uiteraard nog ca 12 uur per week nodig heeft voor haar huiswerk.
Plus twee kinderen met rugzakje en huishouden (haar man tikt ook de 60 uur aan).
Ze zit inmiddels 3 maanden in de ziektewet, want die longontsteking wil maar niet weggaan. Energielevel is -10 ongeveer.
Mijn vader deed ooit 'gewoon' de mavo, volwassenenonderwijs, naast zijn baan. Dat hield uiteindelijk in dat er geen tijd meer was voor hobby en vriendschappen.
Kortom: als je het echt graag wilt lukt het je ook wel, maar je moet dus bereid zijn om dingen te laten. Je kunt niet én studeren én fulltime werken én je huis spik en span houden én sporten én een sociaal leven hebben.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 8 februari 2024 16:22
In mijn jaar lang lang geleden waren er meerdere mensen van boven de 30. Oudsten waren volgens mij 50 plus. Kan me niet herinneren dat zij de eindstreep hebben gehaald, maar de 30 plussers eronder wel. Ook waren er een aantal met kinderen. Wel zijn ze allemaal in de extramurale zorg terecht gekomen.
donderdag 8 februari 2024 17:02
Ik ben begonnen op m'n 26ste. Had er de eerste 2jr PhD project bij, laatste 2 jr postdoc onderzoekswerk, werkte 20-24h per week. Wel op dezelfde lokatie als de studie dus dat maakte het makkelijker. De studie an sich vond ik goed te doen, icm met m'n baan was het erg pittig. Sociale leven stond op erg laag pitje. Relatie is gesneuveld. Ik had geen kinderen.
Toen m'n co-schappen begonnen ben ik gestopt met m'n werk, dat was niet te combineren. Liep tegen die tijd ook aardig op m'n tandvlees en dat werd tijdens de co-schappen niet beter.
Als je verder wilt voor huisarts/specialist oid is dat daarna 'gewoon' een baan met inkomen, meestal kan het ook 4 ipv 5 dagen per week.
Zoals hier eerder werd gezegd, denk er goed over na of je arts wilt zijn, of dat je alleen de studie interessant vindt. Dat zijn 2 verschillende dingen.
Toen m'n co-schappen begonnen ben ik gestopt met m'n werk, dat was niet te combineren. Liep tegen die tijd ook aardig op m'n tandvlees en dat werd tijdens de co-schappen niet beter.
Als je verder wilt voor huisarts/specialist oid is dat daarna 'gewoon' een baan met inkomen, meestal kan het ook 4 ipv 5 dagen per week.
Zoals hier eerder werd gezegd, denk er goed over na of je arts wilt zijn, of dat je alleen de studie interessant vindt. Dat zijn 2 verschillende dingen.
donderdag 8 februari 2024 17:06
Ik had een tweedejaars van 56 in mijn groep (als docent van toen zelf 23Snuffelkleed schreef: ↑08-02-2024 16:22In mijn jaar lang lang geleden waren er meerdere mensen van boven de 30. Oudsten waren volgens mij 50 plus. Kan me niet herinneren dat zij de eindstreep hebben gehaald, maar de 30 plussers eronder wel. Ook waren er een aantal met kinderen. Wel zijn ze allemaal in de extramurale zorg terecht gekomen.
). Dat vond ik wel bijzonder, en ik vraag me ook een beetje af of we dat nou moeten willen. Die was 62 als hij klaar was als basisarts. Leuk, maar daar hebben we dan wel echt heel veel in geïnvesteerd met zijn allen, en iemand werkt nog max een paar jaar. In Zweden mag je na een bepaalde leeftijd (ik geloof 30) niet meer beginnen met sommige studies. Zit wat mij betreft wel wat in.
En inderdaad de kans op een regulier specialisme is echt erg veel kleiner. Dat moet je wel beseffen, anders komt dat hard aan over zes jaar.
donderdag 8 februari 2024 17:30
Heee TO,
Ik ben wel jonger gestart (22) maar heb kinderen gekregen tijdens mijn studie geneeskunde en dacht daarom: misschien ben je toch geïnteresseerd in wat van mijn ervaringen. Ik ben inmiddels 34 en in opleiding tot medisch specialist.
My two cents:
- Kinderen tijdens de coschappen krijgen is ff aardig pittig, ik heb ernaast niet gewerkt en financieel was het best krap af en toe. Mijn oudste is geboren voor mijn coschappen en mijn jongste net erna (met 2 miskramen tussendoor). Echter, het geeft je ook veel ruimte! Je mag je coschappen parttime lopen (4 dagen), je krijgt begrip als je bijtijds naar huis wil om je kind van de opvang te halen en aangezien je toch al een aangepast programma krijgt kun je indien gewenst vrij makkelijk een coschap even uitstellen om wat voor reden dan ook (zelf nooit gedaan trouwens).
- Nu ik AIOS ben, ben ik echt megablij dat mijn kinderen al wat groter zijn; ik heb veel meer verantwoordelijkheid, moet nog net zoveel, zoniet meer leren, en bijtijds naar huis lukt nu vaak veel minder goed omdat je als arts gewoon moet zorgen dat het werk af is. Tel de diensten daarbij op en ik zie collega’s met baby’s en dreumesen echt struggelen. Ook het kolven tussendoor is voor hen super lastig. Voor mij is het heerlijk om dat al achter me te hebben liggen.
Dus combineren met kinderen is mijns inziens zeker mogelijk zolang je op 1 inkomen rond kunt komen. Daar hoef je niet bang voor te zijn. Sociaal leven lijkt me dus ook mogelijk, want ik had dat zelfs nog een beetje (wel minder dan ik had gewild, maar dat is tijdelijk).
Verder was ik in mijn cogroepje (ik was uiteindelijk net 30 toen ik klaar was omdat ik er tussen mijn bachelor en master een tijdje tussenuit was) niet de oudste en heb ik het op wat oudere leeftijd coassistent zijn als heel prettig ervaren, omdat je gewoon iets minder onzeker bent en beter je mannetje staat.
Dus ik zou zeggen: als je het graag wil lekker doen. Zonde om het te laten liggen. Waar een wil is, is een weg. Mijn kinderen waren heel bewust gepland (zelfs IVF-kinderen) en iedereen zei: het gaat je echt never nooit lukken om af te studeren met een kind, but here we are. Beste keuze ooit, vind mijn werk geweldig!
Ik ben wel jonger gestart (22) maar heb kinderen gekregen tijdens mijn studie geneeskunde en dacht daarom: misschien ben je toch geïnteresseerd in wat van mijn ervaringen. Ik ben inmiddels 34 en in opleiding tot medisch specialist.
My two cents:
- Kinderen tijdens de coschappen krijgen is ff aardig pittig, ik heb ernaast niet gewerkt en financieel was het best krap af en toe. Mijn oudste is geboren voor mijn coschappen en mijn jongste net erna (met 2 miskramen tussendoor). Echter, het geeft je ook veel ruimte! Je mag je coschappen parttime lopen (4 dagen), je krijgt begrip als je bijtijds naar huis wil om je kind van de opvang te halen en aangezien je toch al een aangepast programma krijgt kun je indien gewenst vrij makkelijk een coschap even uitstellen om wat voor reden dan ook (zelf nooit gedaan trouwens).
- Nu ik AIOS ben, ben ik echt megablij dat mijn kinderen al wat groter zijn; ik heb veel meer verantwoordelijkheid, moet nog net zoveel, zoniet meer leren, en bijtijds naar huis lukt nu vaak veel minder goed omdat je als arts gewoon moet zorgen dat het werk af is. Tel de diensten daarbij op en ik zie collega’s met baby’s en dreumesen echt struggelen. Ook het kolven tussendoor is voor hen super lastig. Voor mij is het heerlijk om dat al achter me te hebben liggen.
Dus combineren met kinderen is mijns inziens zeker mogelijk zolang je op 1 inkomen rond kunt komen. Daar hoef je niet bang voor te zijn. Sociaal leven lijkt me dus ook mogelijk, want ik had dat zelfs nog een beetje (wel minder dan ik had gewild, maar dat is tijdelijk).
Verder was ik in mijn cogroepje (ik was uiteindelijk net 30 toen ik klaar was omdat ik er tussen mijn bachelor en master een tijdje tussenuit was) niet de oudste en heb ik het op wat oudere leeftijd coassistent zijn als heel prettig ervaren, omdat je gewoon iets minder onzeker bent en beter je mannetje staat.
Dus ik zou zeggen: als je het graag wil lekker doen. Zonde om het te laten liggen. Waar een wil is, is een weg. Mijn kinderen waren heel bewust gepland (zelfs IVF-kinderen) en iedereen zei: het gaat je echt never nooit lukken om af te studeren met een kind, but here we are. Beste keuze ooit, vind mijn werk geweldig!
lux- wijzigde dit bericht op 08-02-2024 17:41
6.60% gewijzigd
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 8 februari 2024 17:42
Mooie leeftijd om aan de studie te beginnen. Als coassistent ben je dan soms ook minder onzeker met meer levenservaring.
Heb je al werk in de zorg of heb je anderszins een goed beeld van het artsenvak en alle specialismen die er zijn? Het is best een brede opleiding maar het is wel fijn als je al een beeld hebt waarom dit vak bij je past.
En bespreek goed met je partner en eventueel mensen die oppassen hoe je dat wil doen als je een kind krijgt tijdens de coschappen. Qua geld, qua tijd.
Heb je al werk in de zorg of heb je anderszins een goed beeld van het artsenvak en alle specialismen die er zijn? Het is best een brede opleiding maar het is wel fijn als je al een beeld hebt waarom dit vak bij je past.
En bespreek goed met je partner en eventueel mensen die oppassen hoe je dat wil doen als je een kind krijgt tijdens de coschappen. Qua geld, qua tijd.
donderdag 8 februari 2024 17:49
https://vu.nl/nl/onderwijs/bachelor/gezondheid-en-leven
Iemand heb ik eerder dit jaar gesproken en deed deze studie nadat ze twee keer was uitgeloot voor de studie geneeskunde. Ik denk dat dit misschien een mooi alternatief kan zijn. Dan ben je misschien geen arts, maar wel op een andere manier met gezondheid bezig en wat ik van lees, ontzettend actueel.
Iemand heb ik eerder dit jaar gesproken en deed deze studie nadat ze twee keer was uitgeloot voor de studie geneeskunde. Ik denk dat dit misschien een mooi alternatief kan zijn. Dan ben je misschien geen arts, maar wel op een andere manier met gezondheid bezig en wat ik van lees, ontzettend actueel.
donderdag 8 februari 2024 17:58
Omdat de arbeidsmarkt voor medisch specialisten in het ziekenhuis ongelooflijk moeilijk is.
Als je buiten het ziekenhuis wil werken: vooral voor gaan.
Wil je medisch specialist in het ziekenhuis worden? Daar zou ik nooit van z’n levensdagen niet aan beginnen na mn 30e. Werkloosheid zal je lot zijn.
Ik ben zelf medisch specialist in het ziekenhuis, ik ken alle ins en outs van deze wereld
De studie, de coschappen en de medische specialisatie zijn niet het probleem. De moeilijkheden beginnen daarna. Dus waar doe je het dan precies voor als je al een beroep hebt?
Edit: na alles doorlopen te hebben (studie, coschappen, phd, aios en uiteindelijk het eindstation als medisch specialist) kan ik ook melden dat het daadwerkelijke dagelijkse werk als medisch specialist fysiek en mentaal het zwaarst is. Het wordt alleen maar drukker en niet minder.
-april- wijzigde dit bericht op 08-02-2024 18:08
27.09% gewijzigd
donderdag 8 februari 2024 18:15
Tja eer TO intramuraal specialist is zijn we minstens 10-15 jaar verder. Wie weet hoe de zaken er dan voor staan. Dat lijkt me nou niet echt meespelen in de overweging of je de opleiding wel moet doen. Als je het werk leuk vindt en de situatie is nog steeds zo is er extramuraal vanalles mogelijk.-April- schreef: ↑08-02-2024 17:58Omdat de arbeidsmarkt voor medisch specialisten in het ziekenhuis ongelooflijk moeilijk is.
Als je buiten het ziekenhuis wil werken: vooral voor gaan.
Wil je medisch specialist in het ziekenhuis worden? Daar zou ik nooit van z’n levensdagen niet aan beginnen na mn 30e. Werkloosheid zal je lot zijn.
Ik ben zelf medisch specialist in het ziekenhuis, ik ken alle ins en outs van deze wereld
De studie, de coschappen en de medische specialisatie zijn niet het probleem. De moeilijkheden beginnen daarna. Dus waar doe je het dan precies voor als je al een beroep hebt?
Edit: na alles doorlopen te hebben (studie, coschappen, phd, aios en uiteindelijk het eindstation als medisch specialist) kan ik ook melden dat het daadwerkelijke dagelijkse werk als medisch specialist fysiek en mentaal het zwaarst is. Het wordt alleen maar drukker en niet minder.
Met de huidige anios-tekorten intramuraal zijn er straks misschien juist weer te weinig specialisten
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
