Wat doe jij als je mensen uitnodigt voor een etentje?

Vrinden...

Ik ben weer begonnen met mn DVDbox Gooische Vrouwen en ik hóór gewoon Evert Lodewijks in mn hoofd bij dat woord

ontopic dan.

Ik heb eigenlijk altijd wel wat in huis. Koeken voor bij de koffie, wat te knabbelen voor bij de borrel (olijfjes, nootjes) Wijn, bier en fris staat ook altijd koud.



Als ik mensen uitnodig om te komen eten dan kook ik. Mocht ik daar nou geen zin in hebben, dan vraag ik van tevoren of ze zin hebben om uit eten te gaan, maar dat gebeurt eigenlijk nooit, ik vind het leuk om te koken.

Ik probeer ook altijd wel wat bijzonders neer te zetten, en in ieder geval twee gangen.



Het is ons één keer gebeurt, gingen we bij vrienden eten, hadden ze besloten dat ze spareribs gingen ophalen bij een restaurant. Dit restaurant was in onze woonplaats, dus was het wel zo handig dat wij het eten even ophaalden (en betaalden) alvorens we naar hun toe gingen

Ik was behoorlijk verbaasd hierover.... heb de rekening aan hun gegeven, ik was niet van plan om daar een cent voor te betalen.

Vriend en ik waren onlangs uitgenodigd voor een etentje vanaf uurtje of 3. Ontvangst was met een klein bokkepootje. Vervolgens niets meer tot 7 uur. Toen aan tafel groentensoep met een boterham met kruidenboter en dat was t hele diner. S avonds zijn we toen nog maar langs de Mac gereden.

Ik lees me hier verhalen!



Het is vanuit thuis eigenlijk altijd al zoete inval geweest, vond het vroeger ook altijd heel gek als een moeder van een vriendinnetje zei dat ik wel op de bank mocht zitten en wachten totdat ze klaar waren met eten.



Mijn moeder belde altijd even met de moeder of ze het goed vond dat mijn vriendinnetje kon blijven eten, daarna was het gewoon aanschuiven.



Zelf ben ik heel gastvrij, ik ben gek op zoet dus heb altijd wel wat lekkers in huis. Pak de koektrommel erbij en iedereen kan gewoon lekker pakken wat die wil.Bij vrienden is het net zo.

Ik neem altijd iets kleins mee als vrienden ons uitnodigen om bij hen te eten. Het hoeven geen bloemen te zijn ofzo, soms is een kleinigheidje voor de kleine al meer dan voldoende.



BBQ's kunnen ook in de kosten lopen, dus we doen het al jaar en dag op zijn amerikaans. Aangezien bijna iedereen nu een partner heeft + een aantal kinderen wordt het anders te duur voor ons om alles op te hoesten. Iedereen neemt wat lekkers mee om te eten, een flesje drank, of vaatje bier.



Ik weet niet beter en vind het niet anders dan normaal dat je waardering uit. Dus als iemand 3 uur in de keuken heeft gestaan om voor ons een heel gangenmenu op tafel te zetten dan neem ik ook 5 minuten van mijn tijd om iets attents te kopen en mee te nemen.



Ik heb trouwens ook een vriendin waar ik altijd alleen maar thee en water aantref, helemaal niets mis mee. Niet iedereen heeft de tijd of het geld om het hele huis vol te gooien met lekkers. Maar zij heeft wel het fatsoen om een heel lief kaartje te sturen nadat ik haar heb helpen verhuizen. Het zit hem toch in die kleine dingen.

Ik lees de verhalen hier met stijgende verbazing. Wat een hoop a-socialen zijn er eigenlijk.

(Ik heb eigenlijk nooit meegemaakt dat ik (bijna) niets kreeg bij anderen.)

Als je iemand uitnodigt behandel je die als gast. En een gast verzorg en verwen je. Ik zou echt wel pissig zijn als ik ergens wordt uitgenodigd en ik moet ineens naar een restaurant dat ik zelf moet betalen.

Ik neem altijd iets voor de gastheer of -dame mee (bloemen, wijn etc.). Ik zou me ongemakkelijk voelen met lege handen aan te komen.

Als er mensen rond etenstijd bij mij komen, eten ze gewoon mee. Komt niet altijd uit, maar trek er een blik extra bij open en het vlees verdelen we desnoods.

Als ik uitgenodigd wordt voor een feest, ga ik ervan uit dat ik niets hoef te betalen. Is dat wel zo, dan weet ik dat graag tevoren. Geen enkel probleem, maar dan heb ik zelf de keuze of ik er geld voor over heb.

Op 27 oktober jl. had ik een reactie geplaatst (drie voorbeelden van hoe het dus niét hoort, de 'uitnemerij' van zogenaamde vrienden en kennissen). Daarna hebben enkelen ook nog gereageerd. Graag kom ik nog even hierop terug. Kijk, ik stam uit de tijd van 'laten wij lief zijn voor elkaar', jullie herinneren je dat misschien nog wel, de tijd van 'bloemenkransjes in je haar'. Nou, die tijden liggen dus vér achter ons. E.e.a. heeft allang plaats gemaakt voor het 'ikke eerst'. Alvorens men mij vergelijkt met Fred Schuit (super TV serie toendertijd!), het ís m.i. zo, laten wij wel wezen! In een reactie wordt gesproken over 'ik wil niet in een keurslijf zitten over wat wél en wat niét hoort'. Dat vind ik fout. Het is geen kwestie van een keurslijf, maar een zaak van hoe men zich opstelt t.o.v. iemand die je een gastvrije ontvangst wilt geven. Dat zit in je of niet in je. En in veel gevallen hebben de lui die wat dat betreft niet in zo'n keurslijf willen zitten, de meeste kritiek op ánderen, als zij zelf vinden buiten de boot te vallen qua 'gastvrije' ontvangst bij derden. Natuurlijk hoeft het niet zo te zijn dat men meteen klaar moet staan met toastjes kaviaar, de champagnefles op tafel en met 4-gangen etentjes. Mensen ontvangen kost nu eenmaal euries, en dan is het erg ongepast om in iemands beurs te kijken. De één kan zich dit veroorloven, de andere dát. En daarom sluit ik af met een hele positieve ervaring. Een vriendin van ons staat - door allerlei omstandigheden - er financieel zeer beroerd voor. Spreek maar rustig van armoe, een beladen woord en een taboe in dit rijke Nederland. Tóch wilde zij ons met een paar andere lui een keer uitnodigen. Blijkbaar had zij hiermee al een tijdje rekening gehouden, want er was een biertje, een wijntje, snacks en enkele schalen met toastjes, inclusief enkele andere lekkere dingen. Een toastje met leverpastei, de reguliere pinda's en chips et cetera. Super gedaan, en het smaakte ons duizend maal lekkerder dan bijvoorbeeld de per se in die would be P.C. Hooftstraat gehaalde sushi's. Wij hebben een super avond gehad en nemen voor haar ons petje af. Geweldig. En al had zij alleen een pot thee gezet met een koekje erbij: doet niet ter zake. Een prima gastvrouw.

Na ons 25-jarig samenzijn enkele jaren terug (het feest dat wij toen gaven) is het volgend jaar tijd voor een 30-jarig jubileum. Een feest? Nope! In zeer klein gezelschap, waarvan bovenvermelde vriendin uiteraard onderdeel uitmaakt, geven wij thuis een aangeklede borrel (tóch weer hè, ha, ha). En de volgende dag vertrekken ik en mijn vrind voor twee weken op een welverdiende vakantie. Feesten en partijen t.b.v. anderen zijn voor ons verleden tijd, het zij zo. En dat is eigenlijk jammer. Wij doen liever iets met écht vriendelijke en oprecht gastvrije lui. Niet dan?

bjvdb, volgens mij heb je gewoon hele vervelende vrienden, als ik het zo hoor. Wat een gezeik en gezeur over feestjes en borreltjes en wat het allemaal kost zeg.



Als ik mensen uitnodig om te komen borrelen of eten, maakt het me niet uit wat het kost en wat ze niet of wel voor me meebrengen. Is het gezellig, dan nodig ik ze nog een keer uit, is het niks aan, dan doe ik het niet meer. Dat is het enige criterium. En ik hoop dat het voor mijn vrienden ook het enige criterium is om bij mij te komen borrelen, theedrinken, eten, wat dan ook: dat het gezellig is, ongeacht wat er op tafel komt. Hoewel ik natuurlijk fantastisch kan koken, dat staat buiten kijf...

bjvdb, volgens mij heb je vreselijke vrienden dan. En dat is heel naar, maar komt in mijn ervaring absoluut niet voor dat mensen zo met elkaar omgaan. En het is juist goed dat je dan hebt gekozen voor een kleine borrel en een mooie vakantie.



Ik kom uit een vrij bourgondisch huishouden met een moeder die het vreselijk vond als er mensen weer hongerig vertrokken. Iedereen mocht in principe aanschuiven, de voorraadkast was vol en geen moeite werd gespaard. Kleine attenties werden meegenomen als we op bezoek gingen, kleine attenties werden ook weer ontvangen als vrienden op bezoek kwamen. Nu ik dit topic lees besef ik dat het blijkbaar toch bijzonder is. Ik heb de gewoontes van mijn moeder ongemerkt overgenomen, ook al ben ik een student die het soms wat krapper heeft. Ik kan altijd voor +/- 6 personen een avondmaaltijd in elkaar schuiven, er is altijd iets van lekkers in huis en ik heb geinvesteerd in wat pakken ijsthee van de aldi die voor de komende twee jaar goed blijven, speciaal voor dat doel. Ik voel me prettig bij die voorraad; ten eerste omdat mocht er iets overkomen ik altijd iets te eten in huis heb en ten tweede omdat ik het een fijn idee heb dat ik voor iedereen gastvrij kan zijn.



Het werkt twee kanten op. Mijn vrienden weten dat ze altijd bij mij kunnen aankloppen, dat wat mij betreft niemand hongerig buitenstaat, dus toen ik met een geblesseerde enkel twee uur bij mijn ouders vandaan was stonden er al een paar uur later twee vriendinnen met boodschappentassen vol tijdschriften, magnetronmaaltijden, pijnstillende zalfjes en thee voor de deur. Mijn vriendinnen belden me op of ik het nog wel redde, ik had visite en ze hebben mijn kamer zo verschoven dat ik alles kon bereiken zonder ver te moeten hinkelen. Ergo, ik word behandeld zoals ik mensen behandel.



De voorbeelden uit de OP slaan trouwens nergens op, schandalig gedrag. Alle beleefdheidsregels worden met voeten getreden. Ik begrijp dat je niet opstaat om te melden dat je geen honger hebt, want dat is zo mogelijk nog onbeleefder, maar vind het wel schandalig. Ik vraag me af of er tactische oplossingen zijn voor zulke kwesties? Ik zou niet weten hoe ik me uit zo'n situatie zou redden, eigenlijk. Behalve op de terugweg langs de mac..

Voor iedereen die zelf dan maar wat lekkers te eten of drinken meeneemt als ze ergens op bezoek gaat en hoopt dat het direct wordt genuttigd: dat schijnt tegen de etiquette te zijn. Je brengt t namelijk als kado en als de gastheer/vrouw het meteen op tafel zet is dat 'not done'. Dus de wijn blijft dicht en de bonbons onaangeroerd.

Thanks voor jullie reacties. Tja, gelukkig hebben wij natuurlijk ook leuke vrinden en kennissen, hoor! Ik noemde enkel een paar voorbeelden c.q. ervaringen van de afgelopen vijf jaar. Voor alle duidelijkheid: wij hanteren in geen geval de stelling "voor wat, hóórt wat". Dus zoiets als "gelijk oversteken". Daar gaat het ons ook helemaal niet om. Voor ons komt op de eerste plaats leuk contact alsmede een gezellige club mensen om ons heen. Echter, je zult altijd "uitvreters" hebben en onze tactiek is om die in de toekomst hopelijk te kunnen mijden. Leuke reactie trouwens van 'The Jets': ook wij komen uit een op z'n zachtst gezegd bourgondisch milieu. Een ieder mocht aanschuiven, door mijn pa en ma werden de verjaardagen uitbundig gevierd, oftewel immer volle bak bij mijn ouders thuis. Dat neem je mee als je later je eigen leven gaat leiden. Ik besef dat het fout is om dat dan ook meteen van anderen te verwachten. Onbewust doe je dat namelijk wel. Nogmaals, wij blijven vanzelfsprekend gastvrij, maar denken wel goed na wat realistisch is qua bepaalde lui. Wij gaan er van uit om, als wij bezoek krijgen, er een leuke happening van te maken, dat blijven wij doen. Tenslotte leef je maar één keer. De - in onze ogen - wat krenterige lui kunnen óók omslaan, dat hebben wij eveneens ervaren. En dat vinden wij super! Straks is het weer de feestdagentijd; ongetwijfeld zal er wel weer een TV film met Scrooge worden uitgezonden. Misschien voor veel mensen een goede therapie! Ok, laten wij het gezellig houden, dat is ons doel! Het beste allemaal!

Tjeetje wat een verhalen zeg! Vol verbazing lees ik dit.

Volledig onbeschoft om uit eten te gaan als je wordt uitgenodigd voor het eten.



Ik heb altijd wat in huis voor bij de koffie, borrel, etc als er visite komt. Ik zorg dat ik in huis heb wat de persoon in kwestie drinkt.

Als ik mensen uitnodig om te eten, zorg ik dat ik meer dan voldoende heb. Ook bij verjaardagen heb ik meer dan genoeg.

Ik vind dat normaal dat ik dat zelfde ook bij anderen krijg. Het hoeft niet toaal aan overvloed te zijn of superduur. Een nootje bij de borrel, een stroopwafel bij de koffie, dat is ook prima. Niet iedereen heeft dezelfde portemonnee Het gaat erom dat je gastvrij bent.



Daarentegen vind ik een bos bloemen, een fles wijn of bonbons meenemen wel wat te soms. Bij een 3gangen uitgebreid menu oke, maar niet zomaar. Het is heel attent maar soms te. Een bedankje, waardering, een uitnodiging terug dat vind ik veel belangrijker.



Overigens iets meenemen om meteen te laten gebruiken vind ik niet netjes. Bonbons die je krijgt hoor je niet meteen op tafel te zetten. Kan wel, ligt eraan bij wie, maar toch. Ik zet op tafel wat ik zelf al had gekocht meestal.

Ik had een keer een vriend die meekwam met mijn vriendin. Hij nam zijn eigen bier mee, het merk dat hij drinkt. Dat vind ik echt niet kunnen. De volgende keer dat hij komt, heb ik het in huis gehaald. Maar als ik hem was zou ik dat nooit doen. Dan drink je maar iets wat de gastheer/vrouw wel in huis heeft.



Als ik bij mensen wordt uitgenodigd die geen wijn in huis hebben (ook al is het supergoedkope wijn) ben ik teleurgesteld. Ze weten dat ik dat altijd drink. Bij mij drinken ze het zelf ook. Maar als ik dan (na uitnodiging ) alleen maar fris of bier kan krijgen, vind ik dat niet netjes.

Ik heb nu precies hetzelfde dilemma. Ik ben samen met 5 andere gezamelijke vrienden bij een vriend uitgenodigd voor A zijn samenwonen, B zijn verjaardag, C de verjaardag van zijn vriendin (nog nooit gezien, best stom als je al 4 jaar vrienden bent) en D zijn afstuderen. Het plan is om bij hem te borrelen met een hapje en een drankje, dan ergens te gaan eten (op eigen kosten stond er op de uitnodiging) en daarna nog te gaan stappen. Het idee is leuk maar mijn vorm van uitnodigen zou het niet zijn want ik wil mensen niet op kosten jagen door ergens anders te gaan eten.



Nu woont hij niet in de stad waar wij studeren dus sowieso ben ik minimaal 15 euro kwijt aan de trein en anders aan de benzine, hij is jarig en afgestudeerd dus dan wil je een cadeautje meenemen (7,50 a 10 euro, zn vriendin heeft pech heb ik al besloten, niet aardig dus miss dat ik nog een bosje rozen meeneem van 2 euro ofzo), we gaan ergens eten (20 euro, gokje) en daarna nog stappen (20 euro ofzo). Het kostenplaatje van 1 avondje uit ter ere van een verjaardag is dan dus ongeveer 65 euro. Ik ben een student maar kan het prima betalen maar ik vind het gewoon heel veel geld.



Vinden jullie het kunnen als ik hem bel of sms met het voorstel om er een amerikaans feestje van te maken in zijn huis? Dan zorgt iedereen voor wat eten (hoofdgerecht, bijgerecht, toetje, drank, weet ik veel wat) worden de kosten op die manier verdeeld zodat hij ook niet alles hoeft te betalen (zou ik wel doen als gastvrouw maar goed, dat is dus duidelijk niet de bedoeling en zij zullen ook niet zo ontzettend ruim zitten) maar dan worden wij als gasten niet heel erg op kosten gejaagd. Toevallig weet ik van een vriend dat hij het ook allemaal wel duur vind worden maar we twijfelden of we dit zo konden voorstellen.

Wat een voorbeelden worden hier genoemd zeg! Dat is toch best erg eigenlijk, helemaal voor volwassenen die niet meer studeren en iets meer te besteden hebben.



Ik heb gelukkig maar 1 keer meegemaakt dat vriend en ik vreemd stonden te kijken. Op een oudejaarsavond waren we uitgenodigd bij vrienden. Eerst eten en daarna een gezellige avond. Het eten: 1 kom groentensoep & 3 stukjes stokbrood per persoon. 's Avonds 1 oliebol. Dat was het, voor de hele avond. Onnodig te zeggen dat we om 00:15 vertrokken en een noodstop maakten bij een snackbar.



Overigens neem ik altijd iets mee voor de gastvrouw/gastheer: een bloemetje, goede chocola oid. Dat wordt altijd gewaardeerd en het is een kleine moeite van mijn kant.

quote:Elizaar schreef op 10 november 2010 @ 20:05:

Ik heb nu precies hetzelfde dilemma. Ik ben samen met 5 andere gezamelijke vrienden bij een vriend uitgenodigd voor A zijn samenwonen, B zijn verjaardag, C de verjaardag van zijn vriendin (nog nooit gezien, best stom als je al 4 jaar vrienden bent) en D zijn afstuderen. Het plan is om bij hem te borrelen met een hapje en een drankje, dan ergens te gaan eten (op eigen kosten stond er op de uitnodiging) en daarna nog te gaan stappen. Het idee is leuk maar mijn vorm van uitnodigen zou het niet zijn want ik wil mensen niet op kosten jagen door ergens anders te gaan eten.



Nu woont hij niet in de stad waar wij studeren dus sowieso ben ik minimaal 15 euro kwijt aan de trein en anders aan de benzine, hij is jarig en afgestudeerd dus dan wil je een cadeautje meenemen (7,50 a 10 euro, zn vriendin heeft pech heb ik al besloten, niet aardig dus miss dat ik nog een bosje rozen meeneem van 2 euro ofzo), we gaan ergens eten (20 euro, gokje) en daarna nog stappen (20 euro ofzo). Het kostenplaatje van 1 avondje uit ter ere van een verjaardag is dan dus ongeveer 65 euro. Ik ben een student maar kan het prima betalen maar ik vind het gewoon heel veel geld.



Vinden jullie het kunnen als ik hem bel of sms met het voorstel om er een amerikaans feestje van te maken in zijn huis? Dan zorgt iedereen voor wat eten (hoofdgerecht, bijgerecht, toetje, drank, weet ik veel wat) worden de kosten op die manier verdeeld zodat hij ook niet alles hoeft te betalen (zou ik wel doen als gastvrouw maar goed, dat is dus duidelijk niet de bedoeling en zij zullen ook niet zo ontzettend ruim zitten) maar dan worden wij als gasten niet heel erg op kosten gejaagd. Toevallig weet ik van een vriend dat hij het ook allemaal wel duur vind worden maar we twijfelden of we dit zo konden voorstellen.





Ik weet niet of ik zou bellen om door te geven dat hij zijn feest anders moet geven. Je kunt wel aangeven dat het voor jou (en die andere vriend) te duur wordt. Dan is het aan de gastheer om te besluiten of het feest anders georganiseerd wordt.



Je kunt ook alleen komen borrelen en daarna niet mee dineren.

quote:postzegel schreef op 11 november 2010 @ 14:40:

[...]





Ik weet niet of ik zou bellen om door te geven dat hij zijn feest anders moet geven. Je kunt wel aangeven dat het voor jou (en die andere vriend) te duur wordt. Dan is het aan de gastheer om te besluiten of het feest anders georganiseerd wordt.



Je kunt ook alleen komen borrelen en daarna niet mee dineren.





Ha nee ik zou het ook iets subtieler doen dan, niet bellen van joh, je moet je feestje zo en zo gaan vieren maar ik zat te denken aan subtiel aangeven dat het wel erg duur werd en dat we allemaal nog studeren en of het misschien een idee zou zijn om te kosten van het koken te delen. Lastig allemaal!



Alleen daar naar toe voor borrelen vind ik zonde. We hebben echt metveel pijn en moeite een datum geprikt zodat we allemaal kunnen en omdat we allemaal aan het afstuderen zijn schiet afspreken de laatste tijd er nogal bij in. Dan is t nog steeds een dure dag voor alleen maar een wijntje en wat nootjes en daarbij kan ik het gewoon betalen dus dan gaat afspreken met de vrienden voor (maar wat goedkoper allemaal is wel prettiger).



Wat een drama trouwens, oud en nieuw vieren met 1 oliebol en een soepje. Jeetje zonde van zo'n avond!

Wat grappig dat sommigen het not done vinden om hun cadeautje meteen op tafel te zetten. Ik doe dat wel. Net zoals ik vaak een taartje meeneem als ik bij mij ouders, schoonouders of oma ga. Ik verwacht dat taartje dan ook bij de thee en zou het heel raar vinden als het in de kast ging.

Wat een dramatische verhalen zeg! Moet eerlijk zeggen dat ik zoiets nog nooit heb meegemaakt, gelukkig.

(Vraag me af of er nu mensen meelezen en zichzelf herkennen?)

Alleen een keer dat onverwacht uit eten gaan toen we bij vrienden waren, en het zou niet te duur zijn, wat fijn was omdat we krap zaten in die tijd. Toen we uiteindelijk bijna 100,- voor 2 personen moesten betalen, moest ik even slikken.

Onze vriendin excuseerde zich er ook voor, maargoed, we hadden wel erg lekker gegeten, dat wel.



Mijn man is nog erger dan ik, die wil visite soms echt overladen! Mijn schoonmoeder deed dat ook, dat je tegen heug en meug toch maar een stuk taart en wat kaas en worst zat weg te werken op een doordeweekse avond.

Maar hier kom je denk ik, niks te kort. Ik vind het leuk om lekkere hapjes te maken en een beetje de gastvrouw te spelen.

Als ik een fles wijn krijg ofzo, tja, ik heb geleerd dat je ervoor bedankt, 'm even bestudeerd en dan wegzet.

Als ik iemand zoiets geef, wil ik niet dat het meteen voor mij wordt geopend.

Hmm als ik bij iemand ga eten en van te voren heb gezegd "dan zorg ik voor de wijn" dan verwacht ik dat de fles open gaat want dat is dan de afspraak, ene persoon eten, de ander de drank.



Als ik ergens naar toe ga en ik neem voor de aardigheid een fles wijn mee dan is het meestal zo dat de wijn wordt weggezet maar als de fles wordt open gemaakt vind ik het ip ook prima. Ik kan er niet zo mee zitten, geloof dat als iemand bij mij spontaan iets meeneemt dat ik t dan aanneem en vervolgens mijn eigen drank schenk.



Dat van dat taartje, als er bezoek komt inclusief een taartje dan snij ik het aan. Dat taartje is beperkt houdbaar en ik neem dan aan dat het voor de gezelligheid wordt meegenomen voor bij de thee. Gek eigenlijk als je het gedrag omtrent een fles wijn en gebak zo vergelijkt. Als een goede vriendin een doos bonbons meeneemt zou die open gaan (dat zou ook minstens verwacht worden van de vriendin ), als een goede kennis op afspraak voor de deur staan en een doosje meeneemt zal ik dan weer geneigd zijn om mijn eigen koek of chocola te presenteren. Wat een wereldproblemen

Ik heb (net als wel meer mensen hier) voor onverwacht bezoek ook niks lekkers in huis, want als ik chips of koekjes voor 'de voorraad' haal eet ik ze zelf dezelfde avond nog op Als ik mensen uit heb genodigd doe ik wel mijn best.



Toen ik net student was, was het bij ons wel heel normaal om met zo'n beetje alles alle kosten te delen. Kijk, als je nou iets heel duurs gaat doen dan snap ik dat, maar sommige mensen doen het zelfs met een borrel-avond ofzo. Ik heb dat nooit gedaan, want ik vind het gewoon geen fijn gevoel om, nadat er mensen bij mij zijn geweest, een bonnetje te voorschijn te halen en te zeggen 'dat wordt dan 15,37 euro'.

Nu (wel nog steeds student ) zijn er steeds meer mensen die hetzelfde doen en ook gewoon trakteren als ze jt uitnodigen gelukkig.

Raar om je gasten te laten betalen voor het eten.



Ik ben wel van het lekkere eten en drinken. Maar even goed als iemand alleen wat wijn en een zak chips in huis heeft, ook prima hoor. Maar niets aanbieden en dan uren zitten, oh man dan ga ik van mijn stokkie van de dorst. Gelukkig maak ik dat nooit mee eigenlijk.



Theekransje; hoezo moet je daar perse een hele dag van maken als iemand 200 km ver weg woont. En dan zie je die mensen nog heel regelmatig; elke 3 maanden. Laatst zijn we op een zondag even 165 km op en neer

gereden voor 4 uur bezoek, en om iets te brengen. Ok ,was een uitzondering ,maar ik denk dat die kennissen wat zeikerig zijn. Dat denk ik ,want waarom zouden ze anders de kosten van de Chinees verrekenen. En dan gevulde koeken bheeerr. Joh, de volgende keer zou ik echt niet meer zo uitgebreid koken voor die lui, zijn ze niet waard. Kam me heel goed voorstellen dat ze wellicht zelf niet zulke koks zijn ,maar dan betaal je toch wel het avond eten of haal lekker pizza's.

quote:Hebbes schreef op 27 oktober 2010 @ 23:40:

Vriend en ik waren onlangs uitgenodigd voor een etentje vanaf uurtje of 3. Ontvangst was met een klein bokkepootje. Vervolgens niets meer tot 7 uur. Toen aan tafel groentensoep met een boterham met kruidenboter en dat was t hele diner. S avonds zijn we toen nog maar langs de Mac gereden.dat soort mensen zijn of arm, of super mager of gierig, maar in elk geval niet gezellig.

Bjvdb, kennelijk vind jij jezelf erg gastvrij. Wat ik nou zo jammer vind is dat bij jou kennelijk gastvrijheid gaat volgens het voor-wat-hoort-wat principe.

Dat snap ik niet, bij mij werkt het heel anders.

Ik heb een vriendin met wie ik regelmatig samen eet, toch wel een a twee keer per maand. Bijna altijd ben ik diegene die kookt, en ik kook dan graag uitgebreid. Als we eens bij haar eten husselt ze een pastasalade door elkaar of gooit ze een pizza in de oven. Is zij nu een slechte vriendin?

Nope.

Dat is gewoon niet haar sterke kant. Maar ze staat áltijd voor me klaar, ik kan haar des noods om de kleinste misere haar bed uit bellen, enz enz enz.



De een geeft graag etentjes/feestjes, de ander is in andere dingen weer goed.

quote:nogeensdan schreef op 11 november 2010 @ 16:49:

Als ik een fles wijn krijg ofzo, tja, ik heb geleerd dat je ervoor bedankt, 'm even bestudeerd en dan wegzet.

Als ik iemand zoiets geef, wil ik niet dat het meteen voor mij wordt geopend.

Of je vraagt gewoon: is die wijn voor nu of zullen we die van mij open maken?



Dan kan de gever kiezen.

quote:bjvdb schreef op 27 oktober 2010 @ 17:27:

Wat ons opvalt in de reacties m.b.t. dit onderwerp is het vaak vergoeilijken van duidelijk ongastvrije en soms uitgekiende, egoïstische houdingen van uitnodigers. Ik kan ook feesten en partijen geven zonder daadwerkelijk er weinig voor in huis te halen. Ik ben wat dat betreft door de wol geverfd, lees maar.



Zo'n 4 à 5x hebben mijn partner en ik met oudejaar een flink aantal vrinden en kennissen uitgenodigd om de avond bij ons door te brengen. Let wel, voorzien van drankjes en hapjes. Wij boden dat aan. 't Viel ons altijd op dat maar zeer weinigen er aan dachten een leuke en/of kleine attentie mee te nemen, al was het maar een bloemetje of een simpele bijdrage aan het eten en drinken. Echter, toen wij het gezelschap een keer voorstelde om zo'n avond eens bij een ander te vieren, viel het in principe stil. Dat wás nogal een voorstel, zeg! De één wilde de volgende jaarwisseling nu eens bij familie vieren, de ander wilde 'ns een keer en petit comité zitten en het simpel houden (diegene was dus wel alle malen geweest en rolde altijd volgevreten en vierkant van de drank de trap af), weer een ander moest er goed over nadenken, enfin, het kwam er op neer dat mijn partner en ik de volgende jaren oudejaar samen vierden, óf in klein familieverband óf samen met hele goede vrinden in de kroeg. Nimmer ging de telefoon voor een leuke uitnodiging. Bij ons was het dus De Zoete Inval geweest, gratis.



Enkele jaren terug waren wij 25 jaar samen. Tijd voor een knalfeest. Was super, meer dan 130 gasten gaven acte de présence. Locatie afgehuurd, catering volop met eten en drinken.Het heeft ons kapitalen gekost, natuurlijk eigen keuze. Let wel: van slechts 4 (vier!) gasten hebben wij achteraf een bedankje gehad voor het geslaagde feest. Toen wij enkele genodigden later een keer spraken, hetzij telefonisch of in de stad, hoorden wij wel eens dat ook zij iets hadden gevierd. Toppunt was eveneens een 25-jarig samenzijn. "Nou, het was zó leuk, met wat vrinden, kennissen en de kinderen hebben we een leuke party gehouden. 't Was zó gezellig!". Wij konden niet nalaten te zeggen dat wij er graag bij waren geweest om een handje te schudden en om een presentje te kunnen geven. Reactie: "Ach ja, eigenlijk vergeten, sorry hoor, maar ja, zo'n feestje kost het nodige...". Achteraf bleek dat er meer dan 40 man/vrouw waren geweest. Nou, 2 personen extra had dan ook nog wel gekund o.i.



Vrinden van ons, een echtpaar met 2 jonge kinderen, gaan 's zomers elke maand juli naar een camping in Duitsland. Aangezien wij in Diemen wonen, en zij op de terugweg altijd langs Diemen terugrijden, ontstond er gedurende zo'n 5 jaar de gewoonte bij ons aan te komen, op afspraak voor de goede orde. Wij zorgden dan voor een uitgebreide borrel met de diverse hapjes en aangezien men altijd zo rond 15.00 uur arriveerde, zorgden wij tevens voor een uitgebreid en o.i. lekker avondeten. Want 't ging allemaal op. Ook hier viel het ons achteraf wel eens op dat er totaal geen enkele attentie werd meegebracht: een bloemetje nogmaals of een leuk (wat ons betreft klein) presentje uit Duitsland. Ook 's avonds, bij hun thuiskomst, nooit een telefoontje gehad in de trant van 'thanks voor de leuke middag en avond'. Men kwam immer met lege handen. Het ging ons na de laatste keer erg irriteren, want wederom kwam men gewoon met lege handen en vond men het vanzelfsprekend worden hun laatste vakantiedag bij ons al drinkend en etend door te brengen.Wij vonden e.e.a. erg onaangenaam. Enfin, wij stelden hen afgelopen juli voor, toen men ons vanuit Duitsland belde of ze 'ons weer een bezoekje op de terugweg konden brengen' bij ons te borrelen om daarna 'voor de verandering' met z'n allen naar de Chinees te gaan in Diemen, met daarbij tactisch aangegeven dat we de rekening gewoon zouden delen. Nou, dáárover moest worden nagedacht. En ja hoor, wij hadden het voorspeld, vanaf de snelweg ergens in Nederland kregen wij een telefoontje dat men eigenlijk liever rechtstreeks naar huis wilde, "want de kinderen waren erg moe". Gek, de voorgaande jaren waren ze nooit moe.



Kijk, drie voorbeelden - wij hebben er meerdere - die ons nu "ongastvrijer" hebben gemaakt. Het lijkt wel of de gierigheid c.q. krenterigheid hoogtij vieren en dat men te beroerd is om zélf eens een keer iets te organiseren. En al zette men voor ons maar een pan macaroni op tafel (lekker juist!). Bij een ander is het namelijk een stuk makkelijker, is blijkbaar de opinie. Wij zijn er nu harder in geworden; onze deur gaat niet meer zo snel open. Het heeft ons ook wat "vrinden" en "kennissen" gekost - men liet nooit meer iets van zich horen, maar of wij daarmee nu ongelukkig zijn...



Ik ben benieuwd naar dito ervaringen.

'



Voor de goede orde; het zijn vrIEnden. Je schrijft 3 keer vrinden