Relaties
alle pijlers
Doorgaan of stoppen?
zondag 25 mei 2014 00:15
Hoi,
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
vrijdag 17 oktober 2014 09:56
vrijdag 17 oktober 2014 10:16
Ik voel me vanmorgen voor het eerst sinds lange tijd enigszins rustig. Ben niet aan 't stuiteren, emotioneel een soort vlak en helder. Daar ga ik van genieten! Een mooie klus afronden op werk en daarna een ontspanningsmassage (waar ik doorgaans geen geduld voor heb)! Leuk spannend die massage: ik kan me altijd maar moeilijk ontspannen tijdens masseren.
Ik besef me dat ex nog heel erg aanwezig is. Het verlangen hem te zien is zo enorm groot. Dat gevoel wil ik het liefst onderdrukken. Ik ben nl. bang dat als ik toe ga geven aan deze gevoelens, ik ook tot actie overga. Da's ondanks mijn rust nu nog wel een dingetje.
Ik besef me dat ex nog heel erg aanwezig is. Het verlangen hem te zien is zo enorm groot. Dat gevoel wil ik het liefst onderdrukken. Ik ben nl. bang dat als ik toe ga geven aan deze gevoelens, ik ook tot actie overga. Da's ondanks mijn rust nu nog wel een dingetje.
vrijdag 17 oktober 2014 11:07
Wat heerlijk dat je je rustig voelt. Wat grappig dat jij je ook nooit hebt laten masseren. Ik heb het 1 keer gedaan dit jaar, voor het eerst, om te leren me te ontspannen terwijl iemand me aanraakt.
Ik ga het snel weer doen omdat ik wat meer mijn lijf wil leren voelen zonder dat ik in de stress schiet en om me kwetsbaar te voelen op een non verbale manier bij een vreemde. Ik vond het heel prettig. Leuk dat je dit vertelt want ik was het alweer vergeten dat ik dit ook wilde blijven doen om het gevoel van ontspanning te onthouden.
Veel plezier en als je lekker wegdoezelt misschien bedenken dat je het allemaal nog niet zo gek doet.
Ik ga het snel weer doen omdat ik wat meer mijn lijf wil leren voelen zonder dat ik in de stress schiet en om me kwetsbaar te voelen op een non verbale manier bij een vreemde. Ik vond het heel prettig. Leuk dat je dit vertelt want ik was het alweer vergeten dat ik dit ook wilde blijven doen om het gevoel van ontspanning te onthouden.
Veel plezier en als je lekker wegdoezelt misschien bedenken dat je het allemaal nog niet zo gek doet.
vrijdag 17 oktober 2014 12:08
Heb eigenlijk nog nooit een ontspanningsmassage gehad (mocht mijn vorige post die indruk wekken). Wel ervaring met massage vanwege zere spieren. Mijn ervaring daarmee is dat ik, zodra masseur mij aanraakt, in een gespannen stand schiet. Ik kan mij er ook niet aan toegeven. Heb er normaal gesproken ook geen geduld voor.
Ik ben dus heel benieuwd naar vanmiddag. Ik hoop dat het mij lukt on te ontspannen! Dat zou ook wel een beetje een overwinning betekenen: loslaten, vertrouwen op anderen en toegeven.
Best tegenstrijdig: hulp vanwege lb is heel lichamelijk en moet ik mij wel overgeven aan anderen. Dat ik er dan zo'n moeite mee heb bij een masseur....
Ik ben dus heel benieuwd naar vanmiddag. Ik hoop dat het mij lukt on te ontspannen! Dat zou ook wel een beetje een overwinning betekenen: loslaten, vertrouwen op anderen en toegeven.
Best tegenstrijdig: hulp vanwege lb is heel lichamelijk en moet ik mij wel overgeven aan anderen. Dat ik er dan zo'n moeite mee heb bij een masseur....
vrijdag 17 oktober 2014 18:04
zaterdag 18 oktober 2014 10:27
Ha,ha,ha, een leuke avond gehad dus met positieve energie. Ik weet wel zeker dat je ex je terug wil maar zolang jij vindt dat hij dingen van je eist die jij hem niet kan/wil geven blijft ie kansloos.
Blijf nu maar eerst dit pad volgen en je krijgt je antwoord van zelf wel.
Dat een ex je zo gekwetst heeft zou ik aan je psych vertellen, heeft het de toon gezet voor latere relaties of niet? Wat al fijn is dat je gisteren merkte dat het oplucht om je diepste geheimen en angsten naar boven te halen. Wat goed is dat je hier begint in totale anonimiteit zodat je al een beetje kan ervaren hoe het voelt en hoe eng het is om het te uiten. En langzaam maar zeker drink je die gifbeker leeg. En als ie leeg is dan voel je het ook.
Je voelt je dan ook leeg maar ook rustiger, verdriet om je lb zal je altijd met je meedragen maar dat is niet erg, maar je kan dan opnieuw beginnen te voelen en na te denken zonder alle ruis van angsten en frustraties.
Je gevoelens zullen eerlijker en oprechter voelen en dat maakt je zelfverzekerder over wie je bent, wat je wil en wat je kan. Je bent dan je eigen schaamte voorbij. Dat is ook het moment dat je weet wat jij je ex kan bieden.
Blijf nu maar eerst dit pad volgen en je krijgt je antwoord van zelf wel.
Dat een ex je zo gekwetst heeft zou ik aan je psych vertellen, heeft het de toon gezet voor latere relaties of niet? Wat al fijn is dat je gisteren merkte dat het oplucht om je diepste geheimen en angsten naar boven te halen. Wat goed is dat je hier begint in totale anonimiteit zodat je al een beetje kan ervaren hoe het voelt en hoe eng het is om het te uiten. En langzaam maar zeker drink je die gifbeker leeg. En als ie leeg is dan voel je het ook.
Je voelt je dan ook leeg maar ook rustiger, verdriet om je lb zal je altijd met je meedragen maar dat is niet erg, maar je kan dan opnieuw beginnen te voelen en na te denken zonder alle ruis van angsten en frustraties.
Je gevoelens zullen eerlijker en oprechter voelen en dat maakt je zelfverzekerder over wie je bent, wat je wil en wat je kan. Je bent dan je eigen schaamte voorbij. Dat is ook het moment dat je weet wat jij je ex kan bieden.
zaterdag 18 oktober 2014 11:05
Je woorden zijn zo waar Waterplant! De ellende is dat dat ene zinnetje 'ik weet wel zeker dat ex je terug wil' de woorden zijn die ik zo graag horen wil. Ik heb helemaal geen zin om het stukje na 'maar' te kezen.
Een obsessie is een veel te groot woord, maar het lijkt op het moment met de dag moeilijker te worden om geen contact met ex te zoeken. Ik heb er gisteren niet zelf naar gevraagd bij mijn vrienden. Zij begonnen erover. En vervolgens ben ik wel helemaal blij van hun opmerking.
Maar wat koop ik ervoor dat hij mij terugwil en ik hem? Zo simpel is liefde blijkbaar niet.
Een obsessie is een veel te groot woord, maar het lijkt op het moment met de dag moeilijker te worden om geen contact met ex te zoeken. Ik heb er gisteren niet zelf naar gevraagd bij mijn vrienden. Zij begonnen erover. En vervolgens ben ik wel helemaal blij van hun opmerking.
Maar wat koop ik ervoor dat hij mij terugwil en ik hem? Zo simpel is liefde blijkbaar niet.
zaterdag 18 oktober 2014 11:11
Dat een ex je zo gekwetst heeft zou ik aan je psych vertellen, heeft het de toon gezet voor latere relaties of niet?
Ja, ga ik ook aan psych proberen te vertellen. Of het invloed heeft gehad op latere relaties, weet ik niet. Als ik terugdenk aan toen, realiseer ik me dat die relatie voor mij vanaf dat moment wel anders was. Ik ging die jongen met andere ogen bekijken. De relatie heeft daarna nog een half jaar geduurd. Toen maakte ik het uit. Hij was echt lief, maar iemand die zich voor mijn lb schaamt, daar kan ik geen toekomst mee hebben. Het blijft knagen.
Ja, ga ik ook aan psych proberen te vertellen. Of het invloed heeft gehad op latere relaties, weet ik niet. Als ik terugdenk aan toen, realiseer ik me dat die relatie voor mij vanaf dat moment wel anders was. Ik ging die jongen met andere ogen bekijken. De relatie heeft daarna nog een half jaar geduurd. Toen maakte ik het uit. Hij was echt lief, maar iemand die zich voor mijn lb schaamt, daar kan ik geen toekomst mee hebben. Het blijft knagen.
zaterdag 18 oktober 2014 11:53
Die ex heeft eigenlijk de toon gezet voor al je verdere relaties. Want hoe lief hij ook was, hij schaamde zich voor je lichamelijke beperking. En hij sprak het uit. En hoe lief hijook was, het zou nooit iets kunnen worden tussen jullie daardoor.
En je verteld hier dat al je andere exen ook zo lief waren en dat ji jhet uit maakte, ook al waren ze zo lief. En dat je niet precies weet waarom het uit ging en waarom ze eigenlijk allemaal vrienden met je blijven.
Zie jij het ontstane patroon?
En je verteld hier dat al je andere exen ook zo lief waren en dat ji jhet uit maakte, ook al waren ze zo lief. En dat je niet precies weet waarom het uit ging en waarom ze eigenlijk allemaal vrienden met je blijven.
Zie jij het ontstane patroon?
zaterdag 18 oktober 2014 12:14
quote:zimi schreef op 18 oktober 2014 @ 11:46:
Ben je bij afgelopen relaties eigenlijk wel eens voorbij het verliefdheidstadium gekomen en beland op een dieper houden van?
Als je mij dit een maand terug had gevraagd, had ik een volmondig 'ja' geantwoord; het was houden van-stadium in mijn relaties.
Inmiddels ga ik ongeveer aan alles twijfelen. Met Ex zit iig wel erg diep.
Ben je bij afgelopen relaties eigenlijk wel eens voorbij het verliefdheidstadium gekomen en beland op een dieper houden van?
Als je mij dit een maand terug had gevraagd, had ik een volmondig 'ja' geantwoord; het was houden van-stadium in mijn relaties.
Inmiddels ga ik ongeveer aan alles twijfelen. Met Ex zit iig wel erg diep.
zaterdag 18 oktober 2014 12:17
quote:Doreia schreef op 18 oktober 2014 @ 11:53:
Die ex heeft eigenlijk de toon gezet voor al je verdere relaties. Want hoe lief hij ook was, hij schaamde zich voor je lichamelijke beperking. En hij sprak het uit. En hoe lief hijook was, het zou nooit iets kunnen worden tussen jullie daardoor.
En je verteld hier dat al je andere exen ook zo lief waren en dat ji jhet uit maakte, ook al waren ze zo lief. En dat je niet precies weet waarom het uit ging en waarom ze eigenlijk allemaal vrienden met je blijven.
Zie jij het ontstane patroon?Ehh... Als je bedoelt lieve mannen, en ik die het uitmaak.... Tja dat is een herhaling dus patroon. Maar zij schaamden zich niet voor mijn lb. Ik denk niet dat ik je begrijp. Ben ik nu echt zo 'blind' waar het gaat over mezelf?
Die ex heeft eigenlijk de toon gezet voor al je verdere relaties. Want hoe lief hij ook was, hij schaamde zich voor je lichamelijke beperking. En hij sprak het uit. En hoe lief hijook was, het zou nooit iets kunnen worden tussen jullie daardoor.
En je verteld hier dat al je andere exen ook zo lief waren en dat ji jhet uit maakte, ook al waren ze zo lief. En dat je niet precies weet waarom het uit ging en waarom ze eigenlijk allemaal vrienden met je blijven.
Zie jij het ontstane patroon?Ehh... Als je bedoelt lieve mannen, en ik die het uitmaak.... Tja dat is een herhaling dus patroon. Maar zij schaamden zich niet voor mijn lb. Ik denk niet dat ik je begrijp. Ben ik nu echt zo 'blind' waar het gaat over mezelf?
zaterdag 18 oktober 2014 13:01
quote:sneeuwklokje74 schreef op 18 oktober 2014 @ 11:11:
Dat een ex je zo gekwetst heeft zou ik aan je psych vertellen, heeft het de toon gezet voor latere relaties of niet?
Ja, ga ik ook aan psych proberen te vertellen. Of het invloed heeft gehad op latere relaties, weet ik niet.
Was het je eerste echte relatie? Of je eerste volwassen relatie? Want die zetten altijd de toon voor volgende relaties, zeker als er iets negatiefs voorgevallen is.
Wat betreft dat je ex je misschien terug wil: liefde alleen is niet altijd genoeg, he? Wees voorzichtig met jezelf en met hem. Nu is er in ieder geval in je hoofd nog een weg terug. Gaan jullie het weer proberen en het loopt alsnog op jouw problemen vast, dan raak je hem waarschijnlijk voorgoed kwijt en zijn jullie beiden een illusie armer.
Dat een ex je zo gekwetst heeft zou ik aan je psych vertellen, heeft het de toon gezet voor latere relaties of niet?
Ja, ga ik ook aan psych proberen te vertellen. Of het invloed heeft gehad op latere relaties, weet ik niet.
Was het je eerste echte relatie? Of je eerste volwassen relatie? Want die zetten altijd de toon voor volgende relaties, zeker als er iets negatiefs voorgevallen is.
Wat betreft dat je ex je misschien terug wil: liefde alleen is niet altijd genoeg, he? Wees voorzichtig met jezelf en met hem. Nu is er in ieder geval in je hoofd nog een weg terug. Gaan jullie het weer proberen en het loopt alsnog op jouw problemen vast, dan raak je hem waarschijnlijk voorgoed kwijt en zijn jullie beiden een illusie armer.
zaterdag 18 oktober 2014 22:42
quote:millennial schreef op 18 oktober 2014 @ 13:01:
[...]
Was het je eerste echte relatie? Of je eerste volwassen relatie? Want die zetten altijd de toon voor volgende relaties, zeker als er iets negatiefs voorgevallen is.
Wat betreft dat je ex je misschien terug wil: liefde alleen is niet altijd genoeg, he? Wees voorzichtig met jezelf en met hem. Nu is er in ieder geval in je hoofd nog een weg terug. Gaan jullie het weer proberen en het loopt alsnog op jouw problemen vast, dan raak je hem waarschijnlijk voorgoed kwijt en zijn jullie beiden een illusie armer.
Nee, was mijn 2e serieuze relatie, voor zover je van een serieuze relatie kan spreken. 1e vriendje van mijn 14e tot mijn 17e. Dat heb ik uitgemaakt. Gewoon omdat de koek op was, denk. Daarna deze jongen.
Goed wat je schrijft over ex. Dit is eigenlijk hetgeen ik idd iedere keer dat ik verlang naar ex, voor ogen moet houden. Ik zou zo graag maar hem toe willen. Ik wil weten wat hij meemaakt, denkt voelt, zijn humor, zijn aandacht, zijn lichaam. Wij klopten gewoon. We waren aan elkaar gewaagd, inspireerden elkaar, konden vreselijk lachen... Sorry, ik draaf door...
[...]
Was het je eerste echte relatie? Of je eerste volwassen relatie? Want die zetten altijd de toon voor volgende relaties, zeker als er iets negatiefs voorgevallen is.
Wat betreft dat je ex je misschien terug wil: liefde alleen is niet altijd genoeg, he? Wees voorzichtig met jezelf en met hem. Nu is er in ieder geval in je hoofd nog een weg terug. Gaan jullie het weer proberen en het loopt alsnog op jouw problemen vast, dan raak je hem waarschijnlijk voorgoed kwijt en zijn jullie beiden een illusie armer.
Nee, was mijn 2e serieuze relatie, voor zover je van een serieuze relatie kan spreken. 1e vriendje van mijn 14e tot mijn 17e. Dat heb ik uitgemaakt. Gewoon omdat de koek op was, denk. Daarna deze jongen.
Goed wat je schrijft over ex. Dit is eigenlijk hetgeen ik idd iedere keer dat ik verlang naar ex, voor ogen moet houden. Ik zou zo graag maar hem toe willen. Ik wil weten wat hij meemaakt, denkt voelt, zijn humor, zijn aandacht, zijn lichaam. Wij klopten gewoon. We waren aan elkaar gewaagd, inspireerden elkaar, konden vreselijk lachen... Sorry, ik draaf door...
zaterdag 18 oktober 2014 22:54
De eerste keer dat iemand je pijn doet om iets waarvan je eigenlijk niet beseft dat het je pijn kan doen is ie bijna traumatisch.
De reden waarom ik eigenlijk nooit iemand liever vertel wat mijn ding is omdat iemand die ik mateloos vertrouwde ooit een keer heeft gezegd " oh, ik merk aan je dat....." op een moment dat het niet zo was. Zo stom maar ik vond het zo oneerlijk. Ik heb het me zelf zo verweten dat ik haar in vertrouwen had genomen. Mijn onmiddelijke reactie was dat ik nog minder open werd en nog meer wilde bewijzen dat er niets met me aan de hand was.
Op de lange termijn onhoudbaar want ik vervreemde van compleet van me zelf. Zelfs nu ben ik nog selectief aan wie ik wat vertel omdat het makkelijker is. Nog steeds licht ik vaak mensen pas in nadat het slecht is gegaan en niet tijdens. Maar ik heb een kleine kring die het nu wel weet als het slecht gaat omdat ik dan te moe ben voor leuke dingen en veel moet afzeggen. Ergens boven opkomen kost energie en concentratie en het is eerlijker naar hun en mezelf toe. Mij geeft het rust en mijn omgeving geeft me die ook. Het zijn mensen die snappen dat ik geen medelijden wil gewoon stilzwijgend begrip.
Dat vereist altijd één keer een goed gesprek maar wat een verschil heeft dat gemaakt.
Zo past iedereen toch op een of andere manier zijn houding aan op een moment van besef van kwetsbaarheid. Wat nu belangrijk is om te ontdekken is wat jij verandert hebt en je af te vragen of het nog nodig is. Je bent sindsdien ouder geworden, je begrijpt meer en je hebt je op een andere manier leren onderscheiden.
Soms wordt iets groter door er over te zwijgen of te negeren. Welke dingen daar onder vallen weet je alleen door ze uit te spreken.
Je mag best dromen over je ex en gek op hem zijn en hoe fijn het is dat hij je niet vergeten is. Alles op zijn tijd.
De reden waarom ik eigenlijk nooit iemand liever vertel wat mijn ding is omdat iemand die ik mateloos vertrouwde ooit een keer heeft gezegd " oh, ik merk aan je dat....." op een moment dat het niet zo was. Zo stom maar ik vond het zo oneerlijk. Ik heb het me zelf zo verweten dat ik haar in vertrouwen had genomen. Mijn onmiddelijke reactie was dat ik nog minder open werd en nog meer wilde bewijzen dat er niets met me aan de hand was.
Op de lange termijn onhoudbaar want ik vervreemde van compleet van me zelf. Zelfs nu ben ik nog selectief aan wie ik wat vertel omdat het makkelijker is. Nog steeds licht ik vaak mensen pas in nadat het slecht is gegaan en niet tijdens. Maar ik heb een kleine kring die het nu wel weet als het slecht gaat omdat ik dan te moe ben voor leuke dingen en veel moet afzeggen. Ergens boven opkomen kost energie en concentratie en het is eerlijker naar hun en mezelf toe. Mij geeft het rust en mijn omgeving geeft me die ook. Het zijn mensen die snappen dat ik geen medelijden wil gewoon stilzwijgend begrip.
Dat vereist altijd één keer een goed gesprek maar wat een verschil heeft dat gemaakt.
Zo past iedereen toch op een of andere manier zijn houding aan op een moment van besef van kwetsbaarheid. Wat nu belangrijk is om te ontdekken is wat jij verandert hebt en je af te vragen of het nog nodig is. Je bent sindsdien ouder geworden, je begrijpt meer en je hebt je op een andere manier leren onderscheiden.
Soms wordt iets groter door er over te zwijgen of te negeren. Welke dingen daar onder vallen weet je alleen door ze uit te spreken.
Je mag best dromen over je ex en gek op hem zijn en hoe fijn het is dat hij je niet vergeten is. Alles op zijn tijd.
zaterdag 18 oktober 2014 23:01
Mijn agressieve ex was mijn eerste echte volwassen relatie. En laat ik je zeggen, die heeft erin gehakt. Nog steeds merk ik dat ik dingen doe of laat omdat ik dat toen ook deed/moest doen. Bij jou heeft hij je laten inzien dat je je kunt schamen als 'vriend van' en als dat in je late pubertijd, vroege adolescentie is geweest, dan hou je dat vast. Dus voor iemand zich voor je kan schamen, ben jij weer weg, want dat gevoel wil je niet meer voelen. Die gekwetstheid. Dus pak ze, voor ze mij pakken wellicht.
En verder: dat ik niet lb schrijf, maar voluit en jij het dus moet lezen. Is het zo dat jij niet mag erkennen dat jij een beperking hebt? En het dus nog altijd (ook hier op het forum) verbloemd door het elke keer weer af te korten? Wat gebeurd er als je het eens uitschrijft en erkent?
Weet je wat ik heel erg moeilijk vond? Erkennen dat ik een slachtoffer was van huiselijk geweld. Ik heb dat pas hier op het forum geleerd en durven erkennen. Daarvoor was ik gewoon stom geweest en had me teveel op mijn kop laten zitten. Was ik niet snel genoeg uit de relatie gestapt met mijn zotte hoofd. Nooit vond ik mijzelf het slachtoffer van huiselijk geweld. Dat paste niet bij mij. Die rol stond mij niet. Maar toch is dat wel wat ik ben geweest. Het geeft rust om zoiets gewoon te beseffen en te erkennen. Schrijf lb vanaf nu voluit. Na een paar keer zal het je niets meer doen.
En verder: dat ik niet lb schrijf, maar voluit en jij het dus moet lezen. Is het zo dat jij niet mag erkennen dat jij een beperking hebt? En het dus nog altijd (ook hier op het forum) verbloemd door het elke keer weer af te korten? Wat gebeurd er als je het eens uitschrijft en erkent?
Weet je wat ik heel erg moeilijk vond? Erkennen dat ik een slachtoffer was van huiselijk geweld. Ik heb dat pas hier op het forum geleerd en durven erkennen. Daarvoor was ik gewoon stom geweest en had me teveel op mijn kop laten zitten. Was ik niet snel genoeg uit de relatie gestapt met mijn zotte hoofd. Nooit vond ik mijzelf het slachtoffer van huiselijk geweld. Dat paste niet bij mij. Die rol stond mij niet. Maar toch is dat wel wat ik ben geweest. Het geeft rust om zoiets gewoon te beseffen en te erkennen. Schrijf lb vanaf nu voluit. Na een paar keer zal het je niets meer doen.
zaterdag 18 oktober 2014 23:37
Doreia heeft gelijk: erkennen is iets heel anders dan blijven hangen in zo'n rol. Want je bent namelijk ook slachtoffer, en dat is ontzettend belangrijk voor -klinkt tegenstrijdig- het herstel daarvan!
Net als slachtoffers van verkrachting en andere ellende: juist het niet erkennen en alsmaar doorgaan alsof het er niet is/ geweest is, is fnuikend en geen ruimte maken voor dat gevoel (&erkenning daarvan) houdt mensen vast en wordt het een slachtofferrol.
Namelijk blijft die lading in jezelf en belemmert je zonder het te weten, de pijn is nog even rauw, nog even beladen, alleen weggestopt. Juist als je sterk wil zijn en dat eronder verstaat.
Maar het sluimert en sluipt van binnenuit, zal altijd een positie blijven innemen. Juist er wel naar durven en willen kijken zal de lading eraf halen, dan hoeft het zich namelijk niet meer op te dringen omdat het genegeerd wordt.
Juist het erkennen en durven aankijken van je angsten en andere "negatieve" gevoelens zoals pijn, zorgt ervoor dat het minder wordt en verdwijnt. Al zullen sommige dingen misschien nooit verdwijnen, het laat wel de schaamte en dergelijke verdwijnen als je eea erkent voor jezelf.
Dan staat ook eoa kracht in je op van: "so what? dit ben ik, met die beperkingen! Daar laat ik niet mijn leven door vergallen! Als ik er invloed op heb zal ik die aanwenden, maar waar ik geen invloed op heb, dat hoort dan bij me en zal ik zo goed en kwaad als het is mee om leren gaan en het beste van maken".
Emoties als jezelf eens een keer wel zielig mogen vinden, slachtoffer van het lot, van pech, van narigheid, van reacties van een ander, dat geeft onmacht en laat die onmacht af en toe toe, gedoseerd, dan neemt het je niet over, maar houd jij het in proportie. Je eraan overgeven ipv onder controle willen houden kan al zoveel verschil maken, omdat je merkt dat het jou helemaal niet overneemt, dat je jezelf ook weer kan "herpakken", zelf eea kan sturen (hoe ver en hoe diep je gaat daarin, zonder bang te hoeven zijn dat je jezelf verliest).
Net als slachtoffers van verkrachting en andere ellende: juist het niet erkennen en alsmaar doorgaan alsof het er niet is/ geweest is, is fnuikend en geen ruimte maken voor dat gevoel (&erkenning daarvan) houdt mensen vast en wordt het een slachtofferrol.
Namelijk blijft die lading in jezelf en belemmert je zonder het te weten, de pijn is nog even rauw, nog even beladen, alleen weggestopt. Juist als je sterk wil zijn en dat eronder verstaat.
Maar het sluimert en sluipt van binnenuit, zal altijd een positie blijven innemen. Juist er wel naar durven en willen kijken zal de lading eraf halen, dan hoeft het zich namelijk niet meer op te dringen omdat het genegeerd wordt.
Juist het erkennen en durven aankijken van je angsten en andere "negatieve" gevoelens zoals pijn, zorgt ervoor dat het minder wordt en verdwijnt. Al zullen sommige dingen misschien nooit verdwijnen, het laat wel de schaamte en dergelijke verdwijnen als je eea erkent voor jezelf.
Dan staat ook eoa kracht in je op van: "so what? dit ben ik, met die beperkingen! Daar laat ik niet mijn leven door vergallen! Als ik er invloed op heb zal ik die aanwenden, maar waar ik geen invloed op heb, dat hoort dan bij me en zal ik zo goed en kwaad als het is mee om leren gaan en het beste van maken".
Emoties als jezelf eens een keer wel zielig mogen vinden, slachtoffer van het lot, van pech, van narigheid, van reacties van een ander, dat geeft onmacht en laat die onmacht af en toe toe, gedoseerd, dan neemt het je niet over, maar houd jij het in proportie. Je eraan overgeven ipv onder controle willen houden kan al zoveel verschil maken, omdat je merkt dat het jou helemaal niet overneemt, dat je jezelf ook weer kan "herpakken", zelf eea kan sturen (hoe ver en hoe diep je gaat daarin, zonder bang te hoeven zijn dat je jezelf verliest).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
