Kinderen
alle pijlers
18 jaar en zijn gedrag
dinsdag 21 oktober 2014 13:41
De afgelopen weken loopt het de spuigaten uit met zijn gedrag. Hij is brutaal (scheld), altijd chagrijnig en voert geen klap uit in huis.
Dit is omdat man en ik nu meer op 1 lijn zitten en ernaar handelen. We hebben helaas veel in het verleden veel ruzie gehad om allerlei toestanden en een aantal jaar geleden ingezien dat het anders moest. We hebben relatietherapie gedaan, ook gesprekken zodat de kinderen ook konden praten. Tijdens die gesprekken wilde ze niet praten over niets er was geen probleem volgens hen.
Man en ik zijn meer op 1 lijn gaan staan en dat ging steeds beter. Echter bleef (en blijft) de oudste negatief in alles, wil nergens aan meewerken, niet luisteren, doet zijn eigen ding. Neemt man heel veel kwalijk etc. Dat hij boos was kan ik me voorstellen, dat hij het nog steeds is vind ik moeilijk. Hij heeft overigens wel een keer gezegd, dat hij ervoor heeft gekozen om zijn vader niet meer te mogen en daar niets aan wil doen. We hebben in het verleden aangegeven dat we fouten hebben gemaakt, dat we eraan gaan werken en dat het ons spijt dat dingen zo gelopen zijn.
De afgelopen weken heb ik het idee dat ze ons tegen elkaar willen uitspelen, ze hebben besloten om niets meer te doen in huis (niet hun eigen spullen opruimen gewoon brood en alles op tafel laten, wanneer ze wat laten vallen lekker laten liggen(eten, drinken wat maar ook), vaatwasser niet uitruimen etc etc) en hun kamer ligt erbij alsof het een vuilnisbelt is (er vliegen serieus fruitvliegjes en vliegen rond). Tevens negeren ze ons allebei. Als antwoordt hebben wij hun kleding niet gewassen en internet eruit getrokken. Voor eten wordt nog wel gezorgd al is het wat minder lekkere dingen, we proberen zoveel mogelijk samen te eten
We hebben meerdere keren gevraagd of ze willen praten of we het kunnen oplossen of wat maar ook. Jongste zegt ik heb geen probleem, oudste zegt nou als jullie blij zijn met je gedrag, bravo en draait zich om.
Man en ik weten het eigenlijk niet meer, hoe nu verder. Op het moment lijkt het op 'de aanhouder wint' en ik heb nou niet het idee dat we bezig zijn met een oplossing.
Vandaag ligt internet eruit ook uit en ik heb de sleutel verstopt. De oudste stuurt een sms dat hij het hele huis overhoop gaat halen als ik niet zeg waar de sleutel is.
Ik vind het moeilijk dit gedrag, begrijp me goed ik weet heus dat zowel man en ik eraan hebben meegewerkt. We zijn al jaren bezig om het in goede banen te krijgen, maar op een of andere manier willen ze niet meewerken en ik vraag me af of het ooit nog gaat gebeuren..
Warrig verhaal misschien, maar wilde het kwijt.
Weer naar een therapeut ofzo, zal dat kunnen helpen. Maar oudste wil niet, hij heeft geen probleem zegt hij.
Dit is omdat man en ik nu meer op 1 lijn zitten en ernaar handelen. We hebben helaas veel in het verleden veel ruzie gehad om allerlei toestanden en een aantal jaar geleden ingezien dat het anders moest. We hebben relatietherapie gedaan, ook gesprekken zodat de kinderen ook konden praten. Tijdens die gesprekken wilde ze niet praten over niets er was geen probleem volgens hen.
Man en ik zijn meer op 1 lijn gaan staan en dat ging steeds beter. Echter bleef (en blijft) de oudste negatief in alles, wil nergens aan meewerken, niet luisteren, doet zijn eigen ding. Neemt man heel veel kwalijk etc. Dat hij boos was kan ik me voorstellen, dat hij het nog steeds is vind ik moeilijk. Hij heeft overigens wel een keer gezegd, dat hij ervoor heeft gekozen om zijn vader niet meer te mogen en daar niets aan wil doen. We hebben in het verleden aangegeven dat we fouten hebben gemaakt, dat we eraan gaan werken en dat het ons spijt dat dingen zo gelopen zijn.
De afgelopen weken heb ik het idee dat ze ons tegen elkaar willen uitspelen, ze hebben besloten om niets meer te doen in huis (niet hun eigen spullen opruimen gewoon brood en alles op tafel laten, wanneer ze wat laten vallen lekker laten liggen(eten, drinken wat maar ook), vaatwasser niet uitruimen etc etc) en hun kamer ligt erbij alsof het een vuilnisbelt is (er vliegen serieus fruitvliegjes en vliegen rond). Tevens negeren ze ons allebei. Als antwoordt hebben wij hun kleding niet gewassen en internet eruit getrokken. Voor eten wordt nog wel gezorgd al is het wat minder lekkere dingen, we proberen zoveel mogelijk samen te eten
We hebben meerdere keren gevraagd of ze willen praten of we het kunnen oplossen of wat maar ook. Jongste zegt ik heb geen probleem, oudste zegt nou als jullie blij zijn met je gedrag, bravo en draait zich om.
Man en ik weten het eigenlijk niet meer, hoe nu verder. Op het moment lijkt het op 'de aanhouder wint' en ik heb nou niet het idee dat we bezig zijn met een oplossing.
Vandaag ligt internet eruit ook uit en ik heb de sleutel verstopt. De oudste stuurt een sms dat hij het hele huis overhoop gaat halen als ik niet zeg waar de sleutel is.
Ik vind het moeilijk dit gedrag, begrijp me goed ik weet heus dat zowel man en ik eraan hebben meegewerkt. We zijn al jaren bezig om het in goede banen te krijgen, maar op een of andere manier willen ze niet meewerken en ik vraag me af of het ooit nog gaat gebeuren..
Warrig verhaal misschien, maar wilde het kwijt.
Weer naar een therapeut ofzo, zal dat kunnen helpen. Maar oudste wil niet, hij heeft geen probleem zegt hij.
kliefje wijzigde dit bericht op 21-10-2014 13:42
Reden: Zin was overbodig
Reden: Zin was overbodig
% gewijzigd
dinsdag 21 oktober 2014 14:54
Ik snap echt niet dat je je kinderen zo enorm hebt laten vallen en denkt daarmee het gezin te kunnen redden en de relatie met je man.
Neem je het je man ergens niet kwalijk, dat je kinderen jou nu ook niet meer in vertrouwen nemen maar een strijd aan het leveren zijn?
Neem je het je man ergens niet kwalijk, dat je kinderen jou nu ook niet meer in vertrouwen nemen maar een strijd aan het leveren zijn?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 21 oktober 2014 14:55
quote:kliefje schreef op 21 oktober 2014 @ 13:41:
Als antwoordt hebben wij hun kleding niet gewassen en internet eruit getrokken. Voor eten wordt nog wel gezorgd al is het wat minder lekkere dingen,
...
Vandaag ligt internet eruit ook uit en ik heb de sleutel verstopt. De oudste stuurt een sms dat hij het hele huis overhoop gaat halen als ik niet zeg waar de sleutel is.
Dit heet 'leading by example', de meest effectieve opvoedtechniek.
Als antwoordt hebben wij hun kleding niet gewassen en internet eruit getrokken. Voor eten wordt nog wel gezorgd al is het wat minder lekkere dingen,
...
Vandaag ligt internet eruit ook uit en ik heb de sleutel verstopt. De oudste stuurt een sms dat hij het hele huis overhoop gaat halen als ik niet zeg waar de sleutel is.
Dit heet 'leading by example', de meest effectieve opvoedtechniek.
dinsdag 21 oktober 2014 14:57
quote:blijfgewoonbianca schreef op 21 oktober 2014 @ 14:52:
Wanneer hebben jullie het voor het laatst leuk als volledig gezin gehad; dus niet jij en de kinderen, of jij en je man, maar met zijn vieren?
Gaan jullie weleens uit eten met zijn allen? Kijken jullie weleens met zijn allen een film oid? Of zijn jullie allemaal eilandjes?
2 maanden terug zijn we een hele dag met z'n vieren weggeweest en wezen uiteten.
Vorige maand uiteten met z'n vieren.
Film kijken doen we vaak met de jongste omdat de oudste het niet meer echt wil. Wanneer we naar de bios gaan, 4 maanden geleden ofzo dan gaat hij wel mee. Familiebezoek gaan ze ook gewoon nog mee. Pas geleden nog met z'n vieren gaan poolen.
In de regel doen we in principe elke maand iets met z'n vieren, als er wat tussen komt kan er weleens een maand tussen zitten.
Wanneer hebben jullie het voor het laatst leuk als volledig gezin gehad; dus niet jij en de kinderen, of jij en je man, maar met zijn vieren?
Gaan jullie weleens uit eten met zijn allen? Kijken jullie weleens met zijn allen een film oid? Of zijn jullie allemaal eilandjes?
2 maanden terug zijn we een hele dag met z'n vieren weggeweest en wezen uiteten.
Vorige maand uiteten met z'n vieren.
Film kijken doen we vaak met de jongste omdat de oudste het niet meer echt wil. Wanneer we naar de bios gaan, 4 maanden geleden ofzo dan gaat hij wel mee. Familiebezoek gaan ze ook gewoon nog mee. Pas geleden nog met z'n vieren gaan poolen.
In de regel doen we in principe elke maand iets met z'n vieren, als er wat tussen komt kan er weleens een maand tussen zitten.
dinsdag 21 oktober 2014 14:59
quote:blijfgewoonbianca schreef op 21 oktober 2014 @ 14:54:
Ik snap echt niet dat je je kinderen zo enorm hebt laten vallen en denkt daarmee het gezin te kunnen redden en de relatie met je man.
Neem je het je man ergens niet kwalijk, dat je kinderen jou nu ook niet meer in vertrouwen nemen maar een strijd aan het leveren zijn?
Ja ik neem het hem kwalijk, heel erg. Daar gingen ook veel ruzies over.
Leef ik in een droomwereld?
Ik snap echt niet dat je je kinderen zo enorm hebt laten vallen en denkt daarmee het gezin te kunnen redden en de relatie met je man.
Neem je het je man ergens niet kwalijk, dat je kinderen jou nu ook niet meer in vertrouwen nemen maar een strijd aan het leveren zijn?
Ja ik neem het hem kwalijk, heel erg. Daar gingen ook veel ruzies over.
Leef ik in een droomwereld?
dinsdag 21 oktober 2014 15:00
Mijn vriend was geen dwarse moeilijke puber. Heeft nooit een stap buiten de wet gezet of een huisregel overtreden. Een braaf jong. Nog steeds. Maar om dezelfde reden als jouw zoon besloten zijn vader emotioneel 'af te houden' rond zijn 17e. Oorzaak? Drank. Pa dronk niet elke dag, maar als hij dronk dan was hij de weg ook helemaal kwijt. Deed afschuwelijk tegen de kinderen, ging rare dingen doen als ze in gezelschap van mensen waren (ruzie zoeken met alles en iedereen). Vriend is nu 45. Het is nooit goedgekomen. Moeder vond ook dat dat 'moest' maar jammer dan. Op die leeftijd kun je prima zelf bepalen welke mensen je wel en niet toelaat. Zelfs als het om je eigen vader gaat. Pa is 12 jaar geleden overleden. Als hij het over zijn vader heeft heeft hij het over 'die man'.
Verwacht nooit dat je kind zich 'hier wel even overheen zet'.... Drank maakt namelijk echt veel meer dingen stuk dan je lief is. Vriend heeft er nog steeds geen spijt van dat het nooit is goedgekomen tussen hem en zijn vader. Pa had het namelijk echt goed verpest. Vertrouwen had er nooit meer gekomen en serieus kon mijn vriend hem niet meer nemen.
Jij kunt heel hard vinden dat het 'goed moet komen'. Dat dit 'moet stoppen' en het 'ideale gezin' spelen. Misschien is daar al veel te veel voor verpest door het gedrag van vader destijds.
Verwacht nooit dat je kind zich 'hier wel even overheen zet'.... Drank maakt namelijk echt veel meer dingen stuk dan je lief is. Vriend heeft er nog steeds geen spijt van dat het nooit is goedgekomen tussen hem en zijn vader. Pa had het namelijk echt goed verpest. Vertrouwen had er nooit meer gekomen en serieus kon mijn vriend hem niet meer nemen.
Jij kunt heel hard vinden dat het 'goed moet komen'. Dat dit 'moet stoppen' en het 'ideale gezin' spelen. Misschien is daar al veel te veel voor verpest door het gedrag van vader destijds.
"As je denk dat je mooi ben dan ben je een embersiel leleike kuthoer"
dinsdag 21 oktober 2014 15:01
quote:kliefje schreef op 21 oktober 2014 @ 14:57:
[...]
2 maanden terug zijn we een hele dag met z'n vieren weggeweest en wezen uiteten.
Vorige maand uiteten met z'n vieren.
Film kijken doen we vaak met de jongste omdat de oudste het niet meer echt wil. Wanneer we naar de bios gaan, 4 maanden geleden ofzo dan gaat hij wel mee. Familiebezoek gaan ze ook gewoon nog mee. Pas geleden nog met z'n vieren gaan poolen.
In de regel doen we in principe elke maand iets met z'n vieren, als er wat tussen komt kan er weleens een maand tussen zitten.
En is het dan ook echt gezellig? Doet pa leuk tegen oudste zoon of zijn er steken onder water over zijn kamer, was en gedrag? En andersom?
Zou het een idee zijn om pa met oudste en later met jongste, of met beiden tegelijk een stedentrip te laten doen oid?
Wat delen ze samen, behalve het gezin?
[...]
2 maanden terug zijn we een hele dag met z'n vieren weggeweest en wezen uiteten.
Vorige maand uiteten met z'n vieren.
Film kijken doen we vaak met de jongste omdat de oudste het niet meer echt wil. Wanneer we naar de bios gaan, 4 maanden geleden ofzo dan gaat hij wel mee. Familiebezoek gaan ze ook gewoon nog mee. Pas geleden nog met z'n vieren gaan poolen.
In de regel doen we in principe elke maand iets met z'n vieren, als er wat tussen komt kan er weleens een maand tussen zitten.
En is het dan ook echt gezellig? Doet pa leuk tegen oudste zoon of zijn er steken onder water over zijn kamer, was en gedrag? En andersom?
Zou het een idee zijn om pa met oudste en later met jongste, of met beiden tegelijk een stedentrip te laten doen oid?
Wat delen ze samen, behalve het gezin?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 21 oktober 2014 15:02
dinsdag 21 oktober 2014 15:03
quote:Thordis schreef op 21 oktober 2014 @ 14:59:
Ik geloof overigens niet dat het maar 2/3 jaar fout is gegaan. Dat is misschien de periode dat pa dronk en boos was. Maar daar moet wel een aanloop voor hebben gezeten lijkt me. Je grijpt niet van de ene op de andere dag de fles en maakt je gezin voor rotte vis uit.Exact.
Ik geloof overigens niet dat het maar 2/3 jaar fout is gegaan. Dat is misschien de periode dat pa dronk en boos was. Maar daar moet wel een aanloop voor hebben gezeten lijkt me. Je grijpt niet van de ene op de andere dag de fles en maakt je gezin voor rotte vis uit.Exact.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 21 oktober 2014 15:04
Ik heb een beetje het gevoel dat je onderschat wat overmatig drankgebruik bij een kind kan doen. Je kan (voorgoed) het vertrouwen in een ouder verliezen en je schaamt je, terwijl je eigenlijk een voorbeeld als ouder moet zijn. Vooral in die tijd: 12-15 jaar is dat zo belangrijk dat je jezelf kan zijn bij je ouders. In plaats daarvan voelt jouw man zich niet begrepen in het gezin en gaat hij aan de drank, dat (kan) je zo'n vreselijk gevoel geven als kind. (En ja, ik spreek uit ervaring.)
Jij was te lief, hij was te streng. Na die tijd ga je het roer omgooien, zitten kinderen in de pubertijd en groeien ze op als volwassenen. En dan is het niet heel erg gek dat jouw zoon zich tegen zijn vader keert, en als moeder opeens veranderd ook nog een dwars gaat liggen.
Ik vind het echt bizar dat mensen dan ook zeggen dat hij dan maar het huis uit moet, omdat ouders problemen hadden en dat de kinderen gevormd heeft.
Een achttien jarige straffen heeft echt geen nut. En een sorry zit de gevangenis mee vol, dat telt niet op tegen het leed wat je door maakt als kind. Je man moet van hele goede huizen komen wil hij dit nog goed krijgen, ben ik bang.
Jij was te lief, hij was te streng. Na die tijd ga je het roer omgooien, zitten kinderen in de pubertijd en groeien ze op als volwassenen. En dan is het niet heel erg gek dat jouw zoon zich tegen zijn vader keert, en als moeder opeens veranderd ook nog een dwars gaat liggen.
Ik vind het echt bizar dat mensen dan ook zeggen dat hij dan maar het huis uit moet, omdat ouders problemen hadden en dat de kinderen gevormd heeft.
Een achttien jarige straffen heeft echt geen nut. En een sorry zit de gevangenis mee vol, dat telt niet op tegen het leed wat je door maakt als kind. Je man moet van hele goede huizen komen wil hij dit nog goed krijgen, ben ik bang.
dinsdag 21 oktober 2014 15:07
dinsdag 21 oktober 2014 15:07
Ik vind dit nogal een lastige kwestie. De ouders hebben inderdaad gefaald maar zijn tot inkeer gekomen. Hoe ver moet je dan gaan in accepteren van het gedrag van de kinderen? Op deze manier gaat niet werken. Nu geven de kinderen de ouders de schuld, en deze kan ook terecht zijn. Maar wie zegt dat ze niet hetzelfde gedrag hadden vertoond als het allemaal wel goed was gegaan? Het blijven tenslotte pubers.
Ik lees een hoop commentaar maar ik zie nergens dat iemand een echt advies geeft hoe dit op te lossen. Ja praten, maar dat willen de kinderen niet. Wat is dan het advies? TO afbranden is niet echt een oplossing zoeken.
TO ik denk dat ik het volgende zou doen. Als de kinderen vanavond thuis (hetzij afzonderlijk of tegelijkertijd) dan zou ik samen met je man direct het gesprek aan gaan. Beginnend met de zin
"Jij/jullie willen niet praten, dat is jullie keuze en dat is prima. Ik zou het fijn vinden als je naar ons verhaal wil luisteren en dan laten wij je met rust. Er is een hoop gebeurd waardoor er pijn en verdriet is en daar hebben wij spijt van en daar bieden wij (nogmaals) onze excuses voor aan. Echter is de situatie nu thuis voor iedereen niet houdbaar dus wij gaan het volgende doen. Neem de ruimte die je nodig hebt om het verdriet te verwerken. Wij stoppen met deze oorlogsvoering dus internet is weer aangesloten Je bent niet verplicht om gezellig te doen maar toch zullen wij als wij elkaar tegen komen je netjes begroeten en vragen of je een fijne dag hebt gehad. Je hoeft niet te antwoorden tenzij je er behoefte aan hebt. Wij zouden het wel fijn vinden als we het in huis leefbaar kunnen houden. Mocht je willen mee eten dan kan dat altijd maar eten wordt niet bewaard. Waneer je nog steeds er voor kiest om je spullen niet op te ruimen dan zullen wij dat doen. Houd er wel rekening mee dat dit waarschijnlijk bij het vuilnis terecht komt. Je was wordt gedaan mits je het in de wasmand gooit." En wat je verder er nog aan wil toevoegen.
TO is dit een idee? Ik denk waar je naar op zoek moet is naar een modus van leidende en loslatende ouder die toegeeft fouten te hebben gemaakt maar ook duidelijk aangeeft dat bepaalt gedrag niet goed is. Lekker warrig misschien
Ik lees een hoop commentaar maar ik zie nergens dat iemand een echt advies geeft hoe dit op te lossen. Ja praten, maar dat willen de kinderen niet. Wat is dan het advies? TO afbranden is niet echt een oplossing zoeken.
TO ik denk dat ik het volgende zou doen. Als de kinderen vanavond thuis (hetzij afzonderlijk of tegelijkertijd) dan zou ik samen met je man direct het gesprek aan gaan. Beginnend met de zin
"Jij/jullie willen niet praten, dat is jullie keuze en dat is prima. Ik zou het fijn vinden als je naar ons verhaal wil luisteren en dan laten wij je met rust. Er is een hoop gebeurd waardoor er pijn en verdriet is en daar hebben wij spijt van en daar bieden wij (nogmaals) onze excuses voor aan. Echter is de situatie nu thuis voor iedereen niet houdbaar dus wij gaan het volgende doen. Neem de ruimte die je nodig hebt om het verdriet te verwerken. Wij stoppen met deze oorlogsvoering dus internet is weer aangesloten Je bent niet verplicht om gezellig te doen maar toch zullen wij als wij elkaar tegen komen je netjes begroeten en vragen of je een fijne dag hebt gehad. Je hoeft niet te antwoorden tenzij je er behoefte aan hebt. Wij zouden het wel fijn vinden als we het in huis leefbaar kunnen houden. Mocht je willen mee eten dan kan dat altijd maar eten wordt niet bewaard. Waneer je nog steeds er voor kiest om je spullen niet op te ruimen dan zullen wij dat doen. Houd er wel rekening mee dat dit waarschijnlijk bij het vuilnis terecht komt. Je was wordt gedaan mits je het in de wasmand gooit." En wat je verder er nog aan wil toevoegen.
TO is dit een idee? Ik denk waar je naar op zoek moet is naar een modus van leidende en loslatende ouder die toegeeft fouten te hebben gemaakt maar ook duidelijk aangeeft dat bepaalt gedrag niet goed is. Lekker warrig misschien
dinsdag 21 oktober 2014 15:09
En ik zie vooral dat jij hard loopt. Is je man net zo hard aan het werk als jij, om de boel weer goed te krijgen? Of ben jij nog steeds de spil die bemiddeld?
En hoezo 'willen ze niet praten'? Ik kan me niet voorstellen dat als jouw man een gesprek begint over hoe dit gedrag van zoon te begrijpen is omdat hij het zelf veroorzaakt heeft, en open is over zijn worsteling van de afgelopen jaren, dat zoon dan niet op den duur wat meer open wordt. En nee, dat gaat niet na één gesprek. Maar daar is misschien wel een langere periode van aandacht en praten voor nodig. En dan bij voorkeur niet aan de keukentafel en 'praten'. Maar ik heb zomaar het idee dat je man hier het één en ander in moet doen. 'sorry zeggen' is echt niet genoeg.
En hoezo 'willen ze niet praten'? Ik kan me niet voorstellen dat als jouw man een gesprek begint over hoe dit gedrag van zoon te begrijpen is omdat hij het zelf veroorzaakt heeft, en open is over zijn worsteling van de afgelopen jaren, dat zoon dan niet op den duur wat meer open wordt. En nee, dat gaat niet na één gesprek. Maar daar is misschien wel een langere periode van aandacht en praten voor nodig. En dan bij voorkeur niet aan de keukentafel en 'praten'. Maar ik heb zomaar het idee dat je man hier het één en ander in moet doen. 'sorry zeggen' is echt niet genoeg.
dinsdag 21 oktober 2014 15:09
quote:kliefje schreef op 21 oktober 2014 @ 15:05:
[...]
Ik geef de kinderen niet de schuld!Doe je dus wel. Je schrijft zelf dat je man het niet trok dat ze zich van hem afkeerden en dat hij daarom begon te drinken. Ergo, jullie leggen de verantwoording voor het drinken bij de kinderen.
[...]
Ik geef de kinderen niet de schuld!Doe je dus wel. Je schrijft zelf dat je man het niet trok dat ze zich van hem afkeerden en dat hij daarom begon te drinken. Ergo, jullie leggen de verantwoording voor het drinken bij de kinderen.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
dinsdag 21 oktober 2014 15:10
quote:nohr schreef op 21 oktober 2014 @ 15:07:
.
Ik lees een hoop commentaar maar ik zie nergens dat iemand een echt advies geeft hoe dit op te lossen. Ja praten, maar dat willen de kinderen niet. Wat is dan het advies? TO afbranden is niet echt een oplossing zoeken.
Ik denk dat je zonder INZICHT nergens komt. Vanaf dáár kun je pas gaan bouwen.
.
Ik lees een hoop commentaar maar ik zie nergens dat iemand een echt advies geeft hoe dit op te lossen. Ja praten, maar dat willen de kinderen niet. Wat is dan het advies? TO afbranden is niet echt een oplossing zoeken.
Ik denk dat je zonder INZICHT nergens komt. Vanaf dáár kun je pas gaan bouwen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 21 oktober 2014 15:11
quote:adorabull schreef op 21 oktober 2014 @ 15:00:
Mijn vriend was geen dwarse moeilijke puber. Heeft nooit een stap buiten de wet gezet of een huisregel overtreden. Een braaf jong. Nog steeds. Maar om dezelfde reden als jouw zoon besloten zijn vader emotioneel 'af te houden' rond zijn 17e. Oorzaak? Drank. Pa dronk niet elke dag, maar als hij dronk dan was hij de weg ook helemaal kwijt. Deed afschuwelijk tegen de kinderen, ging rare dingen doen als ze in gezelschap van mensen waren (ruzie zoeken met alles en iedereen). Vriend is nu 45. Het is nooit goedgekomen. Moeder vond ook dat dat 'moest' maar jammer dan. Op die leeftijd kun je prima zelf bepalen welke mensen je wel en niet toelaat. Zelfs als het om je eigen vader gaat. Pa is 12 jaar geleden overleden. Als hij het over zijn vader heeft heeft hij het over 'die man'.
Verwacht nooit dat je kind zich 'hier wel even overheen zet'.... Drank maakt namelijk echt veel meer dingen stuk dan je lief is. Vriend heeft er nog steeds geen spijt van dat het nooit is goedgekomen tussen hem en zijn vader. Pa had het namelijk echt goed verpest. Vertrouwen had er nooit meer gekomen en serieus kon mijn vriend hem niet meer nemen.
Jij kunt heel hard vinden dat het 'goed moet komen'. Dat dit 'moet stoppen' en het 'ideale gezin' spelen. Misschien is daar al veel te veel voor verpest door het gedrag van vader destijds.
Hier schrik ik wel van.
Ja kennelijk onderschat ik het allemaal.
Mijn vriend was geen dwarse moeilijke puber. Heeft nooit een stap buiten de wet gezet of een huisregel overtreden. Een braaf jong. Nog steeds. Maar om dezelfde reden als jouw zoon besloten zijn vader emotioneel 'af te houden' rond zijn 17e. Oorzaak? Drank. Pa dronk niet elke dag, maar als hij dronk dan was hij de weg ook helemaal kwijt. Deed afschuwelijk tegen de kinderen, ging rare dingen doen als ze in gezelschap van mensen waren (ruzie zoeken met alles en iedereen). Vriend is nu 45. Het is nooit goedgekomen. Moeder vond ook dat dat 'moest' maar jammer dan. Op die leeftijd kun je prima zelf bepalen welke mensen je wel en niet toelaat. Zelfs als het om je eigen vader gaat. Pa is 12 jaar geleden overleden. Als hij het over zijn vader heeft heeft hij het over 'die man'.
Verwacht nooit dat je kind zich 'hier wel even overheen zet'.... Drank maakt namelijk echt veel meer dingen stuk dan je lief is. Vriend heeft er nog steeds geen spijt van dat het nooit is goedgekomen tussen hem en zijn vader. Pa had het namelijk echt goed verpest. Vertrouwen had er nooit meer gekomen en serieus kon mijn vriend hem niet meer nemen.
Jij kunt heel hard vinden dat het 'goed moet komen'. Dat dit 'moet stoppen' en het 'ideale gezin' spelen. Misschien is daar al veel te veel voor verpest door het gedrag van vader destijds.
Hier schrik ik wel van.
Ja kennelijk onderschat ik het allemaal.
