Kraambezoek oma en opa

blijfgewoonbianca schreef op 28 mei 2008 @ 21:09:

[...]



Hahaha ! Die bewerk ik al hun leven lang ; die kiezen echt niet iemand die niet leuk is .

Zonder gekheid ; daar hebben we het weleens over , ze zien in de familie voorbeelden zat van extreem koude kanten , zeg maar . Ik denk dat ze mans zat zijn om zich bepaalde dingen niet uit gemakzucht of angst aan te laten leunen .

"BGB-boys, let op, ik vertel het nog één keer...... Als jullie thuis komen met een trut van een vriendin, dan zorg ik ervoor dat ze een schoonmoeder FROM HELL krijgen. Dusssss....."



Ik bedoel het uiteraard gekscherend, BGB. Maar in de kern zit toch wel dat ik er van overtuigd ben dat de relatie schoonmoeder/schoondochter in de meeste gevallen net zo is als andere niet-gekozen relaties: een wisselwerking.

Eowynn_ schreef op 28 mei 2008 @ 21:08:

Ik vind dat de vrouw wél mag bepalen wie er bij de bevalling is. Zij is toch degene die het werk moet doen en in een nogal kwetsbare positie ligt. Maar verder vind ik dat een bevalling minstens net zoveel impact heeft op de mannen in kwestie. Het lijkt mij vreselijk om te zien dat je partner zo'n pijn lijdt. Mijn man was er iig behoorlijk van onder de indruk en heeft zich heel veel zorgen gemaakt en was na afloop ook kapot.



Rond beide bevallingen heeft mijn man het minstens zo zwaar gehad als ikzelf. Hij moest op en neer naar het ziekenhuis, (bij de tweede 1,5 uur verderop) kaartjes regelen, inschrijven, mensen bellen, kleren voor mij regelen, kraamzorg regelen, bezoek regelen, telefoontjes beantwoorden, naar zijn kind gaan, bevalling verwerken, feit dat kind in couveuse lag verwerken en bij 2e kind ook nog voor 1e kind zorgen.

Reiger100 schreef op 28 mei 2008 @ 21:09:

[...]



Dannas, mijn man zou niets liever willen en heeft haar al meerdere keren uitgenodigd om te zeggen wat haar op het hart ligt. Zij zegt dat hij dat zelf moet uitzoeken. Ik vind het zo vreemd, omdat mijn man iemand is met wie je alles kunt bespreken, hij heeft overal begrip voor en is de eerste om sorry te zeggen als hij denkt dat hij ergens iets verkeerd gedaan heeft. Hij is honderd keer zachter en begrijpender dan ik.

dannas schreef op 28 mei 2008 @ 21:06:

Alleen de koningin praat in wij-vorm toch? Ja, zij .....en BGB !



Ik vind ook niks zo erg als mensen die zeggen ' wij zijn zwanger'. Nee , ik ( zij ) was zwanger , maar wij kregen een baby . En het hebben over ' ons kind' terwijl jij degene bent die praat voor jezelf, dat vind ik dus echt stupide klinken.dat mag , hoor . Ik hóór mezelf alleen altijd " mijn " zeggen als ik het over de koters heb , op de een of andere manier is dat toch echt iets van huis uit en een soort van not done . Maar ik vind het zelf ook ergens wel weer héél "mooi ". Ik mag toch hopen dat je partner ook gewoon alleen voor zichzelf praat en niet voor jou.

Zwieber schreef op 28 mei 2008 @ 21:17:

TheNurse, dat heb ik dus ook gedaan. Schoonmama vond het zoooooooooo mooi dat ze erbij mocht zijn. Barstte bijna in huilen uit toen Zwiepje geboren werd. Vond ik heel lief.

blijfgewoonbianca schreef op 28 mei 2008 @ 21:32:

Reiger , zijn jullie eigenlijk al geweest ?

Zou het een idee kunnen zijn dat jouw man een sieraad oid aan zijn dochter geeft om aan te tonen hoe trots en blij hij is dat zij moeder is en dat zij hem opa heeft gemaakt ?

Zwieber schreef op 28 mei 2008 @ 21:31:

TheNurse: Nee ik had niet van tevoren gepland dat ze erbij zou zijn. Had altijd in mijn hoofd dat in ieder geval manlief erbij zou zijn en ik wilde heel graag mijn mama erbij voor de morele steun. Mijn vader bleef op de gang ijsberen (die viel al bijna flauw bij het idee dat zijn dochter daar lag zijn kleinkind te krijgen en dat vond hij nog veel spannender dan toen ik geboren werd....). Mijn bevalling duurde van 12 uur 's nachts tot 10 uur 's avonds. Mijn ouders brachten ons naar het ziekenhuis want zij woonden op 5 min en wij hadden geen auto dus dat moest wel zo. Maar mijn moeder had een afspraak. Schoonmams was al op de hoogte dat ik aan het bevallen was. Tja, toen opeens had ik zoiets van: als mijn moeder weg is, wil je dan jouw moeder bellen om van wacht te wisselen. Ik had toch echt wat vrouwelijke steun nodig hoor! Later kwam mijn moeder terug en waren ze er alledrie. Mijn moeder wist dus dat ze erbij mocht zijn maar had me wel geinstrueerd haar eruit te gooien als ik dat fijner vond. Schoonmoeder was dolgelukkig en zei dat ze dat moment nooit zou vergeten. Haar dochter had ze gebeld toen die aan het bevallen was en die wilde niet eens zeggen dat ze bezig was laat staan dat ze erbij mocht zijn. Vond ik wel sneu voor haar. Maar ik heb nooit spijt gehad van de keuze. Tis dat ik geen tweede wil anders zou ik het zo weer doen.