Relaties
alle pijlers
Doorgaan of stoppen?
zondag 25 mei 2014 00:15
Hoi,
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
zaterdag 23 augustus 2014 15:50
quote:Sensy12 schreef op 23 augustus 2014 @ 14:48:
Weddenschap afgesloten? Nee gek, we zitten hier hopelijk met de juiste intentie en dat is jou daar steunen waar je behoefte aan hebt. En je veroordelen om wat je zegt? Weet je dat die angst er voor zorgt dat je steeds maar in cirkeltjes blijft redeneren en je gevoel alle kanten uitschiet, die je vervolgens uit schaamte weer niet uitspreekt en zo blijft cirkel maar draaien en draaien en draaien? Je veroordeelt jezelf al zo lang en zo hard en ik weet uit ervaring wat een roofbouw dat is.
Je patronen zijn niet wie jij bent. Een patroon van pijn-schrik-vluchten is wat wij van een afstand zien. We proberen je te laten zien dat ook jij van een afstand naar die patronen in jezelf kunt kijken, wat als positief effect heeft dat ze verzwakken.
Wat mij betreft geen veroordeling, geen weddenschap, geen wijsneus-achtige uitspraken, maar wel het delen van mijn ervaring, de herkenning en de bevrijding van het ondenkbare uitspreken en je realiseren dat de wereld blijft draaien. Ik zei het pagina's terug al: schaamte is een gevangenis. Ik kon dat pas zeggen toen ik mijn schaamte opzij zette en me kwetsbaar opstelde naar mijn omgeving. Ik deed het niet uit inzicht of uit stoerdoenerij: ik deed het omdat ik anders een einde aan mijn leven had gemaakt. Het was of openbreken en alle "lelijkheid" tonen of uit verstikkende schaamte mijn leven weggooien.
Kwetsbaarheid is kracht. Schaamte lijkt op kracht doordat het je zogenaamd "beschermd", maar het drukt je dieper weg in die donkere vochtige koude eenzame kelder. Kwetsbaarheid kun je vergelijken met permanente tattoo op je voorhoofd die zegt:"Niets te verbergen, niets te beschermen en niets om bang voor te zijn."
Ik begrijp best dat er geen weddenschap liep . En nu ik jouw reactie lees en ik mijn zojuist geplaatste antwoord op Dorea, snap ik dat verstoppertje spelen niet helpt.
Je hebt het over 'jezelf veroordelen', maar ik vind niet dat ik mezelf veroordeel. Het zijn gewoon de feiten. Dus die schaamte is dan toch niet zo gek?
En tja, wat die patronen betreft: de vlucht in mannen. Dat is toch het enige patroon?
Ik ben wel jaloers op mensen die uitdrukking kunnen geven aan gevoel: zowel verbaal als non-verbaal. Mensen die durven voelen en mensen die durven zeggen: ik voel me kut. Dit ene zinnetje.... Allen het typen ervan al. Ik zou zeggen: ik voel me rot. Klinkt prettiger, maar raakt minder de kern.
Als ik jouw verhaal lees (en ook eerdere jouw eerdere reacties) ben jij hėėl diep gegaan en weet je goed waar je 't over hebt. Onwijs mooi dat je (en uiteraard ook alle andere forummers) die kennis gebruikt om anderen te helpen.
Jullie geven mij een warm gevoel!
Weddenschap afgesloten? Nee gek, we zitten hier hopelijk met de juiste intentie en dat is jou daar steunen waar je behoefte aan hebt. En je veroordelen om wat je zegt? Weet je dat die angst er voor zorgt dat je steeds maar in cirkeltjes blijft redeneren en je gevoel alle kanten uitschiet, die je vervolgens uit schaamte weer niet uitspreekt en zo blijft cirkel maar draaien en draaien en draaien? Je veroordeelt jezelf al zo lang en zo hard en ik weet uit ervaring wat een roofbouw dat is.
Je patronen zijn niet wie jij bent. Een patroon van pijn-schrik-vluchten is wat wij van een afstand zien. We proberen je te laten zien dat ook jij van een afstand naar die patronen in jezelf kunt kijken, wat als positief effect heeft dat ze verzwakken.
Wat mij betreft geen veroordeling, geen weddenschap, geen wijsneus-achtige uitspraken, maar wel het delen van mijn ervaring, de herkenning en de bevrijding van het ondenkbare uitspreken en je realiseren dat de wereld blijft draaien. Ik zei het pagina's terug al: schaamte is een gevangenis. Ik kon dat pas zeggen toen ik mijn schaamte opzij zette en me kwetsbaar opstelde naar mijn omgeving. Ik deed het niet uit inzicht of uit stoerdoenerij: ik deed het omdat ik anders een einde aan mijn leven had gemaakt. Het was of openbreken en alle "lelijkheid" tonen of uit verstikkende schaamte mijn leven weggooien.
Kwetsbaarheid is kracht. Schaamte lijkt op kracht doordat het je zogenaamd "beschermd", maar het drukt je dieper weg in die donkere vochtige koude eenzame kelder. Kwetsbaarheid kun je vergelijken met permanente tattoo op je voorhoofd die zegt:"Niets te verbergen, niets te beschermen en niets om bang voor te zijn."
Ik begrijp best dat er geen weddenschap liep . En nu ik jouw reactie lees en ik mijn zojuist geplaatste antwoord op Dorea, snap ik dat verstoppertje spelen niet helpt.
Je hebt het over 'jezelf veroordelen', maar ik vind niet dat ik mezelf veroordeel. Het zijn gewoon de feiten. Dus die schaamte is dan toch niet zo gek?
En tja, wat die patronen betreft: de vlucht in mannen. Dat is toch het enige patroon?
Ik ben wel jaloers op mensen die uitdrukking kunnen geven aan gevoel: zowel verbaal als non-verbaal. Mensen die durven voelen en mensen die durven zeggen: ik voel me kut. Dit ene zinnetje.... Allen het typen ervan al. Ik zou zeggen: ik voel me rot. Klinkt prettiger, maar raakt minder de kern.
Als ik jouw verhaal lees (en ook eerdere jouw eerdere reacties) ben jij hėėl diep gegaan en weet je goed waar je 't over hebt. Onwijs mooi dat je (en uiteraard ook alle andere forummers) die kennis gebruikt om anderen te helpen.
Jullie geven mij een warm gevoel!
zaterdag 23 augustus 2014 15:54
quote:Doreia schreef op 23 augustus 2014 @ 15:36:
Het gevoel verstoppen want er is geen oplossing voor.
Er is wel een oplossing: hoe kan ik voor de rest van mijn leven een manier vinden om ermee om te kunnen gaan dat anderen wel kinderen en daarna kleinkinderen krijgen en ik deze droom niet kan verwezenlijken.
Toen ik zwanger was, heb ik heel bewust de mensen die ongewenst kinderloos was het persoonlijk verteld. Met rustige, kalme stem een indringende blik en een hand op de arm van de ander. Om duidelijk te maken dat ik op het moment dat ik het vertelde besefte dat ik hen weer een klap gaf op een zere wond. De een knikte, slikte en feliciteerde mij. De ander liep even weg, vermande zich en kwam later terug om mij te feliciteren. En ik begreep dat, bedankt hen oprecht en met een nieuw kneepje in de arm.
Zo kan ik hen helpen door het gevoel en het verdriet van de ander te erkennen, hen enigszins te ontzien en door niet op die grote open wond te dansen en te springen en er met elke jubel extra zout in te strooien.Ahrrr...Niet van die mooie dingen zeggen: zit nu al met een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen door al jullie lieve reacties....
Het gevoel verstoppen want er is geen oplossing voor.
Er is wel een oplossing: hoe kan ik voor de rest van mijn leven een manier vinden om ermee om te kunnen gaan dat anderen wel kinderen en daarna kleinkinderen krijgen en ik deze droom niet kan verwezenlijken.
Toen ik zwanger was, heb ik heel bewust de mensen die ongewenst kinderloos was het persoonlijk verteld. Met rustige, kalme stem een indringende blik en een hand op de arm van de ander. Om duidelijk te maken dat ik op het moment dat ik het vertelde besefte dat ik hen weer een klap gaf op een zere wond. De een knikte, slikte en feliciteerde mij. De ander liep even weg, vermande zich en kwam later terug om mij te feliciteren. En ik begreep dat, bedankt hen oprecht en met een nieuw kneepje in de arm.
Zo kan ik hen helpen door het gevoel en het verdriet van de ander te erkennen, hen enigszins te ontzien en door niet op die grote open wond te dansen en te springen en er met elke jubel extra zout in te strooien.Ahrrr...Niet van die mooie dingen zeggen: zit nu al met een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen door al jullie lieve reacties....
zaterdag 23 augustus 2014 16:02
Ik ben wel jaloers op mensen die uitdrukking kunnen geven aan gevoel: zowel verbaal als non-verbaal. Mensen die durven voelen en mensen die durven zeggen: ik voel me kut. Dit ene zinnetje.... Allen het typen ervan al. Ik zou zeggen: ik voel me rot. Klinkt prettiger, maar raakt minder de kern.
Die mensen stoppen hun gevoelens niet weg. Die onderdrukken ze niet. Die nemen het niet aan als feit, maar gunnen zich het gevoel wat dat feit hen geeft. Waarom mag je wel blij zijn voor een vaststaand feit zoals dat je bent geslaagd voor iets, dat iets je is gelukt, dat er iets mooi gebeurd, maar mag je niet verdrietig zijn voor een vaststaande feit wat niet zo leuk is?
Die mensen stoppen hun gevoelens niet weg. Die onderdrukken ze niet. Die nemen het niet aan als feit, maar gunnen zich het gevoel wat dat feit hen geeft. Waarom mag je wel blij zijn voor een vaststaand feit zoals dat je bent geslaagd voor iets, dat iets je is gelukt, dat er iets mooi gebeurd, maar mag je niet verdrietig zijn voor een vaststaande feit wat niet zo leuk is?
zaterdag 23 augustus 2014 16:04
Ga op toneel! Echt, ga toneelspelen! Dan zit je eerst in een rol. En vanuit die rol moet je dan non-verbaal overbrengen dat je boos/blij/verdrietig/verliefd bent. En verbaal moet je zeggen wat er scheelt. En als je dat kan binnen een toneelspel, wordt het ook makkelijker om het in het echte leven te doen.
zaterdag 23 augustus 2014 16:04
Wat ik ook niet begrijp: mensen zien mij vaak als egoïstisch. Zeker binnen relaties. En dat klopt. Ik wil mijn eigen gang gaan, heb graag de touwtjes in handen.
Echter de andere kant is juist dat ik mensen niet wil belasten met mijn 'dingen', zoals lb. Dat staat dan toch weer in schril contrast met egoïsme? Of zie ik dat verkeerd?
Echter de andere kant is juist dat ik mensen niet wil belasten met mijn 'dingen', zoals lb. Dat staat dan toch weer in schril contrast met egoïsme? Of zie ik dat verkeerd?
zaterdag 23 augustus 2014 18:53
Nee, ook het niet willen belasten is egoistisch.
Want nu weet je zwangere vriendin niet dat zij vrolijk jubelt en jou daarmee kwetst. Zij denkt dat jij eroverheen bent, het geaccepteerd heeft en oprecht blij voor haar bent zonder ergens last van te hebben. Dat is egoistisch van jou. Want jij bent niet eerlijk, oprecht en gemeend in je gedrag. Jij bent in je achterhoofd heel hard bezig om je gevoelens te onderdrukken, dus luister je niet echt en ben je niet echt aanwezig. Je bent bezig met jezelf.
1 zinnetje: 'poeh, vind het even lastig dat je zwanger bent. Doet mij even met mijn neus op de feiten drukken.' en iedereen weet hoe de kaarten op tafel liggen.
Ik vind het ook een vorm van respect voor jullie vriendschap om de ander te laten weten dat zij onbedoeld op je open wond aan het dansen zijn. Nu hou jij dit heel egoïstisch voor je.
Want nu weet je zwangere vriendin niet dat zij vrolijk jubelt en jou daarmee kwetst. Zij denkt dat jij eroverheen bent, het geaccepteerd heeft en oprecht blij voor haar bent zonder ergens last van te hebben. Dat is egoistisch van jou. Want jij bent niet eerlijk, oprecht en gemeend in je gedrag. Jij bent in je achterhoofd heel hard bezig om je gevoelens te onderdrukken, dus luister je niet echt en ben je niet echt aanwezig. Je bent bezig met jezelf.
1 zinnetje: 'poeh, vind het even lastig dat je zwanger bent. Doet mij even met mijn neus op de feiten drukken.' en iedereen weet hoe de kaarten op tafel liggen.
Ik vind het ook een vorm van respect voor jullie vriendschap om de ander te laten weten dat zij onbedoeld op je open wond aan het dansen zijn. Nu hou jij dit heel egoïstisch voor je.
zaterdag 23 augustus 2014 20:14
Eh, ja zo kan je het ook bekijken: niet eerlijk zijn is egoïstisch. Er zit wel wat in: als ik me verplaats in mijn vriendin, kan ik me voorstellen dat ze eerlijkheid van mij op prijs stelt.
Maar zo'n simpel zinnetje.... Echt, ik ben zo bang dat er verder gevraagd wordt. En niet alleen door haar, maar ook door anderen. Of dat gaan ze nadenken over waar ik nog meer tegenaanloop agv lb. En straks word ik helemaal emotioneel, klap ik dicht, en dan?
Ik durf niet.
Maar zo'n simpel zinnetje.... Echt, ik ben zo bang dat er verder gevraagd wordt. En niet alleen door haar, maar ook door anderen. Of dat gaan ze nadenken over waar ik nog meer tegenaanloop agv lb. En straks word ik helemaal emotioneel, klap ik dicht, en dan?
Ik durf niet.
zaterdag 23 augustus 2014 20:23
zaterdag 23 augustus 2014 20:28
Het is geen aandacht vragen, het is geen dramaqueen. Mensen kunnen dan rekening met je houden en je leven een stukje vergemakkelijken als ze weten waar je pijn zit.
Jij weet de pijnpunten van je vriendinnen. Jij zal daar rekening mee houden. Zijn zij daarmee dramaqueens? Schieten zij er iets mee op? Willen zij die aandacht? Of denk jij daar geen 2 keer meer over na?
Vrouw: zo belangrijk ben je niet. Je geheime relatie van 2 jaar is geen wereldnieuws geworden he? En als zij zich in jou verplaatsen, weten zij allang dat het je steekt, dat jij iets niet kan wat zij wel kunnen, namelijk kinderen krijgen.
Denk je dat je vriendinnen dom zijn? Het niet allang weten? Waarom geef je hen zo weinig krediet en vertrouwen?
Jij weet de pijnpunten van je vriendinnen. Jij zal daar rekening mee houden. Zijn zij daarmee dramaqueens? Schieten zij er iets mee op? Willen zij die aandacht? Of denk jij daar geen 2 keer meer over na?
Vrouw: zo belangrijk ben je niet. Je geheime relatie van 2 jaar is geen wereldnieuws geworden he? En als zij zich in jou verplaatsen, weten zij allang dat het je steekt, dat jij iets niet kan wat zij wel kunnen, namelijk kinderen krijgen.
Denk je dat je vriendinnen dom zijn? Het niet allang weten? Waarom geef je hen zo weinig krediet en vertrouwen?
zaterdag 23 augustus 2014 20:50
Ik weet niet of ze het weten. Ooit, jaren geleden is er echt wel naar gevraagd. Toen heb ik altijd gezegd dat ik geen kinderwens had (dat dacht ik toen ook: wilde er niet bij stilstaan). Dat is dus bekend.
Weet je, ik durf gewoon niet... Aan mijn vrienden ligt dat niet. Waarom maak ik er zo'n drama van?!
Weet je, ik durf gewoon niet... Aan mijn vrienden ligt dat niet. Waarom maak ik er zo'n drama van?!
zondag 24 augustus 2014 02:04
Omdat je dan jezelf laat zien. Dat je feilbaar bent, een mens.
Adviserende rol is heel behulpzaam voor anderen, en ook voor jezelf; je hebt wel contact en ook best diep (de ander vertrouwt jou), maar geen écht contact, want jij vertrouwt de ander niet (of jezelf niet ?).
Een oud (destructief) patroon krijg je alleen veranderd als je een nieuw opbouwend patroon er naast hebt.
En iets doet, waardoor je begrijpt, tot op het bot, waarom je dat oude patroon had en de pijnlijke emoties er achter hebt doorleefd.
Adviserende rol is heel behulpzaam voor anderen, en ook voor jezelf; je hebt wel contact en ook best diep (de ander vertrouwt jou), maar geen écht contact, want jij vertrouwt de ander niet (of jezelf niet ?).
Een oud (destructief) patroon krijg je alleen veranderd als je een nieuw opbouwend patroon er naast hebt.
En iets doet, waardoor je begrijpt, tot op het bot, waarom je dat oude patroon had en de pijnlijke emoties er achter hebt doorleefd.
zondag 24 augustus 2014 10:19
quote:Conundrum schreef op 24 augustus 2014 @ 02:04:
Omdat je dan jezelf laat zien. Dat je feilbaar bent, een mens.
Adviserende rol is heel behulpzaam voor anderen, en ook voor jezelf; je hebt wel contact en ook best diep (de ander vertrouwt jou), maar geen écht contact, want jij vertrouwt de ander niet (of jezelf niet ?).
Een oud (destructief) patroon krijg je alleen veranderd als je een nieuw opbouwend patroon er naast hebt.
En iets doet, waardoor je begrijpt, tot op het bot, waarom je dat oude patroon had en de pijnlijke emoties er achter hebt doorleefd.
Da's toch raar dat ik mijn vrienden niet zou vertrouwen? Ik vertrouw ze wel. Ik weet dat ik alles tegen ze kan zeggen. Maar ik kan dat niet. Ik ben (onbewust) gewend om het niet over mezelf te hebben.
En tot op het bot gaan... Da's moeilijk. Ik loop weg voor mijn eigen gevoel met het idee geen pijn te hoeven voelen.
Ja, ik begrijp jullie wel, geloof ik.
Komt er op neer dat ik moet leren en moet willen voelen en door die pijn heen moet. Psych zegt het ook al weken.
Ik ben echt bang. Bang voor de pijn. Er zit enorm veel weerstand in me. Onmacht, boosheid en verdriet dat voortkomt uit angst.
Omdat je dan jezelf laat zien. Dat je feilbaar bent, een mens.
Adviserende rol is heel behulpzaam voor anderen, en ook voor jezelf; je hebt wel contact en ook best diep (de ander vertrouwt jou), maar geen écht contact, want jij vertrouwt de ander niet (of jezelf niet ?).
Een oud (destructief) patroon krijg je alleen veranderd als je een nieuw opbouwend patroon er naast hebt.
En iets doet, waardoor je begrijpt, tot op het bot, waarom je dat oude patroon had en de pijnlijke emoties er achter hebt doorleefd.
Da's toch raar dat ik mijn vrienden niet zou vertrouwen? Ik vertrouw ze wel. Ik weet dat ik alles tegen ze kan zeggen. Maar ik kan dat niet. Ik ben (onbewust) gewend om het niet over mezelf te hebben.
En tot op het bot gaan... Da's moeilijk. Ik loop weg voor mijn eigen gevoel met het idee geen pijn te hoeven voelen.
Ja, ik begrijp jullie wel, geloof ik.
Komt er op neer dat ik moet leren en moet willen voelen en door die pijn heen moet. Psych zegt het ook al weken.
Ik ben echt bang. Bang voor de pijn. Er zit enorm veel weerstand in me. Onmacht, boosheid en verdriet dat voortkomt uit angst.
zondag 24 augustus 2014 10:35
Je hoeft niet meteen het spannendste en diepste en achterste van je tong te laten zien.
Begin eens met iets kleins.
"Getverderrie, die regen van de laatste tijd komt me mijn neus uit!'
Ben jij bij vriendinnen verder altijd politiek correct? Altijd eens met de heersende mening van de groep? Heb je nooit een afwijkende mening in een discussie? Discussieer jij uberhaubt wel eens?
Begin eens met iets kleins.
"Getverderrie, die regen van de laatste tijd komt me mijn neus uit!'
Ben jij bij vriendinnen verder altijd politiek correct? Altijd eens met de heersende mening van de groep? Heb je nooit een afwijkende mening in een discussie? Discussieer jij uberhaubt wel eens?
zondag 24 augustus 2014 10:44
quote:Doreia schreef op 24 augustus 2014 @ 10:35:
Je hoeft niet meteen het spannendste en diepste en achterste van je tong te laten zien.
Begin eens met iets kleins.
"Getverderrie, die regen van de laatste tijd komt me mijn neus uit!'
Ben jij bij vriendinnen verder altijd politiek correct? Altijd eens met de heersende mening van de groep? Heb je nooit een afwijkende mening in een discussie? Discussieer jij uberhaubt wel eens?
Ik ben juist iemand met een sterke eigen mening, ga discussies niet uit de weg. Niet iemand die meeloopt met de massa. Maar er zit een muur: kom niet te dicht bij me. Vrienden weten dat.
Mensen die mij oppervlakkig kennen, omschrijven mij als extravert en dominant (wordt ook altijd op werk-gerelateerde cursussen gezegd).
Je hoeft niet meteen het spannendste en diepste en achterste van je tong te laten zien.
Begin eens met iets kleins.
"Getverderrie, die regen van de laatste tijd komt me mijn neus uit!'
Ben jij bij vriendinnen verder altijd politiek correct? Altijd eens met de heersende mening van de groep? Heb je nooit een afwijkende mening in een discussie? Discussieer jij uberhaubt wel eens?
Ik ben juist iemand met een sterke eigen mening, ga discussies niet uit de weg. Niet iemand die meeloopt met de massa. Maar er zit een muur: kom niet te dicht bij me. Vrienden weten dat.
Mensen die mij oppervlakkig kennen, omschrijven mij als extravert en dominant (wordt ook altijd op werk-gerelateerde cursussen gezegd).
zondag 24 augustus 2014 10:48
Vind ik niet gek klinken, dominant zijn. Want aanval is de beste verdediging. Dominant is niet altijd een positieve eigenschap overigens. Het kan je behoorlijk in de weg zitten.
En je bent selectief extravert. Zolang jij maar bepaald waarover je praat, zul je niet verrast worden door gevoeligere onderwerpen.
Wat een energie kost dat zeg in gesprekken!
En je bent selectief extravert. Zolang jij maar bepaald waarover je praat, zul je niet verrast worden door gevoeligere onderwerpen.
Wat een energie kost dat zeg in gesprekken!
zondag 24 augustus 2014 10:58
quote:Doreia schreef op 24 augustus 2014 @ 10:48:
Vind ik niet gek klinken, dominant zijn. Want aanval is de beste verdediging. Dominant is niet altijd een positieve eigenschap overigens. Het kan je behoorlijk in de weg zitten.
En je bent selectief extravert. Zolang jij maar bepaald waarover je praat, zul je niet verrast worden door gevoeligere onderwerpen.
Wat een energie kost dat zeg in gesprekken!
Ik vind er niets vermoeiendst aan. Het is blijkbaar een 2e natuur geworden. Overigens wil ik helemaal niet dominant zijn ofzo, maar ik roep dat gevoel wel op bij anderen.
Veel mensen vinden mij heel zeker overkomen. Als ik dan zeg dat ik best onzeker ben, geloven ze me niet.
Toen ik vroeger in groep 3 zat, toen besefte ik al dat ik vanwege lb voor mezelf moest opkomen. Dat merkte ik en dat ben ik gaan doen. Toen al tegen mijn gevoel in. Maar het werkte wel. Een soort zelf aangeleerde assertiviteit, waarvan ik weet dat het niet in mijn natuur zit.
Vind ik niet gek klinken, dominant zijn. Want aanval is de beste verdediging. Dominant is niet altijd een positieve eigenschap overigens. Het kan je behoorlijk in de weg zitten.
En je bent selectief extravert. Zolang jij maar bepaald waarover je praat, zul je niet verrast worden door gevoeligere onderwerpen.
Wat een energie kost dat zeg in gesprekken!
Ik vind er niets vermoeiendst aan. Het is blijkbaar een 2e natuur geworden. Overigens wil ik helemaal niet dominant zijn ofzo, maar ik roep dat gevoel wel op bij anderen.
Veel mensen vinden mij heel zeker overkomen. Als ik dan zeg dat ik best onzeker ben, geloven ze me niet.
Toen ik vroeger in groep 3 zat, toen besefte ik al dat ik vanwege lb voor mezelf moest opkomen. Dat merkte ik en dat ben ik gaan doen. Toen al tegen mijn gevoel in. Maar het werkte wel. Een soort zelf aangeleerde assertiviteit, waarvan ik weet dat het niet in mijn natuur zit.
zondag 24 augustus 2014 12:22
Shit, ik had een tientje staan op seks met de zoenman
Doe het rustig aan Klokje(sneeuwklokje wordt zo langzamerhand te lang)je hoeft niet alles tegelijk aan te pakken. Als je verder bent in je proces wordt praten naar anderen over andere kwetsbare plekken makkelijker.
Schaam je niet hoor, iedereen heeft een modderpoel in zijn hoofd die we liever niet laten zien. De plek waar alle minder fijne karaktertrekjes zich verschuilen en die we liever niet laten zien. Jammer genoeg slaan we daar ook dingen op die we beter wel kunnen laten zien en jij doet het hier al perfect.
Iedereen kent wel een gevoelens van jaloezie, schaamte, hebberigheid enz. De 7 zonden zullen we maar zeggen. Het maakt niet ui dat je ze hebt maar hoe je er mee omgaat.
Ik snap best dat je goed bent in je werk want je kan je gevoelens goed verwoorden waardoor iedereen begrijpt waar je mee worstelt. Dat is eigenschap die bewonderd wordt omdat mensen zich makkelijk kunnen spiegelen aan je gevoel.Het duidt op een E.Q.
Op die manier draag jij je steentje bij dat het tonen van deze emoties hoort bij je mens zijn. Zoals je zelf merkt hoef je er niet naar te handelen maar is de bewustwording er van al een bevrijding waar je wat mee kan.
Het enige waar ik het met Doreia niet eens ben is als het gaat om je ex. Zoals ik al eerder schreef ben je nu bezig met een proces die je meer zelf inzicht geeft. Je kan nu nog helemaal niet zeggen wie je bent aan het einde van deze rit, neemt niet weg dat nu een relatie met hem geen optie is.
Dat je tegen beperkingen aan loopt bij sport is even incasseren maar je weet nu tenminste waar je grenzen liggen en waar nog wel ruimte in zit, ik vind het nog steeds een goeie stap van je om het te doen want je bent eindelijk bezig met je lichaam, een onderwerp wat je systematisch hebt genegeerd en waar je alleen in negatieve zin mee bezig bent geweest.
Ik ben ook assertief en dominant en ook bij mij is het gekomen door de nodige klappen maar daarnaast kan ik ook goed luisteren en snap ik ook best veel door die zelfde klappen.
Doreia begrijpt ook heel veel maar haar karakter is misschien wel zachter geworden door, helaas, de letterlijke klappen. Ergens ontwikkel je je toch tot iemand wat het dichtst bij je aard ligt. Hoe je je uit is niet perse wie je bent. Er is geen goed of slecht, het enige wat belangrijk is of je instaat bent om lief te hebben en te geven. Nah, en dat zit wel goed bij je.
Doe het rustig aan Klokje(sneeuwklokje wordt zo langzamerhand te lang)je hoeft niet alles tegelijk aan te pakken. Als je verder bent in je proces wordt praten naar anderen over andere kwetsbare plekken makkelijker.
Schaam je niet hoor, iedereen heeft een modderpoel in zijn hoofd die we liever niet laten zien. De plek waar alle minder fijne karaktertrekjes zich verschuilen en die we liever niet laten zien. Jammer genoeg slaan we daar ook dingen op die we beter wel kunnen laten zien en jij doet het hier al perfect.
Iedereen kent wel een gevoelens van jaloezie, schaamte, hebberigheid enz. De 7 zonden zullen we maar zeggen. Het maakt niet ui dat je ze hebt maar hoe je er mee omgaat.
Ik snap best dat je goed bent in je werk want je kan je gevoelens goed verwoorden waardoor iedereen begrijpt waar je mee worstelt. Dat is eigenschap die bewonderd wordt omdat mensen zich makkelijk kunnen spiegelen aan je gevoel.Het duidt op een E.Q.
Op die manier draag jij je steentje bij dat het tonen van deze emoties hoort bij je mens zijn. Zoals je zelf merkt hoef je er niet naar te handelen maar is de bewustwording er van al een bevrijding waar je wat mee kan.
Het enige waar ik het met Doreia niet eens ben is als het gaat om je ex. Zoals ik al eerder schreef ben je nu bezig met een proces die je meer zelf inzicht geeft. Je kan nu nog helemaal niet zeggen wie je bent aan het einde van deze rit, neemt niet weg dat nu een relatie met hem geen optie is.
Dat je tegen beperkingen aan loopt bij sport is even incasseren maar je weet nu tenminste waar je grenzen liggen en waar nog wel ruimte in zit, ik vind het nog steeds een goeie stap van je om het te doen want je bent eindelijk bezig met je lichaam, een onderwerp wat je systematisch hebt genegeerd en waar je alleen in negatieve zin mee bezig bent geweest.
Ik ben ook assertief en dominant en ook bij mij is het gekomen door de nodige klappen maar daarnaast kan ik ook goed luisteren en snap ik ook best veel door die zelfde klappen.
Doreia begrijpt ook heel veel maar haar karakter is misschien wel zachter geworden door, helaas, de letterlijke klappen. Ergens ontwikkel je je toch tot iemand wat het dichtst bij je aard ligt. Hoe je je uit is niet perse wie je bent. Er is geen goed of slecht, het enige wat belangrijk is of je instaat bent om lief te hebben en te geven. Nah, en dat zit wel goed bij je.
zondag 24 augustus 2014 13:47
Mooie woorden Waterplant. Ik weet dat ik niet alles tegelijk hoef op te pakken en dat tijd het toverwoord is, maar ik ben best wel ongeduldig. Daarbij is het een warboel in mijn hoofd.
Qua werk heb ik niet zoveel met gevoel te maken: keiharde zakenwereld met deadlines en targets. Wel heerlijk!
Vandaag veel tijd om na te denken. Onverwachts gisterenavond laat in het ziekenhuis beland (vanwege lb). Ik denk morgenochtend weer naar huis te kunnen. Niets ernstigs. Aanpassing van medicatie waarschijnlijk. Moet altijd wel lachen om die drukte in zo'n ziekenhuis. Ik ben er zelf altijd vrij laconiek onder.
Qua werk heb ik niet zoveel met gevoel te maken: keiharde zakenwereld met deadlines en targets. Wel heerlijk!
Vandaag veel tijd om na te denken. Onverwachts gisterenavond laat in het ziekenhuis beland (vanwege lb). Ik denk morgenochtend weer naar huis te kunnen. Niets ernstigs. Aanpassing van medicatie waarschijnlijk. Moet altijd wel lachen om die drukte in zo'n ziekenhuis. Ik ben er zelf altijd vrij laconiek onder.
zondag 24 augustus 2014 14:29
Overigens wel raar. Normaal zou ex even langsgekomen zijn in het ziekenhuis. Ook toen we nog geen relatie hadden. Gewoon als vriend.
Nu ook gezellig hoor. Ouders zijn geweest en een vriendin. Vanavond komt mijn zus. Ik heb niet te klagen, maar mijmer een beetje naar 'goede oude tijd' toen ex gewoon langs kon komen. Ik hoop toch echt dat dit in de toekomst wel weer gebeurt. Want ook het vriendschappelijk met ex mis ik.
Nu ook gezellig hoor. Ouders zijn geweest en een vriendin. Vanavond komt mijn zus. Ik heb niet te klagen, maar mijmer een beetje naar 'goede oude tijd' toen ex gewoon langs kon komen. Ik hoop toch echt dat dit in de toekomst wel weer gebeurt. Want ook het vriendschappelijk met ex mis ik.
zondag 24 augustus 2014 18:28
Och ik lees dat je in het ziekenhuis ligt! Sterkte en hopelijk ben je gauw weer thuis.
Je zegt dat je er niets vermoeiends aan vind ,omdat het je 2e natuur is geworden. Maar ik ga je zeggen dat als je altijd gespannen staat, je altijd op je qui vive bent om niet verrast te worden door je emoties, dat wanneer je je eens ontspant, je pas ontdekt hoe gespannen je bent geweest.
Ik heb het als ik fiets met tegenwind. Dan gaan mijn armen strak, mijn schouders hoog en mijn hoofd tussen mijn schouders. Als ik dan weer op een stukje kom met zij- of meewind en ik ontspan, pas dan realiseer ik me dat ik me zo krampachtig hield.
Jij kan nog helemaal niet weten of het wel of niet vermoeiend is, want dit is de enige stand die je kent, al vanaf groep 3. Dit dus loslaten is doodeng, want het is alles wat je weet.
Ik werd ook als zeer zeker, dominant en extravert omschreven. Waterplant haalde het al aan, maar deze eigenschappen werden ook aan mij toegeschreven in de periode waarin ik samenwoonde met mijn vriend die mij psychisch en fysiek mishandelde. Maar dát vertelde ik niet. Aan niemand. Want dat was iets wat ik zelf wel zou oplossen. En ik was de enige die vriend begreep, dus waarom zou ik erover praten met anderen? Die snapten toch niet hoe het werkte. Mijn dominantie was mijn schild om niet in te storten. Dus toen ik weg ging bij ex, ben ik 6 weken totaal ingestort. Pas daarna kwam ik weer langzaam onder mijn dekbed vandaan. Ik snap dus precies waarom jij doet zoals jij nu doet. En het is heel fijn om dat los te mogen laten en je kwetsbare kant te tonen. Het geeft mensen om je heen de gelegenheid je te laten zien wat wederkerigheid is.
Je zegt dat je er niets vermoeiends aan vind ,omdat het je 2e natuur is geworden. Maar ik ga je zeggen dat als je altijd gespannen staat, je altijd op je qui vive bent om niet verrast te worden door je emoties, dat wanneer je je eens ontspant, je pas ontdekt hoe gespannen je bent geweest.
Ik heb het als ik fiets met tegenwind. Dan gaan mijn armen strak, mijn schouders hoog en mijn hoofd tussen mijn schouders. Als ik dan weer op een stukje kom met zij- of meewind en ik ontspan, pas dan realiseer ik me dat ik me zo krampachtig hield.
Jij kan nog helemaal niet weten of het wel of niet vermoeiend is, want dit is de enige stand die je kent, al vanaf groep 3. Dit dus loslaten is doodeng, want het is alles wat je weet.
Ik werd ook als zeer zeker, dominant en extravert omschreven. Waterplant haalde het al aan, maar deze eigenschappen werden ook aan mij toegeschreven in de periode waarin ik samenwoonde met mijn vriend die mij psychisch en fysiek mishandelde. Maar dát vertelde ik niet. Aan niemand. Want dat was iets wat ik zelf wel zou oplossen. En ik was de enige die vriend begreep, dus waarom zou ik erover praten met anderen? Die snapten toch niet hoe het werkte. Mijn dominantie was mijn schild om niet in te storten. Dus toen ik weg ging bij ex, ben ik 6 weken totaal ingestort. Pas daarna kwam ik weer langzaam onder mijn dekbed vandaan. Ik snap dus precies waarom jij doet zoals jij nu doet. En het is heel fijn om dat los te mogen laten en je kwetsbare kant te tonen. Het geeft mensen om je heen de gelegenheid je te laten zien wat wederkerigheid is.
zondag 24 augustus 2014 23:11
Wow, heftig verhaal Dorea. Dat moet vreselijk zijn geweest.
Ik word een beetje stil van jullie nare ervaringen in het verleden en heb grote bewondering hoe jullie andere mensen helpen met al jullie ervaring!
Dominant, assertief en (selectief) extravert, ik zou niet weten hoe ik anders zou moeten doen om mijn ware ik die minder dominant, assertief en zelfs misschien wel introvert is, te laten zien. Ja, door mezelf kwetsbaar op te stellen ofzo. Klinkt wel simpel: terug naar de basis, naar groep 2.
Psych probeert iedere keer openingen te vinden, legt heel veel pijnplekken bloot. Op dat moment zelf, klap ik dicht. Later ga ik denken. Ze wil dat ik de pijn ga voelen ipv erover heen stap. De weerstand is erg groot bij mij. Er zijn nl. eigenlijk best veel pijnplekken. De confrontatie daarmee aangaan is eng, heel eng...
Ik word een beetje stil van jullie nare ervaringen in het verleden en heb grote bewondering hoe jullie andere mensen helpen met al jullie ervaring!
Dominant, assertief en (selectief) extravert, ik zou niet weten hoe ik anders zou moeten doen om mijn ware ik die minder dominant, assertief en zelfs misschien wel introvert is, te laten zien. Ja, door mezelf kwetsbaar op te stellen ofzo. Klinkt wel simpel: terug naar de basis, naar groep 2.
Psych probeert iedere keer openingen te vinden, legt heel veel pijnplekken bloot. Op dat moment zelf, klap ik dicht. Later ga ik denken. Ze wil dat ik de pijn ga voelen ipv erover heen stap. De weerstand is erg groot bij mij. Er zijn nl. eigenlijk best veel pijnplekken. De confrontatie daarmee aangaan is eng, heel eng...
zondag 24 augustus 2014 23:47
Oh wat jammer dat je in het ziekenhuis ligt, gelukkig hoef je nu een avond niet bang te zijn dat je met je ex in bed beland
Ik ben nog steeds behoorlijk dominant, assertief en extravert hoor, het is denk ik ook wel wie ik ben en ik laat nog steeds niet graag mijn kwetsbare kant zien maar ik ontken ook niet meer dat ik die wel heb.
Misschien is het verschil wel dat we beide ons leven lang zullen moeten blijven dealen met een handicapje en de samenleving dolgraag je met hun hun vooroordelen om je oren slaat(das tenminste mijn ervaring).
Wat ik wel heb gemerkt dat als ik heel verdrietig ben en dat aangeef ik ook van alle kanten alles kan krijgen wat ik nodig heb omdat ik eigenlijk niet vaak heel erg verdrietig ben.
Gewoon verdriet als accepteren dat je niet helemaal zelfstandig kan functioneren of geen kinderen kunt krijgen daar leer je mee leven, verdriet hoort ergens gewoon ook bij me en daarom kan ik ook zo genieten van de momenten dat het mee zit en doe ik er zelf veel aan om het leuk te hebben of te maken.
Die overleefstand is moeilijk om te doorbreken omdat ik er zo hard voor heb moeten werken om dit te bereiken. Nadeel is dat je constant bezig bent om iets heel geforceerd in tact te houden waardoor je geen gevoel meer bijna durft toe te laten in de angst dat het hele zooitje in elkaar dondert. Ik zou ook niet weten waar ik de mentale kracht vandaan zou moeten halen om het allemaal nog een keer te op te bouwen.
Maar er is gelukkig een tussen weg en dat is stapje voor stapje aan een selecte groep mensen meer vertellen. Hun input maakt het leven al makkelijker en leuker en je kan zelf heel makkelijk aangeven dat je geen behoefte hebt aan medeleven of troost.
25 mei ben je hier begonnen met schrijven en je bent nu al weer maanden verder. Tijd is relatief, je merkt nu zelf dat jij wel haas kan hebben maar dat het zelfs nu nog maar net bij te benen is qua emotie terwijl je wel resultaat boekt. Gewoon door gaan en blijf af van eventuele lekkere verplegers en artsen.
Ik ben nog steeds behoorlijk dominant, assertief en extravert hoor, het is denk ik ook wel wie ik ben en ik laat nog steeds niet graag mijn kwetsbare kant zien maar ik ontken ook niet meer dat ik die wel heb.
Misschien is het verschil wel dat we beide ons leven lang zullen moeten blijven dealen met een handicapje en de samenleving dolgraag je met hun hun vooroordelen om je oren slaat(das tenminste mijn ervaring).
Wat ik wel heb gemerkt dat als ik heel verdrietig ben en dat aangeef ik ook van alle kanten alles kan krijgen wat ik nodig heb omdat ik eigenlijk niet vaak heel erg verdrietig ben.
Gewoon verdriet als accepteren dat je niet helemaal zelfstandig kan functioneren of geen kinderen kunt krijgen daar leer je mee leven, verdriet hoort ergens gewoon ook bij me en daarom kan ik ook zo genieten van de momenten dat het mee zit en doe ik er zelf veel aan om het leuk te hebben of te maken.
Die overleefstand is moeilijk om te doorbreken omdat ik er zo hard voor heb moeten werken om dit te bereiken. Nadeel is dat je constant bezig bent om iets heel geforceerd in tact te houden waardoor je geen gevoel meer bijna durft toe te laten in de angst dat het hele zooitje in elkaar dondert. Ik zou ook niet weten waar ik de mentale kracht vandaan zou moeten halen om het allemaal nog een keer te op te bouwen.
Maar er is gelukkig een tussen weg en dat is stapje voor stapje aan een selecte groep mensen meer vertellen. Hun input maakt het leven al makkelijker en leuker en je kan zelf heel makkelijk aangeven dat je geen behoefte hebt aan medeleven of troost.
25 mei ben je hier begonnen met schrijven en je bent nu al weer maanden verder. Tijd is relatief, je merkt nu zelf dat jij wel haas kan hebben maar dat het zelfs nu nog maar net bij te benen is qua emotie terwijl je wel resultaat boekt. Gewoon door gaan en blijf af van eventuele lekkere verplegers en artsen.
maandag 25 augustus 2014 07:36
Geen vinger uitgestoken hoor naar woest aantrekkelijke verplegers of artsen
Hele nacht liggen malen. Nu brak. Mag wel vanmorgen naar huis.
Dat je 't gewoon even teveel wordt en plots zit te huilen in je bed. Rot lb, wilde gewoon gaan werken vandaag. Gaat nu niet. Draai mijn hand niet om voor een ziekenhuisopname. Gebeurt vaker. Maar nu word ik emotioneel. Waarom kan het niet gewoon normaal zijn?
Hele nacht liggen malen. Nu brak. Mag wel vanmorgen naar huis.
Dat je 't gewoon even teveel wordt en plots zit te huilen in je bed. Rot lb, wilde gewoon gaan werken vandaag. Gaat nu niet. Draai mijn hand niet om voor een ziekenhuisopname. Gebeurt vaker. Maar nu word ik emotioneel. Waarom kan het niet gewoon normaal zijn?
