Relaties
alle pijlers
Kwetsende opmerkingen, relatie beeindigen?
dinsdag 30 september 2014 22:05
Hallo dames,
Ik wil graag even mijn hart luchten en jullie kijk hierop horen. De laatste dagen hebben mijn vriend en ik steeds vaker ruzie. Dit is in de afgelopen jaren wel vaker voorgekomen. Het leek de laatste tijd beter te gaan, tot nu.
Ik ben alles op een rij aan het zetten en kom tot de conclusie dat het misschien beter is om met deze relatie te stoppen. Dit heb ik weleens eerder gedacht maar toch maar doorgegaan, ook omdat we 2 jonge kindjes hebben. Als we geen kinderen hadden kan ik niet zo zeker zeggen of we nog samen zouden zijn, waarschijnlijk niet.
Er zijn weer kwetsende, neerbuigende dingen door hem gezegd. Zoals dat ik niks uitvoer o.a. in het huishouden en dat ik altijd met mijn luie reet op de bank lig. Wat totaal niet waar is. Ik werk parttime, de dagen dat ik thuis ben ben ik druk met de kinderen (ze zijn nog erg jong) en het huishouden. Daarnaast volg ik nog een WO opleiding. Ik vind het erg kwetsend om te horen dat de persoon waarmee ik samenleef zo over me denkt. En dat zet mij aan het denken: wil ik zelf nog wel met iemand verder die mij zo ziet?
Ik zal even wat meer over hem vertellen om het verhaal wat completer te krijgen. Hij is nogal apart. Heel lief en betrokken naar de kinderen toe. Een beetje té soms, in de zin van dat hij mij en anderen vertelt hoe we met ze om moeten gaan. Hij wil de regie overduidelijk in handen houden en mij vertellen wat ik wel en niet moet doen thuis. Hij is erg serieus, weinig/geen humor of spontaniteit. Hij heeft geen sociaal leven, alleen zijn werk, geen hobby's of vrienden. Zijn gezin staat op 1, in ieder geval de kinderen dan.
Prima, ook al passen niet al deze eigenschappen bij mij. Waar ik vooral mee zit zijn de uitspraken die hij over mij doet. Ik vind ze heel neerbuigend, kwetsend en totaal niet waar. Hij zegt het niet in woede maar meent het ook echt. Wat ik des te erger vind.
Wat vinden jullie van deze opmerkingen, als je partner dit tegen je zou zeggen? Wat zou je hiermee doen, overwegen de relatie te beëindigen (ook als er 2 jonge kindjes in het spel zijn)?
Ik wil graag even mijn hart luchten en jullie kijk hierop horen. De laatste dagen hebben mijn vriend en ik steeds vaker ruzie. Dit is in de afgelopen jaren wel vaker voorgekomen. Het leek de laatste tijd beter te gaan, tot nu.
Ik ben alles op een rij aan het zetten en kom tot de conclusie dat het misschien beter is om met deze relatie te stoppen. Dit heb ik weleens eerder gedacht maar toch maar doorgegaan, ook omdat we 2 jonge kindjes hebben. Als we geen kinderen hadden kan ik niet zo zeker zeggen of we nog samen zouden zijn, waarschijnlijk niet.
Er zijn weer kwetsende, neerbuigende dingen door hem gezegd. Zoals dat ik niks uitvoer o.a. in het huishouden en dat ik altijd met mijn luie reet op de bank lig. Wat totaal niet waar is. Ik werk parttime, de dagen dat ik thuis ben ben ik druk met de kinderen (ze zijn nog erg jong) en het huishouden. Daarnaast volg ik nog een WO opleiding. Ik vind het erg kwetsend om te horen dat de persoon waarmee ik samenleef zo over me denkt. En dat zet mij aan het denken: wil ik zelf nog wel met iemand verder die mij zo ziet?
Ik zal even wat meer over hem vertellen om het verhaal wat completer te krijgen. Hij is nogal apart. Heel lief en betrokken naar de kinderen toe. Een beetje té soms, in de zin van dat hij mij en anderen vertelt hoe we met ze om moeten gaan. Hij wil de regie overduidelijk in handen houden en mij vertellen wat ik wel en niet moet doen thuis. Hij is erg serieus, weinig/geen humor of spontaniteit. Hij heeft geen sociaal leven, alleen zijn werk, geen hobby's of vrienden. Zijn gezin staat op 1, in ieder geval de kinderen dan.
Prima, ook al passen niet al deze eigenschappen bij mij. Waar ik vooral mee zit zijn de uitspraken die hij over mij doet. Ik vind ze heel neerbuigend, kwetsend en totaal niet waar. Hij zegt het niet in woede maar meent het ook echt. Wat ik des te erger vind.
Wat vinden jullie van deze opmerkingen, als je partner dit tegen je zou zeggen? Wat zou je hiermee doen, overwegen de relatie te beëindigen (ook als er 2 jonge kindjes in het spel zijn)?
woensdag 1 oktober 2014 10:07
quote:Thordis schreef op woensdag 01 oktober 2014 10:03 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="zas in "Kwetsende opmerkingen, relatie beeindigen?"" class="messagelink">zas schreef op 01 oktober 2014 @ 10:00</a>:</b>
Ik kan me niet voorstellen dat een wat respectloze opmerkingen jou zo in verwarring brengen dat jij er zelfs aan denkt om de relatie te beëindigen. Ik denk dat er veel meer hier aan de hand is. Je schreef het net zelf al; ik was verliefd... Kan het niet zo zijn dat de liefde "gewoon" over is? Dat hij achteraf toch niet de man is van wie je dacht dat hij was?
Ga eens samen om de tafel zitten en leg samen al jullie ergernissen op tafel. Maak gebruik van een therapeut desnoods. Maar probeer in gesprek te gaan. Als dat niet op te lossen is, is het volgens mij over. That sucks. Maar het gebeurd vaker, helaas.</div></blockquote>Serieus? Dat je partner je lui noemt, zegt dat je nooit wat uitvreet, geen geld aan zijn kinderen wil besteden, zichzelf veel leuker en beter vindt dan jou, die vindt dat alles aan jou ligt, dat is niet voldoende om in verwarring te raken? Nee, eigenlijk niet. Althans niet in die mate dat ik een scheiding overweeg. Als je nog van elkaar houdt, dan doe je wat anders met dat soort opmerkingen. Ik heb een beetje het idee dat TO ze "gebruikt" om er zo'n punt van te maken. Mijn man heeft ook wel eens een opmerking genaakt die mij niet aanstond. Maar dan zei ik dat hij een flapdrol was of iets dergelijks en legde uit waarom ik vond dat het anders was.
Ik kan me niet voorstellen dat een wat respectloze opmerkingen jou zo in verwarring brengen dat jij er zelfs aan denkt om de relatie te beëindigen. Ik denk dat er veel meer hier aan de hand is. Je schreef het net zelf al; ik was verliefd... Kan het niet zo zijn dat de liefde "gewoon" over is? Dat hij achteraf toch niet de man is van wie je dacht dat hij was?
Ga eens samen om de tafel zitten en leg samen al jullie ergernissen op tafel. Maak gebruik van een therapeut desnoods. Maar probeer in gesprek te gaan. Als dat niet op te lossen is, is het volgens mij over. That sucks. Maar het gebeurd vaker, helaas.</div></blockquote>Serieus? Dat je partner je lui noemt, zegt dat je nooit wat uitvreet, geen geld aan zijn kinderen wil besteden, zichzelf veel leuker en beter vindt dan jou, die vindt dat alles aan jou ligt, dat is niet voldoende om in verwarring te raken? Nee, eigenlijk niet. Althans niet in die mate dat ik een scheiding overweeg. Als je nog van elkaar houdt, dan doe je wat anders met dat soort opmerkingen. Ik heb een beetje het idee dat TO ze "gebruikt" om er zo'n punt van te maken. Mijn man heeft ook wel eens een opmerking genaakt die mij niet aanstond. Maar dan zei ik dat hij een flapdrol was of iets dergelijks en legde uit waarom ik vond dat het anders was.
woensdag 1 oktober 2014 10:08
quote:zas schreef op 01 oktober 2014 @ 10:00:
Ik kan me niet voorstellen dat een wat respectloze opmerkingen jou zo in verwarring brengen dat jij er zelfs aan denkt om de relatie te beëindigen. Ik denk dat er veel meer hier aan de hand is. Je schreef het net zelf al; ik was verliefd... Kan het niet zo zijn dat de liefde "gewoon" over is? Dat hij achteraf toch niet de man is van wie je dacht dat hij was?
Ga eens samen om de tafel zitten en leg samen al jullie ergernissen op tafel. Maak gebruik van een therapeut desnoods. Maar probeer in gesprek te gaan. Als dat niet op te lossen is, is het volgens mij over. That sucks. Maar het gebeurd vaker, helaas.
Je moet het in het groter geheel zien. Het zijn natuurlijk niet alleen die opmerkingen waardoor ik aan de relatie twijfel. Die opmerkingen zetten wel neer hoe hij over mij denkt. Wat heeft het voor zin om met iemand samen te leven die zo negatief over je denkt? En wil ik zelf naast zo'n persoon blijven leven? Verder natuurlijk de bepaalde karaktereigenschappen die ook een aandeel hebben.
Ja het kan zijn dat de liefde over is. En ja hij is achteraf niet de man die ik dacht. Daarvoor kenden we elkaar ook te kort om dat te weten maar zoals ik zei was ik zwanger en besloten we er samen voor te gaan.
Gesprekken tussen ons zouden inderdaad beter zijn met een ander persoon erbij want hij is zo onredelijk en kaatst altijd de bal naar mij dus dat werkt niet.
Ik kan me niet voorstellen dat een wat respectloze opmerkingen jou zo in verwarring brengen dat jij er zelfs aan denkt om de relatie te beëindigen. Ik denk dat er veel meer hier aan de hand is. Je schreef het net zelf al; ik was verliefd... Kan het niet zo zijn dat de liefde "gewoon" over is? Dat hij achteraf toch niet de man is van wie je dacht dat hij was?
Ga eens samen om de tafel zitten en leg samen al jullie ergernissen op tafel. Maak gebruik van een therapeut desnoods. Maar probeer in gesprek te gaan. Als dat niet op te lossen is, is het volgens mij over. That sucks. Maar het gebeurd vaker, helaas.
Je moet het in het groter geheel zien. Het zijn natuurlijk niet alleen die opmerkingen waardoor ik aan de relatie twijfel. Die opmerkingen zetten wel neer hoe hij over mij denkt. Wat heeft het voor zin om met iemand samen te leven die zo negatief over je denkt? En wil ik zelf naast zo'n persoon blijven leven? Verder natuurlijk de bepaalde karaktereigenschappen die ook een aandeel hebben.
Ja het kan zijn dat de liefde over is. En ja hij is achteraf niet de man die ik dacht. Daarvoor kenden we elkaar ook te kort om dat te weten maar zoals ik zei was ik zwanger en besloten we er samen voor te gaan.
Gesprekken tussen ons zouden inderdaad beter zijn met een ander persoon erbij want hij is zo onredelijk en kaatst altijd de bal naar mij dus dat werkt niet.
woensdag 1 oktober 2014 10:11
quote:markovic schreef op 01 oktober 2014 @ 10:03:
De laatste paar dagen hebben jullie problemen en jij denkt gelijk aan scheiden? Terwijl jullie kinderen hebben?
Misschien zou je eens kunnen nagaan of je man iets dwarszit. Lijkt me typisch het gedrag van een man die niet goed in zijn vel zit. Misschien zijn er problemen op het werk of iets dergelijks. Mischien ben je wel niet zo'n perfecte huiisvrouw/moeder als je doet voorkomen en heeft hij best een punt met zijn kritiek.
Als je alles leest dan zie je hoe het echt in elkaar zit, dus niet iets wat een paar dagen speelt. Scheiden is niet aan de orde, we zijn niet getrouwd. Uitelkaar gaan is een optie die ik in gedachte hou voor de toekomst. Ja wij hebben kinderen.
Haha ja, het is goed ik ga hier verder niet op in.
De laatste paar dagen hebben jullie problemen en jij denkt gelijk aan scheiden? Terwijl jullie kinderen hebben?
Misschien zou je eens kunnen nagaan of je man iets dwarszit. Lijkt me typisch het gedrag van een man die niet goed in zijn vel zit. Misschien zijn er problemen op het werk of iets dergelijks. Mischien ben je wel niet zo'n perfecte huiisvrouw/moeder als je doet voorkomen en heeft hij best een punt met zijn kritiek.
Als je alles leest dan zie je hoe het echt in elkaar zit, dus niet iets wat een paar dagen speelt. Scheiden is niet aan de orde, we zijn niet getrouwd. Uitelkaar gaan is een optie die ik in gedachte hou voor de toekomst. Ja wij hebben kinderen.
Haha ja, het is goed ik ga hier verder niet op in.
woensdag 1 oktober 2014 10:15
quote:zas schreef op 01 oktober 2014 @ 10:07:
[...]
Nee, eigenlijk niet. Althans niet in die mate dat ik een scheiding overweeg. Als je nog van elkaar houdt, dan doe je wat anders met dat soort opmerkingen. Ik heb een beetje het idee dat TO ze "gebruikt" om er zo'n punt van te maken. Mijn man heeft ook wel eens een opmerking genaakt die mij niet aanstond. Maar dan zei ik dat hij een flapdrol was of iets dergelijks en legde uit waarom ik vond dat het anders was.Het gaat helemaal niet alleen om die opmerkingen. Het gaat om de totale kijk die hij blijkbaar op mij heeft en hoe hij met mij omgaat, met alles. Ik gebruik helemaal niks, ik vertel hoe ik het ervaar en wat ik erbij voel en dat ik het niet prettig vind.
[...]
Nee, eigenlijk niet. Althans niet in die mate dat ik een scheiding overweeg. Als je nog van elkaar houdt, dan doe je wat anders met dat soort opmerkingen. Ik heb een beetje het idee dat TO ze "gebruikt" om er zo'n punt van te maken. Mijn man heeft ook wel eens een opmerking genaakt die mij niet aanstond. Maar dan zei ik dat hij een flapdrol was of iets dergelijks en legde uit waarom ik vond dat het anders was.Het gaat helemaal niet alleen om die opmerkingen. Het gaat om de totale kijk die hij blijkbaar op mij heeft en hoe hij met mij omgaat, met alles. Ik gebruik helemaal niks, ik vertel hoe ik het ervaar en wat ik erbij voel en dat ik het niet prettig vind.
woensdag 1 oktober 2014 10:19
Als jij naar je man toe uitstraalt hoe jij hier over hem schrijft, dan snap ik wel dat hij niet blij met je is.
Je praat volkomen respectloos over hem en me dunkt dat hij dat wellicht ook voelt.
Waar er twee kijven hebben er twee schuld. Asl we jou moeten geloven ben jij echter een engeltje en hij de (autistische) duivel zelve.
Ik geloof niet dat het zo zwart-wit is.
Je praat volkomen respectloos over hem en me dunkt dat hij dat wellicht ook voelt.
Waar er twee kijven hebben er twee schuld. Asl we jou moeten geloven ben jij echter een engeltje en hij de (autistische) duivel zelve.
Ik geloof niet dat het zo zwart-wit is.
woensdag 1 oktober 2014 10:19
quote:diamond-gloss schreef op 01 oktober 2014 @ 10:04:
Google maar eens op ocpd to en kijk of je er iets in herkent.
Ja dat wou ik nog doen. Heb het net snel gedaan, want ik moet zo weg. Ik herken er wat dingen in maar niet alles.
Hij is inderdaad heel zuinig met geld. Hij heeft helemaal geen last van overmatige ordelijkheid, hij is eerder slordig. Dat was hij eerst heel erg toen hij alleen woonde, het is iets minder geworden. Zijn ouders zijn zeker kil, kritisch en streng. Hij is ook niet overmatig toegewijd aan zijn werk, dit doet hij echt omdat het moet maar het liefst zou hij huisvader willen zijn. Hij is wel heel koppig en star en gooit niet snel iets weg.
Gedeelte klopt wel maar een ander gedeelte dus ook weer niet.
Google maar eens op ocpd to en kijk of je er iets in herkent.
Ja dat wou ik nog doen. Heb het net snel gedaan, want ik moet zo weg. Ik herken er wat dingen in maar niet alles.
Hij is inderdaad heel zuinig met geld. Hij heeft helemaal geen last van overmatige ordelijkheid, hij is eerder slordig. Dat was hij eerst heel erg toen hij alleen woonde, het is iets minder geworden. Zijn ouders zijn zeker kil, kritisch en streng. Hij is ook niet overmatig toegewijd aan zijn werk, dit doet hij echt omdat het moet maar het liefst zou hij huisvader willen zijn. Hij is wel heel koppig en star en gooit niet snel iets weg.
Gedeelte klopt wel maar een ander gedeelte dus ook weer niet.
woensdag 1 oktober 2014 10:32
Ga in therapie.
Jij hoeft deze opmerkingen niet te pikken. Hoe ga je nu om met die opmerkingen?
Als hij het echt meent is het aan hem om iemand anders te zoeken.
Als hij het zo bedoeld, dan moet hij beter leren aangeven wat hij wel bedoelt. Dat jij dingen anders doet dan hij zou willen mag geen reden zijn om onware dingen te zeggen.
Het is niet alleen jou probleem, het is zeker ook de zijne. Maak er dan ook zijn probleem van. Ik zou hem er iedere keer op wijzen als hij fundamentele onwaarheden verkondigd. Zolang jij tevreden bent over hoe je dingen aanpakt, hoef je je van deze overdreven opmerkingen geen zier aan te trekken.
Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.
Jij hoeft deze opmerkingen niet te pikken. Hoe ga je nu om met die opmerkingen?
Als hij het echt meent is het aan hem om iemand anders te zoeken.
Als hij het zo bedoeld, dan moet hij beter leren aangeven wat hij wel bedoelt. Dat jij dingen anders doet dan hij zou willen mag geen reden zijn om onware dingen te zeggen.
Het is niet alleen jou probleem, het is zeker ook de zijne. Maak er dan ook zijn probleem van. Ik zou hem er iedere keer op wijzen als hij fundamentele onwaarheden verkondigd. Zolang jij tevreden bent over hoe je dingen aanpakt, hoef je je van deze overdreven opmerkingen geen zier aan te trekken.
Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.
woensdag 1 oktober 2014 10:33
woensdag 1 oktober 2014 10:43
Ik snap wel dat je die opmerkingen en het gedrag van je vriend zo zat bent dat er nu geen ruimte is voor jou om op een constructieve manier om te gaan met deze situatie. Het is ook goed dat je even paar dagen weg gaat met de kinderen, en wat afstand en ruimte krijgt.
Als je hier voor jezelf uit wil komen zal je toch een keer in je hoofd andere gedachten moeten creëren, want zo kom je niet verder. Je moet erachter komen wat jij nu wilt en hoe jij verder wil samen met de kinderen en met hem als vader van die kinderen.
Je schrijft dat je vriend liever huisvader zou zijn. Zouden jullie de rollen niet wat meer om kunnen draaien? Zodat jij meer gaat werken en hij meer thuis is?
Als je hier voor jezelf uit wil komen zal je toch een keer in je hoofd andere gedachten moeten creëren, want zo kom je niet verder. Je moet erachter komen wat jij nu wilt en hoe jij verder wil samen met de kinderen en met hem als vader van die kinderen.
Je schrijft dat je vriend liever huisvader zou zijn. Zouden jullie de rollen niet wat meer om kunnen draaien? Zodat jij meer gaat werken en hij meer thuis is?
woensdag 1 oktober 2014 10:49
quote:autumnfall schreef op woensdag 01 oktober 2014 10:15 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="zas in "Kwetsende opmerkingen, relatie beeindigen?"" class="messagelink">zas schreef op 01 oktober 2014 @ 10:07</a>:</b>
[...]
Nee, eigenlijk niet. Althans niet in die mate dat ik een scheiding overweeg. Als je nog van elkaar houdt, dan doe je wat anders met dat soort opmerkingen. Ik heb een beetje het idee dat TO ze "gebruikt" om er zo'n punt van te maken. Mijn man heeft ook wel eens een opmerking genaakt die mij niet aanstond. Maar dan zei ik dat hij een flapdrol was of iets dergelijks en legde uit waarom ik vond dat het anders was.</div></blockquote>Het gaat helemaal niet alleen om die opmerkingen. Het gaat om de totale kijk die hij blijkbaar op mij heeft en hoe hij met mij omgaat, met alles. Ik gebruik helemaal niks, ik vertel hoe ik het ervaar en wat ik erbij voel en dat ik het niet prettig vind.
Nou ja, deels is dat dus precies wat ik zeg. Het gaat niet alleen om een paar opmerkingen. Ik heb gewoon het idee dat de liefde tussen jullie beiden een beetje over is. Dat kan toch? De vraag is of je wilt proberen dit terug te krijgen. Door relatietherapie bijvoorbeeld. Door jullie relatie weer leven en spanning in te blazen.
Maar jij gaat nu volledig in de slachtofferrol zitten. Hij doet dit, hij doet dat. Je moet er samen uit (willen) komen. Aan jou mankeert misschien ook wel wat, hoor.
[...]
Nee, eigenlijk niet. Althans niet in die mate dat ik een scheiding overweeg. Als je nog van elkaar houdt, dan doe je wat anders met dat soort opmerkingen. Ik heb een beetje het idee dat TO ze "gebruikt" om er zo'n punt van te maken. Mijn man heeft ook wel eens een opmerking genaakt die mij niet aanstond. Maar dan zei ik dat hij een flapdrol was of iets dergelijks en legde uit waarom ik vond dat het anders was.</div></blockquote>Het gaat helemaal niet alleen om die opmerkingen. Het gaat om de totale kijk die hij blijkbaar op mij heeft en hoe hij met mij omgaat, met alles. Ik gebruik helemaal niks, ik vertel hoe ik het ervaar en wat ik erbij voel en dat ik het niet prettig vind.
Nou ja, deels is dat dus precies wat ik zeg. Het gaat niet alleen om een paar opmerkingen. Ik heb gewoon het idee dat de liefde tussen jullie beiden een beetje over is. Dat kan toch? De vraag is of je wilt proberen dit terug te krijgen. Door relatietherapie bijvoorbeeld. Door jullie relatie weer leven en spanning in te blazen.
Maar jij gaat nu volledig in de slachtofferrol zitten. Hij doet dit, hij doet dat. Je moet er samen uit (willen) komen. Aan jou mankeert misschien ook wel wat, hoor.
woensdag 1 oktober 2014 10:57
Volgens mij is er in jullie leven enorm veel gebeurd de laatste 3 á 4 jaar. Jullie kregen een relatie, jij werd onverwacht zwanger. Hij moest opeens omschakelen van single-guy naar huisje boompje beestje.
Hoe ging die onverwachte zwangerschap? Reageerde hij meteen positief? Ging hij fluitend op huizenjacht of was hij even lamgeslagen? Misschien drukken de verplichtingen zwaar en voelt hij zich "gevangen"?
Dat gezegd hebbende er is natuurlijk geen enkel excuus voor zijn gedrag maar als hij het gevoel heeft dat zijn leven heel erg is veranderd en hij veel verplichtingen heeft en jouw leven (wo studie,parttime baan en de 2 kids) niet zo heftig is veranderd dan kan daar zijn onvrede zitten. Daar valt dan wel aan te werken met therapie...met een onbeschofte hork die jou wil kleineren om het kleineren een stuk minder.
Jullie lijken beiden niet tevreden maar ik lees ook weinig respect voor hem. De dagen dat jij werkt, werkt hij thuis en zorgt voor de kids. Misschien niet zo goed en volledig als jij doet maar ik lees hier geen luie man die niet betrokken is bij zijn gezin. Ik lees 2 mensen met verplichtingen die het gevoel hebben dat hun partners geen waardering voor ze heeft. Er lijkt zowiezo een gebrek aan respect voor elkaars daden en inzet. Geven/gaven jullie elkaar wel eens complimentjes?
Als de kinderen onder de drie zijn en je een WO studie doet ben je waarschijnlijk aan het begin van je studie zwanger geraakt toch? Is hij bang voor de veranderingen als jij straks afgestudeerd bent? Heeft hij (voor zijn gevoel) alle concessies moeten doen in werk/Finance in deze relatie? Het zijn maar vragen...de antwoorden kunnen je misschien vertellen of je echt klaar met hem bent of dat er nog een kans is op verzoening.
Als je niet meer van hem houdt (en zo klinkt het wel een beetje) dan houdt het op maar bij een relatie die nog geen 4 jaar duurt en 2 kinderen, huis,studie en heel veel hectiek zou er nog best veel kunnen verbeteren met relatietherapie en goede communicatie.
Hoe ging die onverwachte zwangerschap? Reageerde hij meteen positief? Ging hij fluitend op huizenjacht of was hij even lamgeslagen? Misschien drukken de verplichtingen zwaar en voelt hij zich "gevangen"?
Dat gezegd hebbende er is natuurlijk geen enkel excuus voor zijn gedrag maar als hij het gevoel heeft dat zijn leven heel erg is veranderd en hij veel verplichtingen heeft en jouw leven (wo studie,parttime baan en de 2 kids) niet zo heftig is veranderd dan kan daar zijn onvrede zitten. Daar valt dan wel aan te werken met therapie...met een onbeschofte hork die jou wil kleineren om het kleineren een stuk minder.
Jullie lijken beiden niet tevreden maar ik lees ook weinig respect voor hem. De dagen dat jij werkt, werkt hij thuis en zorgt voor de kids. Misschien niet zo goed en volledig als jij doet maar ik lees hier geen luie man die niet betrokken is bij zijn gezin. Ik lees 2 mensen met verplichtingen die het gevoel hebben dat hun partners geen waardering voor ze heeft. Er lijkt zowiezo een gebrek aan respect voor elkaars daden en inzet. Geven/gaven jullie elkaar wel eens complimentjes?
Als de kinderen onder de drie zijn en je een WO studie doet ben je waarschijnlijk aan het begin van je studie zwanger geraakt toch? Is hij bang voor de veranderingen als jij straks afgestudeerd bent? Heeft hij (voor zijn gevoel) alle concessies moeten doen in werk/Finance in deze relatie? Het zijn maar vragen...de antwoorden kunnen je misschien vertellen of je echt klaar met hem bent of dat er nog een kans is op verzoening.
Als je niet meer van hem houdt (en zo klinkt het wel een beetje) dan houdt het op maar bij een relatie die nog geen 4 jaar duurt en 2 kinderen, huis,studie en heel veel hectiek zou er nog best veel kunnen verbeteren met relatietherapie en goede communicatie.
woensdag 1 oktober 2014 11:04
Ik vind zijn gedrag behoorlijk ernstig en ik snap dat je weinig zin hebt om er nog energie in te steken. Dat zou ik toch wel doen om de doodeenvoudige reden dat je door jullie kinderen altijd met hem te maken zult hebben. Jullie zullen altijd moeten communiceren over de kinderen. Je vindt hem onredelijk en ik vrees dat dat niet beter gaat worden als jullie uit elkaar gaan. In mijn omgeving worden moeizame partners niet opeens leuke exen, waar opeens wel makkelijk te overleggen en tot overeenstemming te komen is. Daarom, omdat jullie in wat voor vorm ook nog vele jaren samen verder moeten, zou ik in relatietherapie gaan. Omdat je dan hopelijk handvaten krijgt om jullie communicatie te verbeteren. Omdat je dan hopelijk meer inzichten krijgt in wat hem drijft, in wat hem irriteert, in hoe je hem wel kunt bereiken en hoe niet. Daar ga je heel veel aan hebben.
woensdag 1 oktober 2014 11:13
quote:autumnfall schreef op 01 oktober 2014 @ 10:00:
[...]
Ik koop dingen die de kinderen echt moeten hebben zoals kleding en dat doe ik maar 2x per jaar ofzo als er een nieuw seizoen aanbreekt. En dan kies ik nog goedkope kleding uit en geen dure merken. Niet dat we het financieel beroerd hebben maar puur omdat hij anders weer moeilijk gaat doen.
Ons kind had toen niet eens een jas of schoentjes en het werd winter. Echt belachelijk hoe hij toen reageerde toen ik zei dat ze een jas nodig had. Ik kan hem dat niet laten regelen want dan zouden de kinderen nooit kleding krijgen. Hij vindt nooit wat nodig namelijk. Hij is zo onredelijk er valt niet mee te praten.
ik vind dit zorgelijk hoor.... dat niet elk kind een eigen pleesteesjon hoeft te hebben snap ik. Ook al zit je financieel lekker ruim
Maar een winterjas is nodig! Goede schoenen (merk of niet) zijn een eerste levensbehoefte.
[...]
Ik koop dingen die de kinderen echt moeten hebben zoals kleding en dat doe ik maar 2x per jaar ofzo als er een nieuw seizoen aanbreekt. En dan kies ik nog goedkope kleding uit en geen dure merken. Niet dat we het financieel beroerd hebben maar puur omdat hij anders weer moeilijk gaat doen.
Ons kind had toen niet eens een jas of schoentjes en het werd winter. Echt belachelijk hoe hij toen reageerde toen ik zei dat ze een jas nodig had. Ik kan hem dat niet laten regelen want dan zouden de kinderen nooit kleding krijgen. Hij vindt nooit wat nodig namelijk. Hij is zo onredelijk er valt niet mee te praten.
ik vind dit zorgelijk hoor.... dat niet elk kind een eigen pleesteesjon hoeft te hebben snap ik. Ook al zit je financieel lekker ruim
Maar een winterjas is nodig! Goede schoenen (merk of niet) zijn een eerste levensbehoefte.
woensdag 1 oktober 2014 11:16
Ik lees vooral dat er twee mensen zijn die niet van elkaar houden en eigenlijk ook geen wederzijds respect kunnen opbrengen. Jullie zijn collega ouders in hetzelfde huis, meer niet. Daar zijn jullie allebei te jong voor.
Ik zou maar eens goed gaan bedenken wat je wil in dit leven. En snel afstuderen en een baan vinden zodat je niet meer financieel afhankelijk bent.
Ken zijn verhaal niet maar het lijkt erop dat hij "het juiste" heeft proberen te doen door voor zn zwangere vriendinnetje te zorgen maar dat het niet zijn keuze was geweest zonder moetje, en dat hij nu jou verwijt dat hij die keuze moest maken.
Jullie moeten allebei maar eens goed gaan bedenken wat belangrijk is in dit leven.
En geloof me, een humorloos huis met spanning is echt niet gezond voor een kind.
Ik zou maar eens goed gaan bedenken wat je wil in dit leven. En snel afstuderen en een baan vinden zodat je niet meer financieel afhankelijk bent.
Ken zijn verhaal niet maar het lijkt erop dat hij "het juiste" heeft proberen te doen door voor zn zwangere vriendinnetje te zorgen maar dat het niet zijn keuze was geweest zonder moetje, en dat hij nu jou verwijt dat hij die keuze moest maken.
Jullie moeten allebei maar eens goed gaan bedenken wat belangrijk is in dit leven.
En geloof me, een humorloos huis met spanning is echt niet gezond voor een kind.
woensdag 1 oktober 2014 11:22
quote:autumnfall schreef op 30 september 2014 @ 22:34:
[...]
Ik heb hem vandaag nog gezegd dat ik dit kwetsende opmerkingen vind en dat het totaal niet waar is. Hij denkt er blijkbaar anders over of het is om me opzettelijk te kwetsen, geen idee.
Ik ben nu op het punt dat ik al moe wordt aan de gedachte van een gesprek met hem. Hij is een geen prettige gesprekspartner.
We hebben een vaatwasser, waarvan ik ook al een verwijt kreeg dat ik die niet vaak genoeg uitpak. Complete onzin. Het zijn stuk voor stuk onwaarheden en dat maakt het mede zo kwetsend. Ik denk dan waarom zeg je deze dingen?
Ook wordt het me verweten dat ik een enkele keer tot 8 uur (jaja) uitslaap als ik een dag niet hoef te werken en de kinderen lang slapen. Dan denk ik waarom? Alsof hij dit niet kan hebben.Vraag eens waarom hij nog bij jou is als je nergens goed voor bent.
[...]
Ik heb hem vandaag nog gezegd dat ik dit kwetsende opmerkingen vind en dat het totaal niet waar is. Hij denkt er blijkbaar anders over of het is om me opzettelijk te kwetsen, geen idee.
Ik ben nu op het punt dat ik al moe wordt aan de gedachte van een gesprek met hem. Hij is een geen prettige gesprekspartner.
We hebben een vaatwasser, waarvan ik ook al een verwijt kreeg dat ik die niet vaak genoeg uitpak. Complete onzin. Het zijn stuk voor stuk onwaarheden en dat maakt het mede zo kwetsend. Ik denk dan waarom zeg je deze dingen?
Ook wordt het me verweten dat ik een enkele keer tot 8 uur (jaja) uitslaap als ik een dag niet hoef te werken en de kinderen lang slapen. Dan denk ik waarom? Alsof hij dit niet kan hebben.Vraag eens waarom hij nog bij jou is als je nergens goed voor bent.
woensdag 1 oktober 2014 11:27
Autumnfall, je kan nu twee dingen doen: je komt uit je loopgraaf en zoekt een oplossing of je blijft lekker zitten in de slachtofferrol.
Als je er voor kiest om uit je loopgraaf te komen, dan zal je ook eerlijk naar jouw rol in deze situatie moeten kijken. Je beklaagt je hier over de opmerkingen die je man maakt. Prima, niets mis mee. Maar heb je door dat je zelf geen spaan heel laat van jouw man? Je kraakt niet alleen zijn gedrag af, je kraakt hem ook als persoon af. Kan je me even uitleggen waarom jij dat wel mag? Zonder te vervallen in 'ja maar hij' graag!
Zijn de opmerkingen van je man echt onterecht? Hij verwijt je recentelijk dat je lui bent. Tegelijk schrijf je dat jij onlangs een stap terug hebt gedaan in het huishouden om hem meer te laten doen. Zit daar wellicht een causaal verband?
Zijn jouw verwachtingen wel terecht? Jij werkt deeltijds, hebt grotendeels de zorg voor de kinderen en het huishouden. Hij werkt voltijds en heeft twee dagen de zorg voor de kinderen (en vermoedelijk in avonduren en weekenden ook deels) en doet ook een deel van het huishouden. Is die verdeling dan echt zo ongelijk? Of zit een deel daarvan ook in jouw beleving?
Zelfde geldt voor de uitgaven voor de kinderen. Heel veel vrouwen vinden dat er veel meer nodig is voor de kinderen dan dat hun mannen dat vinden. Ik ben daar een van Maar toen we financieel een flinke stap terug moesten doen bleek dat we echt met veel minder toe konden zonder dat we daar feitelijk last van hadden, dan ik eerder in mijn hoofd had. Ligt de waarheid bij jullie ook niet ergens in het midden?
Eerlijk gezegd heb ik niet het idee dat je man een botte hork is en jij een engeltje. Ik heb eerder het idee dat jullie verwachtingen mijlenver uit elkaar liggen en dat het flink schort aan jullie commmunicatie. Gevolg: frustraties aan beide kanten en twee partijen die zich steeds verder in hun loopgraaf terugtrekken.
Oplossing: ga het gesprek aan over de daadwerkelijke oorzaken van jullie frustratie, jullie verwachtingen en behoeftes. Kijk dan of je van daar uit een modus kunt vinden die voor jullie allebei werkt. Ja, er is moed voor nodig om als eerste uit de loopgraaf te klimmen en als eerste je manier van communiceren te veranderen (want als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd had)en naar je eigen aandeel te kijken. Misschien heb je er wel externe hulp bij nodig. Maar ik vind dat je dat aan je kinderen verplicht bent (en aan jezelf).
Het alternatief is om in je slachtofferrol te blijven zitten. Hij is een hork, jij bent zielig, kan er niets aan doenen hebt uiteraard in alles gelijk. Doe je kinderen en je man dan een plezier en vraag die scheiding gelijk aan. Dat is beter dan uitstel van executie.
Als je er voor kiest om uit je loopgraaf te komen, dan zal je ook eerlijk naar jouw rol in deze situatie moeten kijken. Je beklaagt je hier over de opmerkingen die je man maakt. Prima, niets mis mee. Maar heb je door dat je zelf geen spaan heel laat van jouw man? Je kraakt niet alleen zijn gedrag af, je kraakt hem ook als persoon af. Kan je me even uitleggen waarom jij dat wel mag? Zonder te vervallen in 'ja maar hij' graag!
Zijn de opmerkingen van je man echt onterecht? Hij verwijt je recentelijk dat je lui bent. Tegelijk schrijf je dat jij onlangs een stap terug hebt gedaan in het huishouden om hem meer te laten doen. Zit daar wellicht een causaal verband?
Zijn jouw verwachtingen wel terecht? Jij werkt deeltijds, hebt grotendeels de zorg voor de kinderen en het huishouden. Hij werkt voltijds en heeft twee dagen de zorg voor de kinderen (en vermoedelijk in avonduren en weekenden ook deels) en doet ook een deel van het huishouden. Is die verdeling dan echt zo ongelijk? Of zit een deel daarvan ook in jouw beleving?
Zelfde geldt voor de uitgaven voor de kinderen. Heel veel vrouwen vinden dat er veel meer nodig is voor de kinderen dan dat hun mannen dat vinden. Ik ben daar een van Maar toen we financieel een flinke stap terug moesten doen bleek dat we echt met veel minder toe konden zonder dat we daar feitelijk last van hadden, dan ik eerder in mijn hoofd had. Ligt de waarheid bij jullie ook niet ergens in het midden?
Eerlijk gezegd heb ik niet het idee dat je man een botte hork is en jij een engeltje. Ik heb eerder het idee dat jullie verwachtingen mijlenver uit elkaar liggen en dat het flink schort aan jullie commmunicatie. Gevolg: frustraties aan beide kanten en twee partijen die zich steeds verder in hun loopgraaf terugtrekken.
Oplossing: ga het gesprek aan over de daadwerkelijke oorzaken van jullie frustratie, jullie verwachtingen en behoeftes. Kijk dan of je van daar uit een modus kunt vinden die voor jullie allebei werkt. Ja, er is moed voor nodig om als eerste uit de loopgraaf te klimmen en als eerste je manier van communiceren te veranderen (want als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd had)en naar je eigen aandeel te kijken. Misschien heb je er wel externe hulp bij nodig. Maar ik vind dat je dat aan je kinderen verplicht bent (en aan jezelf).
Het alternatief is om in je slachtofferrol te blijven zitten. Hij is een hork, jij bent zielig, kan er niets aan doenen hebt uiteraard in alles gelijk. Doe je kinderen en je man dan een plezier en vraag die scheiding gelijk aan. Dat is beter dan uitstel van executie.
woensdag 1 oktober 2014 11:32
quote:Thordis schreef op 01 oktober 2014 @ 09:43:
Eerlijk gezegd vind ik dat jij hier bijzonder weinig begrip krijgt en je man wel erg veel. En ja, je bent beide verantwoordelijk voor je relatie, maar dat wil niet zeggen dat niet één van tweeën de boel niet zelfstandig kan verzieken. En zo klinkt het wel.
Ik vind zijn gedrag abnormaal, en absoluut niet door de beugel kunnen. En ik snap eerlijk gezegd niet zo goed dat dergelijk gedrag zo makkelijk weggewuifd wordt in dit topic. Ik zou idd zélf in therapie gaan, hoe komt het dat je zo met jezelf laat omgaan. En ik zou idd een scheiding overwegen als zijn gedrag niet wijzigt. Ik ben te kort op deze aardbol om zo tegen me te laten praten door mijn levenspartner, degene die me op handen zou moeten dragen en vice versa.Ben het helemaal met je eens!
Eerlijk gezegd vind ik dat jij hier bijzonder weinig begrip krijgt en je man wel erg veel. En ja, je bent beide verantwoordelijk voor je relatie, maar dat wil niet zeggen dat niet één van tweeën de boel niet zelfstandig kan verzieken. En zo klinkt het wel.
Ik vind zijn gedrag abnormaal, en absoluut niet door de beugel kunnen. En ik snap eerlijk gezegd niet zo goed dat dergelijk gedrag zo makkelijk weggewuifd wordt in dit topic. Ik zou idd zélf in therapie gaan, hoe komt het dat je zo met jezelf laat omgaan. En ik zou idd een scheiding overwegen als zijn gedrag niet wijzigt. Ik ben te kort op deze aardbol om zo tegen me te laten praten door mijn levenspartner, degene die me op handen zou moeten dragen en vice versa.Ben het helemaal met je eens!
woensdag 1 oktober 2014 11:33
quote:Milonga schreef op 01 oktober 2014 @ 11:27:
Autumnfall, je kan nu twee dingen doen: je komt uit je loopgraaf en zoekt een oplossing of je blijft lekker zitten in de slachtofferrol.
Als je er voor kiest om uit je loopgraaf te komen, dan zal je ook eerlijk naar jouw rol in deze situatie moeten kijken. Je beklaagt je hier over de opmerkingen die je man maakt. Prima, niets mis mee. Maar heb je door dat je zelf geen spaan heel laat van jouw man? Je kraakt niet alleen zijn gedrag af, je kraakt hem ook als persoon af. Kan je me even uitleggen waarom jij dat wel mag? Zonder te vervallen in 'ja maar hij' graag!
Zijn de opmerkingen van je man echt onterecht? Hij verwijt je recentelijk dat je lui bent. Tegelijk schrijf je dat jij onlangs een stap terug hebt gedaan in het huishouden om hem meer te laten doen. Zit daar wellicht een causaal verband?
Zijn jouw verwachtingen wel terecht? Jij werkt deeltijds, hebt grotendeels de zorg voor de kinderen en het huishouden. Hij werkt voltijds en heeft twee dagen de zorg voor de kinderen (en vermoedelijk in avonduren en weekenden ook deels) en doet ook een deel van het huishouden. Is die verdeling dan echt zo ongelijk? Of zit een deel daarvan ook in jouw beleving?
Zelfde geldt voor de uitgaven voor de kinderen. Heel veel vrouwen vinden dat er veel meer nodig is voor de kinderen dan dat hun mannen dat vinden. Ik ben daar een van Maar toen we financieel een flinke stap terug moesten doen bleek dat we echt met veel minder toe konden zonder dat we daar feitelijk last van hadden, dan ik eerder in mijn hoofd had. Ligt de waarheid bij jullie ook niet ergens in het midden?
Eerlijk gezegd heb ik niet het idee dat je man een botte hork is en jij een engeltje. Ik heb eerder het idee dat jullie verwachtingen mijlenver uit elkaar liggen en dat het flink schort aan jullie commmunicatie. Gevolg: frustraties aan beide kanten en twee partijen die zich steeds verder in hun loopgraaf terugtrekken.
Oplossing: ga het gesprek aan over de daadwerkelijke oorzaken van jullie frustratie, jullie verwachtingen en behoeftes. Kijk dan of je van daar uit een modus kunt vinden die voor jullie allebei werkt. Ja, er is moed voor nodig om als eerste uit de loopgraaf te klimmen en als eerste je manier van communiceren te veranderen (want als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd had)en naar je eigen aandeel te kijken. Misschien heb je er wel externe hulp bij nodig. Maar ik vind dat je dat aan je kinderen verplicht bent (en aan jezelf).
Het alternatief is om in je slachtofferrol te blijven zitten. Hij is een hork, jij bent zielig, kan er niets aan doenen hebt uiteraard in alles gelijk. Doe je kinderen en je man dan een plezier en vraag die scheiding gelijk aan. Dat is beter dan uitstel van executie.Mee eens...
Autumnfall, je kan nu twee dingen doen: je komt uit je loopgraaf en zoekt een oplossing of je blijft lekker zitten in de slachtofferrol.
Als je er voor kiest om uit je loopgraaf te komen, dan zal je ook eerlijk naar jouw rol in deze situatie moeten kijken. Je beklaagt je hier over de opmerkingen die je man maakt. Prima, niets mis mee. Maar heb je door dat je zelf geen spaan heel laat van jouw man? Je kraakt niet alleen zijn gedrag af, je kraakt hem ook als persoon af. Kan je me even uitleggen waarom jij dat wel mag? Zonder te vervallen in 'ja maar hij' graag!
Zijn de opmerkingen van je man echt onterecht? Hij verwijt je recentelijk dat je lui bent. Tegelijk schrijf je dat jij onlangs een stap terug hebt gedaan in het huishouden om hem meer te laten doen. Zit daar wellicht een causaal verband?
Zijn jouw verwachtingen wel terecht? Jij werkt deeltijds, hebt grotendeels de zorg voor de kinderen en het huishouden. Hij werkt voltijds en heeft twee dagen de zorg voor de kinderen (en vermoedelijk in avonduren en weekenden ook deels) en doet ook een deel van het huishouden. Is die verdeling dan echt zo ongelijk? Of zit een deel daarvan ook in jouw beleving?
Zelfde geldt voor de uitgaven voor de kinderen. Heel veel vrouwen vinden dat er veel meer nodig is voor de kinderen dan dat hun mannen dat vinden. Ik ben daar een van Maar toen we financieel een flinke stap terug moesten doen bleek dat we echt met veel minder toe konden zonder dat we daar feitelijk last van hadden, dan ik eerder in mijn hoofd had. Ligt de waarheid bij jullie ook niet ergens in het midden?
Eerlijk gezegd heb ik niet het idee dat je man een botte hork is en jij een engeltje. Ik heb eerder het idee dat jullie verwachtingen mijlenver uit elkaar liggen en dat het flink schort aan jullie commmunicatie. Gevolg: frustraties aan beide kanten en twee partijen die zich steeds verder in hun loopgraaf terugtrekken.
Oplossing: ga het gesprek aan over de daadwerkelijke oorzaken van jullie frustratie, jullie verwachtingen en behoeftes. Kijk dan of je van daar uit een modus kunt vinden die voor jullie allebei werkt. Ja, er is moed voor nodig om als eerste uit de loopgraaf te klimmen en als eerste je manier van communiceren te veranderen (want als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd had)en naar je eigen aandeel te kijken. Misschien heb je er wel externe hulp bij nodig. Maar ik vind dat je dat aan je kinderen verplicht bent (en aan jezelf).
Het alternatief is om in je slachtofferrol te blijven zitten. Hij is een hork, jij bent zielig, kan er niets aan doenen hebt uiteraard in alles gelijk. Doe je kinderen en je man dan een plezier en vraag die scheiding gelijk aan. Dat is beter dan uitstel van executie.Mee eens...
woensdag 1 oktober 2014 12:33
Soms zakt mijn broek hier af van dingen die ik lees..
Zijn er echt mensen die vinden dat je je partner met de grond gelijk mag maken omdat zij 'een tandje terug heeft genomen' wat het huishouden betreft? Dat dat een reden is om iemand persoonlijk neer te sabelen? Marcovic heeft het zelfs over dat er misschien wel een kern van waarheid in zit omdat zij, ik citeer, misschien wel niet de perfecte huisvrouw is. Moet dat dan? Mag ze alleen over de opmerkingen van haar man vallen als ze wel de perfecte huisvrouw zou zijn? En anders 'heeft hij een punt'? Bizar!
Ik heb zelf een partner die bij iedere onenigheid opmerkingen lanceert die je je ergste vijand niet toewenst. Om maar te kunnen kwetsen, en ja ook dingen die gewoon gelogen zijn omdat daar de heftigste feedback uit voortkomt. En de man van autumn zegt daar nog doodleuk achteraan: zie je, als het zo aankomt zal het wel waar zijn....
Dus of die man kraamt die onzin uit omdat hij verbaal niet sterk is en geen idee heeft hoe je op een normale manier een discussie voert (zoals die van mij) en in dat geval kan therapie helpen, of die man is zo vol van zichzelf en zijn eigen gelijk dat hij door zijn enorme ego daadwerkelijk blind is voor wat een ander doet en het dus nooit genoeg is. In dat geval helpt niets en zal het altijd zo blijven.
En de ware reden van zijn opmerkingen achterhalen kan ook alleen maar als er al een ware reden is, en als het mogelijk is om een gesprek met iemand te voeren. Iemand die al na het eerste woord 'ja maar jij' zegt, daar is niet mee te praten zonder begeleiding. Mijn partner is ook geneigd te denken dat praten betekent elkaar zo veel mogelijk verwijten voor de voeten te gooien en geloof me, daar kom je niet verder mee.
Kortom, TO, als je het nog kunt opbrengen lijkt relatietherapie me inderdaad de beste optie. Alternatieven zijn slikken om de lieve vrede voor je kinderen te bewaren of de relatie beëindigen. Wil hij niet in therapie lijkt me dat ook een teken aan de wand. Zelf in therapie gaan om te leren hoe je op hem moet reageren lijkt me op de lange termijn ook geen oplossing. Je kunt in theorie nog zo goed weten hoe je op zo'n momenten het beste kunt handelen, maar het blijft knagen en pijn doen. Het blijft toch een vorm van geestelijke mishandeling om telkens aan te moeten horen hoe je niet deugt en een minkukel bent.
Zijn er echt mensen die vinden dat je je partner met de grond gelijk mag maken omdat zij 'een tandje terug heeft genomen' wat het huishouden betreft? Dat dat een reden is om iemand persoonlijk neer te sabelen? Marcovic heeft het zelfs over dat er misschien wel een kern van waarheid in zit omdat zij, ik citeer, misschien wel niet de perfecte huisvrouw is. Moet dat dan? Mag ze alleen over de opmerkingen van haar man vallen als ze wel de perfecte huisvrouw zou zijn? En anders 'heeft hij een punt'? Bizar!
Ik heb zelf een partner die bij iedere onenigheid opmerkingen lanceert die je je ergste vijand niet toewenst. Om maar te kunnen kwetsen, en ja ook dingen die gewoon gelogen zijn omdat daar de heftigste feedback uit voortkomt. En de man van autumn zegt daar nog doodleuk achteraan: zie je, als het zo aankomt zal het wel waar zijn....
Dus of die man kraamt die onzin uit omdat hij verbaal niet sterk is en geen idee heeft hoe je op een normale manier een discussie voert (zoals die van mij) en in dat geval kan therapie helpen, of die man is zo vol van zichzelf en zijn eigen gelijk dat hij door zijn enorme ego daadwerkelijk blind is voor wat een ander doet en het dus nooit genoeg is. In dat geval helpt niets en zal het altijd zo blijven.
En de ware reden van zijn opmerkingen achterhalen kan ook alleen maar als er al een ware reden is, en als het mogelijk is om een gesprek met iemand te voeren. Iemand die al na het eerste woord 'ja maar jij' zegt, daar is niet mee te praten zonder begeleiding. Mijn partner is ook geneigd te denken dat praten betekent elkaar zo veel mogelijk verwijten voor de voeten te gooien en geloof me, daar kom je niet verder mee.
Kortom, TO, als je het nog kunt opbrengen lijkt relatietherapie me inderdaad de beste optie. Alternatieven zijn slikken om de lieve vrede voor je kinderen te bewaren of de relatie beëindigen. Wil hij niet in therapie lijkt me dat ook een teken aan de wand. Zelf in therapie gaan om te leren hoe je op hem moet reageren lijkt me op de lange termijn ook geen oplossing. Je kunt in theorie nog zo goed weten hoe je op zo'n momenten het beste kunt handelen, maar het blijft knagen en pijn doen. Het blijft toch een vorm van geestelijke mishandeling om telkens aan te moeten horen hoe je niet deugt en een minkukel bent.
woensdag 1 oktober 2014 12:51
En de post van milonga snijdt zeker hout, het kan best dat de verwachtingen van TO en haar partner ver uit elkaar liggen en de communicatie niet goed is.
Maar, vervolgens komt weer het advies om te praten (communicatie dus) terwijl dit juist een hekel punt is. De communicatie loopt niet goed omdat de partner van TO niet bereid is te luisteren en hand in eigen boezem te steken en alleen maar: ja maar jij dit en ja maar jij dat roept met allerlei persoonlijke neerbuigende verwijten en opmerkingen erachteraan. Dan kun je willen praten als brugman maar dit werkt voor geen meter. Niet zonder mediator of therapeut.
En ik vind niet dat TO in een slachtofferrol zit. Dat zou inhouden dat ze alleen maar zeurt en geen actie onderneemt. Zij overweegt de relatie te beëindigen en dat doet iemand in een slachtofferrol niet. Die blijft hier posten dat haar man toch wel lief is voor de kinderen/lekker kan koken blablablabla terwijl iedereen zegt dat ze weg moet gaan.
Dat ze hier bepaalde opmerkingen van haar man noemt om te peilen wat anderen daarvan vinden vind ik niet meer dan normaal. Dat is een deel stoom afblazen en een deel bevestiging zoeken dat je toch echt niet gek bent. Hell, ik zit soms op de wc de opmerkingen van mijn vriend in een soort 'gesprek-met-mezelf' te herhalen om me ervan te overtuigen hoe lelijk ze waren. Ook niet gezond, maar iedereen gaat daar anders mee om.
Maar, vervolgens komt weer het advies om te praten (communicatie dus) terwijl dit juist een hekel punt is. De communicatie loopt niet goed omdat de partner van TO niet bereid is te luisteren en hand in eigen boezem te steken en alleen maar: ja maar jij dit en ja maar jij dat roept met allerlei persoonlijke neerbuigende verwijten en opmerkingen erachteraan. Dan kun je willen praten als brugman maar dit werkt voor geen meter. Niet zonder mediator of therapeut.
En ik vind niet dat TO in een slachtofferrol zit. Dat zou inhouden dat ze alleen maar zeurt en geen actie onderneemt. Zij overweegt de relatie te beëindigen en dat doet iemand in een slachtofferrol niet. Die blijft hier posten dat haar man toch wel lief is voor de kinderen/lekker kan koken blablablabla terwijl iedereen zegt dat ze weg moet gaan.
Dat ze hier bepaalde opmerkingen van haar man noemt om te peilen wat anderen daarvan vinden vind ik niet meer dan normaal. Dat is een deel stoom afblazen en een deel bevestiging zoeken dat je toch echt niet gek bent. Hell, ik zit soms op de wc de opmerkingen van mijn vriend in een soort 'gesprek-met-mezelf' te herhalen om me ervan te overtuigen hoe lelijk ze waren. Ook niet gezond, maar iedereen gaat daar anders mee om.
woensdag 1 oktober 2014 13:11
woensdag 1 oktober 2014 13:36
Ik zou gaan doen wat hij jou verwijt....
Lekker shoppen voor de kinderen! Lekker niets doen op je partime-dagen, alleen maar met je kinderen bezig zijn. Geen huishouden, geen boodschappen, je huispak aan, haren ongekamd en geen eten koken. Uiteraard wel zorgen dat je kinderen en jijzelf te eten hebben. En als hij thuis komt zorg dat je heerlijk op de bank zit, kijkend naar je favoriete film ofzo en vraag je of hij de kinderen naar bed wil brengen
Lekker shoppen voor de kinderen! Lekker niets doen op je partime-dagen, alleen maar met je kinderen bezig zijn. Geen huishouden, geen boodschappen, je huispak aan, haren ongekamd en geen eten koken. Uiteraard wel zorgen dat je kinderen en jijzelf te eten hebben. En als hij thuis komt zorg dat je heerlijk op de bank zit, kijkend naar je favoriete film ofzo en vraag je of hij de kinderen naar bed wil brengen
