Relaties
alle pijlers
Dilemma: vriend of pillen?
woensdag 14 november 2007 om 17:40
Beste forummers,
Ik heb jullie advies erg nodig bij een fundamentele kwestie eigenlijk. Mijn vriend betekent ontzettend veel voor me. Ik hou ontzettend veel van hem en kan me geen leven zonder hem erin voorstellen. Echte liefde is het wel te noemen. Helaas is liefde alleen niet genoeg om je gelukkig en tevreden te voelen ondervind ik al sinds een aantal jaar, althans voor mij helaas niet.
Ik heb een chronische neerslachtigheid ontwikkeld de afgelopen jaren en ben extreem gevoelig. Een opmerking kan mijn dag, mijn leven beinvloeden (erg dramatisch maar welgemeend). Ik zit eigenlijk vaak op een punt om overal maar een eind aan te breiden...Aan mijn werk, relatie, zelfs het leven. ....
Het belangrijkste komt nu. Ik gebruikte antidepressiva tegen dat verschrikkelijke overheersende sombere gevoel. Ik ben er een tijd mee gestopt omdat het gewoon een issue werd tussen mij en mijn vriend. Onze relatie dreigde een aantal keer beeindigd te worden hierdoor. Sinds gisteren heb ik na dat eeuwenlange ellendige gevoel en verschrikkelijke emoties toch maar weer een pil geslikt ondanks de tegenstrijdigheid. Het is eigenlijk vrijwel onmogelijk maar een aantal uren daarna had ik weer het gevoel dat ik 'leefde'. Toen vriendlief thuis kwam had hij meteen door dat ik weer was begonnen met slikken. Hij zag het gewoon meteen. Hij zei dat hij het zat was en gewoon pertinent niet met iemand samen wil zijn die deze 'chemische troep' slikt zoals hij dat noemt. Het is onbetwistbaar. Ik heb hem alles uitgelegd over dat het mijn leven wat aangenamer maakt en dat het ongelukkige gevoel los staat van hem. Echter hij wil het onderwerp niet eens aansnijden. Zo'n minachting heeft hij tegen deze 'chemische troep'.
Ik vind AD een toevoeging aan mijn leven maar wil niet iets tegen de zin van mijn vriend doen en onze relatie schaden. ALs je wilt weten of ik andere middelen al heb geprobeerd om mijn depressiviteit aan te pakken. .... Het antwoord is 'ja' . Ik heb met tal van deskundigen gesproken, veel gesport, vitamine b complex slik ik dagelijks gecombineerd met omega 3.
Heel kort dus: mijn vriend wil mij niet als ik AD gebruik. Terwijl het mij juist stabieler maakt. Mijn relatie hangt dus aan een zijden draadje als deze kwestie niet wordt opgelost. Wie heeft ervaring of advies voor mij? Alvast bedankt.
Ik heb jullie advies erg nodig bij een fundamentele kwestie eigenlijk. Mijn vriend betekent ontzettend veel voor me. Ik hou ontzettend veel van hem en kan me geen leven zonder hem erin voorstellen. Echte liefde is het wel te noemen. Helaas is liefde alleen niet genoeg om je gelukkig en tevreden te voelen ondervind ik al sinds een aantal jaar, althans voor mij helaas niet.
Ik heb een chronische neerslachtigheid ontwikkeld de afgelopen jaren en ben extreem gevoelig. Een opmerking kan mijn dag, mijn leven beinvloeden (erg dramatisch maar welgemeend). Ik zit eigenlijk vaak op een punt om overal maar een eind aan te breiden...Aan mijn werk, relatie, zelfs het leven. ....
Het belangrijkste komt nu. Ik gebruikte antidepressiva tegen dat verschrikkelijke overheersende sombere gevoel. Ik ben er een tijd mee gestopt omdat het gewoon een issue werd tussen mij en mijn vriend. Onze relatie dreigde een aantal keer beeindigd te worden hierdoor. Sinds gisteren heb ik na dat eeuwenlange ellendige gevoel en verschrikkelijke emoties toch maar weer een pil geslikt ondanks de tegenstrijdigheid. Het is eigenlijk vrijwel onmogelijk maar een aantal uren daarna had ik weer het gevoel dat ik 'leefde'. Toen vriendlief thuis kwam had hij meteen door dat ik weer was begonnen met slikken. Hij zag het gewoon meteen. Hij zei dat hij het zat was en gewoon pertinent niet met iemand samen wil zijn die deze 'chemische troep' slikt zoals hij dat noemt. Het is onbetwistbaar. Ik heb hem alles uitgelegd over dat het mijn leven wat aangenamer maakt en dat het ongelukkige gevoel los staat van hem. Echter hij wil het onderwerp niet eens aansnijden. Zo'n minachting heeft hij tegen deze 'chemische troep'.
Ik vind AD een toevoeging aan mijn leven maar wil niet iets tegen de zin van mijn vriend doen en onze relatie schaden. ALs je wilt weten of ik andere middelen al heb geprobeerd om mijn depressiviteit aan te pakken. .... Het antwoord is 'ja' . Ik heb met tal van deskundigen gesproken, veel gesport, vitamine b complex slik ik dagelijks gecombineerd met omega 3.
Heel kort dus: mijn vriend wil mij niet als ik AD gebruik. Terwijl het mij juist stabieler maakt. Mijn relatie hangt dus aan een zijden draadje als deze kwestie niet wordt opgelost. Wie heeft ervaring of advies voor mij? Alvast bedankt.
donderdag 15 november 2007 om 15:56
Je hebt gelijk fleurtje! Dat is een betere beschrijving.
Misschien een goede vraag voor TO: drinkt jouw vriend alcohol? Ook chemische troep, als je zijn denkwijze volgt... Zou je hem dat zomaar 'mogen' verbieden? Omdat je niet wilt samenleven met iemand die chemische troep slikt om vrolijk te worden (hoeveel mensen hebben geen alcohol nodig om het gezellig te hebben?)
Misschien een goede vraag voor TO: drinkt jouw vriend alcohol? Ook chemische troep, als je zijn denkwijze volgt... Zou je hem dat zomaar 'mogen' verbieden? Omdat je niet wilt samenleven met iemand die chemische troep slikt om vrolijk te worden (hoeveel mensen hebben geen alcohol nodig om het gezellig te hebben?)
donderdag 15 november 2007 om 16:48
Voor een groot deel eensch met Wanda. Liefde is volgens mij niet per definitie onvoorwaardelijk (de liefde kan overgaan), MAAR als de 'liefde' al overgaat omdat je door een ziekte medicijnen moet slikken dan zit de liefde wel héél ondiep.... Liefde is geen eisen stellen. Liefde is elkaar accepteren. En als dat níet gaat, sja, dan pas je helaas niet goed bij elkaar. Maar eerlijk is eerlijk Rosanne, als de liefde zó ondiep zit bij hem en als de 'liefde' voor hem inhoudt dat hij je kan opleggen hoe je moet leven... dan ben je misschien ook wel gewoon veel beter af zonder hem?
vrijdag 16 november 2007 om 00:06
Ik weet het niet hoor, ik vind dat vriend wel heel makkelijk veroordeelt wordt, en zijnook mensen die hun eigen depressie in stand houden, structureel therapie weigeren en als ze in therapie zitten weigeren om dingen te doen die ze uit de depressie kunnen halen. Ik zie toch een deel van de depressieve mensen die depressie maar al te graag in stand houden.
Ik zeg niet dat dat hier ook het geval is, maar het zou kunnen dat er veel meer speelt dan het vraagstuk wel of geen pillen
Ik zeg niet dat dat hier ook het geval is, maar het zou kunnen dat er veel meer speelt dan het vraagstuk wel of geen pillen
vrijdag 16 november 2007 om 00:19
Maar Meds, als dat het geval is laat haar vriend zijn beslissing hopelijk niet afhangen van het al dan niet gebruiken van AD. Als ik een vriend had die er alles aan deed om zijn depressie in stand te houden zou ik dáárom al niet met hem verder willen kunnen... Niet vanwege het feit dat hij ziek is of daar wel of niet pillen voor krijgt voorgeschreven. Dat is meer omdat ik het niet aantrekkelijk vindt als mensen weigeren hun eigen leven in eigen hand te nemen.
vrijdag 16 november 2007 om 02:04
Hoi Rosanne,
Ik hoop dat je nog terug komt. Ik geloof wel dat je vriend van je houdt, ik zou namelijk ook echt niet willen dat mijn vriend dagelijks ad slikt, net zomin als andere drugs dagelijks gebruiken.
Denk je niet dat het niet de moeite voor je zou zijn om in therapie te gaan? aangezien je zelf benoemt dat je die sombere stoornis in de loop der jaren hebt ontwikkelt.
Die theorien over stofjes zijn mij tot in den treure bekent, ik wil benadrukken dat het theorieen zijn. Ooit van een depressief iemand gehoord dat hij geprikt is om te kijken naar zijn serotine spiegel? (de ontbrekende stof)
Dus best wel vertrouwen in de dokter, maar geen blindelings vertrouwen. Elke tijd heeft zijn theorieen en zijn hypes. Zo was de medicatie die Freud voorschreef cocaine, werkte hartstikke goed en dat geloof ik ook, maar om het nu elke dag te gebruiken? een tijdje is lsd ook ingeweest, bij de bestrijding van trauma's, zal ook zeker zijn resultaten hebben gehad.
En ook nadelen. Die zitten ook aan de AD.
Ik denk toch dat het uiteindelijk het beste is om een open en eerlijk gesprek met hem aan te gaan.
Juist misschien wel omdat hij het beste met je voor heeft. Jezelf kunnen zijn zou voor jou msch wel een groot kado kunnen zijn.
Ik hoop dat je nog terug komt. Ik geloof wel dat je vriend van je houdt, ik zou namelijk ook echt niet willen dat mijn vriend dagelijks ad slikt, net zomin als andere drugs dagelijks gebruiken.
Denk je niet dat het niet de moeite voor je zou zijn om in therapie te gaan? aangezien je zelf benoemt dat je die sombere stoornis in de loop der jaren hebt ontwikkelt.
Die theorien over stofjes zijn mij tot in den treure bekent, ik wil benadrukken dat het theorieen zijn. Ooit van een depressief iemand gehoord dat hij geprikt is om te kijken naar zijn serotine spiegel? (de ontbrekende stof)
Dus best wel vertrouwen in de dokter, maar geen blindelings vertrouwen. Elke tijd heeft zijn theorieen en zijn hypes. Zo was de medicatie die Freud voorschreef cocaine, werkte hartstikke goed en dat geloof ik ook, maar om het nu elke dag te gebruiken? een tijdje is lsd ook ingeweest, bij de bestrijding van trauma's, zal ook zeker zijn resultaten hebben gehad.
En ook nadelen. Die zitten ook aan de AD.
Ik denk toch dat het uiteindelijk het beste is om een open en eerlijk gesprek met hem aan te gaan.
Juist misschien wel omdat hij het beste met je voor heeft. Jezelf kunnen zijn zou voor jou msch wel een groot kado kunnen zijn.
vrijdag 16 november 2007 om 07:38
Om even de discussie over 'kan 1 pil je 's avonds vorlijker maken als je hem 's ochtends neemt'af te kappen: bij Lexapro (wat ze schreef dat ze nam) kan dat dus niet. Het is een SSRI (selectieve serotonine heropname remmer) en voordat je effect begint te merken heb je 1 a 2 weken nodig en voordat je het volledige effect bemerkt al snel een maand.
Zie ook: http://www.lexapro.com/about_lexapro/what_is.aspx
Ik denk dus dat TO misschien wel een beetje met haar medicijnen aan het klooien is en dan heeft de vriend van TO groot gelijk dat hij daar tegen is.
Mijn advies zou zijn: ga met je dokter praten! En bespreek dan ook met je dokter de bezwaren van je vriend en de nadelen van antidepressiva.
Zie ook: http://www.lexapro.com/about_lexapro/what_is.aspx
Ik denk dus dat TO misschien wel een beetje met haar medicijnen aan het klooien is en dan heeft de vriend van TO groot gelijk dat hij daar tegen is.
Mijn advies zou zijn: ga met je dokter praten! En bespreek dan ook met je dokter de bezwaren van je vriend en de nadelen van antidepressiva.
vrijdag 16 november 2007 om 07:43
Moet eerlijk bekennen dat ik niet alle posts heb gelezen, maar wilde toch graag even reageren.
Ik ben op het moment 39 weken zwanger en heb tot week 33 AD geslikt. (ik gebruik sinds 2000 Zoloft) Tegenwoordig met de nieuwe AD ( vooral de SSRI's) is het niet meer zo slikken van pillen gelijk staat aan géén zwangerschap of een ongezond kind. Ik heb gekozen om tóch af te bouwen in de laatste maanden om te zorgen dat de borstvoeding strax volgens schema van de beeb kan en niet volgens schema van de pillen.
Maar kan werkelijk niet begrijpen hoe iemand die zegt van je te houden jou een iets makkelijker leven probeert te ontnemen. Wat mensen ook denken van AD, sommige van ons hebben het nou eenmaal nodig! En stoppen kan altijd nog, maar zomaar periode wel slikken/ periode niet slikken heeft weinig tot geen effect omdat het evenwicht in de hersenen dan niet verandert.
Wens je sterkte met je keuzes, maar denk dat jij innerlijk heus wel weet wat je te doen staat.......
vrijdag 16 november 2007 om 10:01
Rafaella, ik word ook een beetje moe van jou. Sinds Freud is er heel wat meer bekend geworden over psychofarmaca, dus om die beste man er nu bij te halen gaat wel erg ver.
Natuurlijk is psychiatrie een voortschrijdende wetenschap. Anti-depressiva werken (nog) niet voor iedereen en/of altijd, helaas, maar heel veel mensen hebben er wel degelijk baat bij en hebben een gezond leven MEDE dankzij die AD. Geen van die mensen zal (hopelijk) bestrijden dat het daarnaast erg belangrijk om op jezelf te letten / een goed ritme te hebben / therapie te volgen / te sporten, etc. etc.
Sommigen (zoals ook ik) zijn dusdanig ziek dat we amper kunnen functioneren zonder medicatie (en voor veel mensen geldt trouwens ook nog dat het zelfs met medicatie nog niet goed gaat). Da's al vervelend genoeg voor ons. En dan zijn er ook nog types zoals jij die ons als junkies beschouwen...lekker ding ben je.
Natuurlijk is psychiatrie een voortschrijdende wetenschap. Anti-depressiva werken (nog) niet voor iedereen en/of altijd, helaas, maar heel veel mensen hebben er wel degelijk baat bij en hebben een gezond leven MEDE dankzij die AD. Geen van die mensen zal (hopelijk) bestrijden dat het daarnaast erg belangrijk om op jezelf te letten / een goed ritme te hebben / therapie te volgen / te sporten, etc. etc.
Sommigen (zoals ook ik) zijn dusdanig ziek dat we amper kunnen functioneren zonder medicatie (en voor veel mensen geldt trouwens ook nog dat het zelfs met medicatie nog niet goed gaat). Da's al vervelend genoeg voor ons. En dan zijn er ook nog types zoals jij die ons als junkies beschouwen...lekker ding ben je.
vrijdag 16 november 2007 om 10:05
Lafayette, veel succes met je a.s. bevalling! Is het je 1e? Ik ben nu zwanger van de 2e. Ook onder begeleiding van psych & met medicatie. 'k Ben na de geboorte vd 1e gelukkig stabiel gebleven. Wel goed opgelet dat ik (zover als mogelijk) aan m'n slaap toe kwam... Gelukkig liet manlief zich best goed z'n bed uitschoppen.
(sorry, even erg off-topic)
(sorry, even erg off-topic)
vrijdag 16 november 2007 om 10:49
Pfff, wat een agressie zeg, omdat ik er een andere mening op na houd. Als dat is wat AD met je doet, geef mijn portie dan maar aan Fikkie ;)
Goed, ik weet dus wel degelijk waar ik over praat, Sommige anderen hier duidelijk niet. Maakt mij niet uit, ieder moet doen wat hij of zij denkt dat goed is. Als je even wat verder op onderzoek gaat ipv de bekende theorieën na te praten, dan kom je misschien zelf tot een andere conclusie. Of niet, maar dan zou dat voor mij nog geen reden zijn om je uit te schelden of te beledigen.
Psychiatrie is geen wetenschap, het is met name heel veel theorieën, maar nog heel weinig feitelijk bekent. Wat vandaag de waarheid is, word over lange tijd weer als onzin afgedaan, vandaar mijn voorbeeld van Freud, voor die tijd dé psychiater.
Die vergelijking met drugs is echt niet zo gek hoor, vraag maar aan je dokter. De ene is alleen legaal en daarom weet je precies de samenstelling en de andere illegaal, met als gevolg dat je de samenstelling niet precies weet. Daar zit het hem verschil in. En drugs hebben voor veel mensen een negatieve weerklank, een lading die ik er niet aan wil geven.
Ik denk dus wel degelijk dat de vriend van TO, zoals ze zelf ook aangeeft, om haar geeft en het goed met haar voor heeft.
Goed, ik weet dus wel degelijk waar ik over praat, Sommige anderen hier duidelijk niet. Maakt mij niet uit, ieder moet doen wat hij of zij denkt dat goed is. Als je even wat verder op onderzoek gaat ipv de bekende theorieën na te praten, dan kom je misschien zelf tot een andere conclusie. Of niet, maar dan zou dat voor mij nog geen reden zijn om je uit te schelden of te beledigen.
Psychiatrie is geen wetenschap, het is met name heel veel theorieën, maar nog heel weinig feitelijk bekent. Wat vandaag de waarheid is, word over lange tijd weer als onzin afgedaan, vandaar mijn voorbeeld van Freud, voor die tijd dé psychiater.
Die vergelijking met drugs is echt niet zo gek hoor, vraag maar aan je dokter. De ene is alleen legaal en daarom weet je precies de samenstelling en de andere illegaal, met als gevolg dat je de samenstelling niet precies weet. Daar zit het hem verschil in. En drugs hebben voor veel mensen een negatieve weerklank, een lading die ik er niet aan wil geven.
Ik denk dus wel degelijk dat de vriend van TO, zoals ze zelf ook aangeeft, om haar geeft en het goed met haar voor heeft.
vrijdag 16 november 2007 om 11:32
-Vroegah dachten ze ook dat je moest aderlaten om beter te worden
-Je zegt dat je 'drugs' niet als iets negatiefs ziet, maar mensen mogen ze vervolgens niet dagelijks slikken als ze ziek zijn cq de dokter de betreffende 'drugs' voorschrijft...(alle medicijnen zijn toch in feite drugs?)
-Alle wetenschap bestaat uit theorieen die gelden tot het tegendeel bewezen is. Dat de 'gewone' geneeskunst of bv. de natuurkunde met hun theorieen tot nu toe iets meer succes hebben gehad dan de theorieen in de psychiatrie, wil niet zeggen dat die laatste geen kont opgeschoten is sinds Freud....
(mijn oudoom verbleef bv. nog zijn hele leven in het gekkenhuis, met wschlk dezelfde aandoening als ik. Ik daarentegen heb dankzij die psychiatrie een prettig en zelfstandig leven)
-Welke 'theorie' hang jij dan aan die het beter weet dan psychiaters, Rafaella? Scientology?
@Fleurtje: ik snap wel dat ik Rafaella niet ga overtuigen. Maar hopelijk zien anderen wel dat ze zacht gezegd nogal onzin verkondigt.
@TO: ik geloof eigenlijk ook wel dat je vriend het goed met je meent. Het is misschien eerder angst en/of onwetendheid, die hem zo doen steigeren over de AD op zich. Is het niet beter om hem wat meer bij je problemen te betrekken. Ik bedoel niet dat je moet zeuren, of zo, maar wel eerlijk zijn in wat er met je aan de hand is. En idd bv. meenemen naar de arts?
-Je zegt dat je 'drugs' niet als iets negatiefs ziet, maar mensen mogen ze vervolgens niet dagelijks slikken als ze ziek zijn cq de dokter de betreffende 'drugs' voorschrijft...(alle medicijnen zijn toch in feite drugs?)
-Alle wetenschap bestaat uit theorieen die gelden tot het tegendeel bewezen is. Dat de 'gewone' geneeskunst of bv. de natuurkunde met hun theorieen tot nu toe iets meer succes hebben gehad dan de theorieen in de psychiatrie, wil niet zeggen dat die laatste geen kont opgeschoten is sinds Freud....
(mijn oudoom verbleef bv. nog zijn hele leven in het gekkenhuis, met wschlk dezelfde aandoening als ik. Ik daarentegen heb dankzij die psychiatrie een prettig en zelfstandig leven)
-Welke 'theorie' hang jij dan aan die het beter weet dan psychiaters, Rafaella? Scientology?
@Fleurtje: ik snap wel dat ik Rafaella niet ga overtuigen. Maar hopelijk zien anderen wel dat ze zacht gezegd nogal onzin verkondigt.
@TO: ik geloof eigenlijk ook wel dat je vriend het goed met je meent. Het is misschien eerder angst en/of onwetendheid, die hem zo doen steigeren over de AD op zich. Is het niet beter om hem wat meer bij je problemen te betrekken. Ik bedoel niet dat je moet zeuren, of zo, maar wel eerlijk zijn in wat er met je aan de hand is. En idd bv. meenemen naar de arts?
vrijdag 16 november 2007 om 11:54
Rosanne,
Je zegt dat jullie voor de rest een heel fijne relatie hebben en je vriend heeft vast het beste met je voor voor zover hij dat kan. En hij is ook niet tegen andere medicijnen, behalve tegen de "emo-medicijnen".
Misschien vat je vriend jouw depressieve gevoel wel heel erg persoonlijk op. En voelt hij dat hij faalt omdat hij er niet voor kan zorgen dat jij lekker in je vel zit. Misschien is hij daarom "boos" op de AD, de AD doet iets wat hij kennelijk niet kan, hij wil dat weg hebben om het zelf weer te proberen. Als jullie echt voor de rest een fijne relatie hebben dan voelt hij zich vast heel erg machteloos doordat hij jou niet gelukkig kan maken. Als hij per se alles naar zijn hand zou willen zetten, dan zou dat met meer dingen in jullie relatie het geval zijn denk ik, dan zou het niet alleen om de AD gaan.
Zou je het daarover kunnen hebben denk je? Wellicht kun je aan hem vragen wat hem gelukkig maakt. Dan kun je ook vertellen wat jou gelukkig maakt en misschien in zo'n gesprek duidelijk maken dat jouw depressiviteit niets met hem te maken heeft, maar dat het eigenlijk gewoon een lichamelijke aandoening is (daar ga ik dan maar even vanuit). Op die manier kun je misschien jouw depressie een beetje uit de relatie halen, het is dan meer iets van jou ipv van jullie, misschien voelt hij zich dan weer meer volwaardig.
Uiteraard kan ik de plank ook helemaal misslaan. Maar als je al veel hebt geprobeerd, dan is een andere insteek misschien wel de moeite waard.
Je zegt dat jullie voor de rest een heel fijne relatie hebben en je vriend heeft vast het beste met je voor voor zover hij dat kan. En hij is ook niet tegen andere medicijnen, behalve tegen de "emo-medicijnen".
Misschien vat je vriend jouw depressieve gevoel wel heel erg persoonlijk op. En voelt hij dat hij faalt omdat hij er niet voor kan zorgen dat jij lekker in je vel zit. Misschien is hij daarom "boos" op de AD, de AD doet iets wat hij kennelijk niet kan, hij wil dat weg hebben om het zelf weer te proberen. Als jullie echt voor de rest een fijne relatie hebben dan voelt hij zich vast heel erg machteloos doordat hij jou niet gelukkig kan maken. Als hij per se alles naar zijn hand zou willen zetten, dan zou dat met meer dingen in jullie relatie het geval zijn denk ik, dan zou het niet alleen om de AD gaan.
Zou je het daarover kunnen hebben denk je? Wellicht kun je aan hem vragen wat hem gelukkig maakt. Dan kun je ook vertellen wat jou gelukkig maakt en misschien in zo'n gesprek duidelijk maken dat jouw depressiviteit niets met hem te maken heeft, maar dat het eigenlijk gewoon een lichamelijke aandoening is (daar ga ik dan maar even vanuit). Op die manier kun je misschien jouw depressie een beetje uit de relatie halen, het is dan meer iets van jou ipv van jullie, misschien voelt hij zich dan weer meer volwaardig.
Uiteraard kan ik de plank ook helemaal misslaan. Maar als je al veel hebt geprobeerd, dan is een andere insteek misschien wel de moeite waard.
vrijdag 16 november 2007 om 13:54
vrijdag 16 november 2007 om 16:07
tjeetje zeg, TO, wat erg dat je vriend je neit steunt. En rafaella: je weet niet waar je over praat!
Ik slik ook ad en heb dat gewoon nodig. met ad ben ik een doodnormale meid, zonder ad een sombere meid. En ik loop echt niet manisch door het huis te springen, welnee. Mijn vriend heeft er nooit een probleem van gemaakt. wat bleek, zijn moeder bleek het ook te slikken en weer een andere vriend van hem heeft elke winter een lamp aan tegen zijn sombere buien. Allemaal doodgewone mensen. Echt, ieder zijn zwakke plek. De een is gevoelig griep, een ander voor depressies, weer een ander heeft hoogtevrees. wat maakt het uit zeg.
ik hoop echt voor je, TO, dat je vriend inziet dat de ad iets aanvult wat je mist, iets wat hij van nature al in zijn lijf heeft als het ware. En blijf aandringen dat hij eens met je naar een huisarts gaat of bel eens met een stichting Pandora of zo. Er zijn zat mensen die het starre beeld van hem kunnen ombuigen naar iets reelers. en ik blijf erbij: jij hebt dat nodig, dus wie is hij om dat tot een issue te verheffen??? Hij hoort je te steunen juist!
Ik hoop echt dat jullie eruit komen, succes!
Ik slik ook ad en heb dat gewoon nodig. met ad ben ik een doodnormale meid, zonder ad een sombere meid. En ik loop echt niet manisch door het huis te springen, welnee. Mijn vriend heeft er nooit een probleem van gemaakt. wat bleek, zijn moeder bleek het ook te slikken en weer een andere vriend van hem heeft elke winter een lamp aan tegen zijn sombere buien. Allemaal doodgewone mensen. Echt, ieder zijn zwakke plek. De een is gevoelig griep, een ander voor depressies, weer een ander heeft hoogtevrees. wat maakt het uit zeg.
ik hoop echt voor je, TO, dat je vriend inziet dat de ad iets aanvult wat je mist, iets wat hij van nature al in zijn lijf heeft als het ware. En blijf aandringen dat hij eens met je naar een huisarts gaat of bel eens met een stichting Pandora of zo. Er zijn zat mensen die het starre beeld van hem kunnen ombuigen naar iets reelers. en ik blijf erbij: jij hebt dat nodig, dus wie is hij om dat tot een issue te verheffen??? Hij hoort je te steunen juist!
Ik hoop echt dat jullie eruit komen, succes!
vrijdag 16 november 2007 om 16:14
Wat erg!!! Laat hem in godsnaam iets lezen over depressie (veel internetpagina's aan geweid) of koop een handboek over psychopathologie met alle symptomen, zelfmoordpercentages en chronische geestelijke pijn. Dit vind ik gewoon mishandeling, het is geen XTC, dit is puur levensbehoud! Anders wil ik zelf weleens met hem gaan praten en wat littekens op mijn pols laten zien, verdomme!
If you\'re going through hell, keep going
