Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na miskramen...
woensdag 29 april 2015 18:25
Hoi allemaal,
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
zondag 18 december 2016 10:26
maandag 19 december 2016 11:31
Niet leuk Laura, maar ook fijn dat je positief blijft. Je weet nu dat het ondanks de miskramen toch kan lukken. Probeer dat gevoel vast te houden. Het komt uiteindelijk vast goed, maar helaas hebben sommigen hierbij wel wat extra geduld nodig.
Ik merk dat ik door de komst van de jongste veel dankbaarder ben. We zien haar echt als een cadeau, juist omdat we zo lang op haar hebben moeten wachten. Het klinkt zo suf, maar juist als het allemaal heel makkelijk gaat neem je het meer aan als vanzelfsprekend.
@Bloem en Madelief: hoe gaat het met jullie?
Ik merk dat ik door de komst van de jongste veel dankbaarder ben. We zien haar echt als een cadeau, juist omdat we zo lang op haar hebben moeten wachten. Het klinkt zo suf, maar juist als het allemaal heel makkelijk gaat neem je het meer aan als vanzelfsprekend.
@Bloem en Madelief: hoe gaat het met jullie?
dinsdag 20 december 2016 21:50
Jeetje Lau.. Dat is toch weer even balen.. Wel snel weer een positieve test dus.. Was het de eerste ronde? Kan me voorstellen dat het nu wel heel anders voelt dan voor de geboorte van je zoontje.. Maar misschien wel weer wat flashbacks? Nou sterkte en hopelijk snel weer positief nieuws!
Bloem, hoe is ie met jou? Was vandaag nou de dag van de pillen?
En Madelief, hoop dat de operatie goed is gegaan vorige week!!!
Fijn Lisa, dat gevoel en denk zeker dat het waar is wat je schrijft!
Bloem, hoe is ie met jou? Was vandaag nou de dag van de pillen?
En Madelief, hoop dat de operatie goed is gegaan vorige week!!!
Fijn Lisa, dat gevoel en denk zeker dat het waar is wat je schrijft!
woensdag 21 december 2016 11:37
Laura wat balen zeg dat het vroeg mis is gegaan. Dikke knuf!
Madelief ik hoop dat alles goed is gegaan!
Hier gisteren de ziekenhuis opname. De voorpil (mifegyne) had al gezorgd voor licht bloedverlies en mn temperatuur was die ochtend ook flink gezakt (hele zwangerschap meer dan 37 graden en gisteren 36.6. In het ziekenhuis kreeg ik vier pillen cytotec en na een uur of drie kwamen de krampen. Het was heel naar en deed (in mijn beleving) het meest pijn van alle keren dat ik heb meegemaakt. Vooral omdat de weeenkrampen die ik had erg lang duurde per keer en veel pijn deden. M'n eigen gyn kwam op een gegeven moment binnen om mij een kopie van mn dossier te geven (voor Gent) en zei dat ik niet zo hoefde te creperen en bood mij aan om een morfinetabletje te nemen (wist niet dat ze dat ook in tabletvorm hadden). Eigenlijk wilde ik dat niet, maar een kwartier later ging ik toch overstag omdat de pijn zo intens naar was. Daarna ging het gelukkig wat beter, de harde randjes gingen eraf en ik werd wat suf ervan. Rond 17.00 stopte de krampen 'ineens' en toen ik een aantal minuten later naar de wc ging kwam nog voor ik moet plassen in 1 keer alles eruit. Ik wist toen al zeker dat het gelukt was en dat kwam de gyn mij een paar minuten daarna ook vertellen. Ze heeft mij het vruchtje laten zien en de placenta enz (ze had het in een glas water gedaan). Daarna naar huis gegaan en met wat buikpijn en een warme kruik op de bank gezeten. Redelijke nacht gehad en vandaag heb ik emo-dag. Al het verdriet komt er uit. Ik laat het maar lekker lopen..Ik weet gelukkig dat deze pijn weer wat dragelijker wordt.
Madelief ik hoop dat alles goed is gegaan!
Hier gisteren de ziekenhuis opname. De voorpil (mifegyne) had al gezorgd voor licht bloedverlies en mn temperatuur was die ochtend ook flink gezakt (hele zwangerschap meer dan 37 graden en gisteren 36.6. In het ziekenhuis kreeg ik vier pillen cytotec en na een uur of drie kwamen de krampen. Het was heel naar en deed (in mijn beleving) het meest pijn van alle keren dat ik heb meegemaakt. Vooral omdat de weeenkrampen die ik had erg lang duurde per keer en veel pijn deden. M'n eigen gyn kwam op een gegeven moment binnen om mij een kopie van mn dossier te geven (voor Gent) en zei dat ik niet zo hoefde te creperen en bood mij aan om een morfinetabletje te nemen (wist niet dat ze dat ook in tabletvorm hadden). Eigenlijk wilde ik dat niet, maar een kwartier later ging ik toch overstag omdat de pijn zo intens naar was. Daarna ging het gelukkig wat beter, de harde randjes gingen eraf en ik werd wat suf ervan. Rond 17.00 stopte de krampen 'ineens' en toen ik een aantal minuten later naar de wc ging kwam nog voor ik moet plassen in 1 keer alles eruit. Ik wist toen al zeker dat het gelukt was en dat kwam de gyn mij een paar minuten daarna ook vertellen. Ze heeft mij het vruchtje laten zien en de placenta enz (ze had het in een glas water gedaan). Daarna naar huis gegaan en met wat buikpijn en een warme kruik op de bank gezeten. Redelijke nacht gehad en vandaag heb ik emo-dag. Al het verdriet komt er uit. Ik laat het maar lekker lopen..Ik weet gelukkig dat deze pijn weer wat dragelijker wordt.
zaterdag 24 december 2016 22:30
Bloem... heel veel knuffels voor jou.
En Madelief... de worst nightmare van elke zwangere zodra je weet dat dit het belangrijkste risico van een eeneiige tweeling is... wat een klap moet dat zijn geweest. Ik voel de spanning die wij voor elke tweewekelijkse echo voelden nog zo sterk! "Als het maar goed gaat met de bloedverdeling." Een van de drie (?) artsen in het LUMC (en in heel Nederland) die die laseroperatie kunnen doen is de man van mijn gynaecoloog. In Leiden zijn ze zo goed, ik hoop dat ze jullie en de kleintjes goed hebben kunnen helpen met de operatie. Waren ze er goed op tijd bij met de constatering? Is de operatie goed gegaan? Ik heb ook de spuiten voor de longrijping gehad... jeetje wat gaat er dan allemaal door je heen... vroeggeboorte, als het maar goed met ze gaat, wat voor tijd gaan we tegemoet, couveuses... en de afdelingen liggen zo vol nu met het RS-virus, als ze ze maar wel bij elkaar houden, zo klein en kwetsbaar... ik leef ten volste met je mee en hoop met heel mijn hart dat het naar omstandigheden goed gaat. Ik heb ook een paar dagen in Leiden gelegen en de afdeling en de mensen zijn super, dat scheelt een heel klein beetje in deze slopende tijd. Heel veel liefs.
En Madelief... de worst nightmare van elke zwangere zodra je weet dat dit het belangrijkste risico van een eeneiige tweeling is... wat een klap moet dat zijn geweest. Ik voel de spanning die wij voor elke tweewekelijkse echo voelden nog zo sterk! "Als het maar goed gaat met de bloedverdeling." Een van de drie (?) artsen in het LUMC (en in heel Nederland) die die laseroperatie kunnen doen is de man van mijn gynaecoloog. In Leiden zijn ze zo goed, ik hoop dat ze jullie en de kleintjes goed hebben kunnen helpen met de operatie. Waren ze er goed op tijd bij met de constatering? Is de operatie goed gegaan? Ik heb ook de spuiten voor de longrijping gehad... jeetje wat gaat er dan allemaal door je heen... vroeggeboorte, als het maar goed met ze gaat, wat voor tijd gaan we tegemoet, couveuses... en de afdelingen liggen zo vol nu met het RS-virus, als ze ze maar wel bij elkaar houden, zo klein en kwetsbaar... ik leef ten volste met je mee en hoop met heel mijn hart dat het naar omstandigheden goed gaat. Ik heb ook een paar dagen in Leiden gelegen en de afdeling en de mensen zijn super, dat scheelt een heel klein beetje in deze slopende tijd. Heel veel liefs.
zaterdag 24 december 2016 22:35
Ps. Ik vind het moeilijk iets positiefs te zeggen omdat ik niet weet hoe de operatie is gegaan en hoe de kleintjes het maken, in je buik of daarbuiten, maar probeer al het enge wat er kán gebeuren enigszins te blokkeren. Ze bereiden je voor op alle risico's van vroeggeboorte maar al die enge dingen hoeven niet te gebeuren. Onze jongens hebben het vanaf dag 1 mega goed gedaan, geen grote enge dingen meegemaakt. Een slopende tijd, je kraamtijd is waardeloos en vol zorgen en verdriet. Maar het verbaast je hoe sterk je bent. Je hebt geen optie, je moet wel, en je doet het gewoon. Ik duim voor de twee ukkies...
zaterdag 24 december 2016 22:46
Ps2. Wat een gebeurtenissen hier toch weer allemaal. Zat even gewoon mee te lezen en het leek allemaal zo goed te gaan. Lees nog steeds mee, wil ook zeker blijven schrijven en iedereen volgen. Maar waaaauw twee kleine kleine baby's in huis is hard werken dus vond de afgelopen weken niet altijd de tijd. Hoe dan ook, het gaat goed. De jongens zijn de zondag 12 weken oud en vanaf de uitgerekende datum nu 3,5 week. Ze beginnen nu echt contact te maken, te lachen, ze wegen inmiddels ook 4 en 4,5 kilo en er zit bij allebei al wat vet op de wangen dus we zijn steeds meer de ouders van twee 'gewone' baby's! Ik ben alles nog ontzettend aan het verwerken. Plotseling in het ziekenhuis belanden als je nog maar een paar dagen verlof hebt, niks meer mogen, in de ambulance van Amsterdam naar leiden en weer terug, spoed keizersnede, de extreme spanning van de couveusetijd, een maand lang heen en weer naar het ziekenhuis, ondertussen een beetje herstellen, nu de hectiek van twee baby's tegelijkertijd, we hebben echt behoorlijk wat meegemaakt en dat merk ik. Ik probeer er tijd en ruimte voor te nemen, heb de laatste tijd steeds meer flashbacks van het hele avontuur, ben een fotoboek aan het maken... dubbel en dwars genieten en dankbaar zijn is hier zowel letterlijk als figuurlijk aan de orde van de dag.
maandag 26 december 2016 12:44
Lieve Anniez ik kan mij voorstellen dat je hier nog een lange tijd van moet bijkomen en alles moet laten bezinken, zeker omdat het leven gewoon doorgaat en er zoveel aandacht gaat naar die prachtige mannetjes van je. Wat goed dat je een fotoboek aan het maken bent. Dat lijkt mij heel fijn om door te kunnen nemen.
Hier de slechtste kerst ooit. Ik heb hem omgedoopt tot crappy chrismas. De ene huilbui na de andere, op de 1 of andere manier 'voel' ik nu nog meer hoe lang ik al bezig ben en op deze normaal zo gezellige dagen (ik ben een echt kerstmens) voel ik me niet gezellig, maar leeg en zo intens verdrietig. Sinds ik tegen mezelf heb gezegd dat ik kerst dit jaar niet leuk hoef te vinden gaat het wel beter. We (mn man en ik) hebben een heel seizoen van een serie gekeken en twee keer eten besteld. Dat doe ik normaal nooit en vind eigenlijk dat het ook niet 'kan' met kerst, normaal ben ik uren in de keuken bezig, maar ik kan mij er gewoon niet toe zetten, ik val van de ene huilbui in de andere. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik mama ga worden, maar het duurt ZO lang en nu sta ik weer stil met een gapend gat in mn hart. Het doet elke keer meer pijn. Ik zou de pijn zo graag wegduwen, buitensluiten, maar ik weet dat het geen zin heeft, het moet er toch uit. Dus huil ik...en huil ik...en huil ik....tot mn hoofd er pijn van doet, en hoop ik dat dit weer ergens gaat stoppen. En die wetenschap heb ik gelukkig ook, pijn dooft altijd met tijd.
Het komt goed, maar nu nog even niet...
Hier de slechtste kerst ooit. Ik heb hem omgedoopt tot crappy chrismas. De ene huilbui na de andere, op de 1 of andere manier 'voel' ik nu nog meer hoe lang ik al bezig ben en op deze normaal zo gezellige dagen (ik ben een echt kerstmens) voel ik me niet gezellig, maar leeg en zo intens verdrietig. Sinds ik tegen mezelf heb gezegd dat ik kerst dit jaar niet leuk hoef te vinden gaat het wel beter. We (mn man en ik) hebben een heel seizoen van een serie gekeken en twee keer eten besteld. Dat doe ik normaal nooit en vind eigenlijk dat het ook niet 'kan' met kerst, normaal ben ik uren in de keuken bezig, maar ik kan mij er gewoon niet toe zetten, ik val van de ene huilbui in de andere. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik mama ga worden, maar het duurt ZO lang en nu sta ik weer stil met een gapend gat in mn hart. Het doet elke keer meer pijn. Ik zou de pijn zo graag wegduwen, buitensluiten, maar ik weet dat het geen zin heeft, het moet er toch uit. Dus huil ik...en huil ik...en huil ik....tot mn hoofd er pijn van doet, en hoop ik dat dit weer ergens gaat stoppen. En die wetenschap heb ik gelukkig ook, pijn dooft altijd met tijd.
Het komt goed, maar nu nog even niet...
maandag 26 december 2016 12:55
dinsdag 27 december 2016 00:14
Ik antwoord later op de rest..
Maar Bloem, even een hart onder de riem voor jou.. Dacht al aan je vandaag, dus toch even spieken hier..
Wat moet je verder zeggen he, geen woorden die jouw verdriet nu kunnen verzachten.. Was het maar waar.. En met Kerst voel je die pijn nog net even meer.. Het is zo'n ijkpunt in het jaar of zo he.. Pff!
Heel veel sterkte en knuffels meis! Geen verplichte familiebezoekjes? Hoop dat die vreselijke leegte in 2017 eindelijk wordt omgezet in iets heel moois
Maar Bloem, even een hart onder de riem voor jou.. Dacht al aan je vandaag, dus toch even spieken hier..
Wat moet je verder zeggen he, geen woorden die jouw verdriet nu kunnen verzachten.. Was het maar waar.. En met Kerst voel je die pijn nog net even meer.. Het is zo'n ijkpunt in het jaar of zo he.. Pff!
Heel veel sterkte en knuffels meis! Geen verplichte familiebezoekjes? Hoop dat die vreselijke leegte in 2017 eindelijk wordt omgezet in iets heel moois
woensdag 28 december 2016 22:49
@Madelief, ben zo benieuwd hoe het met je is? En met je 2 kleintjes. Denk elke dag aan je.
@Anniez, wat een flinkerd ben je. Je moet de afgelopen maanden zijn 'geleefd' door de omstandigheden. Knap dat je met beide benen op de grond blijft! Bewonder ik enorm. Zo'n fotoboek lijkt me supergoed om alle hectiek even in een ander perspectief te beleven. Geniet van je jongens!
@Bloem, verbaas me over het miskraam protocol. Heb je zelf aangegeven het zo te willen, of heeft zkh dit zo gedaan? Ik kreeg pillen mee naar huis en een succes-wens erbij. Om vervolgens een nacht door slaapkamer te kruipen van de krampen/weeën. En alsnog curretage erna.
Verder hoop ik dat je snel weer de zonnige kant ziet, en het vertrouwen in jezelf terug kan vinden. Hou je taai :knuf:
@Anniez, wat een flinkerd ben je. Je moet de afgelopen maanden zijn 'geleefd' door de omstandigheden. Knap dat je met beide benen op de grond blijft! Bewonder ik enorm. Zo'n fotoboek lijkt me supergoed om alle hectiek even in een ander perspectief te beleven. Geniet van je jongens!
@Bloem, verbaas me over het miskraam protocol. Heb je zelf aangegeven het zo te willen, of heeft zkh dit zo gedaan? Ik kreeg pillen mee naar huis en een succes-wens erbij. Om vervolgens een nacht door slaapkamer te kruipen van de krampen/weeën. En alsnog curretage erna.
Verder hoop ik dat je snel weer de zonnige kant ziet, en het vertrouwen in jezelf terug kan vinden. Hou je taai :knuf:
donderdag 29 december 2016 00:14
Anniez, goed weer wat van je te horen! Wat fijn dat het goed gaat met jou en je mannen, maar wat zal je het druk hebben! En natuurlijk doe je het met alle liefde, maar het is niet niks wat er allemaal op je af gekomen is afgelopen jaar.. (En de tijd daarvoor!), hopelijk krijg je in 2017 de tijd om alles een plekje te geven!
Madelief, hoop dat het goed gaat met jullie!
Sophietje, hoe is t met jou?
Bloem, 'blij' dat de Kerstdagen weer voorbij zijn? Laat 2017 voor jou maar snel beginnen..
Madelief, hoop dat het goed gaat met jullie!
Sophietje, hoe is t met jou?
Bloem, 'blij' dat de Kerstdagen weer voorbij zijn? Laat 2017 voor jou maar snel beginnen..
donderdag 29 december 2016 15:02
Feline wat goed dat jij nu wel kon genieten! Ik hoop dat het bij mij ook zo gaat volgend jaar.
Wederom weer bedankt voor jullie steun, zo fijn om dat te lezen.
Sophie nee dat is standaard bij ons ziekenhuis, echt mega goed geregeld. Volgens mij een van de weinigen in NL die het op deze manier doen. Tis al haar genoeg en in het ziekenhuis onder begeleiding van een gyn, hulp van een verpleegster en thee, kruiken en meds op aanvraag, scheelt het echt in deze al moeilijke situatie. Hoe is het nu met jou? Hoe ver ben je nu?
Wederom weer bedankt voor jullie steun, zo fijn om dat te lezen.
Sophie nee dat is standaard bij ons ziekenhuis, echt mega goed geregeld. Volgens mij een van de weinigen in NL die het op deze manier doen. Tis al haar genoeg en in het ziekenhuis onder begeleiding van een gyn, hulp van een verpleegster en thee, kruiken en meds op aanvraag, scheelt het echt in deze al moeilijke situatie. Hoe is het nu met jou? Hoe ver ben je nu?
donderdag 29 december 2016 15:12
@bloem, dat is zeker super netjes geregeld. Nu heb ik geen 'last' van mijn route gehad, wist immers niet beter en wilde er ook niet in blijven hangen. Wilde zsm dóór voordat het voor mijn lijf te laat zou zijn.
Ben nu 23 wkn, en voel me nu echt goed. Geen spanningen meer en begin het te geloven. Omdat dit ons enige kindje zal worden ben ik nu echt bewust aan t genieten. Zo dankbaar na de lange soms zware hormonenroute en dat iets waar we 5 maanden geleden echt niet meer in geloofden nu toch lijkt te gebeuren.
Hou hoop!
Ben nu 23 wkn, en voel me nu echt goed. Geen spanningen meer en begin het te geloven. Omdat dit ons enige kindje zal worden ben ik nu echt bewust aan t genieten. Zo dankbaar na de lange soms zware hormonenroute en dat iets waar we 5 maanden geleden echt niet meer in geloofden nu toch lijkt te gebeuren.
Hou hoop!
