Zwanger
alle pijlers
Zwanger (worden) van 2e, 3e, 4e of .... kindje
vrijdag 3 januari 2014 21:07
NaamLeeftijdAndere kinderenBezig voorBezig sindsZwanger/
NOD/uitg.Bijz.Kruidnootje
7736meisje 6 en 43e kindjenov 2013Zoon geboren!...Miekie8035jongen 5 en 33e kindjeaug.2013zoon geboren!!jongenDebouwer35Meisje 8, jongen 7 en 5, meisje *5e kindjeNov 2013 13-10-154e kindje geboren met 20+6Phon38Phonmini 42e kindjejan.2013 aug 2015 fingers crossed!!! ????Warsk34Jongens 10, 8 en 5, jongen*5e kindjedec.201310-01-20154e kindje geboren met 16 wknStefanie34jongen 3,
meisje 1,53e kindjedec.201316-09-2014??...Riekje8232meisje 6 en 43e kindjeapr.201326 febr 2015 meisje
Zwanger zijn of worden van 2e, 3e, 4e of misschien wel meer kindje is toch wat anders dan bij de eerste.
Wie schrijft er mee?
NOD/uitg.Bijz.Kruidnootje
7736meisje 6 en 43e kindjenov 2013Zoon geboren!...Miekie8035jongen 5 en 33e kindjeaug.2013zoon geboren!!jongenDebouwer35Meisje 8, jongen 7 en 5, meisje *5e kindjeNov 2013 13-10-154e kindje geboren met 20+6Phon38Phonmini 42e kindjejan.2013 aug 2015 fingers crossed!!! ????Warsk34Jongens 10, 8 en 5, jongen*5e kindjedec.201310-01-20154e kindje geboren met 16 wknStefanie34jongen 3,
meisje 1,53e kindjedec.201316-09-2014??...Riekje8232meisje 6 en 43e kindjeapr.201326 febr 2015 meisje
Zwanger zijn of worden van 2e, 3e, 4e of misschien wel meer kindje is toch wat anders dan bij de eerste.
Wie schrijft er mee?
Trotse moeder van 5, 4 in mijn armen, 1 * voor altijd in mijn hart
dinsdag 9 september 2014 11:15
Stefanie, ik kan het me helemaal voorstellen, dat je niet meer actief mee gaat schrijven. Zou het zelf ook niet trekken. Knap dat je er zo mee om gaat. Om toch niet de mm in te gaan, maar het te gaan proberen te accepteren.
En natuurlijk hoop ik toch nog dat er een wondertje voor je gebeurd!! En dan zien we je hoop ik snel weer terug.
Heel wat anders. Wisten jullie al dat in harde boerenkaas rauwe melk zit?? En de meningen zijn verdeeld over dat je het kunt eten. Dus dat doe ik dan maar niet meer. Hoe doen jullie dat??
En natuurlijk hoop ik toch nog dat er een wondertje voor je gebeurd!! En dan zien we je hoop ik snel weer terug.
Heel wat anders. Wisten jullie al dat in harde boerenkaas rauwe melk zit?? En de meningen zijn verdeeld over dat je het kunt eten. Dus dat doe ik dan maar niet meer. Hoe doen jullie dat??
Trotse moeder van 5, 4 in mijn armen, 1 * voor altijd in mijn hart
maandag 15 september 2014 16:45
Stefanie, snap het ook goed. Toch hoop ik dat ook jou een derde wonder gegund is.
DeBouwer, harde kaas met rauwe melk? Nee, dat wist ik niet. Dus gewone boeren-oud zou niet kunnen? Jammer, juist zo lekker. Maar ik heb er nog niet echt over nagedacht aangezien het dus nieuw voor me is. Misschien inderdaad maar het zekere voor het onzekere nemen en even laten staan?
Heb je de 20-weken-echo al gehad? Hoe was het en is alles gezond? Ik heb nu een afspraak op 10-10.
Phon en Tulp, hoe is het bij julie? Ik hoop zo op goede echo's!
DeBouwer, harde kaas met rauwe melk? Nee, dat wist ik niet. Dus gewone boeren-oud zou niet kunnen? Jammer, juist zo lekker. Maar ik heb er nog niet echt over nagedacht aangezien het dus nieuw voor me is. Misschien inderdaad maar het zekere voor het onzekere nemen en even laten staan?
Heb je de 20-weken-echo al gehad? Hoe was het en is alles gezond? Ik heb nu een afspraak op 10-10.
Phon en Tulp, hoe is het bij julie? Ik hoop zo op goede echo's!
woensdag 1 oktober 2014 20:12
vanmorgen een consult gehad bij de vk. Ze kon het hartje niet vinden, dus snel daarna een echo. Daaruit bleek dat ons kleintje al was overleden in de buik. Wat een verschrikking dit. Morgen wordt de bevalling ingeleid. Hoop wel dat de medicijnen snel werken. Want 3 dagen bevallen voor een kindje dat al overleden is.... Wat een verdriet.
Verder heb ik al de hele zwangerschap het gevoel gehad dat er iets niet klopte. Het voelde zo nep om met mijn dikke buik te lopen. Nu is er alleen maar een hele hoop verdriet.
Ik trek me even terug.
Verder heb ik al de hele zwangerschap het gevoel gehad dat er iets niet klopte. Het voelde zo nep om met mijn dikke buik te lopen. Nu is er alleen maar een hele hoop verdriet.
Ik trek me even terug.
Trotse moeder van 5, 4 in mijn armen, 1 * voor altijd in mijn hart
woensdag 1 oktober 2014 20:17
zaterdag 4 oktober 2014 10:12
We zijn weer thuis.
Donderdag hebben ze de bevalling ingeleid. We hadden een hele lieve verpleegkundige en verloskundige. Helaas is het niet gelijk door gaan zetten, want zij waren echt heel lief. De vpk kreeg tranen in haar ogen toen we het mandje voor dochter lieten zien en de tekeningen die de kinderen gemaakt hadden.
Maar dat het wat langer duurde was ook wel goed, want nu konden we ook nog een hoop dingen bespreken door de dag heen. 's Avonds uiteindelijk toch nog de krampen begonnen. Uiteindelijk toch aan de pijnstilling waarom ik een beetje weg kon doezelen af en toe. Ik had de nacht ervoor bijna niet geslapen. Dus was wel nodig. Net na middernacht zette het echt goed door en om 1 uur is ons klein dochtertje geboren. We hebben haar een naam gegeven en ik heb haar zelf nog vastgehouden. De voetafdrukjes zijn ook nog gemaakt. Dat was nog wel ingewikkeld, want ze was zo klein. Het idee is dat ze achter is gaan lopen qua groei en toen dus uiteindelijk overleden is. Maar nog niet lang ofzo. Misschien paar dagen. De vk en vpk daar hadden we niet echt een klik mee, dus ik ben eigenlijk blij dat ze geboren is terwijl wij met zn 2en in de kamer waren.
Daarna moest de placenta nog komen, maar die wilde niet. Dus nog naar de ok.
Gister tijdens de lunch mochten we naar huis en hebben we kleintje meegenomen in het mandje. Die hadden we in het zkh al dichtgedaan, want we wilden niet dat de kinderen het zouden zien. We hebben haar echt voor ons gehouden en de fotos en kleintje ook niet aan anderen laten zien.
Gistermiddag hadden we een afspraak op het crematorium gemaakt. Gelukkig kon dat en gelukkig ben ik ondanks de lichamelijke klachten van de bevalling en operatie toch maar meegegaan. Was wel heel mooi en verschrikkelijk verdrietig om dit samen te doen. En wat onwijs moeilijk om het mandje met kleintje aan de man van het crematorium te geven. Wat is dat heftig zeg.
Vanmorgen wakker worden was weer even beseffen wat er gebeurd was. Gatver. Dit gaat nog wel een lange lijdensweg worden vrees ik. Nu lig ik in het kraambed zonder baby. Zonder afleiding van de lichamelijke ongemakken. Hopend dat de borstvoeding geen stuwing gaat veroorzaken (heb pillen gekregen).
Nou, ik hou ervan om van me af te schrijven, dus vandaar het hele verhaal. Zal lastig zijn om te lezen, maar het helpt mij bij het verwerken.....
Woensdag zei ik nog 'als deze baby eruit is gaan we snel voor een baby die het goed blijft doen'. Maar nu denk ik daar wel anders over. We zien het wel. Eerst dit verdriet en dan gaan we wel zien of ik het ooit nog aandurf. Maar om nu zo met een overleden kindje het babytijdperk af te sluiten. Dat zie ik eigenlijk ook niet zitten. Dus we zien het wel.
Tot snel en op naar betere tijden.
Donderdag hebben ze de bevalling ingeleid. We hadden een hele lieve verpleegkundige en verloskundige. Helaas is het niet gelijk door gaan zetten, want zij waren echt heel lief. De vpk kreeg tranen in haar ogen toen we het mandje voor dochter lieten zien en de tekeningen die de kinderen gemaakt hadden.
Maar dat het wat langer duurde was ook wel goed, want nu konden we ook nog een hoop dingen bespreken door de dag heen. 's Avonds uiteindelijk toch nog de krampen begonnen. Uiteindelijk toch aan de pijnstilling waarom ik een beetje weg kon doezelen af en toe. Ik had de nacht ervoor bijna niet geslapen. Dus was wel nodig. Net na middernacht zette het echt goed door en om 1 uur is ons klein dochtertje geboren. We hebben haar een naam gegeven en ik heb haar zelf nog vastgehouden. De voetafdrukjes zijn ook nog gemaakt. Dat was nog wel ingewikkeld, want ze was zo klein. Het idee is dat ze achter is gaan lopen qua groei en toen dus uiteindelijk overleden is. Maar nog niet lang ofzo. Misschien paar dagen. De vk en vpk daar hadden we niet echt een klik mee, dus ik ben eigenlijk blij dat ze geboren is terwijl wij met zn 2en in de kamer waren.
Daarna moest de placenta nog komen, maar die wilde niet. Dus nog naar de ok.
Gister tijdens de lunch mochten we naar huis en hebben we kleintje meegenomen in het mandje. Die hadden we in het zkh al dichtgedaan, want we wilden niet dat de kinderen het zouden zien. We hebben haar echt voor ons gehouden en de fotos en kleintje ook niet aan anderen laten zien.
Gistermiddag hadden we een afspraak op het crematorium gemaakt. Gelukkig kon dat en gelukkig ben ik ondanks de lichamelijke klachten van de bevalling en operatie toch maar meegegaan. Was wel heel mooi en verschrikkelijk verdrietig om dit samen te doen. En wat onwijs moeilijk om het mandje met kleintje aan de man van het crematorium te geven. Wat is dat heftig zeg.
Vanmorgen wakker worden was weer even beseffen wat er gebeurd was. Gatver. Dit gaat nog wel een lange lijdensweg worden vrees ik. Nu lig ik in het kraambed zonder baby. Zonder afleiding van de lichamelijke ongemakken. Hopend dat de borstvoeding geen stuwing gaat veroorzaken (heb pillen gekregen).
Nou, ik hou ervan om van me af te schrijven, dus vandaar het hele verhaal. Zal lastig zijn om te lezen, maar het helpt mij bij het verwerken.....
Woensdag zei ik nog 'als deze baby eruit is gaan we snel voor een baby die het goed blijft doen'. Maar nu denk ik daar wel anders over. We zien het wel. Eerst dit verdriet en dan gaan we wel zien of ik het ooit nog aandurf. Maar om nu zo met een overleden kindje het babytijdperk af te sluiten. Dat zie ik eigenlijk ook niet zitten. Dus we zien het wel.
Tot snel en op naar betere tijden.
Trotse moeder van 5, 4 in mijn armen, 1 * voor altijd in mijn hart
zaterdag 4 oktober 2014 11:15
zaterdag 4 oktober 2014 15:01
Wauw deBouwer wat heftig! Maar je hebt het zo goed verwoord. Fijn dat je het zo hebt kunnen doen zoals je wilde. Al is fijn in deze context misschien een beetje raar.
Misschien een verkeerde vergelijking, maar tijdens mijn opgewekte miskraam en vlak daarna dacht ik ook nooit meer. Hoeveel verdriet kun je verdragen vroeg ik mij af. Toch merk ik dat ik redelijk snel weer een beetje vooruit durfde te kijken en de wens nog steeds groot is. Alleen omgeven door angst.
Het is voor iedereen anders natuurlijk maar ik voelde toch de behoefte het te vertellen.
Ik sluit me aan bij Kruidnoot. Schrijf vooral van je af.
Hier gaat het langzaam steeds beter. Gisteren een hele hevige nabloeding gehad. Ik denk het laatste beetje wat er nog uit moest. Echo toonde aan dat er nog 'iets' zat.
De afgelopen week ook flink ontzwangert, inclusief flink zweten en onverwachte tranen. Maar gelukkig gaat het nu alweer iets beter.
Misschien een verkeerde vergelijking, maar tijdens mijn opgewekte miskraam en vlak daarna dacht ik ook nooit meer. Hoeveel verdriet kun je verdragen vroeg ik mij af. Toch merk ik dat ik redelijk snel weer een beetje vooruit durfde te kijken en de wens nog steeds groot is. Alleen omgeven door angst.
Het is voor iedereen anders natuurlijk maar ik voelde toch de behoefte het te vertellen.
Ik sluit me aan bij Kruidnoot. Schrijf vooral van je af.
Hier gaat het langzaam steeds beter. Gisteren een hele hevige nabloeding gehad. Ik denk het laatste beetje wat er nog uit moest. Echo toonde aan dat er nog 'iets' zat.
De afgelopen week ook flink ontzwangert, inclusief flink zweten en onverwachte tranen. Maar gelukkig gaat het nu alweer iets beter.
zaterdag 4 oktober 2014 15:19
Debouwer wat ontzettend heftig en verdrietig, mooi om te lezen dat jullie andere kinderen ook op hun manier afscheid nemen van hun zusje. Ik vind het zo erg voor jullie, schrijf lekker van je af hier als dat voor jou helpt. Het is ook gewoon zwaar ... In een kraambed zonder baby, daar mag je heel boos en heel verdrietig om zijn! Ik hoop dat je veel steun vindt bij je man, familie en vrienden. Weet dat er hier ook aan je gedacht wordt.
Phon, ook jij heel veel sterkte, ook jullie zijn in mijn gedachten
Phon, ook jij heel veel sterkte, ook jullie zijn in mijn gedachten
zondag 5 oktober 2014 07:51
Dankjulliewel voor de mooie berichten. Doet me goed om mijn verhaal te delen en ook nog reacties te krijgen.
En phon het was bij jou een kortere termijn, maar ook een zeer gewenst kindje met al jullie hoop voor de toekomst. Dus het is zeker wel te vergelijken. En voel je echt niet schuldig voor zo'n opmerking, want ieder verloren kindje is er 1. Of het nou 6 of 20 wkn is.
Ellende is nu alleen dat het opknaptraject net als bij n normale bevalling is. Veel bloedverlies 1,5 liter. Dus heel erg dizzy. En ik begin wat stuwing te krijgen. Die fabriek wordt ook automatisch in gang gezet.
Voordeel is wel dat nu iedereen op de hoogte is. En we e ht afscheid hebben kunnen nemen. Al was dat nog zo moeilijk, het geeft wel verwerkingsmogelijkheden. Maar helaas was iedereen op de hoogte, want nadeel is weer dat iedereen je met dikke buik heeft gezien. Eerste keer school wordt heel lastig. Maar gelukkig afleiding van de kinderen. En de eerste week kan ik toch niet naar school. Eerst bijkomen van dit alles.
En daarna kijken of we nog wel door durven. Mijn gevoel zegt zo snel mogelijk weer. Mijn andere gevoel zegt 'ik durf het niet'. En mijn verstand zegt 'eerst rust en dan verder denken'.
We zullen zien wat de toekomst brengt.
Dus heel erg bedankt voor de lieve berichtjes.
En phon het was bij jou een kortere termijn, maar ook een zeer gewenst kindje met al jullie hoop voor de toekomst. Dus het is zeker wel te vergelijken. En voel je echt niet schuldig voor zo'n opmerking, want ieder verloren kindje is er 1. Of het nou 6 of 20 wkn is.
Ellende is nu alleen dat het opknaptraject net als bij n normale bevalling is. Veel bloedverlies 1,5 liter. Dus heel erg dizzy. En ik begin wat stuwing te krijgen. Die fabriek wordt ook automatisch in gang gezet.
Voordeel is wel dat nu iedereen op de hoogte is. En we e ht afscheid hebben kunnen nemen. Al was dat nog zo moeilijk, het geeft wel verwerkingsmogelijkheden. Maar helaas was iedereen op de hoogte, want nadeel is weer dat iedereen je met dikke buik heeft gezien. Eerste keer school wordt heel lastig. Maar gelukkig afleiding van de kinderen. En de eerste week kan ik toch niet naar school. Eerst bijkomen van dit alles.
En daarna kijken of we nog wel door durven. Mijn gevoel zegt zo snel mogelijk weer. Mijn andere gevoel zegt 'ik durf het niet'. En mijn verstand zegt 'eerst rust en dan verder denken'.
We zullen zien wat de toekomst brengt.
Dus heel erg bedankt voor de lieve berichtjes.
Trotse moeder van 5, 4 in mijn armen, 1 * voor altijd in mijn hart
maandag 6 oktober 2014 15:17
Tjee, ik ben een tijdje niet geweest en dan lees ik dit.
De Bouwer, wat heftig en wat naar!!!Ik heb met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen. Het zu echt mijn ergste nachtmerrie zijn op dit moment..... meid heel veel sterkte, met dit verlies en met het ontzwangeren. Eerst maar een bijkomen..... Sterkte!!!
Binnenkort schrijf ik wel weer meer, maar nu voelt dat even niet gepast,
Phon, jou blijft ook maar weinig ellende bespaart. Meid ook jij sterkte!!!
De Bouwer, wat heftig en wat naar!!!Ik heb met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen. Het zu echt mijn ergste nachtmerrie zijn op dit moment..... meid heel veel sterkte, met dit verlies en met het ontzwangeren. Eerst maar een bijkomen..... Sterkte!!!
Binnenkort schrijf ik wel weer meer, maar nu voelt dat even niet gepast,
Phon, jou blijft ook maar weinig ellende bespaart. Meid ook jij sterkte!!!
woensdag 15 oktober 2014 16:55
DeBouwer, hoe gaat het nu met je? Ik denk regelmatig aan je (ook al ken ik je niet persoonlijk). Je verhaal heeft indruk gemaakt en helemaal afgelopen maandag moest ik er aan denken omdat ik toen 20+6 was.
Ik kan me gelukkig niet echt voorstellen hoe vreselijk het is om nu te moeten bevallen, maar ben er wel mee bezig in mijn hoofd. meid, mocht je dit nog lezen, sterkte!!
HIer, ook al voelt het nog wat ongepast en wordt er nauwelijks nog geschreven (wel gelezen?) toch maar een klein positief berichtje van mij.
Vorige week 20-wekenecho gehad. Alles goed (voor zover ze kunnen zijn dan) met de baby, alleen mijn placenta ligt te laag. Daarom nog een echo met 30 weken en een waarschjnlijk verplichte zh-bevaling. Maar als dat alles is!
En het leuke nieuws; het is weer een jongen!
Ik kan me gelukkig niet echt voorstellen hoe vreselijk het is om nu te moeten bevallen, maar ben er wel mee bezig in mijn hoofd. meid, mocht je dit nog lezen, sterkte!!
HIer, ook al voelt het nog wat ongepast en wordt er nauwelijks nog geschreven (wel gelezen?) toch maar een klein positief berichtje van mij.
Vorige week 20-wekenecho gehad. Alles goed (voor zover ze kunnen zijn dan) met de baby, alleen mijn placenta ligt te laag. Daarom nog een echo met 30 weken en een waarschjnlijk verplichte zh-bevaling. Maar als dat alles is!
En het leuke nieuws; het is weer een jongen!
donderdag 16 oktober 2014 12:42
Miekie, wat ontzettend fijn dat het bij jou wel goed gaat!! Gefeliciteerd met de geode echo en een jongen, dat is ook een leuke verrassing! Daar heb je iig alles voor
Jammer he, dat er bijna niet meer geschreven wordt. Zal wel door al het gedoe komen. En de interresses beginnen zo ok wat uit elkaar te lopen. Een paar die bijna aan het bevallen en een paar die (nog steeds) niet zwanger zijn.
Hier gaat het aardig. Begin weer wat op te krabbelen lichamelijk. Emotioneel is het nog steeds een achtbaan in mijn hoofd. Heel vervelend. Maar ik kan steeds meer weer, dus heb ook wat afleiding. Maar de rare dromen Enzo, daar wordt ik gek van. En ik mis mijn buik en de schopjes
Jammer he, dat er bijna niet meer geschreven wordt. Zal wel door al het gedoe komen. En de interresses beginnen zo ok wat uit elkaar te lopen. Een paar die bijna aan het bevallen en een paar die (nog steeds) niet zwanger zijn.
Hier gaat het aardig. Begin weer wat op te krabbelen lichamelijk. Emotioneel is het nog steeds een achtbaan in mijn hoofd. Heel vervelend. Maar ik kan steeds meer weer, dus heb ook wat afleiding. Maar de rare dromen Enzo, daar wordt ik gek van. En ik mis mijn buik en de schopjes
Trotse moeder van 5, 4 in mijn armen, 1 * voor altijd in mijn hart
donderdag 16 oktober 2014 15:38
Er wordt inderdaad weinig geschreven. Dat leek te gebeuren toen iedereen om de beurt zwanger raakte. Alsof men toen de behoefte aan schrijven verloor. Jammer inderdaad! Al die ik daar zelf natuurlijk aan mee. Maar ja in al die rust heb ik ook geen behoefte mijn verhaal uitgebreid te doen.
DeBouwer fijn dat het lichamelijk weer wat beter gaat. Logisch dat het emotioneel anders is. Daar gaat echt wel wat tijd overheen. Ik denk ook heel veel aan je. Aan je onmenselijke verlies en verdriet.
Miekie fijn dat de echo goed is.
Hier gaat het best goed. Het blijft schrijnend dat het weer niet zo heeft mogen zijn. Maar lichamelijk kan ik binnenkort weer door. Ik ben namelijk weer ongesteld geworden. Over een paar dagen hopelijk de laatste echo en dan gaan we er weer voor. Spannend op een leuke en niet leuke manier tegelijk.
DeBouwer fijn dat het lichamelijk weer wat beter gaat. Logisch dat het emotioneel anders is. Daar gaat echt wel wat tijd overheen. Ik denk ook heel veel aan je. Aan je onmenselijke verlies en verdriet.
Miekie fijn dat de echo goed is.
Hier gaat het best goed. Het blijft schrijnend dat het weer niet zo heeft mogen zijn. Maar lichamelijk kan ik binnenkort weer door. Ik ben namelijk weer ongesteld geworden. Over een paar dagen hopelijk de laatste echo en dan gaan we er weer voor. Spannend op een leuke en niet leuke manier tegelijk.
donderdag 16 oktober 2014 22:23
Hallo Meiden...
Lieve Phon en DeBouwer... Wat zijn jullie sterk om hier toch steeds weer te komen... Respect hoor... DEBouwer, jouw verhaal kwam hard binnen hoor... Maar toch vind ik het delen ook mooi... Jullie meisje zal altijd een plekje in jullie hart hebben...
En Phon, ook al zo'n sterke vrouw, knap hoor... Ik duim zo voor je dat het toch heel snel raak mag zijn en er een goede zwangerschap volgt! houd hoop!
Miekie, gefeliciteerd met je goede echo... Fijn altijd, en weer een jongen...!
Hier ook de 20 weken echo gehad vorige week... Ook alles zag er goed uit, mooie beelden gezien... En wij krijgen onze derde meid
Moet eerlijk zeggen dat ik best graag een zoontje had gewild, maar de dankbaarheid en blijheid van de echo overheersde! En nu alweer helemaal gewend aan het idee...!
Liefs
Lieve Phon en DeBouwer... Wat zijn jullie sterk om hier toch steeds weer te komen... Respect hoor... DEBouwer, jouw verhaal kwam hard binnen hoor... Maar toch vind ik het delen ook mooi... Jullie meisje zal altijd een plekje in jullie hart hebben...
En Phon, ook al zo'n sterke vrouw, knap hoor... Ik duim zo voor je dat het toch heel snel raak mag zijn en er een goede zwangerschap volgt! houd hoop!
Miekie, gefeliciteerd met je goede echo... Fijn altijd, en weer een jongen...!
Hier ook de 20 weken echo gehad vorige week... Ook alles zag er goed uit, mooie beelden gezien... En wij krijgen onze derde meid
Moet eerlijk zeggen dat ik best graag een zoontje had gewild, maar de dankbaarheid en blijheid van de echo overheersde! En nu alweer helemaal gewend aan het idee...!Liefs
maandag 20 oktober 2014 06:55
@riekje gefeliciteerd!!
@phon we zijn weerlangzaam aan het opkrabbelen. De normale dingen weer gaan doen. Maar het valt me met tijden wel erg zwaar. Het lijkt wel of iedereen om me heen 20 wkn zwanger is van een meisje. En bij de raarste dingen kan ik opeens een emotieaanval krijgen (gister zongen we 'lang zal ze leven'). Dan kan ik opeens erg emo worden. Maar lichamelijk gaat het steeds beter. Smiddags nog even rusten en 1 klus op n dag doen. Dan gaat t goed.
De zwangerschapstest geeft alweer negatief aan. Dus we gaan het gewoon maar weer opnieuw proberen.
Phon hoop dat we snel zwanger zijn!! En dan nu goed!!
@phon we zijn weerlangzaam aan het opkrabbelen. De normale dingen weer gaan doen. Maar het valt me met tijden wel erg zwaar. Het lijkt wel of iedereen om me heen 20 wkn zwanger is van een meisje. En bij de raarste dingen kan ik opeens een emotieaanval krijgen (gister zongen we 'lang zal ze leven'). Dan kan ik opeens erg emo worden. Maar lichamelijk gaat het steeds beter. Smiddags nog even rusten en 1 klus op n dag doen. Dan gaat t goed.
De zwangerschapstest geeft alweer negatief aan. Dus we gaan het gewoon maar weer opnieuw proberen.
Phon hoop dat we snel zwanger zijn!! En dan nu goed!!
Trotse moeder van 5, 4 in mijn armen, 1 * voor altijd in mijn hart
