Gezondheid
alle pijlers
Delier
vrijdag 25 juli 2014 01:04
Hoi ik begin wanhopig te worden.
Boos op het ziekenhuis en hun in mijn optiek deels niet capabele artsen !!!
Mijn moeder van 83 is helaas drie weken geleden gevallen en heeft bovenbeen gebroken dicht bij heup.
Zeer slecht iets ivm leeftijd enz enz.
Er is Delier geconstateerd en dit is ook kenbaar gemaakt aan huisarts.
Ma heeft ouderdoms diabetes, regelmatig prolemen met vocht huishouding en al dik 40 jaar een slecht hart.
Maar nu na 3 weken (onverwacht ook in ogen normale arstsen) zeker beterend en (naar mij toe) nog zin om door te gaan.
Zo is mijn ma ook want dat bevestigen haar vriendinnen en iedereen die haar kent.
Door het delier echter heeft ma wel gekke momenten enz enz.
Nu heeft ze woensdag namiddag artsen in ziekenhuis verteld dat ze het zat is die onderzoeken enz enz.
Een zogenaamd arts voor ouderen, en een psychiater hebben bevestigd dat ze op dat moment geen delier had en dus wils bekwaam was.
Ppffff dag ervoor was haar vogel bij haar op bezoek geweest in de nacht !!!.
Op basis daarvan, terwijl het juist heeeeel goed ging heeft ziekenhuis besloten te stoppen met alle medicatie (dus ook suiker prikken, bloeddruk meten enz).
Ze was volledig toerekenings vatbaar, men mocht mij niets vertellen en dat dus ook niet gedaan.
Per ongeluk (gelukkig!!) vertelde een verpleegster me iets tussen regels door.
Ik met ma praten.
Zonder enige druk van mijn kant.
Dus als je dat echt wil .... dan ok maar ...... snap je dat je dan met week dood bent ??
Nneeee ik heb ze denk ik verkeerd begrepen. Ze vertelden ... als je niet wil hoeft het niet .... Maar ma zei tegen me ... als het nidig is echt nodig mogen ze mogen prikken enz enz
Ze had begrepen dat het niet zo nodig was .
Nu dus behandeling weer gestart maar.... als ze weer keer in delier verteld stoppen met alles en psychiater enz vinden dat ze toerekenigs vatbaar is .... bellen ze me niet en doen ze wat zij wil.
Kan dit ?????
Ik denk toch echt dat t.g.v. delier niet een psych dit kan zeggen zonder overleg met mij !!! Laat de ....zak eens zijn literatuur nalezen van specialisten op dit gebied!!!
Als ik hen hij er niet uit komen is er recht op second opinion toch ??? Maar mij informeren is standaar eis nu ook door mij neergelegd bij Erasmus.
Ben ik als zoon (enig king) niet die persoon die accoord gaat ??
Let wel .... gaat om delier fase dus niet volledig toerekenings vatbaar.
Tevens .... Niet in eind fase / opgegeven. Gaat volgens ortopeet juist heel goed met ma en hij was verrast enz enz.
Zou natuurlijk helaas nog steeds fout kunnen gaan
Maar zijn pessimisme van 2 wken geleden was nu weg en hij was triest van de opmerking van ma stoppen met behandelen.
Want hij geloofde in goed/ redelijk goed herstel.
Ik wil dat ziekenhuis me belt en informeerd al ma weer een keer in verwarde toestand verteld dat alles moet stoppen. IK beslis dan wel of ze wel-niet begrijpt wat ze verteld en niet een gesjeesde psychiater voor wie mijn ma een numer is die hij 10 minuten kent.
Eerlijk toch of niet
Boos op het ziekenhuis en hun in mijn optiek deels niet capabele artsen !!!
Mijn moeder van 83 is helaas drie weken geleden gevallen en heeft bovenbeen gebroken dicht bij heup.
Zeer slecht iets ivm leeftijd enz enz.
Er is Delier geconstateerd en dit is ook kenbaar gemaakt aan huisarts.
Ma heeft ouderdoms diabetes, regelmatig prolemen met vocht huishouding en al dik 40 jaar een slecht hart.
Maar nu na 3 weken (onverwacht ook in ogen normale arstsen) zeker beterend en (naar mij toe) nog zin om door te gaan.
Zo is mijn ma ook want dat bevestigen haar vriendinnen en iedereen die haar kent.
Door het delier echter heeft ma wel gekke momenten enz enz.
Nu heeft ze woensdag namiddag artsen in ziekenhuis verteld dat ze het zat is die onderzoeken enz enz.
Een zogenaamd arts voor ouderen, en een psychiater hebben bevestigd dat ze op dat moment geen delier had en dus wils bekwaam was.
Ppffff dag ervoor was haar vogel bij haar op bezoek geweest in de nacht !!!.
Op basis daarvan, terwijl het juist heeeeel goed ging heeft ziekenhuis besloten te stoppen met alle medicatie (dus ook suiker prikken, bloeddruk meten enz).
Ze was volledig toerekenings vatbaar, men mocht mij niets vertellen en dat dus ook niet gedaan.
Per ongeluk (gelukkig!!) vertelde een verpleegster me iets tussen regels door.
Ik met ma praten.
Zonder enige druk van mijn kant.
Dus als je dat echt wil .... dan ok maar ...... snap je dat je dan met week dood bent ??
Nneeee ik heb ze denk ik verkeerd begrepen. Ze vertelden ... als je niet wil hoeft het niet .... Maar ma zei tegen me ... als het nidig is echt nodig mogen ze mogen prikken enz enz
Ze had begrepen dat het niet zo nodig was .
Nu dus behandeling weer gestart maar.... als ze weer keer in delier verteld stoppen met alles en psychiater enz vinden dat ze toerekenigs vatbaar is .... bellen ze me niet en doen ze wat zij wil.
Kan dit ?????
Ik denk toch echt dat t.g.v. delier niet een psych dit kan zeggen zonder overleg met mij !!! Laat de ....zak eens zijn literatuur nalezen van specialisten op dit gebied!!!
Als ik hen hij er niet uit komen is er recht op second opinion toch ??? Maar mij informeren is standaar eis nu ook door mij neergelegd bij Erasmus.
Ben ik als zoon (enig king) niet die persoon die accoord gaat ??
Let wel .... gaat om delier fase dus niet volledig toerekenings vatbaar.
Tevens .... Niet in eind fase / opgegeven. Gaat volgens ortopeet juist heel goed met ma en hij was verrast enz enz.
Zou natuurlijk helaas nog steeds fout kunnen gaan
Maar zijn pessimisme van 2 wken geleden was nu weg en hij was triest van de opmerking van ma stoppen met behandelen.
Want hij geloofde in goed/ redelijk goed herstel.
Ik wil dat ziekenhuis me belt en informeerd al ma weer een keer in verwarde toestand verteld dat alles moet stoppen. IK beslis dan wel of ze wel-niet begrijpt wat ze verteld en niet een gesjeesde psychiater voor wie mijn ma een numer is die hij 10 minuten kent.
Eerlijk toch of niet
vrijdag 25 juli 2014 08:23
Wat jij als eerste moet doen, TO, is stoppen met zo hysterisch te reageren en je hersens te gaan gebruiken.
Weet jij wel zeker dat jij de situatie zelf goed inschat? Als ik in je OP lees:
Ik met ma praten.
Zonder enige druk van mijn kant.
Dus als je dat echt wil .... dan ok maar ...... snap je dat je dan met week dood bent ??
dan begin ik daar toch werkelijk aan te twijfelen.
Je wantrouwt alle artsen, behalve de orthopeed, omdat die zegt wat jij wilt horen. Maar of een orthopeed nou de eerste aangewezen arts is om over een delier te oordelen?
Geloof me, TO, je hebt het de komende tijd veel te druk om te blijven hangen in ongegronde vooroordelen tegen artsen, die deels veroorzaakt worden door jouw eigen onkunde.
Verdiep je in het fenomeen delier. Laat je goed voorlichten, ga eventueel praten met iemand van maatschappelijk werk in het ziekenhuis. Bereid je voor op alles wat je de komende tijd (samen met je moeder) zal moeten regelen: thuiszorg of verpleeghuis, evt. hulpmiddelen, zorgindicaties, heel veel papierwerk.
Daar heeft je moeder veel meer aan dan een zoon die in paniek van alles loopt te roepen en bij voorbaat iedereen al wantrouwt die niet zegt wat hij wil horen.
En lees de links die je gestuurd zijn!
Sterkte, ik weet hoe moeilijk het is.
Weet jij wel zeker dat jij de situatie zelf goed inschat? Als ik in je OP lees:
Ik met ma praten.
Zonder enige druk van mijn kant.
Dus als je dat echt wil .... dan ok maar ...... snap je dat je dan met week dood bent ??
dan begin ik daar toch werkelijk aan te twijfelen.
Je wantrouwt alle artsen, behalve de orthopeed, omdat die zegt wat jij wilt horen. Maar of een orthopeed nou de eerste aangewezen arts is om over een delier te oordelen?
Geloof me, TO, je hebt het de komende tijd veel te druk om te blijven hangen in ongegronde vooroordelen tegen artsen, die deels veroorzaakt worden door jouw eigen onkunde.
Verdiep je in het fenomeen delier. Laat je goed voorlichten, ga eventueel praten met iemand van maatschappelijk werk in het ziekenhuis. Bereid je voor op alles wat je de komende tijd (samen met je moeder) zal moeten regelen: thuiszorg of verpleeghuis, evt. hulpmiddelen, zorgindicaties, heel veel papierwerk.
Daar heeft je moeder veel meer aan dan een zoon die in paniek van alles loopt te roepen en bij voorbaat iedereen al wantrouwt die niet zegt wat hij wil horen.
En lees de links die je gestuurd zijn!
Sterkte, ik weet hoe moeilijk het is.
vrijdag 25 juli 2014 09:02
Ik denk dat je je inderdaad beter of de praktische zaken moet gaan concentreren, hoe moet het zodra ze uit het ziekenhuis komt. Naar een revalidatiekliniek? Er zijn er verschillende in Rotterdam, je woont aan de naam van het ziekenhuis te zien in de regio. Ik kan Aafje aanbevelen maar ook het Anthonius en Pniël. Ga daarvoor snel in gesprek met een transferverpleegkundige. Ik heb iets soortgelijks meegemaakt met mijn moeder, die overigens acht jaar ouder is dan jouw moeder. Zij kwam echter in een ander ziekenhuis, ook in de regio maar véél kleiner. Ik had wel gesprekken met de artsen, ook de geriater. Soms moet je zelf achter zaken aanhollen, zeker wanneer je te maken hebt met een groot academisch ziekenhuis, hoe meer mensen, hoe sneller je communicatieproblemen kunt krijgen.
verba volant, scripta manent.
vrijdag 25 juli 2014 09:15
Ik vind het wel een vreemde aanpak van de artsen. Ik heb meegemaakt dat een familielid met een triple bypass, falende nieren, falende hartkleppen en daardoor vocht in de longen, 3 weken op de ICU in een coma, er nog bovenop wordt geholpen terwijl ze echt zo dement is dat ze haar eigen man niet meer herkent. Steeds als het slecht ging werd de familie gevraagd of ze nog moesten reanimeren. (Zelf was ik daar tegen i.v.m. de dementie, maar ik gaf geen mening want aangetrouwd). Elke keer heeft haar man gezegd dat ze gereanimeerd wil worden en dat is ook 3x gebeurd. De patient zelf had geen mening die kon ook niet gevraagd worden i.v.m. een delier wat zo erg was dat ze zelf dacht dat ze op schiphol verbleef in plaats van ziekenhuis.
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
vrijdag 25 juli 2014 10:30
Ik mis hier uitizichtloos, ondraaglijk lijden.
Als daarvan geen sprake is kan euthanasie toch nooit de bedoeling zijn?
Ik vind dit wel een naar verhaal. Mijn oude vader heeft vasculaire dementie en kan zo nu en dan irrationele dingen zeggen, terwijl hij op andere momenten geestelijk heel capabel is/lijkt.
Ik mag toch hopen dat als hij ooit in het ziekenhuis wordt opgenomen (wat ongeacht de reden ontregelend werkt op oudere leeftijd) artsen ook met ons als kinderen overleggen en niet alleen van zijn input uitgaan.
Als daarvan geen sprake is kan euthanasie toch nooit de bedoeling zijn?
Ik vind dit wel een naar verhaal. Mijn oude vader heeft vasculaire dementie en kan zo nu en dan irrationele dingen zeggen, terwijl hij op andere momenten geestelijk heel capabel is/lijkt.
Ik mag toch hopen dat als hij ooit in het ziekenhuis wordt opgenomen (wat ongeacht de reden ontregelend werkt op oudere leeftijd) artsen ook met ons als kinderen overleggen en niet alleen van zijn input uitgaan.
óu sont les neiges d'antan
vrijdag 25 juli 2014 11:01
Merano, ik heb gelukkig niet anders meegemaakt dan een zeer regelmatig, erg prettig overleg met de artsen, verpleegkundigen en andere hulpverleners van mijn vader.
Ook hij heeft momenten van grote afwezigheid, zeker aan het eind van de dag, en (zeer grote) helderheid; hij is dan ook wanneer mogelijk bij dat overleg betrokken. Af en toe kan het lastig zijn om geen beslissingen voor hem en over hem, maar door hem te laten nemen. Af en toe ontkom je niet aan ingrijpen of sturen als zijn wensen irreëel worden, maar tot nu toe zijn we daar goed uitgekomen
Ik ben nog geen hulpverlener tegengekomen die buiten mijn zussen en mij om beslissingen over mijn vader heeft genomen.
Ook hij heeft momenten van grote afwezigheid, zeker aan het eind van de dag, en (zeer grote) helderheid; hij is dan ook wanneer mogelijk bij dat overleg betrokken. Af en toe kan het lastig zijn om geen beslissingen voor hem en over hem, maar door hem te laten nemen. Af en toe ontkom je niet aan ingrijpen of sturen als zijn wensen irreëel worden, maar tot nu toe zijn we daar goed uitgekomen
Ik ben nog geen hulpverlener tegengekomen die buiten mijn zussen en mij om beslissingen over mijn vader heeft genomen.
vrijdag 25 juli 2014 11:21
Ik kan me de wanhoop/frustratie van TO goed voorstellen. Hij kent zijn moeder beter dan de betrokken artsen. Voor hun is het een momentopname. Als hetgeen gebeurt dan niet overeenkomt met zoals je je moeder kent dan gaan er -volkomen terecht- alarmbellen rinkelen.
Wat een "wetenschappelijk onderbouwde" lulkoek, die Delier-o-meter. Score van minder dan 3, geen delier?
Stel je ziet/hoort dingen die er niet zijn. "Ja hoor, dokter, stoppen met alle medicatie is prima, Elvis zegt dat het heel gezellig is in het paradijs, hij ziet er nog net zo uit als in mijn jeugd ook". Neem je zo iemand serieus? Tsja, scoort maar 1 op de Delier-o-meter, dus zal wel toerekeningsvatbaar zijn... Lekker veilige keuze ook, als later blijkt dat er toch wat aan de hand was. "Ja, maar ze scoorde maar 1, en Elvis was het er ook mee eens"...
TO, je hebt groot gelijk dat je hier je vraagtekens bij zet. Niet elke situatie is in een checklist te vangen.
Wat een "wetenschappelijk onderbouwde" lulkoek, die Delier-o-meter. Score van minder dan 3, geen delier?
Stel je ziet/hoort dingen die er niet zijn. "Ja hoor, dokter, stoppen met alle medicatie is prima, Elvis zegt dat het heel gezellig is in het paradijs, hij ziet er nog net zo uit als in mijn jeugd ook". Neem je zo iemand serieus? Tsja, scoort maar 1 op de Delier-o-meter, dus zal wel toerekeningsvatbaar zijn... Lekker veilige keuze ook, als later blijkt dat er toch wat aan de hand was. "Ja, maar ze scoorde maar 1, en Elvis was het er ook mee eens"...
TO, je hebt groot gelijk dat je hier je vraagtekens bij zet. Niet elke situatie is in een checklist te vangen.
vrijdag 25 juli 2014 12:23
ik heb ook zo mijn bedenkingen bij die delierometer.
mijn moeder komt over de 3 dus.
laatste keer dat ze in het ziekenhuis lag bleven ze zeggen, u bent wel heel verward he (en dat op bezorgde toon). en dat ze zo vreemd sprak (dronken zeg maar)
ik zei hen daar al, zo is mijn moeder al jaren. en dat praten gebeurt nadat er teveel gesproken moet worden, vermoeid worden en dan verandert spraak.
mijn moeder komt over de 3 dus.
laatste keer dat ze in het ziekenhuis lag bleven ze zeggen, u bent wel heel verward he (en dat op bezorgde toon). en dat ze zo vreemd sprak (dronken zeg maar)
ik zei hen daar al, zo is mijn moeder al jaren. en dat praten gebeurt nadat er teveel gesproken moet worden, vermoeid worden en dan verandert spraak.
vrijdag 25 juli 2014 13:04
TO, als jij tegen je moeder net zo van leer bent getrokken als in dit topic, dan kan ik me zo indenken dat je moeder zich zwaar onder druk gezet voelt en wellicht haar echte mening over doorgaan of stoppen met behandelen niet durft te geven.
Ik snap dat je als kind geen ouder wilt verliezen en alles graag als positief wilt zien (blij met een ijsje, blij met bezoek, etc), maar feit is wel dat je moeder behoorlijk op leeftijd is en met veel kwalen kampt.
Feit is ook dat de mensen in het ziekenhuis haar 24/7 zien en dat jij de momentopnames hebt.
Misschien toch maar eens nadenken of jij je moeder de ruimte laat om haar eigen keuzes te maken of dat je gigantisch over haar heenwalst met jouw mening en jouw wantrouwen tegen artsen.
Mijn hele recente ervaring is dat er in het ziekenhuis uiterst zorgvuldig wordt omgegaan met hele zieke mensen en dat er vele toetsingsmomenten vooraf gaan op de vraag doorgaan of afzien van medisch handelen. Ze stoppen echt niet met behandelen als een patient 1x roept dat ze het zat is.
En realiseer je wel: jij komt op bezoek, maar je moeder moet de gevolgen van al haar kwalen dragen. Revalideren is op die leeftijd een hele klus en vaak is een breuk op hoge leeftijd het begin van ellende en het einde.
Bekijk je eigen motieven nog eens grondig en ga dan een open gesprek aan met je moeder en haar artsen.
, want ik begrijp goed dat dit een moeilijke situatie voor je is.
Ik snap dat je als kind geen ouder wilt verliezen en alles graag als positief wilt zien (blij met een ijsje, blij met bezoek, etc), maar feit is wel dat je moeder behoorlijk op leeftijd is en met veel kwalen kampt.
Feit is ook dat de mensen in het ziekenhuis haar 24/7 zien en dat jij de momentopnames hebt.
Misschien toch maar eens nadenken of jij je moeder de ruimte laat om haar eigen keuzes te maken of dat je gigantisch over haar heenwalst met jouw mening en jouw wantrouwen tegen artsen.
Mijn hele recente ervaring is dat er in het ziekenhuis uiterst zorgvuldig wordt omgegaan met hele zieke mensen en dat er vele toetsingsmomenten vooraf gaan op de vraag doorgaan of afzien van medisch handelen. Ze stoppen echt niet met behandelen als een patient 1x roept dat ze het zat is.
En realiseer je wel: jij komt op bezoek, maar je moeder moet de gevolgen van al haar kwalen dragen. Revalideren is op die leeftijd een hele klus en vaak is een breuk op hoge leeftijd het begin van ellende en het einde.
Bekijk je eigen motieven nog eens grondig en ga dan een open gesprek aan met je moeder en haar artsen.
, want ik begrijp goed dat dit een moeilijke situatie voor je is.
vrijdag 25 juli 2014 13:23
niet om het een of ander, maar ik heb toch wel het idee dat ik een beter zicht heb of mijn moeder van het pad is en dat soort zaken. ook al zien de artsen haar tijdens opname 24/7
en dat etienne zo over de rooie gaat is toch best begrijpelijk.
met al die emoties ga je ook anders schrijven.
lijkt me stug dat hij tegen zn moedertje tekeer gaat.
of wel etienne?
en dat etienne zo over de rooie gaat is toch best begrijpelijk.
met al die emoties ga je ook anders schrijven.
lijkt me stug dat hij tegen zn moedertje tekeer gaat.
of wel etienne?
vrijdag 25 juli 2014 13:59
Het gaat er niet om dat TO tegen zijn moeder 'over de rooie gaat', want dat zal best meevallen, maar dat hij haar de stress in laat schieten door haar voor te houden dat ze binnen een week dood is als ze niet... maar zonder enige druk van zijn kant, hoor. Dat vind ik kwalijk. Stress is wel het allerlaatste dat zijn moeder op het ogenblik kan gebruiken.
Ik ben ervan overtuigd dat er in verreweg de meeste gevallen zeer zorgvuldig gehandeld en geoordeeld wordt door hulpverleners. Je mag dan zelf je ouder(s) beter kennen, maar dat wil niet zeggen dat je de medische kennis hebt om over hun toestand en hun daaruit voortkomende reacties te kunnen oordelen.
TO weet niet hoe een delier werkt, verbindt conclusies aan het feit dat zijn moeder een dag daarvoor een vogel had gezien en maakt daar blijkbaar uit op dat zij blijvend wilsonbekwaam is.
Bovendien stelt hij dat híj wel bepaalt of zijn moeder iets begrijpt of niet.
Ik begrijp heel goed dat hulpverleners terughoudend zijn met diepgaand overleg met relaties van patiënten die op een dergelijke wantrouwende manier reageren en menen alles beter te weten.
Angst, bezorgdheid, wanhoop, allemaal logisch, maar alsjeblieft zeg, hou je hoofd erbij en denk na.
Ik ben ervan overtuigd dat er in verreweg de meeste gevallen zeer zorgvuldig gehandeld en geoordeeld wordt door hulpverleners. Je mag dan zelf je ouder(s) beter kennen, maar dat wil niet zeggen dat je de medische kennis hebt om over hun toestand en hun daaruit voortkomende reacties te kunnen oordelen.
TO weet niet hoe een delier werkt, verbindt conclusies aan het feit dat zijn moeder een dag daarvoor een vogel had gezien en maakt daar blijkbaar uit op dat zij blijvend wilsonbekwaam is.
Bovendien stelt hij dat híj wel bepaalt of zijn moeder iets begrijpt of niet.
Ik begrijp heel goed dat hulpverleners terughoudend zijn met diepgaand overleg met relaties van patiënten die op een dergelijke wantrouwende manier reageren en menen alles beter te weten.
Angst, bezorgdheid, wanhoop, allemaal logisch, maar alsjeblieft zeg, hou je hoofd erbij en denk na.
vrijdag 25 juli 2014 14:12
ja ok, wat dat betreft sta ik er anders tegenover dan etienne.
mijn ouders willen niet opgesloten in hun hoofd het raam uitkijken de godganse dag.
en dat wil ik ook niet hebben. maar van de andere kant wil ik ze ook zolang mogelijk bij me hebben.
maar begreep ook de zin met die week niet zoals die was geschreven, nu dus wel. dank.
toch is het niet voor iedereen mogelijk het hoofd erbij te houden in dit soort situaties.
ik ga bijv op de automatische piloot aan de slag en zet zoveel mogelijk mijn emoties uit.
maar of dat nou allemaal zo goed is....
mijn ouders willen niet opgesloten in hun hoofd het raam uitkijken de godganse dag.
en dat wil ik ook niet hebben. maar van de andere kant wil ik ze ook zolang mogelijk bij me hebben.
maar begreep ook de zin met die week niet zoals die was geschreven, nu dus wel. dank.
toch is het niet voor iedereen mogelijk het hoofd erbij te houden in dit soort situaties.
ik ga bijv op de automatische piloot aan de slag en zet zoveel mogelijk mijn emoties uit.
maar of dat nou allemaal zo goed is....
vrijdag 25 juli 2014 19:33
quote:Sri schreef op 25 juli 2014 @ 08:23:
Wat jij als eerste moet doen, TO, is stoppen met zo hysterisch te reageren en je hersens te gaan gebruiken.
Weet jij wel zeker dat jij de situatie zelf goed inschat? Als ik in je OP lees:
Ik met ma praten.
Zonder enige druk van mijn kant.
Dus als je dat echt wil .... dan ok maar ...... snap je dat je dan met week dood bent ??
dan begin ik daar toch werkelijk aan te twijfelen.
Je wantrouwt alle artsen, behalve de orthopeed, omdat die zegt wat jij wilt horen. Maar of een orthopeed nou de eerste aangewezen arts is om over een delier te oordelen?
Geloof me, TO, je hebt het de komende tijd veel te druk om te blijven hangen in ongegronde vooroordelen tegen artsen, die deels veroorzaakt worden door jouw eigen onkunde.
Verdiep je in het fenomeen delier. Laat je goed voorlichten, ga eventueel praten met iemand van maatschappelijk werk in het ziekenhuis. Bereid je voor op alles wat je de komende tijd (samen met je moeder) zal moeten regelen: thuiszorg of verpleeghuis, evt. hulpmiddelen, zorgindicaties, heel veel papierwerk.
Daar heeft je moeder veel meer aan dan een zoon die in paniek van alles loopt te roepen en bij voorbaat iedereen al wantrouwt die niet zegt wat hij wil horen.
En lees de links die je gestuurd zijn!
Sterkte, ik weet hoe moeilijk het is.
Hoi dit is de eerste reaktie waarmee ik het, hoe goed bedoeld, geheel oneens ben. De orthopeed is een arts. Hij had twijfel maar moest op deze basis de andere 2 vragen te komen.
Het fenomeen delier wordt volgend specialisten van dit in heel veel ziekenhuisen verkeerd ingeschat/behandeld <zembla mei dit jaar>
Een verzoek, nergens direct op gebaseerd, van een patient die mogelijk een delier heeft kan niet onmiddelijk op dat moment worden opgestart op basis van 2 artsen die even (half uur?) een situatie beoordelen cq inschatten.
Momenteel is ook vandaag ALLES goed !!
Enige wat ik hoor is dat ze blij is, het goed gaat maar dat ze moe wordt van "drammerige" dominee/pastoor en geestelijk verzorgenden en dat ze die niet meer wil zien.
In mijn optiek moet een "call" van iemand die <mogelijk wel/niet een delier heeft, mogelijk een beetje depressief is van ziekenhuis situatie, die wordt beoordeeld als goede kans hebbend leuk verder te kunnen leven> niet direct worden gehonoreerd.
Het zou nl omdat het om suiker ook gaat betekenen heel erg veel kans op de dood t.g.v. teveel/te weinig suiker met daarop volgend een coma.
Mijns inziens is door de behandelend artsen niet goed omgegaan met situatie.
In dit geval met die gevolgen zou er een 2 dagen of zo iets periode in moeten gaan met in die tijd diverse gesprekken en beoordelingen.
PS .... Het ziekenhuis is ok, ben er zelf 43 jr geleden aan open hart geopereerd. Maar de psychiater en geriater <sorry als ik het fout schrijf> hebben zeeeeeeer onzorgvuldig en overhaast gehandeld !!
Wat jij als eerste moet doen, TO, is stoppen met zo hysterisch te reageren en je hersens te gaan gebruiken.
Weet jij wel zeker dat jij de situatie zelf goed inschat? Als ik in je OP lees:
Ik met ma praten.
Zonder enige druk van mijn kant.
Dus als je dat echt wil .... dan ok maar ...... snap je dat je dan met week dood bent ??
dan begin ik daar toch werkelijk aan te twijfelen.
Je wantrouwt alle artsen, behalve de orthopeed, omdat die zegt wat jij wilt horen. Maar of een orthopeed nou de eerste aangewezen arts is om over een delier te oordelen?
Geloof me, TO, je hebt het de komende tijd veel te druk om te blijven hangen in ongegronde vooroordelen tegen artsen, die deels veroorzaakt worden door jouw eigen onkunde.
Verdiep je in het fenomeen delier. Laat je goed voorlichten, ga eventueel praten met iemand van maatschappelijk werk in het ziekenhuis. Bereid je voor op alles wat je de komende tijd (samen met je moeder) zal moeten regelen: thuiszorg of verpleeghuis, evt. hulpmiddelen, zorgindicaties, heel veel papierwerk.
Daar heeft je moeder veel meer aan dan een zoon die in paniek van alles loopt te roepen en bij voorbaat iedereen al wantrouwt die niet zegt wat hij wil horen.
En lees de links die je gestuurd zijn!
Sterkte, ik weet hoe moeilijk het is.
Hoi dit is de eerste reaktie waarmee ik het, hoe goed bedoeld, geheel oneens ben. De orthopeed is een arts. Hij had twijfel maar moest op deze basis de andere 2 vragen te komen.
Het fenomeen delier wordt volgend specialisten van dit in heel veel ziekenhuisen verkeerd ingeschat/behandeld <zembla mei dit jaar>
Een verzoek, nergens direct op gebaseerd, van een patient die mogelijk een delier heeft kan niet onmiddelijk op dat moment worden opgestart op basis van 2 artsen die even (half uur?) een situatie beoordelen cq inschatten.
Momenteel is ook vandaag ALLES goed !!
Enige wat ik hoor is dat ze blij is, het goed gaat maar dat ze moe wordt van "drammerige" dominee/pastoor en geestelijk verzorgenden en dat ze die niet meer wil zien.
In mijn optiek moet een "call" van iemand die <mogelijk wel/niet een delier heeft, mogelijk een beetje depressief is van ziekenhuis situatie, die wordt beoordeeld als goede kans hebbend leuk verder te kunnen leven> niet direct worden gehonoreerd.
Het zou nl omdat het om suiker ook gaat betekenen heel erg veel kans op de dood t.g.v. teveel/te weinig suiker met daarop volgend een coma.
Mijns inziens is door de behandelend artsen niet goed omgegaan met situatie.
In dit geval met die gevolgen zou er een 2 dagen of zo iets periode in moeten gaan met in die tijd diverse gesprekken en beoordelingen.
PS .... Het ziekenhuis is ok, ben er zelf 43 jr geleden aan open hart geopereerd. Maar de psychiater en geriater <sorry als ik het fout schrijf> hebben zeeeeeeer onzorgvuldig en overhaast gehandeld !!
vrijdag 25 juli 2014 19:39
quote:Sri schreef op 25 juli 2014 @ 08:25:
[...]
En dit!
Beiden ... nee is geen laster!!!
Verkeerde inschatting van een arts heeft niets te maken met of het ziekenhuis wel/niet goed is en of ze wel/niet goede procedures hebben.
Ik ben het simpelweg niet eens met het oordeel van geneeskundigen en heb recht dan op second opinion.
Dit wordt door echt iedereen om mij heen, en dat zijn niet de eerste de besten en/of populisten bevestigd.
Zeker door die genen die de wil en het karakter kennen van mijn moeder.
Nogmaals ... het ziekenhuis zelf treft voor het moment geen blaam als nu wordt gehandeld naar mijn instrukties en die zijn dat er zorgvuldiger dient te worden omgesprongen met de situatie.
PS euthanasie bijvoorbeeld wordt alleen toegestaan onder strenge voorschriften. Dit zou ook moeten gelden voor het stoppen van noodzakelijke handelingen die door hiermee te stoppen een bijna zekere dood zouden betekenen.
En mocht het als laster worden aangezien ..... nu ja dan is dat jammer. Is niet de bedoeling en zou niet zo dienen te worden beoordeeld.
[...]
En dit!
Beiden ... nee is geen laster!!!
Verkeerde inschatting van een arts heeft niets te maken met of het ziekenhuis wel/niet goed is en of ze wel/niet goede procedures hebben.
Ik ben het simpelweg niet eens met het oordeel van geneeskundigen en heb recht dan op second opinion.
Dit wordt door echt iedereen om mij heen, en dat zijn niet de eerste de besten en/of populisten bevestigd.
Zeker door die genen die de wil en het karakter kennen van mijn moeder.
Nogmaals ... het ziekenhuis zelf treft voor het moment geen blaam als nu wordt gehandeld naar mijn instrukties en die zijn dat er zorgvuldiger dient te worden omgesprongen met de situatie.
PS euthanasie bijvoorbeeld wordt alleen toegestaan onder strenge voorschriften. Dit zou ook moeten gelden voor het stoppen van noodzakelijke handelingen die door hiermee te stoppen een bijna zekere dood zouden betekenen.
En mocht het als laster worden aangezien ..... nu ja dan is dat jammer. Is niet de bedoeling en zou niet zo dienen te worden beoordeeld.
vrijdag 25 juli 2014 19:43
quote:MarianneDavids schreef op 25 juli 2014 @ 09:02:
Ik denk dat je je inderdaad beter of de praktische zaken moet gaan concentreren, hoe moet het zodra ze uit het ziekenhuis komt. Naar een revalidatiekliniek? Er zijn er verschillende in Rotterdam, je woont aan de naam van het ziekenhuis te zien in de regio. Ik kan Aafje aanbevelen maar ook het Anthonius en Pniël. Ga daarvoor snel in gesprek met een transferverpleegkundige. Ik heb iets soortgelijks meegemaakt met mijn moeder, die overigens acht jaar ouder is dan jouw moeder. Zij kwam echter in een ander ziekenhuis, ook in de regio maar véél kleiner. Ik had wel gesprekken met de artsen, ook de geriater. Soms moet je zelf achter zaken aanhollen, zeker wanneer je te maken hebt met een groot academisch ziekenhuis, hoe meer mensen, hoe sneller je communicatieproblemen kunt krijgen.
Dank voor je reaktie. Er zijn een aantal opties voor revalidatie (3 maanden) besproken met me. Spijkenisse komt geografisch het beste uit ivm bezoek buren, vriendinnen enz enz. Ikzelf en mijn vrouw hebben een auto maar veel van haar vriendenkring zijn aangewezen op openbaar vervoer danwel vervoer op maat.
Tevens in mijn kennisen kring zit een persoon die zelf 3 maand moest herstellen van een breuk en die was zeer te spreken over die zorginstelling
Ik denk dat je je inderdaad beter of de praktische zaken moet gaan concentreren, hoe moet het zodra ze uit het ziekenhuis komt. Naar een revalidatiekliniek? Er zijn er verschillende in Rotterdam, je woont aan de naam van het ziekenhuis te zien in de regio. Ik kan Aafje aanbevelen maar ook het Anthonius en Pniël. Ga daarvoor snel in gesprek met een transferverpleegkundige. Ik heb iets soortgelijks meegemaakt met mijn moeder, die overigens acht jaar ouder is dan jouw moeder. Zij kwam echter in een ander ziekenhuis, ook in de regio maar véél kleiner. Ik had wel gesprekken met de artsen, ook de geriater. Soms moet je zelf achter zaken aanhollen, zeker wanneer je te maken hebt met een groot academisch ziekenhuis, hoe meer mensen, hoe sneller je communicatieproblemen kunt krijgen.
Dank voor je reaktie. Er zijn een aantal opties voor revalidatie (3 maanden) besproken met me. Spijkenisse komt geografisch het beste uit ivm bezoek buren, vriendinnen enz enz. Ikzelf en mijn vrouw hebben een auto maar veel van haar vriendenkring zijn aangewezen op openbaar vervoer danwel vervoer op maat.
Tevens in mijn kennisen kring zit een persoon die zelf 3 maand moest herstellen van een breuk en die was zeer te spreken over die zorginstelling
vrijdag 25 juli 2014 19:50
quote:mienietjefietje schreef op 25 juli 2014 @ 09:15:
Ik vind het wel een vreemde aanpak van de artsen. Ik heb meegemaakt dat een familielid met een triple bypass, falende nieren, falende hartkleppen en daardoor vocht in de longen, 3 weken op de ICU in een coma, er nog bovenop wordt geholpen terwijl ze echt zo dement is dat ze haar eigen man niet meer herkent. Steeds als het slecht ging werd de familie gevraagd of ze nog moesten reanimeren. (Zelf was ik daar tegen i.v.m. de dementie, maar ik gaf geen mening want aangetrouwd). Elke keer heeft haar man gezegd dat ze gereanimeerd wil worden en dat is ook 3x gebeurd. De patient zelf had geen mening die kon ook niet gevraagd worden i.v.m. een delier wat zo erg was dat ze zelf dacht dat ze op schiphol verbleef in plaats van ziekenhuis.
Inzake reanimatie was men vergeten voor de operatie (30 uur na binnenkomt en nog volledig toerekenings vatbaar) dit aan haar te vragen. Na de operatie en constatering van het delier werd dit aan mij gevraagd. Let wel....... via te telefoon !!!!! Dit terwijl ik vertelde bij opname van de telefoon dat ik onderweg was en er met 20 minuten zou zijn.
Wat dan in je omgaat als je, terwijl operatie goed verlopen is, zonder te worden voorbereid deze vraag krijgt.
Mijn antwoord op de vraag is niet interessant
Wel interessant en schokkend is de handelswijze van woensdag tot donderdag tot ik moeders gesproken had.
Het feit dat ze van niet weet, het feit dat ze vertelde nu alles weer in gang is gezet dat ze vervelend was geweest tegen verpleging maar ook daarvan niets weet is toch voldoende ???
Ongeloofelijk wat de psychiater en chiriater hebben beslist.
Denk dat die terug de schoolbanken in moeten nu het fenomeen delier meer bekendheid heeft als bv 20, 30 jaar geleden
zie uitzending zempla op programma gemist. Mijn vader ziet spoken
Ik vind het wel een vreemde aanpak van de artsen. Ik heb meegemaakt dat een familielid met een triple bypass, falende nieren, falende hartkleppen en daardoor vocht in de longen, 3 weken op de ICU in een coma, er nog bovenop wordt geholpen terwijl ze echt zo dement is dat ze haar eigen man niet meer herkent. Steeds als het slecht ging werd de familie gevraagd of ze nog moesten reanimeren. (Zelf was ik daar tegen i.v.m. de dementie, maar ik gaf geen mening want aangetrouwd). Elke keer heeft haar man gezegd dat ze gereanimeerd wil worden en dat is ook 3x gebeurd. De patient zelf had geen mening die kon ook niet gevraagd worden i.v.m. een delier wat zo erg was dat ze zelf dacht dat ze op schiphol verbleef in plaats van ziekenhuis.
Inzake reanimatie was men vergeten voor de operatie (30 uur na binnenkomt en nog volledig toerekenings vatbaar) dit aan haar te vragen. Na de operatie en constatering van het delier werd dit aan mij gevraagd. Let wel....... via te telefoon !!!!! Dit terwijl ik vertelde bij opname van de telefoon dat ik onderweg was en er met 20 minuten zou zijn.
Wat dan in je omgaat als je, terwijl operatie goed verlopen is, zonder te worden voorbereid deze vraag krijgt.
Mijn antwoord op de vraag is niet interessant
Wel interessant en schokkend is de handelswijze van woensdag tot donderdag tot ik moeders gesproken had.
Het feit dat ze van niet weet, het feit dat ze vertelde nu alles weer in gang is gezet dat ze vervelend was geweest tegen verpleging maar ook daarvan niets weet is toch voldoende ???
Ongeloofelijk wat de psychiater en chiriater hebben beslist.
Denk dat die terug de schoolbanken in moeten nu het fenomeen delier meer bekendheid heeft als bv 20, 30 jaar geleden
zie uitzending zempla op programma gemist. Mijn vader ziet spoken
vrijdag 25 juli 2014 19:57
quote:merano schreef op 25 juli 2014 @ 10:30:
Ik mis hier uitizichtloos, ondraaglijk lijden.
Als daarvan geen sprake is kan euthanasie toch nooit de bedoeling zijn?
Ik vind dit wel een naar verhaal. Mijn oude vader heeft vasculaire dementie en kan zo nu en dan irrationele dingen zeggen, terwijl hij op andere momenten geestelijk heel capabel is/lijkt.
Ik mag toch hopen dat als hij ooit in het ziekenhuis wordt opgenomen (wat ongeacht de reden ontregelend werkt op oudere leeftijd) artsen ook met ons als kinderen overleggen en niet alleen van zijn input uitgaan.
Dank voor je reaktie.
Nee dit zou geen euthenasie zijn maar wel iets wat er dicht bij komt. Maar dat even terzijde.
Situatie is totaal niet uitzichtloos, wel zorgelijk vanwege al 40 jaar of meer een zwak hart. En ja er zijn meer kwaaltjes maar die waren er een maand geleden, voor de val ook al.
Gisteren was ze bang/verrast over het stoppen. Verkeerd begrepen had ze het over.
Vandaag tegen mij, mijn vrouw heel opgetogen en monter. Ik moest een rekening niet vergeten te betalen die niet automatish liep, De koelkast en vriezer moesten we maar plunderen want weggooien was zonde en zou nog paar maand duren voordat ze weer naar huis zou gaan.
enz enz enz
Nu net telefoontje gehad van voorganger (ikzelf ben niet echt gelovig zij wel) of ik huttekase mee kon nemen want dat hadden ze niet in ziekenhuis. Ik bedoel maar.....
Vandaar mijn wanhoop en woede naar situatie van gisteren.
Ja behandeling met haar goedkeuring weer gestart maar volgende x doen ze weer het zelfde .... zonder overleg met mij als dat de wens is van (mijn soms !!! verwarde) moeder.
En toen ontplofte ik en ging op dit forum.
Ik mis hier uitizichtloos, ondraaglijk lijden.
Als daarvan geen sprake is kan euthanasie toch nooit de bedoeling zijn?
Ik vind dit wel een naar verhaal. Mijn oude vader heeft vasculaire dementie en kan zo nu en dan irrationele dingen zeggen, terwijl hij op andere momenten geestelijk heel capabel is/lijkt.
Ik mag toch hopen dat als hij ooit in het ziekenhuis wordt opgenomen (wat ongeacht de reden ontregelend werkt op oudere leeftijd) artsen ook met ons als kinderen overleggen en niet alleen van zijn input uitgaan.
Dank voor je reaktie.
Nee dit zou geen euthenasie zijn maar wel iets wat er dicht bij komt. Maar dat even terzijde.
Situatie is totaal niet uitzichtloos, wel zorgelijk vanwege al 40 jaar of meer een zwak hart. En ja er zijn meer kwaaltjes maar die waren er een maand geleden, voor de val ook al.
Gisteren was ze bang/verrast over het stoppen. Verkeerd begrepen had ze het over.
Vandaag tegen mij, mijn vrouw heel opgetogen en monter. Ik moest een rekening niet vergeten te betalen die niet automatish liep, De koelkast en vriezer moesten we maar plunderen want weggooien was zonde en zou nog paar maand duren voordat ze weer naar huis zou gaan.
enz enz enz
Nu net telefoontje gehad van voorganger (ikzelf ben niet echt gelovig zij wel) of ik huttekase mee kon nemen want dat hadden ze niet in ziekenhuis. Ik bedoel maar.....
Vandaar mijn wanhoop en woede naar situatie van gisteren.
Ja behandeling met haar goedkeuring weer gestart maar volgende x doen ze weer het zelfde .... zonder overleg met mij als dat de wens is van (mijn soms !!! verwarde) moeder.
En toen ontplofte ik en ging op dit forum.
vrijdag 25 juli 2014 20:03
quote:waterval70 schreef op vrijdag 25 juli 2014 07:37 Ja, dit kan. Gebeurt wel vaker. helaas.
Mijn oude buurvrouw ging ziekenhuis in met knieklachten. Een week later dood. Ziekenhuis had de morfinepomp omhoog gezet....Ik zie hun zoon nog totaal verbouwereerd aan de deur staan. Zij wisten van niks, dachten dat het voor de genezing was.
Ehhhh.... Wat suggereer je hier nou? Dat ze de morfinepomp omhoog hebbem gezet om die mevrouw van het leven te beroven?!
De wildste verhalen gaan de rondte, maar dit soort praat is echt klinkklare onzin, bovendien een vreselijk onvolledig verhaal.
Hou gewoon je mond als je niks weet en niks snapt van ziekenhuiszorg.
Mijn oude buurvrouw ging ziekenhuis in met knieklachten. Een week later dood. Ziekenhuis had de morfinepomp omhoog gezet....Ik zie hun zoon nog totaal verbouwereerd aan de deur staan. Zij wisten van niks, dachten dat het voor de genezing was.
Ehhhh.... Wat suggereer je hier nou? Dat ze de morfinepomp omhoog hebbem gezet om die mevrouw van het leven te beroven?!
De wildste verhalen gaan de rondte, maar dit soort praat is echt klinkklare onzin, bovendien een vreselijk onvolledig verhaal.
Hou gewoon je mond als je niks weet en niks snapt van ziekenhuiszorg.
vrijdag 25 juli 2014 20:03
quote:Sri schreef op 25 juli 2014 @ 11:01:
Merano, ik heb gelukkig niet anders meegemaakt dan een zeer regelmatig, erg prettig overleg met de artsen, verpleegkundigen en andere hulpverleners van mijn vader.
Ook hij heeft momenten van grote afwezigheid, zeker aan het eind van de dag, en (zeer grote) helderheid; hij is dan ook wanneer mogelijk bij dat overleg betrokken. Af en toe kan het lastig zijn om geen beslissingen voor hem en over hem, maar door hem te laten nemen. Af en toe ontkom je niet aan ingrijpen of sturen als zijn wensen irreëel worden, maar tot nu toe zijn we daar goed uitgekomen
Ik ben nog geen hulpverlener tegengekomen die buiten mijn zussen en mij om beslissingen over mijn vader heeft genomen.
Hoi juist dat laatste deel van je post heeft mij in WOEDE en WANHOOP doen komen.
Als het haar echte diepe wens is ga ik er, met pijn in mijn hart, in mee maar ik wil beslist gekend worden zolang niet is bewezen door ook een onafhankelijk arts dat ze geen delier meer heeft (soms)
Zo niet .... Simpel ik heb ziekenhuis verboden zonder overleg iets te doen als ze gedaan hebben.
Doen ze dat wel ..... ik ga tot het gaatje !!!
Mijn vader is met medeweten van mij en mijn moeder bijna 20 jr geleden op passieve manier iets sneller heen gegaan. Die situatie hebben we beiden het heel moeilijk mee gehad maar wat totaal uitzichtloos en de man had veel pijn.
Dit gebeurde na dagen van overleg en door een <bewuste?> handeling van arts om morfinte teveel toe te dienen.
Maar we waren het er, na paar dagen denken overleg mee eens en hebben groen licht gegeven
Merano, ik heb gelukkig niet anders meegemaakt dan een zeer regelmatig, erg prettig overleg met de artsen, verpleegkundigen en andere hulpverleners van mijn vader.
Ook hij heeft momenten van grote afwezigheid, zeker aan het eind van de dag, en (zeer grote) helderheid; hij is dan ook wanneer mogelijk bij dat overleg betrokken. Af en toe kan het lastig zijn om geen beslissingen voor hem en over hem, maar door hem te laten nemen. Af en toe ontkom je niet aan ingrijpen of sturen als zijn wensen irreëel worden, maar tot nu toe zijn we daar goed uitgekomen
Ik ben nog geen hulpverlener tegengekomen die buiten mijn zussen en mij om beslissingen over mijn vader heeft genomen.
Hoi juist dat laatste deel van je post heeft mij in WOEDE en WANHOOP doen komen.
Als het haar echte diepe wens is ga ik er, met pijn in mijn hart, in mee maar ik wil beslist gekend worden zolang niet is bewezen door ook een onafhankelijk arts dat ze geen delier meer heeft (soms)
Zo niet .... Simpel ik heb ziekenhuis verboden zonder overleg iets te doen als ze gedaan hebben.
Doen ze dat wel ..... ik ga tot het gaatje !!!
Mijn vader is met medeweten van mij en mijn moeder bijna 20 jr geleden op passieve manier iets sneller heen gegaan. Die situatie hebben we beiden het heel moeilijk mee gehad maar wat totaal uitzichtloos en de man had veel pijn.
Dit gebeurde na dagen van overleg en door een <bewuste?> handeling van arts om morfinte teveel toe te dienen.
Maar we waren het er, na paar dagen denken overleg mee eens en hebben groen licht gegeven
vrijdag 25 juli 2014 20:05
quote:Sim69 schreef op 25 juli 2014 @ 11:21:
Ik kan me de wanhoop/frustratie van TO goed voorstellen. Hij kent zijn moeder beter dan de betrokken artsen. Voor hun is het een momentopname. Als hetgeen gebeurt dan niet overeenkomt met zoals je je moeder kent dan gaan er -volkomen terecht- alarmbellen rinkelen.
Wat een "wetenschappelijk onderbouwde" lulkoek, die Delier-o-meter. Score van minder dan 3, geen delier?
Stel je ziet/hoort dingen die er niet zijn. "Ja hoor, dokter, stoppen met alle medicatie is prima, Elvis zegt dat het heel gezellig is in het paradijs, hij ziet er nog net zo uit als in mijn jeugd ook". Neem je zo iemand serieus? Tsja, scoort maar 1 op de Delier-o-meter, dus zal wel toerekeningsvatbaar zijn... Lekker veilige keuze ook, als later blijkt dat er toch wat aan de hand was. "Ja, maar ze scoorde maar 1, en Elvis was het er ook mee eens"...
TO, je hebt groot gelijk dat je hier je vraagtekens bij zet. Niet elke situatie is in een checklist te vangen.dank
Ik kan me de wanhoop/frustratie van TO goed voorstellen. Hij kent zijn moeder beter dan de betrokken artsen. Voor hun is het een momentopname. Als hetgeen gebeurt dan niet overeenkomt met zoals je je moeder kent dan gaan er -volkomen terecht- alarmbellen rinkelen.
Wat een "wetenschappelijk onderbouwde" lulkoek, die Delier-o-meter. Score van minder dan 3, geen delier?
Stel je ziet/hoort dingen die er niet zijn. "Ja hoor, dokter, stoppen met alle medicatie is prima, Elvis zegt dat het heel gezellig is in het paradijs, hij ziet er nog net zo uit als in mijn jeugd ook". Neem je zo iemand serieus? Tsja, scoort maar 1 op de Delier-o-meter, dus zal wel toerekeningsvatbaar zijn... Lekker veilige keuze ook, als later blijkt dat er toch wat aan de hand was. "Ja, maar ze scoorde maar 1, en Elvis was het er ook mee eens"...
TO, je hebt groot gelijk dat je hier je vraagtekens bij zet. Niet elke situatie is in een checklist te vangen.dank
vrijdag 25 juli 2014 20:10
quote:etienne@2007 schreef op 25 juli 2014 @ 19:33:
[...]
Hoi dit is de eerste reaktie waarmee ik het, hoe goed bedoeld, geheel oneens ben. De orthopeed is een arts. Hij had twijfel maar moest op deze basis de andere 2 vragen te komen.
Hebben de psychiater en de geriater zich als arts al uitgelaten over de technische kanten van de bovenbeenbreuk van je moeder? Nee? Dat dacht ik al. Op de rest van dit statement ga ik niet in, want dat is geheel onbegrijpelijk.
Jij wilt per se gelijk hebben. Je loopt een enorm risico daarmee de verkeerde beslissingen voor je moeder af te dwingen en de zaken voor haar oneindig veel moeilijker te maken dan nodig is.
Maar voor ik mijn vorige posts ga herhalen: ga vooral je goddelijke gang. Ik ben alleen intens dankbaar dat ik je moeder niet ben. Verwar ego niet met liefde.
[...]
Hoi dit is de eerste reaktie waarmee ik het, hoe goed bedoeld, geheel oneens ben. De orthopeed is een arts. Hij had twijfel maar moest op deze basis de andere 2 vragen te komen.
Hebben de psychiater en de geriater zich als arts al uitgelaten over de technische kanten van de bovenbeenbreuk van je moeder? Nee? Dat dacht ik al. Op de rest van dit statement ga ik niet in, want dat is geheel onbegrijpelijk.
Jij wilt per se gelijk hebben. Je loopt een enorm risico daarmee de verkeerde beslissingen voor je moeder af te dwingen en de zaken voor haar oneindig veel moeilijker te maken dan nodig is.
Maar voor ik mijn vorige posts ga herhalen: ga vooral je goddelijke gang. Ik ben alleen intens dankbaar dat ik je moeder niet ben. Verwar ego niet met liefde.
vrijdag 25 juli 2014 20:13
quote:WellieB schreef op 25 juli 2014 @ 20:03:
[...]
Ehhhh.... Wat suggereer je hier nou? Dat ze de morfinepomp omhoog hebbem gezet om die mevrouw van het leven te beroven?!
De wildste verhalen gaan de rondte, maar dit soort praat is echt klinkklare onzin, bovendien een vreselijk onvolledig verhaal.
Hou gewoon je mond als je niks weet en niks snapt van ziekenhuiszorg.
Volgens mij heb een meer dan gemiddelde kennis van ziekenhuiszorg. EN daardoor ook alles wat mis gaat.
Dream on als je denkt dat mensen altijd respectvol etc behandeld worden.
[...]
Ehhhh.... Wat suggereer je hier nou? Dat ze de morfinepomp omhoog hebbem gezet om die mevrouw van het leven te beroven?!
De wildste verhalen gaan de rondte, maar dit soort praat is echt klinkklare onzin, bovendien een vreselijk onvolledig verhaal.
Hou gewoon je mond als je niks weet en niks snapt van ziekenhuiszorg.
Volgens mij heb een meer dan gemiddelde kennis van ziekenhuiszorg. EN daardoor ook alles wat mis gaat.
Dream on als je denkt dat mensen altijd respectvol etc behandeld worden.
vrijdag 25 juli 2014 20:14
quote:Ikbenanoniem schreef op 25 juli 2014 @ 13:04:
TO, als jij tegen je moeder net zo van leer bent getrokken als in dit topic, dan kan ik me zo indenken dat je moeder zich zwaar onder druk gezet voelt en wellicht haar echte mening over doorgaan of stoppen met behandelen niet durft te geven.
Ik snap dat je als kind geen ouder wilt verliezen en alles graag als positief wilt zien (blij met een ijsje, blij met bezoek, etc), maar feit is wel dat je moeder behoorlijk op leeftijd is en met veel kwalen kampt.
Feit is ook dat de mensen in het ziekenhuis haar 24/7 zien en dat jij de momentopnames hebt.
Misschien toch maar eens nadenken of jij je moeder de ruimte laat om haar eigen keuzes te maken of dat je gigantisch over haar heenwalst met jouw mening en jouw wantrouwen tegen artsen.
Mijn hele recente ervaring is dat er in het ziekenhuis uiterst zorgvuldig wordt omgegaan met hele zieke mensen en dat er vele toetsingsmomenten vooraf gaan op de vraag doorgaan of afzien van medisch handelen. Ze stoppen echt niet met behandelen als een patient 1x roept dat ze het zat is.
En realiseer je wel: jij komt op bezoek, maar je moeder moet de gevolgen van al haar kwalen dragen. Revalideren is op die leeftijd een hele klus en vaak is een breuk op hoge leeftijd het begin van ellende en het einde.
Bekijk je eigen motieven nog eens grondig en ga dan een open gesprek aan met je moeder en haar artsen.
, want ik begrijp goed dat dit een moeilijke situatie voor je is.
Lees even andere rekaties op post van mensen (nadat je dit schreef).
Nee ik ben totaal niet van leer getrokken in mijn kleine gesprekje met haar!! Maar nu voor tweede keer !!!! is men totaal onzorgvuldig geweest !!! Daarom mijn woede naar de artsen en door het niet geven van excuus mijn van leer trekken in forum.
Ze moeten hun fouten durven erkennen <niet vragen in eerste 30 uur voorafgaande aan operatie met risiko op delier wel/niet reanimeren, mij dit via telefoon plomp verloren vragen, bij eerste vraag van moeder stoppen met alle medicatie>
Stop de persen ... nalatigheid !!!!!
Excuus op zijn plaats
Toezegging altijd overleg met mij.
Ik heb hen aangegeven dat als ik ervan overtuigd ben dat dit haar wens is (doodgaan) dat ik niets in de weg zal leggen op voorwaarde dat ik ervan overtuigd ben dat het haar wens is. En niet van een moment opname maar over een bedenk periode van 2 of 3 dagen zonder twijfel
TO, als jij tegen je moeder net zo van leer bent getrokken als in dit topic, dan kan ik me zo indenken dat je moeder zich zwaar onder druk gezet voelt en wellicht haar echte mening over doorgaan of stoppen met behandelen niet durft te geven.
Ik snap dat je als kind geen ouder wilt verliezen en alles graag als positief wilt zien (blij met een ijsje, blij met bezoek, etc), maar feit is wel dat je moeder behoorlijk op leeftijd is en met veel kwalen kampt.
Feit is ook dat de mensen in het ziekenhuis haar 24/7 zien en dat jij de momentopnames hebt.
Misschien toch maar eens nadenken of jij je moeder de ruimte laat om haar eigen keuzes te maken of dat je gigantisch over haar heenwalst met jouw mening en jouw wantrouwen tegen artsen.
Mijn hele recente ervaring is dat er in het ziekenhuis uiterst zorgvuldig wordt omgegaan met hele zieke mensen en dat er vele toetsingsmomenten vooraf gaan op de vraag doorgaan of afzien van medisch handelen. Ze stoppen echt niet met behandelen als een patient 1x roept dat ze het zat is.
En realiseer je wel: jij komt op bezoek, maar je moeder moet de gevolgen van al haar kwalen dragen. Revalideren is op die leeftijd een hele klus en vaak is een breuk op hoge leeftijd het begin van ellende en het einde.
Bekijk je eigen motieven nog eens grondig en ga dan een open gesprek aan met je moeder en haar artsen.
, want ik begrijp goed dat dit een moeilijke situatie voor je is.
Lees even andere rekaties op post van mensen (nadat je dit schreef).
Nee ik ben totaal niet van leer getrokken in mijn kleine gesprekje met haar!! Maar nu voor tweede keer !!!! is men totaal onzorgvuldig geweest !!! Daarom mijn woede naar de artsen en door het niet geven van excuus mijn van leer trekken in forum.
Ze moeten hun fouten durven erkennen <niet vragen in eerste 30 uur voorafgaande aan operatie met risiko op delier wel/niet reanimeren, mij dit via telefoon plomp verloren vragen, bij eerste vraag van moeder stoppen met alle medicatie>
Stop de persen ... nalatigheid !!!!!
Excuus op zijn plaats
Toezegging altijd overleg met mij.
Ik heb hen aangegeven dat als ik ervan overtuigd ben dat dit haar wens is (doodgaan) dat ik niets in de weg zal leggen op voorwaarde dat ik ervan overtuigd ben dat het haar wens is. En niet van een moment opname maar over een bedenk periode van 2 of 3 dagen zonder twijfel
vrijdag 25 juli 2014 20:21
quote:Sri schreef op 25 juli 2014 @ 13:59:
Het gaat er niet om dat TO tegen zijn moeder 'over de rooie gaat', want dat zal best meevallen, maar dat hij haar de stress in laat schieten door haar voor te houden dat ze binnen een week dood is als ze niet... maar zonder enige druk van zijn kant, hoor. Dat vind ik kwalijk. Stress is wel het allerlaatste dat zijn moeder op het ogenblik kan gebruiken.
Ik ben ervan overtuigd dat er in verreweg de meeste gevallen zeer zorgvuldig gehandeld en geoordeeld wordt door hulpverleners. Je mag dan zelf je ouder(s) beter kennen, maar dat wil niet zeggen dat je de medische kennis hebt om over hun toestand en hun daaruit voortkomende reacties te kunnen oordelen.
TO weet niet hoe een delier werkt, verbindt conclusies aan het feit dat zijn moeder een dag daarvoor een vogel had gezien en maakt daar blijkbaar uit op dat zij blijvend wilsonbekwaam is.
Bovendien stelt hij dat híj wel bepaalt of zijn moeder iets begrijpt of niet.
Ik begrijp heel goed dat hulpverleners terughoudend zijn met diepgaand overleg met relaties van patiënten die op een dergelijke wantrouwende manier reageren en menen alles beter te weten.
Angst, bezorgdheid, wanhoop, allemaal logisch, maar alsjeblieft zeg, hou je hoofd erbij en denk na.
SRI ik weet best veel want breed georienteerd enz. Vergeef me mijn taalvouten want dat weet ik is dislectie en kan niet alles nu meerdere malen na kijken
Nee verre van het ik met ma gesproken over als je stopt ga je dood. Alleen gevraagd .... heb je dat echt gezecht ???
In de protocollen is dit ziekenhuis net als alle andere ZEER zorgvuldig. Val daar dan ook niet op terug svp.
Het blijft mensenwerk en mensen maken helaas fouten.
Ja ik denk beter te weten als welke arts die haar 20 minuten spreekt hoe ze in haar hoofd in elkaar steekt.
Ze een arst zou pas mijn gelijke kunnen zijn <psygish> als hij al haar achtergronden/angsten etc kent <oorlog / rotterdam / enz enz > Hij heeft ervoor geleerd, ik heb aan haar borst gezeten en daarna 48 jaar haar meegemaakt in goede en slechte tijden.
dus .... wij moeten het met elkaar eens zijn voordat dusdanig drastische beslissingen worden genomen. Worden we het niet eens dan is het simpel. Second opinion
Dat is zorgvuldigheid
Het gaat er niet om dat TO tegen zijn moeder 'over de rooie gaat', want dat zal best meevallen, maar dat hij haar de stress in laat schieten door haar voor te houden dat ze binnen een week dood is als ze niet... maar zonder enige druk van zijn kant, hoor. Dat vind ik kwalijk. Stress is wel het allerlaatste dat zijn moeder op het ogenblik kan gebruiken.
Ik ben ervan overtuigd dat er in verreweg de meeste gevallen zeer zorgvuldig gehandeld en geoordeeld wordt door hulpverleners. Je mag dan zelf je ouder(s) beter kennen, maar dat wil niet zeggen dat je de medische kennis hebt om over hun toestand en hun daaruit voortkomende reacties te kunnen oordelen.
TO weet niet hoe een delier werkt, verbindt conclusies aan het feit dat zijn moeder een dag daarvoor een vogel had gezien en maakt daar blijkbaar uit op dat zij blijvend wilsonbekwaam is.
Bovendien stelt hij dat híj wel bepaalt of zijn moeder iets begrijpt of niet.
Ik begrijp heel goed dat hulpverleners terughoudend zijn met diepgaand overleg met relaties van patiënten die op een dergelijke wantrouwende manier reageren en menen alles beter te weten.
Angst, bezorgdheid, wanhoop, allemaal logisch, maar alsjeblieft zeg, hou je hoofd erbij en denk na.
SRI ik weet best veel want breed georienteerd enz. Vergeef me mijn taalvouten want dat weet ik is dislectie en kan niet alles nu meerdere malen na kijken
Nee verre van het ik met ma gesproken over als je stopt ga je dood. Alleen gevraagd .... heb je dat echt gezecht ???
In de protocollen is dit ziekenhuis net als alle andere ZEER zorgvuldig. Val daar dan ook niet op terug svp.
Het blijft mensenwerk en mensen maken helaas fouten.
Ja ik denk beter te weten als welke arts die haar 20 minuten spreekt hoe ze in haar hoofd in elkaar steekt.
Ze een arst zou pas mijn gelijke kunnen zijn <psygish> als hij al haar achtergronden/angsten etc kent <oorlog / rotterdam / enz enz > Hij heeft ervoor geleerd, ik heb aan haar borst gezeten en daarna 48 jaar haar meegemaakt in goede en slechte tijden.
dus .... wij moeten het met elkaar eens zijn voordat dusdanig drastische beslissingen worden genomen. Worden we het niet eens dan is het simpel. Second opinion
Dat is zorgvuldigheid
vrijdag 25 juli 2014 20:24
quote:WellieB schreef op 25 juli 2014 @ 20:03:
[...]
Ehhhh.... Wat suggereer je hier nou? Dat ze de morfinepomp omhoog hebbem gezet om die mevrouw van het leven te beroven?!
De wildste verhalen gaan de rondte, maar dit soort praat is echt klinkklare onzin, bovendien een vreselijk onvolledig verhaal.
Hou gewoon je mond als je niks weet en niks snapt van ziekenhuiszorg.
Wellie, ja misschien ongefundeerd enz enz maar er worden heus fouten gemaakt !!! Ik heb hiervoor helaas de bewijzen.
Die fouten wordne gemaakt want we zijn mensen.
Nooit bewust enne ja misschien was het verhaal waarop je reageerde wel iets van < te ver weg > maar ik begrijp emotie.
Die / dat moet kunnen
[...]
Ehhhh.... Wat suggereer je hier nou? Dat ze de morfinepomp omhoog hebbem gezet om die mevrouw van het leven te beroven?!
De wildste verhalen gaan de rondte, maar dit soort praat is echt klinkklare onzin, bovendien een vreselijk onvolledig verhaal.
Hou gewoon je mond als je niks weet en niks snapt van ziekenhuiszorg.
Wellie, ja misschien ongefundeerd enz enz maar er worden heus fouten gemaakt !!! Ik heb hiervoor helaas de bewijzen.
Die fouten wordne gemaakt want we zijn mensen.
Nooit bewust enne ja misschien was het verhaal waarop je reageerde wel iets van < te ver weg > maar ik begrijp emotie.
Die / dat moet kunnen
