Gezondheid
alle pijlers
Leven met pijn gaat verder, met uitleg over de salamiworst.
donderdag 3 juli 2014 19:02
In dit topic praten we over ons leven met pijn, wat dat met ons doet en waar we in het dagelijks leven tegenaan lopen. Iedereen is welkom, om mee te lezen, mee te schrijven of af en toe binnen te vallen.
De klachten van de dames, die hier tot nu toe schreven, lopen uiteen. De oorzaken ook. Toch hebben we voor een deel te maken met dezelfde frustraties, valkuilen en zo zoeken we vangnetten. Vaak schrijven we ook gewoon onze frustraties van ons af en steunen we elkaar.
Zo kwam iemand met het voorbeeld: Leven met pijn en vooral gebrek aan energie, is als het eten van een salamiworst: eet je de worst in één keer op, dan word je naar alle waarschijnlijkheid misselijk. Maar eet je de worst plakje voor plakje over verschillende dagen, dan geniet je ervan.
Zo is het met ons leven ook. We delen onze activiteiten in in 'plakjes', niet teveel ineens, zodat we niet teveel teruggefloten worden door ons lichaam. Zodat we niet de ene dag genieten van een overheerlijke salamiworst, om de volgende dagen misselijk in bed of op de bank te liggen.
Hier een link naar het vorige topic
De klachten van de dames, die hier tot nu toe schreven, lopen uiteen. De oorzaken ook. Toch hebben we voor een deel te maken met dezelfde frustraties, valkuilen en zo zoeken we vangnetten. Vaak schrijven we ook gewoon onze frustraties van ons af en steunen we elkaar.
Zo kwam iemand met het voorbeeld: Leven met pijn en vooral gebrek aan energie, is als het eten van een salamiworst: eet je de worst in één keer op, dan word je naar alle waarschijnlijkheid misselijk. Maar eet je de worst plakje voor plakje over verschillende dagen, dan geniet je ervan.
Zo is het met ons leven ook. We delen onze activiteiten in in 'plakjes', niet teveel ineens, zodat we niet teveel teruggefloten worden door ons lichaam. Zodat we niet de ene dag genieten van een overheerlijke salamiworst, om de volgende dagen misselijk in bed of op de bank te liggen.
Hier een link naar het vorige topic
Later is nu
maandag 24 november 2014 13:53
Heel herkenbaar dat er altijd nog vuile plekjes te vinden zijn. Het is wel altijd leuk om te doen Ik ben echt een kleuter, alles wat met water te maken heeft en waarmee je kan kledderen is awsome
En auto wassen is zeker beweging toch, nog altijd beter dan naar de wasserette te rijden en daar schoon uit rijden
(dat doe ik dus wel in de winter hoor, sjjjttt)
En auto wassen is zeker beweging toch, nog altijd beter dan naar de wasserette te rijden en daar schoon uit rijden
(dat doe ik dus wel in de winter hoor, sjjjttt)
maandag 24 november 2014 16:16
Dank voor warm medeleven en adviezen. Maar ik vraag me af: waarom stuurt iedereen je meteen naar een huisarts of therapeut? Is het tegenwoordig niet meer gewenst als je gewoon door je verdriet gaat? Moet het meteen begeleid worden? Want in welke wijsheid vindt een ander dat het kennelijk te lang duurt of te hevig is?
Om wat vragen te beantwoorden: het overlijden was precies 2 jaar geleden. Ik heb in 2013 het huis opgeruimd en in 2014 een nieuw huis gezocht en gevonden. Net verkast. Heel druk geweest met alles. Geen kinderen. Eigen bedrijf. Werk thuis en bij opdrachtgevers.
Zit niet de hele dag thuis. Doe wat ik wil, maar er zijn soms dagen dat ik niets wil. En ik vind dat dat ook mag. Als ik geen deadline of werkdruk heb, mag ik van mezelf de gordijnen dicht houden en doen alsof ik niet thuis ben. Ik ga er alleen uit voor mijn beesten, dat vind ik fijn. En ik wandel liever anderhalf of twee uur aan een stuk, dan versnipperd.
Maar waarom moet ik dan hulp zoeken? Ik dacht: ik schrijf hier van van me af, misschien tref ik iemand die hetzelfde heeft doorgemaakt of doormaakt. Maar misschien moet ik dan hier toch maar niet zijn. En nee. Ik ga nooit naar de huisarts. Pas als ik halfdood neerval, dan kan het niet anders. Maar de ervaring van de ziekteperiode van echtgenoot heeft me voor altijd doen voornemen: nooit meer naar een huisarts. Die gasten weten echt helemaal niks.
Verdriet is iets dat moet slijten. En soms wil je wel eens tegen iemand aan leuteren. Anoniem. Want ik ben niet zo van het etaleren van mijn gevoelens tegenover dierbaren.
Ik ben gewoon verbaasd over de bewegingen die deze emoties maken. Hoe ik er op reageer, hoe het proces verloopt. Hoe het toen het net gebeurd was, minder hard leek door te komen. Maar ik was waarschijnlijk veel te druk met alles. Om die pijn te negeren. Maar negeren werkt dus niet. Het komt als een boemerang weer terug.
Ik kom er wel uit. Een keer.
Om wat vragen te beantwoorden: het overlijden was precies 2 jaar geleden. Ik heb in 2013 het huis opgeruimd en in 2014 een nieuw huis gezocht en gevonden. Net verkast. Heel druk geweest met alles. Geen kinderen. Eigen bedrijf. Werk thuis en bij opdrachtgevers.
Zit niet de hele dag thuis. Doe wat ik wil, maar er zijn soms dagen dat ik niets wil. En ik vind dat dat ook mag. Als ik geen deadline of werkdruk heb, mag ik van mezelf de gordijnen dicht houden en doen alsof ik niet thuis ben. Ik ga er alleen uit voor mijn beesten, dat vind ik fijn. En ik wandel liever anderhalf of twee uur aan een stuk, dan versnipperd.
Maar waarom moet ik dan hulp zoeken? Ik dacht: ik schrijf hier van van me af, misschien tref ik iemand die hetzelfde heeft doorgemaakt of doormaakt. Maar misschien moet ik dan hier toch maar niet zijn. En nee. Ik ga nooit naar de huisarts. Pas als ik halfdood neerval, dan kan het niet anders. Maar de ervaring van de ziekteperiode van echtgenoot heeft me voor altijd doen voornemen: nooit meer naar een huisarts. Die gasten weten echt helemaal niks.
Verdriet is iets dat moet slijten. En soms wil je wel eens tegen iemand aan leuteren. Anoniem. Want ik ben niet zo van het etaleren van mijn gevoelens tegenover dierbaren.
Ik ben gewoon verbaasd over de bewegingen die deze emoties maken. Hoe ik er op reageer, hoe het proces verloopt. Hoe het toen het net gebeurd was, minder hard leek door te komen. Maar ik was waarschijnlijk veel te druk met alles. Om die pijn te negeren. Maar negeren werkt dus niet. Het komt als een boemerang weer terug.
Ik kom er wel uit. Een keer.
Quod erit
maandag 24 november 2014 16:20
maandag 24 november 2014 16:20
Ersza,
uiteraard ben je hier van harte welkom, ook jij hebt pijn, al is het in een andere vorm dan wij hier over het algemeen ervaren.
Ik weet dat er op viva meer vrouwen schrijven die weduwe zijn. Misschien vind je bij hen meer herkenning. Dan zitten ze eerder op de pijler psyche dan bij gezondheid.
Waarom open je anders daar geen eigen topic? Ik ben ervan overtuigd dat er veel herkenning komt. Meer dan wij je hier kunnen bieden denk ik. Maar nogmaals, uiteraard ben je hier welkom. En een knuffel.
uiteraard ben je hier van harte welkom, ook jij hebt pijn, al is het in een andere vorm dan wij hier over het algemeen ervaren.
Ik weet dat er op viva meer vrouwen schrijven die weduwe zijn. Misschien vind je bij hen meer herkenning. Dan zitten ze eerder op de pijler psyche dan bij gezondheid.
Waarom open je anders daar geen eigen topic? Ik ben ervan overtuigd dat er veel herkenning komt. Meer dan wij je hier kunnen bieden denk ik. Maar nogmaals, uiteraard ben je hier welkom. En een knuffel.
maandag 24 november 2014 16:25
Ersza: Misschien hebben wij het dan verkeerd begrepen, ik dacht nl dat je in een depressie zat.
Wellicht is het voor jou dan beter om zelf een topic te openen onder psyche met de vraag wie dit verder ook heeft meegemaakt?
Want dit topic gaat over mensen met chronische pijn, (en waar ik en denk de anderen begrepen dat je chronisch moe bent/pijn hebt door depressie oid)
Vandaar onze adviezen....
Sterkte met alles en probeer anders zelf een topic te openen waarin je de vraag stelt wie dit nog meer hebben meegemaakt (ik weet dat er meer zijn op Viva die ook hun partner hebben verloren) Daar krijg je dan waarschijnlijk betere en relevantere reacties.
Wellicht is het voor jou dan beter om zelf een topic te openen onder psyche met de vraag wie dit verder ook heeft meegemaakt?
Want dit topic gaat over mensen met chronische pijn, (en waar ik en denk de anderen begrepen dat je chronisch moe bent/pijn hebt door depressie oid)
Vandaar onze adviezen....
Sterkte met alles en probeer anders zelf een topic te openen waarin je de vraag stelt wie dit nog meer hebben meegemaakt (ik weet dat er meer zijn op Viva die ook hun partner hebben verloren) Daar krijg je dan waarschijnlijk betere en relevantere reacties.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
maandag 24 november 2014 17:07
Goed dat ik eerst de reacties van Ambra en Lientje las, want ik dacht hetzelfde Eszra; in je eerste bericht leek het of je al een tijd je bed niet uit kwam, anders dan met de honden te wandelen. We sturen niet iemand graag snel naar de huisarts, maar als je enige dagbesteding bestaat uit wandelen met je honden en in bed liggen met de dekens over je heen, dan heb je op den duur gewoon hulp nodig. Omdat het moeilijk is daar zelf weer uit te komen. Snap je?
En jammer dat je slechte ervaringen hebt met de huisarts, maar ze weten natuurlijk wel wát. En pas naar een arts toegaan, wanneer je halfdood gaat is natuurlijk het andere uiterste
Sterkte ermee.
Wij hebben inderdaad lichamelijke pijn. Deze kan tevens veroorzaakt worden door geestelijke pijn, maar pijn en frustratie waar jij mee kampt, die ken ik gelukkig niet. Dikke knuffel
En jammer dat je slechte ervaringen hebt met de huisarts, maar ze weten natuurlijk wel wát. En pas naar een arts toegaan, wanneer je halfdood gaat is natuurlijk het andere uiterste
Sterkte ermee.
Wij hebben inderdaad lichamelijke pijn. Deze kan tevens veroorzaakt worden door geestelijke pijn, maar pijn en frustratie waar jij mee kampt, die ken ik gelukkig niet. Dikke knuffel
Later is nu
maandag 24 november 2014 17:59
Nogmaals sorry als ik jullie op het verkeerde been bracht en ik wens jullie sterkte met de chronische lichamelijke pijn. Ik kan me daar niets bij voorstellen, wat ik probeer, komt me als een nachtmerrie voor. En opeens denk je dan: wat zeur je nou met je dooie echtgenoot. Je hebt zelf toch niks? Dan lees ik jullie berichten en andere berichten op dit pijnforum en dan schaam ik me diep.
Als in een toneelstuk ga ik nu rustig achteruitstappend af in het rechterdecor. De vloer is weer voor jullie en nogmaals alle goeds en voor zover mogelijk: beterschap en minder pijn gewenst.
Ersza
Als in een toneelstuk ga ik nu rustig achteruitstappend af in het rechterdecor. De vloer is weer voor jullie en nogmaals alle goeds en voor zover mogelijk: beterschap en minder pijn gewenst.
Ersza
Quod erit
maandag 24 november 2014 18:47
Ersza, je hoeft niet perse weg he. Als je het lekker vind om even te kletsen, dan blijf gerust. Het schouwtoneel is groot genoeg..
We hebben het hier echt niet continue over wat er nou weer pijn doet, want dan zijn we elkaar (en onszelf) gauw zat.
En wat Dreamer al zei, val jezelf nu niet te hard en vergelijk niet. Een overleden echtgenoot is ronduit kut, als je hem lief had.
En weet je, rouw om verlies kennen we hier ook wel. Ik rouwde toen ik niet meer als verpleegkundige kon werken, ik verloor mijn identiteit. Ik rouwde toen ik niet meer goed genoeg kon lopen, en om de rolstoel die toen kwam. Ook heb ik verdriet om andere dingen die ik los moet laten omdat het niet meer gaat.
Dus in die zin snap ik, en de anderen denk ik ook wel, voor een deel hoe je je voelt. En komt daarvandaan die reactie van "laat je helpen als het je alleen niet lukt". Hulp vragen is ook kracht tonen, kracht om jezelf uit de ellende te halen.
We weten hier dat het niet helpt om het dekbed over je hoofd te trekken en te doen alsof de wereld en je pijn, je verdriet niet bestaat. Het haalt je in, wacht op je op onverwachte plekken. Ga de strijd maar aan, verstoppen helpt niet of heel even.
En die rouw hoeft niet over, altijd zal er verdriet zijn. Maar het is de levenskunst om het verdriet in te kapselen in de jaren die volgen, een jaarring in een boom die rustig verder groeit. Dat heb ik geleerd, van mezelf en anderen, en proberen we hier anderen ook wel te leren. Groei verder, met je beperking, totdat hij zo bij je hoort dat het niet meer zo opvalt.
Mocht je dit soort wijsheden willen horen, blijf dan maar even.. we grossieren erin
We hebben het hier echt niet continue over wat er nou weer pijn doet, want dan zijn we elkaar (en onszelf) gauw zat.
En wat Dreamer al zei, val jezelf nu niet te hard en vergelijk niet. Een overleden echtgenoot is ronduit kut, als je hem lief had.
En weet je, rouw om verlies kennen we hier ook wel. Ik rouwde toen ik niet meer als verpleegkundige kon werken, ik verloor mijn identiteit. Ik rouwde toen ik niet meer goed genoeg kon lopen, en om de rolstoel die toen kwam. Ook heb ik verdriet om andere dingen die ik los moet laten omdat het niet meer gaat.
Dus in die zin snap ik, en de anderen denk ik ook wel, voor een deel hoe je je voelt. En komt daarvandaan die reactie van "laat je helpen als het je alleen niet lukt". Hulp vragen is ook kracht tonen, kracht om jezelf uit de ellende te halen.
We weten hier dat het niet helpt om het dekbed over je hoofd te trekken en te doen alsof de wereld en je pijn, je verdriet niet bestaat. Het haalt je in, wacht op je op onverwachte plekken. Ga de strijd maar aan, verstoppen helpt niet of heel even.
En die rouw hoeft niet over, altijd zal er verdriet zijn. Maar het is de levenskunst om het verdriet in te kapselen in de jaren die volgen, een jaarring in een boom die rustig verder groeit. Dat heb ik geleerd, van mezelf en anderen, en proberen we hier anderen ook wel te leren. Groei verder, met je beperking, totdat hij zo bij je hoort dat het niet meer zo opvalt.
Mocht je dit soort wijsheden willen horen, blijf dan maar even.. we grossieren erin
dinsdag 25 november 2014 10:57
Helleadio..
Zo.. mijn lichaam zit vast en dicht en doet pijn. Manmanman.. ook even overal, geen idee waarom. Heb daarbij/naast ook een plek in de kuitspier, die al een week zeer doet. Net een gevoel of ik kramp gehad heb (zit er soms zo'n knoop/bal) maar dat heb ik niet. Stretchen lijkt niet te werken. Doet vooral zeer met trap af lopen. Ik heb dan ook pijn in de enkel aan het andere been, dus ik probeer het traplopen maar te beperken
voor Ersza. Zo'n onzichtbare pijn die je meedraagt.
Zo.. mijn lichaam zit vast en dicht en doet pijn. Manmanman.. ook even overal, geen idee waarom. Heb daarbij/naast ook een plek in de kuitspier, die al een week zeer doet. Net een gevoel of ik kramp gehad heb (zit er soms zo'n knoop/bal) maar dat heb ik niet. Stretchen lijkt niet te werken. Doet vooral zeer met trap af lopen. Ik heb dan ook pijn in de enkel aan het andere been, dus ik probeer het traplopen maar te beperken
voor Ersza. Zo'n onzichtbare pijn die je meedraagt.
Later is nu
dinsdag 25 november 2014 11:12
dinsdag 25 november 2014 11:34
Ligt er ook een beetje aan, gaat de garantie na elke storing opnieuw in?
Normaliter is het sneller over, volgens mij. Vaak ga ik door m'n enkel als ik van de fiets stap (jaja.. niet als ik 'met aandacht' afstap, gelukkig, maar ik heb wel een paar keer voor een verkeerslicht gelegen ) en dan heb ik volgens mij maar een paar dagen echt last. Dat is dan ook de andere enkel, bedenk ik me nu.
Zucht. ik wil niet naar de dokter.. niet wéér. En als ik dan volgende week ga zegt ie óf "Koelen" (duh) of "was dan eerder gekomen" (ookduh, want sja.. dat heb ik dus niet gedaan) en dus is gaan zinloos, voor mijn gevoel.
En als ik een week moet rusten, komt me dat vanaf vólgende week pas goed uit, dus
Normaliter is het sneller over, volgens mij. Vaak ga ik door m'n enkel als ik van de fiets stap (jaja.. niet als ik 'met aandacht' afstap, gelukkig, maar ik heb wel een paar keer voor een verkeerslicht gelegen ) en dan heb ik volgens mij maar een paar dagen echt last. Dat is dan ook de andere enkel, bedenk ik me nu.
Zucht. ik wil niet naar de dokter.. niet wéér. En als ik dan volgende week ga zegt ie óf "Koelen" (duh) of "was dan eerder gekomen" (ookduh, want sja.. dat heb ik dus niet gedaan) en dus is gaan zinloos, voor mijn gevoel.
En als ik een week moet rusten, komt me dat vanaf vólgende week pas goed uit, dus
Later is nu
dinsdag 25 november 2014 11:50
Oh jeetje, je hebt al eens eerder gebruik gemaakt van de garantievoorwaarden? Ja duh, wat denk je zelf? Ondeskundig gebruik van het artikel, zou ik zeggen. Je schrijft het zelf al, als ik het met aandacht doe gaat het wel goed.
Ik geef je weinig kans op geld terug igg.
Maar serieus? Ik denk dat het langer duurt dan 2 weken. Jij herstelt gewoon ook niet zo snel volgens mij. Ik probeer met dat soort grappen de tijd dat het over moet zijn, maar los te laten. Het werkt toch niet zo..
En kan je dan toch niet volgende week wat rustiger aan doen?
Ik geef je weinig kans op geld terug igg.
Maar serieus? Ik denk dat het langer duurt dan 2 weken. Jij herstelt gewoon ook niet zo snel volgens mij. Ik probeer met dat soort grappen de tijd dat het over moet zijn, maar los te laten. Het werkt toch niet zo..
En kan je dan toch niet volgende week wat rustiger aan doen?
dinsdag 25 november 2014 12:30
Ja, je hebt natuurlijk gelijk. Herstelperiode loslaten.. pff.. misschien wil ik gewoon wel een week plat
De ellende is: vroeger, heel vroeger.. zo'n 40 jaar terug vroeger, toen (al) moest ik een week zitten en zitten blijven met een verzwikte enkel. Heel vervelend vond ik dat niet altijd, lastig wel (mijn ouders vast ook, die hebben mij regelmatig naar school moeten brengen, maar ook een geblesseerd kind alleen thuis laten was natuurlijk lastig, gelukkig kon m'n oma dan opgetrommeld worden) Tegenwoordig krijg je een stel krukken, nouja, die hebben we al, en moet je gewoon achter je bureau plaatsnemen. En ik mag dan in de huidige situatie hopen, dat ze me koffie en thee komen brengen.
De ellende is: vroeger, heel vroeger.. zo'n 40 jaar terug vroeger, toen (al) moest ik een week zitten en zitten blijven met een verzwikte enkel. Heel vervelend vond ik dat niet altijd, lastig wel (mijn ouders vast ook, die hebben mij regelmatig naar school moeten brengen, maar ook een geblesseerd kind alleen thuis laten was natuurlijk lastig, gelukkig kon m'n oma dan opgetrommeld worden) Tegenwoordig krijg je een stel krukken, nouja, die hebben we al, en moet je gewoon achter je bureau plaatsnemen. En ik mag dan in de huidige situatie hopen, dat ze me koffie en thee komen brengen.
Later is nu
dinsdag 25 november 2014 20:45
Denk dat de meeste collega's op pad zijn en dreamer in haar uppie beneden zit 
Grrr, ik zit hier een webinar te volgen over kinderen met druk dwars en dromerig gedrag. Maar er gaat vanalles mis en nu beginnen ze helemaal overnieuw... Had ik beter kunnen gaan volleyen want ik hoor ook nog eens niets nieuws...
Grrr, ik zit hier een webinar te volgen over kinderen met druk dwars en dromerig gedrag. Maar er gaat vanalles mis en nu beginnen ze helemaal overnieuw... Had ik beter kunnen gaan volleyen want ik hoor ook nog eens niets nieuws...
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 25 november 2014 20:59
Dreamer zit inderdaad in haar uppie beneden en zou een leidinggevende moeten bellen met het verzoek me wat te drinken te brengen. Denk dat ze dat met liefde doen hoor, maar voelt toch raar.
Misschien zou ik zelfs opgehaald moeten worden door een collega, trouwens. Klinkt wel lui allemaal
Jammer van je avondje vollyen Suzy
Misschien zou ik zelfs opgehaald moeten worden door een collega, trouwens. Klinkt wel lui allemaal
Jammer van je avondje vollyen Suzy
Later is nu
dinsdag 25 november 2014 21:11
Eigen thermosflesje mee dan maar Dreamer?
Voordat je óók nog mankementen krijgt als door de dorst uit elkaar vallen?
Ben weer even gesloopt na een dagje werken. Morgen heb ik afgesproken met moeder Sint inkopen te gaan doen, in de middag met dochter naar ziekenhuis, donderdag sociale verplichtingen en vrijdag weer werken. Wanneer léér ik het nou eens geen tien dingen in één week te willen proppen?
Voordeel: Man zit in de nachtdienst. Ik kan straks overdwars in bed gaan liggen en heb ook geen last van gesnurk.
Voordat je óók nog mankementen krijgt als door de dorst uit elkaar vallen?
Ben weer even gesloopt na een dagje werken. Morgen heb ik afgesproken met moeder Sint inkopen te gaan doen, in de middag met dochter naar ziekenhuis, donderdag sociale verplichtingen en vrijdag weer werken. Wanneer léér ik het nou eens geen tien dingen in één week te willen proppen?
Voordeel: Man zit in de nachtdienst. Ik kan straks overdwars in bed gaan liggen en heb ook geen last van gesnurk.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
dinsdag 25 november 2014 21:29
Dat te drinken is alleen voor als ik écht moet rusten he AsoTut.. nu loop ik elk uur naar boven en loop kreunend weer omlaag, mét 2 bekers heet water.. nou, oké, vandaag nam ik een kannetje, toch handiger.
En beneden kan ik altijd water halen. Het is af en toe gewoon onprettig.
Ik heb deze week ook druk. Op m'n vrije dag dus cursus, donderdag op het werk iets met lezingen en workshops en zaterdag met de postcrossingsdames van het forum de stad in. Leuk! Maar goed. Volgend weekend met m'n ouders naar de dierentuin. Sinds ze er leeuwen hebben ben ik er nog niet geweest, vroeger gingen we 4x per jaar ofzo.
En beneden kan ik altijd water halen. Het is af en toe gewoon onprettig.
Ik heb deze week ook druk. Op m'n vrije dag dus cursus, donderdag op het werk iets met lezingen en workshops en zaterdag met de postcrossingsdames van het forum de stad in. Leuk! Maar goed. Volgend weekend met m'n ouders naar de dierentuin. Sinds ze er leeuwen hebben ben ik er nog niet geweest, vroeger gingen we 4x per jaar ofzo.
Later is nu
