Kinderen
alle pijlers
Fatsoensnormen kinderen
donderdag 24 april 2014 08:54
Goedemorgen iedereen,
Ik ben er sinds een paar weken achter dat ik zwanger ben. Naast alle kwaaltjes, die komen en gaan, ga je ook steeds meer nadenken en praten over 'hoe je je kind kunt/wilt opvoeden'. Uiteraard komt dit niet vanuit het niets en weet je wel wat je het liefst zou zien, maar nu wordt het allemaal wat werkelijker.
Wat wij echt belangrijk vinden is fatsoen. Hiermee bedoel ik (bijvoorbeeld):
- netjes je afval in de prullenbak gooien
- aan tafel blijven zitten in een restaurant
- dankjewel zeggen
- u zeggen tegen oudere mensen
- niet vragen om een broodje bij de bakker, maar wachten tot je er 1 krijgt. Zo niet, jammer dan.
- niet door een gesprek van volwassenen heen praten
- etc.
Gisteren had ik er een discussie over met een vriendin en zij was het op meerdere punten niet met mij eens. 'Een kind moet durven vragen', 'een kind moet bewegingsvrijheid hebben dus hoeft in een restaurant niet aan tafel te blijven zitten'. Op elk voorbeeld had ze een weerwoord (als ik het zo mag noemen).
Blijkbaar is het allemaal niet meer zo normaal als vroeger. Ik moest "stil zijn als de grote mensen aan het praten zijn" en geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ook maar een kik te geven. Vragen om een broodje bij de bakker of een plakje worst bij de slager? Absoluut niet mogelijk, dan at mijn moeder het zelf op.
Ben ik nu zo ouderwets? Is fatsoen niet meer normaal? Ik zie het overal om me heen dat kinderen afval op de grond gooien, een grote mond hebben, niet opstaan in de bus voor mensen die slecht ter been zijn.
Misschien is het tegenwoordig gewoon niet meer normaal. Ik weet het niet.
Hoe denken jullie hierover?
Ik ben er sinds een paar weken achter dat ik zwanger ben. Naast alle kwaaltjes, die komen en gaan, ga je ook steeds meer nadenken en praten over 'hoe je je kind kunt/wilt opvoeden'. Uiteraard komt dit niet vanuit het niets en weet je wel wat je het liefst zou zien, maar nu wordt het allemaal wat werkelijker.
Wat wij echt belangrijk vinden is fatsoen. Hiermee bedoel ik (bijvoorbeeld):
- netjes je afval in de prullenbak gooien
- aan tafel blijven zitten in een restaurant
- dankjewel zeggen
- u zeggen tegen oudere mensen
- niet vragen om een broodje bij de bakker, maar wachten tot je er 1 krijgt. Zo niet, jammer dan.
- niet door een gesprek van volwassenen heen praten
- etc.
Gisteren had ik er een discussie over met een vriendin en zij was het op meerdere punten niet met mij eens. 'Een kind moet durven vragen', 'een kind moet bewegingsvrijheid hebben dus hoeft in een restaurant niet aan tafel te blijven zitten'. Op elk voorbeeld had ze een weerwoord (als ik het zo mag noemen).
Blijkbaar is het allemaal niet meer zo normaal als vroeger. Ik moest "stil zijn als de grote mensen aan het praten zijn" en geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ook maar een kik te geven. Vragen om een broodje bij de bakker of een plakje worst bij de slager? Absoluut niet mogelijk, dan at mijn moeder het zelf op.
Ben ik nu zo ouderwets? Is fatsoen niet meer normaal? Ik zie het overal om me heen dat kinderen afval op de grond gooien, een grote mond hebben, niet opstaan in de bus voor mensen die slecht ter been zijn.
Misschien is het tegenwoordig gewoon niet meer normaal. Ik weet het niet.
Hoe denken jullie hierover?
anoniem_63e2790640a03 wijzigde dit bericht op 24-04-2014 08:56
Reden: Grammaticale fout
Reden: Grammaticale fout
% gewijzigd
donderdag 24 april 2014 23:17
quote:Miffy schreef op 24 april 2014 @ 23:15:
[...]
Oh, ik had het voorleven even over het hoofd gezien.
Overigens: ik denk wel dat voorleven echt belangrijk is, en dat je ook heel veel kunt bereiken daarmee. Maar ter voorkoming van driftbuien in de supermarkt is niet zelf op de grond gaan spartelen niet helemaal een afdoende remedie.
[...]
Oh, ik had het voorleven even over het hoofd gezien.
Overigens: ik denk wel dat voorleven echt belangrijk is, en dat je ook heel veel kunt bereiken daarmee. Maar ter voorkoming van driftbuien in de supermarkt is niet zelf op de grond gaan spartelen niet helemaal een afdoende remedie.
donderdag 24 april 2014 23:18
donderdag 24 april 2014 23:21
quote:Miffy schreef op 24 april 2014 @ 23:07:
Alleen dat niet door gesprekken heen praten, dat lukt nog voor geen meter. Vertel, TO, hoe krijg ik het voor elkaar? Ik zou het namelijk best prettig vinden als mijn koters dat wat minder zouden moeten doen, en jij weet kennelijk hoe ik dat bereik.
Dat is hier wel gelukt, zal ik het verklappen?
Ik leerde mijn kind om bij mij te komen staan. Zodra het een poging waagde iets te zeggen, maakte ik met mijn hand een stop gebaar, voor zijn mond. Zo snel mogelijk daarna oderbrak ik mijn gesprek om kind even te laten vertellen/vragen. In minder dan een minuut dus. Toen ze groter werden iets langer. En nu voor de pubers, gebruik ik het gebaar nog zelden.
Alleen dat niet door gesprekken heen praten, dat lukt nog voor geen meter. Vertel, TO, hoe krijg ik het voor elkaar? Ik zou het namelijk best prettig vinden als mijn koters dat wat minder zouden moeten doen, en jij weet kennelijk hoe ik dat bereik.
Dat is hier wel gelukt, zal ik het verklappen?
Ik leerde mijn kind om bij mij te komen staan. Zodra het een poging waagde iets te zeggen, maakte ik met mijn hand een stop gebaar, voor zijn mond. Zo snel mogelijk daarna oderbrak ik mijn gesprek om kind even te laten vertellen/vragen. In minder dan een minuut dus. Toen ze groter werden iets langer. En nu voor de pubers, gebruik ik het gebaar nog zelden.
donderdag 24 april 2014 23:22
quote:Miffy schreef op 24 april 2014 @ 23:07:
Alleen dat niet door gesprekken heen praten, dat lukt nog voor geen meter. Vertel, TO, hoe krijg ik het voor elkaar? Ik zou het namelijk best prettig vinden als mijn koters dat wat minder zouden moeten doen, en jij weet kennelijk hoe ik dat bereik.Ducktape
Alleen dat niet door gesprekken heen praten, dat lukt nog voor geen meter. Vertel, TO, hoe krijg ik het voor elkaar? Ik zou het namelijk best prettig vinden als mijn koters dat wat minder zouden moeten doen, en jij weet kennelijk hoe ik dat bereik.Ducktape
donderdag 24 april 2014 23:38
quote:Solomio schreef op 24 april 2014 @ 22:33:
[...]
Er zijn echt kinderen die dat nooit doen. Ik heb er zo eentje. Mijn oudste.
Wel werd mijn eventuele hoogmoed over mijn briljante opvoeding vakkundig om zeep geholpen toen mijn jongste er eenmaal was.
Oeps... Ik hoor het mezelf nog denken
Uiterst herkenbaar!
Op ongeveer hetzelfde moment werd mij duidelijk dat kinderen èrgens controle over willen. Eten en slapen zijn denk ik de meest voorkomende zaken. Schijnkeuzemogelijkheden geven kan denk ik veel frustratie opleveren bij kinderen maar jee, het is ook wel lastig om niet in die valkuil te trappen
Consequent zijn, sturen, het goede voorbeeld geven, gezond verstand etc helpen allemaal maar voorkomt niet dat je dreumes of peuter een keer op de grond van de supermarkt ligt te krijsen.
Ik heb 3 kinderen. Kind 1 kwam en je begint met opvoeden en dat lijkt wel goed uit te pakken dùs denk je dat die aanpak juist is.
Dan komt kind 2, je ontdekt dat dit kind anders reageert op zaken. Dat is raar want bij kind 1 werkte het toch ook? Het kostte best wel even om de opvoeding aan te passen
Toen kind 3 kwam was ik beter in staat om naar het kind te kijken wat het nodig had.
Voor hetzelfde resultaat zijn er dus in een gezin soms meerdere soorten van aanpak nodig en dan nog lukt het niet altijd goed of op bijv de gewenste leeftijd.
Ik ben nederiger geworden in de loop der jaren over mijn opvoedingskwaliteiten
[...]
Er zijn echt kinderen die dat nooit doen. Ik heb er zo eentje. Mijn oudste.
Wel werd mijn eventuele hoogmoed over mijn briljante opvoeding vakkundig om zeep geholpen toen mijn jongste er eenmaal was.
Oeps... Ik hoor het mezelf nog denken
Uiterst herkenbaar!
Op ongeveer hetzelfde moment werd mij duidelijk dat kinderen èrgens controle over willen. Eten en slapen zijn denk ik de meest voorkomende zaken. Schijnkeuzemogelijkheden geven kan denk ik veel frustratie opleveren bij kinderen maar jee, het is ook wel lastig om niet in die valkuil te trappen
Consequent zijn, sturen, het goede voorbeeld geven, gezond verstand etc helpen allemaal maar voorkomt niet dat je dreumes of peuter een keer op de grond van de supermarkt ligt te krijsen.
Ik heb 3 kinderen. Kind 1 kwam en je begint met opvoeden en dat lijkt wel goed uit te pakken dùs denk je dat die aanpak juist is.
Dan komt kind 2, je ontdekt dat dit kind anders reageert op zaken. Dat is raar want bij kind 1 werkte het toch ook? Het kostte best wel even om de opvoeding aan te passen
Toen kind 3 kwam was ik beter in staat om naar het kind te kijken wat het nodig had.
Voor hetzelfde resultaat zijn er dus in een gezin soms meerdere soorten van aanpak nodig en dan nog lukt het niet altijd goed of op bijv de gewenste leeftijd.
Ik ben nederiger geworden in de loop der jaren over mijn opvoedingskwaliteiten
Je bent zelf een theepot
donderdag 24 april 2014 23:43
donderdag 24 april 2014 23:45
Samengevat:
A) het verschil tussen mensen zonder en mensen met kinderen is immens groot. Ze spreken een andere taal. Mensen met kinderen vloeken over het algemeen vaker, maar in code.
Iedereen wil fatsoen. Altijd. Overal. Om dan vervolgens te gaan klagen dat er geen flikker aan is zo.
C) Je kinderen mee uit eten nemen is dé test om te beoordelen of je opvoeding al dan niet geslaagd is. Nonverbaal gedrag van aanwezige gasten wordt eveneens in het rapport opgenomen.
D) wanneer jouw kind zich niet goed gedraagt is het jouw schuld. Wanneer jouw kind zich wél goed gedraagt, is het puur geluk. Ga hier niet over een discussie want je legt het af.
E) Zwanger? Stop met voornemens maken. Nu. Focus je liever op je bodembekkenspieren want je zal ooit met je kind moeten trampoline springen en dan wordt het pas écht gênant.
F) De rest doet ook maar wat.
Einde samenvatting.
A) het verschil tussen mensen zonder en mensen met kinderen is immens groot. Ze spreken een andere taal. Mensen met kinderen vloeken over het algemeen vaker, maar in code.
Iedereen wil fatsoen. Altijd. Overal. Om dan vervolgens te gaan klagen dat er geen flikker aan is zo.C) Je kinderen mee uit eten nemen is dé test om te beoordelen of je opvoeding al dan niet geslaagd is. Nonverbaal gedrag van aanwezige gasten wordt eveneens in het rapport opgenomen.
D) wanneer jouw kind zich niet goed gedraagt is het jouw schuld. Wanneer jouw kind zich wél goed gedraagt, is het puur geluk. Ga hier niet over een discussie want je legt het af.
E) Zwanger? Stop met voornemens maken. Nu. Focus je liever op je bodembekkenspieren want je zal ooit met je kind moeten trampoline springen en dan wordt het pas écht gênant.
F) De rest doet ook maar wat.
Einde samenvatting.
donderdag 24 april 2014 23:46
quote:sandt schreef op 24 april 2014 @ 23:21:
[...]
Dat is hier wel gelukt, zal ik het verklappen?
Ik leerde mijn kind om bij mij te komen staan. Zodra het een poging waagde iets te zeggen, maakte ik met mijn hand een stop gebaar, voor zijn mond. Zo snel mogelijk daarna oderbrak ik mijn gesprek om kind even te laten vertellen/vragen. In minder dan een minuut dus. Toen ze groter werden iets langer. En nu voor de pubers, gebruik ik het gebaar nog zelden. Daar gaat het al mis. Vanavond liep de oudste weer op de trap hele verhalen te vertellen, terwijl ik in de keuken naar de middelste (ok, geen volwassene, dus in het schema van TO geen punt) probeerde te luisteren. Ik denk dat het de oplossing van Dickens moet worden.
[...]
Dat is hier wel gelukt, zal ik het verklappen?
Ik leerde mijn kind om bij mij te komen staan. Zodra het een poging waagde iets te zeggen, maakte ik met mijn hand een stop gebaar, voor zijn mond. Zo snel mogelijk daarna oderbrak ik mijn gesprek om kind even te laten vertellen/vragen. In minder dan een minuut dus. Toen ze groter werden iets langer. En nu voor de pubers, gebruik ik het gebaar nog zelden. Daar gaat het al mis. Vanavond liep de oudste weer op de trap hele verhalen te vertellen, terwijl ik in de keuken naar de middelste (ok, geen volwassene, dus in het schema van TO geen punt) probeerde te luisteren. Ik denk dat het de oplossing van Dickens moet worden.
vrijdag 25 april 2014 08:46
quote:Nijntje schreef op 24 april 2014 @ 23:13:
Leuke discussie! Ik doe ook even een duit in het zakje.
Ik heb 3 reuze makkelijke kinderen, dat is natuurlijk fijn. Maar wij zijn ook best streng; gezeur en een grote mond accepteren we niet. Wij zijn de baas, ik ben niet je vriendje en ouders en kinderen zijn geen gelijken. Dat klinkt heel zwaar, maar geloof me; de sfeer is heel gezellig thuis.
Als ik bij anderen zie hoe ze accepteren dat de kinderen over ze heen lopen, brutaal zijn tegen hun ouders, en al zeurend hun zin krijgen, dan moet ik echt op mijn tong bijten.
Maarja, op mij valt vast ook wel weer wat aan te merken.
misschien zijn jouw kinderen ook wel deels makkelijk door jouw opvoeding. Gewoon simpel regels stellen, grenzen aangeven. Dat namelijk achterwege laten, maakt kinderen nu juist lastig.
Ik was vroeger helemaal geen makkelijk kind, ADD, terwijl we dat toen nog niet wisten. Mijn moeder bood structuur door de grenzen aan te geven en daar had ze lange adem voor nodig. Maar die structuur had ik wel nodig. Dat hebben alle kinderen wel, maar een kind met ADD of ADHD heeft dat nóg meer nodig.
Leuke discussie! Ik doe ook even een duit in het zakje.
Ik heb 3 reuze makkelijke kinderen, dat is natuurlijk fijn. Maar wij zijn ook best streng; gezeur en een grote mond accepteren we niet. Wij zijn de baas, ik ben niet je vriendje en ouders en kinderen zijn geen gelijken. Dat klinkt heel zwaar, maar geloof me; de sfeer is heel gezellig thuis.
Als ik bij anderen zie hoe ze accepteren dat de kinderen over ze heen lopen, brutaal zijn tegen hun ouders, en al zeurend hun zin krijgen, dan moet ik echt op mijn tong bijten.
Maarja, op mij valt vast ook wel weer wat aan te merken.
misschien zijn jouw kinderen ook wel deels makkelijk door jouw opvoeding. Gewoon simpel regels stellen, grenzen aangeven. Dat namelijk achterwege laten, maakt kinderen nu juist lastig.
Ik was vroeger helemaal geen makkelijk kind, ADD, terwijl we dat toen nog niet wisten. Mijn moeder bood structuur door de grenzen aan te geven en daar had ze lange adem voor nodig. Maar die structuur had ik wel nodig. Dat hebben alle kinderen wel, maar een kind met ADD of ADHD heeft dat nóg meer nodig.
vrijdag 25 april 2014 09:01
quote:topdropje schreef op 24 april 2014 @ 23:45:
Samengevat:
A) het verschil tussen mensen zonder en mensen met kinderen is immens groot. Ze spreken een andere taal. Mensen met kinderen vloeken over het algemeen vaker, maar in code.
Iedereen wil fatsoen. Altijd. Overal. Om dan vervolgens te gaan klagen dat er geen flikker aan is zo.
C) Je kinderen mee uit eten nemen is dé test om te beoordelen of je opvoeding al dan niet geslaagd is. Nonverbaal gedrag van aanwezige gasten wordt eveneens in het rapport opgenomen.
D) wanneer jouw kind zich niet goed gedraagt is het jouw schuld. Wanneer jouw kind zich wél goed gedraagt, is het puur geluk. Ga hier niet over een discussie want je legt het af.
E) Zwanger? Stop met voornemens maken. Nu. Focus je liever op je bodembekkenspieren want je zal ooit met je kind moeten trampoline springen en dan wordt het pas écht gênant.
F) De rest doet ook maar wat.
Einde samenvatting.
Niets is ooit perfect, gelukkig
Samengevat:
A) het verschil tussen mensen zonder en mensen met kinderen is immens groot. Ze spreken een andere taal. Mensen met kinderen vloeken over het algemeen vaker, maar in code.
Iedereen wil fatsoen. Altijd. Overal. Om dan vervolgens te gaan klagen dat er geen flikker aan is zo.C) Je kinderen mee uit eten nemen is dé test om te beoordelen of je opvoeding al dan niet geslaagd is. Nonverbaal gedrag van aanwezige gasten wordt eveneens in het rapport opgenomen.
D) wanneer jouw kind zich niet goed gedraagt is het jouw schuld. Wanneer jouw kind zich wél goed gedraagt, is het puur geluk. Ga hier niet over een discussie want je legt het af.
E) Zwanger? Stop met voornemens maken. Nu. Focus je liever op je bodembekkenspieren want je zal ooit met je kind moeten trampoline springen en dan wordt het pas écht gênant.
F) De rest doet ook maar wat.
Einde samenvatting.
Niets is ooit perfect, gelukkig
vrijdag 25 april 2014 22:41
Vandaag kreeg ik te horen dat mijn twee jarige zich zo voorbeeldig gedroeg in de brillenzaak.
Binnenkort zal ik haar mee uit eten nemen,. Als deze test slaagt moeten wij gewoon perfecte ouders zijn
(Dat ze geen dank je wel, alsjeblieft en u zegt telt niet want ze kan wel heel goed die dieeeeeeeee, DIEEEEEEEEE schreeuwen. Of wosjt wosjt wosjt bij de slager )
Binnenkort zal ik haar mee uit eten nemen,. Als deze test slaagt moeten wij gewoon perfecte ouders zijn
(Dat ze geen dank je wel, alsjeblieft en u zegt telt niet want ze kan wel heel goed die dieeeeeeeee, DIEEEEEEEEE schreeuwen. Of wosjt wosjt wosjt bij de slager )
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
vrijdag 25 april 2014 22:50
quote:sandt schreef op 24 april 2014 @ 23:21:
[...]
Dat is hier wel gelukt, zal ik het verklappen?
Ik leerde mijn kind om bij mij te komen staan. Zodra het een poging waagde iets te zeggen, maakte ik met mijn hand een stop gebaar, voor zijn mond. Zo snel mogelijk daarna oderbrak ik mijn gesprek om kind even te laten vertellen/vragen. In minder dan een minuut dus. Toen ze groter werden iets langer. En nu voor de pubers, gebruik ik het gebaar nog zelden. Meen je dit? Zou niet mijn manier zijn, mijn hand voor kind mond houden.
[...]
Dat is hier wel gelukt, zal ik het verklappen?
Ik leerde mijn kind om bij mij te komen staan. Zodra het een poging waagde iets te zeggen, maakte ik met mijn hand een stop gebaar, voor zijn mond. Zo snel mogelijk daarna oderbrak ik mijn gesprek om kind even te laten vertellen/vragen. In minder dan een minuut dus. Toen ze groter werden iets langer. En nu voor de pubers, gebruik ik het gebaar nog zelden. Meen je dit? Zou niet mijn manier zijn, mijn hand voor kind mond houden.
maandag 28 april 2014 11:38
quote:Miffy schreef op 24 april 2014 @ 23:15:
[...]
Oh, ik had het voorleven even over het hoofd gezien.
Overigens: ik denk wel dat voorleven echt belangrijk is, en dat je ook heel veel kunt bereiken daarmee. Maar ter voorkoming van driftbuien in de supermarkt is niet zelf op de grond gaan spartelen niet helemaal een afdoende remedie.
Een vriendin van me heeft het gewoon eens gedaan. Die was het gezeik bij de supermarkt zo zat dat ze zichzelf ter plekke krijsend en stampvoetend ter aarde heeft geworpen, onder de verbijsterde blikken van de andere klanten. Kind was zo verbluft dat het maanden geen driftbuien meer heeft gehad.
Maar dat is niet echt een goed voorbeeld van voorleven hè.
[...]
Oh, ik had het voorleven even over het hoofd gezien.
Overigens: ik denk wel dat voorleven echt belangrijk is, en dat je ook heel veel kunt bereiken daarmee. Maar ter voorkoming van driftbuien in de supermarkt is niet zelf op de grond gaan spartelen niet helemaal een afdoende remedie.
Een vriendin van me heeft het gewoon eens gedaan. Die was het gezeik bij de supermarkt zo zat dat ze zichzelf ter plekke krijsend en stampvoetend ter aarde heeft geworpen, onder de verbijsterde blikken van de andere klanten. Kind was zo verbluft dat het maanden geen driftbuien meer heeft gehad.
Maar dat is niet echt een goed voorbeeld van voorleven hè.
maandag 28 april 2014 11:42
quote:itsme26 schreef op 25 april 2014 @ 22:42:
En och ik had het allemaal zo goed bedacht voordat ze er waren. Nu zijn ze er en doe ik het helemaal niet zoals ik het bedacht had.
Dit dus.
Nu is een nogal betweterig type in mijn omgeving zwanger, die heeft momenteel het hoogste woord over hoe het wel moet.
Die spreek ik over een paar jaar wel weer over hoeveel daarvan terecht is gekomen
En och ik had het allemaal zo goed bedacht voordat ze er waren. Nu zijn ze er en doe ik het helemaal niet zoals ik het bedacht had.
Dit dus.
Nu is een nogal betweterig type in mijn omgeving zwanger, die heeft momenteel het hoogste woord over hoe het wel moet.
Die spreek ik over een paar jaar wel weer over hoeveel daarvan terecht is gekomen
maandag 28 april 2014 11:44
quote:sandt schreef op 25 april 2014 @ 23:18:
[...]
Ik smoorde ze niet hoor, zeker nog 15 tot 20 cm lucht tussen hand en mond. Gewoon een stop gebaar!Na ja, ik vind het zelf onbeschoft om te gebaren naar anderen als je gewoon kunt praten. Zou ik dus ook niet als voorbeeld willen stellen voor mijn kinderen.
[...]
Ik smoorde ze niet hoor, zeker nog 15 tot 20 cm lucht tussen hand en mond. Gewoon een stop gebaar!Na ja, ik vind het zelf onbeschoft om te gebaren naar anderen als je gewoon kunt praten. Zou ik dus ook niet als voorbeeld willen stellen voor mijn kinderen.
maandag 28 april 2014 11:50
quote:riannerianne schreef op 28 april 2014 @ 11:44:
[...]
Na ja, ik vind het zelf onbeschoft om te gebaren naar anderen als je gewoon kunt praten. Zou ik dus ook niet als voorbeeld willen stellen voor mijn kinderen.
Bij je kinderen dat zijn er misschien 1 of 2, maar ik gebaar heel veel om kinderen hun mond te laten houden. Dat werk bij een groep veel beter dan je verhaal te moeten stoppen en iemand pratend tot stoppen manen.
Communicatie is veel meer dan alleen mondeling/ woordelijk. Met je hele lijf kun je communiceren en dat heel goed inzetten.
[...]
Na ja, ik vind het zelf onbeschoft om te gebaren naar anderen als je gewoon kunt praten. Zou ik dus ook niet als voorbeeld willen stellen voor mijn kinderen.
Bij je kinderen dat zijn er misschien 1 of 2, maar ik gebaar heel veel om kinderen hun mond te laten houden. Dat werk bij een groep veel beter dan je verhaal te moeten stoppen en iemand pratend tot stoppen manen.
Communicatie is veel meer dan alleen mondeling/ woordelijk. Met je hele lijf kun je communiceren en dat heel goed inzetten.
maandag 28 april 2014 11:51
Riannerianne, zo'n gebaar als je kind je onderbreekt vind ik niet raar: als je op zo'n moment met je kind gaat praten, moet je immers je gesprek écht onderbreken en dat was nou net wat je niet wilde.
Mijn zesjarige begint (nog steeds)regelmatig door een gesprek heen te praten omdat hij er even niet bij stil staat dat ik misschien al met iemand in gesprek wás. Een afgesproken gebaar om hem daaraan te herinneren zou best kunnen werken. Natuurlijk praat je daar ook met je kind over, maar net even niet op het moment dat je al met iemand in gesprek was.
Mijn zesjarige begint (nog steeds)regelmatig door een gesprek heen te praten omdat hij er even niet bij stil staat dat ik misschien al met iemand in gesprek wás. Een afgesproken gebaar om hem daaraan te herinneren zou best kunnen werken. Natuurlijk praat je daar ook met je kind over, maar net even niet op het moment dat je al met iemand in gesprek was.
