Kinderen
alle pijlers
Fatsoensnormen kinderen
donderdag 24 april 2014 08:54
Goedemorgen iedereen,
Ik ben er sinds een paar weken achter dat ik zwanger ben. Naast alle kwaaltjes, die komen en gaan, ga je ook steeds meer nadenken en praten over 'hoe je je kind kunt/wilt opvoeden'. Uiteraard komt dit niet vanuit het niets en weet je wel wat je het liefst zou zien, maar nu wordt het allemaal wat werkelijker.
Wat wij echt belangrijk vinden is fatsoen. Hiermee bedoel ik (bijvoorbeeld):
- netjes je afval in de prullenbak gooien
- aan tafel blijven zitten in een restaurant
- dankjewel zeggen
- u zeggen tegen oudere mensen
- niet vragen om een broodje bij de bakker, maar wachten tot je er 1 krijgt. Zo niet, jammer dan.
- niet door een gesprek van volwassenen heen praten
- etc.
Gisteren had ik er een discussie over met een vriendin en zij was het op meerdere punten niet met mij eens. 'Een kind moet durven vragen', 'een kind moet bewegingsvrijheid hebben dus hoeft in een restaurant niet aan tafel te blijven zitten'. Op elk voorbeeld had ze een weerwoord (als ik het zo mag noemen).
Blijkbaar is het allemaal niet meer zo normaal als vroeger. Ik moest "stil zijn als de grote mensen aan het praten zijn" en geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ook maar een kik te geven. Vragen om een broodje bij de bakker of een plakje worst bij de slager? Absoluut niet mogelijk, dan at mijn moeder het zelf op.
Ben ik nu zo ouderwets? Is fatsoen niet meer normaal? Ik zie het overal om me heen dat kinderen afval op de grond gooien, een grote mond hebben, niet opstaan in de bus voor mensen die slecht ter been zijn.
Misschien is het tegenwoordig gewoon niet meer normaal. Ik weet het niet.
Hoe denken jullie hierover?
Ik ben er sinds een paar weken achter dat ik zwanger ben. Naast alle kwaaltjes, die komen en gaan, ga je ook steeds meer nadenken en praten over 'hoe je je kind kunt/wilt opvoeden'. Uiteraard komt dit niet vanuit het niets en weet je wel wat je het liefst zou zien, maar nu wordt het allemaal wat werkelijker.
Wat wij echt belangrijk vinden is fatsoen. Hiermee bedoel ik (bijvoorbeeld):
- netjes je afval in de prullenbak gooien
- aan tafel blijven zitten in een restaurant
- dankjewel zeggen
- u zeggen tegen oudere mensen
- niet vragen om een broodje bij de bakker, maar wachten tot je er 1 krijgt. Zo niet, jammer dan.
- niet door een gesprek van volwassenen heen praten
- etc.
Gisteren had ik er een discussie over met een vriendin en zij was het op meerdere punten niet met mij eens. 'Een kind moet durven vragen', 'een kind moet bewegingsvrijheid hebben dus hoeft in een restaurant niet aan tafel te blijven zitten'. Op elk voorbeeld had ze een weerwoord (als ik het zo mag noemen).
Blijkbaar is het allemaal niet meer zo normaal als vroeger. Ik moest "stil zijn als de grote mensen aan het praten zijn" en geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ook maar een kik te geven. Vragen om een broodje bij de bakker of een plakje worst bij de slager? Absoluut niet mogelijk, dan at mijn moeder het zelf op.
Ben ik nu zo ouderwets? Is fatsoen niet meer normaal? Ik zie het overal om me heen dat kinderen afval op de grond gooien, een grote mond hebben, niet opstaan in de bus voor mensen die slecht ter been zijn.
Misschien is het tegenwoordig gewoon niet meer normaal. Ik weet het niet.
Hoe denken jullie hierover?
anoniem_63e2790640a03 wijzigde dit bericht op 24-04-2014 08:56
Reden: Grammaticale fout
Reden: Grammaticale fout
% gewijzigd
donderdag 24 april 2014 13:28
quote:Lebowski schreef op 24 april 2014 @ 13:23:
[...]
Of even snel tussendoor iets vragen, omdat ik gewoon een ja of nee verwacht, is ook onbeleefd (laatst een heel topic over geweest).Soms blijven ze ook bezig. Onmogelijk er tussen te komen. Heeft de een net een betoog van 20 minuten gehouden, begint meteen de ander te praten, ook weer een heel verhaal.
Vooral mannen (op een verjaardag) zijn daar sterk in. Dat moet ik echt soms even onderbreken, omdat ik ook wat te melden heb.
[...]
Of even snel tussendoor iets vragen, omdat ik gewoon een ja of nee verwacht, is ook onbeleefd (laatst een heel topic over geweest).Soms blijven ze ook bezig. Onmogelijk er tussen te komen. Heeft de een net een betoog van 20 minuten gehouden, begint meteen de ander te praten, ook weer een heel verhaal.
Vooral mannen (op een verjaardag) zijn daar sterk in. Dat moet ik echt soms even onderbreken, omdat ik ook wat te melden heb.
donderdag 24 april 2014 13:28
quote:lamadrugada schreef op 24 april 2014 @ 13:10:
Ik vrees dat ik nu een beerput ga opentrekken..
Solomio, als kinderen iets niet leuk vinden, vind jij het ook niet leuk en dan gebeurt het dus maar niet. Is het juist niet belangrijk om je kinderen te leren dat ze ook soms dingen moeten doen die ze niet leuk vinden? Het is niet altijd leuk, zo werkt dat niet, en zo gaat het ook nooit werken.
Ik heb nu bijvoorbeeld leuk werk, maar in mijn functie zitten ook minder leuke dingen. Tja, dat doe je dan gewoon. Hoort erbij.
Ik vond het vroeger nooit leuk om mee te gaan naar oma op zondag.. Jammer de bammer. Ik moest mee.Zonder af en toe uit eten te gaan moeten kinderen nog genoeg dingen doen die ze niet leuk vinden, dus dat stukje van de opvoeding komt helemaal goed.
Ik vrees dat ik nu een beerput ga opentrekken..
Solomio, als kinderen iets niet leuk vinden, vind jij het ook niet leuk en dan gebeurt het dus maar niet. Is het juist niet belangrijk om je kinderen te leren dat ze ook soms dingen moeten doen die ze niet leuk vinden? Het is niet altijd leuk, zo werkt dat niet, en zo gaat het ook nooit werken.
Ik heb nu bijvoorbeeld leuk werk, maar in mijn functie zitten ook minder leuke dingen. Tja, dat doe je dan gewoon. Hoort erbij.
Ik vond het vroeger nooit leuk om mee te gaan naar oma op zondag.. Jammer de bammer. Ik moest mee.Zonder af en toe uit eten te gaan moeten kinderen nog genoeg dingen doen die ze niet leuk vinden, dus dat stukje van de opvoeding komt helemaal goed.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
donderdag 24 april 2014 13:30
quote:saartjuhzes schreef op 24 april 2014 @ 13:28:
[...]
Soms blijven ze ook bezig. Onmogelijk er tussen te komen. Heeft de een net een betoog van 20 minuten gehouden, begint meteen de ander te praten, ook weer een heel verhaal.
Vooral mannen (op een verjaardag) zijn daar sterk in. Dat moet ik echt soms even onderbreken, omdat ik ook wat te melden heb.
Dan knijp ik ertussenuit, kunnen ze lekker elkaar bemonologen
Zo erg ben ik niet hoor, ik luister heus wel, alleen ik weet van mezelf dat ik wel de neiging tot onderbreken heb. En dat terwijl ik vroeger toch ook terecht werd gewezen als ik dat deed
[...]
Soms blijven ze ook bezig. Onmogelijk er tussen te komen. Heeft de een net een betoog van 20 minuten gehouden, begint meteen de ander te praten, ook weer een heel verhaal.
Vooral mannen (op een verjaardag) zijn daar sterk in. Dat moet ik echt soms even onderbreken, omdat ik ook wat te melden heb.
Dan knijp ik ertussenuit, kunnen ze lekker elkaar bemonologen
Zo erg ben ik niet hoor, ik luister heus wel, alleen ik weet van mezelf dat ik wel de neiging tot onderbreken heb. En dat terwijl ik vroeger toch ook terecht werd gewezen als ik dat deed
donderdag 24 april 2014 13:31
quote:lamadrugada schreef op 24 april 2014 @ 13:27:
Sandt: nee, mijn lijstje is niet op volgorde van belangrijkheid. Het is gewoon een aantal voorbeelden. Die jij noemt kunnen ook zo bij mijn lijstje.
Over het rustig aan tafel blijven zitten. Eigenlijk bedoel ik daar vooral mee, geen geren en geschreeuw in een restaurant. Over het algemeen gaan mensen voor hun plezier uit eten en hebben geen belang bij constant lawaai van kinderen. Heb ik ook niet.
Het gaat dus in principe meer om fatsoenlijk gedrag.Dat zie ik dus nooit, wel kinderen (meestal tieners) die met hun ouders uit eten zijn en constant op hun telefoon zitten te kijken, maar dat zal mij verder een biet zijn.
Sandt: nee, mijn lijstje is niet op volgorde van belangrijkheid. Het is gewoon een aantal voorbeelden. Die jij noemt kunnen ook zo bij mijn lijstje.
Over het rustig aan tafel blijven zitten. Eigenlijk bedoel ik daar vooral mee, geen geren en geschreeuw in een restaurant. Over het algemeen gaan mensen voor hun plezier uit eten en hebben geen belang bij constant lawaai van kinderen. Heb ik ook niet.
Het gaat dus in principe meer om fatsoenlijk gedrag.Dat zie ik dus nooit, wel kinderen (meestal tieners) die met hun ouders uit eten zijn en constant op hun telefoon zitten te kijken, maar dat zal mij verder een biet zijn.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 24 april 2014 13:31
quote:mafalda schreef op 24 april 2014 @ 13:23:
Dat het in Frankrijk en in Spanje wel beter lukt om de kinderen in bedwang te houden in een restaurant kan ik wel verklaren.
Ik ben zelf Spaans en ik weet niet beter dan dat ik mee werd gesleurd naar restaurants in Spanje, en ook het eten thuis is veel uitgebreider dan hier, dus veel lang tafelen enzo.
Hier worden de kinderen 2 x per jaar naar een restaurant meegenomen en zijn het gewoon niet zo gewend.Dat is waar. Wij nemen de kinderen inderdaad ook al vanaf dat ze baby zijn mee uit eten. Ze zijn het dus helemaal gewend. Als we in Nederland zijn krijgen we altijd, echt altijd, complimenten over het keurige restaurantgedrag van onze kinderen. Terwijl dat waar wij wonen gewoon de norm is.
Dat het in Frankrijk en in Spanje wel beter lukt om de kinderen in bedwang te houden in een restaurant kan ik wel verklaren.
Ik ben zelf Spaans en ik weet niet beter dan dat ik mee werd gesleurd naar restaurants in Spanje, en ook het eten thuis is veel uitgebreider dan hier, dus veel lang tafelen enzo.
Hier worden de kinderen 2 x per jaar naar een restaurant meegenomen en zijn het gewoon niet zo gewend.Dat is waar. Wij nemen de kinderen inderdaad ook al vanaf dat ze baby zijn mee uit eten. Ze zijn het dus helemaal gewend. Als we in Nederland zijn krijgen we altijd, echt altijd, complimenten over het keurige restaurantgedrag van onze kinderen. Terwijl dat waar wij wonen gewoon de norm is.
donderdag 24 april 2014 13:31
Lebowski, precies, dat mag toch?
fam1973: dat geloof ik wel
En dan komt de puberteit ook nog. Maar sorry, ik kan er echt niet bij als kinderen van die leeftijd zich niet weten te gedragen in een restaurant.
Zoembaya: zit ook wat in. In alle gevallen hangt het ook weer af van het kind natuurlijk. Wij gingen vroeger vaak uit eten, eigenlijk elke zondag. Ik kende niet anders.
fam1973: dat geloof ik wel
En dan komt de puberteit ook nog. Maar sorry, ik kan er echt niet bij als kinderen van die leeftijd zich niet weten te gedragen in een restaurant. Zoembaya: zit ook wat in. In alle gevallen hangt het ook weer af van het kind natuurlijk. Wij gingen vroeger vaak uit eten, eigenlijk elke zondag. Ik kende niet anders.
donderdag 24 april 2014 13:31
quote:lamadrugada schreef op 24 april 2014 @ 13:27:
Sandt: nee, mijn lijstje is niet op volgorde van belangrijkheid. Het is gewoon een aantal voorbeelden. Die jij noemt kunnen ook zo bij mijn lijstje.
Oké, bedenk dan wel dat je niet aan alles tegelijk kunt werken. Je kunt niet de hele dag bezig zijn met het aanscherpen van de fatsoensnormen bij je kind. En dan blijkt vanzelf dat sommige dingen hoger op je lijstje zullen komen dan anderen. En dat ze het één eerder onder de knie hebben dan het ander!
Sandt: nee, mijn lijstje is niet op volgorde van belangrijkheid. Het is gewoon een aantal voorbeelden. Die jij noemt kunnen ook zo bij mijn lijstje.
Oké, bedenk dan wel dat je niet aan alles tegelijk kunt werken. Je kunt niet de hele dag bezig zijn met het aanscherpen van de fatsoensnormen bij je kind. En dan blijkt vanzelf dat sommige dingen hoger op je lijstje zullen komen dan anderen. En dat ze het één eerder onder de knie hebben dan het ander!
donderdag 24 april 2014 13:31
quote:lamadrugada schreef op 24 april 2014 @ 13:23:
Vl43Inder, het gaat in dit geval toch om mijn prioriteiten? Ik vind dat belangrijk. Er zullen heel veel dingen zijn die inderdaad bij mij lager op het lijstje staan, so be it, daar moet iedereen zijn of haar eigen keuze in maken natuurlijk.
In het voorbeeld van Solomio wordt het idee gewekt dat er vroeger wel uit eten werd gegaan. Toen kwamen er kinderen, die vonden het niet leuk. 'Dan gaan we maar niet meer uit eten". Sorry, voor mij werkt dat niet zo. Maar zoals ik constant roep "ik heb makkelijk praten"
Ik ga nog wel uit eten, maar niet met de kinderen.
Ze weten trouwens prima hoe ze zich moeten gedragen, maar uit eten moet in mijn idee vooral leuk zijn, dat doe ik dus niet met de kinderen.
Overigens ben ik überhaupt niet zo'n uit-eter, dus echt een probleem is het niet.
Vl43Inder, het gaat in dit geval toch om mijn prioriteiten? Ik vind dat belangrijk. Er zullen heel veel dingen zijn die inderdaad bij mij lager op het lijstje staan, so be it, daar moet iedereen zijn of haar eigen keuze in maken natuurlijk.
In het voorbeeld van Solomio wordt het idee gewekt dat er vroeger wel uit eten werd gegaan. Toen kwamen er kinderen, die vonden het niet leuk. 'Dan gaan we maar niet meer uit eten". Sorry, voor mij werkt dat niet zo. Maar zoals ik constant roep "ik heb makkelijk praten"
Ik ga nog wel uit eten, maar niet met de kinderen.
Ze weten trouwens prima hoe ze zich moeten gedragen, maar uit eten moet in mijn idee vooral leuk zijn, dat doe ik dus niet met de kinderen.
Overigens ben ik überhaupt niet zo'n uit-eter, dus echt een probleem is het niet.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
donderdag 24 april 2014 13:32
quote:Lebowski schreef op 24 april 2014 @ 13:23:
Het is nog steeds niet mijn sterkste kant, en ik ben zelfs de 22 al een eindje voorbij
Het is niet onbeleefd bedoeld, eerder enthousiasme, of bang om het straks te vergeten. Maar ja, het ís natuurlijk wel onbeleefd.
Of even snel tussendoor iets vragen, omdat ik gewoon een ja of nee verwacht, is ook onbeleefd (laatst een heel topic over geweest).
Ik heb er ook moeite mee, dat komt doordat we in mijn familie altijd heerlijk door elkaar kunnen tetteren. Zoals mijn vader altijd zegt: 'We hebben vaak aan een half woord genoeg.' Dus als ik in discussies met anderen de strekking al snap, maar het gaat nog erg lang door, dan heb ik ook veel moeite om niet al te reageren.
Dat betekent overigens niet dat ik helemaal niet heb meegekregen om anderen uit te laten praten. Maar er wordt nog wel eens flink enthousiast gediscussieerd of gekletst.
Het is nog steeds niet mijn sterkste kant, en ik ben zelfs de 22 al een eindje voorbij
Het is niet onbeleefd bedoeld, eerder enthousiasme, of bang om het straks te vergeten. Maar ja, het ís natuurlijk wel onbeleefd.
Of even snel tussendoor iets vragen, omdat ik gewoon een ja of nee verwacht, is ook onbeleefd (laatst een heel topic over geweest).
Ik heb er ook moeite mee, dat komt doordat we in mijn familie altijd heerlijk door elkaar kunnen tetteren. Zoals mijn vader altijd zegt: 'We hebben vaak aan een half woord genoeg.' Dus als ik in discussies met anderen de strekking al snap, maar het gaat nog erg lang door, dan heb ik ook veel moeite om niet al te reageren.
Dat betekent overigens niet dat ik helemaal niet heb meegekregen om anderen uit te laten praten. Maar er wordt nog wel eens flink enthousiast gediscussieerd of gekletst.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 24 april 2014 13:34
quote:Susan schreef op 24 april 2014 @ 13:09:
Bij ons is alles sowieso heel anders gelopen. Ik had alles helemaal uitgedacht, hoe ik het zou doen en op wat voor manier ik met mijn kind zou praten, en toen kregen we een kind met autisme dat in eerste instantie helemaal niet ging praten. Dan ga je je met heel andere vraagstukken bezighouden dan met rondrennen in een restaurant of wel of niet om een stukje worst vragen bij de slager (als hij dat had gedaan als peuter dan was de vlag uitgegaan).
We hebben ook nog een dochter die geen autisme heeft en natuurlijk doen we ons best om haar beleefdheidsnormen bij te brengen, maar ik heb wel geleerd dat niet alles gaat zoals je het je van tevoren voorneemt, lang niet alles.
Inderdaad, dan kun je nog zoveel willen, maar dan beslist de praktijk heel anders.
In zijn algemeenheid heb ik door mijn kind geleerd dingen los te laten en niet alles onder controle te willen hebben.
Leeft eigenlijk veel fijner, niet loslaten in de zin van: niets moet alles mag, maar kinderen kunnen zo genieten van dingen die voor mij als volwassene heel vanzelfsprekend zijn.
Een kind krijgen is heel leerzaam en leuk.
Bij ons is alles sowieso heel anders gelopen. Ik had alles helemaal uitgedacht, hoe ik het zou doen en op wat voor manier ik met mijn kind zou praten, en toen kregen we een kind met autisme dat in eerste instantie helemaal niet ging praten. Dan ga je je met heel andere vraagstukken bezighouden dan met rondrennen in een restaurant of wel of niet om een stukje worst vragen bij de slager (als hij dat had gedaan als peuter dan was de vlag uitgegaan).
We hebben ook nog een dochter die geen autisme heeft en natuurlijk doen we ons best om haar beleefdheidsnormen bij te brengen, maar ik heb wel geleerd dat niet alles gaat zoals je het je van tevoren voorneemt, lang niet alles.
Inderdaad, dan kun je nog zoveel willen, maar dan beslist de praktijk heel anders.
In zijn algemeenheid heb ik door mijn kind geleerd dingen los te laten en niet alles onder controle te willen hebben.
Leeft eigenlijk veel fijner, niet loslaten in de zin van: niets moet alles mag, maar kinderen kunnen zo genieten van dingen die voor mij als volwassene heel vanzelfsprekend zijn.
Een kind krijgen is heel leerzaam en leuk.
donderdag 24 april 2014 13:34
quote:zoembaya schreef op 24 april 2014 @ 13:31:
[...]
Dat is waar. Wij nemen de kinderen inderdaad ook al vanaf dat ze baby zijn mee uit eten. Ze zijn het dus helemaal gewend. Als we in Nederland zijn krijgen we altijd, echt altijd, complimenten over het keurige restaurantgedrag van onze kinderen. Terwijl dat waar wij wonen gewoon de norm is.Dat krijg ik ook vaak te horen over mijn kinderen. En toch wonen wij hier in Nederland. Kinderen gingen niet van jongs af aan mee, maar pas sinds ze dat zelf ook wel leuk en vooral lekker vonden. Die gaan echt mee voor het eten!
[...]
Dat is waar. Wij nemen de kinderen inderdaad ook al vanaf dat ze baby zijn mee uit eten. Ze zijn het dus helemaal gewend. Als we in Nederland zijn krijgen we altijd, echt altijd, complimenten over het keurige restaurantgedrag van onze kinderen. Terwijl dat waar wij wonen gewoon de norm is.Dat krijg ik ook vaak te horen over mijn kinderen. En toch wonen wij hier in Nederland. Kinderen gingen niet van jongs af aan mee, maar pas sinds ze dat zelf ook wel leuk en vooral lekker vonden. Die gaan echt mee voor het eten!
donderdag 24 april 2014 13:35
quote:lamadrugada schreef op 24 april 2014 @ 13:23:
In het voorbeeld van Solomio wordt het idee gewekt dat er vroeger wel uit eten werd gegaan. Toen kwamen er kinderen, die vonden het niet leuk. 'Dan gaan we maar niet meer uit eten". Sorry, voor mij werkt dat niet zo. Maar zoals ik constant roep "ik heb makkelijk praten"
Als je een kind hebt, dan verandert er gewoon veel. Sommige dingen die je voorheen hoog op je prioriteitenlijstje had staan, staan daar nu niet meer. Eén van de zaken die bij bijna iedereen enorm keldert in belangrijkheid is "uitgaan", zeker in het begin.
Ook bij jou zullen prioriteiten veranderen.
Voordat wij kinderen kregen aten wij minstens één keer in de week buiten de deur, hielden wij actieve verre vakanties en waren op vrijdagavond na ons werk in het café te vinden. Dat doen we nu allemaal niet meer en ik vind dat helemaal niet erg, moet er niet aan denken zelfs om dat nu allemaal aan de hand te hebben. Tuurlijk gaan we wel eens uit eten, liefst zonder kind.
Er komen andere dingen voor in de plaats, in die staan nu bovenaan het prioriteitenlijstje.
In het voorbeeld van Solomio wordt het idee gewekt dat er vroeger wel uit eten werd gegaan. Toen kwamen er kinderen, die vonden het niet leuk. 'Dan gaan we maar niet meer uit eten". Sorry, voor mij werkt dat niet zo. Maar zoals ik constant roep "ik heb makkelijk praten"
Als je een kind hebt, dan verandert er gewoon veel. Sommige dingen die je voorheen hoog op je prioriteitenlijstje had staan, staan daar nu niet meer. Eén van de zaken die bij bijna iedereen enorm keldert in belangrijkheid is "uitgaan", zeker in het begin.
Ook bij jou zullen prioriteiten veranderen.
Voordat wij kinderen kregen aten wij minstens één keer in de week buiten de deur, hielden wij actieve verre vakanties en waren op vrijdagavond na ons werk in het café te vinden. Dat doen we nu allemaal niet meer en ik vind dat helemaal niet erg, moet er niet aan denken zelfs om dat nu allemaal aan de hand te hebben. Tuurlijk gaan we wel eens uit eten, liefst zonder kind.
Er komen andere dingen voor in de plaats, in die staan nu bovenaan het prioriteitenlijstje.
donderdag 24 april 2014 13:35
quote:lamadrugada schreef op 24 april 2014 @ 13:31:
Lebowski, precies, dat mag toch?
Ja hoor, van mij mag alles
Maar ik bedoelde te zeggen dat jij het hebt over achteruitgaand fatsoen, is het dan niet meer normaal etc etc alleen omdat men met opvoeden een ander lijstje dan het jouwe aanhoudt, en dus de dingen die jij belangrijk vindt niet corrigeert.
Lebowski, precies, dat mag toch?
Ja hoor, van mij mag alles
Maar ik bedoelde te zeggen dat jij het hebt over achteruitgaand fatsoen, is het dan niet meer normaal etc etc alleen omdat men met opvoeden een ander lijstje dan het jouwe aanhoudt, en dus de dingen die jij belangrijk vindt niet corrigeert.
donderdag 24 april 2014 13:36
quote:saartjuhzes schreef op 24 april 2014 @ 13:28:
[...]
Soms blijven ze ook bezig. Onmogelijk er tussen te komen. Heeft de een net een betoog van 20 minuten gehouden, begint meteen de ander te praten, ook weer een heel verhaal.
Vooral mannen (op een verjaardag) zijn daar sterk in. Dat moet ik echt soms even onderbreken, omdat ik ook wat te melden heb.Vrouwen onderling vind ik soms ook niet te harden, hoor....
[...]
Soms blijven ze ook bezig. Onmogelijk er tussen te komen. Heeft de een net een betoog van 20 minuten gehouden, begint meteen de ander te praten, ook weer een heel verhaal.
Vooral mannen (op een verjaardag) zijn daar sterk in. Dat moet ik echt soms even onderbreken, omdat ik ook wat te melden heb.Vrouwen onderling vind ik soms ook niet te harden, hoor....
donderdag 24 april 2014 13:38
quote:lamadrugada schreef op 24 april 2014 @ 13:31:
Zoembaya: zit ook wat in. In alle gevallen hangt het ook weer af van het kind natuurlijk. Wij gingen vroeger vaak uit eten, eigenlijk elke zondag. Ik kende niet anders.
Wij gingen ook vaak uit eten vroeger, maar toen waren zus en ik al 6+
Jij ging ook vast niet iedere week uit eten toen je 3 was.
Zoembaya: zit ook wat in. In alle gevallen hangt het ook weer af van het kind natuurlijk. Wij gingen vroeger vaak uit eten, eigenlijk elke zondag. Ik kende niet anders.
Wij gingen ook vaak uit eten vroeger, maar toen waren zus en ik al 6+
Jij ging ook vast niet iedere week uit eten toen je 3 was.
donderdag 24 april 2014 13:38
quote:sandt schreef op 24 april 2014 @ 13:34:
[...]
Dat krijg ik ook vaak te horen over mijn kinderen. En toch wonen wij hier in Nederland. Kinderen gingen niet van jongs af aan mee, maar pas sinds ze dat zelf ook wel leuk en vooral lekker vonden. Die gaan echt mee voor het eten!Leuk hè. Die van ons ook, we zijn bofkonten.
[...]
Dat krijg ik ook vaak te horen over mijn kinderen. En toch wonen wij hier in Nederland. Kinderen gingen niet van jongs af aan mee, maar pas sinds ze dat zelf ook wel leuk en vooral lekker vonden. Die gaan echt mee voor het eten!Leuk hè. Die van ons ook, we zijn bofkonten.
donderdag 24 april 2014 13:38
quote:lamadrugada schreef op 24 april 2014 @ 13:27:
Over het rustig aan tafel blijven zitten. Eigenlijk bedoel ik daar vooral mee, geen geren en geschreeuw in een restaurant. Over het algemeen gaan mensen voor hun plezier uit eten en hebben geen belang bij constant lawaai van kinderen. Heb ik ook niet.
Het gaat dus in principe meer om fatsoenlijk gedrag.
En daarom gaat dus niet iedereen op regelmatige basis met het hele gezin als de helft daar geen plezier aan beleeft. Zo goedkoop is het niet.
Wij namen de kinderen ook mee van baby af aan. Ze vinden stilzitten niet leuk, thuis ook niet. Enorm veel energie, dus waarom zouden ze op een duurbetaald uitje het niet ook naar hun zin mogen hebben?
Over het rustig aan tafel blijven zitten. Eigenlijk bedoel ik daar vooral mee, geen geren en geschreeuw in een restaurant. Over het algemeen gaan mensen voor hun plezier uit eten en hebben geen belang bij constant lawaai van kinderen. Heb ik ook niet.
Het gaat dus in principe meer om fatsoenlijk gedrag.
En daarom gaat dus niet iedereen op regelmatige basis met het hele gezin als de helft daar geen plezier aan beleeft. Zo goedkoop is het niet.
Wij namen de kinderen ook mee van baby af aan. Ze vinden stilzitten niet leuk, thuis ook niet. Enorm veel energie, dus waarom zouden ze op een duurbetaald uitje het niet ook naar hun zin mogen hebben?
donderdag 24 april 2014 13:38
Nee hoor Lebowski, iedereen moet lekker zelf weten hoe hij of zij het doet. Heel eerlijk vind ik het verfrissend om andere meningen te horen.
Ik ben bijvoorbeeld nu echt aan het denken over dat "vragen". De maatschappij is inderdaad veranderd en tegenwoordig moet je wel om dingen vragen.
In mijn originele post had ik het trouwens niet over achteruitgaand fatsoen, maar vroeg ik me gewoon af of mijn ideeen raar waren. Dit omdat een vriendin er dus heel anders mee omgaat.
Ik ben bijvoorbeeld nu echt aan het denken over dat "vragen". De maatschappij is inderdaad veranderd en tegenwoordig moet je wel om dingen vragen.
In mijn originele post had ik het trouwens niet over achteruitgaand fatsoen, maar vroeg ik me gewoon af of mijn ideeen raar waren. Dit omdat een vriendin er dus heel anders mee omgaat.
donderdag 24 april 2014 13:41
Wat betreft uit eten gaan.... wij wonen in italie en ik herken niet wat mafalda en zoembaya schrijven. Ook hier worden kinderen van jongs af aan meegenomen, maar ik zie niet zoveel kinderen die stil aan tafel zitten hoor. Onze dreumes van 16 maanden trekt dat in ieder geval niet. En neefje van 2,5 ook niet. Wij kiezen dan ook vaak voor restaurants waar het normaal is om tussen de gangen door van tafel te gaan. Of een snelle hap (pizza oid)
Verder vinden wij fatsoensnormen ook belangrijk. Wij leren hem nu dank je wel en alstublieft. Maar opvoeden is echt trial and error. Je kan niet ineens van de een op andere dag een perfect opgevoed kind verwachten.
Verder vinden wij fatsoensnormen ook belangrijk. Wij leren hem nu dank je wel en alstublieft. Maar opvoeden is echt trial and error. Je kan niet ineens van de een op andere dag een perfect opgevoed kind verwachten.
donderdag 24 april 2014 13:42
Maar ik weet helemaal niet of je vriendin er zo pertinent anders instaat. Ik denk bijvoorbeeld niet dat zij haar kind laat rennen door een restaurant, maar af en toe een loopje samen met een volwassene, even bij de vissen kijken, even een luchtje scheppen, dat soort dingen. Of misschien gaat zij wel voornamelijk naar kindvriendelijke restaurants of restaurants met een buffet waar je sowieso af en toe mag lopen. Jij doet net of er geen middenweg is tussen stokstijf aan je tafel blijven zitten en alles en iedereen omver rennen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 24 april 2014 13:44
Zo bedoel ik dat niet Susan. Ik vind gewoon (en dat lijkt me ook echt heel erg normaal) dat andere mensen, die voor hun plezier uit eten gaan, geen last hoeven te hebben van mijn kind.
Over mijn vriendin, ik weet wel dat zij er zo pertinent anders instaat. Aan den lijve ondervonden, een aantal weken geleden.
Over mijn vriendin, ik weet wel dat zij er zo pertinent anders instaat. Aan den lijve ondervonden, een aantal weken geleden.
