Kinderen
alle pijlers
Gewone kinderen, bestaan ze nog?
dinsdag 23 september 2014 09:21
Even iets wat ik me in alle oprechtheid afvraag: gewone doorsnee kinderen, bestaan die nog?
Als ik hier op het forum kijk bijvoorbeeld, dan vliegen de termen me om de oren. ADHD, PD-NOS, autisme, hoogbegaafd of hypersensitief, kortom, ieder kind lijkt wel iéts te hebben. En anders is er in elk gezin toch wel minstens één zo'n kind aanwezig.
Zijn gewone doorsnee kinderen dan uitgestorven? Gewone kinderen, die zoals het een kind betaamt, wel eens druk, wel eens lastig, wel eens erg slim of wel eens erg verlegen zijn, zonder dat daar meteen een etiket aan vasthangt?
Ik heb altijd gedacht dat het een kleine minderheid van de kinderen betrof die zo'n "etiket" hebben, maar de laatste tijd lijkt het wel bijna ieder kind te zijn dat wel iéts heeft.
Ligt het aan mij, verbeeld ik het me, of plakken we gewoon te snel een etiket? Wie het weet, mag het zeggen.
Als ik hier op het forum kijk bijvoorbeeld, dan vliegen de termen me om de oren. ADHD, PD-NOS, autisme, hoogbegaafd of hypersensitief, kortom, ieder kind lijkt wel iéts te hebben. En anders is er in elk gezin toch wel minstens één zo'n kind aanwezig.
Zijn gewone doorsnee kinderen dan uitgestorven? Gewone kinderen, die zoals het een kind betaamt, wel eens druk, wel eens lastig, wel eens erg slim of wel eens erg verlegen zijn, zonder dat daar meteen een etiket aan vasthangt?
Ik heb altijd gedacht dat het een kleine minderheid van de kinderen betrof die zo'n "etiket" hebben, maar de laatste tijd lijkt het wel bijna ieder kind te zijn dat wel iéts heeft.
Ligt het aan mij, verbeeld ik het me, of plakken we gewoon te snel een etiket? Wie het weet, mag het zeggen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 23 september 2014 17:33
quote:Solomio schreef op 23 september 2014 @ 17:22:
[...]
Wat ik vooral duidelijk wil maken is dat ouders van kinderen met een etiket constant aanlopen tegen dit soort verhalen. Iedereen kent namelijk wel een gezin met een kind met een zelfgefabriceerd etiket, maar dat maakt nog niet dat er dan DUS te snel een etiket geplakt wordt.
En dat is nou precies de reden dat ik ervan baal als dergelijke verhalen er aan hun haren bij gesleept worden. Het zet zo'n toontje he. Dat kan je (Baudolino, niet Solo, ) zielig van me vinden maar dat neemt het toontje niet weg.
Overigens ben ik er heel wel van overtuigd dat er ook een heleboel misdiagnoses worden gesteld. De diagnostische criteria in de DSM zijn nou eenmaal erg zacht, en gedrag is voor meerdere interpretaties vatbaar, min of meer afhankelijk van het 'specialisme' van de diagnosticus en eventueel van vermoedens van zelfbenoemde deskundologen als peuterjuffen en zo. Maar je kunt er niet omheen dat de kinderen die die molen in gaan toch echt wel problemen hebben, en dat hulp vaak noodzakelijk is. Etiketje of geen etiketje. En of die hulp dan moet bestaan uit medicatie en/of uit het aanpassen van de omgeving hangt maar helemaal af van de situatie.
[...]
Wat ik vooral duidelijk wil maken is dat ouders van kinderen met een etiket constant aanlopen tegen dit soort verhalen. Iedereen kent namelijk wel een gezin met een kind met een zelfgefabriceerd etiket, maar dat maakt nog niet dat er dan DUS te snel een etiket geplakt wordt.
En dat is nou precies de reden dat ik ervan baal als dergelijke verhalen er aan hun haren bij gesleept worden. Het zet zo'n toontje he. Dat kan je (Baudolino, niet Solo, ) zielig van me vinden maar dat neemt het toontje niet weg.
Overigens ben ik er heel wel van overtuigd dat er ook een heleboel misdiagnoses worden gesteld. De diagnostische criteria in de DSM zijn nou eenmaal erg zacht, en gedrag is voor meerdere interpretaties vatbaar, min of meer afhankelijk van het 'specialisme' van de diagnosticus en eventueel van vermoedens van zelfbenoemde deskundologen als peuterjuffen en zo. Maar je kunt er niet omheen dat de kinderen die die molen in gaan toch echt wel problemen hebben, en dat hulp vaak noodzakelijk is. Etiketje of geen etiketje. En of die hulp dan moet bestaan uit medicatie en/of uit het aanpassen van de omgeving hangt maar helemaal af van de situatie.
dinsdag 23 september 2014 17:35
quote:Starshine schreef op 23 september 2014 @ 17:24:
Ik moet bekennen dat zoon 1 onterecht etiket heeft en dat is 'matig verstandelijk beperkt'.
Resultaat van een foutief afgenomen IQ-test. Iedereen die hem kent, weet dat het niet klopt, maar het staat nou eenmaal op papier. En helaas, een IQ-test mag je niet zomaar opnieuw afnemen. Dus hij is nu ook al 2 jaar verstandelijk beperkt, binnenkort krijgt hij weer een IQ-test.
Het opent wel weer deuren zo'n diagnose.Dat klopt niet. Je mag de eerste twee jaar niet dezelfde test opnieuw afnemen, maar je mag wel een andere afnemen. Diezelfde week nog, als je dat leuk vindt.
Ik moet bekennen dat zoon 1 onterecht etiket heeft en dat is 'matig verstandelijk beperkt'.
Resultaat van een foutief afgenomen IQ-test. Iedereen die hem kent, weet dat het niet klopt, maar het staat nou eenmaal op papier. En helaas, een IQ-test mag je niet zomaar opnieuw afnemen. Dus hij is nu ook al 2 jaar verstandelijk beperkt, binnenkort krijgt hij weer een IQ-test.
Het opent wel weer deuren zo'n diagnose.Dat klopt niet. Je mag de eerste twee jaar niet dezelfde test opnieuw afnemen, maar je mag wel een andere afnemen. Diezelfde week nog, als je dat leuk vindt.
dinsdag 23 september 2014 17:43
Ja dat klopt LV, bij zoon was de WISC-test afgenomen, een andere optie zoh de SON-R zijn, maar die had de school niet (kost allemaal geld zo'n test). We hadden naar een extern instituut kunnen gaan voor de son-r, maar ja, ook wij hebben geen geldboom. Bovendien doet zoon bij een vreemde dus niks he. Dat was nou juist de reden dat test 1 mislukt was (vreemde psychologe ivm zwangerschapsverlof van de vaste).
dinsdag 23 september 2014 17:44
Ik denk dat je met de 3 R'en een hoop etiketjes weg kan halen. Ook denk ik dat je met een etiketje in aanmerking komt voor geld voor bv een rugzakje, instelling ed. Nu de geldkraan overal dichtgeknepen wordt zullen er in de toekomst ook een stuk minder etiketjes komen.
Uiteindelijk is het tegenwoordig toch zo dat je zelf moet dealen/kosten zelf betalen met je kind, moeilijk of geen moeilijk kind.
Uiteindelijk is het tegenwoordig toch zo dat je zelf moet dealen/kosten zelf betalen met je kind, moeilijk of geen moeilijk kind.
dinsdag 23 september 2014 17:50
En daar gaan we weer: het idee dat je rijk wordt van een kind met een etiket... Wij hebben geen cent gezien hoor, voor het autisme van onze zoon. Het kost alleen maar geld.
Oh ja en die drie R'en? Die hebben we hier, hoor. Ik denk dat wij meer rust, reinheid en regelmaat hebben dan menig ander gezin. En nog steeds is onze zoon autistisch. Weet ook vrij zeker dat hij dat nog steeds als straks die zogenaamde geldkranen worden dicht gedraaid.
Oh ja en die drie R'en? Die hebben we hier, hoor. Ik denk dat wij meer rust, reinheid en regelmaat hebben dan menig ander gezin. En nog steeds is onze zoon autistisch. Weet ook vrij zeker dat hij dat nog steeds als straks die zogenaamde geldkranen worden dicht gedraaid.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
dinsdag 23 september 2014 17:50
quote:somana schreef op 23 september 2014 @ 17:44:
Uiteindelijk is het tegenwoordig toch zo dat je zelf moet dealen/kosten zelf betalen met je kind, moeilijk of geen moeilijk kind.
Daarom ga ik maar voor geen kind, dat is het goedkoopst (grote kans dat ik een moeilijk kind krijg)
Overigens, dat 'geld' dat krijgen de ouders niet hoor. Dat is puur iets wat de school kan claimen, en dat moeten ze gebruiken voor onderwijs.
Uiteindelijk is het tegenwoordig toch zo dat je zelf moet dealen/kosten zelf betalen met je kind, moeilijk of geen moeilijk kind.
Daarom ga ik maar voor geen kind, dat is het goedkoopst (grote kans dat ik een moeilijk kind krijg)
Overigens, dat 'geld' dat krijgen de ouders niet hoor. Dat is puur iets wat de school kan claimen, en dat moeten ze gebruiken voor onderwijs.
dinsdag 23 september 2014 17:54
Ik zou zelf graag weer willen werken en mijn maatschappelijke en financiële bijdrage aan mijn gezin en aan de wereld willen leveren. Ben tenslotte hoog opgeleid en kan best wel wat. Maar dat gaat een beetje moeilijk met een kind zoals onze zoon, die constante begeleiding nodig heeft. En als hij de hele dag opgevangen moet worden, kost dat de maatschappij ook weer geld. Ik ben dus thuis, om voor hem te zorgen. En ik probeer in de spaarzame vrije momenten die ik heb freelance te werken. Ik ga ervan uit dat we in de toekomst nog heel wat euro's voor onze zoon naar de zorgverlening kunnen dragen. Want die zogenaamde zak met geld voor alle voorzieningen en therapieën, die heb ik nog nooit gezien.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
dinsdag 23 september 2014 17:55
quote:somana schreef op 23 september 2014 @ 17:44:
Ik denk dat je met de 3 R'en een hoop etiketjes weg kan halen. Ook denk ik dat je met een etiketje in aanmerking komt voor geld voor bv een rugzakje, instelling ed. Nu de geldkraan overal dichtgeknepen wordt zullen er in de toekomst ook een stuk minder etiketjes komen.
Uiteindelijk is het tegenwoordig toch zo dat je zelf moet dealen/kosten zelf betalen met je kind, moeilijk of geen moeilijk kind.
En dan vraagt men hier waarom ouders met een kind met een etiket toch zo fel reageren
Een schoolvoorbeeld van de onwetendheid waar je voortdurend tegenaan loopt, waar je als ouder volgens een hoop mensen verantwoording voor dient af te leggen.
Ik denk dat je met de 3 R'en een hoop etiketjes weg kan halen. Ook denk ik dat je met een etiketje in aanmerking komt voor geld voor bv een rugzakje, instelling ed. Nu de geldkraan overal dichtgeknepen wordt zullen er in de toekomst ook een stuk minder etiketjes komen.
Uiteindelijk is het tegenwoordig toch zo dat je zelf moet dealen/kosten zelf betalen met je kind, moeilijk of geen moeilijk kind.
En dan vraagt men hier waarom ouders met een kind met een etiket toch zo fel reageren
Een schoolvoorbeeld van de onwetendheid waar je voortdurend tegenaan loopt, waar je als ouder volgens een hoop mensen verantwoording voor dient af te leggen.
dinsdag 23 september 2014 17:57
quote:somana schreef op 23 september 2014 @ 17:44:
Ik denk dat je met de 3 R'en een hoop etiketjes weg kan halen. Ook denk ik dat je met een etiketje in aanmerking komt voor geld voor bv een rugzakje, instelling ed. Nu de geldkraan overal dichtgeknepen wordt zullen er in de toekomst ook een stuk minder etiketjes komen.
Uiteindelijk is het tegenwoordig toch zo dat je zelf moet dealen/kosten zelf betalen met je kind, moeilijk of geen moeilijk kind.
Jij dacht: ik neem maar niet de moeite om het topic eerst te lezen, want dat is zoveel. Ik plemp nog even mijn ongefundeerde mening ertussen, want die is zeer belangrijk.
Neeneenee, die 3 R'en gaan helemaal geen etiketjes weghalen, die bezuinigingen wel ja. Maar daarmee zijn er niet minder kinderen met een stoornis, alleen maar minder kinderen die adequate hulp krijgen.
Ik denk dat je met de 3 R'en een hoop etiketjes weg kan halen. Ook denk ik dat je met een etiketje in aanmerking komt voor geld voor bv een rugzakje, instelling ed. Nu de geldkraan overal dichtgeknepen wordt zullen er in de toekomst ook een stuk minder etiketjes komen.
Uiteindelijk is het tegenwoordig toch zo dat je zelf moet dealen/kosten zelf betalen met je kind, moeilijk of geen moeilijk kind.
Jij dacht: ik neem maar niet de moeite om het topic eerst te lezen, want dat is zoveel. Ik plemp nog even mijn ongefundeerde mening ertussen, want die is zeer belangrijk.
Neeneenee, die 3 R'en gaan helemaal geen etiketjes weghalen, die bezuinigingen wel ja. Maar daarmee zijn er niet minder kinderen met een stoornis, alleen maar minder kinderen die adequate hulp krijgen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
dinsdag 23 september 2014 17:59
pppffff als ik dit hier zo lees weet ik het weer, geen kinderen voor mij.
Groot kans dat ik mijn autisme op mijn kind overdraag en dat ik dan de rest van mijn leven bezig ben met mijn kind te begeleiden, ofwel onwillige ambtenaren en hulpverleners aan het overtuigen ben dat kind therapie X heel hard nodig heeft. Geen geld of tijd meer over voor wat anders
En ondertussen word ik nog weggezet als parasiet ook.
Nein, danke.
Groot kans dat ik mijn autisme op mijn kind overdraag en dat ik dan de rest van mijn leven bezig ben met mijn kind te begeleiden, ofwel onwillige ambtenaren en hulpverleners aan het overtuigen ben dat kind therapie X heel hard nodig heeft. Geen geld of tijd meer over voor wat anders
En ondertussen word ik nog weggezet als parasiet ook.
Nein, danke.
dinsdag 23 september 2014 18:00
quote:Starshine schreef op 23 september 2014 @ 17:43:
Ja dat klopt LV, bij zoon was de WISC-test afgenomen, een andere optie zoh de SON-R zijn, maar die had de school niet (kost allemaal geld zo'n test). We hadden naar een extern instituut kunnen gaan voor de son-r, maar ja, ook wij hebben geen geldboom. Bovendien doet zoon bij een vreemde dus niks he. Dat was nou juist de reden dat test 1 mislukt was (vreemde psychologe ivm zwangerschapsverlof van de vaste).Bij mijn zoon mislukte de test ook al, maar niet zo erg als bij de jouwe . Gelukkig was iedereen (behalve de testmevrouw) het erover eens dat de uitslag nooit kon kloppen, dus zoon krijgt op school gewoon de uitdaging die hij nodig heeft. Alleen die zogenaamde kloof, daar komen we nooit meer vanaf. Die blijft in zijn OPP's maar vermeld worden als een heel zorgelijk iets, maar in de klas merkt niemand iets van een kloof. Dit jaar wordt hij opnieuw getest. Ik ben reuze benieuwd, en de juf ook .
Ja dat klopt LV, bij zoon was de WISC-test afgenomen, een andere optie zoh de SON-R zijn, maar die had de school niet (kost allemaal geld zo'n test). We hadden naar een extern instituut kunnen gaan voor de son-r, maar ja, ook wij hebben geen geldboom. Bovendien doet zoon bij een vreemde dus niks he. Dat was nou juist de reden dat test 1 mislukt was (vreemde psychologe ivm zwangerschapsverlof van de vaste).Bij mijn zoon mislukte de test ook al, maar niet zo erg als bij de jouwe . Gelukkig was iedereen (behalve de testmevrouw) het erover eens dat de uitslag nooit kon kloppen, dus zoon krijgt op school gewoon de uitdaging die hij nodig heeft. Alleen die zogenaamde kloof, daar komen we nooit meer vanaf. Die blijft in zijn OPP's maar vermeld worden als een heel zorgelijk iets, maar in de klas merkt niemand iets van een kloof. Dit jaar wordt hij opnieuw getest. Ik ben reuze benieuwd, en de juf ook .
dinsdag 23 september 2014 18:06
quote:somana schreef op 23 september 2014 @ 17:44:
Ook denk ik dat je met een etiketje in aanmerking komt voor geld voor bv een rugzakje, instelling ed. Dat geld gaat niet naar mij hoor, dat gaat naar school. Ik had mijn zoon ook best thuis willen houden, dan had ie de samenleving minder geld gekost. En die paar maanden dat hij daadwerkelijk thuis zat is ie er helemaal niet slechter van geworden (ik wel, financieel, want ik kon niet werken). Maar ja, er is nou eenmaal een leerplicht he. En die heb ik niet verzonnen, dat heeft diezelfde maatschappij gedaan die ik nu ontroof van een LGF, omdat ik de euvele moed heb er een kind op na te houden dat verzuipt op een gezellige gewone basisschool om de hoek.
Ook denk ik dat je met een etiketje in aanmerking komt voor geld voor bv een rugzakje, instelling ed. Dat geld gaat niet naar mij hoor, dat gaat naar school. Ik had mijn zoon ook best thuis willen houden, dan had ie de samenleving minder geld gekost. En die paar maanden dat hij daadwerkelijk thuis zat is ie er helemaal niet slechter van geworden (ik wel, financieel, want ik kon niet werken). Maar ja, er is nou eenmaal een leerplicht he. En die heb ik niet verzonnen, dat heeft diezelfde maatschappij gedaan die ik nu ontroof van een LGF, omdat ik de euvele moed heb er een kind op na te houden dat verzuipt op een gezellige gewone basisschool om de hoek.
dinsdag 23 september 2014 19:13
quote:Chryssa schreef op 23 september 2014 @ 17:23:
Want het is ZO makkelijk om als buitenstaander te roepen dat kinderen tegenwoordig maar te pas en te onpas een label krijgen en dat ouders het wel lekker makkelijk vinden om een excuus voor het gedrag van hun kind te hebben.
Mensen weten vaak helemaal niet wat er allemaal moet gebeuren om een diagnose te krijgen. Hoeveel onderzoeken, observaties en confronterende gesprekken er gevoerd moeten worden. Je hele doopceel wordt gelicht, er komen mensen bij je in huis, Jeugdzorg wordt erbij gehaald. Geloof me, daar word je echt niet blij van.
Ik heb even een stukje weggehaald van de quote anders wordt het zo lang! Ik ben het helemaal eens met Chryssa. Het vetgedrukte stukje is zó waar. En ik snap dus niet, dan veel mensen dat niet snappen. Ik heb geen kind met een etiketje, maar ben wel tegen veel dingen aangelopen toen mijn kinderen klein waren. Baby met extreme voorkeurshouding, huilbaby, kind met spraak/taalachterstand. En ook dan word je weggezet als overbezorgde moeder en krijg je niet zo maar een doorverwijzing.
Als moeder zag ik het verschil tussen mijn kind en anderen en vond al snel dat er iets moest gebeuren. Maar zolang je alleen als ouders zo denkt dan is het minder erg vind men. Je loopt je de benen uit het lijf om iets voor je kind voor elkaar te krijgen. Zodra anderen iets van je kind vinden gaat het soms wat gemakkelijker. Toen school eindelijk toegaf dat zoons spraak achterbleef bij de gemiddelden was er zó logopedie geregeld. Terwijl ik daar al twee jaar mee bezig was.
Het CB vond dat mijn zoon een lui oog had. Ik zag het niet, hij heeft droeve hondenogen met een iets overhangend ooglid (liften voor zijn 30e misschien). CB bleef maar aandringen dus ik langs de huisarts, die het in beginsel met mij eens was, maar op advies van CB toch naar de oogarts verwees. Vervolgens naar de optometrist etc etc. Drie consulten en vele testen later was de conclusie; niks aan de hand!
Als je voor zulke kleine dingen, die in ieder kinderleven wel vergelijkbaar voorkomen al zo veel moeite moet doen. Waarom snappen bergen mensen dan niet dat etiketjes niet uit de lucht komen vallen. Of zouden hun kinderen echt alleen maar eens snotjes hebben gehad en verder nooit iets?
Want het is ZO makkelijk om als buitenstaander te roepen dat kinderen tegenwoordig maar te pas en te onpas een label krijgen en dat ouders het wel lekker makkelijk vinden om een excuus voor het gedrag van hun kind te hebben.
Mensen weten vaak helemaal niet wat er allemaal moet gebeuren om een diagnose te krijgen. Hoeveel onderzoeken, observaties en confronterende gesprekken er gevoerd moeten worden. Je hele doopceel wordt gelicht, er komen mensen bij je in huis, Jeugdzorg wordt erbij gehaald. Geloof me, daar word je echt niet blij van.
Ik heb even een stukje weggehaald van de quote anders wordt het zo lang! Ik ben het helemaal eens met Chryssa. Het vetgedrukte stukje is zó waar. En ik snap dus niet, dan veel mensen dat niet snappen. Ik heb geen kind met een etiketje, maar ben wel tegen veel dingen aangelopen toen mijn kinderen klein waren. Baby met extreme voorkeurshouding, huilbaby, kind met spraak/taalachterstand. En ook dan word je weggezet als overbezorgde moeder en krijg je niet zo maar een doorverwijzing.
Als moeder zag ik het verschil tussen mijn kind en anderen en vond al snel dat er iets moest gebeuren. Maar zolang je alleen als ouders zo denkt dan is het minder erg vind men. Je loopt je de benen uit het lijf om iets voor je kind voor elkaar te krijgen. Zodra anderen iets van je kind vinden gaat het soms wat gemakkelijker. Toen school eindelijk toegaf dat zoons spraak achterbleef bij de gemiddelden was er zó logopedie geregeld. Terwijl ik daar al twee jaar mee bezig was.
Het CB vond dat mijn zoon een lui oog had. Ik zag het niet, hij heeft droeve hondenogen met een iets overhangend ooglid (liften voor zijn 30e misschien). CB bleef maar aandringen dus ik langs de huisarts, die het in beginsel met mij eens was, maar op advies van CB toch naar de oogarts verwees. Vervolgens naar de optometrist etc etc. Drie consulten en vele testen later was de conclusie; niks aan de hand!
Als je voor zulke kleine dingen, die in ieder kinderleven wel vergelijkbaar voorkomen al zo veel moeite moet doen. Waarom snappen bergen mensen dan niet dat etiketjes niet uit de lucht komen vallen. Of zouden hun kinderen echt alleen maar eens snotjes hebben gehad en verder nooit iets?
dinsdag 23 september 2014 19:38
quote:Lady-Voldemort schreef op 23 september 2014 @ 18:00:
[...]
Bij mijn zoon mislukte de test ook al, maar niet zo erg als bij de jouwe . Gelukkig was iedereen (behalve de testmevrouw) het erover eens dat de uitslag nooit kon kloppen, dus zoon krijgt op school gewoon de uitdaging die hij nodig heeft. Alleen die zogenaamde kloof, daar komen we nooit meer vanaf. Die blijft in zijn OPP's maar vermeld worden als een heel zorgelijk iets, maar in de klas merkt niemand iets van een kloof. Dit jaar wordt hij opnieuw getest. Ik ben reuze benieuwd, en de juf ook .oh in de praktijk legt iedereen die testresultaten naast zich neer, maar we kregen er wel lekker extra ZIN voor (en ja, dat hebben we heel aso aangepakt)
[...]
Bij mijn zoon mislukte de test ook al, maar niet zo erg als bij de jouwe . Gelukkig was iedereen (behalve de testmevrouw) het erover eens dat de uitslag nooit kon kloppen, dus zoon krijgt op school gewoon de uitdaging die hij nodig heeft. Alleen die zogenaamde kloof, daar komen we nooit meer vanaf. Die blijft in zijn OPP's maar vermeld worden als een heel zorgelijk iets, maar in de klas merkt niemand iets van een kloof. Dit jaar wordt hij opnieuw getest. Ik ben reuze benieuwd, en de juf ook .oh in de praktijk legt iedereen die testresultaten naast zich neer, maar we kregen er wel lekker extra ZIN voor (en ja, dat hebben we heel aso aangepakt)
dinsdag 23 september 2014 19:48
Dus ja, die zakken geld zijn er wel, maar die komen niet op mijn bankrekening, maar gaan rechtstreeks naar school, instelling en andere hulpverleners.
Dat is niet oneerlijk, want voor gewone kinderen gaan er ook heel wat zakken geld naar scholen, GGD's en gesubsidieerde muziekscholen.
De enige tegemoetkoming die we ooit als echt cash geld hebben gehad was de TOG. Maar die werd helaas beperkt voor kinderen die meer dan 10 uur PGB of ZIN per week kregen. En natuurlijk was het CIZ grondig geïnstrueerd dat er alleen in uitzonderlijke gevallen meer dan 10 uur geïndiceerd mocht worden. Exit TOG dus.
Op dit moment krijgen we voor het vervoer van zoon naar de instelling een benzinevergoeding van de gemeente. 19 cent per kilometer. Maar dit komt uit het budget van leerlingenvervoer, dus we krijgen het alleen als hij voor de weekenden naar huis komt. In de zomervakantie was het halen en brengen geheel voor eigen rekening.
Dus al met al gaat al het geld naar scholen, instellingen hulpverleners, ik zie er niks van. Is prima hoor, ik heb ook helemaal geen zin in ook nog een PGB-administratie.
De benzinevergoeding wordt besteed aan waar het voor bedoeld is:de reiskosten.
Dat is niet oneerlijk, want voor gewone kinderen gaan er ook heel wat zakken geld naar scholen, GGD's en gesubsidieerde muziekscholen.
De enige tegemoetkoming die we ooit als echt cash geld hebben gehad was de TOG. Maar die werd helaas beperkt voor kinderen die meer dan 10 uur PGB of ZIN per week kregen. En natuurlijk was het CIZ grondig geïnstrueerd dat er alleen in uitzonderlijke gevallen meer dan 10 uur geïndiceerd mocht worden. Exit TOG dus.
Op dit moment krijgen we voor het vervoer van zoon naar de instelling een benzinevergoeding van de gemeente. 19 cent per kilometer. Maar dit komt uit het budget van leerlingenvervoer, dus we krijgen het alleen als hij voor de weekenden naar huis komt. In de zomervakantie was het halen en brengen geheel voor eigen rekening.
Dus al met al gaat al het geld naar scholen, instellingen hulpverleners, ik zie er niks van. Is prima hoor, ik heb ook helemaal geen zin in ook nog een PGB-administratie.
De benzinevergoeding wordt besteed aan waar het voor bedoeld is:de reiskosten.
dinsdag 23 september 2014 21:33
quote:Lady-Voldemort schreef op 23 september 2014 @ 17:33:
[...]
En dat is nou precies de reden dat ik ervan baal als dergelijke verhalen er aan hun haren bij gesleept worden. Het zet zo'n toontje he. Dat kan je (Baudolino, niet Solo, ) zielig van me vinden maar dat neemt het toontje niet weg.
Overigens ben ik er heel wel van overtuigd dat er ook een heleboel misdiagnoses worden gesteld. De diagnostische criteria in de DSM zijn nou eenmaal erg zacht, en gedrag is voor meerdere interpretaties vatbaar, min of meer afhankelijk van het 'specialisme' van de diagnosticus en eventueel van vermoedens van zelfbenoemde deskundologen als peuterjuffen en zo. Maar je kunt er niet omheen dat de kinderen die die molen in gaan toch echt wel problemen hebben, en dat hulp vaak noodzakelijk is. Etiketje of geen etiketje. En of die hulp dan moet bestaan uit medicatie en/of uit het aanpassen van de omgeving hangt maar helemaal af van de situatie.Als je mijn posts goed had gelezen, in de context waar ze staan, dan zou je nooit zeggen dat ik het betreffende verhaal er aan de haren bij heb gesleept. Dat insinueert dat ik met dat verhaal alle diagnoses die er gesteld zijn bij andere kinderen onderuit wil halen, en dat is gewoon niet waar. Dat was zelfs helemaal niet aan de orde.
[...]
En dat is nou precies de reden dat ik ervan baal als dergelijke verhalen er aan hun haren bij gesleept worden. Het zet zo'n toontje he. Dat kan je (Baudolino, niet Solo, ) zielig van me vinden maar dat neemt het toontje niet weg.
Overigens ben ik er heel wel van overtuigd dat er ook een heleboel misdiagnoses worden gesteld. De diagnostische criteria in de DSM zijn nou eenmaal erg zacht, en gedrag is voor meerdere interpretaties vatbaar, min of meer afhankelijk van het 'specialisme' van de diagnosticus en eventueel van vermoedens van zelfbenoemde deskundologen als peuterjuffen en zo. Maar je kunt er niet omheen dat de kinderen die die molen in gaan toch echt wel problemen hebben, en dat hulp vaak noodzakelijk is. Etiketje of geen etiketje. En of die hulp dan moet bestaan uit medicatie en/of uit het aanpassen van de omgeving hangt maar helemaal af van de situatie.Als je mijn posts goed had gelezen, in de context waar ze staan, dan zou je nooit zeggen dat ik het betreffende verhaal er aan de haren bij heb gesleept. Dat insinueert dat ik met dat verhaal alle diagnoses die er gesteld zijn bij andere kinderen onderuit wil halen, en dat is gewoon niet waar. Dat was zelfs helemaal niet aan de orde.
dinsdag 23 september 2014 21:33
quote:Lady-Voldemort schreef op 23 september 2014 @ 17:33:
[...]
En dat is nou precies de reden dat ik ervan baal als dergelijke verhalen er aan hun haren bij gesleept worden. Het zet zo'n toontje he. Dat kan je (Baudolino, niet Solo, ) zielig van me vinden maar dat neemt het toontje niet weg.
Overigens ben ik er heel wel van overtuigd dat er ook een heleboel misdiagnoses worden gesteld. De diagnostische criteria in de DSM zijn nou eenmaal erg zacht, en gedrag is voor meerdere interpretaties vatbaar, min of meer afhankelijk van het 'specialisme' van de diagnosticus en eventueel van vermoedens van zelfbenoemde deskundologen als peuterjuffen en zo. Maar je kunt er niet omheen dat de kinderen die die molen in gaan toch echt wel problemen hebben, en dat hulp vaak noodzakelijk is. Etiketje of geen etiketje. En of die hulp dan moet bestaan uit medicatie en/of uit het aanpassen van de omgeving hangt maar helemaal af van de situatie.Als je mijn posts goed had gelezen, in de context waar ze staan, dan zou je nooit zeggen dat ik het betreffende verhaal er aan de haren bij heb gesleept. Dat insinueert dat ik met dat verhaal alle diagnoses die er gesteld zijn bij andere kinderen onderuit wil halen, en dat is gewoon niet waar. Dat was zelfs helemaal niet aan de orde.
[...]
En dat is nou precies de reden dat ik ervan baal als dergelijke verhalen er aan hun haren bij gesleept worden. Het zet zo'n toontje he. Dat kan je (Baudolino, niet Solo, ) zielig van me vinden maar dat neemt het toontje niet weg.
Overigens ben ik er heel wel van overtuigd dat er ook een heleboel misdiagnoses worden gesteld. De diagnostische criteria in de DSM zijn nou eenmaal erg zacht, en gedrag is voor meerdere interpretaties vatbaar, min of meer afhankelijk van het 'specialisme' van de diagnosticus en eventueel van vermoedens van zelfbenoemde deskundologen als peuterjuffen en zo. Maar je kunt er niet omheen dat de kinderen die die molen in gaan toch echt wel problemen hebben, en dat hulp vaak noodzakelijk is. Etiketje of geen etiketje. En of die hulp dan moet bestaan uit medicatie en/of uit het aanpassen van de omgeving hangt maar helemaal af van de situatie.Als je mijn posts goed had gelezen, in de context waar ze staan, dan zou je nooit zeggen dat ik het betreffende verhaal er aan de haren bij heb gesleept. Dat insinueert dat ik met dat verhaal alle diagnoses die er gesteld zijn bij andere kinderen onderuit wil halen, en dat is gewoon niet waar. Dat was zelfs helemaal niet aan de orde.
dinsdag 23 september 2014 21:37
quote:Solomio schreef op 23 september 2014 @ 17:22:
ik ben ervan overtuigd dat die etiketten allemaal terecht zijn, gezien de lange diagnosetrajecten die nodig zijn voor een etiket.
Eens.
Overigens vind ik elk kind vrij bijzonder, net zo goed als dat ze heel gewoon zijn. Ik bedoel ieder kind dan; wel of geen etiket.
Gewoon betekent :als iets niet opvalt en vaak voorkomt
Echt heel veel kinderen zie ik echt en vallen me ook op.
ik ben ervan overtuigd dat die etiketten allemaal terecht zijn, gezien de lange diagnosetrajecten die nodig zijn voor een etiket.
Eens.
Overigens vind ik elk kind vrij bijzonder, net zo goed als dat ze heel gewoon zijn. Ik bedoel ieder kind dan; wel of geen etiket.
Gewoon betekent :als iets niet opvalt en vaak voorkomt
Echt heel veel kinderen zie ik echt en vallen me ook op.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 23 september 2014 21:41
quote:Thordis schreef op 23 september 2014 @ 16:39:
Het hele topic wordt niet gekaapt door moeders met een kind met etiket. Ik heb een aantal inhoudelijke reacties gegeven over mogelijke oorzaken van meer etiketjes, en op meer vlakken. Maar die posts worden vakkundig genegeerd door enerzijds de mensen die roepen dat de ouders van tegenwoordig het fout doet, en anderzijds de mensen met een kind met etiket die zich (terecht) aangesproken voelen.
Op de inhoud gaat vrijwel niemand in. Kennelijk niet interessant of onvoldoende grond voor bashen.
Ik heb niet op jouw stukjes gereageerd, omdat ik ze zo goed volledig vond. Niets aan toe te voegen
EN mijn kinderen hebben geen etiket. Zouden als 'normaal' bestempeld kunnen worden. Ik zie alleen heel veel kinderen in de omgeving, met thuisblijfmoeders, die een etiket zeer terecht hebben en dan lees ik hier dat 'iedereen maar een etiketje krijgt', waardoor je volgens mij inderdaad de kinderen met een terecht etiket (die toch zwaar in de meerderheid zijn) en hun ouders tekort doet.
Het hele topic wordt niet gekaapt door moeders met een kind met etiket. Ik heb een aantal inhoudelijke reacties gegeven over mogelijke oorzaken van meer etiketjes, en op meer vlakken. Maar die posts worden vakkundig genegeerd door enerzijds de mensen die roepen dat de ouders van tegenwoordig het fout doet, en anderzijds de mensen met een kind met etiket die zich (terecht) aangesproken voelen.
Op de inhoud gaat vrijwel niemand in. Kennelijk niet interessant of onvoldoende grond voor bashen.
Ik heb niet op jouw stukjes gereageerd, omdat ik ze zo goed volledig vond. Niets aan toe te voegen
EN mijn kinderen hebben geen etiket. Zouden als 'normaal' bestempeld kunnen worden. Ik zie alleen heel veel kinderen in de omgeving, met thuisblijfmoeders, die een etiket zeer terecht hebben en dan lees ik hier dat 'iedereen maar een etiketje krijgt', waardoor je volgens mij inderdaad de kinderen met een terecht etiket (die toch zwaar in de meerderheid zijn) en hun ouders tekort doet.
Later is nu
