Kinderen
alle pijlers
Kraamtijd: had jij het allemaal willen weten?
maandag 27 oktober 2014 20:10
Kleine toelichting op de titel:
Ik vertelde dit weekend aan een vriendin een anekdote, waarbij ik in gesprek was met een vrouw, en waarbij het op een gegeven moment over kinderen krijgen ging. Zij zei toen: "Ik ben er nog steeds boos om dat niemand mij ooit heeft verteld hoe k*t die eerste zes weken zijn!" Dit was toen best grappig, omdat ik haar niet echt kende, maar goed, lang verhaal kort:
Mijn vriendin zei toen redelijk fel: Nou, dat had ik ook wel willen weten!
Het grappige is dat ik de kraamtijd van mn zoon niet zo heb ervaren. Goed, toen hij drie weken was hallucineerden we ongeveer van moeheid. Het gevoel van zere tepels bleef nog lang naëbben en mijn keizersnede destijds droeg ook niet bij aan het vlot weer op de been zijn.
Ik was geradbraakt, maar toch had ik niet het idee van "Sjongejonge, dit had iemand mij wel eens mogen vertellen" of "waarom, in godsnaam, hebben we het óóit een goed idee gevonden om een kind te krijgen?" Deze ideeën had mijn vriendin dus wel (inmiddels is die kraamtijd bij haar ook alweer voorbij)
Maar goed, zoveel mensen, zoveel smaken, dus ik vroeg me af:
Hadden jullie van tevoren goed geïnformeerd willen worden over die eerste zes weken tot twee maanden na de bevalling, over de moeheid, de zombiemodus, de zere tieten, het krakkemikkige onderstel, de onzekerheid over of je het wel kunt, dat hele opvoeden? Of had dat niets uitgemaakt?
Ik vertelde dit weekend aan een vriendin een anekdote, waarbij ik in gesprek was met een vrouw, en waarbij het op een gegeven moment over kinderen krijgen ging. Zij zei toen: "Ik ben er nog steeds boos om dat niemand mij ooit heeft verteld hoe k*t die eerste zes weken zijn!" Dit was toen best grappig, omdat ik haar niet echt kende, maar goed, lang verhaal kort:
Mijn vriendin zei toen redelijk fel: Nou, dat had ik ook wel willen weten!
Het grappige is dat ik de kraamtijd van mn zoon niet zo heb ervaren. Goed, toen hij drie weken was hallucineerden we ongeveer van moeheid. Het gevoel van zere tepels bleef nog lang naëbben en mijn keizersnede destijds droeg ook niet bij aan het vlot weer op de been zijn.
Ik was geradbraakt, maar toch had ik niet het idee van "Sjongejonge, dit had iemand mij wel eens mogen vertellen" of "waarom, in godsnaam, hebben we het óóit een goed idee gevonden om een kind te krijgen?" Deze ideeën had mijn vriendin dus wel (inmiddels is die kraamtijd bij haar ook alweer voorbij)
Maar goed, zoveel mensen, zoveel smaken, dus ik vroeg me af:
Hadden jullie van tevoren goed geïnformeerd willen worden over die eerste zes weken tot twee maanden na de bevalling, over de moeheid, de zombiemodus, de zere tieten, het krakkemikkige onderstel, de onzekerheid over of je het wel kunt, dat hele opvoeden? Of had dat niets uitgemaakt?
Today is a good day
dinsdag 28 oktober 2014 01:09
Ik was al jaren lid van het forum voordat ik kinderen kreeg, bovendien was ik de laatste van mijn vrienden en familie dus ik was wel redelijk voorbereid geloof ik.
De zorg in mijn ziekenhuis was geweldig. Ik had twee keer een onverwachte keizersnede dus ik heb er lang van mogen genieten. Kraamzorg was dan weer helemaal ruk, beide keren.
Ik heb nu een baby van 5 maanden en een peuter van net 3, bovendien werk ik 4 dagen in de week (wat op 40 uur neerkomt in mijn baan) en man ook. Mijn vriendinnen en fam zijn al veel verder of er nooit aan begonnen. Het fenomeen "tropenjaren" kwam mij altijd zo gezellig en zonnig over, hoorde nog net niet gelijk "Aruba, Jamaica, ooooh I wanna take her....".
Tot voor kort dus. Ik heb zo weer een kraamperiode nodig.... maar dan zonder baby.
De zorg in mijn ziekenhuis was geweldig. Ik had twee keer een onverwachte keizersnede dus ik heb er lang van mogen genieten. Kraamzorg was dan weer helemaal ruk, beide keren.
Ik heb nu een baby van 5 maanden en een peuter van net 3, bovendien werk ik 4 dagen in de week (wat op 40 uur neerkomt in mijn baan) en man ook. Mijn vriendinnen en fam zijn al veel verder of er nooit aan begonnen. Het fenomeen "tropenjaren" kwam mij altijd zo gezellig en zonnig over, hoorde nog net niet gelijk "Aruba, Jamaica, ooooh I wanna take her....".
Tot voor kort dus. Ik heb zo weer een kraamperiode nodig.... maar dan zonder baby.
dinsdag 28 oktober 2014 01:10
@anna gek is dat he? In de omgekeerde context had ik dat toen mijn schoonmoeder overleden was en we in die hele heisa besloten toch maar eens boodschappen te gaan doen. Wij zaten helemaal in de wereld op zijn kop en in de supermarkt was alles normaal. En waren wij in de ogen van die onbekenden ook normaal. Was bizar.
dinsdag 28 oktober 2014 01:15
Ik zat tijdens mijn zwangerschap heel de tijd op een roze wolk en dacht dat het alleen maar erger zou worden. Ik was helemaal verliefd op mijn zoontje vanaf het eerste moment, maar emotioneel vond ik de kraamtijd heel zwaar, ik was rusteloos en kon bijna niet slapen als dat al kon. Wij moesten terug naar het ziekenhuis de vierde dag en dat kwam als zo'n klap binnen en ging allemaal zo als een roes dat ik toen we weer naar huis mochten echt even de weg kwijtraakte. Echt letterlijk ook, ik wist niet meer waar ik was en ik vroeg mijn man of het nu de dag was dat ik was bevallen en dat was geen eens het raarste wat ik deed & dacht. Ik was de dagen erna er nog best van slag van dat ik "gek" was geworden en was heel bang dat het terug zou komen. Gelukkig heb ik veel steun gehad aan iedereen om me heen en ook de verloskundige en kraamhulp om het allemaal te relativeren.
Lichamelijk vond ik de bevalling heel zwaar, vooral omdat het heel lang duurde en mijn rug begaf het een beetje (spit) en het kostte wel wat tijd om me te herstellen.
Ik vond het best moeilijk dat kraamvisite de dagen erna dan zeiden dat ik er nog zo slecht uitzag en dat alles nu toch goed was en ik blij moest zijn dat hij zo snel geholpen was blabla. Ik wás ook blij, nog nooit zo gelukkig geweest als met mijn zoontje maar ik had het óók moeilijk. Maar dat is toch nog een beetje een taboe, blijkbaar.
Dat een vriendin de zesde dag vroeg of ik al met hem was gaan fietsen in mijn nieuwe bakfiets, kon ik dan wel weer om lachen.
Lichamelijk vond ik de bevalling heel zwaar, vooral omdat het heel lang duurde en mijn rug begaf het een beetje (spit) en het kostte wel wat tijd om me te herstellen.
Ik vond het best moeilijk dat kraamvisite de dagen erna dan zeiden dat ik er nog zo slecht uitzag en dat alles nu toch goed was en ik blij moest zijn dat hij zo snel geholpen was blabla. Ik wás ook blij, nog nooit zo gelukkig geweest als met mijn zoontje maar ik had het óók moeilijk. Maar dat is toch nog een beetje een taboe, blijkbaar.
Dat een vriendin de zesde dag vroeg of ik al met hem was gaan fietsen in mijn nieuwe bakfiets, kon ik dan wel weer om lachen.
dinsdag 28 oktober 2014 01:16
quote:lautje87 schreef op 28 oktober 2014 @ 01:08:
Vreselijk.. De reden dat ik niet durf te stoppen met de pil, ondanks mijn vriend en ik allebei graag een kind willen,is de angst voor bevallen. Nu lees ik hier dat de tijd erna ook een hel is en nu durf ik helemaal niet meer! Het klinkt allemaal echt heel naar
Ach ik had twee klotebevallingen, eindigden beide in een ks, maar ik heb daar geen trauma van en ook geen fysieke klachten.
De meesten zijn wel in meer of mindere mate een beetje bang voor de bevalling. Maar aan het einde van de zwangerschap wil je niet liever dan bevallen. Dat heeft de natuur handig geregeld.
Ondanks mijn rotte bevallingen verliep het herstel heel snel. Ik wil geen derde maar dat komt niet door dat ik niet wil bevallen. En bedenk ook dat je op internet alleen over de vervelendste bevallingen leest, de bevallingen die vlot en zonder kleerscheuren gaan, zijn niet zo interessant.
Vreselijk.. De reden dat ik niet durf te stoppen met de pil, ondanks mijn vriend en ik allebei graag een kind willen,is de angst voor bevallen. Nu lees ik hier dat de tijd erna ook een hel is en nu durf ik helemaal niet meer! Het klinkt allemaal echt heel naar
Ach ik had twee klotebevallingen, eindigden beide in een ks, maar ik heb daar geen trauma van en ook geen fysieke klachten.
De meesten zijn wel in meer of mindere mate een beetje bang voor de bevalling. Maar aan het einde van de zwangerschap wil je niet liever dan bevallen. Dat heeft de natuur handig geregeld.
Ondanks mijn rotte bevallingen verliep het herstel heel snel. Ik wil geen derde maar dat komt niet door dat ik niet wil bevallen. En bedenk ook dat je op internet alleen over de vervelendste bevallingen leest, de bevallingen die vlot en zonder kleerscheuren gaan, zijn niet zo interessant.
dinsdag 28 oktober 2014 01:29
Lautje, ik vond het niet één groot feest zoals je hierboven kunt lezen, maar dat kan wel of het kan nog veel erger. Ik hoop dat ik het ooit allemaal nog een keer mag meemaken.
Als hij naar me lacht, daar kan geen bevalling tegenop. Dat is echt zo. Vaak is het niet allemaal maar één grote roze wolk, maar als je erop zit...
Als hij naar me lacht, daar kan geen bevalling tegenop. Dat is echt zo. Vaak is het niet allemaal maar één grote roze wolk, maar als je erop zit...
dinsdag 28 oktober 2014 06:20
Ik heb een chronische ziekte en ik werd na de bevalling van de eerste heel erg ziek. Pas 5 maanden na de bevalling kregen we de ziekte weer onder controle. Daarom heb ik de kraamtijd en de tijd daarna als zwaar ervaren. De Internist legde later uit dat het opvlammen van de ziekte met de omstelling van de hormonen kwam.
Ik woonde toen in Duitsland en ik had een jaar verlof. Dat jaar heb ik ook wel nodig gehad om te herstellen van de ziekte. Het heeft me trouwens niet weerhouden om nog twee kinderen daarna te krijgen en tijdens de kraamtijd van de andere twee kinderen kon ik daar natuurlijk op anticiperen en de juiste maatregelen nemen. Mijn derde kind is inmiddels bijna 6 maanden en ik heb een heerlijke kraamtijd en een goede bevalling gehad. Net als bij mijn tweede.
Ik woonde toen in Duitsland en ik had een jaar verlof. Dat jaar heb ik ook wel nodig gehad om te herstellen van de ziekte. Het heeft me trouwens niet weerhouden om nog twee kinderen daarna te krijgen en tijdens de kraamtijd van de andere twee kinderen kon ik daar natuurlijk op anticiperen en de juiste maatregelen nemen. Mijn derde kind is inmiddels bijna 6 maanden en ik heb een heerlijke kraamtijd en een goede bevalling gehad. Net als bij mijn tweede.
dinsdag 28 oktober 2014 07:07
dinsdag 28 oktober 2014 07:11
quote:lautje87 schreef op 28 oktober 2014 @ 01:08:
Vreselijk.. De reden dat ik niet durf te stoppen met de pil, ondanks mijn vriend en ik allebei graag een kind willen,is de angst voor bevallen. Nu lees ik hier dat de tijd erna ook een hel is en nu durf ik helemaal niet meer! Het klinkt allemaal echt heel naar
Ik heb echt een klote zwangerschap gehad, maar heb ondanks ik ingeleid een makkelijke bevalling gehad. Na bevalling kon ik alles weer en dat deed ik ook.
Ondanks ik vorige keer mij 8 maanden kotsmisselijk ben geweest en veel meer complicaties heb gehad waardoor ik onder andere vanaf 26 weken plat moest liggen ben ik nu zwanger van de tweede. Ik moet zeggen dat ik erg tegen opzag om weer zwanger te zijn, maar waar het steeds meer op begint te lijken is dat ik dit keer maar tot 8 weken kotsmisselijk was. Nu ben ik 10 weken en moet ik opletten wat ik eet maar dat is het.
Vreselijk.. De reden dat ik niet durf te stoppen met de pil, ondanks mijn vriend en ik allebei graag een kind willen,is de angst voor bevallen. Nu lees ik hier dat de tijd erna ook een hel is en nu durf ik helemaal niet meer! Het klinkt allemaal echt heel naar
Ik heb echt een klote zwangerschap gehad, maar heb ondanks ik ingeleid een makkelijke bevalling gehad. Na bevalling kon ik alles weer en dat deed ik ook.
Ondanks ik vorige keer mij 8 maanden kotsmisselijk ben geweest en veel meer complicaties heb gehad waardoor ik onder andere vanaf 26 weken plat moest liggen ben ik nu zwanger van de tweede. Ik moet zeggen dat ik erg tegen opzag om weer zwanger te zijn, maar waar het steeds meer op begint te lijken is dat ik dit keer maar tot 8 weken kotsmisselijk was. Nu ben ik 10 weken en moet ik opletten wat ik eet maar dat is het.
dinsdag 28 oktober 2014 07:40
Wij moesten bijna 4 jaar op ons kindje wachten. Na een lange weg via ICSI zwanger geworden.
Tot 30 wkn heb ik me erg onzeker gevoeld en ook gespuugd, daarom niet echt van de zwangerschap kunnen genieten.
Bevalling zelf was ondanks de inleiding goed te toen, de schade viel ook mee.
De kraamweek zelf heb ik als erg vermoeiend ervaren. De bv kwam moeizaam op gang (de kleine wilde niet uit de borst drinken) en de kleine was ook bijna 10% van haar geboortegewicht afgevallen. We moesten haar om de 3 uur voeding geven.
Ik knapte lichamelijk goed en snel op, maar geestelijk was ik een wrak!
Gelukkig zag de huisarts dat optijd. Ik was oververmoeid! Ik kreeg wat pillen voorgeschreven. Mijn man heeft toen voor de nacht de voedingen op zich genomen.
Nadat ik een paar nachten goed heb doorgeslapen kwam eindelijk de rose wolk om het hoekje kijken.
Halverwege het verlof was ik het thuis zitten zat! Vond dat mijn wereldje erg klein werd. Ik was zelfs jaloers op mijn man als hij thuis kwam van zijn werk.
Maar aan het einde van mijn verlof zag ik er weer tegenop om te gaan werken.
Onze kleine is nu bijna 5 maanden en het gaat hartstikke goed! Het is een makkelijk en heerlijk kind!
Tot 30 wkn heb ik me erg onzeker gevoeld en ook gespuugd, daarom niet echt van de zwangerschap kunnen genieten.
Bevalling zelf was ondanks de inleiding goed te toen, de schade viel ook mee.
De kraamweek zelf heb ik als erg vermoeiend ervaren. De bv kwam moeizaam op gang (de kleine wilde niet uit de borst drinken) en de kleine was ook bijna 10% van haar geboortegewicht afgevallen. We moesten haar om de 3 uur voeding geven.
Ik knapte lichamelijk goed en snel op, maar geestelijk was ik een wrak!
Gelukkig zag de huisarts dat optijd. Ik was oververmoeid! Ik kreeg wat pillen voorgeschreven. Mijn man heeft toen voor de nacht de voedingen op zich genomen.
Nadat ik een paar nachten goed heb doorgeslapen kwam eindelijk de rose wolk om het hoekje kijken.
Halverwege het verlof was ik het thuis zitten zat! Vond dat mijn wereldje erg klein werd. Ik was zelfs jaloers op mijn man als hij thuis kwam van zijn werk.
Maar aan het einde van mijn verlof zag ik er weer tegenop om te gaan werken.
Onze kleine is nu bijna 5 maanden en het gaat hartstikke goed! Het is een makkelijk en heerlijk kind!
dinsdag 28 oktober 2014 07:45
Die eerste nachten, wat een verschrikking! Om de drie uur wakker maken en vaak tussen twee voedingen in een baby die huilde en niet ging slapen. Of hij sliep een half uur, ging de wekker. Vergaten ze ook nog te zeggen dat elke drie uur niet meer hoefde zodra kind niet meer afviel. Dus we gingen er ook te lang mee door. Al die tijd misschien twee uurtjes slaap per nacht.
Ik had in de zwangerschap slecht geslapen. Maar dat het nog erger kon...
Daarna volgde een postnatale depressie. Gelukkig gaat het nu beter! Ik begin bijna met werken en kind is zo leuk!!!
Ik had in de zwangerschap slecht geslapen. Maar dat het nog erger kon...
Daarna volgde een postnatale depressie. Gelukkig gaat het nu beter! Ik begin bijna met werken en kind is zo leuk!!!
dinsdag 28 oktober 2014 08:04
quote:jamadi52 schreef op 27 oktober 2014 @ 23:51:
Later vertelde ik aan as moedrs die er m vroegen de waarheid datde roze wolk niet bestaat!Dat vind ik dan ook weer wat overdreven. Mijn roze wolk kwam langzaam maar zeker tijdens de kraamtijd. En eerlijk? Ik zit er soms nog op. Hij zal er niet voor iedereen zijn, maar het kan wel!
Later vertelde ik aan as moedrs die er m vroegen de waarheid datde roze wolk niet bestaat!Dat vind ik dan ook weer wat overdreven. Mijn roze wolk kwam langzaam maar zeker tijdens de kraamtijd. En eerlijk? Ik zit er soms nog op. Hij zal er niet voor iedereen zijn, maar het kan wel!
dinsdag 28 oktober 2014 08:15
Ik had dan een vervelend (zacht uitgedrukt) begin maar dat om de 3 uur voeden ed vond ik helemaal niet erg, lekker juist
Kind was wat aangedaan na het hele gedoe en dat heeft een paar weken geduurd. Snachts ging het eigenlijk nog het beste. Lekker op de bank, dekentje, (toendertijd nog) filmnet op en als hij uitgegeten leek lekker met z'n tweeën naar bed. Ik kwam uit de horeca en kon goed tegen het nachtelijk wakker worden, sliep gewoon overdag met zoon mee. Dat wat de meesten opbreekt was bij mij het rustpunt. Hij at al heel snel en ik gaf alleen snachts nog bv wat gewoon in bed gebeurde. Lekker relaxt.
Kind was wat aangedaan na het hele gedoe en dat heeft een paar weken geduurd. Snachts ging het eigenlijk nog het beste. Lekker op de bank, dekentje, (toendertijd nog) filmnet op en als hij uitgegeten leek lekker met z'n tweeën naar bed. Ik kwam uit de horeca en kon goed tegen het nachtelijk wakker worden, sliep gewoon overdag met zoon mee. Dat wat de meesten opbreekt was bij mij het rustpunt. Hij at al heel snel en ik gaf alleen snachts nog bv wat gewoon in bed gebeurde. Lekker relaxt.
dinsdag 28 oktober 2014 08:29
Van te voren worden ingelicht hoe je kraamtijd zal gaan verlopen is complete onzin. Je hoort altijd alleen maar de extremen. Van afschuwelijke drama's tot enorme roze wolken. Het ene kind is het andere niet, dat geldt natuurlijk ook voor zwangerschappen en bevallingen. Maar de ene moeder is de andere ook niet. Waar de één zegt aan een postnatale depressie te lijden, haalt een ander zijn schouders op en denkt; dit zijn vast kraamtranen, hier moeten we even doorheen. Hiermee wil ik absoluut een pd niet bagataliseren, hoor. Want dat te hebben is echt afschuwelijk. Maar de één kan nou eenmaal meer hebben dan de ander, dus iedereen staat daar verschillend in.
dinsdag 28 oktober 2014 08:34
Ik vraag me af of het echt uitmaakt of je hierover geïnformeerd bent. Ik wist vanuit de zwangerschapsgym en vrienden echt wel dat de eerste paar weken pittig zouden worden, maar toen ik er middenin zat vond ik het toch bij vlagen zwaarder dan ik me voor had kunnen stellen. Daar stond tegenover dat ik me vooraf ook niet kon voorstellen hoe verliefd je kunt zijn op je eigen kind, dus dat maakte een hoop goed
dinsdag 28 oktober 2014 08:41
Grappig, ik vertel altijd wel, dat ik de eerste zes weken (waarom juist 6 weken??) slopend vond en eigenlijk het hele eerste jaar erg vermoeiend. En natuurlijk ook mooi etc, maar nog nooit zo moe geweest (en ik was tijdens zwangerschap al intens moe).
Wat ik zelf niet wist en vergeet te vertellen is, dat je na de bevalling ook de placenta nog moet uitpersen. Dat je dagen na de bevalling immens gaat zweten.
Ik vind trouwens bevallen erg meevallen en de eerste 6 weken (vanaf vertrek kraamhulp) tegenvallen. Ook de 2e bevalling opnieuw, was toch veel vergeten
Wat ik zelf niet wist en vergeet te vertellen is, dat je na de bevalling ook de placenta nog moet uitpersen. Dat je dagen na de bevalling immens gaat zweten.
Ik vind trouwens bevallen erg meevallen en de eerste 6 weken (vanaf vertrek kraamhulp) tegenvallen. Ook de 2e bevalling opnieuw, was toch veel vergeten
dinsdag 28 oktober 2014 09:42
